Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ornamentum

  • 1 ornamentum

    ornāmentum, i, n. [st2]1 [-] appareil, équipement, attirail. [st2]2 [-] embellissement, ornement, parure, costume, habillement. [st2]3 [-] honneur, titre d'honneur, distinction, dignité, décoration.    - ornamenta consularia: les insignes consulaires.    - ornamenta triumphalia: les insignes du triomphe.    - id quod ornamentum imperii est, Cic. Verr. 2, 2: ce qui est une distinction pour l'empire.    - sine ornamentis, Plaut. Ps. 1.3.109: nu.    - oratoria ornamenta dicendi, Cic. Brut. 75, 261: les beautés de l'art oratoire.    - Hortensius, ornamentum rei publicae, Cic. Mil. 14.37: Hortensius, qui est la fierté de la république.    - ea domus urbi erat ornamento, Cic.: cette maison était une beauté pour la ville.    - maxima ornamenta esse matronis liberos, apud Pomponium Rufum collectorum libro sic invenimus, Val-Max.: les plus beaux ornements d'une mère de famille, ce sont ses enfants: voilà ce qu'on découvre dans le recueil de Pomponius Rufus.
    * * *
    ornāmentum, i, n. [st2]1 [-] appareil, équipement, attirail. [st2]2 [-] embellissement, ornement, parure, costume, habillement. [st2]3 [-] honneur, titre d'honneur, distinction, dignité, décoration.    - ornamenta consularia: les insignes consulaires.    - ornamenta triumphalia: les insignes du triomphe.    - id quod ornamentum imperii est, Cic. Verr. 2, 2: ce qui est une distinction pour l'empire.    - sine ornamentis, Plaut. Ps. 1.3.109: nu.    - oratoria ornamenta dicendi, Cic. Brut. 75, 261: les beautés de l'art oratoire.    - Hortensius, ornamentum rei publicae, Cic. Mil. 14.37: Hortensius, qui est la fierté de la république.    - ea domus urbi erat ornamento, Cic.: cette maison était une beauté pour la ville.    - maxima ornamenta esse matronis liberos, apud Pomponium Rufum collectorum libro sic invenimus, Val-Max.: les plus beaux ornements d'une mère de famille, ce sont ses enfants: voilà ce qu'on découvre dans le recueil de Pomponius Rufus.
    * * *
        Ornamentum, ornamenti. Cic. Ornement, Accoustrement, Embellissement, Decoration.
    \
        Ornamenta. Cic. Dignitez et honneurs.
    \
        Ornamentum. Cic. Plaisir honorable.
    \
        Ornamento esse. Cic. Faire honneur à autruy.
    \
        Ornamento est propinquis. Liu. Il fait honneur à ses parents.

    Dictionarium latinogallicum > ornamentum

  • 2 ornamentum

    ornāmentum, i, n. [orno].
    I.
    In gen., apparatus, accoutrement, equipment, furniture, trappings, etc. (class.):

    sine ornamentis,

    i. e. naked, Plaut. Ps. 1, 3, 109:

    ceterae copiae, ornamenta, praesidia,

    Cic. Cat. 2, 11, 24; id. Verr. 2, 5, 32, § 83:

    ornamenta bubus, ornamenta asinis instrata tria (collar, saddle, etc.),

    Cato, R. R. 11, 4:

    per ornamenta percussus,

    i. e. arms, Sen. Ep. 14, 14.—Esp of a player's wardrobe, Plaut. Trin. 4, 2, 16 sq.; id. Pers. 1, 3, 19; Plin. 2, 3, 4, § 8, as translation of kosmos.—
    II. A.
    Lit.:

    pecuniam, omniaque ornamenta ex fano Herculis in oppidum contulit,

    jewels, Caes. B. C. 2, 18; so Plaut. Most. 1, 3, 90; Ter. Heaut. 4, 7, 9:

    quae (urbs) praesidio et ornamento est civitati,

    Caes. B. G. 7, 15:

    ipse ornamenta a chorago haec sumpsit,

    i. e. a dress, costume, attire, Plaut. Trin. 4, 2, 16:

