-
1 obowiązujący
obowiązujący geltend, gültig;nadać moc obowiązującą in Kraft setzen -
2 obowiązujący
obowiązujący [ɔbɔvjɔw̃zujɔnʦ̑ɨ] adjw świetle \obowiązujących przepisów nach den geltenden Vorschriften -
3 kierunek
mprzeciwny kierunek — entgegengesetzte Richtung, Gegenrichtung f
w kierunku (do) … — in der (die) Richtung (nach), in Richtung …
-
4 powszechnie
powszechnie adv allgemein;powszechnie znany allgemein bekannt;powszechnie wiadomo, że … es ist allgemein bekannt, dass …;powszechnie obowiązujący allgemein gültig;powszechnie dostępny allgemein zugänglich -
5 urzędowy
-
6 ważny
-
7 bedingt
\bedingt richtig Einwand częściowo słusznydas ist nur \bedingt richtig to się tylko w części zgadza\bedingter Reflex odruch m warunkowy -
8 Fünfunddreißigstundenwoche
Fünfunddreißigstundenwoche, 35-Stunden-Woche [fʏnfʊntdraɪsɪç'ʃtʊndənvɔxə] ftrzydziestopięciogodzinny tydzień m pracy ( obowiązujący w Niemczech) -
9 geltend
einen Anspruch \geltend machen zgłosić roszczenie -
10 gültig
-
11 rechtsgültig
prawnie obowiązujący -
12 ungekündigt
ungekündigt ['ʊngəkʏndɪçt] adjArbeitsverhältnis nierozwiązany, obowiązujący, istniejący, [naldal] trwającysich aus \ungekündigter Stellung bewerben ubiegać się o stanowisko bez wypowiedzenia umowy u poprzedniego/obecnego pracodawcy -
13 verbindlich
См. также в других словарях:
obowiązujący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający moc prawną; ważny, aktualny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wszystkie obowiązujące przepisy są przestrzegane. Obowiązujący rozkład jazdy, porządek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obowiązujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. obowiązywać (p.) obowiązujący w użyciu przym. «mający moc prawną; ważny» Obowiązujące przepisy, prawa. Obowiązujący rozkład jazdy. Nadać czemuś moc obowiązującą … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… … Słownik języka polskiego
fakultatywny — «pozostawiony do wyboru, nie obowiązujący; możliwy, dowolny» Fakultatywne prawo do czegoś. Zajęcia fakultatywne. ∆ jęz. Warianty fakultatywne fonemu «warianty jednego fonemu pojawiające się w tych samych pozycjach, np. przedniojęzykowe ł i… … Słownik języka polskiego
jednolity — «nie różniący się pod względem budowy, składu, formy, kompozycji itp.; tworzący zwartą, zharmonizowaną całość, nie wykazujący zróżnicowania; jednakowy dla wszystkich» Jednolity system monetarny, prawny, sądowy. Jednolita budowa geologiczna.… … Słownik języka polskiego
kanoniczny — 1. «dotyczący kanonu wzoru, reguły; ogólnie przyjęty, uznany za właściwy, obowiązujący» Kanoniczny tekst sztuki. 2. mat. «podstawowy, zasadniczy» Postać kanoniczna trójmianu kwadratowego. 3. rel. «dotyczący kanonów, zgodny z kanonami przepisami… … Słownik języka polskiego
klauzula — ż I, DCMs. klauzulali; lm D. klauzulaul 1. praw. «zastrzeżenie lub warunek w umowie, układzie, traktacie, w dokumencie prawnym» ∆ Klauzula derogacyjna «przepis uchylający przepis dotychczas obowiązujący» ∆ Klauzula egzekucyjna a. klauzula… … Słownik języka polskiego
nakaz — m IV, D. u, Ms. nakazzie; lm M. y 1. «ustne lub pisemne polecenie, któremu trzeba się podporządkować; rozporządzenie, rozkaz, zarządzenie» Nakaz urzędowy. Nakaz opuszczenia mieszkania, stawienia się na rozprawie. Dostać, otrzymać jakiś nakaz. ∆… … Słownik języka polskiego
nieobowiązkowy — nieobowiązkowywi 1. «nie mający poczucia obowiązku; niesumienny, niedbały» Nieobowiązkowy uczeń, pracownik. 2. «nie obowiązujący» Nieobowiązkowy przedmiot, wykład na uczelni … Słownik języka polskiego
nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… … Słownik języka polskiego