-
1 pōtiō
pōtiō ōnis, f [PO-], a drinking: in mediā potione exclamavit.— A drink, draught, potion: contemptissimis escis et potionibus: cum potione sitis depulsa est.— A poisonous draught, potion, philter: potione mulierem sustulit: haec potio torquet, Iu.: Non usitatis potionibus, magic potions, H.* * *drinking, drink -
2 potio
1. I.In gen.(α).Abstr.:(β).in mediā potione,
Cic. Clu. 10, 30; cf.:contemptissimis escis et potionibus,
id. Fin. 2, 28, 90.—Concr.:II.cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:multo cibo et potione completi,
id. Tusc. 5, 35, 100:cibus et potio,
Varr. R. R. 1, 1, 5:A POTIONE,
a cup-bearer, Inscr. Grut. 578, 1.—In partic.A.A poisonous draught:B.potione mulierem sustulit,
Cic. Clu. 14, 40; cf.: potio mortis causa data. Quint. Decl. 350:haec potio torquet,
Juv. 6, 624.—A draught or potion given by physicians:C.dare potionis aliquid,
Plaut. Men. 5, 5, 21:potiones ad id efficaces,
Cels. 4, 8.—A magic potion, philter ( poet.), Hor. Epod. 5, 73.—III.Trop.: nam mihi jam intus potione juncea onerabo gulam, load my throat with a draught of rushes, i. e. hang myself with a rope of rushes, Plaut. Stich. 4, 2, 56.2.pŏtĭo, īvi, īre, v. a. [potis], to put into the power of, to subject to any one:eum nunc potivit pater Servitutis,
made a slave of him, reduced him to slavery, Plaut. Am. 1, 1, 23: potitu'st hostium, fallen into the [p. 1409] enemy's hands, id. Capt. 1, 1, 24; 1, 2, 41; 3, 5, 104; cf. id. Ep. 4, 1, 5; 4, 1, 35; Paul. ex Fest. p. 250 Müll. -
3 burranica potio
burrānĭca pōtio [id.], a drink composed of milk and must, so called on account of its red color, Fest. p. 30; cf. Ov. F. 4, 780. -
4 potior
1.pŏtĭor, ītus, 4 ( inf. pres. potirier, Plaut. As. 5, 2, 66.—Acc. to the third conj., potĭtur, Enn. ap. Fest. p. 274 Müll. or Ann. v. 78 Vahl.; Verg. A. 3, 56:I.capto potĭmur mundo,
Manil. 4, 882; Ov. M. 13, 130; Cat. 64, 402.—Potītur. only in Prisc. 881, and Ov. H. 14, 113. So, poti for potiri, Pac. ap. Non. 475, 29; Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 3, 5, acc. to Trag. Rel. p. 56 Rib., and Enn. Trag. v. 260 Vahl.— Act. collat. form pŏtĭo, īre; v. 2. potio), v. dep. n. [potis].Lit., to become master of, to take possession of, to get, obtain, acquire, receive; constr. with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: occupo, invado).(α).With gen.:(β).illius regni potiri,
Cic. Fam. 1, 7, 5:urbis potiri,
Sall. C. 47, 2:vexilli,
Liv. 25, 14:nemini in opinionem veniebat Antonium rerum potiturum,
Nep. Att. 9, 6:voti,
Sil. 15, 331.—With acc. (mostly ante- and post-class.; not in Cic.): regnum, Pac. ap. Non. 481, 32:(γ).sceptrum,
Att. ib. 30; cf.:Homerus sceptra potitus,
Lucr. 3, 1038:oppidum, Auct. B. Hisp. 13: summum imperii,
to get possession of the supreme dominion, Nep. Eum. 3, 4; cf.:regni Persarum potiundi,