    AB ORNAMEN TIS,

    one who has charge of the imperial ornaments, Inscr. Grut. 578, 9: ornamenta triumphalia, consularia, etc., the insignia of triumphing generals, consuls, etc. (The emperors distributed, honoris causā, such ornaments to men who had distinguished themselves):

    pluribus triumphalia ornamenta decernenda curavit,

    Suet. Aug. 38:

    decem praetoriis viris consularia ornamenta tribuit,

    id. Caes. 76:

    ornamenta uxoria,

    title, rank, id. Ner. 35.—
    B.
    Trop., an ornament, a distinction:

    decus atque ornamentum senectutis,

    Cic. de Or. 1, 45, 199:

    Q. Hortensius, lumen atque ornamentum rei publicae,

    ornament, pride, id. Mil. 14, 37:

    vir optimus, et inter praecipua saeculi ornamenta numerandus,

    Plin. Ep. 8, 12, 1:

    ornamentis afficere aliquem,

    Cic. Balb. 19, 43:

    quaecumque a me ornamenta ad te proficiscentur,

    id. Fam. 2, 19, 2:

    honoris,

    id. Cat. 3, 11, 26:

    ornamenta atque insignia honoris,

    id. Sull. 31, 88.—
    2.
    Esp., rhetorical ornament:

    oratoria ornamenta dicendi,

    Cic. Brut. 75, 261; 37, 140: so,

    dicendi,

    id. de Or. 2, 28, 22:

    sententiarum,

    id. Brut. 37, 140.

    Lewis & Short latin dictionary > ornamentum

  • 3 ornamentum

    ornamentum ornamentum, i n украшение

    Латинско-русский словарь > ornamentum

  • 4 ornamentum

    ornamentum ornamentum, i n честь, слава

    Латинско-русский словарь > ornamentum

  • 5 ornamentum

    ōrnāmentum, ī, n. (orno), I) die Zurüstung, Ausrüstung, Rüstung, ceterae copiae, ornamenta (Ausrüstungsgegenstände), praesidia vestra, Cic.: pacis ornamenta, Bedürfnisse, Cic.: ornamenta (das Kostüm) absunt, Plaut.: ornamenta (die Requisiten) a chorago sumere, Plaut.: ornamenta boum, Geschirr, Cato: u. so elephantorum, Auct. b. Afr.: ornamenta columnarum, Ausstaffierungen, Ornamente, Vitr. – Sprichw., per ornamenta ferire od. percutere, durch die R. hindurch, d.i. an dem Punkte treffen, wo es jmd. am wenigsten vermutet, Sen. nat. qu. 4. pr. 5; ep. 14, 15. – II) prägn.: A) die Zierde, der Schmuck, die Kostbarkeit, ornamenta fanorum, Kleinodien, Lact.: ornamenta imperialia, die Kostbarkeiten des kaiserl. Palastes, Capit.: omnia generis, honoris insignia atque ornamenta, Cic.: pecuniam omnem omniaque ornamenta ex fano Herculis in oppidum conferre, Caes. – insbes. = der weibl. Schmuck, von Edelsteinen u. Perlen = das Geschmeide, Plaut. most. 248 u.a. Ter. heaut. 837. Corp. inscr. Lat. 2, 2060 u. 3386. Vgl. Hübner im Hermes 1, 345 ff.: dah. ab ornamento od. ab ornamentis, Aufseher über das Geschmeide, Corp. inscr. Lat. 6, 8952 und 8953 (vgl. Marquardt Privatleben der Römer2 1, 144. Anm. 1). – bildl., senectutis, Cic.: ornamento est civitati, Caes.: maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex ea tollit verecundiam, Cic. – insbes. der Schmuck, die Schönheiten, Vorzüge der Rede, orn. eloquentiae, Quint.: ornamenta orationis, Cic.: oratoria ornamenta dicendi, Cic.: ornamenta elocutionis, Quint.: sententiarum ornamenta et conformationes, Cic.: sic statuo et iudico, neminem omnium tot et tanta, quanta sint in Crasso, habuisse ornamenta dicendi, Cic. – B) die ehrende, hebende Auszeichnung, äußere Ehre, quaecumque a me ornamenta in te proficiscentur, Cic.: quanto esset sibi (Dion) ornamento sentiebat, Nep.: amicitiam populi Romani sibi ornamento et praesidio, non detrimento esse oportere, Caes.: omnia ornamenta congerere ad alqm, Cic.: nulla ornamenta habere ab alqo, Nep.: eripies igitur pupillae togam praetextam? detrahes ornamenta non solum fortunae, sed etiam ingenuitatis? Cic.: uxoria ornamenta, Titel, Rang, Suet.: consulare, Rang u. Vorteile eines Konsuls, Suet.: u. so ornamenta aedilicia, Corp. inscr. Lat. 2. 4268.

    lateinisch-deutsches > ornamentum

  • 6 ornamentum

    ōrnāmentum, ī, n. (orno), I) die Zurüstung, Ausrüstung, Rüstung, ceterae copiae, ornamenta (Ausrüstungsgegenstände), praesidia vestra, Cic.: pacis ornamenta, Bedürfnisse, Cic.: ornamenta (das Kostüm) absunt, Plaut.: ornamenta (die Requisiten) a chorago sumere, Plaut.: ornamenta boum, Geschirr, Cato: u. so elephantorum, Auct. b. Afr.: ornamenta columnarum, Ausstaffierungen, Ornamente, Vitr. – Sprichw., per ornamenta ferire od. percutere, durch die R. hindurch, d.i. an dem Punkte treffen, wo es jmd. am wenigsten vermutet, Sen. nat. qu. 4. pr. 5; ep. 14, 15. – II) prägn.: A) die Zierde, der Schmuck, die Kostbarkeit, ornamenta fanorum, Kleinodien, Lact.: ornamenta imperialia, die Kostbarkeiten des kaiserl. Palastes, Capit.: omnia generis, honoris insignia atque ornamenta, Cic.: pecuniam omnem omniaque ornamenta ex fano Herculis in oppidum conferre, Caes. – insbes. = der weibl. Schmuck, von Edelsteinen u. Perlen = das Geschmeide, Plaut. most. 248 u.a. Ter. heaut. 837. Corp. inscr. Lat. 2, 2060 u. 3386. Vgl. Hübner im Hermes 1, 345 ff.: dah. ab ornamento od. ab ornamentis, Aufseher über das Geschmeide, Corp. inscr. Lat. 6, 8952 und 8953 (vgl. Marquardt Privatleben der Römer2 1, 144. Anm. 1). – bildl., senectutis, Cic.: ornamento est civitati, Caes.: maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex ea tollit verecun-
    ————
    diam, Cic. – insbes. der Schmuck, die Schönheiten, Vorzüge der Rede, orn. eloquentiae, Quint.: ornamenta orationis, Cic.: oratoria ornamenta dicendi, Cic.: ornamenta elocutionis, Quint.: sententiarum ornamenta et conformationes, Cic.: sic statuo et iudico, neminem omnium tot et tanta, quanta sint in Crasso, habuisse ornamenta dicendi, Cic. – B) die ehrende, hebende Auszeichnung, äußere Ehre, quaecumque a me ornamenta in te proficiscentur, Cic.: quanto esset sibi (Dion) ornamento sentiebat, Nep.: amicitiam populi Romani sibi ornamento et praesidio, non detrimento esse oportere, Caes.: omnia ornamenta congerere ad alqm, Cic.: nulla ornamenta habere ab alqo, Nep.: eripies igitur pupillae togam praetextam? detrahes ornamenta non solum fortunae, sed etiam ingenuitatis? Cic.: uxoria ornamenta, Titel, Rang, Suet.: consulare, Rang u. Vorteile eines Konsuls, Suet.: u. so ornamenta aedilicia, Corp. inscr. Lat. 2. 4268.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ornamentum

  • 7 ōrnāmentum

        ōrnāmentum ī, n    [orno], apparatus, accoutrement, equipment, furniture, trappings: vestra ornamenta: pacis.—A mark of honor, decoration, adornment, ornament, embellishment, jewel, trinket: ornamentis alterae (minae datae), for pin money, T.: omnia ornamenta ex fano Herculis in oppidum contulit, jewels, Cs.—Fig., an ornament, distinction: amicitiam populi R. sibi ornamento esse, Cs.: Hortensius, ornamentum rei p., pride: quaecumque a me ornamenta in te proficiscentur: honoris.— Rhetorical ornament: oratio ornamentis abundavit: ambitiosa recidet Ornamenta, H.
    * * *
    equipment; decoration; jewel; ornament, trappings

    Latin-English dictionary > ōrnāmentum

  • 8 ornamentum

    ōrnāmentum, ī n. [ orno ] преим. pl.
    1) снаряжение, вооружение, оружие ( per ornamenta percuti Sen)
    3) одежда, наряд ( feminarum Q); убранство, драгоценности ( ornamenta ex fano Herculis in oppĭdum conferre Cs)
    4) знаки отличия, награды ( omnia ornamenta congerere ad aliquem C)
    5) звание, титул (o. consulare Su)
    7) украшение, честь, слава ( senectutis C)

    Латинско-русский словарь > ornamentum

  • 9 ornamentum

    снаряд, а) украшение (1. 1 § 2 D. 43, 6);

    b) вооб. все то, что украшает б) особ. украшение домов (1. 13 § 16 D. 33, 7. 1. 3 C. 1, 11. 1. 5 C. 9, 19); в) убор животных (1. 38 pr. D. 21, 1); г) наряды женщин (1. 10 § 6 D. 7, 4. 1. 37 § 1 D. 21, 2. 1. 100 § 2 D. 32. 1. 6 § 1. 1. 8. 13. 16. 25 § 10. 11. 1. 26. 30. 32 § 9. 1. 37 D. 34, 2. 1. 63 D. 46, 1); д) отличие, почесть (1. 15 § 39 D. 47, 10. 1. 4 C. 12, 19. 1. 100 D. 50, 16);

    imperialia (1. 1 pr. C. 1, 27);

    sacerdotii (1. 1 C. 5, 27).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ornamentum

  • 10 ornamentum

    [\ornamentumot, \ornamentuma, \ornamentumok] орнамент

    Magyar-orosz szótár > ornamentum

  • 11 ornamentum

    I.
    equipment, kit, trappings / furniture / decorations
    II.
    weapons / honor, distinction

    Latin-English dictionary of medieval > ornamentum

  • 12 ornamentum

    , ornamenti n
      украшение; почесть

    Dictionary Latin-Russian new > ornamentum

  • 13 Non est ornamentum virīle concinnitas

    Изящество - не мужское украшение.
    Сенека, "Письма", 115.
    Возвращаясь к дару слова, я должен сказать, что не нахожу большой разницы между тем, кто умеет только неуклюже выражаться, и теми, кто ничего не умеет делать, кроме как выражаться изящно. Non est ornamentum virile concinnitas. (Мишель Монтень, Рассуждение о Цицероне.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Non est ornamentum virīle concinnitas

  • 14 Орнамент

    - ornamentum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Орнамент

  • 15 Узор

    - ornamentum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Узор

  • 16 декоративность

    ornamentum

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > декоративность

  • 17 Убор

    - ornamentum;

    • головной убор - ornamentum capitis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Убор

  • 18 Украшение

    - ornamentum; ornatus,-us m; decus,-oris n; cultus,-us m; signamen; honor; lux; instrumentum; festivitas; supellex, supellectilis, f (modica; elegantior; oratoria);

    • друзья - лучшее украшение жизни - amici optima vitae supellex;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Украшение

  • 19 Zierde

    Zierde, decus (verschönernde Zierde, auch von Pers.). – ornamentum (Schmuck); verb. decus et ornamentum (z.B. decora et ornamenta fanorum). – insigne (Abzeichen, Ehrenzeichen, z.B. virtutis, laudis); verb. insigne atque ornamentum. – lumen (das Licht von etwas, der Glanzpunkt, von Pers.u. Städten, z.B. lumina civitatis: u. Corinthus, totius Graeciae lumen); verb. lumen et ornamentum (z.B. Hortensius, lumen et ornamentum rei publicae) od. decus ac lumen (z.B. Pompeius, imperii Romani decus ac lumen). – flos (die Blüte = der Schmuck, z.B. ager Sabinus, flos Italiae: u. v. Pers., flos populi, flos Achaeorum iuventutis). – eine der ersten Z. des Jahrhunderts, inter praecipua saeculi [2788] ornamenta numerandus (v. Pers.): die Z. unseres Zeitalters sein (von Pers.), exornare nostrae aetatisgloriam; jmdm. od. einer Sache zur Z. dienen, zur Z. gereichen, alci od. alci rei decori od. ornamento esse; decus afferre alci od. alci rei.

    deutsch-lateinisches > Zierde

  • 20 Ehre

    Ehre, I) äußerer Vorzug, äußeres Ansehen: honos. – dignitas (Würde, ehrenvolle Stellung). – auctoritas (äußeres Ansehen, das auf Würdigung unserer Verdienste gegründet ist). – decus. ornamentum (einen Vorzug gebende Sache). – laus. gloria. verb. laus gloriaque. fama (Ruf, Ruhm, verbreitete Anerkennung unserer Verdienste; s. »Ruhm« das Nähere). – observantia (tätige Hochachtung). – cultus (tätige Verehrung, z.B. cultus meus = die mir angetane, erwiesene Ehre); verb. cultus quidam et honos. – die letzte E., die E. der Toten, honos supremus; officium supremum. – zur E. gereichen, E. machen, bringen, eine E. sein, honori, laudi, decori od. ornamento esse: es gereicht mir zur größten Ehre, daß etc., summo honori mihi est, quod etc.: es wird dir zur großen E. gereichen, daß etc., magno tibi erit ornamento mit folg. Akk. u. Infin.: jmdm. E. machen, alci honorificum esse: große, alci perhonorificum esse: keine E. machen, pudori esse: dein Sohn macht dir E., dignus te est filius: E. einlegen, laudari; laudem merere; mit etw., laudem sibi parĕre od. sibi colligere alqā re: für eine E. halten, seine E. darein setzen, sich eine E. daraus machen, es sich zur E. anrechnen, honori od. laudi ducere; in gloria ducere; in honore oder laude ponere; honori habere; alle mit Akk. oder Infin. – in E. stehen, in honore esse (von Personen und Dingen); esse in aliquo numero et honore (von Pers.); cum dignitate vivere (v. Pers.): bei jmd. in Ansehen u. E. stehen. apud alqm esse in honore et in pretio: jmd. um die E. von etw. bringen od. zu bringen suchen (jmdm. die E. von etw. streitig machen), alqm gloriā alcis rei fraudare: in E. halten, in honore habere (eine Pers. u. Sache). colere. colere et observare. observare et colere (eine Person, col. auch eine personifizierte Sache, z.B. urbem): es wird etwas in E. gehalten, honos est alci rei: etwas ebenso in E. halten, alci rei eundem honorem tribuere: etw. nicht sonderlich in E. halten, parum honeste habere alqd: jmd. sehr in E. halten, alqm magno in honore habere; alqm colere maxime od. summā observantiā: jmd. immer vorzüglich in E. halten, alqm praecipuo semper honore habere. – dein Wort in E., salvo tuo sermone (unbeschadet deiner Rede); pace tuā dixerim u. bl. pace tuā (ohne dich beleidigen zu wollen). – jmdm. od. einer Sache zu Ehren, honoris alcis causā (z.B. alqd suscipere); zuw. auch durch den bl. Dat. pers. (z.B. dem M. Ämilius Lepidus zu E. drei Leichenspiele geben, M. Aemilio Lepido tres ludos funebres dare). – jmdm. E. antun, bezeigen, erweisen, alci honorem habere,tribuere, deferre; honore alqm afficere,ornare, prosequi: vorzügliche, praecipuum honorem habere alci: alle mögliche, omni genere honoris alqm prosequi; omni honore colere alqm; null um honorem praetermittere, qui alci haberi potest: jmdm. [645] königliche Ehren erweisen, bezeigen, alci cultum regium praestare: jmdm. göttliche E. erweisen, deorum honores alci tribuere; alqm inter deos colere, pro deo venerari,in deorum numero venerari et colere: sich göttliche E. erweisen lassen, cae lestes honores usurpare: göttliche E. genießen, deorum honoribus coli: jmdm. die letzte E. erweisen, supremo in alqm officio fungi. supremum officium in alqm celebrare (letzteres von od. mit mehreren); auch suprema alci solvere; iusta alci facere, praestare, persolvere: die letzte E. wird jmdm. nicht erwiesen, supremus humanae condicionis honos alci deest: jmd. mit allen militärischen (kriegerischen) Ehren begraben, militari honesto funere alqm humare. – nach E. streben, famamquaerere (nach einem guten Ruf); honoribus inservire od. operam dare (nach Ehrenstellen). – zu Ehren (Ehrenstellen) gelangen, kommen, honores adipisci; honores assequi (z.B. gradatim); ad honores ascendere, pervenire;honoribus augeri: zu größern E. gelangen, honoribus procedere longius; altiorem dignitatis gradum consequi; ascendere ad altiorem gradum; durch jmd., per alqm dignitatis incrementa assequi: zu den größten od. höchsten E. (Ehrenstellen) gelangen, ad summos honores provehi; adipisci od. consequi amplissimos gradus dignitatis; stufenweise, efferri per honorum gradus ad summum imperium. – etwas kommt zu E., alqd in honore esse coepit (z.B. pecunia). – etw. zu E. bringen, cohonestare (z.B. alqd virtute); ornare. exornare (z.B. artem tu ornavisti, illa te ornavit: u. mors honesta saepe vitam quoque turpem exornat): jmdm. zu E. verhelfen, s. befördern no. III, b; jmdm. zu den höchsten E. verhelfen, alqm ad amplissimos honores od. ad summam dignitatem perducere. – II) guter Name etc.: a) im allg.: existimatio (vorteilhafte Meinung, die andere von uns hegen, auch mit dem Zus. bona). – fama (guter Ruf, bes. auch der Frauen, auch mit dem Zus. bona). – dignitas (die durch ehrenhaftes, unserer Stellung entsprechendes Betragen erworbene gute Meinung, ehrenvoller Ruf, z.B. militaris). – jmdm. die E. abschneiden, alcis existimationem od. famam lacerare: auf E. halten, famae od. dignitati consulere; famae servire; famae parcere (seine Ehre, seinen guten Ruf schonen, z.B. von einer Frau): seiner E. schaden, famam suam laedere: seine od. jmds. E. retten, suam od. alcis famam incolumem tueri: die E. ist gerettet, existimatio est integra: seine E. preisgeben, dignitati suae deesse: seine E. verlieren, bonam famam perdere; dignitatem perdere: an seiner E. verlieren, de existimatione sua aliquid perdere od. deperdere; existimationis detrimentum od. dignitatis iacturam facere: jmd. seiner E. verlustig erklären, ig nominiā notare alqm (vom Zensor); infamiā notare alqm (übh. infam machen): jmd. wieder zu E. bringen, s. ehrlich (machen). – bei meiner, auf meine E., bonā fide: unbeschadet der E., ohne der E. etwas zu vergeben, salvā famā; salvā dignitate (z.B. salvā militari dignitate). [646] – b) in engerer Bed. = jungfräuliche Unschuld, insofern auf dieser der gute Ruf, die Ehre des Weibesberuht: decus muliebre. – pudicitia. pudor (die Keuschheit). – einer die E. rauben, decus muliebre expugnare; pudicitiam alci eripere od. expugnare: die E. verlieren, pudicitiam amittere. – III) Anstand, sittlicher Wohlstand: honestas. – mit E., mit Ehren, in Ehren, bei Substst. durch honestus (Ggstz. turpis, z.B. ein Tod in E., mors honesta, Ggstz. vita turpis); bei Verben durch honeste (Ggstz. turpiter, z.B. divitias habere: u. vivere, mori od. obire: u. honestissime [in allen Ehren] absolvi); egregie (gar trefflich, z.B. freigesprochen werden, abso lvi); bene (wohl = ehrenvoll, z.B., bene mori, Ggstz. turpiter vivere). – in allen E. jmd. erwähnen, jmds. gedenken, mentionem alcis cum summo honore prosequi: jmds. immer nur in allen E. gedenken, numquam mentionem de alqo nisi honorificam facere. – der E. wegen, s. ehrenhalber. – mit Ehren zu melden (vermekden), venia sit dicto; sit honos auribus; tuis honos sit habitus auribus: auch (ironisch) si dis placet. – IV) das Gefühl für Ehre, s. Ehrgefühl. – V) eine Person od. Sache, die andern zur E. gereicht: ornamentum; decus. – er war der Glanz u. die E. unseres Staats, lumen et ornamentum rei publicae fuit.

    deutsch-lateinisches > Ehre

См. также в других словарях:

  • ORNAMENTUM est — quod corporis ornandi et venustatis gratiâ paratur, l. argum. §. Ornam. cum §. seq. et leg. Ornamentor. 37. ff. de aur. et arg. mund. Differt a Veste, quia haec necessitatis ac utilitatis causâ habetur et in victu est l. victus ff. de verb.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ORNAMENTUM Sacrum — in l. 4. Cod. de discuss. Ε᾿ὰν οὖν ἑυρὼν παρά τισι χρήματα δημόσια ὁ Λογοθέτης ἀνύσῃ αὐτὰ καὶ εἰς τὸ θεῖον ornamentum εἰσκομίσῃ: Sacrum est aerarium, seu, ut Recentiores vocârunt, Sacrae Largitiones; quae Erogationes quoque dictae, Cod. Theodos.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ornement — [ ɔrnəmɑ̃ ] n. m. • 1050; lat. ornamentum 1 ♦ Action d orner; résultat de cette action. ⇒ décoration. L ornement d un salon. Les chandeliers ne sont là que pour l ornement, ils ne servent pas. Arbres, plantes d ornement. ⇒ ornemental, décoratif.… …   Encyclopédie Universelle

  • Ornament — Zierde; Verzierung eines Gegenstandes; Schmuck * * * Or|na|ment [ɔrna mɛnt], das; [e]s, e: Verzierung, schmückendes Muster an einem [künstlerischen] Gegenstand oder an einem Bauwerk: eine Zimmerdecke mit Ornamenten aus Stuck. Zus.:… …   Universal-Lexikon

  • Leon Battista Alberti — (Génova, Italia, 18 de febrero de 1404 Roma, 20 de abril de 1472) fue sacerdote, Secretario Personal (abreviador apostólico) de tres Papas (Enrique IV, Nicolás V, Pio II)(desde 1431 a 1464), humanista, arquitecto, proyectó edificios aunque nunca… …   Wikipedia Español

  • architecture — /ahr ki tek cheuhr/, n. 1. the profession of designing buildings, open areas, communities, and other artificial constructions and environments, usually with some regard to aesthetic effect. Architecture often includes design or selection of… …   Universalium

  • INAURES — ornamentum aureum, cuius apud Vett. usus, qui tamen hodieque apud alios non plane obsolevit. De eo sic Isid. Orig. l. 19. c. 21. Inaures ab aurium foraminibus nuncupatae, quibus pretiosa gener a lapidum dependuntur. Harum usus in Graecia: puellae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ornament — ORNAMÉNT, ornamente, s.n. 1. Detaliu sau obiect adăugat la un ansamblu pentru a l înfrumuseţa; accesoriu, element decorativ folosit în artele plastice, în arhitectură, în tipografie pentru a întregi o compoziţie şi a i reliefa semnificaţia. ♢ loc …   Dicționar Român

  • орнамент — а; м. [от лат. ornamentum украшение] 1. Узор в виде ритмического чередования геометрических или изобразительных элементов, использующих растительные и животные мотивы. Украсить орнаментом. Вышить, выложить о. Архитектурный о. Старинный русский о …   Энциклопедический словарь

  • ОРНАМЕНТ — (лат., от ornare украшать). Все, что составляет украшение, не необходимые части, преимущественно в архитектуре: напр. листья, плоды, гирлянды; фестоны, служащие для украшения здания. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • FASTIGIUM — in Glossis ἀέτωμα, Gallis Feste, unde Festagium etc. Omnia enim aedificiorum tecta, apud Vett. aut erant plana, aut fastigata: et quidem in Graecia, Asia, et toto pene Oriente, aedium privatatum tecta plana fiebant; aedes vero sacrae culmen, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»