-
1 offula
offŭla (sync. offla), ae, f. dim. [offa], a little bit, a small piece (peculiar to the vulg. lang.; cf. Suet. Claud. 40):offula dicta, ut offa minima e suere,
Varr. L. L. 5, § 110 Müll.:offulam cum duabus costis,
id. R. R. 2, 4, 11:carnis, spisse componuntur,
Col. 12, 53, 4:polentae caseatae,
App. M. 1, p. 103, 34:panis,
Veg. Vet. 4, 18; cf. Fall. 1, 29, 4.—Prov.: quis potest sine offulā vivere? Claud. ap. Suet. Cland. 40.— Transf., as a term of abuse applied to a bad slave:quid faciat crucis offla, corvorum cibaria?
this gallows-bird, Petr. 58. -
2 offla
offla, v. offula. -
3 pendeo
I.Lit., constr. with ab, ex, or in and abl.; also ( poet.), with abl. alone, or with de: pendent peniculamenta, Enn. ap. Non. 149, 32 (Ann. v. 363 Vahl.): in candelabro pendet strigilis, Varr. ap. Non. 223, 7:B.in arbore,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:sagittae pende, bant ab umero,
id. ib. 2, 4, 34, §74: ex arbore,
id. ib. 2, 3, 26, §66: ubera circum (pueri),
Verg. A. 8, 632:horrida pendebant molles super ora capilli,
Ov. P. 3, 3, 17:capiti patiar sacros pendere corymbos,
Prop. 2, 23, 35 (3, 28, 39):telum... summo clipei nequiquam umbone pependit,
Verg. A. 2, 544:deque viri collo dulce pependit onus,
Ov. F. 2, 760.—Of garments:chlamydemque ut pendeat apte, Collocat,
Ov. M. 2, 733:tigridis exuviae per dorsum a vertice pendent,
Verg. A. 11, 577.—Of slaves, who were strung up to be flogged, Plaut. As. 3, 3, 27:quando pendes per pedes,
id. ib. 2, 2, 35:ibi pendentem ferit,
id. Trin. 2, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 3; cf. id. Men. 5, 5, 48: quid me fiet nunciam? Theo. Verberibus caedere pendens, id. Most. 5, 2, 45:ego plectar pendens, nisi, etc.,
Ter. Phorm. 1, 4, 43; id. Eun. 5, 6, 20.— Poet., of suspended votive offerings:omnibus heu portis pendent mea noxia vota,
Prop. 4 (5), 3, 17; Tib. 1, 1, 16 (24):pendebatque vagi pastoris in arbore votum,
id. 2, 5, 29:pendebit fistula pinu,
Verg. E. 7, 24:multaque praeterea sacris in postibus arma, Captivi pendent currus, etc.,
id. A. 7, 184.—Of one who hangs himself, Mart. 8, 61, 2:e trabe sublimi triste pependit onus,
Ov. R. Am. 18:pendentem volo Zoilum videre,
Mart. 4, 77, 5.—Of any thing hung up for public notice;of the names of persons accused,
Suet. Dom. 9, Plin. Ep. 4, 9, 1;of goods hung up, exposed for sale,
Phaedr. 3, 4, 1;transf., of a debtor whose goods are exposed for sale,
Suet. Claud. 9 fin. —Prov.: pendere filo or tenui filo, to hang by a thread, i. e. to be in great danger: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4 (Ann. v. 153 Vahl.):omnia sunt hominum tenui pendentia filo,
Ov. P. 4, 3, 35; Val. Max. 6, 4, 1.—Transf. (mostly poet.; cf. immineo).1.To hang in the air, be suspended, to float, hover, overhang: per speluncas saxis structas asperis, pendentibus, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 245 Rib.);2. 3. 4.imitated,
Lucr. 6, 195:hinc scopulus raucis pendet adesus aquis,