id. Ages. 4, 2:spes urbis potiundae,
Caes. B. G. 2, 7, 2; 3, 6, 2:in spe urbis hostium potiundae,
Liv. 8, 2, 5; Curt. 8, 11, 19.—With abl.:(δ).ille hodie si illā sit potitus muliere,
Plaut. Ps. 4, 6, 9:natura iis potiens,
Cic. Tusc. 3, 18, 41:si ad decem milia annorum gentem aliquam urbe nostra potituram putem,
id. ib. 1, 37, 90 B. and K.:imperio totius Galliae,
Caes. B. G. 1, 2:victoriā,
id. ib. 3, 24:impedimentis castrisque,
id. ib. 1, 21:sceptro,
Ov. H. 14, 113: pane, Lucil. ap. Prisc. p. 881 P.: thalamo, Naev. ib.—Absol.:II.libidines ad potiundum incitantur,
Cic. Sen. 12, 39:potiendi spe inflammati,
id. Fin. 1, 18, 60.—Transf., to be master of, to have, hold, possess, occupy; with gen., acc., abl., and absol. (class.; syn.: fruor, utor).(α).With gen.:(β).Cleanthes solem dominari et rerum potiri putat,
has the chief power in the universe, Cic. Ac. 2, 41, 126:civitas Atheniensium, dum ea rerum potita est,
id. Rosc. Am. 25, 70:potiente rerum patre,
Tac. H. 3, 74.—With acc.:(γ).laborem hunc potiri,
Plaut. Rud. 1, 3, 5:patria potitur commoda,
Ter. Ad. 5, 4, 17:gaudia,
id. ib. 22.—With abl.:(δ).frui iis (voluptatibus), quibus senectus, etiam si non abunde potitur, non omnino caret,
Cic. Sen. 14, 48:oppido,
Liv. 6, 33:monte,
have climbed, Ov. M. 5, 254.—Absol.:qui tenent, qui potiuntur,
Cic. Att. 7, 12, 3.pŏtītus, a, um, Part., in a pass. signif., v. 2. potio.2.pŏtĭor, ĭus, comp. of potis. -
5 dilute
dīlūtus, a, um, P. a., diluted, thin, weak, soft (perh. only post-Aug.).A.Lit.:2.potio (opp. meraca),
Cels. 1, 3; cf.: vinum dilutius pueris, sonibus meracius, id.; and:potio quam dilutissima, id.: solum dilutius,
Plaut. 17, 20, 33, § 144; hence also subst., dīlūtum, i, n., a liquid in which something has been dissolved, a solution, Plin. 27, 7, 28, § 46:rubor,
id. 22, 22, 46, § 92:amethystus dilutior,
paler, id. 37, 9, 40, § 122;colos,
id. 37, 5, 18, § 67: urina, Cels. [p. 581] 2, 6: odor, slight, faint (opp. acutus), Plin. 15, 28, 33, § 110 et saep.—Transf., of a wine-drinker, drunk (opp. abstemius), Aus. Ep. a. Id. 11.—B.Trop. (borrowed from colors), clear, manifest:dilutior erat defectus,
Amm. 20, 3.—* Adv.: dīlūtē, slightly, weakly: Gallos post haec dilutius esse poturos, Cic. Font. Fragm. ap. Amm. 15, 12, 2; acc. to others an adj., sc. vinum. -
6 dilutum
dīlūtus, a, um, P. a., diluted, thin, weak, soft (perh. only post-Aug.).A.Lit.:2.potio (opp. meraca),
Cels. 1, 3; cf.: vinum dilutius pueris, sonibus meracius, id.; and:potio quam dilutissima, id.: solum dilutius,
Plaut. 17, 20, 33, § 144; hence also subst., dīlūtum, i, n., a liquid in which something has been dissolved, a solution, Plin. 27, 7, 28, § 46:rubor,
id. 22, 22, 46, § 92:amethystus dilutior,
paler, id. 37, 9, 40, § 122;colos,
