-
1 munitio
mūnītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de construire, action de fortifier. [st2]2 [-] ouvrages de fortification: mur, remparts, retranchements. [st2]3 [-] clôture, fermeture. [st2]4 [-] action d'ouvrir une route. - munitio Dyrrachina, Suet.: investissement de Dyrrachium, blocus de Dyrrachium. - munitionum omnes copiae, Caes.: toutes les troupes destinées à la défense des places. - ex viarum munitione quaestum facere, Cic.: gagner de l'argent dans les entreprises de voirie. - munitio viarum et fluminum, Tac.: entretien des routes et des digues. - habere munitionem ad causam, Cic.: faciliter l'intelligence d'une cause. - munitione milites prohibere: empêcher les soldats de se retrancher. - munitiones circumdatae: mur de circonvallation. - quum audisset non multum superesse munitiōnis, Nep.: ayant appris qu'il restait peu de chose à faire pour compléter les fortifications. - aliquem ad munitiones viarum condemnare, Suet. Calig. 27: condamner qqn à entretenir les routes.* * *mūnītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de construire, action de fortifier. [st2]2 [-] ouvrages de fortification: mur, remparts, retranchements. [st2]3 [-] clôture, fermeture. [st2]4 [-] action d'ouvrir une route. - munitio Dyrrachina, Suet.: investissement de Dyrrachium, blocus de Dyrrachium. - munitionum omnes copiae, Caes.: toutes les troupes destinées à la défense des places. - ex viarum munitione quaestum facere, Cic.: gagner de l'argent dans les entreprises de voirie. - munitio viarum et fluminum, Tac.: entretien des routes et des digues. - habere munitionem ad causam, Cic.: faciliter l'intelligence d'une cause. - munitione milites prohibere: empêcher les soldats de se retrancher. - munitiones circumdatae: mur de circonvallation. - quum audisset non multum superesse munitiōnis, Nep.: ayant appris qu'il restait peu de chose à faire pour compléter les fortifications. - aliquem ad munitiones viarum condemnare, Suet. Calig. 27: condamner qqn à entretenir les routes.* * *Munitio, Verbale. Caes. Fortification, ou lieu de forteresse, comme Bastillon, ou Rempart, Munition. -
2 munitio
mūnītĭo, ōnis, f. [1. munio], a defending, fortifying, protecting (class.).I.Lit.:B.milites munitione prohibere,
Caes. B. G. 1, 49:oppidi,
Suet. Galb. 10:operis,
a fortifying, erection of fortifications, Caes. B. G. 1, 8:fluminum,
a bridging over, Tac. A. 1, 56:munitionis multa sunt genera,
enclosure, fencing, hedging, Pall. 1, 34.—Transf.1.Concr., a means of fortification or defence, a fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls (syn. munimentum):2.nisi munitione ac mole lapidum a mari (fons) disjunctus esset,
Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118:munitiones multiplices Piraei portus,
Vell. 2, 23, 3:urbem operibus munitionibusque sepire,
Cic. Phil. 13, 9, 20: demoliri, Sall. Fragm. ap. Non. 2, 204:facere,
Caes. B. G. 1, 10:incendere,
Nep. Eum. 5, 7:per munitionem introire,
Sall. J. 38, 6:munitiones in urbem spectantes,
Liv. 5, 5:munitiones et castella,
Tac. A. 3, 74:multum munitionis,
of the walls, Nep. Them. 7, 2.—(Acc. to munio, I. B. 2.) A making passable of roads, by opening, paving, etc.:II.ex viarum munitione quaestum facere,
repairing the roads, work on the roads, Cic. Font. 4, 7:multos ad munitiones viarum condemnavit,
Suet. Calig. 27.—Trop., a support:aditus ad causam et munitio aut quoddam ornamentum,
