-
1 offēnsus
offēnsus adj. with comp. [P. of offendo], offended, displeased, vexed, incensed, imbittered: animus: quem cum esse offensiorem arbitrarer: sibi offensior.—Offensive, odious: ordo senatorius: cui (populo) nos.—As subst n., the offence.* * *Ioffensa -um, offensior -or -us, offensissimus -a -um ADJoffensive, odiousIIcollision, knock -
2 offensus
1.offensus, a, um, Part. and P. a., from 1. offendo.2. I.Lit., Lucr. 2, 223; 4, 359; Tert. adv. Marc. 4, 39.—II.Transf.a. b. -
3 offensus
collision, shock / dislike, displeasure. -
4 in-offēnsus
in-offēnsus adj., unobstructed, unhindered, uninterrupted: mare, V.: vita, placid, O. -
5 offendo
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
6 offensum
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
7 offendō
offendō fendī, fēnsus, ere [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.* * *offendere, offendi, offensus Voffend, hurt (feelings) -
8 per-graviter
per-graviter adv. [pergravis], very gravely, most seriously: Galbam reprehendere: offensus. -
9 albicantius
albĭco, āre, v. a. and n. [albus].* I.Act., to make white: rivus offensus a scopulo albicatur, becomes white, foamy, Poët. ap. Non. 75, 21.—II.Neutr., to be white (rare; poet. or in post - Aug. prose): prata canis pruinis, * Hor. C. 1, 4, 4:albicans litus,
Cat. 63, 87:ex nigro albicare incipit,
Plin. 27, 5, 23, § 40:colos,
id. 25, 8, 50, § 89:alb cans cauda,
id. 10, 3, 3, § 6.—Hence, * albĭcantius, adv. comp., somewhat in the way of white:(hyacinthus lapis) albicantius in aquaticum eliquescit,
Sol. 30. -
10 albico
albĭco, āre, v. a. and n. [albus].* I.Act., to make white: rivus offensus a scopulo albicatur, becomes white, foamy, Poët. ap. Non. 75, 21.—II.Neutr., to be white (rare; poet. or in post - Aug. prose): prata canis pruinis, * Hor. C. 1, 4, 4:albicans litus,
Cat. 63, 87:ex nigro albicare incipit,
Plin. 27, 5, 23, § 40:colos,
id. 25, 8, 50, § 89:alb cans cauda,
id. 10, 3, 3, § 6.—Hence, * albĭcantius, adv. comp., somewhat in the way of white:(hyacinthus lapis) albicantius in aquaticum eliquescit,
Sol. 30. -
11 inoffensus
ĭn-offensus, a, um, adj., not struck; without stumbling, without hinderance, unobstructed, uninjured ( poet. and in postAug. prose).I.Lit.:II.cogit inoffensae currus accedere metae,
untouched, not grazed, Luc. 8, 201:voluptatis regionisque abundantiam inoffensa transmitteres,
Plin. Ep. 6, 4, 2:inoffensum pedem referre,
not stumbling, Tib. 1, 7, 62.—Transf., that goes on without hinderance, without obstacle, unhindered, uninterrupted:lumen oculorum,
Pall. 1, 3:inoffensae metam tangere vitae,
placid, undisturbed, Ov. Tr. 1, 9, 1:sed mare inoffensum crescenti adlabitur aestu,
Verg. A. 10, 292:oratio,
Sen. Ep. 52:cursus honorum,
Tac. H. 1, 48:litterarum inter se conjunctio,
Quint. 1, 1, 31:copulatio vocum,
id. 1, 10, 23:tantā temperantiā (vir) ut omnia fere vitae suae tempora valetudine inoffensa vixerit,
Gell. 2, 1, 4.— Adv.: ĭnoffensē, without stumbling, without hinderance, Ambros. Apol. David, 3, § 9; id. in Psa. 118, Serm. 10, 43; Cassiod. Var. 11, 35.— Comp.:inoffensius,
Gell. 6, 2, 8. -
12 invidiosus
invĭdĭōsus, a, um, adj. [invidia].I.Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus;II.class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est,
Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10):vetustas,
Ov. M. 15, 234.—Enviable:III.possessiones,
Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9:pecunia,
id. Balb. 25, 66; so,nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis,
by reason of, Ov. M. 11, 88; cf.:invidiosior mors,
id. ib. 7, 603;and in a good sense,
Prop. 2, 1, 73:spes procorum,
desired, longed for, Ov. M. 4, 794; 9, 10:praemia,
id. ib. 13, 414:solacia,
