Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obey+etc

  • 1 consequor

    con-sĕquor, sĕcūtus (or sĕquūtus; v. sequor), 3, v. dep. a.
    I.
    To follow, follow up, press upon, go after, attend, accompany, pursue any person or thing (class. in prose and poetry); constr. with acc. or absol.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (rare).
    (α).
    With acc.:

    consecutus est me usque ad fores,

    Plaut. Cist. 1, 1, 93:

    me continuo,

    id. Am. 3, 1, 20:

    te tam strenue,

    id. Rud. 2, 6, 9:

    prope nos,

    id. ib. 4, 3, 11; cf.:

    litteras suas prope,

    Liv. 41, 10, 12:

    vocem gradu,

    Plaut. Rud. 1, 4, 21.—
    (β).
    Absol.: ita vos decet;

    Consequimini,

    Plaut. Mil. 3, 3, 22:

    hic se conjecit intro: ego consequor,

    Ter. Heaut. 2, 3, 36:

    ego rectā consequor,

    id. Hec. 3, 3, 12; Nep. Them. 7, 2:

    comitibus non consecutis,

    without attendants, Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
    2.
    In partic.
    a.
    To follow after or pursue in a hostile manner:

    reliquas copias Helvetiorum,

    Caes. B. G. 1, 13:

    reliquos,

    id. ib. 1, 53:

    consequuntur equites nostri, ut erat praeceptum, Auct. B. G. 8, 27: consecutis strenue hostibus,

    Curt. 5, 4, 34:

    fugientem (Servium),

    Liv. 1, 48, 4.— Absol.:

    ita mihi videntur omnia, mare, terra, caelum consequi, ut, etc.,

    Plaut. Am. 5, 1, 3 Fleck. Codd. (Ussing, concoqui).—
    b.
    To follow, come after, in time: hunc Cethegum consecutus est aetate Cato, Cic. Brut. 15, 61:

    Sallustium (Livius, etc.),

    Vell. 2, 36, 3:

    has tam prosperas res consecuta est subita mutatio,

    Nep. Dion, 6, 1; cf. id. Cim. 3, 2:

    si haec in eum annum qui consequitur redundarint,

    Cic. Mur. 39, 85; cf.:

    omnes anni consequentes,

    id. Sen. 6, 19:

    tempus,

    id. Fin. 1, 20, 67:

    reliquis consecutis diebus,

    id. Phil. 1, 13, 32:

    ejusmodi tempora post tuam profectionem consecuta esse,

    id. Fam. 1, 5, a, 1; Auct. Her. 2, 5, 8: haec cum Crassus dixisset, silentium est consecutum. Cic. de Or. 1, 35, 160; cf. id. ib. 3, 2, 6; id. Tusc. 4, 8, 19:

    hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas,

    i. e. after death, Curt. 8, 5, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen. (rare):

    minas jam decem habet a me filia... Hasce ornamentis consequentur alterae,

    Ter. Heaut. 4, 7, 9:

    his diebus, quae praeterita erunt superiore mense, opera consequi oportet,

    to make up, Col. 11, 2, 90.—Far more freq.,
    2.
    In partic.
    a.
    To follow a model, copy, an authority, example, opinion, etc.; to imitate, adopt, obey, etc.:

    Chrysippum Diogenes consequens partum Jovis dejungit a fabulā,

    Cic. N. D. 1, 15, 41:

    eum morem,

    id. Leg. 2, 7, 18:

    alicujus sententiam,

    Plaut. As. 2, 1, 13:

    necesse'st consilia consequi consimilia,

    Ter. Heaut. 1, 2, 35; so,

    sententias (principum),

    Cic. Cat. 3, 6, 13:

    suum quoddam institutum,

    id. Off. 1, 32, 116:

    exilitatem,

    id. Brut. 82, 284:

    mediam consilii viam,

    Liv. 24, 45, 7.—
    b.
    To follow a preceding cause as an effect, to ensue, result, to be the consequence, to arise or proceed from:

    rebus ab ipsis Consequitur sensus,

    Lucr. 1, 461; 3, 929; 4, 867; cf. id. 3, 477: ex quo fit ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor consequatur, Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    quam eorum opinionem magni errores consecuti sunt,

    id. ib. 1, 16, 36:

    quod dictum magna invidia consecuta est,

    Nep. Dion, 6, 4:

    ex quo illud naturā consequi, ut communem utilitatem nostrae anteponamus,

    Cic. Fin. 3, 19, 64; Quint. 6, 3, 44; 2, 3, 2:

    quia libertatem pax consequebatur,

    Cic. Phil. 1, 13, 32.—
    (β).
    Of a logical sequence, to follow:

    si quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam quod consequitur necessarium,

    Cic. Fat. 7, 14; 5, 9; cf. under P. a.—
    II.
    Meton. (causa pro effectu), by following after any person or thing, to reach, overtake, come up with, attain to, arrive at.
    A.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    si statim navigas, nos Leucade consequere,

    Cic. Fam. 16, 1, 2:

    aliquem in itinere,

    id. Inv. 2, 4, 15; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, A, §

    3: fugientem,

    Liv. 1, 48, 4; Curt. 4, 9, 25; Dig. 42, 8, 10, § 16; cf. Verg. A. 11, 722:

    cohortes,

    Suet. Caes. 31:

    virum,

    Ov. M. 10, 672:

    rates,

    id. ib. 8, 143 et saep.—
    (β).
    Absol.:

    si adcelerare volent, ad vesperam consequentur,

    Cic. Cat. 2, 4, 6:

    prius quam alter, qui nec procul aberat, consequi posset,

    Liv. 1, 25, 10: Fabius equites praemittit, ut... agmen morarentur dum consequeretur ipse, Auct. B. G. 8, 28 init.:

    interim reliqui legati sunt consecuti,

    came up, Nep. Them. 7, 2.—
    B.
    Trop., to reach, overtake, obtain (cf. assequor).
    1.
    Ingen.
    a.
    With things as objects (so most freq.), to obtain, acquire, get, attain, reach:

    ut opes quam maximas consequantur,

    Cic. Off. 1, 19, 64; cf.

    quaestum,

    id. Imp. Pomp. 12, 34:

    amplissimos honores,

    id. Planc. 5, 13:

    magistratum,

    id. ib. 25, 60:

    eam rem (i. e. regna),

    Caes. B. G. 2, 1:

    dum sua quisque spolia consequi studet,

    Curt. 4, 9, 19.—With ab:

    nec dubitat quin ego a te nutu hoc consequi possem,

    Cic. Fam. 13, 1, 5: ab aliquo suum consequi, Gai Inst. 2, 55; Dig. 15, 1, 9, § 1; Cic. Planc. 23, 55.—With ex:

    fructum amplissimum ex vestro judicio,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 2:

    gloriosam victoriam ex rei publicae causā,

    id. Cael. 7, 18:

    aliquid commodi ex laboriosā exercitatione corporis,

    id. Fin. 1, 10, 35; Quint. 7, 2, 42.—With per:

    omnia per senatum (corresp. with adsequi per populum),

    Cic. Fam. 1, 7, 10; Quint. 3, 8, 34. —With abl.:

    ut omnem gloriam... omni curā atque industriā consequare,

    Cic. Fam. 1, 7, 9; 1, 5, b, 2 fin.:

    suis erga aliquem meritis inpunitatem,

    id. Planc. 1, 3:

    tantam gloriam duabus victoriis,

    Nep. Them. 6, 3; id. Dat. 5, 2; id. Att. 19, 2; 21, 1; Quint. 10, 1, 8; 10, 1, 102; Ov. Tr. 5, 7, 68.—With in and abl.:

    si quid in dicendo consequi possum,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 2:

    in hac pernicie rei publicae... gratiam,

    id. Off. 2, 22, 79:

    Achillis gloriam in rebus bellicis,

    Quint. 12, 11, 27; cf. Nep. Ages. 2, 5.—With ut or ne:

    hoc consequi, ut ne, etc.,

    Cic. Fam. 1, 2, 4:

    nec legum repertores sine summā vi orandi consecutos, ut. etc.,

    Quint. 2, 16, 9; 5, 10, 125; 8, 3, 70; Vell. 2, 124, 4; Cels. 7, 26, 3; vix per matrem consecutus, ut, etc., Suet Tib. 12:

    per quae si consequi potuimus, ut, etc.,

    Cels. 3, 19:

    sicut hic Cicero consequitur, ne, etc.,

    Quint. 9, 2, 62.— Absol.: quibus ex rebus largiter erat consecutus, made great profit, Auct. B. Afr. 62; cf.:

    non quod minore numero militum consequi difficile factu putaret, sed ut, etc., Auct. B. Alex. 30, 3: non est turpe non consequi, dummodo sequaris,

    Sen. Ben. 5, 5, 4.—With inf. as object:

    vere enim illud dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi,

    Cic. de Or. 1, 33, 150.—
    b.
    Sometimes with a personal object, and with a thing as subject (cf. capio, II.), to reach, come to, overtake:

    matrem ipsam ex aegritudine hac miseram mors consecuta'st,

    Ter. Phorm. 5, 1, 23:

    tanta prosperitas Caesarem est consecuta. ut, etc.,

    Nep. Att. 19, 3; Quint. 7, 4, 19:

    si aliqua nos incommoda ex iis materiis consequentur,

    id. 2, 10, 14; cf. I. B. 2, b. supra.—
    2.
    In partic.
    a.
    To become like or equal to a person or thing in any property or quality, to attain, come up to, to equal (cf. adsequor):

    aliquem majorem,

    Cic. Brut. 64, 228:

    nullam partem tuorum meritorum,

    id. Fam. 1, 8, 6; cf.:

    ad consequendos, quos priores ducimus, accendimur,

    Vell. 1, 17, 7:

    verborum prope numerum sententiarum numero,

    Cic. de Or. 2, 13, 56; Col. 11, 2, 90.—
    b.
    To reach with the sight, to distinguish (rare): animalia [p. 430] minuta, quae non possunt oculi consequi, Varr. R. R. 1, 12, 2.—
    c.
    To attain to something intellectually or by speech, to understand, perceive, learn, know:

    similitudinem veri,

    Cic. Univ. 3 init.:

    plura,

    Nep. Alcib. 2, 1: quantum conjecturā, Caes. ap. Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 4:

    omnis illorum conatus investigare et consequi,

    Cic. Verr. 1, 16, 48; id. Fam. 1, 8, 6: omnia alicujus facta aut memoriā consequi aut oratione complecti. id. Verr. 2, 4, 26, § 57:

    tantam causam diligentiā consequi et memoriā complecti,

    id. Div. in Caecil. 12, 39.—
    d.
    Of speech or lang., to attain, be equal to, impress fully, do justice to, etc.:

    vestram magnitudinem multitudinemque beneficiorum,

    Cic. Red. Quir. 2, 5:

    laudes ejus verbis,

    id. Phil. 5, 13, 35, cf. id. Fragm. ap. Non. p. 270, 21: omnia verbis, Ov M. 15 419; cf. Cic. Dom. 50, 129.—Hence, consĕquens, entis, P. a. (acc. to I. B.).
    A.
    According to reason, correspondent, suitable, fit:

    in conjunctis verbis quod non est consequens vituperandum est,

    Cic. Part. Or. 6, 18; cf. Quint. 4, 3, 5; 5, 10, 75.—Hence,
    2.
    Consequens est = consentaneum est, it is in accordance with reason, fit, suitable, etc.; with ut or acc. and inf.:

    consequens esse videtur, ut scribas, etc.,

    Cic. Leg. 1, 5, 15:

    consequens est, eos invitos non potuisse retineri,

    Quint. 5, 10, 77; so,

    dicere,

    Gell. 1, 4, 7; Dig. 43, 23, 15 fin.
    B.
    That follows logically, consequent; with dat.:

    assentior, eorum quae posuisti alterum alteri consequens esse,

    Cic. Tusc. 5, 8, 21; cf. id. ib. 5, 7, 18.— Comp.:

    quid consequentius, quam ut, etc.,

    Aug. Trin. 15, 19 fin.Sup. apparently not in use.—Hence, subst.: consĕ-quens, entis, n., a consequence:

    teneamus illud necesse est, cum consequens aliquod falsum sit, illud, cujus id consequens sit, non posse esse verum,

    Cic. Fin. 4, 24, 68:

    consequentibus vestris sublatis, prima tolluntur,

    id. ib. 4, 19, 55; id. de Or. 2, 53, 215; id. Top. 12, 53; Quint. 5, 10, 2; 6, 3, 66.— Hence, consĕquenter, adv. (post-class.).
    1.
    In an accordant, suitable manner, suitably, conformably; with dat.:

    prioribus dicere,

    Dig. 35, 2, 11; so ib. 10, 2, 18; App. M. 11, p. 257.— Absol., Hier. Ep. 22, n. 13.—
    2.
    In consequence, consequently, App. M. 10 init.Comp. and sup. not in use.
    Pass.: quae vix ab hominibus consequi possunt anuesthai, Orbilius ap. Prisc. p. 791 P.

