Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obsĭtus

  • 1 obsitus

        obsitus    P. of 2 obsero.
    * * *
    obsita, obsitum ADJ
    overgrown, covered (with)

    Latin-English dictionary > obsitus

  • 2 obsitus

    obsĭtus, a, um, Part., from 2. obsero.

    Lewis & Short latin dictionary > obsitus

  • 3 obsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > obsero

  • 4 opsero

    1.
    obsĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ob-sera], to bolt, bar, fasten, or shut up (not in Cic. or Cæs.; syn.: claudo, oppilo, obstruo).
    I.
    Lit.:

    ostium,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    aedificia,

    Liv. 5, 41:

    fores (opp. aperire),

    Suet. Tit. 11:

    tabellam liminis,

    Cat. 32, 5:

    exitus,

    Col. 9, 1, 3:

    rogos,

    i. e. the dead, Prop. 4, 11, 8.—
    II.
    Transf.:

    aures,

    Hor. Epod. 17, 53: palatum (for os), i. e. to be silent, Cat. 55, 21:

    fores amicitiae,

    Amm. 27, 12.
    2.
    ob-sĕro ( ops-), sēvi, sĭtum, 3 ( inf. perf. sync. obsesse for obsevisse, Att. ap. Non. 395, 27), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To sow or plant (class.):

    frumentum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129. —Comically:

    pugnos,

    to give a good drubbing, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sow or plant with any thing:

    saepimentum virgultis aut spinis,

    Varr. R. R. 1, 14, 1: terram frugibus. Cic. Leg. 2, 25, 63; Col. 2, 9, 1; Varr. R. R. 1, 44, 2.—
    2.
    In gen., to cover over, fill with; only in perf. pass. part., covered over, filled:

    omnia arbustis obsita,

    Lucr. 5, 1377:

    loca obsita virgultis,

    Liv. 28, 2:

    obsita pomis Rura,

    Ov. M. 13, 719:

    video aegrum pannis annisque obsitum,

    Ter. Eun. 2, 2, 5:

    obsitus illuvie ac squalore,

    Tac. A. 4, 28:

    vestis obsita squalore,

    Liv. 2, 23:

    legati... obsiti squalore et sordibus,

    id. 29, 16:

    variis obsita frondibus,

    Hor. C. 1, 18, 12:

    montes nivibus,

    Curt. 5, 6, 15:

    aër pallore,

    darkened, Luc. 5, 627; cf.:

    dies nube obsitus,

    Sen. Troad. 20:

    obsitus aevo,

    Verg. A. 8, 307:

    Io jam setis obsita,

    id. ib. 7, 790:

    terga (marinae beluae) obsita conchis,

    Ov. M. 4, 724.—
    II.
    Trop.:

    Tun' is es, qui in me aerumnam obsevisti,

    hast brought upon me, occasioned me, Plaut. Ep. 4, 1, 30:

    em istic oportet opseri mores malos, si in opserendo possint interfieri,

    id. Trin. 2, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > opsero

  • 5 obserō

        obserō āvī, ātus, āre    [1 SER-], to bolt, bar, fasten, shut up: ostium intus, T.: aedificia, L.: aurīs, H.
    * * *
    I
    obserare, obseravi, obseratus V TRANS
    bolt, fasten, place a bar across; bar, prohibit access to; shot off, enclose
    II
    obserere, obsevi, obsitus V
    sow, plant; cover

    Latin-English dictionary > obserō

  • 6 pannus

        pannus ī, m    [SPA-], a piece of cloth, garment of cloth: albus, H.: viridis, Iu.— A rag, patch: pannis annisque obsitus, tatters, T.: tenuis, Iu.: Adsuitur pannus, H.: tincti ferrugine panni, O.
    * * *
    cloth, garment; charioteer's colored shirt; rags

    Latin-English dictionary > pannus

  • 7 aevom

    aevum (archaic aevom), i, n.; but m., Plaut. Poen. 5, 4, 14; Lucr. 2, 561; 3, 603 [aiôn; cf. aies or aien, aei, aidios; Goth. aivs = time, aiv = ever, aiveins = everlasting; Germ. ewig, Ewigkeit; Eng. aye, ever].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., uninterrupted, never-ending time, eternity; per aevom, Lucr. 1, 634; 1, 950 al.—Hence of the future:

    in aevum,

    for all time, Hor. C. 4, 14, 3; so Plin. 35, 2, 2, and Vulg. Eccli. 41, 16:

    nos peribimus in aevum,

    ib. Bar. 3, 3.—
    B.
    Esp., in a more restricted sense of a definite time, period, lifetime, life, age: aevom agitare, Enn. ap. Gell. 12, 2, 3 (Ann. v. 308 Vahl.): in armis aevom agere, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49 (Trag. Rel. p. 110 Rib.); so, aevom degere, [p. 65] Lucr. 5, 1439:

    consumere,

    id. 5, 1430: meum si quis te percontabitur aevum, my age or time of life, Hor. Ep. 1, 20, 26:

    aevum omne et breve et fragile est,

    Plin. Pan. 78, 2: flos aevi, the bloom of life (cf. aetas, I.), Ov. M. 9, 435:

    integer aevi,

    Verg. A. 9, 255:

    primum aevum,

    Val. Fl. 7, 338.—Also (like aetas, q. v. I.) for old age:

    aevo confectus,

    Verg. A. 11, 85:

    obsitus aevo,

    id. ib. 8, 307:

    annis aevoque soluti,

    Ov. M. 8, 712.—
    II.
    Transf.
    A.
    Age or generation, Ov. P. 1, 3, 83:

    ter aevo functus (of Nestor),

    Hor. C. 2, 9, 13:

    ingenia nostri aevi,

    Vell. 2, 36:

    in nostro aevo,

    Plin. 2, 25, 23, § 92:

    nostro aevo,

    id. 2, 13, 10, § 57:

    simulacrum tot aevis incorruptum,

    id. 14, 1, 2, § 9.—Hence,
    B.
    The men living in the same age (cf. aetas, II. C.):

    de quibus consensus aevi judicaverit,

    Plin. 14, 6, 8, § 72.—
    C.
    In a wider sense, time, in gen.:

    vitiata dentibus aevi omnia,

    Ov. M. 15, 235:

    quae per tantum aevi occulta,

    Tac. A. 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aevom

  • 8 aevum

    aevum (archaic aevom), i, n.; but m., Plaut. Poen. 5, 4, 14; Lucr. 2, 561; 3, 603 [aiôn; cf. aies or aien, aei, aidios; Goth. aivs = time, aiv = ever, aiveins = everlasting; Germ. ewig, Ewigkeit; Eng. aye, ever].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., uninterrupted, never-ending time, eternity; per aevom, Lucr. 1, 634; 1, 950 al.—Hence of the future:

    in aevum,

    for all time, Hor. C. 4, 14, 3; so Plin. 35, 2, 2, and Vulg. Eccli. 41, 16:

    nos peribimus in aevum,

    ib. Bar. 3, 3.—
    B.
    Esp., in a more restricted sense of a definite time, period, lifetime, life, age: aevom agitare, Enn. ap. Gell. 12, 2, 3 (Ann. v. 308 Vahl.): in armis aevom agere, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49 (Trag. Rel. p. 110 Rib.); so, aevom degere, [p. 65] Lucr. 5, 1439:

    consumere,

    id. 5, 1430: meum si quis te percontabitur aevum, my age or time of life, Hor. Ep. 1, 20, 26:

    aevum omne et breve et fragile est,

    Plin. Pan. 78, 2: flos aevi, the bloom of life (cf. aetas, I.), Ov. M. 9, 435:

    integer aevi,

    Verg. A. 9, 255:

    primum aevum,

    Val. Fl. 7, 338.—Also (like aetas, q. v. I.) for old age:

    aevo confectus,

    Verg. A. 11, 85:

    obsitus aevo,

    id. ib. 8, 307:

    annis aevoque soluti,

    Ov. M. 8, 712.—
    II.
    Transf.
    A.
    Age or generation, Ov. P. 1, 3, 83:

    ter aevo functus (of Nestor),

    Hor. C. 2, 9, 13:

    ingenia nostri aevi,

    Vell. 2, 36:

    in nostro aevo,

    Plin. 2, 25, 23, § 92:

    nostro aevo,

    id. 2, 13, 10, § 57:

    simulacrum tot aevis incorruptum,

    id. 14, 1, 2, § 9.—Hence,
    B.
    The men living in the same age (cf. aetas, II. C.):

    de quibus consensus aevi judicaverit,

    Plin. 14, 6, 8, § 72.—
    C.
    In a wider sense, time, in gen.:

    vitiata dentibus aevi omnia,

    Ov. M. 15, 235:

    quae per tantum aevi occulta,

    Tac. A. 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aevum

  • 9 illuvies

    illŭvĭes ( inl-), ēi, f. [in-luo].
    I.
    Dirt, filth, uncleanness of the body (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: alluvies, diluvies, colluvies, proluvies; squalor, sordes, paedor): hic cruciatur fame, frigore, illuvie, imbalnitie, imperfundie, incuria, Lucil. ap. Non. 126, 2; 125, 31; Varr. ib. 34; Ter. Heaut. 2, 3, 54:

    pectus illuvie scabrum, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: illuvie ac squalore obsitus,

    Tac. A. 4, 28:

    illuvie deformis,

    id. H. 4, 46:

    morbo illuvieque peresa vellera,

    Verg. G. 3, 561:

    oris,

    Dig. 21, 1, 12.—As a term of reproach:

    di te perdant... oboluisti allium, Germana illuvies, hircus, hara suis,

    you perfect beast, Plaut. Most. 1, 1, 39. —
    II.
    An overflowing, inundation (postclass.):

    aquarum,

    Just. 2, 1, 6; 2, 6, 10:

    placida,

    i. e. the water that has overflowed, Tac. A. 12, 51:

    imber campos lubricos fecerat, gravesque currus illuvie haerebant,

    in the mud, Curt. 8, 14, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > illuvies

  • 10 inluvies

    illŭvĭes ( inl-), ēi, f. [in-luo].
    I.
    Dirt, filth, uncleanness of the body (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: alluvies, diluvies, colluvies, proluvies; squalor, sordes, paedor): hic cruciatur fame, frigore, illuvie, imbalnitie, imperfundie, incuria, Lucil. ap. Non. 126, 2; 125, 31; Varr. ib. 34; Ter. Heaut. 2, 3, 54:

    pectus illuvie scabrum, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: illuvie ac squalore obsitus,

    Tac. A. 4, 28:

    illuvie deformis,

    id. H. 4, 46:

    morbo illuvieque peresa vellera,

    Verg. G. 3, 561:

    oris,

    Dig. 21, 1, 12.—As a term of reproach:

    di te perdant... oboluisti allium, Germana illuvies, hircus, hara suis,

    you perfect beast, Plaut. Most. 1, 1, 39. —
    II.
    An overflowing, inundation (postclass.):

    aquarum,

    Just. 2, 1, 6; 2, 6, 10:

    placida,

    i. e. the water that has overflowed, Tac. A. 12, 51:

    imber campos lubricos fecerat, gravesque currus illuvie haerebant,

    in the mud, Curt. 8, 14, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > inluvies

