Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

noise

  • 1 sonitus

    noise, sound.

    Latin-English dictionary of medieval > sonitus

  • 2 obstrepo

    ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a.
    A.
    Neutr.
    1.
    Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.:

    marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora,

    Hor. C. 2, 18, 20:

    remotis Obstrepit Oceanus Britannis,

    id. ib. 4, 14, 48:

    multaque nativis obstrepit arbor aquis,

    Prop. 4 (5), 4, 4:

    si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc.,

    Sen. Ep. 29, 12:

    fontesque lymphis obstrepunt manantibus,

    Hor. Epod. 2, 27:

    tympana... raucis Obstrepuere sonis,

    Ov. M. 4, 392:

    garrula per ramos avis obstrepit,

    sings aloud, Sen. Oedip. 454:

    jam genus totum obstrepit,

    makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.— Impers., there is a noise, a noise arises:

    non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc.,

    if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.—
    2.
    Trop.
    a.
    To bawl or shout against; to clamor or cry out against.
    (α).
    Absol.:

    adversarius obstrepit,

    Quint. 12, 6, 5.—
    (β).
    With dat.:

    certatim alter alteri obstrepere,

    Liv. 1, 40 fin.:

    ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur,

    Cic. de Or. 3, 13, 50.—
    (γ).
    Impers. pass.:

    decemviro obstrepitur,

    Liv. 3, 49, 4.—
    b.
    To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.:

    quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem,

    Cic. Fam. 5, 4, 1.—
    c.
    To impede or hinder; to prove an obstacle, hinderance, or injury to.
    (α).
    With dat.:

    detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere,

    Flor. 4, 2, 9:

    remove parentem, ne tuae laudi obstrepat,

    Sen. Herc. Fur. 1030.—
    (β).
    Absol.:

    mhil sensere (Poeni), obstrepente pluviā,

    Liv. 21, 56, 9:

    ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat,

    Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14:

    sed clausae sunt aures, obstrepente irā,

    id. 8, 1, 48.—
    d.
    To cry out against, blame.—With dat.:

    huic definitioni ita obstrepunt,

    Gell. 6, 2, 4.—
    B.
    Act., to clamor against; to oppose, disturb:

    tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono,

    Cic. Marcell. 3, 9:

    quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur,

    are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.—
    2.
    To fill with noise, cause to resound:

    secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis,

    Ov. F. 6, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > obstrepo

  • 3 perstrepo

    per-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a., to make much noise ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Neutr., to make a great noise, to resound, echo, ring:

    abeunt lavatum, perstrepunt,

    Ter. Eun. 3, 5, 52:

    tellus perstrepit,

    Sil. 8, 430:

    perstrepit rumor in aulā,

    Stat. Achill. 2, 76:

    clangor buccinae,

    Vulg. Exod. 19, 16.—
    II.
    Act.
    A.
    To sound through, make a noise through, to make resound:

    turba perstrepit aedes,

    Claud. in Ruf. 1, 213: cubiculum jubilis suis, M. Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caesarem, 4, 5 Mai.—In pass.:

    clamore januas perstrepi,

    App. M. 3, p. 129.—
    B.
    To make a great noise with or about any thing: nonne haec cotidie perstrepunt Ariani? Ambros. de Fide, 5, 16, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > perstrepo

  • 4 convīcium

        convīcium (not-vītium), ī, n    [com-+VOC-], a loud noise, cry, clamor, outcry: cum maximo convitio: alcui fit a senatu: cantorum: Humanae convicia linguae, utterances, O.—Of frogs, Ph.— Wrangling, altercation, contention: aures convitio defessae.— Importunity: alqd convitio efflagitare. —A violent disapprobation, contradiction: omnium vestrum: grave: senatūs.—Reproach, abuse, reviling, insult: scurrae: convicio consulis correpti, Cs.: acerbior in conviciis, Ta.: pueris convicia Ingerere, H.: transire a conviciis ad tela, Ta.: nemorum convicia, picae, scolds, O.
    * * *
    noise (angry), chatter/outcry/clamor/bawling; noise source; noisy importuning; reprimand/reproach/reproof; abuse/jeers/mockery/insults; object of shame

    Latin-English dictionary > convīcium

  • 5 sonō

        sonō uī, itus (P. fut. sonātūrus, H.), āre    [sonus], to make a noise, sound, resound: in occultis templi tympana sonuerunt, Cs.: nunc mare, nunc siluae Aquilone sonant, H.: omnia passim mulierum puerorumque... ploratibus, L.: displosa sonat vesica, H.: mugitibus sonant ripae, echo, V. — To speak, sound, utter, express: subagreste quiddam, speak: Ille sonat raucum, O.: nec vox hominem sonat, i. e. bespeak a human being, V.: furem sonuere invenci, betrayed, Pr.— To cry out, call, celebrate, sing, cause to resound: Sonante mixtum tibiis carmen lyrā, H.: te carmina nostra sonabunt, praise, O.: Tale sonat populus, cries out, O.: atavos sonans, i. e. vaunting, V.— To mean, express, signify: unum sonare, i. e. agree in meaning: quā deterius nec Ille sonat, Iu.: non intellegere, quid sonet haec vox voluptatis, means.
    * * *
    I
    sonare, sonavi, sonatus V
    make a noise/sound; speak/utter, emit sound; be spoken of (as); express/denote; echo/resound; be heard, sound; be spoken of (as); celebrate in speech
    II
    sonere, sonui, sonitus V
    make a noise/sound; speak/utter, emit sound; be spoken of (as); express/denote; echo/resound; be heard, sound; be spoken of (as); celebrate in speech

    Latin-English dictionary > sonō

  • 6 clamosus

    clāmōsus, a, um, adj. [clamor] (mostly post-Aug.), full of clamor or noise, i. e.,
    I.
    Act., clamoring or bawling continually or loudly, clamorous, noisy, bawling:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    pater,

    Juv. 14, 191:

    magister,

    Mart. 5, 84, 2.—
    * Adv.: clāmōsē, clamorously:

    clamose ne dicamus omnia,

    Quint. 11, 3, 45.—
    II.
    Pass., filled with noise or clamor, noisy:

    urbs,

    Stat. S. 4, 4, 18:

    theatri turba,

    id. ib. 3, 5, 16:

    valles,

    id. Th. 4, 448:

    circus,

    Juv. 9, 144; Mart. 10, 53:

    Subura,

    id. 12, 18, 2.— Poet. with gen.:

    undae clamosus Helorus,

    Sil. 14, 269.—
    B.
    Accompanied with noise or clamor:

    actio,

    Quint. 5, 3, 2:

    Phasma Catulli,

    Juv. 8, 186:

    adceleratio,

    Auct. Her. 3, 13, 23:

    mortes boum,

    Veg. Vet. 4, pr. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > clamosus

  • 7 crepitus

    crĕpĭtus, ūs, m. [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling, a noise, etc. (in good prose).
    I.
    In gen.:

    cardinum,

    Plaut. Curc. 1, 3, 1; cf.

    claustrorum (with sonitus),

    id. ib. 1, 3, 47:

    carbasi,

    Lucr. 6, 110:

    e motu frenorum,

    Varr. R. R. 2, 7, 12:

    dentium,

    a chattering, Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    pedum,

    id. Top. 12, 52:

    armorum,

    Liv. 25, 6, 21; 38, 17, 5: alarum (anserum). id. 5, 47, 4:

    plagarum,

    Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162:

    inlisae manus umeris,

    Sen. Ep. 56, 1:

    tibiarum et scabellorum,

    Suet. Calig. 54:

    arboris,

    Plin. 10, 18, 20, § 40:

    imbrium,

    a pattering, id. 12, 1, 5, § 10:

    sonitus, tonitrus,

    a crash, Plaut. Am. 5, 1, 10: digitorum, a snapping of the fingers, as the signal of a command (cf. crepo and concrepo), Mart. 14, 119.—
    II.
    In partic.: crepitus (sc. ventris), a breaking wind with noise, = pordê (diff. from flatus, without noise), Plaut. Curc. 2, 3, 16; Cic. Fam. 9, 22, 5: Sen. Ep. 91, 19; Plin. 27, 12, 87, § 110 al.;

    with flatus,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > crepitus

  • 8 increpo

    in-crĕpo, ŭi, ĭtum (increpavi, Plaut. Most. 3, 2, 63; Vulg. Psa. 9, 6; Suet. Tib. 52:

    increpatus,

    Just. 11, 4, 5; Prud. 7, 195; Liv. 24, 17, 7 Cod.), 1, v. n. and a., to make a noise, sound, resound, to rush, rustle, patter, rattle, whiz (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    simul ut discus increpuit,

    Cic. de Or. 2, 5, 21:

    corvorum increpuit densis exercitus alis,

    Verg. G. 1, 382.—
    2.
    Transf., to make a noise, be noised abroad:

    increpui hibernum et fluctus movi maritumos,

    Plaut. Rud. prol. 69:

    quicquid increpuerit, Catilinam timeri,

    Cic. Cat. 1, 7, 18:

    simul atque increpuit suspicio tumultus,

    id. Mur. 10, 22:

    si quid increparet terroris,

    Liv. 4, 43, 10:

    haec indigna miserandaque auditu cum apud timentes... increpuissent,

    id. 6, 37, 1.—
    B.
    Act., to utter aloud, produce, give forth ( poet.):

    saevas increpat aura minas,

    Prop. 1, 17, 6: tuba terribilem sonitum. Verg. A. 9, 504.—
    2.
    To cause to give forth a sound:

    cum Juppiter atras increpuit nubes,

    Ov. M. 12, 52:

    increpuit unda latus,

    id. Tr. 1, 4, 24; cf.:

    vincor ut credam miser Sabella pectus increpare carmina,

    disturb, confuse, Hor. Epod. 17, 28.—
    3.
    To make a noise at a person, thunder at:

    timeo totus, ita me increpuit Juppiter,

    Plaut. Am. 5, 1, 25.—
    II.
    Transf.
    A.
    To exclaim loudly against a person, to blame or upbraid loudly, to chide, rebuke, reprove.With acc.:

    numquid increpavit filium?

    Plaut. Most. 3, 2, 63:

    maledictis omnes bonos,

    Sall. C. 21, 4:

    gravibus probris,

    Liv. 23, 45, 5:

    etiam deos verbis ferocioribus,

    id. 45, 23, 19:

    cunctantes arma capere,

    id. 10, 35, 8:

    increpat ultro Cunctantes socios,

    Verg. A. 10, 830.—With ad and acc.:

    dictator ad contionem advocatam increpuit,

    spoke angrily, Liv. 4, 32, 2.— Absol.:

    ultro animos tollit dictis, atque increpat ultro,

    Verg. A. 9, 127.—
    B.
    To accuse a person of any thing:

    avaritiae singulos,

    Suet. Cal. 39:

    saevitiae populum,

    id. Galb. 15.—
    C.
    With an abstract object, to reprove, censure, inveigh against any reprehensible quality or act of a person:

    illis versibus increpant eorum arrogantiam,

    Cic. Ac. 2, 23, 74:

    illius in me perfidiam,

    id. Q. Fr. 2, 3, 3:

    fugam,

    id. de Or. 2, 48, 199 al. —Hence, incrĕ-pĭtus, a, um, Part.
    A.
    Chided, reproved:

    praefecti navium graviter increpiti,

    Liv. 23, 26, 4; 24, 17, 7.—
    B.
    Accused:

    ignaviae,

    Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > increpo

  • 9 clāmor

        clāmor ōris, m    [1 CAL-], a loud call, shout, cry: clamorem audivi, T.: tollere: ad aethera, V.: profundere: compesce, H.: magnus, S.: ingens, V.: nauticus, V.: it clamor eaelo, V. — A friendly shout, acclamation, applause: secundus, V.: coronae, H.—A hostile call, clamor, shout, C. —Of birds or insects, a cry, sound: gruum, mergorum, V.: apum, V.—A noise, sound, echo: scopuli clamorem dedere, V.: montium, H.
    * * *
    shout, outcry/protest; loud shouting (approval/joy), applause; clamor/noise/din; war-cry, battle-cry; roar (thunder/surf); cry of fear/pain/mourning; wailing

    Latin-English dictionary > clāmor

  • 10 clangor

        clangor ōris, m    [1 CAL-], a sound, clang, noise: tubarum, V.: clangorem fundere (of birds), C. poët.: consonus (pennarum), O.: cum magno clangore volitare, L.
    * * *
    clang, noise; blare/blast (trumpet); crying/clamor (bird); barking/baying (dog)

    Latin-English dictionary > clangor

  • 11 fragor

        fragor ōris, m    [FRAG-], a crashing, crash, noise, din: fragorem Silva dat, O.: tectorum, L.: Fit fragor, a thunder-peal, O.: subitoque fragore Intonuit, V.: terra adventūs hostium quasi fragore quodam denuntiat.
    * * *
    noise, crash

    Latin-English dictionary > fragor

  • 12 fremitus

        fremitus ūs, m    [FREM-], a rushing, resounding, murmuring, humming, loud noise: Afrorum fremitu terrere me: maris: eorum, qui veniebant, Cs.: ex nocturno fremitu, Cs.: si displicuit sententia, fremitu aspernantur, Ta.: fremitu virūm Consonat nemus, V.: frementis Verba volgi, O.: equorum, neighing, L.: (apum), humming, V.
    * * *
    I
    fremita, fremitum ADJ
    roaring, noisy; shouting, raging, growling, snorting, howling
    II
    roar, loud noise; shouting; resounding; rushing, murmuring, humming; growl

    Latin-English dictionary > fremitus

  • 13 murmur

        murmur uris, n    a murmur, murmuring, hum, roar, growling, grumbling, crash: populi, L.: serpitque per agmina murmur, V.: pro verbis murmura reddunt, roars (of lions), O.: strepit omnis murmure campus, hum (of bees), V.: maris: ventosum, the rushing wind, V.: exanimes primo murmure caeli, i. e. thunder, Iu.: cornuum, sound, H.: inflati buxi, i. e. of the tibia, O.
    * * *
    I
    murmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumble
    II
    murmur/mutter; whisper/rustle, hum/buzz; low noise; roar/growl/grunt/rumble

    Latin-English dictionary > murmur

  • 14 sonitus

        sonitus ūs, m    [SON-], a noise, sound, din: cogitate genus sonitūs eius, etc.: sonitu quatit ungula campum, V.: tubarum, V.: remorum, Cs.: procellae, L.: Olympi, i. e. thunder, V.: verborum inanis: nosti iam in hac materiā sonitūs nostros, i. e. the thunders of my speech.
    * * *
    noise, loud sound

    Latin-English dictionary > sonitus

  • 15 sonor

        sonor ōris, m    [sono], a noise, sound, din: sonorem Dant silvae, V.: saeva sonoribus arma, V.
    * * *
    sound, noise, din

    Latin-English dictionary > sonor

  • 16 sonus

        sonus ī, m    [SON-], a noise, sound: Tympana raucis Obstrepuere sonis, O.: signorum sonus, Cs.: fluminis, L.: ab acutissimus... gravissimus, the highest treble... the lowest bass: neque cho<*>da sonum reddit quem volt manus, H.: Confusae urbis, V.: inanīs sonos fundere, utter emply sounds. —Fig., tone, character, style: suus est cuique certus sonus: unus enim sonus est totius orationis.
    * * *
    noise, sound

    Latin-English dictionary > sonus

  • 17 strepitus

        strepitus ūs, m    [strepo], a confused noise, din, clash, crash, rustle, rattle, clatter, murmur: strepitus, fremitus, clamor tonitruum: ingens Valvarum, H.: rotarum, Cs.: neque decretum exaudiri prae strepitu et clamore poterat, L.: concursus hominum forique strepitus: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitūs, L.—Of music, a sound: citharae, H.: testudinis aureae, H.
    * * *
    noise, racket; sound; din, crash, uproar

    Latin-English dictionary > strepitus

  • 18 strepō

        strepō uī, —, ere,    to make a noise, rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar: Inter se, C. poët.: fluvii-strepunt Hibernā nive turgidi, H.: strepit adsiduo cava tempora circum Tinnitu galea, V.: haec cum streperent, vociferated, L.—Of music, to sound: rauco strepuerunt cornua cantu, V.: iam litui strepunt, H.—Of places, to resound, sound, be filled, ring: strepit murmure campus, V.: omnia terrore ac tumultu, L.: aures clamoribus plorantium, L.—Fig., to be heard: intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat, i. e. was not heard outside, Ta.
    * * *
    strepere, strepui, strepitus V
    make a loud noise; shout confusedly; resound

    Latin-English dictionary > strepō

  • 19 adstrepo

    adstrepere, adstrepui, - V
    make a noise at, shout in support, take up a cry; assail with noise; murmur

    Latin-English dictionary > adstrepo

  • 20 astrepo

    astrepere, astrepui, - V
    make a noise at, shout in support, take up a cry; assail with noise; murmur

    Latin-English dictionary > astrepo

См. также в других словарях:

  • noise — [ nwaz ] n. f. • fin XIe; « bruit, tapage » en a. fr.; lat. nausea « mal de mer » ♦ Vx Querelle, dispute. « C est une noise que vous nous cherchez » (Jouhandeau). « de petites noises » (Duhamel). ♢ (1611) Mod. Loc. Chercher (des) noise(s) à qqn.… …   Encyclopédie Universelle

  • noise — Noise, f. penac. Tantost signifie debat, contens, querele, Altercatio, Concertatio, Contentio, Dissidium, Iurgium, Adiurgium, Lis, Litigium, Praecertatio, Rixa, Velitatio {{t=g}}néikê,{{/t}} contentio, {{t=g}}néikô, m. néikêsô,{{/t}} contendo,… …   Thresor de la langue françoyse

  • Noise — Noise, n. [F. noise noisy strife, quarrel, brawl, fr. L. nausea seasickness, sickness, disgust. See {Nausea}.] 1. Sound of any kind. [1913 Webster] The heavens turn about in a most rapid motion without noise to us perceived. Bacon. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • noise — NOISE. s. f. Querelle, dispute, riote. Grande noise. chercher noise. emouvoir une noise. il a émû la noise. il s emeut noise entre eux. il a commencé la noise. c est luy qui est autheur de la noise, cause de la noise. pour moy. je ne veux point… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • noise — [ nɔız ] noun *** uncount a loud or unpleasant sound: The noise from the machines is deafening. make a noise: Please will you stop making so much noise! too much noise: The neighbors said that we were making too much noise. a. count a sound: The… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • noise — noise; noise·ful; noise·less; an·ti·noise; ge·noise; gé·noise; noise·ful·ly; noise·less·ly; noise·less·ness; …   English syllables

  • noise — [noiz] n. [ME < OFr, noise, quarreling, clamor < L nausea: see NAUSEA] 1. a) loud or confused shouting; din of voices; clamor b) any loud, discordant, or disagreeable sound or sounds 2. a sound of any kind [the noise of the rain] 3 …   English World dictionary

  • NOiSE — ist ein Manga von Tsutomu Nihei aus dem Jahr 2001. Er bildet das Prequel zu seinem erfolgreichen Werk Blame!. Das letzte Kapitel von NOiSE enthält Tsutomu Niheis 1994 in der Manga Zeitschrift Afternoon erschienenen Debütmanga BLAME.… …   Deutsch Wikipedia

  • NOiSE — ノイズ (Noizu) Type Seinen Genre Cyberpunk One shot Manga Auteur Tsutomu Nihei Éditeur …   Wikipédia en Français

  • Noise — Noise, v. i. To sound; to make a noise. Milton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Noise — Noise, v. t. [imp. & p. p. {Noised}; p pr. & vb. n. {Noising}.] 1. To spread by rumor or report. [1913 Webster] All these sayings were noised abroad. Luke i. 65. [1913 Webster] 2. To disturb with noise. [Obs.] Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»