Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

mnożenia

См. также в других словарях:

  • tabliczka mnożenia — {{/stl 13}}{{stl 7}} ułożony w kolumny zbiór wszystkich iloczynów dowolnych dwóch liczb całkowitych o wartości od zera do dziesięciu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nauczyć się tabliczki mnożenia na pamięć. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

  • mnożenie — n I 1. rzecz. od mnożyć. 2. lm D. mnożenieeń «jedno z podstawowych działań arytmetycznych polegające na wyznaczaniu iloczynu danych dwóch czynników: mnożnej i mnożnika, połączonych odpowiednim znakiem (· albo × w wyrażeniach algebraicznych ten… …   Słownik języka polskiego

  • asocjatywność — ż V, DCMs. asocjatywnośćści, blm mat. «właściwość działań asocjatywnych: dodawania i mnożenia, wyrażająca się tzw. prawem łączności, które oznacza, że wynik tych działań nie zależy od rozstawienia nawiasów w danym wyrażeniu; łączność» …   Słownik języka polskiego

  • iloczyn — m IV, D. u, Ms. iloczynnie; lm M. y mat. «wynik mnożenia jednej wartości przez drugą» Iloczyn dwóch liczb. ∆ Iloczyn wielomianów «wielomian, który powstaje przez pomnożenie każdego składnika jednego wielomianu przez każdy składnik drugiego… …   Słownik języka polskiego

  • jednomian — m IV, D. u, Ms. jednomiannie; lm M. y mat. «wyrażenie algebraiczne, w którym występuje jedynie działanie mnożenia i potęgowania» …   Słownik języka polskiego

  • kalkulacyjny — przym. od kalkulacja a) w zn. 1: Czynności kalkulacyjne. ∆ Karta kalkulacyjna «specjalny formularz do ustalania kosztów jednostki produkcyjnej» ∆ Arkusz kalkulacyjny «arkusz zawierający zestawienie kart kalkulacyjnych poszczególnych wyrobów lub… …   Słownik języka polskiego

  • krakowianowy — przym. od krakowian ∆ Rachunek krakowianowy «odmiana rachunku macierzowego, polegająca na tym, że dla krakowianów przyjęta jest inna definicja mnożenia niż dla macierzy (stworzony przez T. Banachiewicza)» …   Słownik języka polskiego

  • kropka — ż III, CMs. kropkapce; lm D. kropkapek 1. «znak graficzny w kształcie okrągłej plamki; punkt» a) «znak interpunkcyjny stawiany na końcu zdań oznajmujących, po wyrazach skróconych i po cyfrach, oznaczających liczebniki porządkowe» ∆ Trzy kropki… …   Słownik języka polskiego

  • logarytmiczny — przym. od logarytm ∆ Krzywa logarytmiczna «krzywa będąca wykresem funkcji logarytmicznej» ∆ Równanie logarytmiczne «równanie, w którym niewiadoma występuje pod znakiem logarytmu» ∆ Suwak logarytmiczny «przyrząd z przesuwanymi względem siebie… …   Słownik języka polskiego

  • matematyczny — 1. «dotyczący matematyki, wchodzący w jej zakres, oparty na jej metodach; stosowany w matematyce» Formuła, metoda matematyczna. Rozumowanie, równanie, zadanie matematyczne. Wzór matematyczny. Szkoła matematyczna. Wydział matematyczny uniwersytetu …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»