Ov. H. 10, 26:dum siccā tellure licet, dum nubila pendent,
Verg. G. 1, 214:hi summo in fluctu pendent,
id. A. 1, 106:illisaque prora pependit,
id. ib. 5, 206; Curt. 4, 2, 9:dumosā pendere procul de rupe videbo (capros),
Verg. E. 1, 77:pendentes rupe capellae,
Ov. P. 1, 8, 51.—So of birds, which float or hover in the air:olor niveis pendebat in aëra pennis,
Ov. M. 7, 379; 8, 145:et supra vatem multa pependit avis,
Mart. Spect. 21.—Of a rapid course: raraque non fracto vestigia pulvere pendent,
Stat. Th. 6, 638.—To hang down, be flabby or flaccid, weak, without strength:5.fluidos pendere lacertos,
Ov. M. 15, 231:pendentesque genas et aniles aspice rugas,
Juv. 10, 193.—To weigh:II.offula cum duabus costis quae penderet III. et XX. pondo,
Varr. R. R. 2, 4, 11:cyathus pendet drachmas X., mna pendet drachmas Atticas centum,
Plin. 21, 34, 109, § 185:Lucio Titio modios centum, qui singuli pondo centum pendeant, heres dato,
Dig. 33, 6, 7.—Trop.A.To hang, rest, or depend upon a person or thing (class.); constr. with ex, in, ab, the simple abl., or de:B.tuorum, qui ex te pendent,
Cic. Fam. 6, 22, 2:spes pendet ex fortunā,
id. Par. 2, 17:ex quo verbo tota causa pendebat,
id. de Or. 2, 25, 107; id. Fam. 5, 13, 1:hinc omnis pendet Lucilius,
Hor. S. 1, 4, 6:an ignoratis. vectigalia perlevi saepe momento fortunae pendere?
Cic. Agr. 2, 29, 80:salus nostra, quae spe exiguā extremāque pendet,
Cic. Fl. 2, 4:tam levi momento mea apud vos fama pendet,
Liv. 2, 7, 10:pendere ex alterius vultu ac nutu,
id. 39, 5, 3:oblite, tuā nostram pendere salutem,
Sil. 3, 109: in sententiis [p. 1328] omnium civium famam nostram fortunamque pendere, Cic. Pis. 41, 98:ex ancipiti temporum mutatione pendere,
Curt. 4, 1, 27; Luc. 5, 686:deque tuis pendentia Dardana fatis,
Sil. 13, 504; Hor. Ep. 1, 1, 105:tyrannus, cum quo fatum pendebat amici,
Juv. 4, 88.—To hang upon a person's words, to gaze fixedly, listen attentively to ( poet. and in post-Aug. prose; cf.C.haereo): (Dido) pendet iterum narrantis ab ore,
Verg. A. 4, 79:narrantis conjux pendet ab ore viri,
Ov. H. 1, 30:ab imagine pendet,
Sil. 8, 93; cf. Quint. 11, 3, 72:pervigil Arcadio Tiphys pendebat ab astro,
Val. Fl. 1, 481:attentus et pendens,
Plin. Ep. 1, 10, 7:ex vultu dicentis pendent omnium vultus,
Sen. Contr. 9, 23, 5.— Poet., with a terminal clause:e summo pendent cupida agmina vallo, Noscere quisque suos,
Stat. Th. 10, 457.—To be suspended, interrupted, discontinued ( poet. and in post-class. prose):D.pendent opera interrupta,
Verg. A. 4, 88:mutui datio interdum pendet,
Dig. 12, 1, 8:condictio pendet,
ib. 7, 1, 12 fin.:actio negotiorum gestorum pendeat,
ib. 3, 5, 8; 24, 1, 11:pendet jus liberorum, propter jus postliminii,
Just. Inst. 1, 12, 5.—To hang suspended, be ready to fall:E.nec amicum pendentem corruere patitur,
Cic. Rab. Post. 16, 43.—To be in suspense, to be uncertain, doubiful, irresolute, perplexed (cf. haesito):F.animus tibi pendet?
