Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

occursātio

  • 1 occursatio

    occursātĭo, ōnis, f. action d'aller au-devant de qqn; prévenances, empressement, soins empressés.
    * * *
    occursātĭo, ōnis, f. action d'aller au-devant de qqn; prévenances, empressement, soins empressés.
    * * *
        Occursatio, Verbale. Cic. Course ou allee et venue qu'on fait envers les uns et les autres, Quand on brigue quelque office, Brigue.

    Dictionarium latinogallicum > occursatio

  • 2 occursatio

    occursātĭo, ōnis, f. [id.], a running to meet one, out of respect or for the sake of courting favor; attention, greeting, officiousness (class.):

    facilis est illa occursatio et blanditia popularis,

    Cic. Planc. 12, 29.—In plur.:

    vestras et vestrorum ordinum occursationes,

    Cic. Mil. 35, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > occursatio

  • 3 occursatio

    occursātio, ōnis f. [ occurso ]
    приветливая встреча C; сердечное приветствие C

    Латинско-русский словарь > occursatio

  • 4 occursatio

    occursātio, ōnis, f. (occurso), das freundliche, beglückwünschende Entgegenkommen, facilis est illa occ. et blanditia popularis, leicht ist es, den Leuten entgegenzulaufen u. ihnen etwas Freundliches zu sagen, Cic. Planc. 29; vestrae vero et vestrorum ordinum occursationes, absichtliche Begegnungen, Glückwünsche, Cic. Mil. 95.

    lateinisch-deutsches > occursatio

  • 5 occursatio

    occursātio, ōnis, f. (occurso), das freundliche, beglückwünschende Entgegenkommen, facilis est illa occ. et blanditia popularis, leicht ist es, den Leuten entgegenzulaufen u. ihnen etwas Freundliches zu sagen, Cic. Planc. 29; vestrae vero et vestrorum ordinum occursationes, absichtliche Begegnungen, Glückwünsche, Cic. Mil. 95.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occursatio

  • 6 occursātiō

        occursātiō ōnis, f    [occurso], a running to meet, attention, greeting, officiousness: illa.— Plur: vestrae et vestrorum ordinum.

    Latin-English dictionary > occursātiō

  • 7 adtrecto

    at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).
    I.
    Lit.:

    Ne me attrecta,

    Plaut. Pers. 2, 2, 45:

    aliquem nimium familiariter attr ectare,

    id. Rud. 2, 4, 6:

    uxorem alicujus attrectare,

    Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):

    signum Junonis adtrecta re,

    Liv. 5, 22:

    patrios penates attrectare,

    Verg. A. 2, 719:

    feralia adtrectare,

    Tac. A. 1, 62 fin.:

    libros contaminatis manibus,

    Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:

    si attrectaverit me pater,

    Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):

    quasi absque oculis parietem attrectavimus,

    Vulg. Isa. 59, 10.—
    II.
    Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;

    procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),

    it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:

    regias etiam adtrectamus gazas,

    Liv. 34, 4, 2:

    fasces securesque,

    id. 28, 24:

    indecorum, adtrectare quod non obtineret,

    Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):

    quaerere Deum, si forte attrectent eum,

    Vulg. Act. 17, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adtrecto

  • 8 attrecto

    at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).
    I.
    Lit.:

    Ne me attrecta,

    Plaut. Pers. 2, 2, 45:

    aliquem nimium familiariter attr ectare,

    id. Rud. 2, 4, 6:

    uxorem alicujus attrectare,

    Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):

    signum Junonis adtrecta re,

    Liv. 5, 22:

    patrios penates attrectare,

    Verg. A. 2, 719:

    feralia adtrectare,

    Tac. A. 1, 62 fin.:

    libros contaminatis manibus,

    Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:

    si attrectaverit me pater,

    Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):

    quasi absque oculis parietem attrectavimus,

    Vulg. Isa. 59, 10.—
    II.
    Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;

    procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),

    it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:

    regias etiam adtrectamus gazas,

    Liv. 34, 4, 2:

    fasces securesque,

    id. 28, 24:

    indecorum, adtrectare quod non obtineret,

    Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):

    quaerere Deum, si forte attrectent eum,

    Vulg. Act. 17, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > attrecto

  • 9 blanditia

    blandĭtĭa, ae ( blandĭtĭes, ēi, in abl., App. M. 9, p. 230, 11), f. [blandus].
    I.
    The quality of one blandus; a caressing, flattering, flattery (mostly in an honorable sense; cf. on the contrary, assentatio and adulatio; class in prose and poetry; most freq. in plur.).
    (α).
    Sing.:

    haec meretrix meum erum blanditiā intulit in pauperiem,

    Plaut. Truc. 2, 7, 21:

    viscus merus vostra'st blanditia,

    id. Bacch. 1, 1, 16:

    in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis,

    Cic. Rep. 4, 7, 7 (ap. Non. p. 194, 27):

    nullam in amicitiā pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,

    id. Lael. 25, 91:

    occursatio et blanditia popularis,

    id. Planc. 12, 29; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 41; Prop. 1, 16, 16 al. —
    (β).
    Plur., flatteries, blandishments, allurements, = blandimenta: puerique parentum blanditiis facile ingenium fregere superbum, caresses, * Lucr. 5, 1018; Plaut. Poen. 1, 1, 8:

    quot illic (sc. in amore) blanditiae, quot illic iracundiae sunt!

    id. Truc. 1, 1, 7:

    ut blanditiis suis suam voluptatem expleat,

    Ter. Hec. 1, 1, 11:

    quam (benevolentiam civium) blanditiis et adsentando conligere turpe est,

    Cic. Lael. 17, 61:

    tantum apud te ejus blanditiae flagitiosae voluerunt, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 3, 26, § 65:

    hereditates... malitiosis blanditiis quaesitae,

    id. Off. 3, 18, 74; id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5:

    blanditiis ab aliquo aliquid exprimere,

    id. Att. 1, 19, 9:

    muliebres,

    Liv. 24, 4, 4:

    virorum factum purgantium,

    id. 1, 9, 16:

    fallaces,

    Tac. A. 14, 56:

    verniles,

    id. H. 2, 59; Suet. Aug. 53 al.; cf. also Tib. 1, 1, 72; 1, 2, 91; 1, 4, 71; 1, 9, 77; Prop. 4 (5), 6, 72; Ov. Am. 1, 4, 66; id. M. 1, 531; 4, 70; 6, 626; 6, 632; 6, 685; 7, 817; 10, 259; 12, 407; 14, 19; id. H. 13, 153; Plin. 8, 5, 5, § 14.—
    II.
    Trop., pleasure, delight, enticement, charm, allurement (cf. blandus, II. A., and blandior, II. B.):

    blanditiis praesentium voluptatum deliniti atque corrupti,

    Cic. Fin. 1, 10, 33: attrita cotidiano actu forensi ingenia optime rerum talium blanditia (i. e. lectione poëtarum) reparantur. Quint. 10, 1, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > blanditia

  • 10 occursus

    occursus, ūs, m. [occurro], a meeting, falling in with (not in Cic. or Cæs.;

    syn.: obviam itio, occursatio, etc.): vacuis occursu hominum viis,

    in the streets, where they met nobody, Liv. 5, 41, 5:

    prohiberi fratrum ejus occursu,

    Curt. 8, 3, 4; 6, 7, 29; Suet. Tib. 7; id. Ner. 1, 23:

    occursum alicujus vitare,

    to avoid meeting him, Tac. A. 4, 60:

    declinare,

    id. H. 3, 85: in occursum ejus, Vulg. Gen. 14, 17:

    in occursum tuum,

    id. Exod. 4, 14.—Of things:

    rota stipitis occursu fracta ac disjecta,

    by coming in contact with a stump, Ov. M. 15, 522:

    videbis nocturnam lunae successionem a fraternis occursibus lene remissumque lumen mutuantem,

    Sen. Cons. ad Marc. 18, 2 Haase (al. occursionibus):

    occursum trepidare amici,

    Juv. 8, 152:

    gravis occursu,

    id. 6, 418.—Of the Labyrinth:

    occursus ac recursus inexplicabiles,

    approaches and withdrawals, Plin. 36, 13, 19, § 85.

    Lewis & Short latin dictionary > occursus

См. также в других словарях:

  • course — Course, f. penac. Est tant l acte hastif du Courier, Cursus. comme, Il est venu à grande course de cheval, AEqui cursu agitato aduolauit, que pour l espace et longitude du lieu où il a esté couru, comme, La course est longue et grande, Curriculum …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»