-
1 Nilus
Nīlus, i, m., = Neilos.1.The river Nile, celebrated for its annual overflow, Lucr. 6, 712 sq.; Cic. N. D. 2, 52, 130; id. Rep. 6, 18, 19; Sen. Q. N. 4, 2; Plin. 5, 9, 10, § 51; 18, 8, 47, § 167; Vitr. 8, 2, 6; Mart. Cap. 6, § 676; Luc. 10, 199 et saep.—It flows through seven mouths into the sea, Juv. 13, 26; cf. Ov. M. 5, 187; 1, 422.—2.Also personified, the god of the Nile, Nilus, father of the Egyptian Hercules, Cic. N. D. 3, 16, 42; cf. id. ib. 3, 23, 58 sq.—B.Transf., a canal, conduit, aqueduct:II.piscina et nilus,
Cic. Q. Fr. 3, 9, 7:ductus vero aquarum, quos isti nilos et euripos vocant,
id. Leg. 2, 1, 2.—Hence,Nī-lĭăcus, a, um, adj., of or belonging to the Nile:2.fontes,
Luc. 10, 192:gurges,
id. 9, 1023:fera,
the crocodile, Mart. 5, 65, 14; cf.crocodilus,
id. 3, 93, 7:holus,
the colocasia, id. 13, 57, 1.—Transf., Egyptian:B.Niliacis carmina lusa modis,
Ov. A. A. 3, 318: amor, an Egyptian amour, i. e. with Cleopatra, Luc. 10, 80:tyrannus,
id. 8, 281:plebs,
Juv. 1, 26:pecus,
i. e. Apis, Stat. Th. 3, 478: juvenca, Io or Isis. Mart. 8, 81, 2:lens,
id. 13, 9, 1.—Nīlĭcŏla, ae, m., a dweller on the Nile, an Egyptian, Prud. ap. [p. 1208] Symm. 2, 439.—C.Nīlĭgĕna, ae, comm., one born on the banks of the Nile, an Egyptian, Macr. S. 1, 16, 37: Niligenūm deūm, v. l. Verg. A. 8, 698 (cf. Lachm. ap. Lucr. 5, 440). —D.Nīlōtĭcus, a, um, adj., of the Nile:E.Nilotica tellus,
Mart. 6, 80, 1:rura,
Luc. 9, 130:aqua,
Sen. Q. N. 3, 25, 11.—Nīlō-tis, ĭdis, f. adj., of or from the Nile, Egyptian:Nilotis acus,
Luc. 10, 142:tunica,
Mart. 10, 6, 7:aqua,
Sid. Ep. 8, 12. -
2 Nīlus
Nīlus ī, m, Νεῖλοσ, the Nile, the river of Egypt, C., V., H., O., Iu.—A canal, aqueduct: piscina et Nilus. -
3 digero
dī-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to force apart, separate, divide, distribute (cf.: dispono, distribuo, divido, dispenso, ordino, compono).I.Lit.A.Ingen. (so mostly post-Aug.):B.(insulae) interdum discordantibus ventis digeruntur (opp. junctae copulataeque),
Plin. Ep. 8, 20, 6; cf.nubes (opp. congregare),
Sen. Q. N. 7, 22:nimbos,
Plin. 31, 4, 30, § 53; Plin. Ep. 2, 17, 9:digesti colores,
Ov. F. 5, 213:stercoris pars in prata digerenda,
Col. 11, 2, 18:radix digesta,
Plin. 24, 17, 102, § 161:inque canes totidem trunco digestus ab uno Cerberus,
divided, separated, Ov. H. 9, 93; cf.: Nilus [p. 577] septem in cornua, id. M. 9, 774 (for which, septem discretus in ostia Nilus, id. ib. 5, 324):Crete centum per urbes,
id. H. 10, 67:populus Romanus in classes (coupled with distributus),
Flor. 1, 6, 4 et saep.; cf. Ov. F. 6, 83.— Poet.:(augur Thestorides) novem volucres in belli digerit annos,
i. e. explains, interprets, Ov. M. 12, 21 (cf. omina, Verg. A. 2, 182).—In partic.1.(Post-Aug.): cibum, to cut up, divide:2.(dentes) qui digerunt cibum,
Plin. 11, 37, 61, § 160;and still more freq., like the class. concoquere,
to digest, Sen. Controv. 1 prooem.; Cels. 3, 4; 4, 7; Quint. 10, 1, 19 al.—In medic. lang., to dissolve, dissipate morbid matter, Cels. 5, 18 (twice); 1, 9 fin.; 2, 17 al.; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.— Very freq. and class.,3.With the accessory notion of arrangement, to distribute, arrange, dispose, set in order:II.quas (accepti tabulas) diligentissime legi et digessi,
Cic. Verr. 2, 1, 23; cf. id. Rosc. Com. 3, 9:capillos,
Ov. Am. 1, 7, 11: crines, Col. poet. 10, 165; cf.:crines ordine,
Mart. 3, 63:asparagum,
to plant in regular rows, Cato R. R. 161, 3; Plin. 19, 8, 42, § 149; cf. Verg. G. 2, 54 and 267:bibliothecam,
to arrange, Suet. Caes. 44:carmina in numerum,
Verg. A. 3, 446 (ordinat, disponit, Serv.).Trop.A.In gen., to distribute (rare and not ante-Aug.):B.quam meruit solus poenam digessit in omnes,
Ov. M. 14, 469; cf.:mala per annos longos,
id. Pont. 1, 4, 9:tempora,
id. F. 1, 27; cf.:annum in totidem species,
Tac. G. 26 et saep.—Freq. and class.,In partic., to arrange, set in order, distribute:C.mandata,
Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:quaestiones,
Quint. 11, 2, 37; cf. id. 10, 4, 1 Spald. N. cr.:reliquos usus ejus suo loco,
to relate in order, Plin. 29, 2, 10, § 37 et saep.:omina,
interprets, Verg. A. 2, 182 (cf. above, no. I. A. fin.):post descripte et electe in genus quodque causae, quid cuique conveniat, ex hac copia digeremus,
Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 41, 186:omne jus civile in genera,
id. ib. 1, 42, 190:commentarios in libros,
Quint. 10, 7, 30:res in ordinem,
id. ib. 7 prooem. §1: argumenta in digitos,
id. 11, 3, 114:commentarium per genera usus sui,
Plin. 29, 1, 8, § 15 et saep.—With a relat. clause:nec quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non modo rerum sed etiam auctorum digerere possis,
Liv. 2, 21, 4: senium, digest, i. e. endure, Val. Fl. 8, 92 (cf. gêras hepsein, Pind. Olym. 1, 133).—To consider maturely (late Lat.):D.consilium,
Amm. 14, 6, 14; 15, 4, 1.—To exercise (for health): si satis valet, gestando aegrum, digerere;A.si parum, intra domum tamen dimovere,
Cels. 4, 7, 4:ne imbecillum hominem nimis digerant,
id. 2, 15 med. al.—Hence, dīgestus, a, um, P. a.(Acc. to I. B. 1.) That has a good digestion: purissimus et digestissimus, Marc. Empir. c. 22 med. —B.(Acc. to no. II. B.) Subst.: dīgesta, ōrum, n., a name given to a collection of writings distributed under certain heads, Gell. 6, 5 init.; esp. of Justinian's code of laws, the Pandects, Digests; cf. Just. Cod. 1, 17, 3, § 1.—Also to the Bible, Tert. adv. Marc. 4, 3.— Sing.:digestum Lucae,
the Gospel of Luke, id. ib. 4, 5. -
4 digesta
dī-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to force apart, separate, divide, distribute (cf.: dispono, distribuo, divido, dispenso, ordino, compono).I.Lit.A.Ingen. (so mostly post-Aug.):B.(insulae) interdum discordantibus ventis digeruntur (opp. junctae copulataeque),
Plin. Ep. 8, 20, 6; cf.nubes (opp. congregare),
Sen. Q. N. 7, 22:nimbos,
Plin. 31, 4, 30, § 53; Plin. Ep. 2, 17, 9:digesti colores,
Ov. F. 5, 213:stercoris pars in prata digerenda,
Col. 11, 2, 18:radix digesta,
Plin. 24, 17, 102, § 161:inque canes totidem trunco digestus ab uno Cerberus,
divided, separated, Ov. H. 9, 93; cf.: Nilus [p. 577] septem in cornua, id. M. 9, 774 (for which, septem discretus in ostia Nilus, id. ib. 5, 324):Crete centum per urbes,