Ter. Ad. 2, 2, 18:nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione pendere,
Cic. Agr. 2, 25, 66:ne diutius pendeas,
id. Att. 4, 15, 6:quia quam diu futurum hoc sit, non nimis pendeo,
Sen. Ep. 61, 2:mortales pavidis cum pendent mentibus,
Lucr. 6, 51.—Esp. freq.:pendere animi (locative case, v. Kühnast,
Liv. Synt. p. 39):Clitipho cum spe pendebit animi,
Ter. Heaut. 4, 4, 5:exanimatus pendet animi,
Cic. Tusc. 4, 16, 35:pendeo animi exspectatione Corfiniensi,
id. Att. 8, 5, 2:animi pendeo et de te et de me,
id. ib. 16, 12.—With rel.-clause:ego animi pendeo, quid illud sit negotii,
Plaut. Merc. 1, 2, 18:ostendis te pendere animi, quamnam rationem, etc.,
Cic. Att. 11, 12, 1; id. Leg. 1, 3, 9.—Less freq.: pendere animo: atque animo noctu pendens eventa timebat, Cic. poët. ap. Non. 204, 8.—In plur.:animis: quodsi exspectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:sollicitis ac pendentibus animis,
Liv. 7, 30 fin. dub. (al. animi, v. Drak. ad loc.).—With cum:plebs innumera mentibus cum dimicationum curulium eventu pendentem,
Amm. 14, 6, 26.—Law t. t., to be undetermined, to await decision:pendente condicione,
Gai. Inst. 2, 200; 1, 186; 3, 179.—To have weight or value:A.bona vera idem pendent,
Sen. Ep. 66, 30 (Haas; al. pendunt).—Hence, pendens, entis, P. a.Hanging; in econom. lang., of fruits not yet plucked or gathered:B.vinum,
Cato, R. R. 147:vindemia,
Dig. 19, 1, 25:olea,
Cato, R. R. 146:fructus,
Dig. 6, 1, 44. —Pending; hence, in jurid, Lat., in pendenti esse, to be pending, undecided, uncertain:quando in pendenti est, an, etc.,
Dig. 38, 17, 10:in pendenti est posterior solutio ac prior,
ib. 46, 3, 58; 7, 1, 25:in pendenti habere aliquid,
to regard a thing as uncertain, doubtful, Dig. 49, 17, 19 fin. -
4 rogo
rŏgo, āvi, ātum, 1 ( inf. paragog. rogarier, Cic. Caecin. 33, 95:I.rogassint, for rogaverint,
id. Leg. 3, 3, 9), v. a. [etym. dub.; perh. for progo; kindr. with Sanscr. prac, to ask, whence also precor and procus, but referred by Corss. to the same root with Sanscr. rgus, straight; Gr. oregô; Lat. rego, rex, rogus, Krit. Beit. p. 93], to ask, question, interrogate one about a thing.Lit.A.In gen. (so generally throughout ante-class. Lat.; less. freq. in Cic.; syn.: percontor, sciscitor, quaero), constr. aliquem aliquid, or simply aliquem, aliquid, with de, a rel.-clause, or absol. (cf. Zumpt, Gram. § 393). ( a) Aliquem aliquid (class. only with acc. of neutr. pron. or adj., or with sententiam; v. infra, B. 1.):(β).aliud te rogo,
Plaut. Most. 5, 1, 70:haud istuc te rogo,
id. Ep. 1, 1, 49:quin tu id me rogas,
id. Bacch. 2, 3, 24:hoc te rogo, quos locos adisti?
id. Trin. 4, 2, 85; cf.:rogare hoc unum te volo,
id. Merc. 3, 1, 17:dic mihi hoc, quod te rogo,
id. Men. 5, 5, 16; id. Most. 3, 1, 130; id. Ps. 1, 3, 106; 1, 5, 64 et saep.; Ter. And. 4, 4, 12 sq.:ego patriam te rogo, quae sit tua,
Plaut. Pers. 4, 4, 83; cf.:hanc (colubram) alia cum rogaret causam facinoris, Respondit, etc.,
Phaedr. 4, 17, 5. —Aliquem or aliquid:(γ).quos rogo,
Plaut. Pers. 1, 1, 6:quem ego igitur rogem?