    Lewis & Short latin dictionary > consequor

  • 2 audio

    audĭo, īvi or ii, itum, 4, v. a. ( imperf. audibat, Ov F. 3, 507: audibant. Cat. 84, 8; fut. audibo, Enn. ap. Non. p. 506, 1:

    audibis,

    id. ib.; Plaut. Capt. 3, 4, 86; id. Poen. 1, 2, 97; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.; id. ap. Non. l. l.; cf. Struve, p. 137 sq.: audin = audisne, as ain = aisne; inf. perf. audīsse better than audivisse, acc. to Quint. 1, 6, 17) (cf. the Lacon. aus = hous; auris; Lith. ausis; Goth. auso; Germ. Ohr, and Engl ears [p. 202] the Fr. ouïr, and Lat. ausculto; Curtius also compares the Gr. aïô, to hear, perceive, and the Sanscr. av, to notice, to favor; v. ausculto, 1. aveo init., and cf. Varr. L. L. 6, § 83 Müll.], to hear, to perceive or understand by hearing, to learn (audio pr. differs from ausculto as the Gr. akouô from akroaomai, the Germ. hören from horchen, and the Engl. to hear from to listen, the former of these words denoting an involuntary, the latter a voluntary act; other syn.: exaudio, sentio, cognosco, oboedio, dicor).
    I.
    A.. In gen.
    a.
    Aliquid:

    auribus si parum audies terito cum vino brassicam, etc.,

    Cato, R. R. 157 fin.:

    ubi molarum strepitum audibis maximum, Enn. ap. Non. l. l. (Com. v. 7 Vahl. p. 153): verba,

    Plaut. Poen. 1, 2, 97; Vulg. Gen. 24, 30:

    quae vera audivi, taceo,

    Ter. Eun. 1, 2, 23:

    Mane, non dum audīsti, Demea, Quod est gravissumum,

    id. Ad. 3, 4, 21:

    vocem,

    id. Hec. 4, 1, 2:

    vera an falsa,

    id. And. 5, 4, 19:

    mixtos vagitibus aegris Ploratus,

    Lucr. 2, 579:

    voces,

    Verg. A. 4, 439; Hor. C. 3, 7, 22; Vulg. Gen. 3, 8; ib. Matt. 2, 18:

    strepitus,

    Verg. A. 9, 394:

    sonitum,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    haec,

    id. ib. 3, 27, 51:

    aquas,

    Ov. Am. 3, 11, 30:

    gemitus,

    id. M. 7, 839; Vulg. Exod. 2, 24: ait se omnia audivisse, Titinn. ap. Macr. S. 2, 12:

    ut quod te audīsse dicis numquam audieris,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    Nihil enim habeo praeter auditum,

    id. Off. 1, 10, 33:

    quod quisque eorum de quāque re audierit,

    Caes. B. G. 4, 5:

    Hac auditā pugnā maxima pars sese Crasso dedidit,

    id. ib. 3, 27:

    Auditis hostium copiis respicerent suum ipsi exercitum,

    Liv. 42, 52, 10:

    quod cum audīsset Abram,

    Vulg. Gen. 14, 14:

    auditis sermonibus,

    ib. 4 Reg. 22, 19; ib. Heb. 4, 3: clangorem tubae, ib:

    Isa. 18, 3: symphoniam,

    ib. Luc. 15, 25:

    animal,

    ib. Apoc. 6, 3; 6, 5 al. persaep.
    b.
    Constr., the person from whom one hears or learns any thing, with ex (so most freq.), ab, de, acc. and part., acc. and inf., cum or dum.
    (α).
    With ex:

    verbum ex aliquo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 8; so id. And. 2, 1, 2; 5, 4, 24; id. Eun. 1, 2, 34; id. Hec. 4, 1, 35; id. And. 3, 3, 2:

    audivi ex majoribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasicā,

    Cic. Off. 1, 30, 109:

    hoc ex aliis,

    id. Att. 5, 17:

    ex obviis,

    Liv. 28, 26; so Suet. Caes. 29; id. Dom. 12 al.. saepe audivi ex majoribus natu mirari solitum C. Fabricium etc., Cic. Sen. 13, 43; so Suet. Claud. 15.—
    (β).
    With ab:

    a quibus cum audi/sset non multum superesse munitionis,

    Nep. Them. 7, 2.—
    (γ).
    With de:

    equidem saepe hoc audivi de patre et de socero meo,

    i. e. from his mouth, Cic. de Or. 3, 33, 133; so id. Off. 3, 19, 77; id. Brut. 26, 100.—
    (δ).
    With acc. and part. pres. (cf. Zumpt, Gr. §

    636): ut neque eum querentem quisquam audierit neque etc.,

    Nep. Timol. 4, 1; so Suet. Calig. 22; Cat. 9, 6; 61, 125; 67, 41 al.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    mihi non credo, quom illaec autumare illum audio,

    Plaut. Am. 1, 1, 260:

    Audin (eum) lapidem quaeritare?

    id. Capt. 3, 4, 70:

    erilem filium ejus duxisse audio Uxorem,

    Ter. Phorm. 1, 1, 5; 2, 1, 59:

    saepe hoc majores natu dicere audivi,

    Cic. Mur. 28:

    Gellius audierat patruom objurgare solere,

    Cat. 74, 1; Verg. A. 1, 20; 4, 562:

    audiet cives acuisse ferrum, Audiet pugnas juventus,

    Hor. C. 1, 2, 21 sq.:

    audire videor pios Errare per lucos,

    id. ib. 3, 4, 5. —Hence also pass. with nom. and inf. (cf. Zumpt, Gr. §

    607): Bibulus nondum audiebatur esse in Syriā,

    was said, Cic. Att. 5, 18; so Caes. B. G. 7, 79.—
    (ζ).
    With cum or dum (cf. Zumpt, Gr. §

    749): id quidem saepe ex eo audivi, cum diceret sibi certum esse,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    quis umquam audivit, cum ego de me nisi coactus ac necessario dicerem?

    id. Dom. 35; so id. Brut. 56; id. Fin. 5, 19, 54; id. de Or. 1, 28, 129; 1, 2, 99; Plin. Ep. 7, 24, 5:

    auditus est certe, dum ex eo quaerit,

    Suet. Dom. 4. —Diff. from the preced. constr. with de is audire de aliquo (aliquid); more freq. in pass. sense, to hear any thing concerning any one:

    de psaltriā hac audivit,

    Ter. Ad. 3, 4, 5:

    illos etiam convenire aveo, de quibus audivi et legi,

    Cic. Sen. 23, 83; so id. Att. 7, 20; id. Ac. 2, 2, 4; cf.:

    aliquid in aliquem,

    to hear something against, something bad of any one, id. de Or. 2, 70, 285 al. —
    B.
    In conversation.
    (α).
    Audi, as a call to gain attention, hear, attend, give ear, listen, = hoc age:

    audi cetera,

    Plaut. Trin. 2, 4, 127:

    audi heus tu,

    id. ib. 4, 3, 52:

    Dorio, audi, obsecro,

    Ter. Phorm. 3, 2, 1: Hoc audi, id. And. 3, 4, 11;

    4, 1, 36: Quin tu audi,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 42:

    quin tu hoc audi,

    Ter. And. 2, 2, 9.—
    (β).
    Audis or audin = audisne? do you hear? atque audin? Plaut. Trin. 3, 3, 70:

    Equidem deciens dixi: Et domi [nunc] sum ego, inquam, ecquid audis?

    id. Am. 2, 1, 27; id. Trin. 3, 2, 91:

    Heus, audin quid ait? Quin fugis?

    id. Capt. 3, 4, 60:

    cura adversandum atque audin? quadrupedem constringito,

    Ter. And. 5, 2, 24; 1, 5, 64:

    Audin tu? Hic furti se adligat,

    id. Eun. 4, 7, 39:

    Audin quid dicam?

    id. Hec. 1, 2, 3.—
    c.
    Audito, with a clause for its subject, as abl. absol. in the histt., upon the receipt of the news that, at the tidings that: audito, Q. Marcium in Ciliciam tendere, when news came that Q. Marcius etc., Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 1130 P.:

    audito Machanidam famā adventūs sui territum refugisse Lacedaemonem,

    Liv. 28, 7:

    audito venisse missu Agrippinae nuntium Agerinum,

    Tac. A. 14, 7.—
    II.
    Esp.,
    A.
    1.. In a pregnant signif., to listen to a person or thing, to give ear to, hearken to, attend:

    etsi a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem,

    Cic. Clu. 23, 63; so id. de Or. 1, 61, 259:

    sed non eis animis audiebantur, qui doceri possent,

    Liv. 42, 48; 1, 32; 5, 6:

    ut legationes audiret cubans,

    Suet. Vesp. 24; id. Caes. 32; id. Ner. 22; 23; Vulg. Job. 11, 2; ib. Psa. 33, 12; ib. Matt. 10, 14; ib. Heb. 3, 7 al.—
    2.
    Aliquem, of pupils, to hear a teacher, i. e. to receive instruction from, to study under:

    te, Marce fili, annum jam audientem Cratippum,

    Cic. Off. 1, 1, 1:

    Jam Polemonem audiverant adsidue Zeno et Arcesilas,

    id. Ac. 1, 9, 34; so id. N. D. 1, 14, 37; 3, 1, 2; id. Fat. 2, 4:

    Diogenes venientem eum, ut se extra ordinem audiret, non admiserat,

    Suet. Tib. 32; id. Gram. 10, 20 al.— Absol.: possumne aliquid audire? (i. e. will you communicate something to me?) tu vero, inquam, vel audire vel dicere, Cic. Fat. 2, 3:

    ponere aliquid, ad quod audiam, volo,

    id. ib. 2, 4.—
    3.
    De aliquā re or aliquid, aliquem, of judges, to listen or hearken to, to examine:

    nemo illorum judicum clarissimis viris accusantibus audiendum sibi de ambitu putavit,

    Cic. Fl. 39, 98:

    de capite,

    Sen. Ben. 2, 12 al. — Trop.:

    de pace,

    Liv. 27, 30:

    dolos,

    Verg. A. 6, 567:

    nequissimum servum,

    Suet. Dom. 11; so id. Aug. 93; id. Tib. 73; id. Claud. 15; id. Dom. 14; 16; Dig. 11, 3, 14 fin.; 28, 6, 10; 39, 2, 18 et saep.—
    4.
    Of prayer or entreaty, to hear, listen to, lend an ear to, regard, grant:

    in quo di immortales meas preces audiverunt,

    Cic. Pis. 19:

    Curio ubi... neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    velut si sensisset auditas preces,

    Liv. 1, 12:

    audivit orationem eorum,

    Vulg. Psa. 105, 44:

    audisti verba oris mei,

    ib. ib. 137, 1:

    Audiat aversā non meus aure deus,

    Tib. 3, 3, 28:

    audiit et caeli Genitor de parte serenā Intonuit laevum,

    Verg. A. 9, 630:

    minus audientem carmina Vestam,

    Hor. C. 1, 2, 27; 4, 13, 1:

    audivit Dominus,

    Vulg. Psa. 29, 11 al. —Also aliquem, to hear one, to grant his desire or prayer:

    puellas ter vocata audis,

    Hor. C. 3, 22, 3; so id. C. S. 34; 35:

    Ferreus orantem nequiquam, janitor, audis,

    Ov. Am. 1, 6, 27; id. M. 8, 598 al.:

    Audi nos, domine,

    Vulg. Gen. 23, 6; 23, 8:

    semper me audis,

    ib. Joan. 11, 42.—
    B.
    Aliquem, aliquid, or absol. audio, to hear a person or thing with approbation, to assent to, agree with, approve, grant, allow:

    nec Homerum audio, qui Ganymeden ab dis raptum ait, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    Socratem audio dicentem cibi condimentum esse famem, sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius, non audio,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. de Or. 1, 15, 68; 3, 28, 83; id. Marcell. 8, 25: audio ( I grant it, well, that I agree to, that is granted):

    nunc dicis aliquid, quod ad rem pertineat,

    id. Rosc. Am. 18 fin.; id. Verr. 2, 2, 59; 2, 5, 27:

    non audio,

    that I do not grant, id. ib. 2, 3, 34.—
    C.
    To hear, to listen to, to obey, heed; orig. and class. only with acc., but also with dat.—
    a.
    With acc.:

    tecum loquere, te adhibe in consilium, te audi, tibi obtempera,

    Cic. Fam. 2, 7, 2; id. N. D. 1, 20, 55:

    ne ego sapientiam istam, quamvis sit erudita, non audiam,

    id. Phil. 13, 3, 6:

    si me audiatis, priusquam dedantur, etc.,

    Liv. 9, 9:

    Non, si me satis audias, Speres etc.,

    Hor. C.1, 13, 13; 4, 14, 50; id. Ep. 1, 1, 48:

    patris aut matris imperium,

    Vulg. Deut. 21, 18 al. — Poet. transf. to inanimate things:

    neque audit currus habenas,

    heeds, Verg. G. 1, 514; so Claud. Cons. Mall. Theod. 187 (cf. Hor. Ep. 1, 15, 13: equi frenato est auris in ore; and Pind. Pyth. 2, 21: harmata peisichalina):

    nec minus incerta (sagitta) est, nec quae magis audiat arcum,

    which better heeds the bow, Ov. M. 5, 382:

    teque languenti manu Non audit arcus?