id. H. 10, 67:populus Romanus in classes (coupled with distributus),
Flor. 1, 6, 4 et saep.; cf. Ov. F. 6, 83.— Poet.:(augur Thestorides) novem volucres in belli digerit annos,
i. e. explains, interprets, Ov. M. 12, 21 (cf. omina, Verg. A. 2, 182).—In partic.1.(Post-Aug.): cibum, to cut up, divide:2.(dentes) qui digerunt cibum,
Plin. 11, 37, 61, § 160;and still more freq., like the class. concoquere,
to digest, Sen. Controv. 1 prooem.; Cels. 3, 4; 4, 7; Quint. 10, 1, 19 al.—In medic. lang., to dissolve, dissipate morbid matter, Cels. 5, 18 (twice); 1, 9 fin.; 2, 17 al.; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.— Very freq. and class.,3.With the accessory notion of arrangement, to distribute, arrange, dispose, set in order:II.quas (accepti tabulas) diligentissime legi et digessi,
Cic. Verr. 2, 1, 23; cf. id. Rosc. Com. 3, 9:capillos,
Ov. Am. 1, 7, 11: crines, Col. poet. 10, 165; cf.:crines ordine,
Mart. 3, 63:asparagum,
to plant in regular rows, Cato R. R. 161, 3; Plin. 19, 8, 42, § 149; cf. Verg. G. 2, 54 and 267:bibliothecam,
to arrange, Suet. Caes. 44:carmina in numerum,
Verg. A. 3, 446 (ordinat, disponit, Serv.).Trop.A.In gen., to distribute (rare and not ante-Aug.):B.quam meruit solus poenam digessit in omnes,
Ov. M. 14, 469; cf.:mala per annos longos,
id. Pont. 1, 4, 9:tempora,
id. F. 1, 27; cf.:annum in totidem species,
Tac. G. 26 et saep.—Freq. and class.,In partic., to arrange, set in order, distribute:C.mandata,
Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:quaestiones,
Quint. 11, 2, 37; cf. id. 10, 4, 1 Spald. N. cr.:reliquos usus ejus suo loco,
to relate in order, Plin. 29, 2, 10, § 37 et saep.:omina,
interprets, Verg. A. 2, 182 (cf. above, no. I. A. fin.):post descripte et electe in genus quodque causae, quid cuique conveniat, ex hac copia digeremus,
Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 41, 186:omne jus civile in genera,
id. ib. 1, 42, 190:commentarios in libros,
Quint. 10, 7, 30:res in ordinem,
id. ib. 7 prooem. §1: argumenta in digitos,
id. 11, 3, 114:commentarium per genera usus sui,
Plin. 29, 1, 8, § 15 et saep.—With a relat. clause:nec quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non modo rerum sed etiam auctorum digerere possis,
Liv. 2, 21, 4: senium, digest, i. e. endure, Val. Fl. 8, 92 (cf. gêras hepsein, Pind. Olym. 1, 133).—To consider maturely (late Lat.):D.consilium,
Amm. 14, 6, 14; 15, 4, 1.—To exercise (for health): si satis valet, gestando aegrum, digerere;A.si parum, intra domum tamen dimovere,
Cels. 4, 7, 4:ne imbecillum hominem nimis digerant,
id. 2, 15 med. al.—Hence, dīgestus, a, um, P. a.(Acc. to I. B. 1.) That has a good digestion: purissimus et digestissimus, Marc. Empir. c. 22 med. —B.(Acc. to no. II. B.) Subst.: dīgesta, ōrum, n., a name given to a collection of writings distributed under certain heads, Gell. 6, 5 init.; esp. of Justinian's code of laws, the Pandects, Digests; cf. Just. Cod. 1, 17, 3, § 1.—Also to the Bible, Tert. adv. Marc. 4, 3.— Sing.:digestum Lucae,
