Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ob-testor

  • 1 testor

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testor

  • 2 testor

        testor ātus, ārī    [1 testis], to cause to testify, call as a witness, invoke, appeal to: Confiteor; testere licet (sc. me), i. e. you may cite me as avowing it, O.: vos testor, me defendere, etc.: omnīs homines deosque: Lucretia testata civīs, se ipsa interemit: consulibus deos hominesque testantibus, L.: Iovem et aras, V.: id testor deos, T.: hoc vos, iudices, testor.— To make known, show, prove, demonstrate, declare, aver, assert, bear witness to: ego quod facio, me pacis causā facere, clamo atque testor: nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere: testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc., L.: Adsiduoque suos gemitu testata dolores, O.: Campus sepulcris proelia Testatur, H.: saepe enim hoc testandum est: nihil religione testatum, nihil... reperientur.— To publish a testament, make a will, provide by will: de quā (pecuniā) is testatus non est: cum immemor in testundo nepotis decessisset, L.
    * * *
    testari, testatus sum V DEP
    give as evidence; bear witness; make a will; swear; testify

    Latin-English dictionary > testor

  • 3 con-testor

        con-testor ātus, ārī, dep.,    to call to witness, invoke, appeal to: deos, ut res feliciter eveniret, Cs.: caelum.—Of a suit at law, to introduce, set on foot, set at issue: litem.— Pass: lite contestatā.— Fig., to prove, attest.—P. pass.: contestata virtus.

    Latin-English dictionary > con-testor

  • 4 dē-testor

        dē-testor ātus, ārī, dep.,    to curse, execrate, abominate: (te) tamquam auspicium malum: omnibus precibus Ambiorigem, Cs.: caput euntis hostili prece, O.: carmen detestandae familiae compositum, for an imprecation on the house, L.: exitum belli.—To call down upon, denounce: pericula in caput eorum, L.—To avert, ward off, deprecate: a me patriae querimoniam: memoriam consulatūs tui a re p.: invidiam: hoc omen.

    Latin-English dictionary > dē-testor

  • 5 ob-testor

        ob-testor ātus, ārī, dep.,    to call as a witness, protest, make appeal to: vestram fidem: Iovem, ut testis adesset, S.: summam rem p. agi obtestans, Ta.: se moriturum, Ta.—To conjure, entreat, beseech, supplicate, implore: Per tuam fidem... Te, T.: obtestans deum fidem testabatur, nequiquam eos fugere, L.: vos per Penatīs, V.: vos, ut, etc.: id sibi ne eripiatis, vos: multa de salute suā Pomptinum, S.: illud te Pro Latio obtestor, Ne, etc., V.: te et senatum, consulatis, etc., S.

    Latin-English dictionary > ob-testor

  • 6 testo

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testo

  • 7 antestatus

    antestor, ātus, 1, v. dep [acc. to Corssen, Ausspr. II. p. 564, from an-, the Gr. ana, as in anhelo, q. v. fin., and testor; acc. to others, from ante and testor], a word peculiar to judicial proceedings, to call up as a witness before the opening of the cause, to call as a witness (the formula was: licet antestari? and the person gave his assent by offering the tip of his ear, which the summoner touched; cf. Smith, Dict. Antiq.); so in 1 Fragm. in XII. Tab.: SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR. EM. CAPITO: Ph. Licet te antestari? Th. Non licet, Plaut. Curc. 5, 2, 23; cf. id. ib. 5, 2, 25; id. Pers. 4, 9, 10; so id. Poen. 5, 4, 59; 5, 4, 60: magnā Inclamat voce, et Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, * Hor. S. 1, 9, 76:

    est in aure imā memoriae locus, quem tangentes antestamur,

    Plin. 11, 45, 103.—In Cic. once, in gen. sense, not pertaining to judic. proceedings: te, magne, antestaretur, quod nunc etiam facit, Mil. 25 fin. —In a pass. signif., Liv. Andron. ap. Prisc. p. 792 P.—Hence, antestātus, a, um, P. a.; subst., a witness, Gai. Inst. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > antestatus