Ter. And. 4, 4, 10:ecquem hominem tu novisti? te rogo,
Plaut. Ps. 4, 2, 15; men' or me rogas? also, rogas me? in colloq. lang., do you ask that of me? how can you ask? what do you mean by asking that? Eu. Quid ego facerem? Ch. Quid tu faceres? men' rogas? requireres, Rogitares, etc., id. Merc. 3, 4, 48; Ter. Eun. 4, 3, 11; id. Heaut. 2, 3, 5; 4, 5, 32; id. Ad. 1, 2, 2; 4, 5, 31 al.; cf.:quid me istud rogas? inquam: Stoicos roga,
Cic. Fin. 5, 28, 83:hoc quod rogo responde,
Plaut. As. 3, 2, 32; id. Curc. 2, 1, 30; 5, 3, 30; id. Ps. 4, 2, 12 al.; Ter. And. 4, 4, 23; Suet. Caes. 82.—With de:(δ).jam de istoc rogare omitte,
Plaut. Pers. 4, 4, 90; so,de istac virgine,
Ter. Eun. 4, 4, 53:de te ipso,
Cic. Vatin. 4, 10.—With interrog.-clause:(ε).rogant me servi, quo eam?
Plaut. Curc. 2, 3, 83: roga ipsum, quemadmodum ego eum Arimini acceperim, Cic. Fragm. ap. Non. 383, 8:quodsi me populus Romanus forte roget, cur Non, etc.,
Hor. Ep. 1, 1, 70:quae sit, rogo,
Ter. And. 1, 1, 97:rogo, num quid velit,
id. Eun. 2, 3, 50:rogavi pervenissetne Agrigentum?
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:unde venis? et Quo tendis? rogat et respondet,
Hor. S. 1, 9, 63:quid verum atque decens curo et rogo,
id. Ep. 1, 1, 11. —Absol.:B.prius respondes quam rogo,
Plaut. Merc. 2, 3, 119:roganti respondebo,
id. ib. 3, 1, 17:non edepol nunc, ubi terrarum, sim, scio, si quis roget,
id. Am. 1, 1, 180:quin tu ergo rogas?
id. As. 1, 1, 15: Ty. Quid ego deliqui? He. Rogas? id. Capt. 3, 5, 2; so id. Rud. 3, 6, 22; id. Cas. 2, 3, 35; id. Bacch. 2, 2, 28; 38 al.; Ter. And. 1, 1, 136; 1, 2, 13; 1, 5, 32 al.; cf. Cic. Mil. 22, 59: etiam rogas? [p. 1599] do you dare to ask? Plaut. Am. 2, 1, 21; id. Bacch. 2, 3, 97; id. Merc. 1, 2, 92; Ter. And. 4, 4, 23 (v. etiam). — Particularly as subst.:numquam nobis ad rogatum respondent,
Cic. Fl. 4, 10. —In partic. (class. in all per.).1.Publicists' t. t.a.Rogare aliquem (sententiam), to ask one for his opinion or vote:b.Racilius Marcellinum primum rogavit. Is sententiam dixit, ut, etc.... Postea Racilius de privatis me primum sententiam rogavit,
Cic. Q. Fr. 2, 1, 2:quos priores sententiam rogabat,
id. Rep. 2, 20, 35. — Pass.:cum omnes ante me rogati gratias Caesari egissent, ego rogatus mutavi meum consilium,
Cic. Fam. 4, 4, 4:scito primum me non esse rogatum sententiam,
id. Att. 1, 13, 2:primus rogatus sententiam,
Sall. C. 50, 4:is enim primus rogatus sententiam,
Liv. 37, 14; Quint. 6, 3, 97 al.:propter ipsam rem, de quā sententiae rogantur, consultabitur,
id. 3, 8, 18. —Rogare populum or legem, or absol., prop., to ask the people about a law; hence, in gen., to bring the plan of a law before the people for their approval; to propose a law, introduce a bill:c.in aes incidi jubebitis credo illa legitima: consules populum jure rogaverunt populusque jure scivit,
