-
1 meritum
meritum meritum, i n заслуга -
2 meritum
meritum meritum, i n вина -
3 meritum
meritum meritum, i n наказание -
4 meritum
meritum meritum, i n услуга -
5 meritum
ī n. [ mereo ]1) заработок, вознаграждение (m. reportare Ap)2) возмездие, воздаяние, кара (merita invenire Sl; m. delictorum Tert)3) заслугаpro (ex) merĭto C, L, Ap, O, T — по заслугам, заслуженно4) услуга, благодеяние (m. alicujus erga aliquem C; dare et recipere merita C)5) вина, провинность, проступок6) юр. претензия (m. hereditatis accipiendae Dig)7) ценность, важность, значение (agri Pall; grande loci m. M)8) юр. сущность, существо ( causae CJ) -
6 meritum
meritus, см. merere.Латинско-русский словарь к источникам римского права > meritum
-
7 meritum
, i nзаслуга; услуга -
8 Merere
l) заслуживать a) merere aliquem s. de aliquo, также meritum collocare apud aliquem, оказывать услуги (1. 77 § 25 D. 31. 1. 11 § 8 D. 32. 1. 46. § 3 D. 40, 5);bene merentes amici (1. 9 D. 38, 5. 1. 5 D. 39, 5);
meritus (adi.) заслуженный, достойный: meritissimi iuris auctores (1. 1 C. 7, 18);
male meritus de aliquo (см. male);
b) заслуживать, быть достойным, mer. beneficium (1. 1 § 14 D. 38, 9);
in int. restitutionem (1. 10 § 10 D. 42, 8);
veniam (1. 3 § 9 D. 29, 5. 1. 4 § 11. 1. 5 § 5 D. 49, 16);
favorem (1. 42 D. 26, 7. 1. 38 § 1 D. 40, 12. 1. 2 § 1 D. 40, 5. 1. 1 § 3 D. 43, 23. 1. 4 C. 6, 35. 1. 8 D. 37, 8. L 132 pr. D. 45, 1);
poenam (1. 9 D. 9, 4. 1. 15 D. 38, 2. 1. 27 § 2 D. 48, 19. 1. un. § 5 D. 49, 7);
meritus (adi.) достойный, справедливый: meritis de causis summoveri a successione (1. 7 pr. D. 48, 20);
merito (adv.) по справедливости, iure meritoque, iure ac merito (1. 14 § 4 D. 4, 2. 1. 17 § 13 D. 47, 10. 1. 45 § 12 D. 49, 14);
mer. obtinere (1. 4 § 2 D. 2, 4);
placere (1. 75 D. 23, 3. 1. 14 § 3 D. 47, 2. 1. 2 § 4 D. 28, 6);
introduci (1. 14 D. 43, 26. 1. 16 D. 4, 2). - meritum (subst.). б) заслуга, suo merito acquirere (1. 4 § 10 D. 40, 1. 1. 15 § 1 D. 40, 2. 1. 47 § 2 D. 38, 21. 1. 1 § 2 D. 1, 4. 1. 18 § 5 D. 49, 14. 1. 11 D. 50, 5);
malum meritum, низость (1. 2 D. 28, 4); иногда тоже без прибавления malum - прямо meritum: ex meritis filiae ad odium incitari (1. 19 C. 3, 28); в) претензия, право на, mer. hereditatis accipiendae (1. 16 § 1 D. 49, 17); г) достоинство (1. 1 C. 1, 38): д) содержание, стоимость: rei familiaris vires vel merita (1. 15 C. 4, 44); особ. обоз. главные обстоятельства известного дела = momentum, напр. appellationis merita probare (1. 27 D. 49, 1. 1. 1 C. 9, 3. 1. 1 C. 1, 45);
merita negotii (1. un. C. 2, 15. 1. 2 C. 8, 5); е) вооб. способ, oбраз, in synagogam hospitii merito irruere (1. 4 C. 1, 9);
c) зарабатывать, приобретать, quod ex operis suis meret servus (1. 3 § 8 D. 40, 7); отсюда mer. stipendia, служить, как солдат (1. 18 D. 42, 1. 1. 18 § 6 D. 49, 14. 1. 16 § 1 D. 49, 16); то самое обоз. тк. прямо merere (1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 3 § 1 D. 24, 1. 1. 23 § 1 D. 27, 1. 1. 26 D. 29, 1. 1. 23 § 1 D. 50, 1);
2) вооб. получать, mer. libertatem (1. 90 D. 28, 5. 1. 23 pr. D. 37, 14. 1. 3 § 4 D. 38, 16. 1. 20 D. 40, 4);meritum, жалованье, плата: militarium merit. erogatio (1. 16 pr. C. 12, 38).
legatum (1. 28 pr. D. 26, 2. 1. 40 § 1 D. 29, 1. 1. 21 pr. D. 35, 2);
fideicomm. (1. 83 D. 31. 1. 5 § 2 D. 34, 9. 1. 13 D. 44, 4. 1. 1 § 6 D. 37, 6. 1. 41 C. 10, 31);
mer, coniugum, вступать в брак (1. 19 C. 1, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > Merere
-
9 mereri
l) заслуживать a) merere aliquem s. de aliquo, также meritum collocare apud aliquem, оказывать услуги (1. 77 § 25 D. 31. 1. 11 § 8 D. 32. 1. 46. § 3 D. 40, 5);bene merentes amici (1. 9 D. 38, 5. 1. 5 D. 39, 5);
meritus (adi.) заслуженный, достойный: meritissimi iuris auctores (1. 1 C. 7, 18);
male meritus de aliquo (см. male);
b) заслуживать, быть достойным, mer. beneficium (1. 1 § 14 D. 38, 9);
in int. restitutionem (1. 10 § 10 D. 42, 8);
veniam (1. 3 § 9 D. 29, 5. 1. 4 § 11. 1. 5 § 5 D. 49, 16);
favorem (1. 42 D. 26, 7. 1. 38 § 1 D. 40, 12. 1. 2 § 1 D. 40, 5. 1. 1 § 3 D. 43, 23. 1. 4 C. 6, 35. 1. 8 D. 37, 8. L 132 pr. D. 45, 1);
poenam (1. 9 D. 9, 4. 1. 15 D. 38, 2. 1. 27 § 2 D. 48, 19. 1. un. § 5 D. 49, 7);
meritus (adi.) достойный, справедливый: meritis de causis summoveri a successione (1. 7 pr. D. 48, 20);
merito (adv.) по справедливости, iure meritoque, iure ac merito (1. 14 § 4 D. 4, 2. 1. 17 § 13 D. 47, 10. 1. 45 § 12 D. 49, 14);
mer. obtinere (1. 4 § 2 D. 2, 4);
placere (1. 75 D. 23, 3. 1. 14 § 3 D. 47, 2. 1. 2 § 4 D. 28, 6);
introduci (1. 14 D. 43, 26. 1. 16 D. 4, 2). - meritum (subst.). б) заслуга, suo merito acquirere (1. 4 § 10 D. 40, 1. 1. 15 § 1 D. 40, 2. 1. 47 § 2 D. 38, 21. 1. 1 § 2 D. 1, 4. 1. 18 § 5 D. 49, 14. 1. 11 D. 50, 5);
malum meritum, низость (1. 2 D. 28, 4); иногда тоже без прибавления malum - прямо meritum: ex meritis filiae ad odium incitari (1. 19 C. 3, 28); в) претензия, право на, mer. hereditatis accipiendae (1. 16 § 1 D. 49, 17); г) достоинство (1. 1 C. 1, 38): д) содержание, стоимость: rei familiaris vires vel merita (1. 15 C. 4, 44); особ. обоз. главные обстоятельства известного дела = momentum, напр. appellationis merita probare (1. 27 D. 49, 1. 1. 1 C. 9, 3. 1. 1 C. 1, 45);
merita negotii (1. un. C. 2, 15. 1. 2 C. 8, 5); е) вооб. способ, oбраз, in synagogam hospitii merito irruere (1. 4 C. 1, 9);
c) зарабатывать, приобретать, quod ex operis suis meret servus (1. 3 § 8 D. 40, 7); отсюда mer. stipendia, служить, как солдат (1. 18 D. 42, 1. 1. 18 § 6 D. 49, 14. 1. 16 § 1 D. 49, 16); то самое обоз. тк. прямо merere (1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 3 § 1 D. 24, 1. 1. 23 § 1 D. 27, 1. 1. 26 D. 29, 1. 1. 23 § 1 D. 50, 1);
2) вооб. получать, mer. libertatem (1. 90 D. 28, 5. 1. 23 pr. D. 37, 14. 1. 3 § 4 D. 38, 16. 1. 20 D. 40, 4);meritum, жалованье, плата: militarium merit. erogatio (1. 16 pr. C. 12, 38).
legatum (1. 28 pr. D. 26, 2. 1. 40 § 1 D. 29, 1. 1. 21 pr. D. 35, 2);
fideicomm. (1. 83 D. 31. 1. 5 § 2 D. 34, 9. 1. 13 D. 44, 4. 1. 1 § 6 D. 37, 6. 1. 41 C. 10, 31);
mer, coniugum, вступать в брак (1. 19 C. 1, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > mereri
-
10 commereo
1) заслуживать ( poenam O)2) сделать, учинить, совершить ( noxiam Pl)c. culpam Pl, Ter — провинитьсяquid commerui aut peccavi? Ter — в чём я провинился?, чем согрешил? -
11 diffusus
1. diffūsus, a, umpart. pf. к diffundo2. adj.1) далеко простирающийся, обширный ( planities PJ)2) раскидистый, развесистый ( platanus diffusa ramis C)3) толстый, жирный ( sus PM)4) многоречивый, пространный, растянутый ( opus PJ)5) многообразный, разносторонний ( meritum PJ)6) протяжный ( vocis genus C) -
12 emereo
2) наживать, зарабатывать ( pecuniam ex aliquā re AG); приобретать, стяжать ( honores Prp)e. aliquem Tib, O — оказывать кому-л. услугиemerĭtus O — заслуженный3) выслуживать (stipendia emerita L, C)(miles) emeritus Su, Lcn — (солдат), отслуживший свой срок -
13 remuneror
re-mūneror, ātus sum, ārī depon.1) воздавать, вознаграждать, награждать (meritum alicujus L; aliquem magno praemio Cs)2) отплачивать, карать ( aliquem supplicio Ctl) -
14 collocare
1) ставить, воздвигать, сооружать: coll. aedificia (1. 5 D. 1, 1), canalem v. fistulas in rivo (1. 3 § 2 D. 43; 21);civitas collocata (= sita) prope barbaras gentes (1. 1 § 5 D. 50, 15);
2) относить: conditionem in personam coll. (1. 60 pr. D. 35, 1);se colloc., селиться (1. 6 § 2 D. 50, 1).
3) доставлять, bona coll. in aliquem (1. 67 pr. D. 23, 2). 4) употреблять: pecunias coll. in emtiones praediorum (1. 2 § 6 D. 17, 1), in mercem (1. 43 § 3 D. 47, 2); отдавать в рост, bene coll. pecuniam (1. 33 pr. D. 22, 1. 1. 13 § 1 D. 26, 7);voluntatem in personam incertam coll. (1. 9 § 7 D. 41, 1).
in noinina coll. (1. 58 § 3 eod.), idoneis nominibus coll. pecuniam (1. 89. pr. D. 35, 2. 1. 64 D. 32);
5) отдавать в наем: opus coll. uno pretio (1. 51 § 1 D. 19, 2). 6) выдавать замуж (1. 57 § 1. D. 23, 2), in matrimonium s. in matrimonio coll. (1. 19. 38 § 2. 1. 59 eod. 1. 77 § 1 D. 36, 1);sortes coll. (1. 24 pr. D. 33, 2); (1. 26 § 1 D. 36, 2. 1. 1 § 10 D. 37, 6).
nuptum coll. (1. 88 D. 46, 3);
7) снабжать себя, покупать: vestem (1. 14 § 4 D. 11, 7);nuptui coll. (1. 5. C. 5, 6. 1. 3 C. 5. 14).
meritum coll. apud aliquem (1. 11 § 8 D. 32).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > collocare
-
15 nobilis
1) известный, знаменитый, colonia nobilis regionibus (1. 1 pr. D. 50, 15);2) знатный, a) о происхождении из знатной фамилии, дворянин, patricius et nob. (1. 2 § 43 D. 1, 2. 1. 3 C. 4, 63. 1. 19 C. 6, 23);quos in foro meritum nobilissimos fecit (1. 7 C. 2, 6).
nobilissimus, титул императора (1. 3 D. 40, 11. cf. inscr. 1. 5 C. 1, 18. 1. 15 C. 2, 3. 1. 6 C. 7, 16. 1. 3 C. 7, 71);
b) благородный, честный (1. 1 C. 10, 26).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > nobilis
-
16 mereo
, merui, meritum, merere 2заслуживать; pass. оказывать услуги (кому – de + abl.)
См. также в других словарях:
meritum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. meritumta {{/stl 8}}{{stl 7}} istotna, zasadnicza treść sprawy, którą się rozpatruje, odrzucając kwestie formalne; istota zagadnienia, sedno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przejść w dyskusji do meritum sprawy. Nie wdawać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
meritum — mèritum m DEFINICIJA 1. ono što se izriče i cijeni kao djelo ili postupak; zasluga, odlika, vrijednost 2. ono što je najvažnije u čemu; bit, srž [meritum stvari] 3. pravn. glavni predmet spora ETIMOLOGIJA lat.: čin vrijedan hvale (ili pokude) ←… … Hrvatski jezični portal
Merĭtum — (lat.), Verdienst; in der Theologie besonders vom Verdienst des Menschen vor Gott verstanden, das die römische Kirche innerhalb gewisser Schranken zuläßt, die evangelischen Kirchen aber durchaus verwerfen. Über den Begriff des M. erhob sich im 5 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Meritum — Merĭtum (lat.), Verdienst, in der kath. Theologie bes. das Verdienst des Menschen vor Gott … Kleines Konversations-Lexikon
meritum — index merit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Meritum — Das Wort Meriten wurde in der Bedeutung „Verdienste“ im 16. Jahrhundert aus dem gleichbedeutenden französischen mérite entlehnt. Das französische Wort wiederum geht auf das lateinische meritum zurück.[1] Meritum ist in der Bedeutung „Verdienst,… … Deutsch Wikipedia
Meritum — Me|ri|tum 〈n.; s, ri|ten〉 1. das Verdienst 2. 〈Rel.〉 Verdienst vor Gott durch gute Werke ● seine sportlichen Meriten hat er sich in zahllosen Wettkämpfen verdient [lat.] * * * Me|ri|tum, das; s, …iten <meist Pl.> [frz. mérite < lat.… … Universal-Lexikon
meritum — n VI; lm M. meritumta, D. meritumtów książk. «zasadniczy przedmiot sprawy, w przeciwieństwie do kwestii formalnych; właściwa sprawa, istotna treść czegoś» Nie wnikać w meritum sporu. Zbadać meritum sprawy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
Meritum — Me|ri|tum das; s, ...iten (meist Plur.) z. T. unter Einfluss von gleichbed. fr. mérite aus lat. meritum zu mereri »sich verdient machen«> das Verdienst … Das große Fremdwörterbuch
Meritum — Me|ri|tum 〈n.; Gen.: s, Pl.: ri|ten〉 1. das Verdienst 2. 〈Rel.〉 Verdienst vor Gott durch gute Werke [Etym.: lat.; zu merere »verdienen«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Meritum — Me|ri|tum, das; s, ...iten meist Plural (das Verdienst) … Die deutsche Rechtschreibung