-
1 immolo
I.Orig., to sprinkle a victim with sacrificial meal (mola salsa):II.olim hostiae immolatae dicebantur mola salsa tactae, cum vero ictae et aliquid ex illis in aram datum, mactatae dicebantur,
Serv. ad Verg. A. 4, 57.—So only in one other example in Cato: boves immolati, Cato ap. Serv. Verg. A. 10, 541.—Far more freq. and class.,Transf., to bring as an offering, to offer, sacrifice, immolate (cf. macto):B.ego hodie dis meis iratissumis sex agnos immolavi,
Plaut. Poen. 2, 5:Musis bovem immolasse dicitur,
Cic. N. D. 3, 36, 88:bovem Dianae,
Liv. 1, 45, 7; cf.:Dianae vitulum,
Cic. Inv. 2, 31, 94:hostias,
id. Tusc. 3, 26, 63:animalia capta,
Caes. B. G. 4, 17. 3:agnum,
Hor. C. 4, 11, 7:aut pro victimis homines immolant aut se immolaturos vovent,
Caes. B. G. 4, 16, 2:homines,
Cic. Rep. 3, 9; id. Front. 10, 21:filiam,
Quint. 3, 11, 6:puerum,
Plin. 8, 22, 34, § 82:qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint, etc.,
Paul. Sent. 5, 23, 16: porca, quae Cereri immolatur, Veran. ap. Paul. ex Fest. p. 250 Müll.— Absol.:cum Sulla immolaret ante praetorium,
Cic. Div. 1, 33, 72: nemo nostrum est, quin, etiam cum de alia re immolaret, tamen, etc., Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2:cum immolanti aufugisset hostia,
Suet. Caes. 59; 18; id. Aug. 95.— Pass. impers.: [p. 895] cum pluribus dis immolatur, Civ. Div. 2, 17, 38.—With abl. of the offering:quibus hostiis immolandum cuique deo, cui majoribus, cui lactentibus, etc.,
Cic. Leg. 2, 12, 29: itaque Jovi tauro, verre, ariete immolari non licet, Capit. ap. Macr. S. 3, 10, 3; cf. ib. § 4.—Poet., in a still more general sense, to sacrifice, slay:C.Pallas te hoc vulnere, Pallas Immolat,
Verg. A. 12, 949:inferias quos (juvenes) immolet umbris,
id. ib. 10, 519; Phaedr. 4, 6, 10.—(Eccl. Lat.) To present as an offering, render:humilitatem animae suae deo,
Tert. Cult. Fem. 2, 9:paenitentiam deo,
id. Pudic. 10:cui populus suffragiis immolat,
does homage to, id. de Anim. 33. -
2 inmolo
I.Orig., to sprinkle a victim with sacrificial meal (mola salsa):II.olim hostiae immolatae dicebantur mola salsa tactae, cum vero ictae et aliquid ex illis in aram datum, mactatae dicebantur,
Serv. ad Verg. A. 4, 57.—So only in one other example in Cato: boves immolati, Cato ap. Serv. Verg. A. 10, 541.—Far more freq. and class.,Transf., to bring as an offering, to offer, sacrifice, immolate (cf. macto):B.ego hodie dis meis iratissumis sex agnos immolavi,
Plaut. Poen. 2, 5:Musis bovem immolasse dicitur,
Cic. N. D. 3, 36, 88:bovem Dianae,
Liv. 1, 45, 7; cf.:Dianae vitulum,
Cic. Inv. 2, 31, 94:hostias,
id. Tusc. 3, 26, 63:animalia capta,
Caes. B. G. 4, 17. 3:agnum,
Hor. C. 4, 11, 7:aut pro victimis homines immolant aut se immolaturos vovent,
Caes. B. G. 4, 16, 2:homines,
Cic. Rep. 3, 9; id. Front. 10, 21:filiam,
Quint. 3, 11, 6:puerum,
Plin. 8, 22, 34, § 82:qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint, etc.,
Paul. Sent. 5, 23, 16: porca, quae Cereri immolatur, Veran. ap. Paul. ex Fest. p. 250 Müll.— Absol.:cum Sulla immolaret ante praetorium,
Cic. Div. 1, 33, 72: nemo nostrum est, quin, etiam cum de alia re immolaret, tamen, etc., Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2:cum immolanti aufugisset hostia,
Suet. Caes. 59; 18; id. Aug. 95.— Pass. impers.: [p. 895] cum pluribus dis immolatur, Civ. Div. 2, 17, 38.—With abl. of the offering:quibus hostiis immolandum cuique deo, cui majoribus, cui lactentibus, etc.,
Cic. Leg. 2, 12, 29: itaque Jovi tauro, verre, ariete immolari non licet, Capit. ap. Macr. S. 3, 10, 3; cf. ib. § 4.—Poet., in a still more general sense, to sacrifice, slay:C.Pallas te hoc vulnere, Pallas Immolat,