the Gospel of Luke, id. ib. 4, 5. -
5 Lagus
Lāgus, i, m., the father of Ptolemy I. king of Egypt:II.regia Lagi,
Luc. 10, 527:famosa moenia Lagi,
Juv. 6, 83:flumina Lagi, i. e. Nilus,
Sil. 17, 592.—Hence, -
6 praecipito
praecĭpĭto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [praeceps], to throw or cast down headlong, to precipitate (class.; syn.. deicio, deturbo, proruo).I.Act.A.Lit.:2.pilae in mare praecipitatae,
Nep. Alcib. 6 fin.:truncas rupes in tecta domosque,
Stat. Th. 10, 881: currum scopulis, hurl or dash against, Ov. M. 15, 518:pinus,
Stat. Achill. 2, 546.— Freq. with se or pass. in middle sense:se e Leucade,
Cic. Tusc. 4, 18, 41:se a tecto,
Sen. Ep. 4, 4:se de turri,
Liv. 23, 37:sese in fossas,
Caes. B. C. 3, 69:praecipitasse se quosdam constabat (sc. de muro),
threw themselves from the wall, Liv. 23, 19, 6; Hor. S. 2, 3, 277:plerique semet ipsi praecipitaverunt,
Liv. 21, 14, 1:se in Tiberim,
id. 4, 12, 11; Caes. B. G. 4, 15; Curt. 4, 16, 16; 6, 6, 32;Auct. B. Alex. 18: ubi Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,
Plin. 6, 29, 35, § 118:praecipitare volens etiam pulcherrima,
to throw overboard, Juv. 12, 38.—Mid.:cum alii super vallum praecipitarentur,
threw themselves down, Sall. J. 58, 6; Ov. F. 4, 164; id. M. 7, 760; 11, 556:lux Praecipitatur aquis,
sinks in the ocean, sets, id. ib. 4, 92; cf.:hac te praecipitato,
run this way, for life! Ter. Ad. 4, 2, 36.— Absol.: si quando iis (parvis) ludentes minamur, praecipitaturos alicunde, extimescunt, that we will throw them down from any place (= nos eos dejecturos), Cic. Fin. 5, 11, 31.—Transf., in gen., to bend a thing down:B.vitem,
Cato, R. R. 32, 2:partem (vitis),
Col. 4, 20, 4:palmitem,
id. 5, 6, 33.—Trop.1.To throw, hurl, or cast down, to precipitate: [p. 1414] praecipitari ex altissimo dignitatis gradu, Cic. Dom. 37, 98; cf.:2.in tanta mala praeeipitatus ex patrio regno,
Sall. J. 14, 23.— Esp. with reflex. pron.:semet ipse praecipitare,
to hasten to ruin, destroy one's self, Sall. J. 41, 9:se in exitium,
Cels. 3, 21:se in insidias,
Liv. 3, 18, 7 dub. (Madv. omits se):furor iraque mentem Praecipitant,
carry away, urge onward, sway violently, Verg. A. 2, 317:spem festinando praecipitare,
Ov. P. 3, 1, 140:in senectam praecipitare,
to cause to grow old prematurely, Plin. 17, 12, 19, § 94:quosdam praecipitat subjecta potentia magnae Invidiae,
Juv. 10, 56.—In pass., Cic. Rep. 2, 23, 43: nox praecipitata, declining, i. e. drawing to a close, Ov. Tr. 1, 3, 47; cf.: aetas praecipitata (opp. adulescens), declining age, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 5.—To hasten, hurry a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):3.quae Praecipitent obitum,
hasten their setting, Cic. Arat. 349:vindemiam,
Col. 3, 21, 10:consulta viri,
Sil. 3, 166:ne praecipitetur editio,
Quint. Ep. ad Tryph. 2:consilia raptim praecipitata,
precipitate, Liv. 31, 32.— Poet.:moras,
i. e. exchange delay for haste, Verg. A. 8, 443; 12, 699:Tiphyn pelago parari praecipitat,
Val. Fl. 2, 390:cursum,
Juv. 15, 78.—With acc. and inf., to hasten, press, urge to do any thing ( poet.):II.dare tempus Praecipitant curae,
Verg. A. 11, 3:si praecipitant miserum cognoscere curae,
Stat. Th. 1, 679. —Neutr., to hasten or rush down, to throw one's self down, rush headlong, sink rapidly, to fall (class., but only of involuntary falling; cf. I. A.).A.Lit.:B.praecipitare istuc quidem est, non descendere,
Cic. N. D. 1, 32, 90:de montibus altis ad terram,
Lucr. 4, 1021:ubi Nilus praecipitat ex altissimis montibus,
Cic. Rep. 6, 18, 19; cf.:Fibrenus... statim praecipitat in Lirem,
id. Leg. 2, 3, 6: and:in amni praecipitante,
id. de Or. 3, 48, 186:nimbi In vada praecipitant,
Verg. A. 9, 670; 11, 617:in fossam,
Liv. 25, 11, 6; 7, 6, 9; 38, 2, 14;39, 2, 3: in insidias,
id. 2, 51; 5, 18; Plin. 11, 24, 28, § 82:non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas?
Verg. A. 4, 565:sol praecipitans,
Cic. de Or. 3, 55, 209:jam nox caelo Praecipitat,
is sinking, draws to a close, Verg. A. 2, 9:hiems jam praecipitaverat,
had closed, come to an end, Caes. B. C. 3, 25.—Trop.1.To fall down, to fall, rush, or sink to ruin:2.qui in amorem Praecipitavit, pejus perit quam si saxo saliat,
Plaut. Trin. 2, 1, 31:praecipitantes impellere, certe est inhumanum,
Cic. Rab. Post. 1, 2; so,praecipitantem impellamus,
id. Clu. 26, 70:ubi non subest, quo praecipitet ac decidat,
he may tumble down, id. Rep. 1, 45, 69:praecipitante re publicā,
id. Sull. 1, 1; cf. id. ib. 31, 87; and:cum ad Cannas praecipitasset Romana res,
Liv. 27, 40:ad exitium praecipitans,
Cic. Att. 3, 15, 7.—To be too hasty:cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit,
Cic. Ac. 2, 21, 68.—Hence, praecĭpĭ-tanter, adv., hastily, precipitately:agens mannos ad villam,
Lucr. 3, 1063. -
7 refugus
rĕfŭgus, a, um, adj. [id.], fleeing back, fleeing away, receding, vanishing ( poet. and in post-Aug. prose;not in Virg. or Hor.): unda,
Ov. M. 10, 42; cf.flumen (with fugientia poma),
id. H. 18, 182:fluctus,
Luc. 1, 411:Nilus,
id. 8, 526:mare,
Stat. Th. 12, 634:latices,
Claud. in Ruf. 2, 509:Nilus,
Plin. Pan. 30, 4:equites irritato proelio sponte refugi,
Tac. H. 2, 24:umbra,
vanishing, Val. Fl. 4, 41:refugosque gerens a fronte capillos,
flying back, Luc. 10, 132.— With gen. (late Lat.):jejunii,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 20, § 4.— Subst.: rĕfŭgus, i, m.:refugos sequi,
fugitives, Tac. A. 13, 40; cf. id. H. 3, 61. -
8 arvum
arvum ī, n [arvus], an arable field, cultivated land, field, ploughed land, glebe: optima, V.: arvo studere, S.: fundus Arvo pascat erum, H.: fertilia, L. — Plur, fields, plains, country, regions: Sicula, V.: Quā rigat arva Nilus, H.—Poet.: Neptunia, the sea, V.—A shore, coast: arva tenebant, V.* * *arable land/field, soil, region; country; dry land; stretch of plain; female external genitalia (rude) -
9 cornū