id. 37, 5, 18, § 67: urina, Cels. [p. 581] 2, 6: odor, slight, faint (opp. acutus), Plin. 15, 28, 33, § 110 et saep.—Transf., of a wine-drinker, drunk (opp. abstemius), Aus. Ep. a. Id. 11.—B.Trop. (borrowed from colors), clear, manifest:dilutior erat defectus,
Amm. 20, 3.—* Adv.: dīlūtē, slightly, weakly: Gallos post haec dilutius esse poturos, Cic. Font. Fragm. ap. Amm. 15, 12, 2; acc. to others an adj., sc. vinum. -
7 dilutus
dīlūtus, a, um, P. a., diluted, thin, weak, soft (perh. only post-Aug.).A.Lit.:2.potio (opp. meraca),
Cels. 1, 3; cf.: vinum dilutius pueris, sonibus meracius, id.; and:potio quam dilutissima, id.: solum dilutius,
Plaut. 17, 20, 33, § 144; hence also subst., dīlūtum, i, n., a liquid in which something has been dissolved, a solution, Plin. 27, 7, 28, § 46:rubor,
id. 22, 22, 46, § 92:amethystus dilutior,
paler, id. 37, 9, 40, § 122;colos,
id. 37, 5, 18, § 67: urina, Cels. [p. 581] 2, 6: odor, slight, faint (opp. acutus), Plin. 15, 28, 33, § 110 et saep.—Transf., of a wine-drinker, drunk (opp. abstemius), Aus. Ep. a. Id. 11.—B.Trop. (borrowed from colors), clear, manifest:dilutior erat defectus,
Amm. 20, 3.—* Adv.: dīlūtē, slightly, weakly: Gallos post haec dilutius esse poturos, Cic. Font. Fragm. ap. Amm. 15, 12, 2; acc. to others an adj., sc. vinum. -
8 dulciculus
-
9 medicātus
medicātus adj. [P. of medico], healing, medicinal, magic: fruges, V.: virga, O.: potio, Cu.: inguen, Iu. -
10 prae-calidus
prae-calidus adj., very warm, hot: potio, Ta. -
11 adspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
12 aspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
13 cibus
cĭbus, i, m. [perh. root of capio], food for man and beast, victuals, fare, nutriment, fodder (class. in prose and poetry, both in sing. and plur.; syn.: esca, epulae;B.opp. potio,
Cic. Fin. 1, 11, 37; cf. id. N. D. 2, 54, 136; so,cibus potusque,
Tac. A. 13, 16:cibus et vinum,
Cic. Div. 1, 29, 60; Juv. 10, 203:unda cibusque,
Ov. M. 4, 262):cibum capere,
Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Eun. 2, 3, 77:petere,
id. ib. 3, 2, 38; id. Heaut. 5, 2, 25:capessere (of animals),
Cic. N. D. 2, 47, 122:sumere,
Nep. Att. 21, 6; Plin. 30, 5, 12, § 36:tantum cibi et potionis adhibendum, etc.,
Cic. Sen. 11, 36:digerere,
Quint. 11, 2, 35; cf. id. 11, 3, 19:coquere,
Varr. R. R. 2, 10, 7:concoquere,
Cic. Fin. 2, 20, 64:mandere,
id. N. D. 2, 54, 134:cibos suppeditare,
id. Leg. 2, 27, 67:(Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,
id. N. D. 2, 9, 24; cf.:suavissimus et idem facillimus ad concoquendum,
id. Fin. 2, 20, 64:flentes orabant, ut se cibo juvarent,
Caes. B. G. 7, 78 fin.:cibus animalis,
the means of nourishment in the air, Cic. N. D. 2, 55, 136:cibi bubuli,
Varr. R. R. 2, 11, 3; 1, 23, 2:cibus erat caro ferina,
Sall. J. 18, 1:cum tenues hamos abdidit ante cibus,
the bait, Tib. 2, 6, 24; Ov. M. 8, 856; 15, 476.—Transf. to the nourishment of plants, the nutritive juice, Lucr. 1, 353; Plin. 17, 2, 2, § 12.—II.Trop., food, sustenance (rare):quasi quidam humanitatis cibus,
Cic. Fin. 5, 19, 54:cibus furoris,
Ov. M. 6, 480:causa cibusque mali,
id. R. Am. 138. -
14 circumfero
circum-fĕro, tŭli, lātum, ferre, v. a. to bear round, or, in gen., to move or carry [p. 338] round or about (class. in prose and poetry).I.Prop.:II.age circumfer mulsum,
pass around, Plaut. Pers. 5, 2, 45:satiatis vino ciboque poculum... circumferetur,
Liv. 26, 13, 18:circumferri vinum largius jubet,
Curt. 7, 4, 7:hisce (poculis) etiam nunc in publico convivio potio circumfertur,
Varr. L. L. 5, § 122 Müll.:sanguinem in pateris,
Sall. C. 22, 1; Flor. 4, 1, 4 Duker:circa ea omnia templa Philippum infestos circumtulisse ignes,
Liv. 31, 30, 7:reliquias cenae,
Suet. Galb. 22:lyram in conviviis,
Quint. 1, 10, 19:codicem,
Cic. Verr. 2, 2, 42, § 104:filium suis manibus,
Quint. 2, 15, 8:diuque arma circumferens alia tela clipeo excipiebat, corpore alia vitabat,
Curt. 6, 1, 4:ter heros Immanem circumfert tegmine silvam,
Verg. A. 10, 887:pavimenta in expeditionibus,
Suet. Caes. 46:ubique pellem vituli marini,
id. Aug. 90.—Of books carried about for sale, Quint. 2, 13, 15; 2, 15, 4 al.:huc atque huc acies circumtulit,
Verg. A. 12, 558; cf.oculos,
to cast around, Ov. M. 6, 169; 15, 674; Liv. 2, 10, 8; 5, 41, 4; Curt. 6, 11, 36; Val. Max. 7, 2, ext. 2:vultus,
Ov. M. 3, 241; Suet. Caes. 85.—Mid.:sol ut circumferatur,
revolve, Cic. de Or. 3, 45, 178; cf.: linea circumferens, the circumference, Gromat. Vet. 5, 10:nec mirari hominem mercede conductum... ad nutum licentium circumferri,
Curt. 5, 12, 2.—Trop. (mostly in the poets and histt.), to spread around:B.bellum,
Liv. 9, 41, 6; 9, 45, 17; 10, 17, 2; 28, 3, 1; Tac. A. 13, 37 (for which:spargere bellum,
id. ib. 3, 21):belli umbram,
Sil. 15, 316:et circumferentem arma Scipionem omnibus finitimis raptim perdomitis ipsam Carthaginem repente adgressurum credebant,
Liv. 30, 9, 3; Flor. 1, pr. 2;3, 12, 1: signa,
id. 3, 5, 29:incendia et caedes et terrorem,
Tac. A. 2, 52; cf.:terrorem nominis sui late,
Flor. 2, 2, 21:Caesar circumferens terrarum orbi praesentia pacis suae bona,
Vell. 2, 92, 2; Plin. Pan. 7, 5.—Of a narrative or discourse, to publish abroad, proclaim, divulge, disseminate among the people, report (prob. nct ante-Aug.):C.ut circumferetur M. Philippi factum atque dictum,
Col. 8, 16, 3; Plin. Ep. 3, 11, 1; 6, 8, 2:illud quidem ingens fama, haec nulla circumfert,
id. ib. 3, 16, 13.—With acc. and inf.:novi aliquam, quae se circumferat esse Corinnam,
Ov. Am. 2, 17, 29. —Hence, of writings:circumferri,
to be widely circulated, Quint. 2, 13, 15; 2, 15, 4. —In the lang. of religion, to lustrate, purify any one by carrying around him consecrated objects (torches, offerings, etc.) = lustrare, purgare:* D.quaeso quin tu istanc jubes Pro cerritā circumferri?
Plaut. Am. 2, 2, 144: aliquem pro larvato, id. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 229: tum ferto omnia sum circumlatus, Lucil. ap. Non. p. 261, 27: idem ter socios purā circumtulit undā, carried around pure water, i. e. for purification ( poet. constr. for undam circum socios), Verg. A. 6, 229 Serv. and Wagn.; Veg. 3, 74.— -
15 dodra
dōdra, ae, f. [dodrans], a drink composed of nine ingredients, Aus. Epigr. 86 and 87;called also: * dodralis potio,
id. ib. 86 in lemm. -
16 dulciculus
dulcĭcŭlus, a, um, adj. dim. [dulcis], sweetish (very rare): potio, * Cic. Tusc. 3, 19, 46; caseus, as a term of endearment, * Plaut. Poen. 1, 2, 179. -
17 edibilis
ĕdĭbĭlis, e, adj. [1. edo], eatable, that may be taken as food:potio,
Cassiod. Var. 12, 4. -
18 egelidus
ē-gĕlĭdus, a, um, adj.I.( Ex priv. as in effrenare.) Not cold; lukewarm, tepid ( poet. and in post-Aug. prose):* II.potio et frigidae propior,
Cels. 4, 18 fin.; cf.aqua (opp. frigida),
id. 6, 18; cf. Suet. Aug. 82:tepores,
Cat. 46, 1; cf.ver (with mollissimus annus), Col. poët. 10, 282: hiemes,
Aus. Ep. 24, 97:Notus (opp. gelidus Boreas),
Ov. Am. 2, 11, 10:Mosella,
Aus. Ep. 2, 4.— -
19 gustus
gustus, ūs, m. [kindred with Sanscr. ǵush, to be fond of; Gr. geuô, geuomai, geusis, taste], a tasting of food, a partaking slightly or eating a little of any thing (mostly post-Aug.; not in Cic.; cf.: gustatus, sapor).I.Lit.1.In gen.:2.minister inferre epulas et explorare gustu solitus,
Tac. A. 12, 66:explorare aliquid gustu,
Col. 1, 8, 18; 2, 2, 20; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:gustu libata potio,
Tac. A. 13, 16:cum ille ad primum gustum concidisset,
Suet. Ner. 33:sine crebro salis gustu,
Plin. 31, 6, 32, § 61.—In partic.a.A light dish at the beginning of a Roman meal, an antepast, whet, relish, = gustatio, Mart. 11, 31, 4; 11, 52, 12:b. B.gustus elementa per omnia quaerunt,
Juv. 11, 14.—Also in a neutr. form:gustum versatile sic facies,
Apic. 4, 5, § 181 sqq.—Transf., taste, flavor, = sapor (post-Aug.):II.attrahatur spiritu is sucus, donec in ore gustus ejus sentiatur,
Cels. 6, 8, 6; Col. 3, 2, 24; Plin. 14, 1, 3, § 12; 26, 8, 50, § 82; 27, 12, 96, § 121 sq.—Trop. (post-Aug.).A.(Acc. to I. 2. a.) A foretaste, specimen:B.ad hunc gustum totum librum repromitto,
Plin. Ep. 4, 27, 5:expetens versificationis nostrae gustum,
Col. 11, 1, 2:gustum tibi dare volui,
Sen. Ep. 114, 18.—(Acc. to I. B.) Taste:urbanitas significat sermonem praeferentem in verbis et sono et usu proprium quendam gustum urbis,
Quint. 6, 3, 17. -
20 inhorresco
I.Lit.:II. A.gallinae inhorrescunt edito ovo excutiuntque sese,
Plin. 10, 41, 57, § 116: inhorrescit mare, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24 (Trag. Rel. v. 411 Rib.): mobilibus veris inhorruit Adventus foliis ( poet. for folia inhorrescunt, varie agitantur auris vernis), Hor. C. 1, 23, 5, v. Orell. ad h. l.:frigorum impatientia papiliones villis inhorrescunt,
Plin. 11, 23, 27, § 77:trifolium inhorrescere et folia contra tempestatem subrigere,
id. 18, 35, 89, § 365:Atlas nemoribus inhorrescit,
Sol. 24.—With fever, Cels. 3, 12 med.:B.frigida potio inutilis est iis qui facile inhorrescunt,
id. 1, 3.—With cold:aër nivibus et glacie inhorrescit,
App. de Mund. p. 58, 33:cum tristis hiems aquilonis inhorruit alis,
Ov. Ib. 199.—To quake, shudder, with fear, horror, App. M. 5, p. 172, 22:solitudo inhorrescit vacuis,
Tac. H. 3. 85; id. A. 11, 28.—Rarely with acc.:adeo rebus accommodanda compositio, ut asperis asperos etiam numeros adhiberi oporteat, et cum dicente aeque audientem inhorrescere,
Quint. 9, 4, 126.— Transf., to shudder at:severitatis vim,
Aur. Vict. Caes. 24.
См. также в других словарях:
Potĭo — (lat.), 1) das Trinken, Trank; 2) Tränkchen, flüssige Arznei, welche löffelweis od. in größerer Menge auf einmal genommen wird, z.B. P. Riverii, eine Saturation von kohlensaurem Kali mit Essig od. mit Citronensaft … Pierer's Universal-Lexikon
Potĭo — (lat.), das Trinken; auch eine flüssige Arznei. P. Riveri (Riverischer Trank), nach einem französischen Arzte des 16. Jahrh., L. Riverière, benannt, wird erhalten, indem man 4 Teile Zitronensäure in 190 Teilen Wasser löst, 9 Teile kohlensaures… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Potio — Potĭo (lat.), das Trinken, Trank … Kleines Konversations-Lexikon
BURRANICA Potio — vide infra Camella … Hofmann J. Lexicon universale
PAULINA Potio — memoratur Dietmaro l. 6. p. 80. Marchio Lutharius in Occidente infirmatus et potione Paulinâ inebriatus, ex improviso obiit. Fuitque, ut videtur, venenata, cuiusmodi potione postea exstinctus Henricus VII. Imperator datâ a Paulino, Monacho… … Hofmann J. Lexicon universale
poison — [ pwazɔ̃ ] n. m. • XVIIe; 1155 n. f.; lat. potio, onis (→ potion) 1 ♦ Substance capable de troubler gravement ou d interrompre les fonctions vitales d un organisme, utilisée pour donner la mort. Poison mêlé aux aliments, à un breuvage (cf.… … Encyclopédie Universelle
potion — [ posjɔ̃ ] n. f. • XVIe; « boisson » XIIe; lat. potio (→ poison) ♦ Vieilli Médicament liquide, le plus souvent préparé sur ordonnance, et destiné à être bu. « Une cuillerée à café de potion » (Bosco). Cette potion a un goût infect. Mod. Loc.… … Encyclopédie Universelle
Poción — (Del lat. potio, onis.) ► sustantivo femenino 1 MEDICINA Bebida o compuesto medicinal que suele elaborarse con hierbas y con otras sustancias naturales. 2 Cualquier líquido que se bebe. * * * poción (del lat. «potĭo, ōnis», de «potāre», beber) 1… … Enciclopedia Universal
poţiune — POŢIÚNE, poţiuni, s.f. Nume generic dat medicamentelor lichide care se iau (în doze mici) pe cale bucală. [pr.: ţi u ] – Din fr. potion, lat. potio, onis. Trimis de oprocopiuc, 04.04.2004. Sursa: DEX 98 poţiúne s. f. (sil. ţi u ), g. d. art.… … Dicționar Român
Lexicon recentis Latinitatis — Das Lexicon recentis Latinitatis (deutsch: Lexikon des modernen Latein) ist ein von der Stiftung Latinitas im Auftrag des Vatikan herausgegebenes lateinisches Wörterbuch. Das Lexikon, das in seiner Erstausgabe über 15.000 Wörter des heutigen… … Deutsch Wikipedia
Lexicon recentis latinitatis — Das Lexicon recentis Latinitatis (deutsch: Lexikon des modernen Latein) ist ein von der Stiftung Latinitas im Auftrag des Vatikan herausgegebenes lateinisches Wörterbuch. Das Lexikon, das in seiner Erstausgabe über 15.000 Wörter des heutigen… … Deutsch Wikipedia