Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ovum

  • 101 columbīnus

        columbīnus    [columba], of a dove, of a pigeon: pulli: ovum, H.
    * * *
    I
    columbina, columbinum ADJ
    of pigeons, pigeon-; variety of plants (dove-colored?) (chick-pea/vine/marl)
    II

    Latin-English dictionary > columbīnus

  • 102 ovulum

    Latin-English dictionary > ovulum

  • 103 abortivum

    ăbortīvus, a, um, adj. [abortio], pertaining to a premature delivery.
    I.
    Adj.
    A.
    Born prematurely = abortus: Sisyphus, * Hor. S. 1, 3, 46; cf. Juv. 2, 32:

    ovum,

    addled, Mart. 6, 93.—
    B.
    That causes abortion:

    malvae,

    Plin. 20, 21, 84, § 226; so id. 24, 5, 11, § 18:

    sternuisse a coitu abortivum,

    id. 7, 6, 5, § 42.—
    II.
    Subst.: ăbortīvum, i, n.
    A.
    An abortion, Plin. 18, 17, 44, § 150; Vulg. 1 Cor. 15, 8 al.—
    B.
    (Sc. medicamentum.) A means of procuring abortion = abiga, Juv. 6, 368.

    Lewis & Short latin dictionary > abortivum

  • 104 abortivus

    ăbortīvus, a, um, adj. [abortio], pertaining to a premature delivery.
    I.
    Adj.
    A.
    Born prematurely = abortus: Sisyphus, * Hor. S. 1, 3, 46; cf. Juv. 2, 32:

    ovum,

    addled, Mart. 6, 93.—
    B.
    That causes abortion:

    malvae,

    Plin. 20, 21, 84, § 226; so id. 24, 5, 11, § 18:

    sternuisse a coitu abortivum,

    id. 7, 6, 5, § 42.—
    II.
    Subst.: ăbortīvum, i, n.
    A.
    An abortion, Plin. 18, 17, 44, § 150; Vulg. 1 Cor. 15, 8 al.—
    B.
    (Sc. medicamentum.) A means of procuring abortion = abiga, Juv. 6, 368.

    Lewis & Short latin dictionary > abortivus

  • 105 adplaudo

    ap-plaudo (post-class. applōdo), ( adp-, Ritschl, Fleck., Müll.; app-, Merk.), si, sum, 3, v. a.
    I.
    To strike one thing upon another, to clap:

    cavis applauso corpore palmis,

    Ov. M. 4, 352:

    adplauso tela sonat latere,

    Tib. 2, 1, 66; so Sil. 16, 357:

    ovum applosum ad terram,

    Spart. Get. 3; so Lampr. Elog. 6: terrae (dat.), App. M. 6, p. 184, 34; 9, p. 236, 21.—
    II.
    Trop., to clap the hands in approbation, to applaud:

    sacerdotes applaudebant manibus suis,

    Vulg. Jer. 5, 31:

    adplaudere atque adprobare fabulam,

    Plaut. Ps. 5, 2, 33:

    nobis clare adplaudite,

    id. Men. 5, 9, 100:

    agite, adplaudamus,

    id. Pers. 5, 2, 13: cui generi civium maxime adplaudatur? * Cic. Sest. 54, where B. and K. read plaudatur.

    Lewis & Short latin dictionary > adplaudo

  • 106 anguinum

    anguīnus, a, um, adj. [id.], of or pertaining to the serpent, snaky: cervix, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64:

    capillus Eumenidum,

    Cat. 64, 193:

    pellis,

    Cato, R. R. 73:

    cucumis,

    Varr. R. R. 1, 2, 25:

    adeps,

    Plin. 30, 5, 12, § 37:

    vernatio,

    id. 30, 3, 8, § 24:

    cor,

    id. 30, 3, 8, § 23 al. —Hence, anguīnum, i, n. (sc. ovum), a snake's egg, Plin. 29, 3, 12, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > anguinum

  • 107 anguinus

    anguīnus, a, um, adj. [id.], of or pertaining to the serpent, snaky: cervix, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64:

    capillus Eumenidum,

    Cat. 64, 193:

    pellis,

    Cato, R. R. 73:

    cucumis,

    Varr. R. R. 1, 2, 25:

    adeps,

    Plin. 30, 5, 12, § 37:

    vernatio,

    id. 30, 3, 8, § 24:

    cor,

    id. 30, 3, 8, § 23 al. —Hence, anguīnum, i, n. (sc. ovum), a snake's egg, Plin. 29, 3, 12, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > anguinus