  • 11 pannum

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannum

  • 12 pannus

    pannus, i, m. ( neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.— Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [pênos; Dor. panos], a cloth, a garment.
    I.
    Lit.:

    albo Fides Velata panno,

    Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9:

    eventus viridis panni,

    Juv. 11, 198. —Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters:

    pannis annisque obsitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8:

    rara in tenui facundia panno,

    Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    A rag:

    unus et alter Adsuitur pannus,

    Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51:

    membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,

    Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12:

    panno rubro fugare armentum,

    Gai. Inst. 3, 202.—
    B.
    A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.—
    C.
    A bag, satchel, Petr. 135.—
    D.
    A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33. —
    E.
    Plur., an infant's swaddling-clothes:

    panni infantiae,

    Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > pannus

См. также в других словарях:

  • obsite — adj. [L. obsitus, barred] Refers to a surface covered with equal scales or other objects; see obimbricate …   Dictionary of invertebrate zoology

  • Otiorhynchus armadillo — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • ARARAT — regio Armeniae, aut ipsa Armenia. 2. Reg. c. 14. v. 36. Mons est, iuxta Boccatium, maioris Armeniae. Cordianus Beroso apud Ioseph. Baris Nicol. Damasc. Hist. l. 96. Nivibus perpetuis obsitus, quae procul conspiciuntur. Hîc stetit arca Noae, post… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LILIUM — I. LILIUM Ordo militaris Navarrae, a Garcia IV. institutus. A. C. 1048. Constabat ex Equitibus 38. sub Rege, Mag. magistro, horum officium, contra Mauros, regni hostes, fortitsr se gerere. Favin. Hist. Navarr. et theatr. hon. et Eq. II. LILIUM… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PICO seu PICUS — PICO, seu PICUS mons in insula Taneriffa, in mare Atlantico montium omnium, quos sol videt, eminentissimus creditur, expressissime in medio mari, ad milliaria 60. conspicuus: quem nisi Iuliô et Augustô mense conscendere nulli cuiquam licitum est …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RESTIBILIS Ager — qui quotannis obsitus est; sicut Novalis, qui alternis quiescit, et Vervactum quoque dicitur. Varro, RR. c. 44. Multum interest, in ruditerra, an in ea seras, quae quotannis obsita sit, an in vervacto, quae interdum requiêrit. Et quidem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SATURNUS — Oceani ac Tethyos fil. Plato in Tinaeo: Γῆς τε καὶ Οὐρανοῦ παῖδες Ω᾿κεανός τε καὶ Τηθὺς ἐγενέςθ ην, ἐκ τούτων δὲ Φόρκυχ τε καὶ Κρόνος, καὶ Ρ῾έα, καὶ ὅσοι μετὰ τούτων. At Hesiod. in ortu Deorum, v. 44. cum Caeli uxorem Terram fuisse cecinisset,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SATYRI — I. SATYRI Africae interioris gens vaga, et semifera. Solin. c. 30. extr. II. SATYRI ex superiore parte homines, nisi quod cornuti captie essent, ex alterâ capri, unde et Capripedes Poetis dicti. Habebantur inter Semideos olim, et silvis praeesse… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEDES Curiae Generalis — quam cogere solebant olim Imperatores Occidentis, cum transalpinarent, seu in Italiam proficiscerentur, roncalia fuit seu Roncaliae, locus ac planities porrectior, inter Placentiam et Cremonam: qua de re sic Otto Frisingensis de Gestis Friderici… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TAUROBOLIUM — Graece Ταυροβόλιον, et Criobolium, Graece Κριοβόλιον, sacrificia fastidiosissima atque operosissima Veter. alibi quam in saxis raro occurrentia, usitata fuêre, in dedicationibus Deûm Magnorum, Matris Deûm et Attidis, quibus ut propria memorantur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԺԱՆԳՈՏԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0831 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ձ. ἱούμαι, ἱόομαι rubigine obducor. Ժանգահար, ժանգալից լինել. ժանկռոտիլ. ... *Կորո՛ զարծաթ վասն եղբօր եւ բարեկամի, եւ մի ժանկոտեսցի (կամ ցէ) ընդ քարիւ ʼի կորուստ. Սիր. ՟Ի՟Թ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»