cornū ūs (acc. cornum, T., O.), n (once m, C.) [1 CAR-], a horn, antler: (animantes) cornibus armatae: tauri, O.: cornu ferit (caper), V.: luctantur cornibus haedi, V.—As a vessel: bilibre, H.—As a funnel: inserto latices infundere cornu, V.—With copia, the horn of plenty (an emblem of abundance): beata pleno Copia cornu, H.: dives meo Bona Copia cornu, O.—A horny substance, horn (poet.): solido sonat ungula cornu, V.: ora cornu indurata rigent, i. e. by the growth of horny bills, O.—A projection, protuberance, horn, point, end: flexum a cornibus arcum Tendit, i. e. from tip to tip, O.: Cornua antemnarum, tips, V.: cornua cristae, the cone (supporting the crest), V.: galeae, L.: per novem cornua lunae, months, O.: septem digestus in cornua Nilus, branches, O.: inclusam cornibus aequor, capes, O.: in cornu sedere, at the end (of the tribunal), L.—Of an army, the wing, extremity, side: dextrum, sinistrum, Cs.: equitatum in cornibus locat, S. — A bow: Parthum, V.—A bugle-horn, horn, trumpet: misit cornua, tubas: Aerea cornua, V.: Berecyntium, H.— The sides of the lyre (orig. two horns holding the strings), C.—In a constellation, The Horn: Tauri, O.: Aries cum cornibus. — Fig., a salient point, chief argument: cornua commovere disputationis. —The wing, flank: qui quasi cornua duo tenuerunt Caesaris, i. e. were his main dependence.—Power, courage, strength, might: addis cornua pauperi, H.* * *horn; hoof; beak/tusk/claw; bow; horn/trumpet; end, wing of army; mountain top -
10 dī-gerō
dī-gerō gessī, gestus, ere, to force apart, separate, divide, distribute: In canes totidem digestus Cerberus, O.: Nilus septem in cornua, O.—Poet.: novem volucrīs in belli digerit annos, i. e. interprets to mean years, O.—To distribute, arrange, dispose, set in order: quas (tabulas): nomina in codicem: capillos, O.: carmina in numerum, V. —Fig., to distribute: poenam in omnīs, O.: tempora, O.: annum in totidem species, Ta.—To arrange, set in order, distribute: rem p. bene: mandata: omina, interprets: ius civile in genera: quid quoque anno actum sit, L. -
11 dis-cernō
dis-cernō crēvī, crētus, ere, to separate, set apart, mark off, bound, part, divide: muro di scerni a nobis: discrimina, quibus ordines discernerentur, L.: mons, qui finīs eorum discerneret, S.— Poet.: (saxum) telas auro, to interweave with gold, V.: Limes litem ut discerneret arvis, i. e. keep away, V.—P. perf., divided, separated: urbes magno inter se spatio discretae, L.: ubi discretas insula rumpit aquas, O.: sedes piorum, retired, H.: septem in ostia Nilus, O.: nec mors discreta fuisset, nor had we been divided in death, O.—Fig., to distinguish, discern, know apart: alba et atra: insidiatorem et petitum insidiis, L.: diem noctemque caelo, V.: fas atque nefas, H.: suos, Cs.: quid sit eiusdem generis: pecuniae an famae minus parceret, S.: nec discernatur, iussu iniussu pugnent, L. -
12 dis-currō
dis-currō currī and cucurrī, cursus, ere, to run different ways, run to and fro, run about, wander, roam: in muris armata civitas, Cs.: deus in montibus altis, O.: circa vias, L.: per omnīs silvas, O.: Olli discurrēre pares, V.: ad rapiendas virgines, L.: in muros discurritur, V.: ad suffragium ferendum, L.: praedatum Romam, L.: (Nilus) septem discurrit in ora, V.: fama totā urbe discurrit, Cu. -
13 fōns