    Sen. Herc. Oet. 980; so Stat. Th. 5, 412; Luc. 3, 594; 9, 931; Sil. 14, 392.—
    b.
    With dat.: nam istis qui linguam avium intellegunt, magis audiendum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (B. and K. isti):

    sibi audire,

    App. Mag. p. 326, 34; so, dicto audientem esse, to listen to one's word, to be obedient to one's word, to obey (not in Ter.):

    dicto sum audiens,

    I obey, Plaut. Pers. 3, 1, 71; id. Trin. 4, 3, 55; id. As. 3, 1, 40; id. Men. 2, 3, 89:

    qui dicto audientes in tantā re non fuisset,

    Cic. Deiot. 8, 23 ' sunt illi quidem dicto audientes, id. Verr. 1, 88:

    quos dicto audientes jussi,

    id. ib. 5, 104.—And, on account of the signif. to obey, with a second personal dat.: dicto audientem esse alicui, to obey one (freq. and class.); cf.

    Stallb. ad Rudd. Gr. II. p. 124, n. 38: vilicus domino dicto audiens sit,

    Cato, R. R. 142: si habes, qui te audiat;

    si potest tibi dicto audiens esse quisquam,

    Cic. Verr. 2, 1, 44; 2, 4. 12; 2, 5, 32; id. Phil. 7, 2:

    dicto audiens fuit jussis absentium magistratuum,

    Nep. Ages. 4, 2; id. Lys. 1, 2; id. Iphicr. 2, 1:

    interim Servio Tullio jubere populum dicto audientem esse,

    Liv. 1, 41; 4, 26; 29, 20;

    41, 10 al.—Once pleon. with oboedio: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 5, 3.—
    D.
    To hear thus and thus, i. e. to be named or styled somehow (as in Gr. akouô; and in Engl. to hear, as Milton: Or hear'st thou rather pure ethereal stream, P. L. III. 7); and with bene or male (as in Gr. kalôs or kakôs akouein; cf. Milton: For which Britain hears ill abroad, Areop.; and Spenser: If old Aveugles sonnes so evil hear, F. Q. I. 5, 23), to be in good or bad repute, to be praised or blamed, to have a good or bad character:

    benedictis si certāsset, audīsset bene (Bene audire est bene dici, laudari, Don.),

    Ter. Phorm. prol. 20:

    tu recte vivis, si curas esse quod audis,

    Hor. Ep. 1, 16, 17:

    rexque paterque Audisti coram,

    id. ib. 1, 7, 38; so id. S. 2, 6, 20; Ter. Hec. 4, 2, 24; id. Phorm. 2, 3, 12; Cic. Att. 6, 1; id. Fin. 3, 17, 57; id. Leg. 1, 19; Nep. Dion, 7, 3:

    Ille, qui jejunus a quibusdam et aridus habetur, non aliter ab ipsis inimicis male audire quam nimiis floribus et ingenii afluentia potuit,

    Quint. 12, 10, 13 al. —In a play upon words: erat surdaster M. Crassus;

    sed aliud molestius quod male audiebat,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116; so,

    minus commode: quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur,

    id. Verr. 2, 3, 58.—
    E.
    As it were to hear, to hear mentally, i. e. to understand, to supply, something (later subaudio): cum subtractum verbum aliquod satis ex ceteris intellegitur, ut, stupere gaudio Graecus. Simul enim auditur coepit, is understood, is to be supplied, Quint. 9, 3, 58; 8, 5, 12.—Hence, audĭens, entis, P. a. subst.
    A.
    (Acc. to II. A.) A hearer, auditor ( = auditor, q. v., or qui audit, Cic. Brut. 80, 276)' ad animos audientium permovendos, Cic. Brut. 23, 89; 80, 279:

    cum adsensu audientium egit,

    Liv. 21, 10 al. —Hence, in eccl. Lat., a catechumen, Tert. Poen. 6.—
    B.
    (Acc. to II. C.) With the gen.: tibi servio atque audiens sum imperii, a hearer of, i. e. obedient to, your command, Plaut. Truc. 1, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > audio

  • 3 audiō

        audiō īvī or iī, ītus, īre    [2 AV-], to hear: quae vera audivi, taceo, T.: verbum ex te, T.: de te ex te, your account of yourself: ista de maioribus: ab ipso, H.: eum querentem, N.: hoc maiores natu dicere: a maioribus natu mirari solitum, etc.: Audiet civīs acuisse ferrum, H.: Bibulus nondum audiebatur esse in Syria: Cur ita crediderim audi, H.: audi Quid ferat, H.: id ex eo audivi, cum diceret, etc.: de Psaltriā hac audivit, T.: illos de quibus audivi: quin tu hoc audi, listen, T.: audin' (for audisne?), do you hear? T.—Supin. acc.: vocat (me) hic auditum scripta, H.—Supin. abl.: O rem auditu crudelem.—P. pass.: cui non sunt auditae Demosthenis vigiliae: non uni militi sed universis audiuntur, L.: Audita arboribus fides, H.: auditi advertitis cursum, already known by report, V. — Subst: nihil habeo praeter auditum, hearsay: refert audita, what he had heard, O.—To listen to, give attention to: etsi a vobis sic audior, ut, etc.: audi, Iuppiter, et tu, Iane, L.—To hear, be taught by, learn from: te annum iam audientem Cratippum: audiendum sibi de ambitu, i. e. must examine the charge: de pace audisse, entertained proposals, L.: dolos, investigate, V. — To listen to, lend an ear, regard, hear, grant: di meas preces audiverunt: neque preces audiri intellegit, Cs.: si sensisset auditas preces, L.: Audiit et genitor Intonuit, V.: puellas Ter vocata audis, H.—To hear with assent, accept, agree with, approve, yield to, grant, allow: fabulas: tum id audirem, si, etc., I would assent to it, if, etc.: audio, nunc dicis aliquid, granted: non audio, I do not admit it.—To obey, heed: sapientiam: me, L.: te tellus audit Hiberiae, H.: neque audit currus habenas, V.— In the phrase, dicto audiens esse, to obey: sunt illi quidem dicto audientes: dicto audientes in tantā re: dicto audiens esse huic ordini: Tullio iubere populum dicto audientem esse, L.: dicto audiens fuit iussis, N.—To be called, be named, reported, regarded: si curas esse quod audis, H.: Id audire, to bear that name, V.: bene audire velle, to be praised: bene a parentibus: male audies, you will be in bad repute, T.: insuetus male audiendi, N.: minus commode audire, i. e. to be injured in reputation.
    * * *
    audire, audivi, auditus V
    hear, listen, accept, agree with; obey; harken, pay attention; be able to hear

    Latin-English dictionary > audiō

  • 4 sequor

        sequor (P. praes. gen. plur. sequentūm, V.), secūtus (-quūtus), ī, dep.    [SEC-], to follow, come after, follow after, attend, accompany: I prae, sequor, T.: cum omnibus suis carris, Cs.: servi sequentes, H.: hos falcati currūs sequebantur, Cu.: me intro hac, T.: signa, to march, S.: Ne sequerer moechas, H.: vallem, L.: scrutantīs quā evellant telum non sequitur, i. e. cannot be drawn out, L.: trahit manu lignum; Id vix sequitur, O.: zonā bene te secutā, i. e. which you fortunately have worn, H.— To follow, succeed, come after, come next: sequitur hunc annum Caudina pax, L.: ut male posuimus initia, sic cetera sequuntur: tonitrum secuti nimbi, O.: quae sequuntur, and so forth: sequitur illa divisio, ut, etc.— To go to, seek, be bound for, have for a destination: Formias nunc sequimur: loca, Cs.: Italiam, V.: Rura, O.— To follow, chase, pursue: finem sequendi, Cs.: facere: hanc pestem agmen sequebatur: hostīs, Cs.: (te) fugacem, H.: feras, O.— To follow, fall to the share of, belong to: ut urbes captae Aetolos sequerentur, L.: heredes monumentum ne sequeretur, H.: quo minus petebat gloriam, eo magis illa sequebatur, S.—Fig., to follow, succeed, result, ensue: si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc.: patrem sequuntur liberi, take the rank of, L.: damnatum poenam sequi oportebat, ut, etc., to befall, Cs.: modo ne summa turpitudo sequatur, ensue: ex hac re, L.— To follow, take as guide, comply with, accede to, obey, imitate, adopt, conform to: sententiam Scipionis, Cs.: vos vestrum<*> que factum omnia deinceps municipia sunt secuta, have imitated, Cs.: Crassi auctoritatem: quid? iudices non crimina, non testīs sequentur? shall be influenced by: naturam: victricia arma, V.: me auctorem: non lingua valet... nec vox aut verba sequuntur, i. e. obey the will, V.— To follow, pursue, strive after, aim at, seek: iustitiam: amoenitatem: Caesaris gratiam, Cs.: linguam et nomen, L.: Mercedes, H.: ferro extrema, V.—Of an inference, to follow, be proved: ut sequatur vitam beatam virtute confici: hoc sequitur, ut familia Tulli concidi oportuerit?: non enim sequitur, ut, etc.— To follow naturally, come easily, be readily controlled, be obtained without effort: oratio ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas: nihil est quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio: Verbaque provisam rem non invita sequentur, H.
    * * *
    sequi, secutus sum V DEP
    follow; escort/attend/accompany; aim at/reach after/strive for/make for/seek; support/back/side with; obey, observe; pursue/chase; range/spread over; attain

    Latin-English dictionary > sequor

  • 5 sequo

    sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. ( act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. hepomai, hepô; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    i, jam sequor te, mater,

    Plaut. Aul. 4, 7, 16:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    id. Merc. 2, 3, 69 sq.:

    qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc.,

    Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108:

    ne sequerer moechas,

    id. ib. 1, 4, 113:

    vallem,

    Liv. 32, 6, 5:

    pars pressa sequuntur Signa pedum,

    Ov. M. 8, 332:

    vestigia alicujus,

    id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.—
    (β).
    Absol. (so most freq. in Plaut.):

    abi prae, jam ego sequar,

    Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 5, 2, 69: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.:

    quisnam est, qui sequitur procul?

    id. Poen. 3, 3, 6:

    funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus,

    Ter. And. 1, 1, 101:

    curriculo sequi,

    Plaut. Ep. 1, 1, 12:

    Helvetii cum omnibus suis carris secuti,

    Caes. B. G. 1, 24:

    si nemo sequatur, tamen, etc.,

    id. ib. 1, 40 fin.:

    servi sequentes,

    Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6:

    hos aliae gentes sequebantur,

    id. 4, 12, 9.—
    b.
    Of things:

    magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit,

    Hirt. B. G. 8, 14:

    neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur,

    Hor. C. 2, 14, 24:

    zonā bene te secutā,

    id. ib. 3, 27, 59.—
    B.
    In partic.
    1.
    To follow in a hostile manner; to chase, pursue:

    hostes sequitur,

    Caes. B. G. 1, 22 fin.:

    hostem,

    Ov. M. 13, 548:

    fugacem,

    Hor. S. 2, 7, 115:

    feras,

    Ov. M. 2, 498:

    nudo genitas Pandione ferro,

    id. ib. 6, 666; cf.:

    hostem pilo,

    Tac. H. 4, 29 fin.—Absol.:

    finem sequendi facere,

    Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr.
    2.
    To follow in time or order; to succeed, come after (esp. freq. in part. pres.): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    sequens annus,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    sequente anno,

    Plin. 10, 62, 82, § 170:

    secuto die,

    id. 13, 22, 43, § 126:

    secuta aetas,

    id. 6, 23, 26, § 101:

    sequenti senatu,

    Plin. Ep. 6, 5, 1:

    secuturo Phoebo,

    Luc. 2, 528:

    sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax,

    Liv. 9, 1 et saep.:

    ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit,

    Tac. A. 11, 38:

    Africanus sequens, i. e. minor,

    Plin. 7, 59, 59, § 211.—
    (β).
    With the notion of cause implied, to follow, result, ensue:

    ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,

    Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit;

    sequitur clamor,

    Verg. A. 9, 504:

    tonitrum secuti nimbi,

    Ov. M. 14, 542:

    lacrimae sunt verba secutae,

    id. ib. 9, 780:

    nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur,

    and so on, and so forth, Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.—
    3.
    Of a possession or inheritance, to follow, i. e. to fall to the share of any one:

    ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur,

    Liv. 33, 13, 10:

    ut victorem res sequeretur,

    id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.—Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.:

    heredem monumentum,

    Hor. S. 1, 8, 13:

    heredem possessio,

    Plin. 9, 35, 60, § 124:

    quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur,

    Sall. C. 54 fin.; v. Fabri ad h. l.;

    and cf.: sequi gloria, non appeti debet,

    Plin. Ep. 1, 8, 14.—
    4.
    To go towards or to a place:

    Formias nunc sequimur,

    Cic. Att. 10, 18, 2:

    Epirum, Cyzicum,

    id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49:

    Italiam,

    Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629:

    Itala regna,

    Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.—
    5.
    Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away, come out; to come easily, come of itself:

    herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur,

    Varr. R. R. 1, 47; cf.:

    oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas,

    Cic. Or. 16, 52; and:

    nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio,

    id. de Or. 3, 45, 176:

    ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant,

    Verg. A. 6, 146:

    cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur,

    Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.:

    jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit,

    Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113:

    trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur,

    Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to, Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to follow, succeed, result, ensue (usu. of an immediate consequence;

    consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc.,

    Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father, Liv. 4, 4 fin.:

    quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est,

    Cic. Cat. 4, 5, 9:

    damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur,

    to befall, Caes. B. G. 1, 4:

    modo ne summa turpitudo sequatur,

    should ensue, Cic. Lael. 17, 61:

    dispares mores disparia studia sequuntur,

    id. ib. 20, 74:

    post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo,

    id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3:

    an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis,

    Liv. 5, 6, 7. —
    B.
    In partic.
    1.
    To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with, accede to, conform to: sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42:

    sequamur potissimum Polybium nostrum,

    id. Rep. 2, 14, 27:

    eorum sectam sequuntur multi mortales,

    Naev. Bell. Pun. 1, 16; so,

    sectam,

    Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta):

    Ti. Gracchus regnum occupare conatus est... hunc post mortem secuti amici, etc.,

    Cic. Lael. 12, 41:

    amicum vel bellum patriae inferentem sequi,

    id. ib. 12, 43:

    auctoritatem et consilium alicujus,

    id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35:

    sententiam Scipionis,

    id. ib. 1, 2:

    vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta,

    have followed, imitated, id. ib. 2, 32:

    haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides,

    Cic. Div. 2, 6, 17:

    novum quoddam et subagreste consilium,

    id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51:

    Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur,

    Caes. B. C. 1, 1 fin.:

    arma victricia,

    Verg. A. 3, 54.—Of an auditor, to follow an orator or a speech:

    quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit,

    Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will, Verg. A. 12, 912; cf.:

    si modo verba sequantur,

    Ov. M. 1, 647. —Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.—
    2.
    To follow or pursue an end or object; to strive for, aim at, seek to attain:

    eam (sc. utilitatem),

    Cic. Lael. 27, 100:

    justitiam,

    id. Rep. 3, 11, 18:

    otium ac tranquillitatem vitae,

    id. Mur. 27, 55:

    amoenitatem et salubritatem,

    id. Leg. 2, 1, 3:

    matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    lites,

    id. And. 4, 5, 16; id. Ad. 2, 2, 40:

    gratiam Caesaris,

    Caes. B. C. 1, 1:

    linguam et nomen,

    Liv. 31, 7:

    mercedes,

    Hor. S. 1, 6, 87:

    quae nocuere (opp. fugere),

    id. Ep. 1, 8, 11; cf.:

    nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,

    id. ib. 1, 1, 72:

    ferro extrema,

    Verg. A. 6, 457:

    fidem,

    Vell. 2, 107, 2.—With inf.:

    plurisque sequor disponere causas,

    Lucr. 5, 529.—
    3.
    In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order, to succeed:

    sequitur is (rex), qui, etc.,

    Cic. Rep. 2, 21, 37:

    sequitur illa divisio, ut, etc.,

    id. Fin. 3, 16, 55:

    haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc.,

    Plin. 2, 63, 63, § 154:

    ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc.,

    Cic. N. D. 2, 32, 80 sq. — With inf.:

    sequitur videre de eo, quod, etc.,

    Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.—
    4.
    In logical conclusions, to follow, ensue; with subject-clause:

    nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc.,

    Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.—With ut:

    si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit,

    Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26:

    sequitur igitur ut, etc.,

    id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22:

    sequitur ergo ut, etc.,

    Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.—
    5.
    To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort:

    tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur,

    Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.:

    non quaesitum esse numerum, sed secutum,

    id. Or. 49, 165:

    lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur,

    Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602:

    verbaque provisam rem non invita sequentur,

    Hor. A. P. 311:

    sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur,

    Quint. 2, 14, 1:

    laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur,

    id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8;

    8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet,

    Plin. Ep. 1, 8, 14.—Hence, sĕquens, entis, P. a., next, next following in order (cf.: proximus, posterior;

    not in Cic. or Cæs.): prius illud... hoc sequens,

    Quint. 5, 10, 42:

    reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine,

    Plin. 29, 6, 39, § 143.—Esp., with designations of time:

    sequenti tempore,

    Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7:

    sequente anno,

    id. 3, 31, 2:

    sequenti nocte,

    Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3:

    Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem,

    the next generation, Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui [p. 1678] posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.—As subst., used by some for epitheton, an epithet, acc. to Quintilian;

    as, dentes albi, umida vina... o scelus abominandum, etc.,

    Quint. 8, 6, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > sequo

  • 6 sequor

    sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. ( act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. hepomai, hepô; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    i, jam sequor te, mater,

    Plaut. Aul. 4, 7, 16:

    neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

    id. Merc. 2, 3, 69 sq.:

    qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc.,

    Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108:

    ne sequerer moechas,

    id. ib. 1, 4, 113:

    vallem,

    Liv. 32, 6, 5:

    pars pressa sequuntur Signa pedum,

    Ov. M. 8, 332:

    vestigia alicujus,

    id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.—
    (β).
    Absol. (so most freq. in Plaut.):

    abi prae, jam ego sequar,

    Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 5, 2, 69: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.:

    quisnam est, qui sequitur procul?

    id. Poen. 3, 3, 6:

    funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus,

    Ter. And. 1, 1, 101:

    curriculo sequi,

    Plaut. Ep. 1, 1, 12:

    Helvetii cum omnibus suis carris secuti,

    Caes. B. G. 1, 24:

    si nemo sequatur, tamen, etc.,

    id. ib. 1, 40 fin.:

    servi sequentes,

    Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6:

    hos aliae gentes sequebantur,

    id. 4, 12, 9.—
    b.
    Of things:

    magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit,

    Hirt. B. G. 8, 14:

    neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur,

    Hor. C. 2, 14, 24:

    zonā bene te secutā,

    id. ib. 3, 27, 59.—
    B.
    In partic.
    1.
    To follow in a hostile manner; to chase, pursue:

    hostes sequitur,

    Caes. B. G. 1, 22 fin.:

    hostem,

    Ov. M. 13, 548:

    fugacem,

    Hor. S. 2, 7, 115:

    feras,

    Ov. M. 2, 498:

    nudo genitas Pandione ferro,

    id. ib. 6, 666; cf.:

    hostem pilo,

    Tac. H. 4, 29 fin.—Absol.:

    finem sequendi facere,

    Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr.
    2.
    To follow in time or order; to succeed, come after (esp. freq. in part. pres.): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):

    sequens annus,

    Hirt. B. G. 8, 50:

    sequente anno,

    Plin. 10, 62, 82, § 170:

    secuto die,

    id. 13, 22, 43, § 126:

    secuta aetas,

    id. 6, 23, 26, § 101:

    sequenti senatu,

    Plin. Ep. 6, 5, 1:

    secuturo Phoebo,

    Luc. 2, 528:

    sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax,

    Liv. 9, 1 et saep.:

    ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit,

    Tac. A. 11, 38:

    Africanus sequens, i. e. minor,

    Plin. 7, 59, 59, § 211.—
    (β).
    With the notion of cause implied, to follow, result, ensue:

    ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,

    Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit;

    sequitur clamor,

    Verg. A. 9, 504:

    tonitrum secuti nimbi,

    Ov. M. 14, 542:

    lacrimae sunt verba secutae,

    id. ib. 9, 780:

    nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur,

    and so on, and so forth, Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.—
    3.
    Of a possession or inheritance, to follow, i. e. to fall to the share of any one:

    ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur,

    Liv. 33, 13, 10:

    ut victorem res sequeretur,

    id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.—Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.:

    heredem monumentum,

    Hor. S. 1, 8, 13:

    heredem possessio,

    Plin. 9, 35, 60, § 124:

    quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur,

    Sall. C. 54 fin.; v. Fabri ad h. l.;

    and cf.: sequi gloria, non appeti debet,

    Plin. Ep. 1, 8, 14.—
    4.
    To go towards or to a place:

    Formias nunc sequimur,

    Cic. Att. 10, 18, 2:

    Epirum, Cyzicum,

    id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49:

    Italiam,

    Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629:

    Itala regna,

    Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.—
    5.
    Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away, come out; to come easily, come of itself:

    herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur,

    Varr. R. R. 1, 47; cf.:

    oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas,

    Cic. Or. 16, 52; and:

    nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio,

    id. de Or. 3, 45, 176:

    ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant,

    Verg. A. 6, 146:

    cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur,

    Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.:

    jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit,

    Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113:

    trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur,

    Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to, Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to follow, succeed, result, ensue (usu. of an immediate consequence;

    consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc.,

    Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father, Liv. 4, 4 fin.:

    quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est,

    Cic. Cat. 4, 5, 9:

    damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur,

    to befall, Caes. B. G. 1, 4:

    modo ne summa turpitudo sequatur,

    should ensue, Cic. Lael. 17, 61:

    dispares mores disparia studia sequuntur,

    id. ib. 20, 74:

    post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo,

    id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3:

    an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis,

    Liv. 5, 6, 7. —
    B.
    In partic.
    1.
    To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with, accede to, conform to: sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42:

    sequamur potissimum Polybium nostrum,

    id. Rep. 2, 14, 27:

    eorum sectam sequuntur multi mortales,

    Naev. Bell. Pun. 1, 16; so,

    sectam,

    Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta):

    Ti. Gracchus regnum occupare conatus est... hunc post mortem secuti amici, etc.,

    Cic. Lael. 12, 41:

    amicum vel bellum patriae inferentem sequi,

    id. ib. 12, 43:

    auctoritatem et consilium alicujus,

    id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35:

    sententiam Scipionis,

    id. ib. 1, 2:

    vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta,

    have followed, imitated, id. ib. 2, 32:

    haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides,

    Cic. Div. 2, 6, 17:

    novum quoddam et subagreste consilium,

    id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51:

    Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur,

    Caes. B. C. 1, 1 fin.:

    arma victricia,

    Verg. A. 3, 54.—Of an auditor, to follow an orator or a speech:

    quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit,

    Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will, Verg. A. 12, 912; cf.:

    si modo verba sequantur,

    Ov. M. 1, 647. —Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.—
    2.
    To follow or pursue an end or object; to strive for, aim at, seek to attain:

    eam (sc. utilitatem),

    Cic. Lael. 27, 100:

    justitiam,

    id. Rep. 3, 11, 18:

    otium ac tranquillitatem vitae,

    id. Mur. 27, 55:

    amoenitatem et salubritatem,

    id. Leg. 2, 1, 3:

    matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    lites,

    id. And. 4, 5, 16; id. Ad. 2, 2, 40:

    gratiam Caesaris,

    Caes. B. C. 1, 1:

    linguam et nomen,

    Liv. 31, 7:

    mercedes,

    Hor. S. 1, 6, 87:

    quae nocuere (opp. fugere),

    id. Ep. 1, 8, 11; cf.:

    nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,

    id. ib. 1, 1, 72:

    ferro extrema,

    Verg. A. 6, 457:

    fidem,

    Vell. 2, 107, 2.—With inf.:

    plurisque sequor disponere causas,

    Lucr. 5, 529.—
    3.
    In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order, to succeed:

    sequitur is (rex), qui, etc.,

    Cic. Rep. 2, 21, 37:

    sequitur illa divisio, ut, etc.,

    id. Fin. 3, 16, 55:

    haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc.,

    Plin. 2, 63, 63, § 154:

    ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc.,

    Cic. N. D. 2, 32, 80 sq. — With inf.:

    sequitur videre de eo, quod, etc.,

    Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.—
    4.
    In logical conclusions, to follow, ensue; with subject-clause:

    nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc.,

    Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.—With ut:

    si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit,

    Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26:

    sequitur igitur ut, etc.,

    id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22:

    sequitur ergo ut, etc.,

    Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.—
    5.
    To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort:

    tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur,

    Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.:

    non quaesitum esse numerum, sed secutum,

    id. Or. 49, 165:

    lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur,

    Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602:

    verbaque provisam rem non invita sequentur,

    Hor. A. P. 311:

    sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur,

    Quint. 2, 14, 1:

    laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur,

    id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8;

    8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet,

    Plin. Ep. 1, 8, 14.—Hence, sĕquens, entis, P. a., next, next following in order (cf.: proximus, posterior;

    not in Cic. or Cæs.): prius illud... hoc sequens,

    Quint. 5, 10, 42:

    reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine,

    Plin. 29, 6, 39, § 143.—Esp., with designations of time:

    sequenti tempore,

    Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7:

    sequente anno,

    id. 3, 31, 2:

    sequenti nocte,

    Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3:

    Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem,

    the next generation, Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui [p. 1678] posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.—As subst., used by some for epitheton, an epithet, acc. to Quintilian;

    as, dentes albi, umida vina... o scelus abominandum, etc.,

    Quint. 8, 6, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > sequor

  • 7 mos

    mos, mōris, m. [etym. dub.; perh. root ma-, measure; cf.: maturus, matutinus; prop., a measuring or guiding rule of life; hence], manner, custom, way, usage, practice, fashion, wont, as determined not by the laws, but by men's will and pleasure, humor, self-will, caprice (class.; cf.: consuetudo, usus).
    I.
    Lit.:

    opsequens oboediensque'st mori atque imperiis patris,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 54:

    huncine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?

    Ter. Heaut. 1, 2, 24: alieno more vivendum est mihi, according to the will or humor of another, id. And. 1, 1, 125:

    nonne fuit levius dominae pervincere mores,

    Prop. 1, 17, 15: morem alicui gerere, to do the will of a person, to humor, gratify, obey him:

    sic decet morem geras,

    Plaut. Most. 3, 2, 35; Cic. Tusc. 1, 9, 17:

    animo morem gessero,

    Ter. And. 4, 1, 17:

    adulescenti morem gestum oportuit,

    id. Ad. 2, 2, 6; v. gero.—
    II.
    The will as a rule for action, custom, usage, practice, wont, habit:

    leges mori serviunt,

    usage, custom, Plaut. Trin. 4, 3, 36:

    legi morique parendum est,

    Cic. Univ. 11:

    ibam forte Viā Sacrā, sicut meus est mos,

    custom, wont, Hor. S. 1, 9, 1:

    contra morem consuetudinemque civilem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quae vero more agentur institutisque civilibus,

    according to usage, according to custom, id. ib.:

    mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere,

    id. Brut. 21, 84:

    ut mos est,

    Juv. 6, 392;

    moris erat quondam servare, etc.,

    id. 11, 83:

    more sinistro,

    by a perverted custom, id. 2, 87.— So with ut:

    morem traditum a patribus, ut, etc.,

    Liv. 27, 11, 10:

    hunc morem servare, ut, etc.,

    id. 32, 34, 5:

    virginibus Tyriis mos est gestare pharetram,

    it is the custom, they are accustomed, Verg. A. 1, 336:

    qui istic mos est?

    Ter. Heaut. 3, 3, 1:

    mos ita rogandi,

    Cic. Fam. 12, 17, 1:

    ut mos fuit Bithyniae regibus,

    id. Verr. 2, 5, 11, § 27: moris est, it is the custom:

    negavit, moris esse Graecorum, ut, etc.,

    id. ib. 2, 1, 26, § 66; Vell. 2, 37, 5:

    quae moris Graecorum non sint,

    Liv. 36, 28, 4; cf.:

    (aliquid) satis ex more Graecorum factum,

    id. 36, 28, 5:

    ut Domitiano moris erat,

    Tac. Agr. 39.— Plur.:

    id quoque morum Tiberii erat,

    Tac. A. 1, 80:

    praeter civium morem,

    contrary to custom, to usage, Ter. And. 5, 3, 9: sine more, unwonted, unparalleled:

    facinus sine more,

    Stat. Th. 1, 238; so,

    nullo more,

    id. ib. 7, 135:

    supra morem: terra supra morem densa,

    unusually, Verg. G. 2, 227 (cf.:

    supra modum): perducere aliquid in morem,

    to make into a custom, make customary, Cic. Inv. 2, 54, 162:

    quod jam in morem venerat, ut, etc.,

    had become customary, Liv. 42, 21, 7.—
    B.
    In partic., in a moral point of view, conduct, behavior; in plur., manners, morals, character; in a good or bad sense:

    est ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

    manners, Cic. Fam. 12, 27, 1:

    suavissimi mores,

    id. Att. 16, 16, A, 6: boni, id. Fragm. ap. Non. 254, 8.—Prov.:

    corrumpunt mores bonos colloquia mala,

    Vulg. 1 Cor. 15, 33:

    justi,

    Cic. de Or. 2, 43, 184:

    severi et pudici,

    Plin. 28, 8, 27, § 106:

    sanctissimi,

    Plin. Ep. 10, 20, 3: feri immanisque natura, Cic. Rosc. [p. 1168] Am. 13, 38:

    totam vitam, naturam moresque alicujus cognoscere,

    character, id. ib. 38, 109:

    eos esse M'. Curii mores, eamque probitatem, ut, etc.,

    id. Fam. 13, 17, 3; id. de Or. 2, 43, 182:

    mores disciplinamque alicujus imitari,

    id. Deiot. 10, 28:

    perditi,

    id. Fam. 2, 5, 2:

    praefectura morum,

    the supervision of the public morals, Suet. Caes. 76:

    moribus et caelum patuit,

    to good morals, virtue, Prop. 4 (5), 11, 101:

    amator meretricis mores sibi emit auro et purpurā,

    polite behavior, complaisance, Plaut. Most. 1, 3, 128:

    propitiis, si per mores nostros liceret, diis,

    i. e. our evil way of life, Tac. H. 3, 72:

    morum quoque filius,

    like his father in character, Juv. 14, 52:

    ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, leno ego sum,

    i. e. my trade, Ter. Ad. 2, 1, 6:

    in publicis moribus,

    Suet. Tib. 33; 42.—
    III.
    Transf.
    A.
    Quality, nature, manner; mode, fashion:

    haec meretrix fecit, ut mos est meretricius,

    Plaut. Men. 5, 4, 8:

    mores siderum,

    qualities, properties, Plin. 18, 24, 56, § 206:

    caeli,

    Verg. G. 1, 51:

    Carneadeo more et modo disputare,

    manner, Cic. Univ. 1:

    si humano modo, si usitato more peccāsset,

    in the usual manner, id. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    Graeco more bibere,

    id. ib. 1, 26, 66:

    apis Matinae More modoque,

    after the manner of, like, Hor. C. 4, 2, 27:

    Dardanius torrentis aquae vel turbinis atri More furens,

    Verg. A. 10, 604:

    more novalium,

    Col. 3, 13, 4:

    caeli et anni mores,

    Col. 1, Praef. 23:

    omnium more,

    Cic. Fam. 12, 17, 3; so,

    ad morem actionum,

    Quint. 4, 1, 43:

    elabitur anguis in morem fluminis,

    like, Verg. G. 1, 245:

    in hunc operis morem,

    Hor. S. 2, 1, 63:

    pecudum in morem,

    Flor. 3, 8, 6:

    morem vestis tenere,

    mode, fashion, Just. 1, 2, 3.—
    B.
    A precept, law, rule ( poet. and postAug.):

    moresque viris et moenia ponet,

    precepts, laws, Verg. A. 1, 264; cf.:

    pacis inponere morem,

    id. ib. 6, 852:

    quod moribus eorum interdici non poterat,

    Nep. Ham. 3:

    quid ferri duritiā pugnacius? sed cedit, et patitur mores,

    submits to laws, obeys, is tamed, Plin. 36, 16, 25, § 127:

    ut leo mores Accepit,

    Stat. Ach. 2, 183:

    in morem tonsa coma, = ex more ludi,

    Verg. A. 5, 556.

    Lewis & Short latin dictionary > mos

  • 8 accipiō

        accipiō cēpī, ceptus, ere    [ad+capio], to take without effort, receive, get, accept. — Of voluntary taking, to take, accept, take into possession, receive: obsides, Cs.: divitias, N.: aliquid a patre, inherit, N.: suspitio acceptae pecuniae ob rem iudicandam (of a bribe): pecuniam per Volcatium, by the hands of: alqm gremio, V.: milites urbe tectisve, L.: sucos ore aut volnere, O. — Fig.: oculis aut pectore noctem, V.—To admit, let in: armatos in arcem, L.: alqm in amicitiam: (parentes) in civitatem, to citizenship, L.— To take under protection: (virginem) accepi, acceptam servabo, T.: taedā accepta iugali, i. e. wedded, O.—To receive as a guest, entertain, welcome: Laurentes nymphae, accipite Aenean, V.: quam Delos orantem accepit, O.: (eum) in vestram fidem, into your confidence.— Ironically, to entertain, deal with, treat: indignis modis, T.: quo te modo accepissem, nisi iratus essem: eum male acceptum... coegit, etc. (of a defeated enemy), N.—In busines, to collect (money): a praetore pecuniam. — acceptus, P., received, collected: accepta pecunia. — Esp. in the phrase, referre acceptum (alqd), to credit, give credit for: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli, entered to the credit of inheritance, i. e. owe to bequests: alcui vitam suam referre acceptam, acknowledge that he owes his life, etc.: salutem imperi uni omnes acceptam relaturos, Cs. — In law: sponsionem acceptam facere, to discharge the bond, acknowledge payment of the sponsio.—Of involuntary taking, to receive, get, be the recipient of, take, submit to, suffer, bear: volnera tergo, V.: graviore volnere accepto, Cs.: cum semel accepit solem (leo), has felt the power of, H.: hunc metum, i. e. take this risk, T.: contumeliam, T. — Esp. of places, to admit, take in, receive, open to: Strophadum me litora primum Accipiunt, V.: nullae eum urbes accipiunt, nulla moenia, L.: illum unda accipit sinu vasto, V. — Fig., of perception and thought: quae accepi auribus, T.: mandata auribus: quem ipse accepi oculis animoque sensum, hunc, etc., the impression I received.—In gen., to take, hear, attend to, perceive, understand, learn: Accipe nunc Danaum insidias, listen to, V.: sicut ego accepi, as I have heard, S.: ut accepi a senibus: accipite... veterem orationem Archytae: quae postea acciderant, Cs.: reliquos ne famā quidem acceperunt, have not heard of them, Cs.: si te aequo animo ferre accipiet, T.: hoc sic fieri solere accepimus: ex parente ita accepi, munditias mulieribus convenire, S.: ut celeriter acciperet quae tradebantur, understood, N.— Absol: non recte accipis, T.: volenti animo de ambobus acceperant, had eagerly welcomed news of both, S.—In partic., of a word or pledge, take: accipe daque fidem, i. e. exchange solemn assurances, V.—Praegn., to take, interpret, explain: ad contumeliam omnia, to regard as an insult, T.: his in maius acceptis, being exaggerated, L.: hoc in bonam partem, take kindly: alqd durius: facinus severe accipere, with displeasure: aliter tuom amorem atque est, T.: aequo animo, S. — Accipere aliquid in omen, to regard a thing as an omen, accept the omen: id a plerisque in omen magni terroris acceptum, L.; but accipere omen, to receive as a ( favorable) omen, L.—With ellips. of omen: Accipio, adgnoscoque deos, I accept ( the omen) and, etc., V.—To accept, be satisfied with, approve: dos, Pamphile, est decem talenta. Pam. Accipio, T.: ‘equi te esse feri similem, dico.’ Ridemus et ipse Messius, ‘accipio,’ I allow it, exactly so, H.: ab hoste armato condicionem, Cs.— To take upon one, undertake, assume, undergo: bellum, quod novus imperator noster accipiat, in which... succeeds to the command: causam: eos (magistratūs): iudicium (of the defendant), stand the trial: iudicium accipere pro Quinctio, i. e. agree for Q. to stand trial.
    * * *
    accipere, accepi, acceptus V TRANS
    take, grasp, receive, accept, undertake; admit, let in, hear, learn; obey

    Latin-English dictionary > accipiō

  • 9 agitō

        agitō āvī, ātus, āre, freq.    [ago], to set in violent motion, drive onward, move, impel, urge: (Harena) magnā vi agitata, S.: greges, drive to pasture, V.: equum, V.: iugales (dracones), O.: (triremem) in portu agitari iubet, rowed about, N. — To hunt, chase, pursue: aquila alias avīs agitans: dammas, O.: cervos in retia, O. — Fig., to drive, urge forward, press, support, insist on: agrariam legem: hoc unum agitare, esse, etc., keep pressing this one point: pacem an bellum, S.—To attend, keep, celebrate: Dionysia, T.: festos dies. — To observe, obey, carry out, exercise: praecepta parentis mei, S.: secreta consilia, L.—Of time, to pass, spend vitam sine cupiditate, S.: apud aquam noctem, S. — Absol, to live, abide, be: varius atque incertus agitabat, S.: pro muro dies noctīsque, remain, S. —To move to and fro, stir, agitate, shake, disturb, toss: corpora huc et illuc, S.: hastam, brandish, O.: scintilla agitata (ventis), fanned, O.: habenas manibus, wield, O.: caput, nod, O.: mare ventorum vi agitari: freta incipiant agitata tumescere, V.: Zephyris agitata Tempe, H.: agitata numina Troiae, tossed on the sea, V.: agitantia fumos Nubila, tossing up spray, O. — Fig., to stir, rouse, agitate, stimulate, excite, goad: hunc, T.: plebem, L.: mens agitat molem, animates, V. — To vex, disquiet, disturb, distress: nationes: Furiis agitatus Orestes, V.: rebus agitatis, in times of disorder: metu atque libidine divorsus agitabatur, was distracted by, S.: te agitet cupido, H.: fidem aut gentīs, to disturb the loyalty, etc., V. — To insult, scoff, rail at, deride, revile: rem militarem: mea fastidia verbis, H.: (poemata) expertia frugis, H.: ea belle agitata ridentur, neatly mocked. — To prosecute, occupy oneself with, engage in, keep going, stir: cuncta, keep active, S.: mutas artes, V.: iocos, O.: eo modo agitabat, ut, etc., so conducted himself, S.: scaenis agitatus Orestes, i. e. represented, V.—To pursue, consider, deliberate on, meditate: secum multum, S.: haec mecum, H.: in animo bellum, L.: agitare coepit, si posset, etc., L.: ut mente agitaret, bellum renovare, N. — To discuss, debate, sift, investigate: oratori omnia tractata, agitata, i. e. sifted, discussed: omnia ex tabulis, by the accounts: senatus de secessione plebis agitat, L. — Impers: Romae de facto agitari, there were discussions, S.
    * * *
    agitare, agitavi, agitatus V
    stir/drive/shake/move about; revolve; live; control, ride; consider, pursue

    Latin-English dictionary > agitō

  • 10 persequor

    per-sĕquor, cūtus and quūtus, 3, v. dep. a. and n. ( act. collat. form of the imperat. persece for perseque, Poët. ap. Cic. Att. 13, 23 fin.).
    I. A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    ille servolum Jubet illum persequi,

    Plaut. Cist. 1, 3, 35; 4, 2, 30:

    si vis persequi vestigiis,

    id. Men. 4, 1, 9:

    certum est persequi,

    Ter. Phorm. 3, 3, 18:

    me in Asiam persequens,

    id. And. 5, 4, 32:

    (persequens dicit perseverationem sequentis ostendens. Persequitur enim qui non desinit sequi, Don. ad h. l.): aliquem,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    exercitum,

    id. Phil. 3, 3, 7:

    cursim,

    Petr. 6:

    Hortensium ipsius vestigiis,

    Cic. Brut. 90, 307:

    quā, aut terrā aut mari, persequar eum, qui, etc.,

    id. Att. 7, 22, 2:

    vestigia alicujus,

    id. de Or. 1, 23, 105; Verg. A. 9, 218:

    hanc persecuta mater orare incipit,

    Phaedr. 1, 28, 5.—With inf. ( poet.):

    atqui non ego te tigris ut aspera... frangere persequor,

    Hor. C. 1, 23, 10.—
    2.
    In partic.
    a.
    To follow after, press upon, chase, pursue:

    fugientes usque ad flumen persequuntur,

    Caes. B. G. 7, 67:

    bello,

    id. ib. 1, 14:

    deterrere hostes a persequendo,

    Sall. J. 50, 6:

    feras,

    Ov. H. 9, 34:

    beluas,

    Curt. 8, 14, 26.—
    b.
    To go through a place in pursuit of any thing, to search through:

    omnes solitudines,

    Cic. Pis. 22, 53. —
    B.
    Transf., to follow up, come up with, overtake:

    quo ego te ne persequi quidem possem triginta diebus,

    Cic. Fam. 3, 6, 3; id. Div. 2, 72, 149:

    mors et fugacem persequitur virum,

    Hor. C. 3, 2, 14.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., to follow perseveringly, to pursue any thing:

    omnes vias persequar,

    Cic. Fam. 4, 13, 6:

    viam,

    Ter. Hec. 3, 5, 4:

    eas artes,

    Cic. Fin. 1, 21, 72.—
    2.
    In partic.
    a.
    With the accessory notion of striving after, to pursue, hunt after, seek to obtain, strive after, = appetere, affectare:

    quis est, qui utilia non studiosissime persequatur?

    Cic. Off. 3, 28, 101:

    ego mihi alios deos penates persequar,

    Plaut. Merc. 5, 1, 7: Pl. Tene priusquam hinc abeo savium. Ph. Si quidem mi hercle regnum detur, numquam id potius persequar, id. Curc. 1, 3, 55:

    hereditates,

    Ter. And. 4, 5, 20:

    hereditates aut syngraphas,

    Cic. Leg. 3, 8, 18:

    cujusquemodi voluptates,

    id. Fin. 2, 7, 22: ego meum jus persequar, I will pursue or assert my right, Ter. Ad. 2, 1, 9; Cic. Caecin. 3, 8:

    persequendi juris sui potestas,

    id. Div. in Caecil. 6, 21:

    bona tua repetere ac persequi lite atque judicio,

    id. Verr. 2, 3, 13, § 32:

    possumus rem nostram persequi,

    id. Quint. 13, 45 fin.:

    cum tribunus plebis poenas a seditioso cive per bonos viros judicio persequi vellet,

    sought to obtain, id. Fam. 1, 9, 15.—
    (β).
    With inf., to hasten, be eager (rare):

    nec scimus quam in partem ingredi persequamur,

    Plaut. Rud. 3, 3, 4.—
    b.
    To follow, be a follower of; to imitate, copy after a person or thing as a guide or pattern:

    si vero Academiam veterem persequamur,

    Cic. Ac. 1, 2, 7:

    sectam et instituta alicujus,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 183:

    ego neglectā barbarorum inscitiā te persequar,

    id. Fam. 9, 3, 2; id. Ac. 2, 23, 74:

    ut, quae maxime excellant in eo, quem imitabitur, ea diligentissime persequatur,

    id. de Or. 2, 22, 90.—
    c.
    To pursue, proceed against, prosecute; to revenge, avenge, take vengeance upon a person or thing:

    aliquem bello,

    Caes. B. G. 5, 1:

    aliquem judicio,

    Cic. Fl. 20, 47:

    alicujus injurias ulcisci ac persequi,

    id. Verr. 2, 2, 3, § 9; so,

    injuriam,

    id. Mur. 21, 44; Sall. J. 14, 23; cf. Kritz ad Sall. C. 9, 5:

    mortem alicujus,

    Cic. Fam. 9, 3, 2:

    de persequendis inimicitiis,

    Caes. B. C. 3, 83 fin.:

    Trebonii mortem,

    Cic. Phil. 13, 18, 39; Caes. B. G. 7, 38; Liv. 40, 11 fin.:

    adulterium,

    Sen. Contr. 3, 20.—
    d.
    To persecute for religious belief or practice (eccl. Lat.), Tert. ad Scap. 5; Vulg. Johan. 15, 20; id. Act. 7, 52; id. Rom. 12, 14 et saep.—
    e.
    To follow in writing, to take down, minute down:

    celeritate scribendi, quae dicerentur persequi,

    Cic. Sull. 14, 42:

    multa diserte dixit, quae notarius persequi non potuit,

    Sen. Apoc. 9, 2.—
    f.
    To follow up with action, to follow out, perform, execute, bring about, do, accomplish, etc.:

    hoc, ut dico, factis persequar,

    Plaut. Merc. 3, 2, 11:

    erus quod imperavit persequi,

    id. Am. 2, 1, 40:

    imperium patris,

    id. Stich. 1, 2, 84 sq.:

    ex usu quod est, id persequar,

    Ter. Hec. 4, 3, 10:

    mandata,

    Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    si idem extrema persequitur qui inchoavit,

    id. Prov. Cons. 8, 19:

    vitam inopem et vagam,

    to lead, id. Phil. 12, 7, 15.— Absol.:

    sed tamen ibo et persequar,

    will go and obey, Plaut. Cist. 2, 1, 64. —
    (β).
    In partic., to follow out in speech or writing, to set forth, treat of, relate, recount, describe, explain, etc.:

    aliquid voce,

    Cic. Planc. 23, 56:

    dum rationes Persequor,

    set forth, treat of, discuss the reasons, Lucr. 5, 56:

    quae versibus persecutus est Ennius,

    Cic. Sen. 6, 16:

    philosophiam Latinis litteris,

    id. Ac. 1, 3, 12:

    aliquid scripturā,

    id. Fam. 15, 21, 4:

    obscenas voluptates,

    id. N. D. 1, 40, 111:

    res Hannibalis,

    id. Div. 1, 24, 49:

    has res in eo libro,

    id. Off. 2, 24, 87:

    quae persequerer, si commemorare possem sine dolore,

    id. Fam. 5, 13, 3: da te in sermonem et persece Et confice, etc., Poët. ap. Cic. Att. 13, 23, 3.—
    * II.
    Neutr., to follow or come after:

    exacta vindemia gramine persecuto,

    when the grass has grown again, Pall. 3, 26, 5.
    In a pass.
    signif. (post-class.):

    illa se in mare praecipitavit, ne persequeretur,

    Hyg. Fab. 198 dub.—Hence, persĕquens, entis, P. a., used as subst. *
    A.
    A pursuer, practiser:

    flagitii,

    Plaut. Cas. 2, 1, 13.—
    * B.
    A revenger, avenger:

    inimicitiarum persequentissimus,

    Auct. Her. 2, 19, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > persequor

  • 11 cōn-sequor

        cōn-sequor secūtus (sequūtus), ī, dep.,    to follow, follow up, press upon, go after, attend, accompany, pursue. litteras suas prope, L.: se coniecit intro, ego consequor, T.: hos vestigiis.—To follow, pursue (as a foe): copias, Cs.: (alitem) pennis, O.: face iactatā Consequitur ignibus ignes, makes a circle of fire (to the eye), O.—In time, to follow, come after: Cethegum aetate: has res consecuta est mutatio, N.: eius modi sunt tempestates consecutae, uti, etc., Cs.: reliquis consecutis diebus: silentium est consecutum. — To overtake, reach, come up with, attain to, arrive at: hunc fugientem: columbam, V.: rates, O.: ad vesperam consequentur: reliqui legati sunt consecuti, came up, N.: (telum) Consequitur quocumque petit, hits, O.—Fig., to follow, copy, imitate, adopt, obey: Chrysippum Diogenes consequens: Necessest consilia consequi consimilia, T.: mediam consili viam, L. — To follow, ensue, result, be the consequence, arise from: ex quo caedes esset vestrum consecuta: dictum invidia consecuta est, N.: quia libertatem pax consequebatur: illud naturā consequi, ut, etc. — To reach, overtake, obtain, acquire, get, attain: opes quam maximas: honores: eam rem, Cs.: fructum amplissimum ex vestro iudicio: omnia per senatum: suis meritis inpunitatem: gloriam victoriis, N.: in hac pernicie rei p. gratiam: multum in eo se consequi dicebat, quod, etc., that it was a great advantage to him, N.: perverse dicere perverse dicendo, acquire bad habits of speaking.—To reach, come to, overtake, strike: matrem mors consecutast, T.: tanta prosperitas Caesarem est consecuta, ut, N.—To become like, attain, come up to, equal: aliquem maiorem. — To attain to, understand, perceive, learn, know: plura, N.: omnīs illorum conatūs: facta memoriā: tantam causam diligentiā: quid copiarum haberes.—Of speech, to attain, be equal to, do justice to: laudes eius verbis: omnia verbis.

