-
1 omamić
-
2 omamić
-
3 omamić
глаг.• морочить• обдурить• обмануть• обманывать* * *omami|ć\omamićony сов. обмануть, ввести в заблуждение; сбить с толку, заморочить+zwieść, otumanić, oszukać
* * *omamiony сов.обману́ть, ввести́ в заблужде́ние; сбить с то́лку, заморо́читьSyn: -
4 omamić
(-mię, -misz); vt perfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > omamić
-
5 omamić
tromper -
6 omamić
aldatmak -
7 omamić
1. ввести в оману;2. звабити -
8 omamić
1 línlang2 magdayà3 manghibò -
9 omamić ból
обольстить боль -
10 omamiać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > omamiać
-
11 omami|ć
pf — omami|ać impf vt (oczarować) to beguile; (zwieść) to delude- omamić kogoś obietnicami to beguile sb with promises- wyborców omamiono pięknymi wizjami voters were deluded into believing in rosy prospectsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > omami|ć
-
12 omamie|nie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > omamie|nie
-
13 omamiać
-
14 betören
-
15 blenden
blenden ['blɛndən]I. vt1) ( zu hell sein)jdn \blenden Scheinwerfer, Licht: razić kogoś2) ( täuschen)jdn [mit etw] \blenden omamić kogoś [czymś]3) ( blind machen)jdn [durch etw] \blenden oślepić kogoś [czymś]II. vi1) ( zu hell sein) Sonne: razić2) ( hinters Licht führen) zaślepić -
16 einwickeln
ein|wickelnI. vt1) ( einhüllen)2) (fam: überlisten) omamićII. vrsich in etw ( akk) \einwickeln otulić się w coś [o czymś] -
17 umgarnen
umgarnen * [ʊm'garnən]vtjdn mit etw \umgarnen usidlać [ perf usidlić] kogoś czymśsich [von jdm/etw] \umgarnen lassen dać się [komuś/czemuś] omamić -
18 verblenden
verblenden *vt1) ( unfähig zur richtigen Einschätzung machen) omamićvom Gold/Reichtum verblendet sein być olśnionym złotem/bogactwem
См. также в других словарях:
omamić — dk VIa, omamićmię, omamićmisz, omam, omamićmił, omamićmiony omamiać ndk I, omamićam, omamićasz, omamićają, omamićaj, omamićał, omamićany, rzad. «wprowadzić w błąd, zwieść, otumanić, oszukać» Omamił go pięknymi słówkami. omamić się omamiać się… … Słownik języka polskiego
omamiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk VIIIa, omamiaćam, omamiaća, omamiaćają, omamiaćany {{/stl 8}}– omamić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, omamiaćmię, omamiaćmi, omamiaćmiony {{/stl 8}}{{stl 7}} mamiąc, wprowadzać kogoś w błąd, zwykle dla realizacji… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obałamucić — dk VIa, obałamucićcę, obałamucićcisz, obałamucićuć, obałamucićcił, obałamucićcony obałamucać ndk I, obałamucićam, obałamucićasz, obałamucićają, obałamucićaj, obałamucićał, obałamucićany «wprowadzić kogoś w błąd; otumanić, omamić» Dać się… … Słownik języka polskiego
omamienie — n I 1. rzecz. od omamić. 2. D. omamienieeń rzad. «to, co łudzi, omamia; omam, złuda, złudzenie, iluzja» Ulegać omamieniom … Słownik języka polskiego
uwieść — dk XI, uwiodę, uwiedziesz, uwiedź, uwiódł, uwiodła, uwiedli, uwiedziony, uwiedzeni uwodzić ndk VIa, uwieśćdzę, uwieśćdzisz, uwódź, uwieśćdził, uwieśćdzony 1. «zbałamucić kogoś zalotami; bałamucąc, czarując doprowadzić do stosunku płciowego; w ndk … Słownik języka polskiego
wykołować — dk IV, wykołowaćłuję, wykołowaćłujesz, wykołowaćłuj, wykołowaćował, wykołowaćowany wykołowywać ndk VIIIa, wykołowaćowuję, wykołowaćowujesz, wykołowaćowuj, wykołowaćywał, wykołowaćywany 1. pot. «oszukać, omamić; wystrychnąć na dudka» Wykołować… … Słownik języka polskiego
zwieść — dk XI, zwiodę, zwiedziesz, zwiedź, zwiódł, zwiodła, zwiedli, zwiedziony, zwiedzeni zwodzić ndk VIa, zwieśćdzę, zwieśćdzisz, zwódź, zwieśćdził, zwieśćdzony 1. «wprowadzić kogoś w błąd; obałamucić, oszukać, omamić» Zwieść kogoś pozorami prawdy,… … Słownik języka polskiego