support to the cause, Cic. de Or. 2, 79, 320 (al. communitio).—(The gloss. of Fest. is prob. corrupt: munitio morsicatio ciborum, Paul. ex Fest. p. 143 Müll.) -
3 munitio
munitio munitio, onis f укрепление -
4 munitio
mūnītio, ōnis f. [ munio ]1) возведение укреплений, укрепление ( castrorum Cs)m. operis Cs — постройка фортификационного сооруженияprohibēre aliquem munitione Cs — мешать кому-л. возводить укрепленияm. flumĭnum T — постройка мостов через реки3) фортификационное сооружение, укрепление ( urbem munitionibus saepire C) -
5 munitio
mūnītio, ōnis, f. (munio), I) die Befestigung, Verwahrung einer Person od. eines Ortes gegen Feinde usw., die Errichtung eines festen, schützenden Ortes usw., 1) eig.: munitione milites prohibere, Caes.: oppidi, Suet.: Dyrrhachina, Blockade, Suet.: operis, Befestigung, Errichtung der Befestigungswerke, Caes.: a quibus cum audisset non multum superesse munitionis, nur noch ein kleiner Teil der Befestigungsarbeit, Nep. – 2) meton., ein Befestigungsmittel, Befestigungswerk (Festungswerk), besonders Schanzen und Mauern, sub hostium munitionem succedere, Sisenn. fr.: urbem munitionibus saepire, Cic.: munitiones circumdare oppido, Hirt.: munitiones incendere, Nep.: munitiones temptare (bedrohen), Liv. – II) das Gangbarmachen, viarum, Straßenausbesserung, -arbeit, Cic.: u. so multos ad munitiones viarum condemnavit, Suet.: m. fluminum, Überbrückung, Tac. – / Cic. de or. 2, 320 jetzt communitionem.
-
6 munitio
mūnītio, ōnis, f. (munio), I) die Befestigung, Verwahrung einer Person od. eines Ortes gegen Feinde usw., die Errichtung eines festen, schützenden Ortes usw., 1) eig.: munitione milites prohibere, Caes.: oppidi, Suet.: Dyrrhachina, Blockade, Suet.: operis, Befestigung, Errichtung der Befestigungswerke, Caes.: a quibus cum audisset non multum superesse munitionis, nur noch ein kleiner Teil der Befestigungsarbeit, Nep. – 2) meton., ein Befestigungsmittel, Befestigungswerk (Festungswerk), besonders Schanzen und Mauern, sub hostium munitionem succedere, Sisenn. fr.: urbem munitionibus saepire, Cic.: munitiones circumdare oppido, Hirt.: munitiones incendere, Nep.: munitiones temptare (bedrohen), Liv. – II) das Gangbarmachen, viarum, Straßenausbesserung, -arbeit, Cic.: u. so multos ad munitiones viarum condemnavit, Suet.: m. fluminum, Überbrückung, Tac. – ⇒ Cic. de or. 2, 320 jetzt communitionem. -
7 mūnītiō
mūnītiō ōnis, f [munio], a defending, fortifying, protecting: milites munitione prohibere, Cs.: operis, erection of fortifications, Cs.: munitionis causā in silvas discedere, go to cut wood for a rampart, Cs.— A defence, fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls: munitione a mari (fons) disiunctus: urbem operibus munitionibusque saepire: intra munitiones ingredi, Cs.: per munitionem introire, S.: multum munitionis, of the walls, N.— A making passable, opening: viarum: fluminum, bridging, Ta.* * *fortifying; fortification -
8 munitio
1) укрепление, построение, проложение, min. viae (1. 3 § 1. D. 43, 11. 1. 12. 14. § 2 D. 50, 4). 2) постройка для защиты (1. un. § 7 D. 43, 13). 3) защита: murus ad munit. urbis exstructus (1. 18 C. 8, 12. 1. 4 C. 7, 39).Латинско-русский словарь к источникам римского права > munitio
-
9 munitio
fortifying, defense works, bridging, fortification. -
10 munitio
, onis fукрепление, устройство укреплений -
11 circummunitio
-
12 munitiuncula
mūnītiuncula, ae f. [demin. к munitio ] -
13 Dyrrachium
Dyrrachium (Dyrrhachium, Durrachium), iī, n. (Δυῤῥάχιον), späterer Name der Stadt Epidamnus (Επίδαμνος) im griech. Illyrien, auf einer Halbinsel am Adriatischen Meere, Landungsplatz bei der Überfahrt von Brundisium her, mit lebhaftem Verkehr und Handel, jetzt Durazzo, Cic. ep. 14, 1, 6 sq. Caes. b.c. 3, 9 sqq. Liv. 29, 12, 3. Vitr. 8, 3, 6. Mela 2, 3, 12 (2. § 56). Catull. 36, 15 (wo Haupt u. Bährens Durrach.): Dyrrachium ire et redire, Anspielung auf Ciceros Exil, Macr. sat. 2, 6, 6. – Dav. Dyrrachīnus, a, um, dyrrachinisch, litus, Cic. Sest. 140: proelium, Caes. b.c. 3, 80: munitio, Suet. Caes. 68. – Plur. subst. Dyrrachīnī, u. -ēnī, ōrum, m. (Δυῤῥαχηνοί), die Dyrrachiner, gew. Form -īni, Cic. ad Att. 3, 22, 4 (wo cod. M1 Durachini), Plin. 14, 30: Form -ēnī, Paul. dig. 50, 15, 8. § 8. M. – / Die Schreibung Dyrrach. (Durrach.) ist die der besten Hdschrn. u. besten Ausgaben; nur Baiter und Wesenberg haben noch in Cic. epp., sowie Hofmann in Caes. b.c. Dyrrhachium.
-
14 humilis
humilis, e (humus), niedrig, I) eig.: a) niedrig im Ggstz. zum Hohen (Ggstz. procerus [langgewachsen], altus, celsus), arbusculae, Varro: ara, Val. Flacc.: Italia, Verg.: avis volat humilis, Verg.: munitio humilior, Caes.: arbores et vites et quae sunt humiliora, Cic.: solum humillimum, Iustin.: n. pl. subst., ballistae in humiliora ex supernis valentes, die von oben herab nach der Tiefe wirkten, Amm. – v. der Statur, dem Wuchs, niedrig, klein, corpusculum, Sen.: staturā esse humili et corpore exiguo, Nep.: brevi atque humili corpore homines, Gell.: quorum neminem adeo humilem esse, ut etc., Curt. – humiles Cleonae, das kleine, winzige, Ov. – b) niedrig, flach im Ggstz. zum Tiefen (Ggstz. altus), fossa, Verg. u. Tac.: radix insulae, flacher, seichter Grund, Plin. ep. – II) übtr.: A) dem Stande, dem Range, dem Ansehen usw. nach niedrig, gering, tiefgestellt (Ggstz. honestus, opulentus), a) v. Pers.u. deren Stand: humilibus parentibus natus, Cic.: admodum humili loco natus, Val. Max.: humili fortunā ortus, Liv.: humillimae sortis homo, Liv. epit.: humillimo loco natus, Aur. Vict.: humillimus de plebe, Liv.: quis apparitor tam humilis etc., Cic. – subst., humilis, is, m., ein Geringer, Hor., Quint. u.a.: u. so Compar. humilior, Quint.: u. im Plur., humiles, Ggstz. non improbi, Cic., Ggstz. honesti, Quint., Ggstz. sublimes, Phaedr.: u. im Compar. humiliores (Ggstz. superiores), Quint. – und dem Ansehen. der Macht nach unbedeutend, schwach (Ggstz. opulentus, potens), Cic. u.a.: civitas, Caes.: alqm humiliorem redigere, Caes.: quos et quam humiles accepisset, wie u. in welchem Zustande der Erniedrigung er sie getroffen hätte, Caes.: subst., ex humili potens princeps, Hor.: u. Plur. humiles, Ggstz. praepotentes, Val. Max.: humiliores, Ggstz. opulentiores, Hirt. b. G. – u. in bezug auf Verdienste tiefstehend, unansehnlich (Ggstz. amplus), homines humiles (Ggstz. amplissimi viri), Balb. et Opp. in Cic. ep. – u. in bezug auf innere Vorzüge, mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores et infirmiores sint (tiefer stehen u. schwächer sind), hac re maxime bestiis praestare, quod loqui possunt, Cic. – u. vom Schriftsteller, in bezug auf die Behandlung des Stoffes alltäglich, gewöhnlich, Quint. 10, 1, 87. – b) v. lebl. Subjj. = niedrig, gering, alltäglich, unedel, vestitus, Nep.: ars, Cic.: curae humiles et sordidae, die niedrigen u. verächtlichen Sorgen (des alltäglichen Lebens), Plin. ep.: verbum h., alltägliches, unedles, Cic.: n. pl. subst., et obscena vitabimus et sordida et humilia (niedrige Ausdrücke), Quint. 8, 2, 2. – B) der Gemütsstimmung nach (= ταπεινός), a) niedergeschlagen, kleinmütig, verzagt, feig, humili animo (mit Kleinmut) ferre, Cic.: (consulum) humiles mentes, Cic. – b) unterwürfig, demütig, v. Bittenden od. deren Rede usw., non ego dedignor h. supplexque precari, Ov.: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic.: orari humili et supplici oratione, Cic.: in humiles demissa preces, Claud. – c) unterwürfig, kriechend, knechtisch, neque nos simus tam humiles, ut, quae laudamus, inutilia credamus, Quint.: assentator humillimus, Vell. – C) v. der Darstellung = ohne höhern Aufschwung, niedrig (Ggstz. sublimis), oratio h. et abiecta, Cic.: demissus atque h. sermo, die bescheidene u. niedere Sprache des gewöhnlichen Lebens, Cic.: humillimum genus dicendi, Augustin. – n. pl. subst., sublimia humilibus miscere, erhabene Worte mit niedrigen, Quint. 8, 3, 60. – / Superl. gew. humillimus; doch vulg. auch humilissimus, Ps. Cypr. adv. Iud. 6.
-
15 munitiuncula
mūnītiuncula, ae, f. (Demin. v. munitio), eine kleine Befestigung, Vulg. 1. Mach. 16, 15.
-
16 Dyrrachium
Dyrrachium (Dyrrhachium, Durrachium), iī, n. (Δυῤῥάχιον), späterer Name der Stadt Epidamnus (Επίδαμνος) im griech. Illyrien, auf einer Halbinsel am Adriatischen Meere, Landungsplatz bei der Überfahrt von Brundisium her, mit lebhaftem Verkehr und Handel, jetzt Durazzo, Cic. ep. 14, 1, 6 sq. Caes. b.c. 3, 9 sqq. Liv. 29, 12, 3. Vitr. 8, 3, 6. Mela 2, 3, 12 (2. § 56). Catull. 36, 15 (wo Haupt u. Bährens Durrach.): Dyrrachium ire et redire, Anspielung auf Ciceros Exil, Macr. sat. 2, 6, 6. – Dav. Dyrrachīnus, a, um, dyrrachinisch, litus, Cic. Sest. 140: proelium, Caes. b.c. 3, 80: munitio, Suet. Caes. 68. – Plur. subst. Dyrrachīnī, u. -ēnī, ōrum, m. (Δυῤῥαχηνοί), die Dyrrachiner, gew. Form -īni, Cic. ad Att. 3, 22, 4 (wo cod. M1 Durachini), Plin. 14, 30: Form -ēnī, Paul. dig. 50, 15, 8. § 8. M. – ⇒ Die Schreibung Dyrrach. (Durrach.) ist die der besten Hdschrn. u. besten Ausgaben; nur Baiter und Wesenberg haben noch in Cic. epp., sowie Hofmann in Caes. b.c. Dyrrhachium.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Dyrrachium
-
17 humilis
humilis, e (humus), niedrig, I) eig.: a) niedrig im Ggstz. zum Hohen (Ggstz. procerus [langgewachsen], altus, celsus), arbusculae, Varro: ara, Val. Flacc.: Italia, Verg.: avis volat humilis, Verg.: munitio humilior, Caes.: arbores et vites et quae sunt humiliora, Cic.: solum humillimum, Iustin.: n. pl. subst., ballistae in humiliora ex supernis valentes, die von oben herab nach der Tiefe wirkten, Amm. – v. der Statur, dem Wuchs, niedrig, klein, corpusculum, Sen.: staturā esse humili et corpore exiguo, Nep.: brevi atque humili corpore homines, Gell.: quorum neminem adeo humilem esse, ut etc., Curt. – humiles Cleonae, das kleine, winzige, Ov. – b) niedrig, flach im Ggstz. zum Tiefen (Ggstz. altus), fossa, Verg. u. Tac.: radix insulae, flacher, seichter Grund, Plin. ep. – II) übtr.: A) dem Stande, dem Range, dem Ansehen usw. nach niedrig, gering, tiefgestellt (Ggstz. honestus, opulentus), a) v. Pers.u. deren Stand: humilibus parentibus natus, Cic.: admodum humili loco natus, Val. Max.: humili fortunā ortus, Liv.: humillimae sortis homo, Liv. epit.: humillimo loco natus, Aur. Vict.: humillimus de plebe, Liv.: quis apparitor tam humilis etc., Cic. – subst., humilis, is, m., ein Geringer, Hor., Quint. u.a.: u. so Compar. humilior, Quint.: u. im Plur., humiles, Ggstz. non improbi, Cic., Ggstz. honesti, Quint., Ggstz. sublimes,————Phaedr.: u. im Compar. humiliores (Ggstz. superiores), Quint. – und dem Ansehen. der Macht nach unbedeutend, schwach (Ggstz. opulentus, potens), Cic. u.a.: civitas, Caes.: alqm humiliorem redigere, Caes.: quos et quam humiles accepisset, wie u. in welchem Zustande der Erniedrigung er sie getroffen hätte, Caes.: subst., ex humili potens princeps, Hor.: u. Plur. humiles, Ggstz. praepotentes, Val. Max.: humiliores, Ggstz. opulentiores, Hirt. b. G. – u. in bezug auf Verdienste tiefstehend, unansehnlich (Ggstz. amplus), homines humiles (Ggstz. amplissimi viri), Balb. et Opp. in Cic. ep. – u. in bezug auf innere Vorzüge, mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores et infirmiores sint (tiefer stehen u. schwächer sind), hac re maxime bestiis praestare, quod loqui possunt, Cic. – u. vom Schriftsteller, in bezug auf die Behandlung des Stoffes alltäglich, gewöhnlich, Quint. 10, 1, 87. – b) v. lebl. Subjj. = niedrig, gering, alltäglich, unedel, vestitus, Nep.: ars, Cic.: curae humiles et sordidae, die niedrigen u. verächtlichen Sorgen (des alltäglichen Lebens), Plin. ep.: verbum h., alltägliches, unedles, Cic.: n. pl. subst., et obscena vitabimus et sordida et humilia (niedrige Ausdrücke), Quint. 8, 2, 2. – B) der Gemütsstimmung nach (= ταπεινός), a) niedergeschlagen, kleinmütig, verzagt, feig, humili animo (mit Kleinmut) ferre, Cic.: (consulum) humiles mentes,————Cic. – b) unterwürfig, demütig, v. Bittenden od. deren Rede usw., non ego dedignor h. supplexque precari, Ov.: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic.: orari humili et supplici oratione, Cic.: in humiles demissa preces, Claud. – c) unterwürfig, kriechend, knechtisch, neque nos simus tam humiles, ut, quae laudamus, inutilia credamus, Quint.: assentator humillimus, Vell. – C) v. der Darstellung = ohne höhern Aufschwung, niedrig (Ggstz. sublimis), oratio h. et abiecta, Cic.: demissus atque h. sermo, die bescheidene u. niedere Sprache des gewöhnlichen Lebens, Cic.: humillimum genus dicendi, Augustin. – n. pl. subst., sublimia humilibus miscere, erhabene Worte mit niedrigen, Quint. 8, 3, 60. – ⇒ Superl. gew. humillimus; doch vulg. auch humilissimus, Ps. Cypr. adv. Iud. 6. -
18 munitiuncula
mūnītiuncula, ae, f. (Demin. v. munitio), eine kleine Befestigung, Vulg. 1. Mach. 16, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > munitiuncula
-
19 humilis
humilis e, adj. with comp. and sup. [humus], low, lowly, small, slight: casae, V.: salictum, Iu.: ea quae sunt humiliora: humilior munitio, Cs.: (naves) humiliores quam, etc., Cs.: domus, H.: Forentum, in the plain, H.: (avis) humilis volat, flies low, V.: fossa, shallow, V.—Fig., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant: homines: humillimus homo de plebe, L.: humiliores possessionibus expellere, Cs.: satis superque, L.: Cleonae, O.: ex humili loco ad dignitatem perducere, Cs.: res: ars: vestitus, N.: agna, poor, H.: domus, Iu.—As subst n.: ex humili potens, obscurity, H.: Quales ex humili Extollit fortuna, Iu.—Of language, low, common, colloquial: sermo: verbum: humili modo loqui, H.—Of character, low, lowly, mean, base, abject: apparitor: Non humilis mulier, H.: obsecratio: pavor, V.* * *humile, humilior -or -us, humillimus -a -um ADJlow, lowly, small, slight, base, mean, humble, obscure, poor, insignificant -
20 humile
hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).I.Lit.:II.arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,
Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:turrim humilem parvamque fecerant,
Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:humilior munitio,
id. ib. 3, 63, 2:(naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,
id. B. G. 5, 1, 2:humiles habitare casas,
Verg. E. 2, 29:domus,
Hor. C. 3, 1, 22:postes,
Ov. M. 8, 639:arcus,
id. ib. 3, 30:arae,
Val. Fl. 3, 426:virgas humilis mordere salicti,
Juv. 11, 67:Forentum,
low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,Myconos,
Ov. M. 7, 463:Italia,
Verg. A. 3, 522:humillimo solo aqua diutissime immorata,
Just. 2, 1 med.:avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,
flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:decisis humilis pennis,
Hor. Ep. 2, 2, 50:potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,
small, diminutive, Sen. Ep. 66:brevi atque humili corpore homines,
Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:humiles Cleonae,
little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):Troja,
id. ib. 15, 424:ipse humili designat moenia fossa,
i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,fossa,
Tac. A. 1, 61; cf.radix,
Plin. Ep. 8, 20, 5.Trop.A.As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:2.supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,
Cic. Lael. 17, 90:humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),
Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:humillimus homo de plebe,
Liv. 3, 19, 9; cf.:humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,
Plin. 7, 36, 36, § 121:ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,
Caes. B. G. 6, 22, 3:humiliores, opp. opulentiores,
Hirt. B. G. 8, 51 fin.:hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,
Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53, 9:junge tuis humiles, ambitiose, manus,
of the servants, Ov. A. A. 2, 254:civitas ignobilis atque humilis,
Caes. B. G. 5, 28, 1:humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,
Cic. Lael. 9, 29:Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,
Caes. B. G. 7, 39, 1:qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,
Cic. Lael. 9, 32; cf.:nihil abjectum, nihil humile cogitant,
id. Fin. 5, 20, 57:aut nulla aut humili aliqua arte praediti,
id. Arch. 5, 10:humiles et sordidae curae,
Plin. Ep. 1, 3, 3:rei pictor,
Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,
Nep. Ages. 8:agna,
poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:fortuna,
Juv. 6, 287:domus,
id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:ex humili potens,
Hor. C. 3, 30, 12:quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,
Juv. 3, 39.—Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,
Phaedr. 1, 30, 1.—Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:B.sermo,
Hor. A. P. 229; cf.:neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,
Cic. Or. 57, 192:verbum,
id. Brut. 79, 274:humilia et vulgaria verba,
Quint. 10, 1, 9:translatio,
id. 8, 6, 5:si quis sublimia humilibus misceat,
id. 8, 3, 60:quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,
id. 8, 3, 18:humile et quotidianum sermonis genus,
id. 11, 1, 6:of the author himself: Macer... humilis,
i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,
Hor. C. 3, 25, 17.—Of mind or character, low, mean, base, abject:1.qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?
Cic. Phil. 2, 32, 82:ut ille tum humilis, ut demissus erat!
id. Att. 2, 21, 3:humillimus assentator,
Vell. 2, 83, 1:neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,
Quint. 11, 1, 13:privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,
Hor. C. 1, 37, 32:succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,
Cic. Fin. 1, 15, 49:animi,
Lucr. 6, 52:si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,
Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:fracto animo, atque humili aliquem supplicare,
id. Planc. 20, 50:humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,
Verg. G. 1, 331; cf.metus,
Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.Lit. (so post-Aug. and very rare):2.in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,
Pall. 3, 13, 3:eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,
very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:aut servit humiliter, aut superbe dominatur,
Liv. 24, 25, 8:servire alicui,
id. 45, 32, 5:audacter territas, humiliter placas,
Auct. Her. 4, 20, 28:animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,
Sen. Ep. 120 med.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Munitio Hardeck — Schloss Hardeck Detailansicht von Schloss Hardeck Das Schloss Hardeck liegt in der Gemeinde Neualbenreuth, Landkreis Tirschenreuth in der Oberpfalz … Deutsch Wikipedia
CHRISTIANI munitio — arx Iutiae, a Christiano IV. erecta. Ad matis Baltici aestuarium, quod se inter Slesvicensem Ducatum, et Holsatiam ingerens, Chilonium urbem petit, 2. leuc. a Chilonio, Christianpreiss … Hofmann J. Lexicon universale
АМУНИЦИЯ — (лат. munitio, от munire укреплять, снабжать). Все, относящееся к одежде и вооружению военных. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АМУНИЦИЯ лат. munitio, от munire, укреплять, снабжать военными… … Словарь иностранных слов русского языка
munition — [ mynisjɔ̃ ] n. f. • 1532; « place fortifiée » XIVe; lat. munitio, de munire « munir » 1 ♦ Vx Ensemble des moyens de subsistance (munitions de bouche ⇒ 2. vivre) et de défense (munitions de guerre) dont on munit une troupe, une place. Mod. Pain… … Encyclopédie Universelle
Munition — Gewehrkugel; Kugel; Geschoss; Projektil; Patrone * * * Mu|ni|ti|on [muni ts̮i̯o:n], die; , en: Material zum Schießen für Gewehre, Kanonen usw.: die Soldaten werden mit Munition versorgt. Syn.: blaue Bohnen (scherzh. veraltend), Geschosse… … Universal-Lexikon
muniţie — MUNÍŢIE, muniţii, s.f. Denumire generică dată cartuşelor pentru armamentul de infanterie, grenadelor de tot felul, proiectilelor de artilerie, bombelor de aviaţie etc. – Din germ. Munition, lat. munitio, fr. munition. Trimis de RACAI, 30.09.2003 … Dicționar Român
Call of Duty: Modern Warfare 3 — MW3 redirects here. For the 1999 video game, see MechWarrior 3. Call of Duty: Modern Warfare 3 … Wikipedia
Munición — (Del lat. munitio, onis.) ► sustantivo femenino 1 MILITAR Conjunto de cosas necesarias para el mantenimiento de un ejército o de una población fortificada. 2 Pedazos de plomo de forma esférica, con que se cargan las escopetas para la caza menor.… … Enciclopedia Universal
амуниция — и; ж. [польск. amunicja снаряжение]. 1. Снаряжение военнослужащего (кроме оружия и одежды). А. бойца. Солдатская а. Выписать новую амуницию. // Разг. Об одежде (обычно специального предназначения). А. рыбака. Охотничья, полярная а. 2. Всё… … Энциклопедический словарь
Call of Duty: Modern Warfare 3 — Call of Duty Modern Warfare 3 Обложка игры Разработчик Infini … Википедия
АМУНИЦИЯ — (польск. amunicja от лат. munitio укрепление, снаряжение), предметы (ремни, сумки и др.), облегчающие военнослужащим ношение оружия, боеприпасов; в Российской Армии называют военным снаряжением. Конская амуниция предметы для запряжки, седловки и… … Большой Энциклопедический словарь