Juv. 13, 179.—Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus):etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur,
Cic. Clu. 58:damnatio,
id. Verr. 2, 2, 17, § 42:triumphum accipere, invidiosum ad bonos,
id. Att. 8, 3, 6:in eos,
id. Cael. 9:invidiosis nominibus utebatur consul,
Liv. 34, 7:invidiosa oratione multitudo credula accenditur,
Just. 2, 8, 9:laudatrix Venus mihi,
Ov. H. 17, 126. — Sup.:invidiosissimus,
Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin. — Hence, invĭdĭōsē, adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.):dicere,
Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.— Comp.:expulsus,
Vell. 2, 45. -
13 odiosus
ŏdĭōsus, a, um, adj. [odium], hateful, odious, vexatious, offensive, unpleasant, disagreeable, annoying, troublesome, etc. (class.; syn.: invisus, offensus).I.Of persons:II.odiosus mihi es,
Plaut. Ps. 1, 1, 28:infestum et odiosum esse alicui,
id. Truc. 1, 1, 65; Lucr. 4, 1165:senex,
Ov. R. Am. 471. —Of things:dona odiosa ingrataque,
Plaut. Truc. 4, 1, 7:odiosa et inepta amatio,
id. Rud. 4, 5, 14:motus odiosiores,
Cic. Off. 1, 36, 130:verbum,
id. Or. 8, 25:odiosissima natio,
Phaedr. 2, 5, 4:cupidis rerum talium odiosum fortasse et molestum est carere,
it is vexatious, unpleasant, Cic. Sen. 14, 47; id. Phil. 1, 11, 27.—Hence, adv.: ŏdĭōsē, in a hateful manner, odiously, vexatiously:facere,
Plaut. Bacch. 4, 9, 139:dicere,
Cic. Brut. 82, 284; Ter. Ad. 4, 2, 49; Cic. de Or. 2, 65, 262.— Sup.:odiosissime,
Aug. de Dono Persev. 61. -
14 odor
ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. ozô, odôda, odmê; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).I.Lit.A.In gen.:B.omnis odor ad supera fertur,
Cic. N. D. 2, 56, 141:odorem avide trahere naribus,
Phaedr. 3, 1, 3:florum,
Cic. Sen. 17, 59.—In partic.1.A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.:2.sternite lectos, incendite odores,
Plaut. Men. 2, 2, 4:incendere odores,
Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35. § 77;2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit,
Verg. G. 1, 56:perfusus liquidis odoribus,
perfumed waters, ointments, balsams, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269:corpus differtum odoribus conditur,
Tac. A. 16, 6.— Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2:fragrans Assyrio odore domus,
Cat. 68, 144:ara Fumat odore,
incense, Hor. C. 3, 18, 7.—A disagreeable smell, a stench, stink (syn.:II.nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat,
Sall. J. 44, 4:camera odore foeda,
id. C. 55, 4:ingratos odores,
Ov. M. 2, 626:gravis,
Verg. G. 4, 49:taeter,
Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228:malus,
Hor. Epod. 12, 8:intolerabili foeditatis odore,
Cic. N. D. 2, 40, 127:offensus putrefacti cerebri odore,
Suet. Calig. 27 fin.:ignis,
Vulg. Dan. 3, 94.—Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion:odor suspicionis,
Cic. Clu. 27, 73:legum,
id. Verr. 2, 5, 61, § 160:hominum furta odore persequi,
id. ib. 2, 4, 24, §53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae,
id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11):lucri bonus est odor,
Juv. 14, 204; cf.:Christi bonus odor sumus Deo in iis,
Vulg. 2 Cor. 2, 15:urbanitatis,
a tincture of politeness, Cic. de Or. 3, 40, 161. -
15 pergravis
per-grăvis, e, adj., very weighty or grave, very important (class.):pergravia (haec), opp. levia,
Ter. Hec. 3, 1, 12:testes,
Cic. Cael. 26, 63:oratio,
id. Sest. 50, 107.— Adv.: pergrăvĭter, very gravely, very seriously (class.):pergraviter offensus,
Cic. Att. 1, 10, 2:reprehendere aliquem,
id. de Or. 1, 53, 227. -
16 pergraviter
per-grăvis, e, adj., very weighty or grave, very important (class.):pergravia (haec), opp. levia,
Ter. Hec. 3, 1, 12:testes,
Cic. Cael. 26, 63:oratio,
id. Sest. 50, 107.— Adv.: pergrăvĭter, very gravely, very seriously (class.):pergraviter offensus,
Cic. Att. 1, 10, 2:reprehendere aliquem,
id. de Or. 1, 53, 227. -
17 Pertinax
I.Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):B.digitus male pertinax,
Hor. C. 1, 9, 24:ales unguibus pertinax,
App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—Transf., that lasts long, very durable:II.spiritus,
Plin. 10, 29, 43, § 81:siligo in Allobrogum agro pertinax,
id. 18, 8, 20, § 85.—Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:(β).concertationes in disputando pertinaces,
Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:pertinacissimus fueris, si, etc.,
id. ib. 2, 33, 107:valde pertinax,
id. ib. 2, 3, 9:pertinax fama,
Plin. 24, 17, 101, § 159:studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,
Liv. 2, 40:stare pertinaci statu,
Gell. 2, 1, 2:octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,
Vell. 2, 27, 1:pertinax virtus,
Liv. 25, 14:pertinax adversus temerarios impetus,
id. 28, 22, 14:pertinacior in repugnando,
id. 29, 33:pertinax ad obtinendam injuriam,
id. 29, 1, 17:in quod coepit pertinax et intenta,
Sen. Ira, 1, 1, 2.—Poet., with inf.:(γ). A.fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 51.—Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:B.haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,
Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:pertinacius resistere,
Plin. 16, 43, 83, § 227:pertinacissime retinere,
id. 33, 6, 32, § 100. —Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:III.pertinaciter liberalibus studiis deditus,
Suet. Claud. 40 fin.:pertinaciter in aliquā re manere,
Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:contendere,
Suet. Caes. 1:studere,
Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:pertinacius insequi,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:pertinacissime pabulo abstinere,
Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18. -
18 pertinax
I.Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):B.digitus male pertinax,
Hor. C. 1, 9, 24:ales unguibus pertinax,
App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—Transf., that lasts long, very durable:II.spiritus,
Plin. 10, 29, 43, § 81:siligo in Allobrogum agro pertinax,
id. 18, 8, 20, § 85.—Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:(β).concertationes in disputando pertinaces,
Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:pertinacissimus fueris, si, etc.,
id. ib. 2, 33, 107:valde pertinax,
id. ib. 2, 3, 9:pertinax fama,
Plin. 24, 17, 101, § 159:studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,
Liv. 2, 40:stare pertinaci statu,
Gell. 2, 1, 2:octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,
Vell. 2, 27, 1:pertinax virtus,
Liv. 25, 14:pertinax adversus temerarios impetus,
id. 28, 22, 14:pertinacior in repugnando,
id. 29, 33:pertinax ad obtinendam injuriam,
id. 29, 1, 17:in quod coepit pertinax et intenta,
Sen. Ira, 1, 1, 2.—Poet., with inf.:(γ). A.fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 51.—Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:B.haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,
Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:pertinacius resistere,
Plin. 16, 43, 83, § 227:pertinacissime retinere,
id. 33, 6, 32, § 100. —Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:III.pertinaciter liberalibus studiis deditus,
Suet. Claud. 40 fin.:pertinaciter in aliquā re manere,
Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:contendere,
Suet. Caes. 1:studere,
Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:pertinacius insequi,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:pertinacissime pabulo abstinere,
Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.
