-
1 admīrābilis
admīrābilis e, adj. with comp. [admiror], admirable, wonderful: clementia: in dicendo homines. —Esp., strange, like paradox.* * *admirabilis, admirabile ADJadmirable, wonderful; strange, astonishing, remarkable; paradoxical, contrary -
2 ammirabilis
ammirabilis, ammirabile ADJadmirable, wonderful; strange, astonishing, remarkable; paradoxical, contrary -
3 inopinabilis
inopinabilis, inopinabile ADJinconceivable; G:surprising; paradoxical -
4 admirabilis
admīrābĭlis, e, adj. [admiror].I.Worthy of admiration, admirable, wonderful:II.admirabilis in dicendo vir,
Cic. de Or. 1, 2:O clementiam admirabilem,
id. Lig. 2, 6:gravitatem atque constantiam,
id. Phil. 13, 41:scientia,
id. ib. 9, 10.—Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem,
Cic. Phil. 3, 7, 18; so,o admirabilior oratio,
id. Or. 35:magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis,
Liv. 22, 37:admirabilem licentiam,
Cic. Fat. 16:quam admirabile est nomen,
Vulg. Psa. 8, 2:de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum,
ib. 1 Pet. 2, 9.—That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec paradoxa ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf.1.id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt,
id. Inv. 1, 15, 20:concursus,
id. ib. 10, 7:gloria,
id. ib. 3, 26.— Comp.:non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse,
Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.— Sup. not used.— Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.—2. -
5 alo
ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;I.on the contrary, alitus,
Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).Lit.:II.quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,
Plaut. Rud. 3, 4, 36:alebat eos,
Vulg. Gen. 47, 12:esurientes alebat,
ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):cum Hannibale alto atque educato inter arma,
Liv. 30, 28 (cf. II. infra):aut equos Alere aut canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:alere nolunt hominem edacem,
id. Phorm. 2, 2, 21:quoniam cibus auget corpus alitque,
Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:quae etiam aleret adulescentes,
Cic. Cael. 38:milites,
id. Verr. 5, 80:nautas,
id. ib. 5, 87:exercitum,
id. Deiot. 24:magnum numerum equitatus,
Caes. B. G. 1, 18:cum agellus eum non satis aleret,
Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:locus ille, ubi altus aut doctus est,
Cic. Planc. 33, 81:quibus animantes aluntur,
id. N. D. 2, 19:(animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,
id. Tusc. 1, 19, 43 al.:latrociniis se suosque alebat,
Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,
Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:ut nepotem elephantos alere prohiberet,
Cic. Phil. 9, 4:canes,
id. Sex. Rosc. 56:quod alerentur regiones eorum ab illo,
Vulg. Act. 12, 20:velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,
have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:rhombos aequora alebant,
id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,
Caes. B. C. 2, 22:quia viperinis carnibus alantur,
Plin. 7, 2, 2, § 27:locustis eos ali, etc.,
id. 7, 2, 2, § 29:hoc cibo aliti sunt,
Vulg. Exod. 16, 35.—Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:honos alit artes,
Cic. Tusc. 1, 2, 4:in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,
id. Brut. 10, 39:hominis mens alitur discendo et cogitando,
id. Off. 1, 30:haec studia adulescentiam alunt,
id. Arch. 7, 16; cf.Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,
i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:vires,
id. ib. 4, 1:nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,
Nep. Phoc. 1 fin.:alere morbum,
id. Att. 21 fin.:insita hominibus libido alendi de industriā rumores,
Liv. 28, 24:regina Vulnus alit venis,
Verg. A. 4, 2:divitiis alitur luxuriosus amor,
Ov. R. Am. 746:alitur diutius controversia,
Caes. B. G. 7, 32:quid alat formetque poëtam,
Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um. -
6 inopinabilis
ĭn-ŏpīnābĭlis, e, adj., not to be supposed or expected, inconceivable:II.latebra,
Gell. 17, 9, 18:id (dictum),
id. 11, 18, 11:res,
Aur. Vict. Caes. 39.—Esp., rhet. t. t., surprising, paradoxical: infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci adoxous hupotheseis appellant, veteres adorti sunt, Gell. 17, 12, 1.— Adv.: inŏpīnābĭlĭter, unexpectedly, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 3; 8, 1. -
7 inopinabiliter
ĭn-ŏpīnābĭlis, e, adj., not to be supposed or expected, inconceivable:II.latebra,
Gell. 17, 9, 18:id (dictum),
id. 11, 18, 11:res,
Aur. Vict. Caes. 39.—Esp., rhet. t. t., surprising, paradoxical: infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci adoxous hupotheseis appellant, veteres adorti sunt, Gell. 17, 12, 1.— Adv.: inŏpīnābĭlĭter, unexpectedly, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 3; 8, 1. -
8 paradoxa
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
9 paradoxon
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
10 paradoxum
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4. -
11 paradoxus
părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.I.pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—II. A.A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—B.In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.