  • 8 antestor

    antestor, ātus, 1, v. dep [acc. to Corssen, Ausspr. II. p. 564, from an-, the Gr. ana, as in anhelo, q. v. fin., and testor; acc. to others, from ante and testor], a word peculiar to judicial proceedings, to call up as a witness before the opening of the cause, to call as a witness (the formula was: licet antestari? and the person gave his assent by offering the tip of his ear, which the summoner touched; cf. Smith, Dict. Antiq.); so in 1 Fragm. in XII. Tab.: SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR. EM. CAPITO: Ph. Licet te antestari? Th. Non licet, Plaut. Curc. 5, 2, 23; cf. id. ib. 5, 2, 25; id. Pers. 4, 9, 10; so id. Poen. 5, 4, 59; 5, 4, 60: magnā Inclamat voce, et Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, * Hor. S. 1, 9, 76:

    est in aure imā memoriae locus, quem tangentes antestamur,

    Plin. 11, 45, 103.—In Cic. once, in gen. sense, not pertaining to judic. proceedings: te, magne, antestaretur, quod nunc etiam facit, Mil. 25 fin. —In a pass. signif., Liv. Andron. ap. Prisc. p. 792 P.—Hence, antestātus, a, um, P. a.; subst., a witness, Gai. Inst. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > antestor

  • 9 detestor

    dē-testor, ātus, 1, v. dep. a.
    I.
    In relig. lang.
    A.
    To curse while calling a deity to witness, i. e. to execrate, abominate (for syn. cf.:

    abominari, adversari, abhorrere, horrere, devovere, execrari): cum (te) viderunt, tamquam auspicium malum detestantur,

    Cic. Vatin. 16, 39: omnibus precibus detestatus Ambiorigem, * Caes. B. G. 6, 31 fin.; cf.:

    caput euntis hostili prece,

    Ov. M. 15, 505:

    dira exsecratio ac furiale carmen detestandae familiae stirpique compositum,

    Liv. 10, 41:

    exitum belli civilis,

    Cic. Phil. 8, 2 fin. et saep.—
    b.
    To call to witness, = testor, obtestor:

    summum Jovem, deosque,

    Plaut. Men. 5, 2, 60. —
    B.
    To call down upon, denounce while invoking a deity:

    minas periculaque in caput eorum,

    Liv. 39, 10, 2:

    deorum iram in caput infelicis pueri,

    Plin. Ep. 2, 20, 6.—
    C.
    To hate intensely, detest, abominate, abhor:

    causam auctoremque cladis,

    Tac. H. 2, 35 fin.:

    civilia arma adeo detestari,

    felt such abhorrence for, Suet. Oth. 10:

    sortem populi Romani,

    id. Claud. 3: viam pravam Vulg. Prov. 3, 13.—
    II.
    Transf., to avert from one's self by entreaty, to ward off, avert, remove, sc. an evil from one's self or others, = deprecari, to deprecate:

    ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,

    Cic. Cat. 1, 11:

    memoriam consulatus tui a republica,

    id. Pis. 40, 96:

    invidiam,

    id. N. D. 1, 44, 123:

    o di immortales, avertite ac detestamini hoc omen,

    id. Phil. 4, 4, 10.—
    III.
    In judic. lang., to renounce solemnly or under oath:

    detestatum est testatione denuntiatum,

    Dig. 50, 16, 238; cf.

    ib. § 40, and detestatio, II.: Servius Sulpicius in libro de sacris detestandis, etc.,

    Gell. 7, 12, 1.
    In a pass.
    sense, Ap. Mag. p. 307, 24; August. Ep. ad Macr. 255.—Esp., in the part. perf., detested, abominated:

    detestata omnia ejusmodi repudianda sunt,

    Cic. Leg. 2, 11, 28:

    bella matribus detestata,

    Hor. Od. 1, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > detestor

  • 10 obtestor

    ob-testor, ātus, 1, v. dep., to call as a witness to any thing; to protest or assert by a person or thing (syn.: testor, obsecro, supplico; class.).
    I.
    In gen.:

    necessitudinem nostram tuamque in me benevolentiam obtestans,

    Cic. ad Brut. 1, 13, 1:

    deūm hominumque fidem,

    Liv. 2, 10:

    sacra regni, deos et hospitales mensas,

    Tac. A. 2, 65:

    summam rempublicam agi obtestans,

    id. ib. 12, 5:

    aut militum se manibus aut suis moriturum obtestans,

    id. H. 3, 10; Suet. Calig. 15 fin.
    II.
    Transf., to conjure by calling to witness; to entreat, beseech, supplicate, implore:

    per ego haec genua te,

    Plaut. Rud. 3, 2, 13; id. Aul. 4, 9, 4:

    per omnes deos te obtestor, ut, etc.,

    Cic. Att. 11, 2, 2; Verg. A. 9, 260:

    vos judices,

    Cic. Cael. 32, 78:

    vos obtestor atque obsecro, ut, etc.,

    id. Sest. 69, 147:

    id sibi ne eripiatis, vos obtestatur,

    id. Sull. 32, 89:

    obsistens obtestansque deum et hominum fidem testabatur, nequiquam eos fugere,

    Liv. 2, 10, 3. —With double acc.:

    illud te... Pro Latio obtestor, ne, etc.,

    Verg. A. 12, 819.—Part.: obtestātus, a, um, in the pass. signif., earnestly entreated, supplicated, implored:

    obtestatus prece impensā,

    Amm. 31, 9, 4:

    obtestatā fide,

    App. M. 2, p. 125, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > obtestor

  • 11 antestor

        antestor ātus, ārī, dep.    [an- (for ambi-) + testor], in law, to call as a witness, summon to testify (the summoner said, licet antestari? the summoned offered his ear to be touched): Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, H.—In gen., to call to witness, invoke: te.
    * * *
    antestari, antestatus sum V DEP

    Latin-English dictionary > antestor

  • 12 āra

        āra ae, f    [AS-], a structure for sacrifice, altar: ex arā sume verbenas, T.: dicata, L. — Esp., of altars to the Penates, in the impluvia, while the Lares had a focus in the atrium; hence, arae et foci, hearth and home, altars and fires: regis arae focique: de vestris aris ac focis decernite: pro aris atque focis suis cernere, S.—Supplicants fled to the altars for protection: cum in aram confugisset: eo ille confugit in arāque consedit, N. — An oath was confirmed by laying the hand on the altar: qui si aram tenens iuraret, crederet nemo: iurandae tuum per nomen arae, H.: Tango aras, et numina testor, V. — Fig., protection, refuge, shelter: aram tibi parare, T.: ad aram legum tonfugere: ara sepulchri, a funeral pile, V.: sepulchrales arae, O. — The Altar (a constellation): pressa, i. e. low in the south, O. — A monument: ara virtutis.
    * * *
    altar, structure for sacrifice, pyre; sanctuary; home; refuge, shelter

    Latin-English dictionary > āra

  • 13 attestor (adt-)

        attestor (adt-) —, ārī    [ad + testor], to prove, confirm: hoc, Ph.

    Latin-English dictionary > attestor (adt-)

  • 14 medius

        medius adj.    [MED-], in the middle, in the midst, mid, mean, middle: mundi locus: tempus: solio medius consedit, in the middle, V.: medius Polluce et Castore ponar, between, O.: medios ignīs testor, i. e. on the altar between us, V.: medium turba Hunc habet, surrounds, V.: Discessere omnes medii, from the midst, V.: caelestes medio Iove sedent, O.: medium ostendere unguem, point with the middle finger, Iu.: cum inter bellum et pacem medium nihil sit, no middle course: locus medius regionum earum, half-way between, Cs.: locus medius iuguli summique lacerti, between, O.: medius ex tribus, S.: in foro medio, in the middle of the forum: in mediis aedibus: de mediā nocte, midnight, Cs.: mediā aestate, at midsummer: medios dilapsus in hostīs, V.: Phoebus, the sun at noon, O.: (illum) medium adripere, by the middle, T.: iuvenem medium complectitur, L.—Fig., of the middle, middling, medial, moderate: aetatis mediae vir, of middle age, Ph.: nihil medium, sed inmensa omnia volventes animo, L.: gratia non media, extraordinary, L.: ingenium, Ta.: sermones, common, O.— Undetermined, undecided, neutral: medium quendam cursum tenere: medios esse: responsum, ambiguous, L.— Indifferent, not imperative: officium (opp. perfectum).— Intermediate: medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor, like each some respects, L.: consilium, avoiding both extremes, L.— Central, intimate, profound, essential: quae sunt ex mediā laude iustitiae, essential claims to honor: in medio maerore et dolore, buried in: in medio ardore belli, L.: media inter pocula, Iu.: Pacis eras mediusque belli, equally ready for, H.—As subst m., a mediator: paci medium se offert, V.
    * * *
    I
    media, medium ADJ
    middle, middle of, mid; common, neutral, ordinary, moderate; ambiguous
    II
    mediator; one who stands in the middle, one who comes between

    Latin-English dictionary > medius

  • 15 testāmentum

        testāmentum ī, n    [testor], a last will, testament, will: defensio testamentorum: testamentorum ruptorum iura: inritum: id testamento cavebit is? etc.: testamento esse in triente: cum ei testamento HS miliens relinquatur: testamenta resignare, H.: testamento adoptare eum, N.
    * * *
    will, testament; covenant

    Latin-English dictionary > testāmentum

  • 16 testātiō

        testātiō ōnis, f    [testor], a calling to witness, invoking as witness: foederum ruptorum, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > testātiō

  • 17 testātus

        testātus adj. with comp.    [P. of testor], public, manifest, evident, indisputable, published: ut res quam maxime testata esse posset: haec testata sunt et inlustria: nihil religione testatum: res multorum oculis testatior.
    * * *
    testata, testatum ADJ

    Latin-English dictionary > testātus

  • 18 ara

    āra, ae, f. (Osc. form aasa; Umbr. asa: PELLEX. ASAM. IVNONIS. NE. TAGITO., Lex Numae ap. Gell. 4, 3, 3; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 219; Macr. S. 3, 2) [perh. Sanscr. ās, Gr. hêmai, Dor. hêsmai = to sit, as the seat or resting-place of the victim or offering; v. Curt. p. 381 sq.], an altar.
    I.
    Lit.: Jovis aram sanguine turpari, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85 (Trag. v. 125 Vahl.):

    Inde ignem in aram, ut Ephesiae Dianae laeta laudes,

    Plaut. Mil. 2, 5, 1:

    omnīs accedere ad aras... aras sanguine multo Spargere,

    Lucr. 5, 1199 sq.; so id. 1, 84:

    turicremas aras,

    id. 2, 353 (adopted by Verg. A. 4, 453);

    2, 417: multo sanguine maesti Conspergunt aras adolentque altaria donis,

    id. 4, 1237 al.:

    ara Aio Loquenti consecrata,

    Cic. Div. 1, 45, 101:

    ara condita atque dicata,

    Liv. 1, 7; cf. Suet. Claud. 2:

    ara sacrata,

    Liv. 40, 22; cf. Suet. Tib. 14:

    exstruere,

    id. Aug. 15; so Vulg. 4 Reg. 21, 4:

    construere,

    ib. 2 Par. 33, 3:

    facere,

    ib. ib. 33, 15:

    erigere,

    ib. Num. 23, 4:

    aedificare,

    ib. 3 Reg. 14, 23:

    ponere,

    ib. ib. 16, 32:

    destruere,

    ib. Exod. 34, 13, and ib. Jud. 6, 25:

    subvertere,

    ib. Deut. 7, 5:

    dissipare,

    ib. ib. 12, 3:

    suffodere,

    ib. Jud. 31, 32:

    demolire,

    ib. Ezech. 6, 4:

    depopulari, ib. Osee, 10, 2: interibunt arae vestrae,

    ib. Ezech. 6, 6 et saep.—Altars were erected not only in the temples, but also in the streets and highways, in the open air, Plaut. Aul. 4, 1, 20.—Esp. were altars erected in the courts of houses (impluvia), for the family gods (Penates), while the household gods (Lares) received offerings upon a small hearth (focus) in the family hall (atrium); hence, arae et foci, meton. for home, or hearth and home, and pro aris et focis pugnare, to fight for altars and fires, for one's dearest possessions:

    urbem, agrum, aras, focos seque dedere,

    Plaut. Am. 1, 1, 71:

    te amicum Deiotari regis arae focique viderunt,

    Cic. Deiot. 3:

    de vestris conjugibus ac liberis, de aris ac focis, decernite,

    id. Cat. 4, 11, 24; id. Sest. 42:

    nos domicilia, sedesque populi Romani, Penates, aras, focos, sepulcra majorum defendimus,

    id. Phil. 8, 3:

    patriae, parentibus, aris atque focis bellum parare,

    Sall. C. 52, 3:

    pro patriā, pro liberis, pro aris atque focis suis cernere,

    id. ib. 59, 5:

    sibi pro aris focisque et deūm templis ac solo, in quo nati essent, dimicandum fore,

    Liv. 5, 30 et saep.—Criminals fled to the altars for protection, Don. ad Ter. Heaut. 5, 2, 22:

    interim hanc aram occupabo,

    Plaut. Most. 5, 1, 45:

    Priamum cum in aram confugisset, hostilis manus interemit,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85:

    eo ille confugit in arāque consedit,

    Nep. Paus. 4, 4:

    Veneris sanctae considam vinctus ad aras: haec supplicibus favet,

    Tib. 4, 13, 23.—Hence, trop., protection, refuge, shelter:

    tamquam in aram confugitis ad deum,

    Cic. N. D. 3, 10, 25:

    ad aram legum confugere,

    id. Verr. 2, 2, 3:

    hic portus, haec ara sociorum,

    id. ib. 2, 5, 48; Ov. Tr. 4, 5, 2; 5, 6, 14; id. H. 1, 110; id. P. 2, 8, 68.—One who took an oath was accustomed to lay hold of the altar, in confirmation of it, Plaut. Rud. 5, 2, 46:

    qui si aram tenens juraret, crederet nemo,

    Cic. Fl. 36, 90; Nep. Hann. 2, 4 (cf. Liv. 21, 1):

    tango aras, medios ignes et numina testor,

    Verg. A. 12, 201; 4, 219: ara sepulcri, a funeral pile, regarded as an altar, Verg. A. 6, 177; Sil. 15, 388.—
    II.
    Meton.
    A.
    The Altar, a constellation in the southern sky, Gr. Thutêrion (Arat. 403 al.): Aram, quam flatu permulcet spiritus austri, poët. ap. Cic. N. D. 2, 44, 114; so Cic. Arat. 202; 213 Orell.; Hyg. Astr. 2, 39, and id. ib. 3, 38:

    pressa,

    i. e. low in the south, Ov. M. 2, 139. —
    B.
    Arae, The Altars.
    a.
    Rocky cliffs in the Mediterranean Sea, between Sicily Sardinia and Africa, so called from their shape, Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 108;

    Quadrig. Ann. ib.: saxa vocant Itali, mediis quae in fluctibus, Aras,

    Verg. A. 1, 109.—
    b.
    Arae Philaenorum, v. Philaeni.—
    III.
    Transf., in gen., a monument of stone:

    ara virtutis,

    Cic. Phil. 14, 13:

    Lunensis ara,

    of Lunensian marble, Suet. Ner. 50 fin. —Also [p. 150] a tombstone:

    ARAM D. S. P. R. (de suā pecuniā restituit),

    Inscr. Orell. 4521; so ib. 4522; 4826.

    Lewis & Short latin dictionary > ara

  • 19 attestor

    at-testor, ātus, 1, v. dep., to bear witness to, to attest, prove, confirm, corroborate (very rare, and not before the Aug. per.; for in Cic. Sull. 29 fin. the reading should be, with Cod. Erf. and Lambin., ad testandam omnium memoriam; v. Frotsch. ad h. l.;

    so B. and K.): hoc attestatur brevis Aesopi fabula,

    Phaedr. 1, 10, 3: Plin. H. N. praef. §

    10: M. Cato id saepenumero attestatus est,

    Gell. 4, 12: attestata fulgura, in the lang. of omens, lightnings which confirm that which was indicated by previous lightnings, confirmatory (opp. peremptalibus, which cancel, annul, what was previously indicated):

    attestata (fulmina), quae prioribus consentiunt,

    Sen. Q. N. 2, 49: attestata dicebantur fulgura, quae iterato fiebant, videlicet significationem priorum attestantia, Paul. ex Fest. p. 12 Müll.; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 170.

    Lewis & Short latin dictionary > attestor

  • 20 contestato

    con-testor, ātus, 1, v. dep., to take or call to witness.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    deos hominesque,

    Cic. Verr. 2, 4, 29, § 67; cf.

    deos,

    Caes. B. G. 4, 25:

    caelum noctemque,

    Cic. Fl. 40, 102.—Far more freq.,
    (β).
    In pass. signif.: contestari, to be called to witness, P. Aufidius ap. Prisc. p. 793 P.—
    B.
    Esp., jurid. t. t.:

    litem,

    to introduce a lawsuit by calling witnesses, to bring an action, to set on foot, Cic. Att. 16, 15, 2; id. Rosc. Com. 18, 53; Gell. 5, 10, 8; Cod. Just. 3, 9 al.; cf. Paul. ex Fest. p. 57, 18 Müll.—
    (β).
    In pass. signif.: lis contestatur, Lex Gall. Cisalp. 1, 48; Dig. 9, 4, 26, § 5 al.; so,

    lite contestata,

    Cic. Rosc. Com. 11, 32; 12, 35:

    cum lis contestata cum Flavio damni injuriā esset,

    id. ib. 18, 54; Dig. 24, 3, 22 et saep.; cf. Prisc. p. 793 P.—
    (γ).
    contestātō, adverbially, by aid of witnesses, Dig. 15, 4, 1; 25, 3, 1 al.—
    II.
    Trop., part. perf.: contestatus, in pass. signif., proved by witness, tried:

    ab hac perenni contestataque virtute majorum,

    proved, Cic. Fl. 11, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > contestato

См. также в других словарях:

  • Testor Corporation — is a manufacturer of model kits, tools, and accessories based in Rockford, Illinois and is part of RPM International, INC Beginnings In 1929, a Swedish immigrant by the name of Nils Testor purchased the assets of a struggling Rockford adhesives… …   Wikipedia

  • testor — testór s. m., pl. testóri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  TESTÓR, OÁRE s. m. f. cel care supune unui test. (< fr. testeur) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • testor — …   Useful english dictionary

  • A Song of Ice and Fire — Infobox Book name = A Song of Ice and Fire title orig = translator = image caption = US covers for the first five books of A Song of Ice and Fire author = George R. R. Martin country = United States language = English series = subject = genre =… …   Wikipedia

  • F-19 — is a designation for a United States fighter aircraft that has never been officially used, and has engendered much speculation that it might refer to a type of aircraft whose existence is still classified.HistorySince the unification of the… …   Wikipedia

  • The Chocolate Soldier — This article is about the operetta. For other uses, see Chocolate Soldier. Operas by Oscar Straus Ein Walzertraum (1907) The Chocolate Soldier (1908) Der letzte Walzer (1920) …   Wikipedia

  • Jenő Rejtő — Born Jenő Reich 29 March 1905(1905 03 29) Budapest, Austria Hungary Died 1 January 1943(1943 01 01) (aged 37) Yevdokovo, Soviet Union Occupation novelist, dramatist …   Wikipedia

  • 3 Musketiers — Infobox Musical name = 3 Musketiers subtitle = De Musical image size = caption = music = Rob Bolland Ferdi Bolland Paul Bogaev [Although not usually credited for book and lyrics, Paul Bogaev wrote the song Where Did That Summer Go? sung at the… …   Wikipedia

  • Ferenc Molnar — Ferenc Molnár, 16. Februar 1941, Fotograf Carl van Vechten Ferenc Molnár [ˈfɛrɛnʦ ˈmolnaːr] (deutsch auch Franz Molnar, * 12. Januar 1878 in Budapest als Ferenc Neumann; † 1. April 1952 in New York) w …   Deutsch Wikipedia

  • Ferenc Molnár — Ferenc Molnár, 16. Februar 1941, Fotograf Carl van Vechten Ferenc Molnár [ˈfɛrɛnʦ ˈmolnaːr] (deutsch auch Franz Molnar; * 12. Januar 1878 in Budapest; † 1. April 1952 in New York; eigentlich Ferenc …   Deutsch Wikipedia

  • Franz Molnar — Ferenc Molnár, 16. Februar 1941, Fotograf Carl van Vechten Ferenc Molnár [ˈfɛrɛnʦ ˈmolnaːr] (deutsch auch Franz Molnar, * 12. Januar 1878 in Budapest als Ferenc Neumann; † 1. April 1952 in New York) w …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»