  • 108 applaudo

    ap-plaudo (post-class. applōdo), ( adp-, Ritschl, Fleck., Müll.; app-, Merk.), si, sum, 3, v. a.
    I.
    To strike one thing upon another, to clap:

    cavis applauso corpore palmis,

    Ov. M. 4, 352:

    adplauso tela sonat latere,

    Tib. 2, 1, 66; so Sil. 16, 357:

    ovum applosum ad terram,

    Spart. Get. 3; so Lampr. Elog. 6: terrae (dat.), App. M. 6, p. 184, 34; 9, p. 236, 21.—
    II.
    Trop., to clap the hands in approbation, to applaud:

    sacerdotes applaudebant manibus suis,

    Vulg. Jer. 5, 31:

    adplaudere atque adprobare fabulam,

    Plaut. Ps. 5, 2, 33:

    nobis clare adplaudite,

    id. Men. 5, 9, 100:

    agite, adplaudamus,

    id. Pers. 5, 2, 13: cui generi civium maxime adplaudatur? * Cic. Sest. 54, where B. and K. read plaudatur.

    Lewis & Short latin dictionary > applaudo

  • 109 calefacio

    călĕ-făcĭo, or contr. calfăcĭo (as calidus = caldus, calidarius = caldarius, etc.), fēci, factum, 3, v. a. (in the time of Quint. the contracted form seems to have been the prevailing one, v. Quint. 1, 6, 21; also Charis. p. 220 P. gives as pass. calfio. In the poets usage varies according to the demands of the verse;

    e. g., cālfācìt,

    Ov. F. 4, 698;

    cālfăcienda,

    id. A. A. 2, 214;

    cālfācti,

    id. Ib. 48, and călĕfēcit, Lucr. 6, 687;

    călēfacta,

    Verg. A. 12, 66; 12, 269 al. In prose writers—e. g. Quint. 5, 10, 58—the best MSS. vary between the two forms. — Imperat. calface, Cic. Fam. 16, 18, 2.— Pass. regularly calefio;

    once by a solecism calefacientur,

    Vitr. 5, 10; cf.

    concalefaciuntur,

    id. 4, 7) [caleo-facio].
    I.
    Lit., to make warm or hot, to warm, heat: ventus ubi percaluit calefecitque omnia, *Lucr. 6, 687:

    dolium calfacito,

    Cato, R. R. 69, 2:

    ad calefaciendum corpus,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    igne focum,

    Ov. F. 4, 698.— Pass.:

    calamistris calefactis,

    Varr. L. L. 5, § 129 Müll.:

    abi intro ac jube huic aquam calefieri,

    Plaut. Ep. 5, 1, 48:

    calefieri jussi reliquias,

    id. Pers. 1, 3, 25:

    fauces calefiunt,

    Auct. Her. 3, 12, 21:

    balineum calfieri jubebo,

    Cic. Att. 2, 3, 3:

    Algenti manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 214:

    ovum cum porri suco calefactum,

    Plin. 29, 3, 11, § 47:

    ora calefacta,

    Verg. A. 12, 66.—
    II.
    Trop.
    A.
    In colloquial lang., to trouble, vex:

    calface hominem,

    Cic. Fam. 16, 18, 2: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 4:

    Gabinium calefecerat Memmius,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 1.—
    B.
    Poet., of the passions, to heat, to rouse up, excite:

    calefacta corda tumultu,

    Verg. A. 12, 269; Ov. Ib. 48:

    vino calefacta Venus,

    Claud. B. Gild. 182.—
    C.
    To pursue something with zeal:

    forum aleatorium calfecimus,

    Suet. Aug. 71 Ruhnk.

    Lewis & Short latin dictionary > calefacio

  • 110 columbini

    cŏlumbīnus, a, um [columba], pertaining to a dove or pigeon, dove-:

    pulli,

    Varr. R. R. 3, 7, 9; * Cic. Fam. 9, 18, 3; so also absol.: cŏlumbīni, ōrum, m., little doves, Mart. 13, 66: ovum, * Hor. S. 2, 4, 56:

    fimus,

    Plin. 17, 27, 47, § 259:

    stercora,

    id. 35, 6, 27, § 46. —
    2.
    Dove-colored:

    terra,

    Plin. 17, 7, 4, § 43:

    cicer,

    id. 18, 12, 32, § 124:

    vitis,

    id. 14, 3, 4, § 40:

    saxum,

    Pall. 1, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > columbini

  • 111 columbinus

    cŏlumbīnus, a, um [columba], pertaining to a dove or pigeon, dove-:

    pulli,

    Varr. R. R. 3, 7, 9; * Cic. Fam. 9, 18, 3; so also absol.: cŏlumbīni, ōrum, m., little doves, Mart. 13, 66: ovum, * Hor. S. 2, 4, 56:

    fimus,

    Plin. 17, 27, 47, § 259:

    stercora,

    id. 35, 6, 27, § 46. —
    2.
    Dove-colored:

    terra,

    Plin. 17, 7, 4, § 43:

    cicer,

    id. 18, 12, 32, § 124:

    vitis,

    id. 14, 3, 4, § 40:

    saxum,

    Pall. 1, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > columbinus

  • 112 Corvinus

    corvīnus, a, um, adj. [corvus], cf or pertaining to the raven, raven-:

    ovum,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    nigredo,

    App. M. 2, p. 118, 31.—
    2.
    Corvīnus, i, m., a surname in the gens Valeria; cf. Gell. 9, 11; Flor. 1, 13, 20 Duker.

    Lewis & Short latin dictionary > Corvinus

  • 113 corvinus

    corvīnus, a, um, adj. [corvus], cf or pertaining to the raven, raven-:

    ovum,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    nigredo,

    App. M. 2, p. 118, 31.—
    2.
    Corvīnus, i, m., a surname in the gens Valeria; cf. Gell. 9, 11; Flor. 1, 13, 20 Duker.

    Lewis & Short latin dictionary > corvinus

  • 114 desido

    dē-sīdo, sēdi (de-sīdi, Cic. l. l. infra, Lamprid. Alex. Sev. 39, 7), 3, v. n., v. consido. —Of inanimate things, esp. of places, to sink, fall, or settle down.
    I.
    Prop.:

    tantos terrae motus factos esse, ut multa oppida corruerint, multis locis labes factae sint terraeque desiderint,

    Cic. Div. 1, 35 fin.; 1, 43, 97; Liv. 32, 9; and poet. of the apparent sinking of mountains to one flying aloft:

    Gargara desidunt surgenti,

    Stat. Th. 1, 549:

    ovum inane natat, plenum desidit,

    Varr. R. R. 3, 9, 11; Just. 4, 1, 10:

    ex urina quod desidit album est,

    sediment, Cels. 2, 7:

    tumor ex toto desidit,

    id. 7, 18. —
    * II.
    Trop., to deteriorate, degenerate: desidentes mores, Liv. prooem. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > desido

  • 115 devoro

    dē-vŏro, āvi, ātum, 1, v. a., to swallow, swallow down, gulp down, devour (class.; esp. freq. in transf. signif.—for syn. cf.: edo, comedo, vescor, pascor, mando).
    I.
    Lit., of the physical act:

    id quod devoratur,

    Cic. N. D. 2, 54, 135:

    ovum gallinaceum integrum,

    Cato R. R. 71: laseris paululum, [p. 567] Cels. 4, 4, 4:

    salivam suam,

    id. 2, 6, 98;

    lapides,

    Plin. 8, 10, 10, § 29:

    succum,

    id. 20, 23, 98, § 260:

    fumum,

    id. 26, 6, 16, § 30 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of inanimate subjects, to swallow up, ingulf, absorb:

    devorer telluris hiatu,

    Ov. H. 3, 63:

    terra devoravit montem,

    Plin. 2, 91, 93, § 205:

    vel me Charybdis devoret,

    Ov. Tr. 5, 2, 74:

    terras devorant aquae,

    Plin. 31, 1, 1, § 2:

    sol aquas devorans,

    id. 20 prooem. §

    1: ne rotae devorarentur (viarum mollitudine),

    Vitr. 10, 6.—
    B.
    To seize upon greedily or hastily, to swallow eagerly, to devour: meretricem ego item esse reor, mare ut est;

    quod des, devorat,

    Plaut. Truc. 2, 7, 16:

    spe et opinione praedam,

    Cic. Verr. 2, 1, 51; cf.:

    spe devoratum lucrum,

    id. Fl. 24; and:

    regis hereditatem spe,

    id. Att. 1, 16, 10:

    aliquid oculis,

    Just. 21, 5, 6; cf.:

    spectat oculis devorantibus draucos,

    Mart. 1, 97; cf. infra III. B.—
    C.
    To swallow down, repress, suppress, check: verborum pars devorari solet, to be swallowed, i. e. only half pronounced, Quint. 11, 3, 33; so, verba, Sen. de Ira, 3, 14 fin.; cf.

