Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

obsĭtus

  • 1 obsitus

    obsĭtus, a, um part. passé de obsero; couvert de, rempli de; planté de.    - loca obsita virgultis, Liv. 28, 2: lieux couverts de broussailles.
    * * *
    obsĭtus, a, um part. passé de obsero; couvert de, rempli de; planté de.    - loca obsita virgultis, Liv. 28, 2: lieux couverts de broussailles.
    * * *
        Obsitus, pen. cor. Participium: vt Paedore obsitus. Seneca. Ord et puant, ou crasseux pour la longue detention en prison.
    \
        Annis et pannis obsitus. Terent. Fort vieulx et mal habillé d'habillements deschirez et rapiecez.
    \
        Obsitus aeuo. Virgil. Fort aagé.
    \
        Niuibus obsitum iter. Curt. Couvert de neiges.
    \
        Aer obsitus pallore. Lucan. Obscur.
    \
        Setis obsita bos. Virgil. Couverte de, etc.
    \
        Tenebris loca obsita. Cic. Pleins de tenebres.
    \
        Rura obsita pomis. Ouid. Plantez de pommiers.
    \
        Obsitus vlceribus. Seneca. Tout semé, ou couvert d'ulceres, Ulceré par tout.

    Dictionarium latinogallicum > obsitus

  • 2 obsitus

        obsitus    P. of 2 obsero.
    * * *
    obsita, obsitum ADJ
    overgrown, covered (with)

    Latin-English dictionary > obsitus

  • 3 obsitus

    obsĭtus, a, um, Part., from 2. obsero.

    Lewis & Short latin dictionary > obsitus

  • 4 obsitus

    1. a, um
    part. pf. к obsero II
    2. adj.
    1) поросший (arbustis Lcr; spinis et pilis Ap)
    o. annis Ter или aevo Vпрестарелый

    Латинско-русский словарь > obsitus

  • 5 obsitus

    -a/um adj A
    couvert de

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > obsitus

  • 6 obsero [2]

    2. ob-sero, sēvī, situm, ere, I) hinsäen, hinpflanzen, tribus tantis illi minus (frumenti) redit quam obseveris, Plaut. trin. 530: scherzh., pugnos, derb durchprügeln, Plaut. Men. 1012. – bildl., istic mores malos, Plaut. trin. 531: aerumnam gravem in alqm, verursachen, Plaut. Epid. 557. – II) besäen, verpflanzen, terram frugibus, Cic.: saepimentum virgultis, Varro: loca obsita virgultis, Liv.: rivus circa obsitus palustribus herbis, Liv. – Partic. obsitus, a, um, übtr., besät, d.i. bedeckt mit etwas, voll von etwas, Io saetis obsita, Verg.: terga obsita conchis, Ov.: anus pannis obsita, Ter.: homo pannis obsitus, Suet.: pannis annisque obsitus, ein alter Bettler, Ter.: obsita squalore vestis, Liv.: legati obsiti squalore et sordibus, Liv.: obsitus aevo, Verg. – / Synkop. Infin. Perf. obsesse, Acc. tr. 115. – Ungew. Perf. obseruit, Serv. Verg. georg. 1, 19.

    lateinisch-deutsches > obsero [2]

  • 7 obsero

    1. ob-sero, āvī, ātum, āre, verriegeln, mit einem Riegel (sera) verschließen, ostium intus, Ter.: fores (Ggstz. aperire), Suet.: aditus, Amm.: plebis aedificiis obseratis, patentibus atriis principum, Liv. – übtr., aures, Hor.: palatum (den Mund), schweigen, Catull.: vitia, den Lastern einen Riegel vorschieben, Augustin.
    ————————
    2. ob-sero, sēvī, situm, ere, I) hinsäen, hinpflanzen, tribus tantis illi minus (frumenti) redit quam obseveris, Plaut. trin. 530: scherzh., pugnos, derb durchprügeln, Plaut. Men. 1012. – bildl., istic mores malos, Plaut. trin. 531: aerumnam gravem in alqm, verursachen, Plaut. Epid. 557. – II) besäen, verpflanzen, terram frugibus, Cic.: saepimentum virgultis, Varro: loca obsita virgultis, Liv.: rivus circa obsitus palustribus herbis, Liv. – Partic. obsitus, a, um, übtr., besät, d.i. bedeckt mit etwas, voll von etwas, Io saetis obsita, Verg.: terga obsita conchis, Ov.: anus pannis obsita, Ter.: homo pannis obsitus, Suet.: pannis annisque obsitus, ein alter Bettler, Ter.: obsita squalore vestis, Liv.: legati obsiti squalore et sordibus, Liv.: obsitus aevo, Verg. – Synkop. Infin. Perf. obsesse, Acc. tr. 115. – Ungew. Perf. obseruit, Serv. Verg. georg. 1, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsero

  • 8 obsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > obsero

  • 9 opsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > opsero

  • 10 obsero

    [st1]1 [-] obsĕro, āre, āvi, ātum [ob + sera]: - tr. - fermer, verrouiller.    - palatum obserare, Catul. 55, 21: garder le silence. [st1]2 [-] obsĕro (opsĕro), ĕre, sēvi, sĭtum: - tr. - semer, planter, ensemencer.    - obsitus + abl.: couvert de.    - montes nivibus obsiti, Curt.: montagnes couvertes de neige.
    * * *
    [st1]1 [-] obsĕro, āre, āvi, ātum [ob + sera]: - tr. - fermer, verrouiller.    - palatum obserare, Catul. 55, 21: garder le silence. [st1]2 [-] obsĕro (opsĕro), ĕre, sēvi, sĭtum: - tr. - semer, planter, ensemencer.    - obsitus + abl.: couvert de.    - montes nivibus obsiti, Curt.: montagnes couvertes de neige.
    * * *
    I.
        Obsero, obseris, pen. cor. obseui, obsitum, pen. cor. obserere. Colum. Semer.
    \
        Agrum vineis obserere. Colum. Planter de la vigne en un champ, Ensemencer de vigne.
    II.
        Obsero, obseras, penult. cor. obserare. Liu. Fermer au verrouil, ou à la clef.
    \
        Tabellam liminis obserare. Catull. Fermer la porte.
    \
        Palatum obserare. Catul. Ne dire mot, Fermer la bouche.

    Dictionarium latinogallicum > obsero

  • 11 obsero

    I ob-sero, āvī, ātum, āre
    1) запирать на засов (fores Su; ostium Ter; aedificium L)
    2) закрывать, смыкать
    o. palatum Ctl — смыкать уста, молчать
    o. aures H — затыкать уши, не слушать
    II ob-sero, sēvī, situm, ere
    1) засевать, засаживать (terram frugibtis C; arbusta nata, non obsita Naev)
    2) (на)делать. причинять ( aerumnam gravem in aliquem Pl)
    o. pugnos (sc. in ore) шутл. Pl — побить. — см. тж. obsitus

    Латинско-русский словарь > obsero

  • 12 pannus

    ī m.
    1) кусок ткани, лоскут (lineus PM; purpureus H)
    2) лохмотья, тряпьё, ветошь Pt
    3) мешок (p. in quo faba erat reposĭta Pt)

    Латинско-русский словарь > pannus

  • 13 illuvies

    il-luviēs, ēī, f. (in u. lavo), I) das Übertreten des Wassers, die Überschwemmung, Iustin. 2, 1, 14; 2, 6, 10. – II) meton.: A) das überströmende Gewässer, placida, Tac. ann. 12, 51. – B) durch den Regen aufgelöste, aufgeweichte Stellen, Curt. 8, 14 (47), 4, s. dazu Mützell. – C) der gleichs. angeschwemmte Schmutz, Unflat, 1) eig.: hic cruciatur fame, frigore, illuvie, Lucil. 599 sq.: morbo illuvieque peresus, Verg.: illuvie obsitus, Tac.: obesa illuvies, schmutziger Leib, Colum. – 2) übtr.: A) in ästhet. Beziehung, verborum sordes et ill., Fronto de orat. p. 158, 18 N.: vendere illuviem (den alten Kram), Sen. fr. 55. – als Schimpfwort, germana ill., Plaut. most. 40. – b) in moral. Beziehung, mortalium curarum ill., Mart. Cap. 8. § 812: arce a nobis omnem saeculi illuviem, Ps. Cypr. orat. 1. p. 145, 13 H.: inde lavatur naturae ill. (= die Erbsünde), Prud. apoth. 925.

    lateinisch-deutsches > illuvies

  • 14 mucus

    mūcus (muccus), ī, m. (mungo), der dicke Nasenschleim, der Rotz u. der rotzartige Schleim am menschl. Körper, abest saliva muccusque et mala pituita nasi, Catull. 23, 17: muco similis umor, Cels. 5, 28, 3: Plur., num mucci fluont? Plaut. most. 1109: pituitae mucisque similia, Cels. 4, 25 (18): muci salivaeque et lacrimae, Sen. nat. qu. 3, 15, 2. – mucis palustribus obsitus, mit den Schleimflocken, die den Sumpf überziehen, Ov. met. 11, 366.

    lateinisch-deutsches > mucus

  • 15 pannus

    pānnus, ī, m. (πηνος, dor. πανος), eig. = panus no. I (w. s.); dah. meton.: I) ein Stückchen Tuch, ein Lappen, p. lineus, Plin.: assuitur pannus, Hor. – als Taschentuch, Serviette usw., Mart.: als Binde, Kopfbinde, Ov. u. Val. Max.: als Hülle, Binde um kranke Körperteile, Plin.: als Tüchlein, etwas darin aufzuheben, Petron. – im Sing. u. Plur. verächtl. vom ärmlichen Gewande der Menschen, ein Lumpen, eine Fahne, albus, Hor.: duplex, Hor.: pannis obsitus, Ter. u. Suet. – II) übtr., ein herabhängendes (viell. lumpenförmiges) Gewächs am Baume aegilops, panni arentes, eine Art trockener Lappen, Plin. 16, 33. – / Heteroklit. Abl. pannibus, Pompon. com. 70.

    lateinisch-deutsches > pannus

  • 16 illuvies

    il-luviēs, ēī, f. (in u. lavo), I) das Übertreten des Wassers, die Überschwemmung, Iustin. 2, 1, 14; 2, 6, 10. – II) meton.: A) das überströmende Gewässer, placida, Tac. ann. 12, 51. – B) durch den Regen aufgelöste, aufgeweichte Stellen, Curt. 8, 14 (47), 4, s. dazu Mützell. – C) der gleichs. angeschwemmte Schmutz, Unflat, 1) eig.: hic cruciatur fame, frigore, illuvie, Lucil. 599 sq.: morbo illuvieque peresus, Verg.: illuvie obsitus, Tac.: obesa illuvies, schmutziger Leib, Colum. – 2) übtr.: A) in ästhet. Beziehung, verborum sordes et ill., Fronto de orat. p. 158, 18 N.: vendere illuviem (den alten Kram), Sen. fr. 55. – als Schimpfwort, germana ill., Plaut. most. 40. – b) in moral. Beziehung, mortalium curarum ill., Mart. Cap. 8. § 812: arce a nobis omnem saeculi illuviem, Ps. Cypr. orat. 1. p. 145, 13 H.: inde lavatur naturae ill. (= die Erbsünde), Prud. apoth. 925.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > illuvies

  • 17 mucus

    mūcus (muccus), ī, m. (mungo), der dicke Nasenschleim, der Rotz u. der rotzartige Schleim am menschl. Körper, abest saliva muccusque et mala pituita nasi, Catull. 23, 17: muco similis umor, Cels. 5, 28, 3: Plur., num mucci fluont? Plaut. most. 1109: pituitae mucisque similia, Cels. 4, 25 (18): muci salivaeque et lacrimae, Sen. nat. qu. 3, 15, 2. – mucis palustribus obsitus, mit den Schleimflocken, die den Sumpf überziehen, Ov. met. 11, 366.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mucus

  • 18 pannus

    pānnus, ī, m. (πηνος, dor. πανος), eig. = panus no. I (w. s.); dah. meton.: I) ein Stückchen Tuch, ein Lappen, p. lineus, Plin.: assuitur pannus, Hor. – als Taschentuch, Serviette usw., Mart.: als Binde, Kopfbinde, Ov. u. Val. Max.: als Hülle, Binde um kranke Körperteile, Plin.: als Tüchlein, etwas darin aufzuheben, Petron. – im Sing. u. Plur. verächtl. vom ärmlichen Gewande der Menschen, ein Lumpen, eine Fahne, albus, Hor.: duplex, Hor.: pannis obsitus, Ter. u. Suet. – II) übtr., ein herabhängendes (viell. lumpenförmiges) Gewächs am Baume aegilops, panni arentes, eine Art trockener Lappen, Plin. 16, 33. – Heteroklit. Abl. pannibus, Pompon. com. 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pannus

  • 19 obserō

        obserō āvī, ātus, āre    [1 SER-], to bolt, bar, fasten, shut up: ostium intus, T.: aedificia, L.: aurīs, H.
    * * *
    I
    obserare, obseravi, obseratus V TRANS
    bolt, fasten, place a bar across; bar, prohibit access to; shot off, enclose
    II
    obserere, obsevi, obsitus V
    sow, plant; cover

    Latin-English dictionary > obserō

  • 20 pannus

        pannus ī, m    [SPA-], a piece of cloth, garment of cloth: albus, H.: viridis, Iu.— A rag, patch: pannis annisque obsitus, tatters, T.: tenuis, Iu.: Adsuitur pannus, H.: tincti ferrugine panni, O.
    * * *
    cloth, garment; charioteer's colored shirt; rags

    Latin-English dictionary > pannus

См. также в других словарях:

  • obsite — adj. [L. obsitus, barred] Refers to a surface covered with equal scales or other objects; see obimbricate …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Otiorhynchus armadillo — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • ARARAT — regio Armeniae, aut ipsa Armenia. 2. Reg. c. 14. v. 36. Mons est, iuxta Boccatium, maioris Armeniae. Cordianus Beroso apud Ioseph. Baris Nicol. Damasc. Hist. l. 96. Nivibus perpetuis obsitus, quae procul conspiciuntur. Hîc stetit arca Noae, post… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LILIUM — I. LILIUM Ordo militaris Navarrae, a Garcia IV. institutus. A. C. 1048. Constabat ex Equitibus 38. sub Rege, Mag. magistro, horum officium, contra Mauros, regni hostes, fortitsr se gerere. Favin. Hist. Navarr. et theatr. hon. et Eq. II. LILIUM… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PICO seu PICUS — PICO, seu PICUS mons in insula Taneriffa, in mare Atlantico montium omnium, quos sol videt, eminentissimus creditur, expressissime in medio mari, ad milliaria 60. conspicuus: quem nisi Iuliô et Augustô mense conscendere nulli cuiquam licitum est …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RESTIBILIS Ager — qui quotannis obsitus est; sicut Novalis, qui alternis quiescit, et Vervactum quoque dicitur. Varro, RR. c. 44. Multum interest, in ruditerra, an in ea seras, quae quotannis obsita sit, an in vervacto, quae interdum requiêrit. Et quidem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SATURNUS — Oceani ac Tethyos fil. Plato in Tinaeo: Γῆς τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδες Ω᾿κεανός τε καὶ Τηθὺς ἐγενέςθ ην, ἐκ τούτων δὲ Φόρκυχ τε καὶ Κρόνος, καὶ Ρ῾έα, καὶ ὅσοι μετὰ τούτων. At Hesiod. in ortu Deorum, v. 44. cum Caeli uxorem Terram fuisse cecinisset,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SATYRI — I. SATYRI Africae interioris gens vaga, et semifera. Solin. c. 30. extr. II. SATYRI ex superiore parte homines, nisi quod cornuti captie essent, ex alterâ capri, unde et Capripedes Poetis dicti. Habebantur inter Semideos olim, et silvis praeesse… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEDES Curiae Generalis — quam cogere solebant olim Imperatores Occidentis, cum transalpinarent, seu in Italiam proficiscerentur, roncalia fuit seu Roncaliae, locus ac planities porrectior, inter Placentiam et Cremonam: qua de re sic Otto Frisingensis de Gestis Friderici… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TAUROBOLIUM — Graece Ταυροβόλιον, et Criobolium, Graece Κριοβόλιον, sacrificia fastidiosissima atque operosissima Veter. alibi quam in saxis raro occurrentia, usitata fuêre, in dedicationibus Deûm Magnorum, Matris Deûm et Attidis, quibus ut propria memorantur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԺԱՆԳՈՏԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0831 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ձ. ἱούμαι, ἱόομαι rubigine obducor. Ժանգահար, ժանգալից լինել. ժանկռոտիլ. ... *Կորո՛ զարծաթ վասն եղբօր եւ բարեկամի, եւ մի ժանկոտեսցի (կամ ցէ) ընդ քարիւ ʼի կորուստ. Սիր. ՟Ի՟Թ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»