niewybredny

См. также в других словарях:

• niewybredny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niewybrednyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który nie jest wybredny, któremu łatwo dogodzić; niegrymaśny, niekapryśny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niewybredna klientka. Niewybredny …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niewybredny — niewybrednyni 1. «nie będący wybrednym, nie wybredzający, nie przebierający w wyborze czegoś; także z odcieniem ujemnym: taki, który zbyt mało wagi przywiązuje do wyboru, mało wybredny; niewymagający, skromny, niegrymaśny» Niewybredny stołownik,… …   Słownik języka polskiego

• trywialny — «niewybredny, banalny, pospolity, prostacki, ordynarny, wulgarny» Trywialna rozmowa. Trywialne wyrażenie. Trywialny gust. ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• brukowy — 1. przym. od bruk (zwykle w zn. 1) Nawierzchnia brukowa. Kamień brukowy. 2. «wzięty z ulicy; uliczny, pospolity, wulgarny; niepoważny, niewiele wart, niewybredny» Brukowe plotki, wiadomości. Brukowe wyrazy, wyzwiska. Brukowa literatura. ∆ Brukowe …   Słownik języka polskiego

• dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… …   Słownik języka polskiego

• łatwy — łatwywi, łatwywiejszy 1. «nie wymagający trudu, wysiłku, dający się uzyskać, zrozumieć, przyswoić prędko, bez trudu; jasny, zrozumiały, prosty, nieskomplikowany» Łatwy egzamin. Łatwe zadanie. Łatwe przejście. ◊ Łatwa kobieta «kobieta dająca się… …   Słownik języka polskiego

• niewybredność — ż V, DCMs. niewybrednośćści, blm rzecz. od niewybredny a) w zn. 1: Niewybredność w jedzeniu, w ubiorze. b) w zn. 2: Niewybredność w wyborze środków działania …   Słownik języka polskiego

• ordynarny — ordynarnyni, ordynarnyniejszy 1. «wulgarny, trywialny, prostacki, nieokrzesany, grubiański, karczemny; płaski, niewybredny» Ordynarne słowa, wyrazy, piosenki, dowcipy, wyzwiska. Ordynarne zachowanie, kłamstwo, fałszerstwo. Być ordynarnym.… …   Słownik języka polskiego

• pospolity — pospolityici, pospolitytszy 1. «często się zdarzający, wszędzie spotykany, występujący; powszechnie znany» Pospolite imię. Pospolite zjawiska w przyrodzie. Pospolita roślina. Pospolity chwast. Pospolite zwierzę. ∆ jęz. Rzeczownik pospolity… …   Słownik języka polskiego

• dowalać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, dowalać sięam się, dowalać sięa się, dowalać sięają się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} podrywać kogoś w natrętny, często niewybredny sposób; przystawiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten typ już od godziny się do niej dowala …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dowcipas — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa, Mc. dowcipassie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto opowiada niezręczne, niewybredne, niesmaczne dowcipy {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dowcipas II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień