Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

monstrātus

  • 1 monstratus

    mōnstrātus, Abl. ū, m. (monstro), das Zeigen, cuius monstratu, Apul. met. 1, 22: monstratu Helenae, Auson. perioch. Iliad. 3.

    lateinisch-deutsches > monstratus

  • 2 monstratus

    mōnstrātus, Abl. ū, m. (monstro), das Zeigen, cuius monstratu, Apul. met. 1, 22: monstratu Helenae, Auson. perioch. Iliad. 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstratus

  • 3 mōnstrātus

        mōnstrātus adj.    [P. of monstro], conspicuous, remarkable: et hostibus simul suisque, Ta.

    Latin-English dictionary > mōnstrātus

  • 4 monstratus

    I 1. mōnstrātus, a, um
    part. pf. к monstro
    2. adj.
    выдающийся, замечательный ( vetusto nomĭne T)
    II mōnstrātus, (ūs) m.
    показывание, показ Ap, Aus

    Латинско-русский словарь > monstratus

  • 5 monstratus

    1.
    monstrātus, a, um, Part. and P. a., v. monstro fin.
    2.
    monstrātus, ūs (only in the abl. sing.), m. [monstro], a showing (post-class.):

    cujus monstratu,

    App. M. 1, p. 112, 24:

    monstratu Helenae,

    Aus. Per. Iliad. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > monstratus

  • 6 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    lateinisch-deutsches > monstro

  • 7 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere
    ————
    monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstro

  • 8 mōnstrō

        mōnstrō āvī, ātus, āre    [monstrum], to point out, exhibit, make known, indicate, inform, advise, teach, instruct, tell: (alqd) Indice digito, H.: erranti viam, Enn. ap. C.: via, quā semita monstrat, V.: iter, Cu.: palmam: scio ubi sit, verum numquam monstrabo, T.: res gestae Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, H.: monstrate, Vidistis si quam sororum, V.: Summos posse viros nasci, etc., Iu.: inulas amaras incoquere, H.: Quod monstror digito praetereuntium, H.: alii ab amicis monstrabantur, were betrayed, Ta.— To ordain, institute, appoint: monstratus fatis Vespasianus, Ta.: monstratas excitat aras, appointed, V.: ignīs, O.— To advise, urge, stimulate: monstrat amor patriae (sc. ut hoc faciant), V.: conferre manum pudor iraque monstrat, V.: unde nisi intus Monstratum (sc. est), i. e. by natural instinct, H.
    * * *
    monstrare, monstravi, monstratus V
    show; point out, reveal; advise, teach

    Latin-English dictionary > mōnstrō

  • 9 monstro

    monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [like monstrum, from moneo], to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo).
    I.
    In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

    iter,

    Curt. 5, 13, 9:

    palmam,

    Cic. Leg. 1, 1, 2:

    digito,

    Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28:

    monstra quod bibam,

    Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31:

    tu... si quid librari... non intellegent, monstrabis, i. e. dices,

    Cic. Fam. 16, 22, 1:

    res gestae... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus,

    Hor. A. P. 73:

    inulas ego primus amaras Monstravi incoquere,

    id. S. 2, 8, 51 sq.:

    monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum,

    Verg. A. 1, 321:

    cujus prudentia monstrat Summos posse viros... nasci, etc.,

    Juv. 10, 48.— Pass.:

    quod monstror digito praetereuntium,

    Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—
    II.
    In partic.
    A.
    To ordain, institute, appoint ( poet.):

    monstratas excitat aras,

    appointed, Verg. G. 4, 549:

    piacula,

    id. A. 4, 636:

    ignis,

    Ov. Tr. 3, 11, 53.—
    B.
    To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.):

    alii ab amicis monstrabantur,

    were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1:

    Nerone Scribonios fratres... ad exitium,

    id. ib. 4, 41.—
    C.
    To advise a person in any manner, or to do any thing:

    alicui bene,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 25:

    non periclumst ne quid recte monstres,

    id. Ps. 1, 3, 55:

    conferre manum pudor iraque monstrat,

    advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean):

    et hostibus simul suisque monstrati,

    Tac. G. 31:

    propinquitate Galbae monstratus,

    id. H. 1, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > monstro

  • 10 monstro

    mōnstro, āvī, ātum, āre [ monstrum ]
    1) указывать, показывать (alicui viam Enn; aliquid digĭto H, Ap)
    2) доносить, давать показания ( ab aliquo monstrari T)
    m. aliquem T — показать (донести) на кого-л.
    3) представлять, описывать ( urbem alicui T)
    4) определять, назначать, предписывать (piacula, aras V)
    5) советовать ( alicui bene Pl); побуждать ( ira monstrat conferre manum V). — см. тж. monstratus I

    Латинско-русский словарь > monstro

  • 11 Digito monstrāri

    Когда на тебя указывают пальцем.
    Персий, "Сатиры", I, 28:
    Át pulchrúm (e)st digitó monstrár(i) et dícier: híc est. "Ведь прекрасно, когда на тебя указывают пальцем и говорят: вот он".
    ср. Гораций, "Оды", IV, 3, 21-24 (обращение к Музе):
    Tótum múneris hóc tuí (e)st,
    Rómanáe fidicén lyrae:
    Quód spir(o) ét placeó, sí placeó, tuúmst.
    Только тебе я обязан тем, что на меня встречные показывают пальцем ["Показывать на кого-нибудь пальцем" могло быть у римлян так же, как у нас, и выражением резкого осуждения. Например, у Овидия ("Любовные элегии", III, 6, 77) соблазненная Марсом весталка Илия говорит: Quid moror et digitis designor adultera vulgi? "Зачем я еще терплю, что на меня как на прелюбодейку показывают пальцами в народе?" - авт. ] как на римского поэта. Если я дышу, если я нравлюсь, то это твой дар".
    Она [ Мария Башкирцева ] с неумолимой жаждой добивалась того, чтобы на нее указывали пальцами и говорили: "вот она": digito monstrari et dicier: haec est. (У. Э. Гладстон, Мария Башкирцева.)
    Мало кого посвятил я в свою тайну: мало кто знал о том, что я сочиняю повести, и, надо полагать, повести эти едва ли увидят свет при жизни их автора. Но если бы даже их напечатали, я не стал бы стремиться к известности, digito monstrari. (Вальтер Скотт, Ламмермурская невеста.)
    Мы стремимся покинуть Скарборо вследствие чрезмерной чувствительности нашего сквайра, которому нетерпима мысль быть praetereuntium digito monstratus. (Тобайас Смоллетт, Путешествие Хамфри Клинкера.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Digito monstrāri

  • 12 vanitas

    vānĭtas, ātis, f. [vanus].
    I.
    Lit., emptiness, nothingness, nullity, want of reality: nulla in caelo nec fortuna, nec temeritas, nec erratio, nec vanitas inest;

    contra omnis ordo, veritas, ratio, constantia,

    Cic. N. D. 2, 21, 56:

    ne vanitas itineris ludibrio esset,

    uselessness, purposelessness, Liv. 40, 22, 5:

    Romanis Gallici tumultus adsueti, etiam vanitates notae sunt,

    id. 38, 17, 5 Weissenb. —
    B. 1.
    Absol.:

    non pudet Vanitatis?

    Ter. Phorm. 3, 2, 41:

    imbuimur erroribus, ut vanitati veritas cedat,

    Cic. Tusc. 3, 1, 2:

    mercatura... multa undique apportans, multisque sine vanitate impertiens, etc.,

    id. Off. 1, 42, 151:

    nec vero quicquam turpius est vanitate,

    id. ib. 1, 42, 150:

    quamvis blanda ista vanitas apud eos valeat, etc.,

    id. Lael. 26, 99:

    cum ad vanitatem accessit auctoritas,

    id. ib. 25, 94.— Plur.:

    Magicae vanitates,

    Plin. 26, 4, 9, § 18; cf. id. 27, 8, 35, § 57.—
    2.
    With gen.:

    quid de iis existimandum est, qui orationis vanitatem adhibuerunt?

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    opinionum vanitas,

    id. Leg. 1, 10, 29:

    suum imperium minui per vanitatem populi,

    fickleness, Liv. 44, 22, 10:

    multa circa hoc non Magorum solum vanitate, sed etiam Pythagoricorum,

    Plin. 22, 8, 9, § 20 Jan.—
    II.
    Trop., vanity, vainglory:

    huic homini non minor vanitas inerat quam audacia,

    Sall. C. 23, 2; id. J. 38, 1:

    qui se propalam per vanitatem jactassent tamquam amicos Persei,

    Liv. 45, 31, 7:

    vanitas atque jactatio,

    Quint. 11, 2, 22:

    vanitas atque insolentia,

    Suet. Vit. 10:

    Quintius Atticus consul umbrā honoris et suāmet vanilate monstratus,

    Tac. H. 3, 73:

    nec Agricola prosperitate rerum in vanitatem usus, etc.,

    id. Agr. 18 fin.:

    Statius veniam... vanitate exitūs corrupit,

    id. A. 15, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > vanitas

См. также в других словарях:

  • Premontre —     Abbey of Prémontré     † Catholic Encyclopedia ► Abbey of Prémontré     Located about twelve miles west of Laon, Department of Aisne, France; founded by St. Norbert. The land had belonged to the Abbey of St. Vincent, to whom it had been given …   Catholic encyclopedia

  • Prémontré Abbey — was the mother house of the Premonstratensian Order and was located at Prémontré about twelve miles west of Laon, département of Aisne, France.HistoryIt was founded by Saint Norbert in 1120 on waste land that had previously belonged to the Abbey… …   Wikipedia

  • Abtei Premontre — Abtei Prémontré, Aquarell von Tavernier de Jonquières, 1780er Die Abtei Prémontré in Prémontré westlich von Laon (Département Aisne, Frankreich) war das Mutterhaus des Prämonstratenserordens. Geschichte Norbert von Xanten gründete die Abtei …   Deutsch Wikipedia

  • Abtei Prémontré — Abtei Prémontré, Aquarell von Tavernier de Jonquières, 1780er Die Abtei Prémontré in Prémontré westlich von Laon (Département Aisne, Frankreich) war das Mutterhaus des Prämonstratenserordens. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Kloster Premontre — Abtei Prémontré, Aquarell von Tavernier de Jonquières, 1780er Die Abtei Prémontré in Prémontré westlich von Laon (Département Aisne, Frankreich) war das Mutterhaus des Prämonstratenserordens. Geschichte Norbert von Xanten gründete die Abtei …   Deutsch Wikipedia

  • Abadía de Prémontré — La abadía funcionando como hospital psiquiátrico. La antigua Abadía de Prémontré, situada en Prémontré, a unos veinte kilómetros al oeste de Laon en el departamento de Aisne, Francia, fue fundada por Norberto de Xanten en el siglo XII,… …   Wikipedia Español

  • DOLABELLA — I. DOLABELLA Tacir. Hist. l. 1. c. 88. Ab Othone, in Coloniam Aquinanem sepositus, neque artâ eustodia neque obscurâ, nullum ob crimen, sed vetusto, nomine et propinquitate Galbae monstratus. Ibid. l. 2. c. 63. Postea ab Vitellio occisus, quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»