    lacrimas,

    i. e. to repress, Ov. F. 4, 845; id. M. 13, 540:

    gemitus,

    Sen. Ep. 66 med.
    D.
    Of property, to consume, to waste, = exhaurire:

    omnem pecuniam publicam,

    Cic. Verr. 2, 3, 76; id. Phil. 13, 2, 3; id. Pis. 21.—And with a pers. object: Si. Jamne illum comesurus es? Ba. Dum recens est, Dum datur, dum calet, devorari decet, Plaut. Ps. 4, 7, 26; id. As. 2, 2, 71; cf.: ut hominem devorari, cujus patrimonium consumitur, Quint. 8, 6, 25.—
    2.
    Trop., to consume, destroy:

    devorent vos arma vestra,

    Just. 14, 4, 14; cf.:

    aquilarum pinnae reliquarum alitum pinnas devorant,

    Plin. 10, 3, 4, § 15:

    vox devoratur,

    i. e. is swallowed up, lost, id. 11, 51, 112, § 270: devoravi nomen imprudens, swallowed, i. e. I have lost, utterly forgotten, Plaut. Trin. 4, 2, 63: devorato pudore, Ap. M. 9, p. 225.—
    III.
    Trop.
    A.
    To swallow any thing unpleasant, i. e to bear patiently, to endure:

    hominum ineptias ac stultitias,

    Cic. Brut. 67, 236; so,

    molestiam paucorum dierum,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    taedium illud,

    Quint. 11, 2, 41: bilem et dolorem, Tert. Res. carn. 54.—
    B.
    To accept eagerly, enjoy:

    quid tibi faciam qui illos libros devorasti,

    Cic. Att. 7, 3, 2:

    os impiorum devorat iniquitatem,

    Vulg. Prov. 19, 28:

    auscultate et mea dicta devorate,

    Plaut. As. 3, 3, 59; cf.:

    orationem dulcem (aures),

    id. Poen. 5, 2, 9:

    verbum ipsum (voluptatis),

    id. Sest. 10, 23.—
    C.
    ejus oratio, nimia religione attenuata, a multitudine et a foro devorabatur, qs. swallowed but not digested (i. e. heard without being understood), Cic. Brut. 82, 283.

    Lewis & Short latin dictionary > devoro

  • 116 fascea

    fascĭa ( fascea), ae, f. [kindred with fascis], a band, bandage, swathe, girth, fillet.
    I.
    Prop. (to bind up diseased parts of the body; to wrap round the feet to prevent the boots from rubbing them; to bind under the breasts of women; a headband set with pearls, etc.;

    syn.: redimiculum, vitta, infula, diadema): devinctus erat fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; Suet. Dom. 17; id. Galb. 21; Gell. 16, 3, 4; cf.:

    fasciis crura vestiuntur,

    Quint. 11, 3, 144: cum vincirentur pedes fasciis, Cic. Fragm. ap. Non. 537, 5; id. Att. 2, 3, 1 (cf. with Val. Max. 6, 2, 7); Plin. 8, 57, 82, § 221; Dig. 34, 2, 25 (with pedules); Lampr. Alex. Sev. 40 al.:

    carnem praependentem fascia substringere,

    Suet. Galb. 21:

    brachio lanis fasciisque obvoluto,

    id. Dom. 17:

    inflatum circa fascia pectus eat,

    Ov. A. A. 3, 274; Mart. 14, 134:

    vides illum Scythiae regem, insigni capitis decorum? si vis illum aestimare, fasciam solve: multum mali sub illa latet,

    Sen. Ep. 80 fin.; so of a diadem, Suet. Caes. 79:

    puero fasciis opus est, cunis, incunabulis,

    i. e. swaddling-cloths, Plaut. Truc. 5, 13:

    somniasse se, ovum pendere ex fascia lecti sui cubicularis,

    a bed-girth, Cic. Div. 2, 65, 134; Mart. 5, 62, 5; 14, 159:

    uvas sole siccatas junci fasciis involvit,

    bands of rushes, mats, Plin. 15, 17, 18, § 66: nitor, qualem Bruttia praestabat calidi tibi fascia visci, plaster, Juv. 9, 14.— Prov.: non es nostrae fasciae, i. e. of our rank or condition, Petr. 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    The casing of a door, Varr. ap. Non. 451, 20; and 86, 10.—
    * B.
    In archit., a wreath round a pillar, a listel, Vitr. 3, 3 med.
    * C.
    A streak of cloud in the sky:

    nil color hic caeli, nil fascia nigra minatur,

    Juv. 14, 294.—
    * D.
    A zone of the earth:

    orbi terrae in quinque zonas, sive melius fascias dico, discernitur,

    Mart. Cap. 6, §§ 602, 607.