Verg. A. 12, 949:inferias quos (juvenes) immolet umbris,
id. ib. 10, 519; Phaedr. 4, 6, 10.—(Eccl. Lat.) To present as an offering, render:humilitatem animae suae deo,
Tert. Cult. Fem. 2, 9:paenitentiam deo,
id. Pudic. 10:cui populus suffragiis immolat,
does homage to, id. de Anim. 33. -
3 lito
lĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make an offering which exhibits favorable prognostics, to sacrifice under favorable auspices, to obtain favorable omens.I.Lit.A.Neutr.:(β).si istuc umquam factum est, tum me Juppiter Faciat, ut semper sacrificem nec umquam litem,
Plaut. Poen. 2, 41:nec auspicato, nec litato instruunt aciem,
without favorable omens, Liv. 5, 38:Manlium egregie litasse,
id. 8, 9, 1:non facile litare,
id. 27, 23; 29, 10, 6; Suet. Caes. 81;curt. 7, 7, 29: impia tam saeve gesturus bella litasti,
Luc. 7, 171.—Prov.: mola tantum salsa litant, qui non habent tura, i. e. a man can give no more than he has, Plin. praef. § 11.—With dat.:(γ).cum pluribus dis immolatur, qui tandem evenit, ut litetur aliis, aliis non litetur,
Cic. Div. 2, 17, 38:litatum est ei deo,
Plin. 10, 28, 40, § 75.—With abl.:2.proximā hostiā litatur saepe pulcherrime,
Cic. Div. 2, 15, 36; so Plin. 8, 45, 70, § 183:humanis hostiis,
Tac. G. 9.—Of the victim itself, to give a favorable omen, promise a successful event:3.victima Diti patri caesa litavit,
Suet. Oth. 8; id. Aug. 96:non quacunque manu victima caesa litat,
Mart. 10, 73, 6.—Transf., in gen., to make an offering, offer sacrifice:B.qui hominem immolaverint, exve ejus sanguine litaverint... capite puniuntur,
Paul. Sent. 5, 23, 16.—Act., to offer acceptably ( poet. and in post-class. prose):II.exta litabat ovis,
Prop. 4 (5), 1, 24:sacra bove,
Ov. F. 4, 630:sacris litatis,
Verg. A. 4, 50:sacris ex more litatis,
Ov. M. 14, 156:Phoebe, tibi enim haec sacra litavi,
Stat. Th. 10, 338:tibi litavi hoc sacrum,
Luc. 1, 632:diis sanguinem humanum,
Flor. 3, 4, 2:hostias,
Just. 20, 2, 14.—Trop.A.To bring an offering to, to make atonement to, to propitiate, appease, satisfy:B.litemus Lentulo, parentemus Cethego,
Cic. Fl. 38, 96:publico gaudio,
Plin. Pan. 52, 4: aliquid poenā, Auct. B. Hisp. 24. — Impers. pass.:sanguine quaerendi reditus, animāque litandum Argolicā,
Verg. A. 2, 118:postquam litatum est Ilio Phoebus redit,
Sen. Agm. 577:de alicujus sanguine legibus,
App. M. 2, p. 132 fin. —To devote, consecrate: plura non habui, dolor, tibi quae litarem, Sen. Med. fin.:honorem deo,
Tert. Patient. 10:victimam,
Prud. Cath. 7, 5. -
4 cremō
cremō āvī, ātus, āre [2 CAR-], to burn, consume by fire: igni cremari, Cs.: urbem, L.: herbas, O.: Visa (est) ornatum flammā cremari, to be ablaze in her head - dress, V. — Of the dead: igni voluit cremari: corpora lignis, Ta.: crematos excitare mortuos, H.—Of sacrifices, O.: spolia Iovi, as an offering, L.: dona, V.* * *cremare, cremavi, crematus V TRANSburn (to ashes)/cremate; consume/destroy (fire); burn alive; make burnt offering -
5 dōnum
dōnum ī, n [DA-], a gift, present: regale: deorum: proximos donis conrupit, bribes, S.: emit eam dono mihi, T.: (virtus) neque datur dono, neque accipitur, S.: Defensi tenebris et dono noctis, darkness and the boon of night, V.— A present to a deity, votive offering, sacrifice: donum Veneri de Sthenii bonis: turea, of incense, V.: ultima dona, obsequies, O.* * *gift, present; offering -
6 lībātiō
lībātiō ōnis, f [libo], a drink-offering, libation.—Plur., C.* * *libation, sacrificial offering (esp. of drink) -
7 lībō
lībō āvī, ātus, āre [LIQV-], to take out as a sample, take a little of: quodcunque cibi digitis, O.— To take a taste of, taste, sip: iecur, L.: flumina summa, V.: vernas Pasco <*>ibatis dapibus, i. e. remnants, H.— To pour out, offer as a libation, spill, sprinkle, make a drink-offering: in mensam laticum honorem, V.: mero libans carchesia Baccho, of pure wine, V.: Oceano libemus, V.: Hoc auro (i. e. hac paterā aureā), V.: libato (i. e. postquam libatum est), V.— To besprinkle: pateris altaria, V.— To offer, dedicate, consecrate (esp. of first-fruits): certasque fruges: diis-dapes, L.: tristia dona cineri, V.: Celso lacrimas adempto, O.— To touch lightly, graze: summam celeri pede harenam, O.: oscula natae, kissed lightly, V.— To impair: virīs, L.: virginitatem, O.—Fig., to take out, cull, extract, gather, compile, collect: ex variis ingeniis excellentissima quaeque: neque ea, ut sua, possedisse, sed ut aliena libasse.* * *Ilibare, libavi, libatus Vnibble, sip; pour in offering/a libation; impair; graze, touch, skim (over)IILibo; (Roman cognomen) -
8 licitātiō
licitātiō ōnis, f [licitor; freq. of liceor], a bidding, offering of a price: palam licitationibus factis.* * *bidding, offering of a price -
9 monumentum (monim-)
monumentum (monim-) ī, n [1 MAN-], that which brings to mind, a remembrancer, memorial, monument: monumenti causā: monumento ut esset, L.— A monument, statue: Marcelli et Africani.— A public work, memorial structure, monument: in monumentis maiorum suorum interfectus (Clodius), i. e. on the Via Appia: regis, H.: Mari, i. e. the temple built by Marius: sena. tūs, i. e. the house built for Cicero by the Senate. —A memorial offering, votive offering: pecunias monimentaque, quae ex fano Herculis conlata erant, Cs.— A sepulchral monument, sepulchre, tomb: legionis Martiae militibus monumentum fieri: sepultus est in monumento avunculi sui, family sepulchre, N.— A tradition, chronicle, story, monument, record: veterum monumenta virorum, V.: Exegi monumentum aere perennius, H.: monumenta rerum gestarum, history: commendare aliquid monumentis, black and white.—A remembrancer, mark, token, means of recognition: cistellam ecfer cum monumentis, T.—Fig., a memorial, record: vitiorum suorum monumenta et indicia, traces and proofs: furtorum: amoris, V. -
10 parentō
parentō —, ātus, āre [2 parens], to offer a solemn sacrifice in honor of dead kindred: sepulcrum ubi parentetur: hostiā maximā parentare. — To bring an offering to the dead parent, avenge the dead: civibus Romanis, qui perfidiā Gallorum interissent, Cs.: parentandum regi sanguine coniuratorum esse, L.: Memnonis umbris caede, O.— Fig., to appease, satisfy: internecione hostium iustae irae parentatum est, Cu.* * *parentare, parentavi, parentatus Vperform rites at tombs; make appeasement offering (to the dead) -
11 piāculum
piāculum ī, n [pio], a means of appeasing, sin-offering, propitiatory sacrifice: piaculum hostiam caedi, L.: Te piacula nulla resolvent, H.— An animal offered in sacrifice, victim: ea prima piacula sunto, V.: furtiva piacula cervae, i. e. substitution, Iu.— An expiation, atonement, sacrifice: rupti foederis, L.: luendis periculis publicis piacula esse, L.— A remedy: Laudis amore tumes, sunt certe piacula, quae, etc., H.— Punishment: dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit, L.: rerum praetermissarum, i. e. satisfaction, L.— A crime, sacrilege: quantum piaculi committatur, L.: commissa piacula, V.* * *expiatory offering or rite; sin; crime -
12 vōtum
vōtum ī, n [P. n. of voveo], a promise to a god, solemn pledge, religious engagement, vow: qui (deus) numquam nobis occurrit in votis: nefaria vota: religione voti obstrictum esse: de illo aegroto vota facere: ante conceptum votum... post votum, L.: debere diis: Exsequi, V.—In the phrase, voti damnari, to become bound by a vow, i. e. obtain one's prayer: quae (civitas) damnata voti curam habeat, etc., L.; cf. voti reus, V.: voti liberari, L.—That which is promised, a votive offering: votis incendimus aras, with burnt-offerings, V.: spolia hostium, Volcano votum, L.—A wish, desire, longing, prayer: ea esse vota, eam esse voluntatem omnium, ut, etc., L.: quoniam res Romana contra spem votaque eius velut resurgeret, L.: Audivere di mea vota, H.: Haec loca sunt voto fertiliora tuo, O.: voti potens, O.: votum meum implevit, Cu.: An venit in votum Attalicis ex urbibus una? H.* * *vow, pledge, religious undertaking/promise; prayer/wish; votive offering; vote -
13 holocaustosis
Iholocaustosos/is N Fwhole burnt offering, sacrifice wholly consumed by fire; holocaust; (Hebrew)IIholocaustosos/is N Fwhole burnt offering, sacrifice wholly consumed by fire; holocaust; (Hebrew) -
14 anathema
1.ănăthēmă, ătis, n., = anathêma, an offering, a gift, Prud. Psych. 540:2.in anathema oblivionis,
Vulg. Judith, 16, 23.ănăthĕmă, ătis, n., = anathema, a later form of anathêma, used in mal. part. (eccl. Lat.), pr. an offering not to be redeemed; and of a living thing, to be put to death, doomed; hence, an accursed thing, a curse.I.Concr., of things:II. III.vocavit nomen loci illius Horma, id est anathema,
Vulg. Num. 21, 3; ib. Jud. 1, 17; ib. Deut. 13, 16.—Meton. (like the Heb.).A.The person cursed:B.nec inferes quippiam ex idolo in domum tuam, ne fias anathema, sicut et illud est,
Vulg. Deut. 7, 26. —The person excommunicated:aliquem anathema dicere,
Tert. adv. Haer. 6; Vulg. Rom. 9, 3; ib. 1 Cor. 12, 3; 16, 22; ib. Gal. 1, 8; 1, 9. -
15 honorarius
hŏnōrārĭus, a, um, adj. [honor], of or relating to honor, done for the sake of conferring honor, honorary.I.In gen.A.Adj. (class.): cum essem in provincia legatus, quamplures ad praetores et consules vinum honorarium dabant: numquam accepi, ne privatus quidem, Cato ap. Isid. Orig. 20, 3:B.frumentum,
Cic. Pis. 35, 86:tumulus,
i. e. a cenotaph, Suet. Claud. 1: arbiter, i. e. one chosen out of respect by the parties themselves (opp. to one chosen by the judge), Cic. Tusc. 5, 41, 120; id. Fat. 17, 39; cf.arbitria (opp. judicia legitima),
id. Rosc. Com. 5, 15: opera (opp. severitas judicis), id. Caecin. 2, 6:tutor,
Dig. 23, 2, 61; 26, 7, 3: VACCA, i. e. an honorary offering (opp. to a sin-offering), Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 32; 36;41: ludi,
i. e. given by the magistrates to the people, Suet. Aug. 32; cf. Paul. ex Fest. p. 102 Müll.:munus,
a post of honor, Gell. 16, 13, 6:codicilli,
honorary letters-palent, Cod. Theod. 6, 22; Cod. Just. 3, 24, 3:docere debitum est, delectare honorarium, permovere necessarium,
is done out of respect for the audience, voluntarily, Cic. Opt. Gen. 1, 3:curatores honorarii, qui a praetore constituuntur,
Ulp. Fragm. 12, 1; cf. § 3.—Subst.: hŏnōrārĭum, ĭi, n. (sc. donum), a present made on being admitted to a post of honor, a douceur, fee, honorary (post-class.): decurionatus, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 114:II.carae cognationis,
Tert. Idol. 10; Dig. 11, 6, 1:in honorariis advocatorum ita versari judex debet, ut pro modo litis, etc.,
ib. 50, 13, 1; 26, 7, 8 al.—In partic., in jurid. Lat., of or belonging to the prœtorian law, or law of custom (opp. to laws strictly defined by statutes):(jus) honorarium dicitur, quod ab honore praetoris venerat,
Dig. 1, 2, 2, § 10; so,actio,
ib. 30, 1, 28:obligatio,
ib. 20, 1, 5:successor,
ib. 46, 4, 13 fin. et saep. -
16 libatio
lībātĭo, ōnis, f. [libo], a drink-offering, libation, Cic. Harusp. Resp. 10, 21:II.mensa, in qua epulae, libationesque reponuntur,
Macr. S. 3, 11, 5.—A Mosaic drink-offering ( = libamentum), Vulg. Num. 28, 24 al. -
17 lustrum
1.lustrum, i, n. [1. luo, lavo; cf.: monstrum, moneo], a slough, bog, morass, puddle.I.Lit.:II.prodigunt in lutosos limites ac lustra, ut volutentur in luto,
Varr. R. R. 2, 4, 8.—Transf.A.A haunt or den of wild beasts:2.lustra ferarum,
Verg. G. 2, 471; id. A. 3, 647:lustra horrida monstris,
Val. Fl. 4, 370.—A wood, forest:B.postquam altos ventum in montes atque invia lustra,
Verg. A. 4, 151:inter horrentia lustra,
id. ib. 11, 570.—A house of ill-repute: ubi in lustra jacuisti? St. Egone in lustra? Plaut. Cas. 2, 3, 26:2.quod dem scortis, quodque in lustris comedim,
id. Bacch. 4, 4, 91; id. Curc. 4, 2, 22: in lustris latet, Turp. ap. Non. 333, 15:in lustris, popinis, alea, vino tempus aetatis omne consumpsisses,
Cic. Phil. 13, 11, 24:homo emersus ex diuturnis tenebris lustrorum,
id. Sest. 9, 20.—Debauchery; cf.: lustra significant lacunas lutosas, quae sunt in silvis aprorum cubilia. A quā similitudine, hi, qui in locis abditis et sorditis ventri et gulae operam dant, dicuntur in lustris vitam agere, Paul. ex Fest. p. 120:2.domus, in qua lustra, libidines, luxuries, omnia denique inaudita vitia, versentur,
Cic. Cael. 23, 57:studere lustris,
Plaut. As. 5, 2, 17:lustris perire,
Lucr. 4, 1136:vino lustrisque confectus,
Cic. Phil. 2, 3, 6:qui pugnent, marcere Campana luxuria, vino et scortis omnibusque lustris per totam hiemem confectos,
Liv. 23, 45, 3.lustrum, i, n. [2. luo], a purificatory sacrifice, expiatory offering, lustration, made by the censors for the whole people once in five years, after completing the census, and in which a swine, a sheep, and a bull were offered (suovetaurilia): lustrum condere, to make the lustral sacrifice:II.lustrum condidit et taurum immolavit,
Cic. de Or. 2, 66, 268:censu perfecto edixit, ut omnes cives Romani in campo primā luce adessent. Ibi exercitum omnem suovetaurilibus lustravit: idque conditum lustrum appellatum, quia is censendo finis factus est,
Liv. 1, 44; 3, 24; cf. id. 35, 9; 38, 36; 42, 10. The census could also be taken without being followed by a lustrum, Liv. 3, 22, 1; 24, 43, 4: sub lustrum censeri, at the close of the census, when the lustrum should begin:sub lustrum censeri, germani negotiatoris est (because these were usually not in Rome, and were included in the census last of all),
Cic. Att. 1, 18, 8.—Being a religious ceremonial, the lustrum was sometimes omitted, when circumstances seemed to forbid it:census actus eo anno: lustrum propter Capitolium captum, consulem occisum, condi religiosum fuit,
Liv. 3, 22, 1. Hence in part, doubtless, must be explained the small number of lustra actually celebrated; thus, A. U. C. 296:census perficitur, idque lustrum ab origine urbis decimum conditum ferunt,
Liv. 3, 24, 10.—Transf.A.A propitiatory offering:B.quinto die Delphis Apollini pro me exercitibusque et classibus lustra sacrificavi,
Liv. 45, 41, 3.—A period of five years, a lustrum (because every five years a lustrum was performed).1.In gen.:2.cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum,
Hor. C. 2, 4, 24; Ov. Tr. 4, 10, 78; Mart. 10, 38, 9.—As the period of taxation, in reference to the imposition of duties, Varr, L. L. 6, 2, 11:C.hoc ipso lustro,
Cic. Att. 6, 2, 5:superioris lustri reliqua,
id. Fam. 2, 13, 3.—In gen., a period of several years; of four years (of the Julian calendar), Ov. F. 3, 163; cf. Plin. 2, 47, 47, § 122: ingens lustrum, the grand lustrum, a hundred years, at the end of which the ludi saeculares were celebrated, Mart. 4, 1, 7.—D.From the time of Domitian, the Capitoline games, recurring every fifth year, Suet. Dom. 4; Censor. de Die Nat. 18; cf. Stat. S. 4, 2, 60:E.certamine Jovis Capitolini lustro sexto,
Inscr. Grut. 332, 3;called lustri certamen,
Aur. Vict. Caes. 27, 7.—Hectoris Lustra (not Lytra), title of a tragedy of Ennius; v. Trag. Rel. p. 28 sq. Rib.; Vahl. Enn. p. 113 sq.—F.The term of a lease:priore lustro,
Plin. Ep. 9, 37, 2. -
18 oblatio
ob-lātĭo, ōnis, f. [id.], an offering, presenting, a giving or bestowing gratuitously (post-class.; cf.: donum, munus, votum).I.In abstr.:B.honorum oblationibus,
Eum. Pan. ad Const. 16:si forte oblatio ei fiat ejus, quod, etc.,
Dig. 5, 2, 8, § 10.—In partic., a bid at an auction: qui ceteros oblatione superavit, Cod. Th. 5, 13, 18.—II.In concr., a gift, present:B.amplissimi ordinis, Cod. Th. 6, 2, 14: si maritus ad oblationem dei uxori donavit,
Dig. 24, 1, 5, § 12. —Esp., an offering, sacrifice, Ambros. Cain, 2, 6, 18; id. in Psa. 35, 7; Vulg. Eph. 5, 2; id. Heb. 10, 5. -
19 subplicium
supplĭcĭum ( subpl-), ii, n. [supplex; prop. a kneeling down, either as a suppliant or to receive punishment].I.As a suppliant.A.In relig. lang., humiliation, a public prayer or supplication, an act of worship (mostly ante-Aug. and in prose after the Aug. period; not in Cic. or Cæs.; syn.: supplicatio, obsecratio): nunc pergam, ut suppliciis placans caelitum aras expleam, Att. ap. Non. 398, 19; cf.:2.deos suppliciis, sumptu, votis, donis, Precibus plorans, obsecrans,
Afran. ib. 398, 22:suppliciis votisque fatigare deos,
Liv. 27, 50, 5:non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur,
Sall. C. 52, 29.—Esp., a sacrificing, offering:B.nihil ei (Jovi) acceptum est a perjuris supplicii,
offering, sacrifice, Plaut. Rud. prol. 25:in suppliciis deorum magnifici,
Sall. C. 9, 2; id. J. 55, 1:precibus suppliciisque deos placare,
Liv. 22, 57, 5; cf.:quos (boves) ad deorum servant supplicia,
Varr. R. R. 2, 5, 10:tum supplicia dis ludique magni ab senatu decernuntur,
Tac. A. 3, 64 Nipperd. ad loc.:vannos onustas aromatis et hujuscemodi suppliciis congerunt,
App. M. 11, p. 265, 3; id. Dogm. Plat. 2, p. 16, 5: supplicia veteres quaedam sacrificia a supplicando vocabant, Fest. pp. 308 and 309 Müll. —Transf., out of the relig. sphere, an humble entreaty or petition, a supplication in gen. (very rare):II.Vagenses fatigati regis suppliciis,
Sall. J. 66, 2:igitur legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui tantummodo ipsi liberisque vitam peterent,
id. ib. 46, 2.—To receive punishment; hence, punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering (class. and freq.; usu. of the penalty of death; syn. poena).(α).Sing.:(β).dabitur pol supplicium mihi de tergo vestro,
Plaut. As. 2, 4, 75 sq.; cf.:illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 86; id. Eun. 1, 1, 24; Cat. 116, 8; Nep. Paus. 5, 5:de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumere,
Cic. Verr. 2, 2, 37, § 91; 2, 5, 45, § 117:sumere (de aliquo),
Plaut. Pers. 5, 2, 72; id. Merc. 5, 4, 31; Ter. And. 3, 5, 17; Cic. Inv. 2, 28, 84; id. Rep. 3, 33, 45; Caes. B. G. 1, 39; Liv. 2, 5, 5; 3, 18, 10:aliquem hostibus ad supplicium dedere,
Caes. B. G. 7, 26:aliquem tradi ad supplicium jubere,
Tac. A. 11, 35:rapi,
Cic. de Or. 2, 59, 138:supplicio affici,
to be put to death, Caes. B. G. 1, 27:ne ad ultimum supplicium progredi necesse habeant,
to take their own lives, id. B. C. 1, 84:aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum necare,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:summo cruciatu supplicioque perire,
id. N. D. 3, 33, 81:gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est,
Caes. B. G. 6, 17: [p. 1815] talis improborum consensio supplicio omni vindicanda (est), Cic. Lael. 12, 43:satis supplicii tulisse,
Caes. B. C. 1, 84:supplicio culpa reciditur,
Hor. C. 3, 24, 34:suā manu supplicium persolvere,
Tac. A. 6, 32 (26):luere,
Just. 2, 5, 6; Tac. A. 15, 60:supplicium redimere opimā mercede,
Amm. 26, 3, 4.—Plur.:ad exquisita supplicia proficisci,
Cic. Off. 3, 27, 100:semper iis (improbis) ante oculos judicia et supplicia versentur,
id. Rep. 3, 16, 26:ad innocentum supplicia descendunt,
Caes. B. G. 6, 17:supplicia annua pendere,
Plin. 29, 4, 14, § 57:subire,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 12, 1:suppliciis delicta coërcere,
Hor. S. 1, 3, 79:subplicia in post futuros conposuit,
Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch:domant impios saeva supplicia,
Sen. Herc. Fur. 749:supplicia haurire,
Verg. A. 4, 383. -
20 supplicium
supplĭcĭum ( subpl-), ii, n. [supplex; prop. a kneeling down, either as a suppliant or to receive punishment].I.As a suppliant.A.In relig. lang., humiliation, a public prayer or supplication, an act of worship (mostly ante-Aug. and in prose after the Aug. period; not in Cic. or Cæs.; syn.: supplicatio, obsecratio): nunc pergam, ut suppliciis placans caelitum aras expleam, Att. ap. Non. 398, 19; cf.:2.deos suppliciis, sumptu, votis, donis, Precibus plorans, obsecrans,
Afran. ib. 398, 22:suppliciis votisque fatigare deos,
Liv. 27, 50, 5:non votis neque suppliciis muliebribus auxilia deorum parantur,
Sall. C. 52, 29.—Esp., a sacrificing, offering:B.nihil ei (Jovi) acceptum est a perjuris supplicii,
offering, sacrifice, Plaut. Rud. prol. 25:in suppliciis deorum magnifici,
Sall. C. 9, 2; id. J. 55, 1:precibus suppliciisque deos placare,
Liv. 22, 57, 5; cf.:quos (boves) ad deorum servant supplicia,
Varr. R. R. 2, 5, 10:tum supplicia dis ludique magni ab senatu decernuntur,
Tac. A. 3, 64 Nipperd. ad loc.:vannos onustas aromatis et hujuscemodi suppliciis congerunt,
App. M. 11, p. 265, 3; id. Dogm. Plat. 2, p. 16, 5: supplicia veteres quaedam sacrificia a supplicando vocabant, Fest. pp. 308 and 309 Müll. —Transf., out of the relig. sphere, an humble entreaty or petition, a supplication in gen. (very rare):II.Vagenses fatigati regis suppliciis,
Sall. J. 66, 2:igitur legatos ad consulem cum suppliciis mittit, qui tantummodo ipsi liberisque vitam peterent,
id. ib. 46, 2.—To receive punishment; hence, punishment, penalty, torture, torment, pain, distress, suffering (class. and freq.; usu. of the penalty of death; syn. poena).(α).Sing.:(β).dabitur pol supplicium mihi de tergo vestro,
Plaut. As. 2, 4, 75 sq.; cf.:illi de me supplicium dabo,
Ter. Heaut. 1, 1, 86; id. Eun. 1, 1, 24; Cat. 116, 8; Nep. Paus. 5, 5:de homine nobili virgis supplicium crudelissime sumere,
Cic. Verr. 2, 2, 37, § 91; 2, 5, 45, § 117:sumere (de aliquo),
Plaut. Pers. 5, 2, 72; id. Merc. 5, 4, 31; Ter. And. 3, 5, 17; Cic. Inv. 2, 28, 84; id. Rep. 3, 33, 45; Caes. B. G. 1, 39; Liv. 2, 5, 5; 3, 18, 10:aliquem hostibus ad supplicium dedere,
Caes. B. G. 7, 26:aliquem tradi ad supplicium jubere,
Tac. A. 11, 35:rapi,
Cic. de Or. 2, 59, 138:supplicio affici,
to be put to death, Caes. B. G. 1, 27:ne ad ultimum supplicium progredi necesse habeant,
to take their own lives, id. B. C. 1, 84:aliquem vinculis ac verberibus atque omni supplicio excruciatum necare,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:summo cruciatu supplicioque perire,
id. N. D. 3, 33, 81:gravissimum ei rei supplicium cum cruciatu constitutum est,
Caes. B. G. 6, 17: [p. 1815] talis improborum consensio supplicio omni vindicanda (est), Cic. Lael. 12, 43:satis supplicii tulisse,
Caes. B. C. 1, 84:supplicio culpa reciditur,
Hor. C. 3, 24, 34:suā manu supplicium persolvere,
Tac. A. 6, 32 (26):luere,
Just. 2, 5, 6; Tac. A. 15, 60:supplicium redimere opimā mercede,
Amm. 26, 3, 4.—Plur.:ad exquisita supplicia proficisci,
Cic. Off. 3, 27, 100:semper iis (improbis) ante oculos judicia et supplicia versentur,
id. Rep. 3, 16, 26:ad innocentum supplicia descendunt,
Caes. B. G. 6, 17:supplicia annua pendere,
Plin. 29, 4, 14, § 57:subire,
Cic. Ep. ad Brut. 1, 12, 1:suppliciis delicta coërcere,
Hor. S. 1, 3, 79:subplicia in post futuros conposuit,
Sall. H. 1, 41, 6 Dietsch:domant impios saeva supplicia,
Sen. Herc. Fur. 749:supplicia haurire,
Verg. A. 4, 383.
См. также в других словарях:
offering — of‧fer‧ing [ˈɒfrɪŋ ǁ ˈɒː , ˈɑː ] noun [countable usually singular] 1. a product or service sold by a company, or a number of these considered as a group: • Like most new high tech products when they first hit the market, itslatest offering (=… … Financial and business terms
Offering — may refer to: Offering, a collection of donations during religious worship, see alms, tithe or charity Offering, a religious sacrifice of plant, animal or human life Offering (Buddhism), a part of devotional practice Phan (tray) Securities… … Wikipedia
Offering — est un groupe créé en octobre 1983 par Christian Vander, célèbre batteur et créateur de Magma autour de Simon Goubert (piano), Stella Vander (chant) et Guy Khalifa (piano, chant, flûte) entourés de divers percussionnistes (Abdu M Boup, Sydney… … Wikipédia en Français
Offering — Of fer*ing, n. 1. The act of an offerer; a proffering. [1913 Webster] 2. That which is offered, esp. in divine service; that which is presented as an expiation or atonement for sin, or as a free gift; a sacrifice; an oblation; as, sin offering.… … The Collaborative International Dictionary of English
offering — of·fer·ing n: an issuance of securities for sale raise capital through a public offering of stock Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. offering … Law dictionary
offering — (n.) late O.E. offrung the presenting of something to a deity; a thing so presented, verbal noun from offrian (see OFFER (Cf. offer) (v.)). Of presentations to a person from mid 15c.; to the public from 1834 … Etymology dictionary
offering — [n] donation alms, atonement, benefaction, beneficence, charity, contribution, expiation, gift, oblation, present, sacrifice, subscription; concepts 337,340 Ant. withdrawal … New thesaurus
offering — ► NOUN 1) a small gift or donation. 2) a religious sacrifice … English terms dictionary
offering — [ôf′ər iŋ] n. 1. the act of making an offer 2. something offered; specif., a) a gift or contribution b) presentation in worship; oblation ☆ c) something offered for sale d) a theatrical presentation … English World dictionary
offering — An issue of securities offered for sale to the public or private group. Securities offerings are generally of two types: primary (proceeds going to the company for some lawful purpose) and secondary (where the funds go to a person other than the… … Black's law dictionary
offering — noun 1 something produced for other people ADJECTIVE ▪ latest, new, recent ▪ current ▪ standard ▪ the hot dog vendor s standard offerings of mustard, relish and ketchup … Collocations dictionary