Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

paradoxical

  • 1 admīrābilis

        admīrābilis e, adj. with comp.    [admiror], admirable, wonderful: clementia: in dicendo homines. —Esp., strange, like paradox.
    * * *
    admirabilis, admirabile ADJ
    admirable, wonderful; strange, astonishing, remarkable; paradoxical, contrary

    Latin-English dictionary > admīrābilis

  • 2 ammirabilis

    ammirabilis, ammirabile ADJ
    admirable, wonderful; strange, astonishing, remarkable; paradoxical, contrary

    Latin-English dictionary > ammirabilis

  • 3 inopinabilis

    inopinabilis, inopinabile ADJ
    inconceivable; G:surprising; paradoxical

    Latin-English dictionary > inopinabilis

  • 4 admirabilis

    admīrābĭlis, e, adj. [admiror].
    I.
    Worthy of admiration, admirable, wonderful:

    admirabilis in dicendo vir,

    Cic. de Or. 1, 2:

    O clementiam admirabilem,

    id. Lig. 2, 6:

    gravitatem atque constantiam,

    id. Phil. 13, 41:

    scientia,

    id. ib. 9, 10.—

    Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem,

    Cic. Phil. 3, 7, 18; so,

    o admirabilior oratio,

    id. Or. 35:

    magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis,

    Liv. 22, 37:

    admirabilem licentiam,

    Cic. Fat. 16:

    quam admirabile est nomen,

    Vulg. Psa. 8, 2:

    de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum,

    ib. 1 Pet. 2, 9.—
    II.
    That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec paradoxa ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf.

    id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt,

    id. Inv. 1, 15, 20:

    concursus,

    id. ib. 10, 7:

    gloria,

    id. ib. 3, 26.— Comp.:

    non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse,

    Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.— Sup. not used.— Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).
    1.
    Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.—
    2.
    Paradoxically, strangely, paradoxôs, Cic. Tusc. 4, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > admirabilis

  • 5 alo

    ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;

    on the contrary, alitus,

    Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).
    I.
    Lit.:

    quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,

    Plaut. Rud. 3, 4, 36:

    alebat eos,

    Vulg. Gen. 47, 12:

    esurientes alebat,

    ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):

    cum Hannibale alto atque educato inter arma,

    Liv. 30, 28 (cf. II. infra):

    aut equos Alere aut canes ad venandum,

    Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:

    alere nolunt hominem edacem,

    id. Phorm. 2, 2, 21:

    quoniam cibus auget corpus alitque,

    Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:

    quae etiam aleret adulescentes,

    Cic. Cael. 38:

    milites,

    id. Verr. 5, 80:

    nautas,

    id. ib. 5, 87:

    exercitum,

    id. Deiot. 24:

    magnum numerum equitatus,

    Caes. B. G. 1, 18:

    cum agellus eum non satis aleret,

    Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:

    locus ille, ubi altus aut doctus est,

    Cic. Planc. 33, 81:

    quibus animantes aluntur,

    id. N. D. 2, 19:

    (animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,

    id. Tusc. 1, 19, 43 al.:

    latrociniis se suosque alebat,

    Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:

    quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,

    Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:

    ut nepotem elephantos alere prohiberet,

    Cic. Phil. 9, 4:

    canes,

    id. Sex. Rosc. 56:

    quod alerentur regiones eorum ab illo,

    Vulg. Act. 12, 20:

    velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,

    have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:

    rhombos aequora alebant,

    id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:

    panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,

    Caes. B. C. 2, 22:

    quia viperinis carnibus alantur,

    Plin. 7, 2, 2, § 27:

    locustis eos ali, etc.,

    id. 7, 2, 2, § 29:

    hoc cibo aliti sunt,

    Vulg. Exod. 16, 35.—
    II.
    Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:

    honos alit artes,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4:

    in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,

    id. Brut. 10, 39:

    hominis mens alitur discendo et cogitando,

    id. Off. 1, 30:

    haec studia adulescentiam alunt,

    id. Arch. 7, 16; cf.

    Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,

    i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:

    vires,

    id. ib. 4, 1:

    nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,

    Nep. Phoc. 1 fin.:

    alere morbum,

    id. Att. 21 fin.:

    insita hominibus libido alendi de industriā rumores,

    Liv. 28, 24:

    regina Vulnus alit venis,

    Verg. A. 4, 2:

    divitiis alitur luxuriosus amor,

    Ov. R. Am. 746:

    alitur diutius controversia,

    Caes. B. G. 7, 32:

    quid alat formetque poëtam,

    Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um.