fōns fontis, m [FV-], a spring, fountain, well, source: aquae dulcis: rivorum a fonte deductio: qui fontes aestibus exarescebant, Cs.: locus fontibus abundans: fontium qui celat origines, Nilus, H.: Vini, H.: Timavi, V.: fontemque ignemque ferre, spring water, V.— A mineral spring, healing waters: fontes Clusini, H.—Fig., a fountain-head, source, origin, cause: aequitatis: movendi: Scribendi recte sapere est fons, H.: ab illo fonte et capite Socrate: maeroris: is fons mali huiusce fuit, L.: Pindarici fontis haustūs, i. e. Pindar's verse, H.—Person., as a deity, C.* * *spring, fountain; source; principal cause -
14 in-rigō (irr-)
in-rigō (irr-) āvī, ātus, āre, to water, irrigate, flood: Aegyptum Nilus inrigat: Circus Tiberi superfuso inrigatus, overflowed, L.: fontibus hortulos: inrigat culta auro, V.: inrigatus venas nectare, Ph.—To pour out, shed upon, water with: amicos imbrīs, V.—Fig., to diffuse, shed upon: Ascanio per membra quietem, V.—To refresh: fessos sopor inrigat artūs, V. -
15 iocōsus
iocōsus adj. [iocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious, sportive: Maecenas, H.: Musa, O.: res: verba, O.: furtum, H.: Nilus (i. e. of the merry Egyptians), O. -
16 Nīligena
Nīligena ae, m and f [Nilus+GEN-], born on the Nile, Egyptian: dei, V. -
17 ob-ruō
ob-ruō uī, utus, ere, to overwhelm, overthrow, cover, cover over, hide, bury: ibi vivi obruerentur, be buried alive, S.: confossus undique obruitur, Cu.: sese harenā, hide in the sand: thesaurum, bury.—To sink, submerge, cover with water, overflow: submersas obrue puppīs, V.: me undis, H.: obrutus adulter aquis, O.: Aegyptum Nilus.—To sow, plant, cover with earth: semina terrā, O.—To cover, bury, cast down, destroy: telis Nostrorum obrui, V.: Si mereor, tuā obrue dextrā, V.—To overload, surfeit: vino se.—Fig., to overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish: adversa perpetuā oblivione: omen: orationem, i. e. refute, L.: talis viri interitu sex suos obruere consulatūs, destroyed the glory of.—To overwhelm, overload, weigh down, oppress: criminibus obrutus: aere alieno: faenore, L.: qui in augendā obruitur re, in the pursuit of wealth, H.—To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure: successoris famam, Ta.: obruimur numero, are outnumbered, V. -
18 orīgō
orīgō inis, f [orior], a beginning, commencement, source, start, descent, lineage, birth, origin: originem rerum quaerere: tyranni: principii nulla est origo, nam e principio oriuntur omnia: ab origine gentem (conripiunt morbi), V.: fontium qui celat origines Nilus, source, H.: Auctore ab illo ducis originem, are descended from, H.: Mentis malae est origo penes te, Iu.—Plur. (as a title), a work by Cato upon the early history of the Italian cities, C., N.—A race, stock, family: Ille tamen nostrā deducit origine nomen, V.: ab origine ultimā stirpis Romanae generatus, one of the oldest families, N.—An ancestor, progenitor, founder: Aeneas, Romanae stirpis origo, V.: gentis, Ta.: mundi melioris origo, creator, O.: (urbes)... pars originibus suis praesidio fuere, their mother-cities, S.* * *origin, source; birth, family; race; ancestry -
19 papȳrifer
papȳrifer fera, ferum, adj. [papyrus+1 FER-], producing papyrus: Nilus, O.: amnis, O.* * *papyrifera, papyriferum ADJ -
20 pinguis
pinguis e, adj. with comp. and sup. [PAC-], fat: Thebani: Me pinguem vises, H.: Verbenae, juicy, V.: pinguissimus haedulus, Iu.: merum, rich wine, H.: equi humano sanguine, fattened upon, O.—As subst n., grease, V.— Rich, fertile, plump: solum, V.: sanguine pinguior Campus, H.: stabula, hives full of honey, V.: arae, with fat offerings, V.: ficus, juicy, H.: tura pinguīs facientia flammas, with rich fumes, O.: pingui flumine Nilus, fertilizing, V.— Bedaubed, besmeared: crura luto, Iu.— Thick, dense: caelum: lacernae, Iu.— Fig., dull, gross, heavy, stupid, doltish: poëtis pingue quiddam sonantibus: pingui donatus munere, H.: ingenium, O.— Quiet, comfortable, easy: somni, O.: amor, O.* * *pingue, pinguior -or -us, pinguissimus -a -um ADJfat; rich, fertile; thick; dull, stupid
См. также в других словарях:
Nilus — may refer to: In Greek mythology, Nilus (mythology) was a son of Oceanus and Tethys. He was the god of the Nile River, equivalent to the Egyptian god Hapy. Saint Nilus the Elder (died 430) Saint Nilus the Younger (910–1005) Nilus Cabasilas (14… … Wikipedia
Nilus — ist der lateinische Name des Flusses Nil der Vor bzw. Nachname folgender Personen: Nilus der Ältere († 430) Heiliger und Kirchenvater Nilus von Rossano (um 910–1004), Heiliger und griechischer Mönch Nil Sorski (1433–1508), russischer Starez… … Deutsch Wikipedia
Nilus — Nilus, Neilus, Nilus der Asket, Nilus von Ankyra, Abt, ✝ um 430; der Legende zufolge ein hoher Hofbeamter in Konstantinopel, der mit seinem Sohn ins Katharinenkloster eintrat; wurde wohl nach Studien in Konstantinopel als Vorsteher eines … Universal-Lexikon
Nilus [1] — Nilus (a. Geogr.), so v.w. Nil … Pierer's Universal-Lexikon
Nilus [2] — Nilus, 1) N. der Ältere, im 4. u. 5. Jahrh. Staatsmann in Constantinopel, dann Anachoret u. lebte mit seinem Sohn Theodulos seit 420 auf dem Sinai, war Vertheidigern. Verbreiterdes Mönchthums, aber auch Bekämpfer der Mißbräuche desselben; seine… … Pierer's Universal-Lexikon
Nilus — Nilus, antike Marmorgruppe, s. Nil, S. 701 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
NILUS — I. NILUS Aegypti Episcopus exustus, sub Diocletiano. Vide Lactantium, l. 5. c. 11: II. NILUS Africae fluv. celeberrimus, ut Asiae Ganges, et Indus, atque Europae Danubius. Plurima eius ab antiquis perhibentur, et celebrantur nomina. Nam et… … Hofmann J. Lexicon universale
Nilus — Nilus … Wikipédia en Français
Nilus, S. (3) — 3S. Nilus, Abb. (26. Sept. al. 12. Nov.) Dieser hl. Basilianer Abt zu Grotta Ferrata bei Frascati wird von griechischen und lateinischen Autoren als »vorzüglicher Abt« gerühmt. (Febr. I. 468.) In der hl. Taufe empfing er den Namen Nicolaus, erst… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Nilus, S. (1) — 1S. Nilus (20. Febr.), ein Martyrer in Phönicien. S. S. Tyrannion … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Nilus, S. (2) — 2S. Nilus (19. Sept. al. 19. Febr.), ein ägyptischer Bischof und Martyrer in Palästina. S. S. Peleus. (VI. 21.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon