-
1 nieustępliwy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieustępliwy
-
2 nieustępliwy
nieustępliwy (-wie) unnachgiebig -
3 nieustępliwy
nieustępliwy [ɲɛustɛmplivɨ] adjunnachgiebig, unerbittlich -
4 nieustępliwy
прил.• непокорный* * *nieustępliw|y\nieustępliwyi неуступчивый; упорный; ожесточённый;\nieustępliwyа walka ожесточённая борьба
+ uparty, zacięty, bezkompromisowy* * *неусту́пчивый; упо́рный; ожесточённыйnieustępliwa walka — ожесточённая борьба́
Syn: -
5 nieustępliwy
ceanndána -
6 nieustępliwy
непоступливий; упертий -
7 nieustępliwy głos
неуступчивый голосOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nieustępliwy głos
-
8 nieustępliwy kamień
неуступчивый каменьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nieustępliwy kamień
-
9 nieustępliwy kaznodzieja
неуступчивый проповедникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nieustępliwy kaznodzieja
-
10 nieustępliwy odór
неуступчивый смрадOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nieustępliwy odór
-
11 nieustępliwy opór
неуступчивое сопротивлениеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > nieustępliwy opór
-
12 oporny
adj( nieposłuszny) disobedient; ( nieustępliwy) unyielding, relentless; ( stawiający opór) resistant* * *a.1. (= nieustępliwy) restive, balky, stubborn.2. (= niepoddający się działaniu siły) resisting, unyielding.3. oporny na krytykę/argumenty (= niewrażliwy) impervious to criticism/arguments.mp(= oporny człowiek) oporni the disobedient.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oporny
-
13 natarczywy
прил.• докучливый• надоедливый• назойливый• настойчивый* * *natarczyw|y\natarczywyi, \natarczywyszy настойчивый, упорный, назойливый;\natarczywyе żądania настойчивые требования
+ natrętny, nieustępliwy* * *natarczywi, natarczywszyнасто́йчивый, упо́рный, назо́йливыйnatarczywe żądania — насто́йчивые тре́бования
Syn: -
14 oporny
прил.• выносливый• неподатливый• непокорный• непослушный• норовистый• строптивый• упрямый* * *oporn|y\opornyi, \opornyiejszy упрямый, строптивый; неподатливый;\opornyа zasuwa неподатливый засов; \opornye dziecko упрямый (строптивый) ребёнок
+ opierający się, nieustępliwy, niepodatny* * *oporni, oporniejszyупря́мый, стропти́вый; непода́тливыйoporna zasuwa — непода́тливый засо́в
oporne dziecko — упря́мый (стропти́вый) ребёнок
Syn: -
15 uparty
upar|ty\upartyci l- упрямый;2. упорный, настойчивый; настоятельный; ● na \upartyego при большом желании; если уж на то пошло; в крайнем случае+1. nieustępliwy 2. wytrwały
* * *1) упря́мый2) упо́рный, насто́йчивый; настоя́тельный•Syn:nieustępliwy 1), wytrwały 2) -
16 uporczywy
прил.• вязкий• крепкий• липкий• настойчивый• сильный• упорный* * *uporczyw|y\uporczywyi упорный;\uporczywy kaszel упорный кашель; \uporczywye poszukiwania упорные поиски; \uporczywyе żądania настойчивые (настоятельные) требования
+ uparty, nieustępliwy* * *упо́рныйuporczywy kaszel — упо́рный ка́шель
uporczywe poszukiwania — упо́рные по́иски
uporczywe żądania — насто́йчивые (настоя́тельные) тре́бования
Syn: -
17 zatwardziały
zatwardzia|ły\zatwardziałyli закоренелый, упорный;\zatwardziały grzesznik неисправимый грешник
+ zawzięty, nieustępliwy, nieugięty* * *закорене́лый, упо́рныйzatwardziały grzesznik — неисправи́мый гре́шник
Syn: -
18 uparty
adjstubborn, obstinatena upartego — pot when push comes to shove, at a push
* * *a.1. (= nieustępliwy) ( o człowieku) stubborn, obstinate, dogged; (zwł. w poglądach) opinionated; uparty jak osioł (as) stubborn as a mule; mulish; (w dążeniach, pracy) persevering, persistent, tenacious, unyielding.2. (= uporczywy) (o niechęci, walce) stubborn, persistent.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uparty
-
19 zadziorny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zadziorny
-
20 konfliktow|y
adj. 1. [osoba] (nieustępliwy) combative, contrary; (niemiły) abrasive 2. [sprawa, rozwiązanie, sytuacja] conflictual, disputatiousThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > konfliktow|y
- 1
- 2
См. также в других словарях:
nieustępliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieustępliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który w niczym nie ustąpi, zawsze trwa przy swoim zdaniu, raz podjętej decyzji; zacięty, oporny, bezkompromisowy : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieustępliwy — nieustępliwywi «taki, który nie ustępuje, jest oporny, zacięty, bezkompromisowy; świadczący o takich cechach» Nieustępliwy obrońca. Nieustępliwa natura. Nieustępliwa walka … Słownik języka polskiego
Дзюба, Марек — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Дзюба. Марек Дзюба … Википедия
mur — 1. Ktoś jest jak mur «ktoś jest nieugięty, nieustępliwy» 2. pot. Na mur, na mur beton «z całą pewnością, bez żadnej wątpliwości»: Ci chłopi to na ogół honorowi ludzie. Jak już obiecają to na mur. A. Strączek, Wyznanie. (...) nie mogę wam niejako… … Słownik frazeologiczny
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
natarczywy — natarczywywi, natarczywywszy «narzucający się, żądający czegoś w sposób natrętny, nieustępliwy; nacechowany natręctwem, agresywny» Natarczywe żądanie. Natarczywe zaloty. Natarczywe pytanie. przen. «drażniący zmysły, dokuczający przez dłuższy… … Słownik języka polskiego
nieprzejednany — nieprzejednanyni «nie dający się przejednać, zjednać, nakłonić do czegoś, przekonać; nieustępliwy, nieubłagany, zawzięty» Nieprzejednany wróg. Nieprzejednana nienawiść, zawziętość … Słownik języka polskiego
nieugięty — nieugiętyęci «nie dający się zwyciężyć; niezłomny, nieustępliwy» Nieugięty bojownik. Nieugięty charakter. Nieugięta walka. Nieugięte postanowienie … Słownik języka polskiego
nieustępliwie — przysłów. od nieustępliwy Bronić czegoś nieustępliwie … Słownik języka polskiego
nieustępliwość — ż V, DCMs. nieustępliwośćści, blm rzecz. od nieustępliwy Nieustępliwość działania, w działaniu … Słownik języka polskiego
niezgodny — niezgodnyni 1. «trudno skłaniający się do zgody, skłonny do kłótni; nieustępliwy, kłótliwy» Niezgodne rodzeństwo. Niezgodny charakter. Niezgodny w pożyciu małżeńskim. 2. «będący w sprzeczności z czymś, nie odpowiadający czemuś» Postępowanie… … Słownik języka polskiego