-
1 ośmielać
ośmielać się wagen; sich trauen, Mut fassen; (mieć czelność) sich erdreisten -
2 ośmielać
I. vt\ośmielać kogoś jdn ermutigen, jdm Mut zusprechenII. vr1) ( nabierać pewności siebie) Mut fassen2) ( ważyć się) wagenośmielę się zauważyć, że... ich erlaube mir zu bemerken, dass...3) ( mieć czelność) die Dreistigkeit habenchyba nie ośmieli się tego zrobić er wird wohl nicht wagen, das zu tun -
3 ośmielać
1. vt 2. vr: ośmielać sięsich erdreisten, sich erkühnen, sich D erlauben -
4 ośmielić
ośmielać się wagen; sich trauen, Mut fassen; (mieć czelność) sich erdreisten -
5 hergehen
her|gehen1) ( begleiten)neben jdm \hergehen iść obok kogośhinter jdm \hergehen iść za kimś2) ( sich erdreisten)\hergehen und Forderungen stellen ośmielać się stawiać żądaniaes geht laut her ale tu głośnobei der Diskussion ging es heiß her dyskusja była burzliwa -
6 vermessen
vermessen *1. irrI. vtII. vr1) (geh: sich erkühnen)sich \vermessen ośmielać [ perf ośmielić] sięsich um zwei Zentimeter \vermessen pomylić się przy mierzeniu o dwa centymetry
См. также в других словарях:
ośmielać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ośmielaćam, ośmielaća, ośmielaćają, ośmielaćany {{/stl 8}}– ośmielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ośmielaćlę, ośmielaćli, ośmielaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś nabiera otuchy, odwagi, decyduje się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ośmielać — ndk I, ośmielaćam, ośmielaćasz, ośmielaćają, ośmielaćaj, ośmielaćał, ośmielaćany ośmielić dk VIa, ośmielaćlę, ośmielaćlisz, ośmiel, ośmielaćlił, ośmielaćlony «dodawać śmiałości, odwagi, otuchy» Ośmielić kogoś dobrocią, łagodnością. ośmielać się… … Słownik języka polskiego
ośmielać się – ośmielić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oswajać się z jakąś sytuacją, stawać się śmielszym w jakiejś kłopotliwej sytuacji; zdobyć się na odwagę, nabierać otuchy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowo przybyli powoli ośmielali się.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ośmielić — → ośmielać … Słownik języka polskiego
spoufalać — ndk I, spoufalaćam, spoufalaćasz, spoufalaćają, spoufalaćaj, spoufalaćał, spoufalaćany spoufalić dk VIa, spoufalaćlę, spoufalaćlisz, spoufalaćlił, spoufalaćfal, spoufalaćlony «czynić kogoś poufałym, ośmielać kogoś do zbliżenia się, do traktowania … Słownik języka polskiego
czelność — ż V, DCMs. czelnośćści, blm rzecz. od czelny, dziś zwykle we fraz. Mieć czelność coś zrobić «ośmielać się, być na tyle zuchwałym, aby coś zrobić» … Słownik języka polskiego
ośmielanie — ↨ ośmielanie się n I rzecz. od ośmielać (się) … Słownik języka polskiego
poważać — ndk I, poważaćam, poważaćasz, poważaćają, poważaćaj, poważaćał, poważaćany «mieć uznanie, szacunek dla kogoś; cenić, szanować kogoś (dawniej także: coś)» Poważać kogoś za prawość, mądrość. poważać się 1. «poważać, szanować siebie wzajemnie»… … Słownik języka polskiego
śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… … Słownik języka polskiego
posuwać się – posunąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolno przemieszczać się w określonym kierunku, zmieniać swoje położenie; wolno sunąć, przechodzić, przejeżdżać pewien odcinek drogi; iść, jechać do przodu; przesuwać się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spoufalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spoufalaćam, spoufalaća, spoufalaćają, spoufalaćany {{/stl 8}}– spoufalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, spoufalaćlę, spoufalaćli, spoufalaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} zachęcać kogoś do bardziej poufałych, osobistych … Langenscheidt Polski wyjaśnień