    Lewis & Short latin dictionary > fascea

  • 117 fascia

    fascĭa ( fascea), ae, f. [kindred with fascis], a band, bandage, swathe, girth, fillet.
    I.
    Prop. (to bind up diseased parts of the body; to wrap round the feet to prevent the boots from rubbing them; to bind under the breasts of women; a headband set with pearls, etc.;

    syn.: redimiculum, vitta, infula, diadema): devinctus erat fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; Suet. Dom. 17; id. Galb. 21; Gell. 16, 3, 4; cf.:

    fasciis crura vestiuntur,

    Quint. 11, 3, 144: cum vincirentur pedes fasciis, Cic. Fragm. ap. Non. 537, 5; id. Att. 2, 3, 1 (cf. with Val. Max. 6, 2, 7); Plin. 8, 57, 82, § 221; Dig. 34, 2, 25 (with pedules); Lampr. Alex. Sev. 40 al.:

    carnem praependentem fascia substringere,

    Suet. Galb. 21:

    brachio lanis fasciisque obvoluto,

    id. Dom. 17:

    inflatum circa fascia pectus eat,

    Ov. A. A. 3, 274; Mart. 14, 134:

    vides illum Scythiae regem, insigni capitis decorum? si vis illum aestimare, fasciam solve: multum mali sub illa latet,

    Sen. Ep. 80 fin.; so of a diadem, Suet. Caes. 79:

    puero fasciis opus est, cunis, incunabulis,

    i. e. swaddling-cloths, Plaut. Truc. 5, 13:

    somniasse se, ovum pendere ex fascia lecti sui cubicularis,

    a bed-girth, Cic. Div. 2, 65, 134; Mart. 5, 62, 5; 14, 159:

    uvas sole siccatas junci fasciis involvit,

    bands of rushes, mats, Plin. 15, 17, 18, § 66: nitor, qualem Bruttia praestabat calidi tibi fascia visci, plaster, Juv. 9, 14.— Prov.: non es nostrae fasciae, i. e. of our rank or condition, Petr. 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    The casing of a door, Varr. ap. Non. 451, 20; and 86, 10.—
    * B.
    In archit., a wreath round a pillar, a listel, Vitr. 3, 3 med.
    * C.
    A streak of cloud in the sky:

    nil color hic caeli, nil fascia nigra minatur,

    Juv. 14, 294.—
    * D.
    A zone of the earth:

    orbi terrae in quinque zonas, sive melius fascias dico, discernitur,

    Mart. Cap. 6, §§ 602, 607.

    Lewis & Short latin dictionary > fascia

  • 118 imbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > imbecillus

  • 119 inbecillus

    imbēcillus ( inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj., weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
    I.
    Of the body.
    A.
    Of living beings:

    cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    multi sunt imbecilli senes... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!

    id. de Sen. 11, 35:

    et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,

    id. Lael. 7, 23:

    imbecilliores (opp. firmiores),

    Quint. 5, 10, 49:

    Marius et valetudine et natura imbecillior,

    Cic. Q. Fr. 2, 10, 3:

    nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,

    indisposed, Vell. 2, 114, 1.— Subst.:

    imbecillorum esse aecum misererier,

    Lucr. 5, 1023.—
    B.
    Of things:

    vox,

    Quint. 11, 3, 13:

    frons,

    id. 12, 5, 4:

    pulsus venarum (with exigui),

    Cels. 3, 19:

    imbecillissimus ac facillimus sanguis,

    Sen. Ben. 4, 18:

    accedent anni et tractari mollius aetas Imbecilla volet,

    Hor. S. 2, 2, 86:

    nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus,

    Cic. Att. 10, 14. 2:

    terra infecunda ad omnia atque imbecilla,

    Plin. 17, 5, 3, § 35:

    vina (opp. valida),

    id. 14, 21, 27, § 134:

    imbecillissimam materiam esse omne olus,

    the least nourishing, Cels. 2, 18.—In a different sense:

    ovum durum valentissimae materiae est, molle vel sorbile imbecillissimae,

    very easy of digestion, Cels. 2, 18:

    simulacra vultus imbecilla ac mortalia sunt: forma mentis aeterna,

    Tac. Agr. 46:

    regnum vobis trado firmum, si boni eritis: si mali, imbecillum,

    Sall. J. 10, 6.—
    II.
    Of the mind:

    qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    ingenia,

    Quint. 2, 8, 12; cf.:

    imbecilliores vel animo vel fortuna,

    Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34:

    motus fortunae,

    id. Fin. 5, 24, 71:

    ab imbecillis accusatoribus accusari,

    id. Q. Fr. 2, 6, 6:

    suspiciones,

    Tac. A. 2, 76.— Subst.:

    ignavi et imbecilli,

    Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.):

    iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,

    Cic. Ac. 2, 17, 52:

    imbecillius horrent dolorem,

    id. Tusc. 5, 30, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > inbecillus

  • 120 Leda

    1.
    Lēda, ae, and Lēdē, ēs, f., = Lêda, the daughter of Thestius, and wife of Tyndarus; she bore by Jupiter, who visited her in the form of a swan, two eggs, from one of which came Pollux and Helen, and from the other Castor and Clytemnestra, Ov. H. 17, 55; id. M. 6, 109; Hyg. Fab. 77:

    pueri Ledae,

    i. e. Castor and Pollux, Hor. C. 1, 12, 25.—She was deified after her death, under the name of Nemesis, Lact. 1, 21:

    Lede,

    Ov. Am. 1, 10, 3: chironomon Ledam saltare, i. e. in the part of Leda in a pantomime, Juv. 6, 63.—Hence,
    II.
    Lēdaeus, a, um, adj., of or belonging to Leda, Ledæan.
    A.
    Lit.:

    Ledaei dei,

    i. e. Castor and Pollux, Ov. F. 1, 706; also,

    Lacones,

    Mart. 1, 37, 2:

    Helena,

    Verg. A. 7, 364:

    Hermione (as granddaughter of Leda),

    id. ib. 3, 328:

    ovum,

    a swan's egg, Mart. 8, 33, 21; cf.

    olores,

    id. 1, 54, 8:

    Timavus, because Castor, on the return of the Argonauts, let his horse Cyllarus drink of it,

    id. 4, 25, 5; cf.

    Cyllarus,

    Stat. S. 1, 1, 54:

    astrum,

    i. e. Castor and Pollux, Mart. 8, 21, 5.—
    B.
    Poet., transf.
    1.
    Spartan:

    Phalantum,

    Tarentum, founded by the Spartan Phalantus, Mart. 8, 28, 3:

    gurges,

    i. e. of the Eurotas, Stat. S. 2, 6, 45. —
    2.
    Amyclæan (because Castor and Pollux were born at Amyclæ):

    Xanthippus,

    Sil. 4, 358.
    2.
    lēda, ae, lēdon, i, and lēdănum, v. lada.

    Lewis & Short latin dictionary > Leda

См. также в других словарях:

  • Ovum — RHK Logo de Ovum RHK Création 1995 Personnages clés Chris Dines, CEO …   Wikipédia en Français

  • Ovum — O vum ([=o] v[u^]m), n.; pl. L. {Ova} ([=o] v[.a]), E. {Ovums} ([=o] v[u^]mz). [L., an egg. See {Oval}.] 1. (Biol.) A more or less spherical and transparent cell, which by a process of multiplication and growth develops into a mass of cells,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • OVUM — Graece Ω᾿ὸν, quomodo generetur, facunde persequitur Plin. l. 10. c. 35. qui et de vitiis et remediis incubantium, c. seq. ubi et quaedam citra incubitum, sponte naturae gignere, ut in Aegypti fimetis; memorat: scitum de quodam potore, illum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ovum — das; s, Ōva <aus lat. ovum »Ei«> Ei, Eizelle (Med., Biol.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • ovum — (n.) (pl. ova), 1706, from L. ovum egg, cognate with Gk. oon, O.N. egg, O.E. æg, all from PIE root *awi egg (see EGG (Cf. egg) (n.)) …   Etymology dictionary

  • ovum — ȏvum m DEFINICIJA biol. jaje ETIMOLOGIJA lat. ovum …   Hrvatski jezični portal

  • ovum — ovum. См. яйцеклетка. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

  • Ovum — (lat.), ein Ei …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ovum — (lat., ovulum), Ei (s. d.); ovulum abortivum, Abortivei, s. Mole, S. 32 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ovum — ⇒ Eizelle …   Deutsch wörterbuch der biologie

  • Ovum — Ovum,das:⇨Ei(I,1),Keimzelle(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»