    Latin-English dictionary > cōn-sequor

  • 12 pareo

    pārĕo ( parrĕo), ŭi, pārĭtum, 2, v. n. [ intr. form of paro, to make ready; părio, to bring forth; hence, to be ready, at hand], to come forth, appear, be visible, show one's self; to be present or at hand.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.): immolanti jocinera replicata paruerunt,

    Suet. Aug. 95:

    quoties paruit Hermogenes,

    Mart. 12, 29, 18:

    haec (fenestra) videt Inarimen, illi Prochyta aspera paret,

    Stat. S. 2, 2, 76:

    quae si parent simul,

    Quint. 1, 12, 4:

    caeli cui sidera parent,

    are open, intelligible, Verg. A. 10, 176; cf. Suet. Calig. 8.—So freq. in eccl. Lat.:

    parebit signum filii hominis in caelo,

    Vulg. Matt. 24, 30.— Impers.:

    paret = videtur: si paret eum dare oportere,

    Gai. Inst. 3, 91; 4, 4; 34 al.—
    II.
    In partic.
    A.
    To appear (as a servant) at a person's commands, to attend, wait upon (very rare, for the usual apparere):

    magistratibus in provincias euntibus parere et praeministrare servorum vice,

    Gell. 10, 3, 19:

    ad memoriam,

    Spart. Pesc. 7.—
    2.
    Transf.
    a.
    To obey, be obedient to; to submit to, comply with (the class. signif. of the word;

    syn.: oboedio, obsequor, obtempero): parere, obedire,

    Fest. p. 221 Müll.: animadverte ac dicto pare, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 299 Vahl.):

    hic parebit et oboediet praecepto illi veteri,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    oboedire et parere alicujus voluntati,

    id. N. D. 1, 8, 19:

    non ut pareret et dicto audiens esset huic ordini, etc.,

    id. Phil. 7, 1, 2:

    (noster populus) in bello sic paret, ut regi,

    id. Rep. 1, 40, 163:

    legibus,

    id. Off. 2, 11, 40:

    religionibus,

    id. N. D. 2, 3, 8:

    imperio,

    Caes. B. G. 5, 2:

    populo patiente atque parente,

    Cic. Rep. 2, 36, 61:

    alicujus imperiis,

    Juv. 14, 331.— Impers. pass.:

    dicto paretur,

    Liv. 9, 32:

    remissius imperanti melius paretur,

    Sen. Clem. 1, 24, 1:

    ut arbitri sententiae pareatur,

    Dig. 4, 8, 23:

    si paritum fuerit condicioni,

    ib. 40, 4, 12.— Poet., with respective acc.:

    non adeo parebimus omnia matri,

    Stat. Ach. 1, 660. —Of inanim. and abstr. subjects:

    lucra petituras freta per parentia ventis Ducunt instabiles sidera certa rates,

    Tib. 1, 9, 9; cf. Ov. M. 8, 472; Quint. 11, 3, 65.—
    b.
    To be subject to, dependent on; to be subservient to:

    nulla fuit civitas, quin Caesari pareret,

    Caes. B. C. 3, 81:

    oppidum, quod regi paret,

    Plin. 6, 28, 32, § 145:

    negat se ei parere posse qui se feminam malit esse, quam virum,

    Just. 1, 3, 3:

    quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent,

    Sall. C. 2, 7; Hor. S. 2, 3, 96.—
    c.
    To submit to, comply with, indulge, gratify, yield to:

    necessitati,

    Cic. Or. 60, 202:

    et tempori et voluntati,

    id. Vatin. 1, 2:

    cupiditatibus,

    id. Fin. 1, 16, 53:

    dolori et iracundiae,

    id. Att. 2, 21, 4:

    extremo furori,

    Val. Fl. 7, 154.—
    d.
    To yield to one's promises or representations, to fulfil, accomplish them; to satisfy, give, pay:

    promissis,

    Ov. F. 5, 504:

    pensionibus,

    Dig. 19, 2, 54: usuris, Cod. 4, 26, 8.— —
    B.
    Impers.: paret, it is clear, evident, manifest (class.):

    quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat. A quo? at paret,

    Cic. Mil. 6, 15.—Esp. in the formula si paret, if it appear, if it be proved, Cic. Rosc. Com. 4, 11; id. Verr 2, 2, 12, § 31; cf.:

    si paret adversum edictum fecisse,

    id. ib. 2, 3, 28, § 69; 2, 3, 22, § 55; Fest. p. 233 Müll.:

    paritum est,

    Dig. 31, 1, 67; ib. 6, 1, 5; Petr. 137; cf. II. 2. a. supra.—Hence, pārens, entis, P. a., obedient:

    parentiores exercitus,

    Cic. Off. 1, 22, 76 (al. paratiores).—
    II.
    Subst.: pārens, entis, comm., a subject:

    parentes abunde habemus,

    Sall. J. 102, 7:

    vi quidem regere patriam aut parentes quamquam possis, etc.,

    id. ib. 3, 2:

    ex voluntate parentium occupare principatum,

    Vell. 2, 108; and so Tac. A. 1, 59, acc. to Bötticher (but parentes, in this passage, signifies parents; cf. Kritz on Sall. C. 6, 5).

    Lewis & Short latin dictionary > pareo

  • 13 parreo

    pārĕo ( parrĕo), ŭi, pārĭtum, 2, v. n. [ intr. form of paro, to make ready; părio, to bring forth; hence, to be ready, at hand], to come forth, appear, be visible, show one's self; to be present or at hand.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.): immolanti jocinera replicata paruerunt,

    Suet. Aug. 95:

    quoties paruit Hermogenes,

    Mart. 12, 29, 18:

    haec (fenestra) videt Inarimen, illi Prochyta aspera paret,

    Stat. S. 2, 2, 76:

    quae si parent simul,

    Quint. 1, 12, 4:

    caeli cui sidera parent,

    are open, intelligible, Verg. A. 10, 176; cf. Suet. Calig. 8.—So freq. in eccl. Lat.:

    parebit signum filii hominis in caelo,

    Vulg. Matt. 24, 30.— Impers.:

    paret = videtur: si paret eum dare oportere,

    Gai. Inst. 3, 91; 4, 4; 34 al.—
    II.
    In partic.
    A.
    To appear (as a servant) at a person's commands, to attend, wait upon (very rare, for the usual apparere):

    magistratibus in provincias euntibus parere et praeministrare servorum vice,

    Gell. 10, 3, 19:

    ad memoriam,

    Spart. Pesc. 7.—
    2.
    Transf.
    a.
    To obey, be obedient to; to submit to, comply with (the class. signif. of the word;

    syn.: oboedio, obsequor, obtempero): parere, obedire,

    Fest. p. 221 Müll.: animadverte ac dicto pare, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 299 Vahl.):

    hic parebit et oboediet praecepto illi veteri,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    oboedire et parere alicujus voluntati,

    id. N. D. 1, 8, 19:

    non ut pareret et dicto audiens esset huic ordini, etc.,

    id. Phil. 7, 1, 2:

    (noster populus) in bello sic paret, ut regi,

    id. Rep. 1, 40, 163:

    legibus,

    id. Off. 2, 11, 40:

    religionibus,

    id. N. D. 2, 3, 8:

    imperio,

    Caes. B. G. 5, 2:

    populo patiente atque parente,

    Cic. Rep. 2, 36, 61:

    alicujus imperiis,

    Juv. 14, 331.— Impers. pass.:

    dicto paretur,

    Liv. 9, 32:

    remissius imperanti melius paretur,

    Sen. Clem. 1, 24, 1:

    ut arbitri sententiae pareatur,

    Dig. 4, 8, 23:

    si paritum fuerit condicioni,

    ib. 40, 4, 12.— Poet., with respective acc.:

    non adeo parebimus omnia matri,

    Stat. Ach. 1, 660. —Of inanim. and abstr. subjects:

    lucra petituras freta per parentia ventis Ducunt instabiles sidera certa rates,

    Tib. 1, 9, 9; cf. Ov. M. 8, 472; Quint. 11, 3, 65.—
    b.
    To be subject to, dependent on; to be subservient to:

    nulla fuit civitas, quin Caesari pareret,

    Caes. B. C. 3, 81:

    oppidum, quod regi paret,

    Plin. 6, 28, 32, § 145:

    negat se ei parere posse qui se feminam malit esse, quam virum,

    Just. 1, 3, 3:

    quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent,

    Sall. C. 2, 7; Hor. S. 2, 3, 96.—
    c.
    To submit to, comply with, indulge, gratify, yield to:

    necessitati,

    Cic. Or. 60, 202:

    et tempori et voluntati,

    id. Vatin. 1, 2:

    cupiditatibus,

    id. Fin. 1, 16, 53:

    dolori et iracundiae,

    id. Att. 2, 21, 4:

    extremo furori,

    Val. Fl. 7, 154.—
    d.
    To yield to one's promises or representations, to fulfil, accomplish them; to satisfy, give, pay:

    promissis,

    Ov. F. 5, 504:

    pensionibus,

    Dig. 19, 2, 54: usuris, Cod. 4, 26, 8.— —
    B.
    Impers.: paret, it is clear, evident, manifest (class.):

    quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat. A quo? at paret,

    Cic. Mil. 6, 15.—Esp. in the formula si paret, if it appear, if it be proved, Cic. Rosc. Com. 4, 11; id. Verr 2, 2, 12, § 31; cf.:

    si paret adversum edictum fecisse,

    id. ib. 2, 3, 28, § 69; 2, 3, 22, § 55; Fest. p. 233 Müll.:

    paritum est,

    Dig. 31, 1, 67; ib. 6, 1, 5; Petr. 137; cf. II. 2. a. supra.—Hence, pārens, entis, P. a., obedient:

    parentiores exercitus,

    Cic. Off. 1, 22, 76 (al. paratiores).—
    II.
    Subst.: pārens, entis, comm., a subject:

    parentes abunde habemus,

    Sall. J. 102, 7:

    vi quidem regere patriam aut parentes quamquam possis, etc.,

    id. ib. 3, 2:

    ex voluntate parentium occupare principatum,

    Vell. 2, 108; and so Tac. A. 1, 59, acc. to Bötticher (but parentes, in this passage, signifies parents; cf. Kritz on Sall. C. 6, 5).

    Lewis & Short latin dictionary > parreo

  • 14 frūstror

        frūstror ātus, ārī, dep.    [frustra], to deceive, dis appoint, trick, elude, frustrate: differendo spen impetum, L.: me ipsum: custodes, L.: Iugurthan spes frustrata, S.: sat adhuc tua nos frustratast fides, T.: numquam frustrata vocatūs Hasta meos, failed to obey, V.: inceptus clamor frustratur hiantīs, i. e. dies on their lips, V.: Cocceius vide ne frustretur.— Pass: adeo frustrata spes est, ut, etc., L.— To miss the mark, throw in vain: pauci in pluribus minus frustrati, S.— To make vain, make useless: parentum gaudia lacrimulis, Ct.: rami lento vimine frustrabantur ictūs, Cu.
    * * *
    frustrari, frustratus sum V DEP
    disappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify

    Latin-English dictionary > frūstror

  • 15 ausculto

    ausculto, āvi, ātum, 1, v. freq. [perh. a union of two roots, that of audio, auris ausis, and of the Sanscr. çru = to hear; v. Bopp, Gloss. p. 396 b.], to hear any person or thing with attention, to listen to, give ear to, akroasthai (cf. audio init.; in the anteclass. per. freq., but not in Lucr.; in the class. per. rare).
    I.
    In gen.: Ita est cupidus orationis, ut conducat qui auscultet, Cato ap. Gell. 1, 15, 9:

    ausculto atque animum adverto sedulo,

    Plaut. Stich. 4, 1, 40:

    In rem quod sit praevortaris quam re advorsā animo auscultes,

    id. Ps. 1, 3, 8; id. Trin. 3, 3, 50; id. Truc. 2, 4, 46:

    nimis eum ausculto libens,

    id. Poen. 4, 2, 19; id. Aul. 3, 5, 22:

    Ausculta paucis, nisi molestumst,

    Ter. Ad. 5, 3, 20; id. And. 3, 3, 4 and 5:

    jam scies: Ausculta,

    id. Phorm. 5, 8 (9), 7: illos ausculto lubens, Afran. ap Non. p. 246, 15: Nec populum auscultare, * Cat. 67, 39:

    sermonem,

    Vulg. Gen. 4, 23:

    verba,

    ib. Tob. 9, 1: aures diligenter auscultabunt, ib. Isa, 32, 3.—
    II.
    Esp
    A.
    To listen to something believingly, to give credit to, etc.
    a.
    With acc.:

    crimina,

    Plaut. Ps. 1, 5, 12.—
    b.
    With dat. of pers.:

    cui auscultabant,

    gave heed, Vulg. Act. 8, 10.—
    B.
    To listen in secret to something, to overhear:

    quid habeat sermonis, auscultabo,

    Plaut. Poen. 4, 1, 6:

    omnia ego istaec auscultavi ab ostio,

    id. Merc. 2, 4, 9.—
    C.
    Of servants, to attend or wait at the door, as in Gr. hupakouein:

    ad fores auscultato atque serva has aedīs,

    Plaut. Truc. 1, 2, 1: jam dudum ausculto et cupiens tibi dicere servus Pauca, reformido, * Hor. S. 2, 7, 1 Heind.—
    D.
    Alicui or absol., to hear obediently, to obey, heed (cf. audio):

    hi auscultare dicuntur, qui auditis parent,

    Varr. L. L. 6, § 83 Müll.:

    auscultare est obsequi: audire ignoti quod imperant soleo, non auscultare,

    Non. p. 246, 9 sq.: magis audiendum quam auscultandum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131:

    Age nunc vincito me auscultato filio,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 14:

    Qui mi auscultabunt,

    id. As. 1, 1, 50; id. Curc. 2, 1, 8; id. Most. 3, 1, 58; 3, 1, 99; id. Mil. 2, 6, 16; id. Ps. 1, 5, 38; id. Poen. 1, 1, 69; 1, 2, 98; id. Rud. 2, 6, 56; 3, 3, 32; id. Stich. 1, 2, 89:

    seni auscultare,

    Ter. And. 1, 3, 4:

    vin tu homini stulto mi auscultare?

    id. Heaut. 3, 3, 24; id. Ad. 3, 3, 66; 5, 8, 12: mihi ausculta: vide, ne tibi desis, * Cic. Rosc. Am. 36, 104.—With acc.: nisi me [p. 209] auscultas, Plaut. Trin. 3, 2, 36 (we should perhaps here, in accordance with the general idiom, read mi; so Ritschl).—In pass. impers.: De. Ad portum ne bitas, dico jam tibi. Ch. Auscultabitur, you shall be obeyed, it shall be done, Plaut. Merc. 2, 3, 127.
    It is difficult to believe, in the verse of Afranius, videt ludos, hinc auscultavi procul, that auscultare is equivalent to videre, spectare, acc.
    to Non. p. 246, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > ausculto

  • 16 obaudio

    ŏb-audĭo, ii, 4, v. a., for oboedio, to obey (post-class.); constr. with dat. or absol.
    (α).
    With dat.:

    alicui,

    App. M. 3, p. 136, 11.—
    (β).
    Absol.:

    Adam non obaudiit,

    Tert. adv. Marc. 2, 2.—With acc.:

    obaudite me,

    Vulg. Eccles. 39, 17.—Hence, ŏbaudĭens, entis, P. a., obedient (eccl. Lat. for oboediens).— Comp.:

    quid obaudientius esse potest, quam ut, etc.,

    Ambros. Ep. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > obaudio

  • 17 obedio

    ŏb-oedĭo (better than ŏb-ēdĭo, Cic. Rep. 3, 29, 41; Front. Ep. ad Verr. 7 Mai.; id. Fer. Als. 3; cf.: oboedire, obaudire, Paul. ex Fest. p. 187 Müll. and Bramb. s. v.— Ante-class. form of the fut., oboedibo: oboedibo tibi, Afran. ap. Non. 507, 30), īvi or ĭi, ītum, īre, 4, v. n. [ob-audio].
    I.
    In gen. (very rare), to give ear, hearken, listen to one:

    alicui,

    Nep. Dat. 5, 4.—
    II.
    Esp.
    A.
    Prop., of living beings (class.).
    1.
    To obey, yield obedience to. to be subject to, to serve (freq. and class.; cf.: pareo, obtempero, obsequor).—With dat.:

    parere, et oboedire praecepto,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    legi,

    Nep. Epam. 8, 1:

    voluntati,

    Cic. N. D. 1, 8, 19:

    obtemperare et oboedire magistratibus,

    id. Leg. 3, 2, 5:

    qui nobis oboediunt,

    id. Rep. 3, 29, 41:

    impulsu libidinum voluptatibus oboedientium,

    id. ib. 6, 26, 28:

    pecora ventri oboedientia,

    Sall. C. 1, 1:

    multorum oboedire tempori,

    Cic. Brut. 69, 242.— Impers. pass.:

    utrimque enixe oboeditum dictatori est,

    Liv. 4, 26.—
    2.
    To be obedient in any thing (post-class.).—With acc. of neutr. pron.:

    atque haec omnia perfacile oboediebam,

    App. M. 10, p. 247, 11.— Absol., Suet. Calig. 29.—
    B.
    Meton., of things, to yield, be manageable:

    ramus oleae quam maxime sequax, atque oboediturus,

    yielding, flexible, Plin. 17, 19, 30, § 137.— Hence, ŏboedĭens ( ŏbēd-), entis, P. a.
    A.
    Prop., of living beings, obedient, compliant (freq. and class.).
    1.
    With dat.:

    nulli est naturae oboediens aut subjectus deus,

    Cic. N. D. 2, 30, 77:

    natio semper oboediens huic imperio,

    id. Pis. 34, 84:

    appetitum rationi oboedientem praebere,

    id. Off. 1, 36, 132:

    vivere oboedientem alicui,

    Sall. J. 31, 26.— Comp.:

    imperiis nemo oboedientior,

    Liv. 25, 38, 7.— Sup.:

    imperiis oboedientissimus miles,

    Liv. 7, 13, 2.—
    2.
    With ad:

    ad nova consilia gentem oboedientem habere,

    Liv. 28, 16.—Particular phrases.
    a.
    Dicto oboedientem esse alicui for dicto audientem esse alicui, to be obedient to one's word or command:

    magistro desinebat esse dicto oboediens,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 35; cf.:

    nec plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 38, 7. —
    b.
    Omnia secunda et oboedientia sunt, according to your wishes, Sall. J. 14, 19.—
    3.
    Absol.:

    cujus vis omnis in consensu oboedientium esset,

    the obedient, Liv. 2, 59, 4.—
    B.
    Transf., of things, yielding, manageable:

    oboedientissima quocumque in opere fraxinus,

    i. e. easily wrought, Plin. 16, 43, 83, § 228.—Hence, adv.: ŏboedĭ-enter, obediently, willingly, readily (a favorite word of Livy; elsewh. very rare): conferre tributum, Liv. 5, 12:

    facere imperata,

    id. 21, 34:

    facere adversus aliquem,

    id. 39, 53.— Comp.:

    nihil oboedientius fecerunt, quam, etc.,

    Liv. 38, 34.— Sup.: oboedientissime paruit, Aug. Civ. Dei, 22, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > obedio

  • 18 oboedio

    ŏb-oedĭo (better than ŏb-ēdĭo, Cic. Rep. 3, 29, 41; Front. Ep. ad Verr. 7 Mai.; id. Fer. Als. 3; cf.: oboedire, obaudire, Paul. ex Fest. p. 187 Müll. and Bramb. s. v.— Ante-class. form of the fut., oboedibo: oboedibo tibi, Afran. ap. Non. 507, 30), īvi or ĭi, ītum, īre, 4, v. n. [ob-audio].
    I.
    In gen. (very rare), to give ear, hearken, listen to one:

    alicui,

    Nep. Dat. 5, 4.—
    II.
    Esp.
    A.
    Prop., of living beings (class.).
    1.
    To obey, yield obedience to. to be subject to, to serve (freq. and class.; cf.: pareo, obtempero, obsequor).—With dat.:

    parere, et oboedire praecepto,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    legi,

    Nep. Epam. 8, 1:

    voluntati,

    Cic. N. D. 1, 8, 19:

    obtemperare et oboedire magistratibus,

    id. Leg. 3, 2, 5:

    qui nobis oboediunt,

    id. Rep. 3, 29, 41:

    impulsu libidinum voluptatibus oboedientium,

    id. ib. 6, 26, 28:

    pecora ventri oboedientia,

    Sall. C. 1, 1:

    multorum oboedire tempori,

    Cic. Brut. 69, 242.— Impers. pass.:

    utrimque enixe oboeditum dictatori est,

    Liv. 4, 26.—
    2.
    To be obedient in any thing (post-class.).—With acc. of neutr. pron.:

    atque haec omnia perfacile oboediebam,

    App. M. 10, p. 247, 11.— Absol., Suet. Calig. 29.—
    B.
    Meton., of things, to yield, be manageable:

    ramus oleae quam maxime sequax, atque oboediturus,

    yielding, flexible, Plin. 17, 19, 30, § 137.— Hence, ŏboedĭens ( ŏbēd-), entis, P. a.
    A.
    Prop., of living beings, obedient, compliant (freq. and class.).
    1.
    With dat.:

    nulli est naturae oboediens aut subjectus deus,

    Cic. N. D. 2, 30, 77:

    natio semper oboediens huic imperio,

    id. Pis. 34, 84:

    appetitum rationi oboedientem praebere,

    id. Off. 1, 36, 132:

    vivere oboedientem alicui,

    Sall. J. 31, 26.— Comp.:

    imperiis nemo oboedientior,

    Liv. 25, 38, 7.— Sup.:

    imperiis oboedientissimus miles,

    Liv. 7, 13, 2.—
    2.
    With ad:

    ad nova consilia gentem oboedientem habere,

    Liv. 28, 16.—Particular phrases.
    a.
    Dicto oboedientem esse alicui for dicto audientem esse alicui, to be obedient to one's word or command:

    magistro desinebat esse dicto oboediens,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 35; cf.:

    nec plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 38, 7. —
    b.
    Omnia secunda et oboedientia sunt, according to your wishes, Sall. J. 14, 19.—
    3.
    Absol.:

    cujus vis omnis in consensu oboedientium esset,

    the obedient, Liv. 2, 59, 4.—
    B.
    Transf., of things, yielding, manageable:

    oboedientissima quocumque in opere fraxinus,

    i. e. easily wrought, Plin. 16, 43, 83, § 228.—Hence, adv.: ŏboedĭ-enter, obediently, willingly, readily (a favorite word of Livy; elsewh. very rare): conferre tributum, Liv. 5, 12:

    facere imperata,

    id. 21, 34:

    facere adversus aliquem,

    id. 39, 53.— Comp.:

    nihil oboedientius fecerunt, quam, etc.,

    Liv. 38, 34.— Sup.: oboedientissime paruit, Aug. Civ. Dei, 22, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > oboedio

См. также в других словарях:

  • Obey Giant — André the Giant Has a Posse Sticker André the Giant Has a Posse Andre the Giant Has a Posse (trad. André le géant a une bande de potes) est un mouvement Street art, crée par Frank Shepard Fairey en 1989, renommé OBEY Giant en 1998. Sommaire 1… …   Wikipédia en Français

  • obey — obeyable, adj. obeyer, n. obeyingly, adv. /oh bay /, v.t. 1. to comply with or follow the commands, restrictions, wishes, or instructions of: to obey one s parents. 2. to comply with or follow (a command, restriction, wish, instruction, etc.). 3 …   Universalium

  • obey — /oʊˈbeɪ / (say oh bay) verb (t) 1. to comply with or fulfil the commands or instructions of: obey your parents. 2. to comply with or fulfil (a command, etc.). 3. (of things) to respond conformably in action to: a ship obeys the helm. 4. to submit …  

  • obey — verb a) To do as ordered by (a person, institution etc), to act according to the bidding of. They were all taught by Triton, to obay / To the long raynes, at her commaundement [...]. b) To do as one is told. Ant: defy, disobey See Also: obedience …   Wiktionary

  • obey — verb 1》 submit to the authority of.     ↘carry out (a command or instruction). 2》 behave in accordance with (a general principle, natural law, etc.). Derivatives obeyer noun Origin ME: from OFr. obeir, from L. oboedire, from ob in the direction… …   English new terms dictionary

  • Ebenezer Obey — (born 1942), nicknamed the Chief Commander, is a Nigerian pop musician. Contents 1 Biography 2 Partial discography 3 References 4 External links …   Wikipedia

  • play by the rules — obey the rules (of a game, society, etc.), play fair …   English contemporary dictionary

  • Andre the Giant Has a Posse — André the Giant Has a Posse Sticker André the Giant Has a Posse Andre the Giant Has a Posse (trad. André le géant a une bande de potes) est un mouvement Street art, crée par Frank Shepard Fairey en 1989, renommé OBEY Giant en 1998. Sommaire 1… …   Wikipédia en Français

  • André The Giant Has A Posse — Sticker André the Giant Has a Posse Andre the Giant Has a Posse (trad. André le géant a une bande de potes) est un mouvement Street art, crée par Frank Shepard Fairey en 1989, renommé OBEY Giant en 1998. Sommaire 1 André the Giant Has a P …   Wikipédia en Français

  • André the Giant Has a Posse — Sticker André the Giant Has a Posse Andre the Giant Has a Posse (littéralement André le géant a une bande de potes) est un mouvement street art, crée par Frank Shepard Fairey en 1989, renommé OBEY Giant en 1998. Sommaire 1 André the Giant Has a… …   Wikipédia en Français

  • André the giant has a posse — Sticker André the Giant Has a Posse Andre the Giant Has a Posse (trad. André le géant a une bande de potes) est un mouvement Street art, crée par Frank Shepard Fairey en 1989, renommé OBEY Giant en 1998. Sommaire 1 André the Giant Has a P …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»