odłam

См. также в других словарях:

• odłam — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. odłammie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} grupa ludzi powstała w wyniku oddzielenia się od jakiejś większej całości (np. partii, wyznania itp.); frakcja : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odłam — m IV, D. u, Ms. odłammie; lm M. y 1. «to, co zostało odłamane od całości; kawał, bryła» Odłam skalny. Odłam lodu, głazu, muru. przen. a) «grupa, ugrupowanie ludzi powstałe wskutek podziału większej grupy albo wskutek oddzielenia się od większej… …   Słownik języka polskiego

• arminianizm — m IV, D. u, Ms. arminianizmzmie, blm rel. «liberalna i tolerancyjna sekta, odłam kalwinizmu w Holandii; łagodzi skrajność doktryny Kalwina, podkreślając zależność zbawienia człowieka od jego uczynków; remonstrantyzm» ‹od nazwiska założyciela… …   Słownik języka polskiego

• brat — m IV, DB. a, C. u, Ms. bracie; lm M. bracia, DB. braci, N. braćmi 1. «każdy z synów mających wspólnych rodziców w stosunku do drugiego syna lub córki» Starszy, młodszy brat. Rodzony brat. ∆ Brat przyrodni «syn tego samego ojca i innej matki lub… …   Słownik języka polskiego

• czeski — czeskiscy «dotyczący Czechów, związany z Czechami» Czeska literatura. ∆ hist. Bracia czescy «skrajny odłam husytyzmu, jedna z sekt religijnych powstałych w Czechach w XV w.; bracia morawscy» …   Słownik języka polskiego

• frakcja — ż I, DCMs. frakcjacji; lm D. frakcjacji (frakcjacyj) 1. «odłam partii, stronnictwa, ugrupowanie wewnątrz partii, stronnictwa mające własny ośrodek kierowniczy, dyscyplinę i program działania różne od programu całej partii (stronnictwa)» Frakcja… …   Słownik języka polskiego

• independent — m IV, DB. a, Ms. independentncie; lm M. independentnci, DB. ów rel. «członek protestanckiej grupy religijnej stanowiącej odłam angielskiego kalwinizmu, założonej w XVI w. w Anglii przez Roberta Browne a, głoszącej autonomię każdej kongregacji… …   Słownik języka polskiego

• kapucyn — m IV, DB. a, Ms. kapucynnie 1. lm M. kapucynni, DB. ów «członek zakonu katolickiego o ostrej regule, założonego w XVI w. jako odłam franciszkanów, zajmującego się głównie misjami i akcjami charytatywnymi; w lm: nazwa tego zakonu» 2. lm MB. y… …   Słownik języka polskiego

• konwentualny — konwentualnyni daw. «związany z konwentem; zakonny» ∆ rel. Franciszkanie, karmelici konwentualni «odłam zakonu franciszkanów i karmelitów mający łagodniejszą regułę zakonną» …   Słownik języka polskiego

• lewica — ż II, DCMs. lewicacy; lm D. lewicaic 1. «radykalny kierunek polityczno społeczny; partia polityczna lub odłam partii, organizacji, społeczeństwa zrzeszające zwolenników radykalnych zmian społeczno gospodarczych (termin powstały w czasie walk… …   Słownik języka polskiego

• lewy — lewywi 1. «znajdujący się po tej stronie ciała ludzkiego lub zwierzęcego, co serce; znajdujący się po stronie ręki, która jest bliżej serca» Lewy bok, łokieć. Lewa noga, ręka. Lewe oko, ucho. ∆ Lewy but, lewa rękawiczka «but z lewej nogi, na lewą …   Słownik języka polskiego