Cic. Phil. 1, 10, 26; cf.: T. Quinctius Crispinus consul populum jure rogavit populusque jure scivit in foro pro rostris... quicumque post hanc legem rogatam rivos, specus, etc., an old legal formula ap. Front. Aquaed. 129:plebem,
Cic. Leg. 3, 3, 9:legem,
id. Rep. 3, 10, 17; id. Phil. 2, 29, 72; cf.:quae (leges) non in perpetuum rogentur,
Quint. 2, 4, 40. — Absol.:ego hanc legem, uti rogas, jubendam censeo,
Liv. 10, 8 fin.; Quint. 2, 4, 35. — Impers. pass.:nunc rogari, ut populus consules creet,
Liv. 4, 2.—Rogare populum magistratum, and simply magistratum, to propose a magistrate to the people for their choice, to offer him for election:2.factum senatus consultum, ut duo viros aediles ex patribus dictator populum rogaret,
Liv. 6, 42 fin.; cf.:L. Trebonius tribunus plebis rogationem tulit, ut qui plebem Romanam tribunos plebi rogaret, is usque eo rogaret dum, etc.,
id. 3, 65, 4:(Caesar) volet, ut consules roget praetor vel dictatorem dicat: quorum neutrum jus est,
Cic. Att. 9, 15, 2; cf.:praetores, cum ita rogentur, ut collegae consulibus sint, etc.,
id. ib. 9, 9, 3:hodieque in legibus magistratibusque rogandis usurpatur idem jus,
Liv. 1, 17:comitia consulibus rogandis habuit,
Cic. Div. 1, 17, 33; Liv. 26, 22; 38, 42; cf. id. 23, 31; 22, 35:Calpurnius Romam ad magistratus rogandos proficiscitur,
Sall. J. 29, 6.— Absol.:mortuo rege Pompilio Tullum Hostilium populus regem, interrege rogante, comitiis curiatis creavit,
Cic. Rep. 2, 17, 31.—Milit. t. t.: rogare milites sacramento, qs. to ask the soldiers if they will take and keep an oath, i. e. to bind them by an oath, administer an oath to them, Caes. B. G. 6, 1; Liv. 32, 26; 35, 2 fin.; 40, 26; cf. Quint. 12, 2, 26. —3.Jurid. t. t., to ask a person if he will promise something in making an agreement; to propose a stipulation:II.quod fere novissimā parte pactorum ita solet inseri: rogavit Titius, spopondit Maevius, haec verba non tantum pactionis loco accipiuntur sed etiam stipulationis,
Dig. 1, 14, 7, § 12; Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 8; id. Bacch. 4, 8, 37.Transf., to ask, beg, request, solicit one for a thing (so predominantly in the class. per.; syn.: posco, oro, obsecro, ambio, capto); constr. aliquem (rarely ab aliquo) aliquid, aliquem, aliquid, with ut, ne, or absol.(α).With acc.:(β).quā confidentiā rogare argentum me tantum audes, Impudens? Quin si egomet totus veneam, vix recipi potis est, Quod tu me rogas,
Plaut. Pers. 1, 1, 40:hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,
Cic. Fam. 13, 43 fin.:nefas sit tale aliquid et facere rogatum et rogare... Haec igitur lex in amicitiā sanciatur, ut neque rogemus res turpes nec faciamus rogati,
id. Lael. 11, 39 sq.: otium divos rogat, Hor. c. 2, 16, 1; cf.:divitias deos,
Mart. 4, 77, 1:a Metello missionem,
Sall. J. 64, 1:ut ab avunculo rogetur Aethiops,
Auct. Her. 4, 50, 63:rogo te, vos, etc., parenthet.: rogo te, videte, quibus hominibus negotium detis, etc.,
Cic. Fam. 10, 26:rogo vos, quis potest sine offulā vivere?
Suet. Claud. 40:illae Priami rogantis Achillem preces,
Quint. 10, 1, 50: taurum de aquā per fundum ejus ducenda rogabo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 4:ambiuntur, rogantur,
are asked for their votes, id. Rep. 1, 31, 47:etiamsi precario essent rogandi,
id. Verr. 2, 5, 23, § 59:transisse Rhenum sese non suā sponte sed rogatum et arcessitum a Gallis,
Caes. B. G. 1, 44; cf.:ille ab Sardis rogatus ad causam accesserat,
Cic. Div. in Caecil. 19, 63:in proximum annum consulatum peteres, vel potius rogares... a quā (Galliā) nos tum, cum consulatus petebatur, non rogabatur, etc.,
was not begged for, id. Phil. 2, 30, 76:abii ad praetorem, rogo syngraphum: Datur mihi,
Plaut. Capt. 3, 2, 6:aquam,
id. Rud. 2, 3, 2:legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium,
Caes. B. G. 1, 11; cf. id. ib. 7, 5:aliquid ab aliquo (rare),
Auct. Her. 4, 50; Sall. J. 64, 1:cultrum, securim, etc.... Quae utenda vasa semper vicini rogant,
ask for, borrow, Plaut. Aul. 1, 2, 18; id. Mil. 2, 3, 76; Dig. 18, 6, 16.—With ut or ne (so most freq.):(γ).scitin' quid ego vos rogo? mihi ut praeconium detis,
Plaut. Men. 5, 9, 92; id. Stich. 1, 3, 93:id ut facias, vehementer te rogo,
Cic. Fam. 13, 44:etiam atque etiam te rogo atque oro, ut eum juves,
id. ib. 13, 66, 2:rogat et orat Dolabellam, ut, etc.,
id. Verr. 2, 1, 29, § 72:cum rogat et prece cogit Scilicet ut, etc.,
Hor. Ep. 1, 9, 2; Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 1; id. B. G. 1, 7:videbatur rogare, scalas ut darem utendas sibi,
that I would lend, Plaut. Rud. 3, 1, 10; Plin. Ep. 3, 10, 5; 4, 13, 11; 4, 28, 3.— With a simple final clause without ut:Caesar consolatus rogat, finem orandi faciat,
Caes. B. G. 1, 20; Quint. 6, 3, 88; 9, 3, 68; Ov. Ib. 643; and very freq. ap. Plin. Ep.; e. g. 1, 2, 1; 1, 5, 8; 1, 20, 24; 2, 5, 2; 3, 2, 6; 5, 19, 8; 7, 6, 11; 8, 17, 6.—With ne:rogat frater, ne abeas longius,
Ter. Ad. 5, 5, 1:ac te illud primum rogabo, ne quid invitus meā causā facias,
Cic. Fam. 13, 1, 2. —Absol.: neque enim ego sic rogabam, ut petere viderer, quia familiaris esset meus (Plancus), etc., did not solicit in such a way as to, etc., Cic. Planc. 10, 25 (differing from a):b.in blandiendo, rogando lenis et summissa (vox),
Quint. 11, 3, 63:patrem et filium pro vitā rogantes,
Suet. Aug. 13; cf.:pro aliquo,
id. ib. 40; id. Vit. 12.—Esp., to invite, ask a visit from any one:c.Tertia aderit, modo ne Publius rogatus sit,
Cic. Fam. 16, 22, 1 fin.:Pomponiam Terentia rogat,
id. Att. 2, 3, 3 fin. — With ad or in and acc.:ad Palatium,
Lampr. Alex. Sev. 48, 1:in senatum,
id. Heliog. 4, 1:ad convivium,
Just. 43, 3, 10:ad nuptias,
Amm. 14, 6, 24:in consilium,
Gell. 14, 2, 9.—Prov.:2.malo emere quam rogare, of a thing that does not cost much,
I had rather buy than borrow it, Cic. Verr. 2, 4, 6, § 12; cf. supra, a and b. —
См. также в других словарях:
charbonnée — Charbonnée, Une petite piece de chair, comme une charbonnée, et semblables, Offella, Offula. Aucuns l appellent, Carbonnade … Thresor de la langue françoyse
Rabenfutter — * Es ist Rabenfutter. In Bezug auf gefallenes Vieh, auch von Dieben. Als ein ähnliches Schmähwort, wie Rabenaas oder Rabenfutter, hatten die alten Römer das Kreuz, das, als die äusserste Strafe unter Sklaven, Veranlassung zu Lästerreden gab. Wie… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon