-
21 κακεντρεχές
κακεντρεχήςactive in mischief: masc /fem voc sgκακεντρεχήςactive in mischief: neut nom /voc /acc sg -
22 κακομηχανώτατον
κακομήχανοςmischief-plotting: masc acc superl sgκακομήχανοςmischief-plotting: neut nom /voc /acc superl sg -
23 κακομηχάνως
κακομήχανοςmischief-plotting: adverbialκακομήχανοςmischief-plotting: masc /fem acc pl (doric) -
24 κακομήχανον
κακομήχανοςmischief-plotting: masc /fem acc sgκακομήχανοςmischief-plotting: neut nom /voc /acc sg -
25 κακοσχολίας
κακοσχολίᾱς, κακοσχολίαmischief: fem acc plκακοσχολίᾱς, κακοσχολίαmischief: fem gen sg (attic doric aeolic) -
26 σκαιωρίας
σκαιωρίᾱς, σκαιωρίαmischief: fem acc plσκαιωρίᾱς, σκαιωρίαmischief: fem gen sg (attic doric aeolic) -
27 κακία
-ας + ἡ N 1 7-45-35-23-33=143 Gn 6,5; 31,52; Ex 22,22; 23,2; 32,12badness, wickedness JgsA 9,56κακίαι wicked actions, evil doings Gn 6,5; sin, wicked actions Ex 32,12; wickedness Hos 9,15; evil Jgs 20,34; hurt, damage 1 Mc 7,23; affliction 1 Kgs 20,29; ἐπὶ κακίᾳ for mischief, for evil Gn 31,52; πεποίηκεν ἡμῖν τὴν κακίαν ταύτην he has brought this affliction upon us 1 Sm 6,9; ἐὰν κακίᾳ κακοποιήσητε if you do evil (semit.?) 1 Sm 12,25; ἐὰν κακίᾳ κακώσητε αὐτούς if you afflict them by ill treatment (semit., rendering MT אתו תענה אם־ענה) Ex 22,22*Jb 17,5 κακίας mischief-ָרִעים for MT ֵרִעיםCf. LE BOULLUEC 1989 322(Ex 32,12); WEVERS 1990 525(Ex 32,12); →MM; TWNT -
28 βλάβη
A harm, damage, A.Pr. 763, IG12.18, etc.;πεπονθέναι.. ἐς βλάβην φέρον S.OT 517
; τίς β.; c. inf., Id.OC 1187;οἷς ἦν ἐν β. τειχισθέν Th.5.52
;προσκαλοῦμαί σε.. βλάβης τῶν φορτίων Ar.V. 1407
; β. θεοῦ mischief from a god, E. Ion 520, cf. S.Ant. 1104; of a person, ἡ πᾶσα β. who is naught but mischief, Id.El. 301, cf. 784, Ph. 622: pl.,ἐν ὄμμασιν βλάβας ἔχω A.Ag. 889
, cf. Eu. 799; αἱματηρὰς θηγάνας, σπλάγχνων βλάβας νέων ib. 859.2 βλάβης δίκη an action for damage done, D.21.25; β. τετραπόδων damage done by eattle, Plu. Sol.24;β. τῶν θηρίων Id.2.642b
(pl.);οἰκῆος καὶ δούλης τὴν β. εἶναι ὀφείλειν Sol.
ap. Lys.10.19;οἱ περὶ τῆς β. νόμοι.. ἁπλοῦν τὸ βλάβος κελεύουσιν ἐκτίνειν D.21.43
; διπλῆν τὴν β. ὀφείλειν ( ὀφλεῖν Meier) Din.1.60, cf. Foed.Delph.Pell.1 B7. -
29 αρχεκάκοιο
-
30 ἀρχεκάκοιο
-
31 αρχεκάκοις
-
32 ἀρχεκάκοις
-
33 αρχεκάκου
-
34 ἀρχεκάκου
-
35 αρχεκάκους
-
36 ἀρχεκάκους
-
37 αρχεκάκω
-
38 ἀρχεκάκῳ
-
39 αρχεκάκωι
-
40 ἀρχεκάκωι
См. также в других словарях:
mischief — I noun annoyance, criminality, cruelty, damage, damnum, danger, detriment, devilment, deviltry, disservice, evil, evil conduct, fault, foul play, frolicsomeness, harm, harmful action, hurt, ill consequence, impishness, incommodum, infliction,… … Law dictionary
Mischief — Mis chief (m[i^]s ch[i^]f), n. [OE. meschef bad result, OF. meschief; pref. mes (L. minus less) + chief end, head, F. chef chief. See {Minus}, and {Chief}.] [1913 Webster] 1. Harm; damage; esp., disarrangement of order; trouble or vexation caused … The Collaborative International Dictionary of English
mischief — ► NOUN 1) playful misbehaviour. 2) harm or injury caused by someone or something. ● do someone a mischief Cf. ↑do someone a mischief ORIGIN Old French meschief, from meschever come to an unfortunate end … English terms dictionary
mischief — (n.) c.1300, evil condition, misfortune, need, want, from O.Fr. meschief misfortune, harm, trouble; annoyance, vexation (12c., Mod.Fr. méchef), verbal noun from meschever come or bring to grief, be unfortunate (opposite of achieve), from mes… … Etymology dictionary
Mischief — Mis chief, v. t. To do harm to. [Obs.] Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
mischief — *injury, hurt, damage, harm Analogous words: perniciousness, detrimentalness or detriment, deleteriousness, noxiousness, banefulness or bane (see corresponding adjectives at PERNICIOUS): *evil, ill: impairment, marring, spoiling (see… … New Dictionary of Synonyms
mischief — [n] trouble, damage atrocity, catastrophe, devilment, devilry, dirty trick*, evil, fault, friskiness, frolicsomeness, funny business*, gag, harm, high jinks*, hurt, ill, impishness, injury, misbehavior, mischievousness, misconduct, misdoing,… … New thesaurus
mischief — [mis′chif] n. [ME meschief < OFr < meschever, to come to grief < mes (see MIS 1) + chever, come to a head < chief, end, head (see CHIEF)] 1. harm, damage, or injury, esp. that done by a person 2. a cause or source of harm, damage, or… … English World dictionary
Mischief — For other uses, see Mischief (disambiguation). H. Brückner, Mischief (1874) Mischief is a vexatious or annoying action, or, conduct or activity that playfully causes petty annoyance. Young children, when they hear of mischief, think of practical… … Wikipedia
mischief — n. 1) to cause, do, make mischief 2) to be up to, get into mischief 3) malicious mischief 4) out of mischief (to stay out of mischief; to keep children out of mischief) 5) full of mischief 6) up to mischief * * * [ mɪstʃɪf] do get into mischief… … Combinatory dictionary
mischief — mis|chief [ mıstʃıf ] noun uncount behavior or play, especially of children, that causes trouble but not serious harm to other people: be up to/get up to mischief (=do something bad): The boys are always up to some kind of mischief! get into… … Usage of the words and phrases in modern English