Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

nautĭcus

  • 1 nauticus

        nauticus adj., ναυτικόσ, of ships, of sailors, ship-, naval, nautical: verbum: scientia nauticarum rerum, Cs.: vela, H.: pinus, i. e. ship, V.— Plur m. as subst, sailors, seamen, L.
    * * *
    I
    nautica, nauticum ADJ
    nautical, naval
    II
    seamen (pl.), sailors

    Latin-English dictionary > nauticus

  • 2 nauticus

    nautĭcus, a, um, adj., = nautikos, of or belonging to ships or sailors, ship-, nautical:

    inhibere est verbum totum nauticum,

    Cic. Att. 13, 21, 3:

    exuviae nauticae,

    id. Imp. Pomp. 18, 54:

    scientia nauticarum rerum,

    Caes. B. G. 3, 8; cf. Cic. N. D. 2, 60 152:

    clamor,

    Verg. A. 3, 128. panis, Plin. 22, 25, 68, § 138:

    pecunia,

    Dig. 45, 1, 122.—
    II.
    Subst.: nautĭci, ōrum, m., sailors, seamen:

    Macrin nautici vocant,

    Liv. 37, 28; 41, 3; Plin. 16, 37, 70, § 178.

    Lewis & Short latin dictionary > nauticus

  • 3 Erignathus barbatus nauticus

    NLD Pacifische baardrob

    Animal Names Latin to English > Erignathus barbatus nauticus

  • 4 nautici

    nautĭcus, a, um, adj., = nautikos, of or belonging to ships or sailors, ship-, nautical:

    inhibere est verbum totum nauticum,

    Cic. Att. 13, 21, 3:

    exuviae nauticae,

    id. Imp. Pomp. 18, 54:

    scientia nauticarum rerum,

    Caes. B. G. 3, 8; cf. Cic. N. D. 2, 60 152:

    clamor,

    Verg. A. 3, 128. panis, Plin. 22, 25, 68, § 138:

    pecunia,

    Dig. 45, 1, 122.—
    II.
    Subst.: nautĭci, ōrum, m., sailors, seamen:

    Macrin nautici vocant,

    Liv. 37, 28; 41, 3; Plin. 16, 37, 70, § 178.

    Lewis & Short latin dictionary > nautici

  • 5 clāmor

        clāmor ōris, m    [1 CAL-], a loud call, shout, cry: clamorem audivi, T.: tollere: ad aethera, V.: profundere: compesce, H.: magnus, S.: ingens, V.: nauticus, V.: it clamor eaelo, V. — A friendly shout, acclamation, applause: secundus, V.: coronae, H.—A hostile call, clamor, shout, C. —Of birds or insects, a cry, sound: gruum, mergorum, V.: apum, V.—A noise, sound, echo: scopuli clamorem dedere, V.: montium, H.
    * * *
    shout, outcry/protest; loud shouting (approval/joy), applause; clamor/noise/din; war-cry, battle-cry; roar (thunder/surf); cry of fear/pain/mourning; wailing

    Latin-English dictionary > clāmor

  • 6 Argonautae

    Argŏnautae, ārum, m., = Argonautai (the sailors of the Argo), the Argonauts, Val. Fl. 1, 353; Hyg. Fab. 14; Plin. 36, 15, 23, § 99:

    vehiculum Argonautarum,

    Cic. N. D. 2, 35, 89:

    navis,

    id. de Or. 1, 38, 174:

    princeps,

    i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69 al. — Martial, in his Epigr. 3, 67, De pigris nautis, plays upon the word, deriving it from argos, lazy, instead of Argô, making Argonautae = pigri nautae.—Hence, Argŏ-nautĭcus, a, um, adj., relating to the Argonauts, Argonautic. Argŏnautĭca, ōrum, n., the title of a poem by Valerius Flaccus, which has for its subject the Argonautic expedition; cf. Bähr, Lit. Gesch. p. 100; Teuffel, Rom. Lit. § 312.

    Lewis & Short latin dictionary > Argonautae

  • 7 Argonautica

    Argŏnautae, ārum, m., = Argonautai (the sailors of the Argo), the Argonauts, Val. Fl. 1, 353; Hyg. Fab. 14; Plin. 36, 15, 23, § 99:

    vehiculum Argonautarum,

    Cic. N. D. 2, 35, 89:

    navis,

    id. de Or. 1, 38, 174:

    princeps,

    i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69 al. — Martial, in his Epigr. 3, 67, De pigris nautis, plays upon the word, deriving it from argos, lazy, instead of Argô, making Argonautae = pigri nautae.—Hence, Argŏ-nautĭcus, a, um, adj., relating to the Argonauts, Argonautic. Argŏnautĭca, ōrum, n., the title of a poem by Valerius Flaccus, which has for its subject the Argonautic expedition; cf. Bähr, Lit. Gesch. p. 100; Teuffel, Rom. Lit. § 312.

    Lewis & Short latin dictionary > Argonautica

  • 8 Argonauticus

    Argŏnautae, ārum, m., = Argonautai (the sailors of the Argo), the Argonauts, Val. Fl. 1, 353; Hyg. Fab. 14; Plin. 36, 15, 23, § 99:

    vehiculum Argonautarum,

    Cic. N. D. 2, 35, 89:

    navis,

    id. de Or. 1, 38, 174:

    princeps,

    i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69 al. — Martial, in his Epigr. 3, 67, De pigris nautis, plays upon the word, deriving it from argos, lazy, instead of Argô, making Argonautae = pigri nautae.—Hence, Argŏ-nautĭcus, a, um, adj., relating to the Argonauts, Argonautic. Argŏnautĭca, ōrum, n., the title of a poem by Valerius Flaccus, which has for its subject the Argonautic expedition; cf. Bähr, Lit. Gesch. p. 100; Teuffel, Rom. Lit. § 312.

    Lewis & Short latin dictionary > Argonauticus

  • 9 clamor

    clāmor (old form clāmŏs, like arbos, labos, etc., Quint. 1, 4, 13), ōris, m. [clamo].
    I.
    A loud call, a shout, cry; of men and ( poet.) of animals (very freq. in all periods and species of composition):

    facere clamorem,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 33:

    tollere,

    id. Curc. 2, 2, 27; Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; id. Q. Fr. 2, 1. 3; Liv. 3, 28, 2; Quint. 5, 10, 46; Verg. A. 3, 672 al.:

    tollere in caelum,

    id. ib. 11, 745:

    ad aethera,

    id. ib. 2, 338; cf.:

    clamorem mittere ad sidera,

    Stat. Th. 12, 521:

    edere,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    profundere,

    id. Fl. 6, 15:

    compesce,

    Hor. C. 2, 20, 23:

    clamorem audire,

    Ter. Hec. 3, 1, 37:

    magno clamore concurritur,

    Sall. J. 53, 2:

    clamor virūm,

    Verg. A. 1, 87:

    impium Lenite clamorem,

    Hor. C. 1, 27, 7:

    ingens clamor,

    Verg. A. 12, 268:

    laetus,

    id. ib. 3, 524:

    subitus,

    id. ib. 11, 609:

    nauticus,

    id. ib. 3, 128:

    dare clamorem,

    id. ib. 3, 566:

    it clamor caelo,

    id. ib. 5, 451 al. —
    B.
    In partic., a friendly call, acclamation, applause:

    clamor secundus,

    Verg. A. 5, 491:

    dixi de te tanto clamore consensuque populi,

    Cic. Fam. 12, 7, 1:

    clamore coronae,

    Hor. Ep. 1, 18, 53;

    militum gaudentium,

    Tac. H. 1, 62 fin. al.—In plur., Cic. de Or. 1, 33, 152; id. Brut. 95, 326; id. Att. 1, 14, 4; Plin. Pan. 73, 1; 2, 6; Phaedr. 5, 5, 28; Quint. 12, 6, 4.—
    2.
    A hostile call, clamor, shout: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so Cic. Q. Fr. 2, 1, 3; id. Verr. 2, 1, 5, § 12 al.—
    II.
    Poet., of animals, a cry:

    gruum,

    Lucr. 4, 182; 4, 911:

    mergorum,

    Verg. G. 1, 362:

    apum,

    id. ib. 4, 76 al.—Of things, noise, sound, din:

    nubis,

    Lucr. 6, 147:

    ter scopuli clamorem inter cava saxa dedere,

    Verg. A. 3, 566:

    montium silvaeque,

    Hor. C. 3, 29, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > clamor

  • 10 clamos

    clāmor (old form clāmŏs, like arbos, labos, etc., Quint. 1, 4, 13), ōris, m. [clamo].
    I.
    A loud call, a shout, cry; of men and ( poet.) of animals (very freq. in all periods and species of composition):

    facere clamorem,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 33:

    tollere,

    id. Curc. 2, 2, 27; Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; id. Q. Fr. 2, 1. 3; Liv. 3, 28, 2; Quint. 5, 10, 46; Verg. A. 3, 672 al.:

    tollere in caelum,

    id. ib. 11, 745:

    ad aethera,

    id. ib. 2, 338; cf.:

    clamorem mittere ad sidera,

    Stat. Th. 12, 521:

    edere,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    profundere,

    id. Fl. 6, 15:

    compesce,

    Hor. C. 2, 20, 23:

    clamorem audire,

    Ter. Hec. 3, 1, 37:

    magno clamore concurritur,

    Sall. J. 53, 2:

    clamor virūm,

    Verg. A. 1, 87:

    impium Lenite clamorem,

    Hor. C. 1, 27, 7:

    ingens clamor,

    Verg. A. 12, 268:

    laetus,

    id. ib. 3, 524:

    subitus,

    id. ib. 11, 609:

    nauticus,

    id. ib. 3, 128:

    dare clamorem,

    id. ib. 3, 566:

    it clamor caelo,

    id. ib. 5, 451 al. —
    B.
    In partic., a friendly call, acclamation, applause:

    clamor secundus,

    Verg. A. 5, 491:

    dixi de te tanto clamore consensuque populi,

    Cic. Fam. 12, 7, 1:

    clamore coronae,

    Hor. Ep. 1, 18, 53;

    militum gaudentium,

    Tac. H. 1, 62 fin. al.—In plur., Cic. de Or. 1, 33, 152; id. Brut. 95, 326; id. Att. 1, 14, 4; Plin. Pan. 73, 1; 2, 6; Phaedr. 5, 5, 28; Quint. 12, 6, 4.—
    2.
    A hostile call, clamor, shout: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so Cic. Q. Fr. 2, 1, 3; id. Verr. 2, 1, 5, § 12 al.—
    II.
    Poet., of animals, a cry:

    gruum,

    Lucr. 4, 182; 4, 911:

    mergorum,

    Verg. G. 1, 362:

    apum,

    id. ib. 4, 76 al.—Of things, noise, sound, din:

    nubis,

    Lucr. 6, 147:

    ter scopuli clamorem inter cava saxa dedere,

    Verg. A. 3, 566:

    montium silvaeque,

    Hor. C. 3, 29, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > clamos

  • 11 naumachus

    naumăchus, i, m., = naumachos, a naval combatant:

    nauta, nauticus, naumachus, naumachia,

    Not. Tir. p. 77.

    Lewis & Short latin dictionary > naumachus

  • 12 panis

    pānis, is, m. ( neutr. collat. form pāne, is, Plaut. ap. Non. 218, 12, and Charis. p. 69 and 114 P.; v. infra; cf.

    also: non item apud vos est positum hoc pane et hic panis? etc.,

    Arn. 1, 36.—In gen. plur., panium, acc. to Caes. ap. Charis. p. 69 and 114 P.; panuin, acc. to Prisc. p. 771 P.) [from the root pa, to feed; whence also paomai, pabulum, and pasco], bread, a loaf.
    I.
    Lit.:

    tunc farinam aquā sparsit et assiduā tractatione perdomuit finxitque panem, etc.,

    Sen. Ep. 90, 23:

    a pistore panem petimus, vinum ex oenopolio,

    Plaut. As. 1, 3, 48:

    haec sunt ventris stabilimenta: pane et arsā bubulā, etc.,

    id. Curc. 2, 3, 88:

    quin tu rogas, Purpureum panem an puniceum soleam ego esse,

    id. Men. 5, 5, 19:

    sordidus,

    id. As. 1, 2, 16:

    panis rubidus,

    id. Cas. 2, 5, 1: cibarius panis, coarse bread (v. cibarius), Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    secundus,

    black bread, Hor. Ep. 2, 1, 123:

    ater,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    durus ac sordidus,

    Sen. Ep. 119, 3:

    siccus,

    dry bread, id. ib. 83, 6:

    panis plebeius, siligneus,

    id. ib. 119, 3; cf.:

    panis tener et niveus mollique siligine factus,

    Juv. 5, 70:

    vetus aut nauticus,

    Plin. 22, 25, 68, § 138:

    lapidosus,

    Hor. S. 1, 5, 91:

    fermentatus,

    Vulg. Lev 7, 13:

    azymus,

    id. Exod. 29, 2:

    subcinericus,

    id. ib. 12, 39:

    oleatus,

    id. Num. 11, 8: mollia panis, the crumb, Plin. [p. 1298] 13, 12, 26, §

    82: panis crusta,

    the crust, id. 29, 4, 23, § 75:

    bucella panis,

    a mouthful, Vulg. Gen. 18, 5:

    mucida caerulei panis consumere frusta,

    Juv. 14, 128.—
    B.
    In partic., a loaf:

    comesse panem tres pedes latum potes,

    Plaut. Bacch. 4, 1, 8:

    bini panes,

    id. Pers. 4, 3, 2:

    ex hoc effectos panes, jaciebant, etc.,

    Caes. B. C. 3, 48, 2:

    panes et opsonia,

    Suet. Calig. 37:

    panes quos coxerat tradidit,

    Vulg. Gen. 27, 17:

    tortam panis unius,

    id. Exod. 29, 23:

    quinque panes,

    id. Johan. 6, 9:

    cum esuriente panem suum dividere,

    Sen. Ep. 95, 51:

    frange esurienti panem tuum,

    Vulg. Isa. 58, 7.—Hence,
    II.
    Transf.
    1.
    Food in general:

    non in solo pane vivit homo,

    Vulg. Luc. 4, 4; id. 2 Thess. 3, 12; and trop. of food for the soul, spiritual nourishment:

    ego sum panis vitae,

    the food which gives life, id. Johan. 6, 48; 6, 51, etc.—
    2.
    A mass in the shape of a loaf, a loaf:

    panes aeris,

    Plin. 34, 11, 24, § 107:

    aut panes viridantis aphronitri,

    Stat. S. 4, 9, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > panis

  • 13 spira

    spīra, ae, f., = speira.
    I.
    That which is wound, wreathed, coiled, or twisted; a coil, fold, twist, spire (cf. orbis);

    of a serpent,

    Verg. G. 2, 154; id. A. 2, 217; Ov. M. 3, 77.—Of the grain of wood, Plin. 16, 39, 76, § 198.—Of the intestines, Lact. Opif. Dei, 11, § 16.—
    II.
    Concr.:

    spira dicitur et basis columnae unius tori aut duorum, et genus operis pistorii, et funis nauticus in orbem convolutus, ab eādem omnes similitudine. Pacuvius: Quid cessatis, socii, ejicere spiras sparteas? Ennius quidem hominum multitudinem ita appellat, cum ait: spiras legionibus nexunt,

    Fest. p. 300 Müll. (Ann. v. 501 Vahl., where the read. is nexit).—So,
    A.
    The base of a column, Vitr. 3, 3; 4, 1; Plin. 36, 23, 56, § 179.—
    B.
    A kind of twisted cake, a twist, cracknel, Cato, R. R. 77.—
    C.
    A coil of rope, Pac. ap. Fest. l. l.—
    D.
    A braid of hair, Plin. 9, 35, 58, § 117; Val. Fl. 6, 396.—
    E.
    A twisted tie for fastening the hat under the chin, Juv. 8, 208.—
    F.
    A confused crowd of men, Enn. ap. Fest. l. l.

    Lewis & Short latin dictionary > spira

См. также в других словарях:

  • Nauticus — Established 1994 Location One Waterside Drive Norfolk, Virginia United States Type Maritime …   Wikipedia

  • Nautĭcus — (v. gr.), auf das Schiff u. Seewesen sich beziehend. Daher: Nautĭci (Navicularĭi), Schiffer, welche in Rom eine besondere Zunft bildeten, welche gegen ihre Mitglieder, falls dieselben ohne Intestat u. Testamentserben verstarben, ein gesetzliches… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Nauticus — Der Nauticus war ein jährlich im Mittler Verlag erscheinendes nautisches Jahrbuch. Einzelheiten Die Publikation erschien seit 1899 als Nauticus Jahrbuch für Deutschlands Seeinteressen und beschäftigte sich als militärisch und technisch… …   Deutsch Wikipedia

  • Nauticus Guest Room — (Торре Сан Джованни Удженто,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Console Metello 8, 73059 …   Каталог отелей

  • Nautĭcus-Schriften — Nautĭcus Schriften, Titel verschiedener, unter dem Pseudonym Nauticus mit Benutzung amtlichen Materials herausgegebenen Veröffentlichungen. Bisher erschienen: »Altes und Neues zur Flottenfrage. Erläuterungen zum Flottengesetz« (Berl. 1898),… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • PANIS Nauticus — vide supra Panis Biscoctus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Norfolk, Virginia — Norfolk   Independent city   Downtown Norfolk skyline, Chrysler Museum of Art, Ocean View Fishing Pier, The Tide light rail …   Wikipedia

  • BE (Pain of Salvation album) — BE Studio album by Pain of Salvation Released September 27, 2004 …   Wikipedia

  • Hampton Roads — Coordinates: 36°58′N 76°22′W / 36.967°N 76.367°W / 36.967; 76.367 …   Wikipedia

  • Culture in Norfolk, Virginia — Contents 1 Arts 2 Media 3 Festivals and Parks 4 Sports 5 See also …   Wikipedia

  • USS Wisconsin (BB-64) — Die Wisconsin um 1990 auf hoher See Geschichte Bestellung 12. Juni 1940 Kiellegung 25. Januar 1941 …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»