См. также в других словарях:
offense — or offence noun Etymology: Middle English, from Anglo French, from Latin offensa, from feminine of offensus, past participle of offendere Date: 14th century 1. a. obsolete an act of stumbling b. archaic a cause or occasion of sin ; stumbling… … New Collegiate Dictionary
Grand incendie de Rome — Le grand incendie de Rome a frappé la ville de Rome sous le règne de l empereur Néron. L incendie éclata dans la nuit du 18 juillet 64 (ante diem XV Kalendas Augustas, anno DCCCXVII a.U.c.) dans la zone du Circus Maximus et sévit pendant six… … Wikipédia en Français
offense — /euh fens / or, for 7 9, /aw fens, of ens/, n. 1. a violation or breaking of a social or moral rule; transgression; sin. 2. a transgression of the law; misdemeanor. 3. a cause of transgression or wrong. 4. something that offends or displeases. 5 … Universalium
AETHON — appellatus est Erisichthon, propter nimiam ingluviem. Lycopbr. Hesiod. Aelian. Athenoeus. Item unius ex Solis equis nomen, i. e. Ardens. Ovid. Met. l. 2. Fab. 1. Interea volucres Pyroeis Eous, et Aethon, Solis equi, quartusque Phlegon, hinnitibus … Hofmann J. Lexicon universale
AVARES — populi quotum Rex Caganus, a Mauritio Im peratore ad foedus, prudenti oratione Theodori Medici pertractus est: postea, imprudenti venatione Prisci Ducis offensus, Romanos ingenti affecit clade: a quo cum Mauritius captivos redimere noller, in… … Hofmann J. Lexicon universale
BASILEA vel BASILIA — BASILEA, vel BASILIA in duabus vitis Caroli M. truncatô nomine Bassa; in divisione regni Lotharii Basula, in Annal. Metensibus Basala: in Notitiis veterib. provinciarum et civitat. Gall. Basiliensium civitas, Cluverio Arialbinum, quem Vales.… … Hofmann J. Lexicon universale
BERNA vulgo BERN — BERNA, vulgo BERN helveticarum urbium potentissima, in Pago Aventicensi, in longum porrecta, ad Arolam, quae eam fere cotam concludit: eleganti et pervenustâ aedium omnium et viarum similitudine, nulli urbium quam sibi similis. Inter Solodurum,… … Hofmann J. Lexicon universale
CAGANUS — Rex Avarum, superbus admodum, Mauritio Imperatori bellum illaturus, prudenti oratione Theodori Medici, ad foedus pertractus est A. C. 592. Mox imprudenti venatione Prisci Ducis Offensus, A. C. 594. Romanos ingenti clade affecit. A qua superstites … Hofmann J. Lexicon universale
CAMBYSES — I. CAMBYSES Persa, mediocri stirpe, ad Astyage, altero, penultimo Medorum Rege, in generum ascitus, elocatâ ipsi Mandane filiâ, quo sic a nepote periculum sibi in somno praedictum evitaret. Hinc Cyrus natus. Iustin. l. 1. c. 4. Herodot Musâ. 1.… … Hofmann J. Lexicon universale
CARAVIGIOLUS Bernardinus — Cardinalis de s. Cruce, Hispan. Alexandro VI. et Pio III. carus, sub Iulio II. se Pisam offensus recepit, Maximiliani Imperatoris Ludovici XII. aliorumque Principum, Papae infestorum, partes amplexus, Concilii Pisani caput. A. C. 1511. Sub… … Hofmann J. Lexicon universale
CAVE seu CABA — CAVE, seu CABA filia Iuliani Comitis, a Roderico, Hispaniae Rege violata. Quâ insuriâ offensus Pater, Africae a Rege praepositus, iunctus duobus Vitizae, ultimi Regis a Roderico excaecati, filius, A. C. 712. Saracenos in Hispaniam pellexit, qui,… … Hofmann J. Lexicon universale