См. также в других словарях:
Paradoxical — Par a*dox ic*al (p[a^]r [.a]*d[o^]ks [i^]*kal), a. 1. Of the nature of a paradox. [1913 Webster] 2. Inclined to paradoxes, or to tenets or notions contrary to received opinions. Southey. [1913 Webster] {Par a*dox ic*al*ly}, adv. {Par a*dox… … The Collaborative International Dictionary of English
paradoxical — [par΄ə däk′si kəl] adj. 1. of, having the nature of, or expressing a paradox or paradoxes 2. fond of using paradoxes 3. seemingly full of contradictions paradoxically adv. paradoxicalness n. * * * See paradox. * * * … Universalium
paradoxical — index debatable, disputable, impossible, inconsistent, inexplicable, ironic, problematic Burton s Legal Thesaurus. William C … Law dictionary
paradoxical — (adj.) 1580s, from PARADOX (Cf. paradox) + ICAL (Cf. ical). Competing forms were paradoxal (1560s), paradoxial (1620s), but they survive in niches, if at all … Etymology dictionary
paradoxical — [par΄ə däk′si kəl] adj. 1. of, having the nature of, or expressing a paradox or paradoxes 2. fond of using paradoxes 3. seemingly full of contradictions paradoxically adv. paradoxicalness n … English World dictionary
paradoxical — adj. paradoxical that + clause (it s paradoxical that we feel cold in warm weather) * * * paradoxical that + clause (it s paradoxical that we feel cold in warm weather) … Combinatory dictionary
paradoxical — [[t]pæ̱rədɒ̱ksɪk(ə)l[/t]] ADJ GRADED If something is paradoxical, it involves two facts or qualities which seem to contradict each other. Some sedatives produce the paradoxical effect of making the person more anxious... We were a team of… … English dictionary
paradoxical — adjective Date: 1598 1. a. of the nature of a paradox b. inclined to paradoxes 2. not being the normal or usual kind < a paradoxical pulse > < paradoxical drug reactions > • paradoxicality noun • paradoxically … New Collegiate Dictionary
paradoxical — adj. VERBS ▪ appear, be, seem, sound ADVERB ▪ somewhat ▪ apparently, seemingly … Collocations dictionary
paradoxical — par|a|dox|ical [ ,perə daksıkl ] adjective 1. ) strange because of being the opposite of what you expect: a paradoxical result 2. ) consisting of two parts that seem to mean the opposite of each other: a paradoxical statement … Usage of the words and phrases in modern English
paradoxical — UK [ˌpærəˈdɒksɪk(ə)l] / US [ˌperəˈdɑksɪk(ə)l] adjective 1) strange because of being the opposite of what you expect a paradoxical result 2) consisting of two parts that seem to mean the opposite of each other a paradoxical statement … English dictionary