    Lewis & Short latin dictionary > alo

  • 6 inopinabilis

    ĭn-ŏpīnābĭlis, e, adj., not to be supposed or expected, inconceivable:

    latebra,

    Gell. 17, 9, 18:

    id (dictum),

    id. 11, 18, 11:

    res,

    Aur. Vict. Caes. 39.—
    II.
    Esp., rhet. t. t., surprising, paradoxical: infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci adoxous hupotheseis appellant, veteres adorti sunt, Gell. 17, 12, 1.— Adv.: inŏpīnābĭlĭter, unexpectedly, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 3; 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinabilis

  • 7 inopinabiliter

    ĭn-ŏpīnābĭlis, e, adj., not to be supposed or expected, inconceivable:

    latebra,

    Gell. 17, 9, 18:

    id (dictum),

    id. 11, 18, 11:

    res,

    Aur. Vict. Caes. 39.—
    II.
    Esp., rhet. t. t., surprising, paradoxical: infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci adoxous hupotheseis appellant, veteres adorti sunt, Gell. 17, 12, 1.— Adv.: inŏpīnābĭlĭter, unexpectedly, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 3; 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inopinabiliter

  • 8 paradoxa

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxa

  • 9 paradoxon

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxon

  • 10 paradoxum

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxum

  • 11 paradoxus

    părădoxus, a, um, adj., = paradoxos, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.
    I.
    pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called paradoxonikês (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.—
    II.
    părădoxum or - on i, n.
    A.
    A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.—
    B.
    In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = paradoxa, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec paradoxa illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae paradoxa nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam paradoxa appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paradoxus

См. также в других словарях:

  • Paradoxical — Par a*dox ic*al (p[a^]r [.a]*d[o^]ks [i^]*kal), a. 1. Of the nature of a paradox. [1913 Webster] 2. Inclined to paradoxes, or to tenets or notions contrary to received opinions. Southey. [1913 Webster] {Par a*dox ic*al*ly}, adv. {Par a*dox… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • paradoxical — [par΄ə däk′si kəl] adj. 1. of, having the nature of, or expressing a paradox or paradoxes 2. fond of using paradoxes 3. seemingly full of contradictions paradoxically adv. paradoxicalness n. * * * See paradox. * * * …   Universalium

  • paradoxical — index debatable, disputable, impossible, inconsistent, inexplicable, ironic, problematic Burton s Legal Thesaurus. William C …   Law dictionary

  • paradoxical — (adj.) 1580s, from PARADOX (Cf. paradox) + ICAL (Cf. ical). Competing forms were paradoxal (1560s), paradoxial (1620s), but they survive in niches, if at all …   Etymology dictionary

  • paradoxical — [par΄ə däk′si kəl] adj. 1. of, having the nature of, or expressing a paradox or paradoxes 2. fond of using paradoxes 3. seemingly full of contradictions paradoxically adv. paradoxicalness n …   English World dictionary

  • paradoxical — adj. paradoxical that + clause (it s paradoxical that we feel cold in warm weather) * * * paradoxical that + clause (it s paradoxical that we feel cold in warm weather) …   Combinatory dictionary

  • paradoxical — [[t]pæ̱rədɒ̱ksɪk(ə)l[/t]] ADJ GRADED If something is paradoxical, it involves two facts or qualities which seem to contradict each other. Some sedatives produce the paradoxical effect of making the person more anxious... We were a team of… …   English dictionary

  • paradoxical — adjective Date: 1598 1. a. of the nature of a paradox b. inclined to paradoxes 2. not being the normal or usual kind < a paradoxical pulse > < paradoxical drug reactions > • paradoxicality noun • paradoxically …   New Collegiate Dictionary

  • paradoxical — adj. VERBS ▪ appear, be, seem, sound ADVERB ▪ somewhat ▪ apparently, seemingly …   Collocations dictionary

  • paradoxical — par|a|dox|ical [ ,perə daksıkl ] adjective 1. ) strange because of being the opposite of what you expect: a paradoxical result 2. ) consisting of two parts that seem to mean the opposite of each other: a paradoxical statement …   Usage of the words and phrases in modern English

  • paradoxical — UK [ˌpærəˈdɒksɪk(ə)l] / US [ˌperəˈdɑksɪk(ə)l] adjective 1) strange because of being the opposite of what you expect a paradoxical result 2) consisting of two parts that seem to mean the opposite of each other a paradoxical statement …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»