Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pēne

  • 1 pene

    pēne v. l. = paene

    Латинско-русский словарь > pene

  • 2 pene

    pēne, Adv., s. paene.

    lateinisch-deutsches > pene

  • 3 pene

    pēne, Adv., s. paene.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pene

  • 4 (pēne)

        (pēne)    see paene.

    Latin-English dictionary > (pēne)

  • 5 pene

    pēne, adv., v. paene.

    Lewis & Short latin dictionary > pene

  • 6 pene

    paenĕ (pēnĕ), adv. (avant ou après son déterminé) presque, à peu près.    - paene cecidit: il faillit tomber.    - fores paene effregisti, Plaut.: tu as failli enfoncer la porte.    - paene cecidit nisi eum sustinuissem: il allait tomber si je ne l'avais pas soutenu.    - paene praeterii accepisse me cariotas optimas, Plin. Ep. 1: j'allais oublier de dire que j'ai reçu des dattes excellentes.    - ita mea consilia perturbat paenissume (penissime), Plaut. Most.: tant il s'en faut de peu qu'il ne bouleverse mon projet.    - me paenissime perdidit, Plaut. Aul. 406: il a vraiment bien failli me perdre.    - mea consilia perturbat paenissime, Plaut. Most. 656: il est bien à deux doigts de bouleverser mes plans.    - omnibus par paene laus tribuitur, Cic. de Or. 3: on leur accorde à tous une renommée presque égale.    - paene dicam, Cic. Com, 16: je dirai presque.    - paene dixi, Cic. Att. 5, 20, 6: j'ai presque dit    - cf. Cic. Fam. 1, 4, 1; Ac. 2, 10 ; Br. 323 ; Tusc. 5, 93.    - par paene, Cic. de Or. 3, 27: presque égal.    - cf. Cic. Rep. 1, 4, 5; Div. 1, 2; 1, 115 ; 2, 92; Ac. 1, 44, etc.    - paene... decidi, ni adesses, Plaut. Pers. 5, 95: j'allais tomber... si tu ne t'étais trouvé là.    - cf. Cic. Att. 15, 26, 4 ; Liv. 2, 10, 2.
    * * *
    paenĕ (pēnĕ), adv. (avant ou après son déterminé) presque, à peu près.    - paene cecidit: il faillit tomber.    - fores paene effregisti, Plaut.: tu as failli enfoncer la porte.    - paene cecidit nisi eum sustinuissem: il allait tomber si je ne l'avais pas soutenu.    - paene praeterii accepisse me cariotas optimas, Plin. Ep. 1: j'allais oublier de dire que j'ai reçu des dattes excellentes.    - ita mea consilia perturbat paenissume (penissime), Plaut. Most.: tant il s'en faut de peu qu'il ne bouleverse mon projet.    - me paenissime perdidit, Plaut. Aul. 406: il a vraiment bien failli me perdre.    - mea consilia perturbat paenissime, Plaut. Most. 656: il est bien à deux doigts de bouleverser mes plans.    - omnibus par paene laus tribuitur, Cic. de Or. 3: on leur accorde à tous une renommée presque égale.    - paene dicam, Cic. Com, 16: je dirai presque.    - paene dixi, Cic. Att. 5, 20, 6: j'ai presque dit    - cf. Cic. Fam. 1, 4, 1; Ac. 2, 10 ; Br. 323 ; Tusc. 5, 93.    - par paene, Cic. de Or. 3, 27: presque égal.    - cf. Cic. Rep. 1, 4, 5; Div. 1, 2; 1, 115 ; 2, 92; Ac. 1, 44, etc.    - paene... decidi, ni adesses, Plaut. Pers. 5, 95: j'allais tomber... si tu ne t'étais trouvé là.    - cf. Cic. Att. 15, 26, 4 ; Liv. 2, 10, 2.
    * * *
        Pene, Aduerbium. Cic. Presque, A peu pres.
    \
        Pene dicam. Cic. Peu s'en fault que je ne die.

    Dictionarium latinogallicum > pene

  • 7 pene

    nearly, almost.

    Latin-English dictionary of medieval > pene

  • 8 penetrale

    pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].
    I.
    Piercing, penetrating (ante-class.):

    frigus,

    Lucr. 1, 494:

    ignis,

    id. 1, 535:

    fulmineus multo penetralior ignis,

    id. 2, 382.—
    II.
    Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):

    tecta,

    Verg. G. 1, 379:

    aeternumque adytis effert penetralibus ignem,

    id. A. 2, 297:

    abditi ac penetrales foci,

    Cic. Har. Resp. 27, 57:

    di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,

    id. N. D. 2, 27, 68; so,

    per penetrales deos,

    Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;

    et penes nos, quod in potestate nostrā est,

    Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    penetrale urbis,

    Liv. 41, 20, 7:

    in ipsis penetralibus (Britanniae),

    Tac. Agr. 30:

    apparent Priami et veterum penetralia regum,

    the inner chambers, Verg. A. 2, 484:

    in penetralibus regum ipsorum,

    Vulg. Psa. 104, 30; so,

    penetralia alta medio tecti,

    Verg. A. 7, 59:

    magni amnis penetralia,

    Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—
    B.
    In partic.
    1.
    A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:

    penetralia sunt penatium deorum sacraria,

    Fest. p. 208 Müll.:

    Capitolini Tonantis,

    Mart. 10, 51.—
    2.
    Transf., poet., the Penates, guardian deities:

    huc vittas castumque refer penetrale parentum,

    Sil. 13, 62:

    avi penetralia Turni,

    id. 1, 668.—
    II.
    Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:

    loci aperire penetralia,

    Quint. 6, 2, 25:

    auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,

    id. 12 prooem. §

    3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,

    Tac. Or. 12:

    penetralia animi,

    Ambros. in Luc. 1, 1, 12:

    mentis,

    id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):

    ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),

    Macr. S. 7, 1:

    sanctum penetral animi tui nesciunt,

    Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597.

    Lewis & Short latin dictionary > penetrale

  • 9 penetralia

    pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].
    I.
    Piercing, penetrating (ante-class.):

    frigus,

    Lucr. 1, 494:

    ignis,

    id. 1, 535:

    fulmineus multo penetralior ignis,

    id. 2, 382.—
    II.
    Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):

    tecta,

    Verg. G. 1, 379:

    aeternumque adytis effert penetralibus ignem,

    id. A. 2, 297:

    abditi ac penetrales foci,

    Cic. Har. Resp. 27, 57:

    di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,

    id. N. D. 2, 27, 68; so,

    per penetrales deos,

    Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;

    et penes nos, quod in potestate nostrā est,

    Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    penetrale urbis,

    Liv. 41, 20, 7:

    in ipsis penetralibus (Britanniae),

    Tac. Agr. 30:

    apparent Priami et veterum penetralia regum,

    the inner chambers, Verg. A. 2, 484:

    in penetralibus regum ipsorum,

    Vulg. Psa. 104, 30; so,

    penetralia alta medio tecti,

    Verg. A. 7, 59:

    magni amnis penetralia,

    Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—
    B.
    In partic.
    1.
    A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:

    penetralia sunt penatium deorum sacraria,

    Fest. p. 208 Müll.:

    Capitolini Tonantis,

    Mart. 10, 51.—
    2.
    Transf., poet., the Penates, guardian deities:

    huc vittas castumque refer penetrale parentum,

    Sil. 13, 62:

    avi penetralia Turni,

    id. 1, 668.—
    II.
    Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:

    loci aperire penetralia,

    Quint. 6, 2, 25:

    auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,

    id. 12 prooem. §

    3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,

    Tac. Or. 12:

    penetralia animi,

    Ambros. in Luc. 1, 1, 12:

    mentis,

    id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):

    ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),

    Macr. S. 7, 1:

    sanctum penetral animi tui nesciunt,

    Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597.

    Lewis & Short latin dictionary > penetralia

  • 10 penetralis

    pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].
    I.
    Piercing, penetrating (ante-class.):

    frigus,

    Lucr. 1, 494:

    ignis,

    id. 1, 535:

    fulmineus multo penetralior ignis,

    id. 2, 382.—
    II.
    Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):

    tecta,

    Verg. G. 1, 379:

    aeternumque adytis effert penetralibus ignem,

    id. A. 2, 297:

    abditi ac penetrales foci,

    Cic. Har. Resp. 27, 57:

    di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,

    id. N. D. 2, 27, 68; so,

    per penetrales deos,

    Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;

    et penes nos, quod in potestate nostrā est,

    Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    penetrale urbis,

    Liv. 41, 20, 7:

    in ipsis penetralibus (Britanniae),

    Tac. Agr. 30:

    apparent Priami et veterum penetralia regum,

    the inner chambers, Verg. A. 2, 484:

    in penetralibus regum ipsorum,

    Vulg. Psa. 104, 30; so,

    penetralia alta medio tecti,

    Verg. A. 7, 59:

    magni amnis penetralia,

    Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—
    B.
    In partic.
    1.
    A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:

    penetralia sunt penatium deorum sacraria,

    Fest. p. 208 Müll.:

    Capitolini Tonantis,

    Mart. 10, 51.—
    2.
    Transf., poet., the Penates, guardian deities:

    huc vittas castumque refer penetrale parentum,

    Sil. 13, 62:

    avi penetralia Turni,

    id. 1, 668.—
    II.
    Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:

    loci aperire penetralia,

    Quint. 6, 2, 25:

    auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,

    id. 12 prooem. §

    3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,

    Tac. Or. 12:

    penetralia animi,

    Ambros. in Luc. 1, 1, 12:

    mentis,

    id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):

    ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),

    Macr. S. 7, 1:

    sanctum penetral animi tui nesciunt,

    Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597.

    Lewis & Short latin dictionary > penetralis

  • 11 penetraliter

    pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].
    I.
    Piercing, penetrating (ante-class.):

    frigus,

    Lucr. 1, 494:

    ignis,

    id. 1, 535:

    fulmineus multo penetralior ignis,

    id. 2, 382.—
    II.
    Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):

    tecta,

    Verg. G. 1, 379:

    aeternumque adytis effert penetralibus ignem,

    id. A. 2, 297:

    abditi ac penetrales foci,

    Cic. Har. Resp. 27, 57:

    di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,

    id. N. D. 2, 27, 68; so,

    per penetrales deos,

    Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;

    et penes nos, quod in potestate nostrā est,

    Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    penetrale urbis,

    Liv. 41, 20, 7:

    in ipsis penetralibus (Britanniae),

    Tac. Agr. 30:

    apparent Priami et veterum penetralia regum,

    the inner chambers, Verg. A. 2, 484:

    in penetralibus regum ipsorum,

    Vulg. Psa. 104, 30; so,

    penetralia alta medio tecti,

    Verg. A. 7, 59:

    magni amnis penetralia,

    Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—
    B.
    In partic.
    1.
    A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:

    penetralia sunt penatium deorum sacraria,

    Fest. p. 208 Müll.:

    Capitolini Tonantis,

    Mart. 10, 51.—
    2.
    Transf., poet., the Penates, guardian deities:

    huc vittas castumque refer penetrale parentum,

    Sil. 13, 62:

    avi penetralia Turni,

    id. 1, 668.—
    II.
    Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:

    loci aperire penetralia,

    Quint. 6, 2, 25:

    auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,

    id. 12 prooem. §

    3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,

    Tac. Or. 12:

    penetralia animi,

    Ambros. in Luc. 1, 1, 12:

    mentis,

    id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):

    ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),

    Macr. S. 7, 1:

    sanctum penetral animi tui nesciunt,

    Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597.

    Lewis & Short latin dictionary > penetraliter

  • 12 penetral

    pĕnē̆tral, ālis, v. penetralis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > penetral

  • 13 penetrator

    pĕnē̆trātor, ōris, m. [id.], one who penetrates, a penetrator (post-class.):

    domus alienae penetratores,

    Aug. Ep. 199; Prud. Hamart. 883; Paul. Nol. Carm. 20, 285.

    Lewis & Short latin dictionary > penetrator

  • 14 penetro

    pĕnē̆tro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [root pa- of pasco; v. penates].
    I.
    Act.
    A.
    To put, place, or set any thing into any thing (ante- and post-class.; v. Brix ad Plaut. Trin. 1, 2, 109).
    1.
    Lit.:

    penetrare pedem intra aedes,

    Plaut. Men. 5, 2, 64; 2, 3, 49: quo illic homo foras se penetrat ex aedibus? to betake one's self, go in any direction, id. Trin. 2, 2, 1:

    me ad pluris penetravi,

    id. ib. v. 14:

    se in fugam,

    to take to flight, id. Am. 1, 1, 94:

    in eam (specum) me penetro et recondo,

    Gell. 5, 14, 18.— To enter, penetrate:

    ea intra pectus se penetravit potio,

    Plaut. Truc. 1, 1, 23.—In the same sense, mid.:

    quae penetrata queunt sensum progignere acerbum,

    having entered, having penetrated, Lucr. 4, 670; 1246.—
    2.
    Trop.:

    Labeo Antistius in grammaticam sese atque dialecticam litterasque antiquiores altioresque penetraverat,

    had penetrated into, Gell. 13, 10, 1.—
    B.
    Aliquid, to pierce into any thing; to enter, penetrate any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    Lit., Lucr. 4, 894:

    (semen) penetrare locos nequit,

    id. 4, 1246:

    vox aures penetrat,

    id. 4, 613:

    hominem cum vini vis penetravit Acris,

    id. 3, 476:

    Illyricos sinus,

    Verg. A. 1, 243:

    nave Aegyptum,

    Suet. Caes. 52:

    mediae cryptam Suburrae,

    Juv. 5, 106. — Pass.:

    ut (India) penitus nequeat penetrari,

    Lucr. 2, 539:

    penetratae cum victoriā Media, Albania, etc.,

    Vell. 2, 40, 1:

    penetrata limina montis,

    Stat. S. 4, 6, 104:

    iter L. Lucullo penetratum,

    Tac. A. 15, 27.—
    2.
    Trop.:

    id Tiberii animum altius penetravit,

    Tac. A. 1, 69; cf. id. ib. 3, 4.—With subject-clause:

    tum penetrabat eos, posse haec, etc.,

    it entered their thoughts, it occurred to them, Lucr. 5, 1262.—
    II.
    Neutr., to enter, penetrate into any place or thing, betake one's self (class.; cf.: pervado, permano).
    A.
    Lit.:

    in palaestram,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 32:

    sub terras,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    ad os Pelusii,

    Curt. 4, 1, 29:

    in ipsum portum,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96:

    in castra hostium,

    Liv. 2, 12, 3:

    in artissimas fauces,

    Curt. 5, 3, 17:

    ad urbes,

    Cic. Prov. Cons. 13, 32:

    per angustias,

    id. Tusc. 1, 20, 45:

    intra vallum,

    Liv. 39, 31:

    in urbem,

    id. 2, 53:

    cum eo penetrasset,

    thus far, Nep. Chabr. 4:

    astra per caelum penetrantia,

    Cic. Univ. 9:

    penetrat vox ad aures,

    Ov. M. 12, 42:

    usque ad nares,

    Cels. 7, 7.— Impers. pass.:

    in eam speluncam penetratum cum signis est,

    Liv. 10, 1.—
    B.
    Trop.:

    Romuli animus haec ipsa in templa penetravit,

    Cic. Rep. 6, 22, 24:

    hominum ratio in caelum usque penetravit,

    id. N. D. 2, 61, 163:

    nulla res magis penetrat in animos,

    id. Brut. 38, 142:

    penetrare ad sensum judicis opinionemque,

    id. Part. 36:

    quo non ars penetrat?

    Ov. A. A. 3, 291:

    in provincias quoque grammatica penetraverat,

    Suet. Gram. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > penetro

  • 15 fascinosus

    fascinōsus, a, um [ fascinum 2. ] magno pene praeditus Priap

    Латинско-русский словарь > fascinosus

  • 16 penis

    is (abl. e и i)m.
    1) хвост (caudam antiqui penem vocabant C)

    Латинско-русский словарь > penis

  • 17 vasatus

    vāsātus, a, um [ vas II, 7. ]

    Латинско-русский словарь > vasatus

  • 18 destringo

    dē-stringo, strīnxī, strictum, ere, I) abstreifen, abziehen, A) im allg.: oleam, bacam, Col.: destricti ramis cibi, Ps. Quint. decl.: cui tunica erat ab umeris destricta, Phaedr. – bildl., destringi aliquid et abradi bonis, Plin. pan. 37, 2. – B) insbes.: 1) mit dem Badestriegel (strigilis) den Körper im Bade abstreichen, striegeln, se, Plin.: dum destringitur, tergitur, Plin. ep.: curvo destringere ferro, Mart. – übtr., ut destrinxi hominem! gestriegelt = geprellt, Plaut. truc. 957 zw. – 2) etwas abstreifend säubern, myacum ius traditur interanea destringere, Plin. 32, 96. – 3) eine Waffe von der Scheide los-, blank ziehen, ziehen (vgl. Oudend. u. Schneider Caes. b. G. 1, 25, 2. Drak. Liv. 27, 13, 9), gladium, Cic.: in mortem (zum Todesstoß) ferrum, Tac.: ensem, Hor.: securim, Liv.: obszön, pene destricto, Corp. inscr. Lat. 6, 3708 = Carm. epigr. 193. – übtr., amaritudinem carminum, loslassen, Plin.: in omnes severitas imperatoris destringitur, tritt die Str. des F. ein, Sen. – II) streifen, leicht berühren, a) eig.: aequora alis, Ov.: pectus sagittā, Ov.: destricta levi vulnere est cutis, Sen. rhet.: vulnus, eine leichte Wunde beibringen, Gratt. – b) übtr., durchziehen, durchhecheln, alqm mordaci carmine, Ov.: alcis scripta, Phaedr.

    lateinisch-deutsches > destringo

  • 19 paene

    paene (pēne), Adv., I) beinahe, fast, so gut wie, sozusagen, Ter., Cic. u.a.: verstärkend paene vixdum, Suet.: steigernd, quam paene, Verg. u. Ov. – II) gänzlich, ganz und gar, förmlich, non paene sum deceptus, Planc. in Cic. ep.: Superl. paenissime, Plaut. u. Apul.

    lateinisch-deutsches > paene

  • 20 penis

    pēnis, is, m. (viell. aus *pesnis, griech. πέος), der Schwanz, peni (Abl.) bubulo ludentes, Naev. com. 102: hodie ›penis‹ est in obscenis, Cic. ep. 9, 22, 2. – gew. übtr., das männliche Glied, Cic. u.a.: pene, durch Unzucht, Sall. u. Hor. – als Schmeichelwort, purissimus penis, Suet. vit. Hor. p. 297 Roth.

    lateinisch-deutsches > penis

См. также в других словарях:

  • pêne — pêne …   Dictionnaire des rimes

  • pêne — [ pɛn ] n. m. • 1680; pesne 1288; altér. de pêle, pesle (XIIe); lat. pessulus « verrou », d o. gr. ♦ Pièce mobile d une serrure, qui s engage dans la gâche et tient fermé l élément (porte, fenêtre) auquel la serrure est adaptée. Pêne dormant,… …   Encyclopédie Universelle

  • pene — m. anat. Órgano sexual masculino que se halla situado en la parte inferior del abdomen, por delante de la sínfisis del pubis. Es un órgano eréctil que interviene en la copulación y en la micción. Se distinguen dos regiones: la raíz, localizada en …   Diccionario médico

  • pene — / pɛne/ s.m. [dal lat. penis is coda, pene ]. (anat.) [organo genitale maschile] ▶◀ Ⓖ (non com.) asta, Ⓖ (pop.) banana, Ⓖ (pop., tosc.) bischero, Ⓖ (volg.) cazzo, Ⓖ (lett.) fallo, Ⓖ (volg.) fava, Ⓖ (pop.) mazza, membro, Ⓖ (merid., volg.) minchia …   Enciclopedia Italiana

  • pene- — [dal lat. paene quasi ]. Primo elemento di parole composte, nelle quali indica una condizione vicina a quella espressa dal secondo elemento (per es., penisola, penultimo ) …   Enciclopedia Italiana

  • Pène — Surtout porté dans les Hautes Pyrénées, c est un toponyme fréquent avec le sens de hauteur rocheuse …   Noms de famille

  • pene — |é| s. m. O mesmo que pênis. • Plural: penes.   ‣ Etimologia: latim penis, is, cauda …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • -pene — elem. de comp. Exprime a noção de pena (ex.: albipene).   ‣ Etimologia: latim penna, ae, asa, pena, pluma …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • pene — sustantivo masculino 1. Uso/registro: elevado. Órgano sexual masculino que permite realizar la cópula. Sinónimo: falo …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • pene — (Del lat. penis). m. Anat. Órgano masculino del hombre y de algunos animales que sirve para miccionar y copular …   Diccionario de la lengua española

  • pene — obs. form of pain, pen2; variant of pein …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»