Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

me+impulsore

  • 1 impulsore

    impulsóre m t.sp генератор импульсов, импульсный генератор

    Большой итальяно-русский словарь > impulsore

  • 2 impulsore

    impulsóre m t.sp генератор импульсов, импульсный генератор

    Большой итальяно-русский словарь > impulsore

  • 3 impulsore

    генератор импульсов, импульсный генератор

    Большой итальяно-русский словарь > impulsore

  • 4 razzo impulsore

    космонавт. стартовый двигатель

    Dictionnaire polytechnique italo-russe > razzo impulsore

  • 5 impulsor

    impulsor, ōris, m. (impello), der Antreiber, Anreger, Veranlasser, profectionis meae, zu usw., Cic.: me impulsore, auf meinen Antrieb, auf mein Anstiften, Ter.: u. so impulsore Chresto, Suet.: Caesare impulsore atque auctore, Cic.: ne pravis impulsoribus paci belloque male consuleret, Tac.

    lateinisch-deutsches > impulsor

  • 6 impulsor

    impulsor, ōris, m. (impello), der Antreiber, Anreger, Veranlasser, profectionis meae, zu usw., Cic.: me impulsore, auf meinen Antrieb, auf mein Anstiften, Ter.: u. so impulsore Chresto, Suet.: Caesare impulsore atque auctore, Cic.: ne pravis impulsoribus paci belloque male consuleret, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impulsor

  • 7 Anregung

    Anregung, die, I) Aufregung etc.: incitatio. concitatio (das Antreiben). – animi impetus u. bl. impetus (innerer Drang). – animi motus (innere Bewegung). – auf deine A., te impulsore; te suasore et impulsore: in Anregung bringen, s. anregen no. I: jmdm. eine A. geben, alci impetum dare. – II) Erwähnung: mentio; commemoratio. – in A. bringen s. anregen no. II.

    deutsch-lateinisches > Anregung

  • 8 bewegen

    bewegen, I) eig., im Partiz. »bewegt«: movere, commovere. – ciere (in Bewegung setzen, aufregen). – agitare (hin u. her bewegen). – versare (herumdrehen). – moliri (mit Anstrengung b.). – iactare (hin u. herwerfend [dah. auch gestikulierend], schüttelnd, rüttelnd bewegen). – circumagere (im Kreise bewegen). – sich bewegen, se movere. se commovere. moveri. commoveri (sich in Bewegung setzen u. in B. sein). – moveri od. commoveri coepisse (anfangen bewegt zu werden, in Bewegung kom men). – incitari (in rasche Bewegung gesetzt werden, Ggstz. retardari). [466] ferri (sich unwillkürlich mit Heftigkeit, im gewaltigen Umschwunge b., Ggstz. labi; bes. v. Himmelskörpern). – verti. versari (sich umdrehen). – volvi (umrollen; diese drei v. runden Körpern). – sich im Kreise b., in orbem circumagi: sich um etwas b., ambire alqd; versari circa alqd (z. B. um die Achse des Himmels od. der Erde, v. der Welt etc.); ferri circum alqd. volvi circa alqd (sich drehen um etc): sich von selbst (selbständig) b., suo motu od. per se moveri; cieri etagi motu suo; per se ipsum et suā sponte moveri: sich nicht von der Stelle b., ex loco se non commovere. – II) uneig.: 1) in Bewegung, Unru he versetzen: commovere. – eine mühselige und vielbewegte Kindheit und Jugend, infantia pueritiaque laboriosa et exercita: eine so bewegte Zeit, tantus motus temporum od. rerum: ihr seht, in welch bewegter Zeit wir leben, videtis, quo in motu temporum versemur. – 2) jmds. Willen lenken, bestimmen; im Partiz. »bewogen«: movere. commovere (im allg.). – flectere alcis animum (jmds. Sinn beugen, wenn jmd. früher eine andere Willensmeinung hegte). – vincere. expugnare (durch Bitten etc. endlich zum Nachgeben bestimmen, mit dem Zus. precibus, precibus lacrimisque). – jmd. zu etwas b., alqm ad alqd adducere, impellere, compellere (im allg.); alqm ad alqd inducere (bes. jmd. zu etwas Schändlichem bewegen, verleiten); persuadere alci, ut etc. (jmd. durch Zureden bewegen, daß er etc.). – sich bewogen fühlen, zu etc., adduci, ut etc. – sich b. lassen. vinci (nachgeben); monentem audire (auf warnenden Rat hören). – zu b. suchen, sollicitare, entweder ad alqd od. mit folg. ut etc. – sich durch jmds Tränen nicht b. lassen, alcis lacrimas repudiare. – bewegende Ursache, causa: er tat dieses aus bewegenden Ursachen, gravi de causa fecit. bewogen, motus od. commotus, durch etw., alqā re; adductus (wozu gebracht durch einen innern od. äußern Beweggrund), impulsus (angetrieben), durch etw., alqā re: durch jmd. bewogen, alqo auctore (auf jmds. Veranlassung, Zureden etc.); alqo suasore (auf jmds. Anraten); alqo impulsore (auf jmds. Antrieb); verb. alqo auctore et suasore; alqo suasore et impulsore: sich bewogen finden (fühlen), zu etc., in animum inducere mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj.: sich nicht bewogen finden (fühlen), zu etc., non adduci od. non posse adduci, ut etc.; in animum inducere non posse, ut etc. – 3) zarte Empfindungen in jmd. wecken, jmd. rühren etc.: movere; commovere. – jmd. zu Tränen b., movere od. elicere alci lacrimas.

    deutsch-lateinisches > bewegen

  • 9 impulsor

    impulsŏr, ōris, m. instigateur, conseiller.
    * * *
    impulsŏr, ōris, m. instigateur, conseiller.
    * * *
        Impulsor, impulsoris, Aliud verbale. Terent. Qui poulse, induit, et incite à faire quelque chose.
    \
        Me impulsore haec non fecit. Terent. Il n'a point faict cela de par moy, Je ne l'ay point incité à ce faire, je ne luy ay point faict faire.
    \
        Me impulsore hanc emptam esse ait. Terent. Que je luy ay faict acheter.

    Dictionarium latinogallicum > impulsor

  • 10 impulsor

    ōris m. [ impello ]
    побудитель, инициатор ( alicujus rei C)

    Латинско-русский словарь > impulsor

  • 11 suasor

    suāsor, ōris m. [ suadeo ]
    советующий, уговаривающий, рекомендующий, (s. legis L)

    Латинско-русский словарь > suasor

  • 12 tempestas

    tempestās, ātis, f. (tempus), I) der Zeitpunkt, Zeitabschnitt, die Frist, Periode, ut mensis, ut dies, ut nox, hora, tempestas, Cic.: sol occasus suprema tempestas esto, XII tabb. fr.: eā tempestate, Plaut., Sall. u.a.: eādem tempestate, Cic.: quā tempestate, Tac.: cis (innerhalb) paucas tempestates, Plaut.: multis tempestatibus, Pacuv. fr. u. Sall.: multis post Ilium captum tempestatibus, Gell.: in paucis tempestatibus, Sall.: multis ante tempestatibus, Liv. – II) das Wetter, die Witterung, A) im allg.: bona et certa, Cic.: serena, Enn. fr.: clara, Verg.: certa, Cic.: liquida, Plaut.: liquidissima caeli, Lucr.: turbida, Plaut.: saeva, Plaut.: turbulenta, Cic.: ventosa, Colum.: atrox, foeda, Liv.: horrida, Hor.: perfrigida, Cic.: Plur., tempestates (die verschiedene Witterung) ac temporum varietates, Cic. de nat. deor. 1, 4. – B) prägn., übles, stürmisches Wetter, Sturm, 1) eig.: tempestas maritima, Eutr.: nocturna, Liv.; immoderatae tempestates, Cic.: si tempestas nocuerit, Wetter, Sturm, üble Witterung, Cic.: tempestate deici ad Baleares (v. einer Flotte), Liv.: et saevior et infestioribus locis tempestas adorta disiecit classem, Liv.: dum reliquum ternpestatis exsaeviret, Liv. – 2) bildl., der Sturm, das Ungewitter, der Ungestüm, ungestüme Andrang, telorum, Verg.: invidiae, Cic.: querelaram, Cic.: periculi, Nep.: t. popularis, Cic.: horrenda, schrecklicher Unfall, Vell.: in tempestate populi iactari et fluctibus, Cic.: tempestatem evitare, Nep.: huic tantae tempestati se offerre, Liv.: sustinere pertinaciā tantam tempestatem, Liv.: ingentem illam tempestatem Punici belli subterfugisse, Liv.: omnem illam tempestatem, cui cesserim, Caesare impulsore atque auctore esse excitatam (dicit), Cic.: haud ignari, quanta invidiae impenderet tempestas, Liv. – v. Pers., Siculorum t., v. Verres, Cic.: turbo ac t. pacis, Störer, v. Klodius, Cic.: t. macelli, v. einem Fresser, Hor.: t. comitiorum, v. Volke, Cic. – C) personif., Tempestates, die Wettergöttinnen, Wetter, Corp. inscr. Lat. 1, 32. – / Genet. Plur. tempestatium, Vitr. 9, 6 (7), 3. Sen. ad Marc. 17, 4 G. Plin. 16, 175 u. 17, 226. Corp. inscr. Lat. 8, 2609 u. 2610.

    lateinisch-deutsches > tempestas

  • 13 anraten

    anraten, hortari u. adhortari ad alqd od. m. folg. ut od. ne m. Konj. od. m. bl. Konjunktiv (ermunternd zu etw. raten, Ggstz. dehortari od. deterrere ab alqa re). – suadere alqd (beredend, überredend zu etw. raten, Ggstz. dissuadere). – auctorem esse alcis rei od. ad alqd faciendum od. m. folg. ut od. ne u. Konj. od. m. folg. Akk. u. Infin. od. m. folg. bl. Infin., jmdm., alci (als Berater, Zurederaustreten). – Anraten, das, suasio. – consilium (Rat). – auf dein A., te hortante; te suasore; te consuasore; te auctore; verb. te auctore et consuasore; te suasore et auctore; te suasore et impulsore. Anrater, auctor; suasor; consuasor: auch verb. auctor et consuasor; suasor et auctor; suasor et impulsor. Anratung, die, s. Anraten, das.

    deutsch-lateinisches > anraten

  • 14 anstiften

    anstiften, I) veranstalten etc.: facere (im allg., z. B. bellum). – patrare (zustande bringen). – moliri. machinari (ins Werk zu setzen suchen). – adornare (zurüsten u. vorbereiten). – concitare (erregen, z. B. seditionem). – conflare (wie ein Feuer anfachen, z. B. bellum, seditionem). – II) jmd. heimlich a., s. anstellen no. II, b. – Anstiften, das; z. B. auf jmds. A., alqo auctore; alqo instigante od. impulsore. alcis impulsu (auf jmds. Antrieb). – Anstifter, auctor (Urheber, Veranlasser, z. B. caedis). – machinator. architectus (gleichs. der Werkmeister, Schöpfer). – concitator (Erreger). – fax (gleichs. die Brandfackel). – A. eines Verbrechens, machinator oder princeps atque architectus sceleris: A. eines Kriegs, machinator belli; fax et tuba belli; concitator belli: A. innerer Unruhen (im Staate), concitator turbae ac tumultus; fax tumultus. Anstifterin, auctor (die Urheberin). – causa (die Ursache). – Anstiftung, die, s. Anstiften, das.

    deutsch-lateinisches > anstiften

  • 15 Antrieb

    Antrieb, I) die Handlung des Antreibens: impulsus. impulsio (das Antreiben). – incitatio (das Anregen). – auctoritas (die Förderung eines Entschlusses etc., der fördernde Einfluß jmds., z. B. doctoris). – äußerer A., pulsusexternus: auf jmds. A., alqo impulsore od. auctore; alcis impulsu; alcis auctoritate impulsus; u. bl. alcis auctoritate: auf jmds. Rat u. A., alcis consilio atque auctoritate: auf göttlichen A., s. Eingebung: auf fremden A., alieno impulsu. – II) das, was uns antreibt: a) innerer Trieb: impetus; vis. – aus eigenem A., aus freiem A., meā, tuā, suā sponte; auch ipse (freiwillig, von selbst); per se (für sich, ohne jmds. Zutun); ultro (gutwillig). – b) äußeres Mittel zum Antreiben: incitamentum. irritamentum (Anregungsmittel). – stimulus od. Plur. stimuli (Stachel, z. B. zum Ruhme, gloriae stimuli). – keinen A. haben, calcaribus egere: das ist der mächtigste A. zur Tapferkeit, hoc maxime ad virtutem excitat.

    deutsch-lateinisches > Antrieb

  • 16 Betrieb

    Betrieb, I) das Betreiben, die Ausübung, z. B. des Geschäfts, s. Geschäftsbetrieb: eine Maschine in B. setzen, machinam impellere (in Bewegung setzen); machinam exercere (in Gebrauch setzen, handhaben): etw. wieder in B. setzen, den B. von etw. wieder aufnehmen, alqd intermissum recolere (z. B. metalla): den B. des Ackerbaues einstellen, intermittere culturam agrorum: eines Bergwerks, metallum intermittere od. (ganz) destituere. – II) Antrieb: auf jmds. B., alcis impulsu; alcis operā; alqo auctore; alqo suasore et auctore; alqo suasore et impulsore: auf seinen B. wurde beim Leichenbegängnisse des C. Marius Q. Scävola verwundet. is curavit in funere C. Marii, ut Q. Scaevola vulneraretur.

    deutsch-lateinisches > Betrieb

  • 17 coactor

    cŏactŏr, ōris, m. [st2]1 [-] qui foule la laine, foulon. [st2]2 [-] collecteur d'impôts, percepteur. [st2]3 [-] celui qui force, celui qui contraint. [st2]4 [-] qui rassemble les animaux pour les faire paître, berger, bouvier, vacher, porcher.    - coactores agminis: l'arrière-garde.
    * * *
    cŏactŏr, ōris, m. [st2]1 [-] qui foule la laine, foulon. [st2]2 [-] collecteur d'impôts, percepteur. [st2]3 [-] celui qui force, celui qui contraint. [st2]4 [-] qui rassemble les animaux pour les faire paître, berger, bouvier, vacher, porcher.    - coactores agminis: l'arrière-garde.
    * * *
        Coactor, Verbale. Cic. Un receveur particulier.
    \
        Agminis coactor. Tacit. Qui fait serrer la troupe.
    \
        Coactor, pro Impulsore. Seneca. Qui contrainct, Contraigneur.

    Dictionarium latinogallicum > coactor

  • 18 стартовый двигатель

    космонавт. razzo m impulsore; авиац. acceleratore m di decollo

    Dictionnaire technique russo-italien > стартовый двигатель

  • 19 tempestas

    tempestās, ātis, f. (tempus), I) der Zeitpunkt, Zeitabschnitt, die Frist, Periode, ut mensis, ut dies, ut nox, hora, tempestas, Cic.: sol occasus suprema tempestas esto, XII tabb. fr.: eā tempestate, Plaut., Sall. u.a.: eādem tempestate, Cic.: quā tempestate, Tac.: cis (innerhalb) paucas tempestates, Plaut.: multis tempestatibus, Pacuv. fr. u. Sall.: multis post Ilium captum tempestatibus, Gell.: in paucis tempestatibus, Sall.: multis ante tempestatibus, Liv. – II) das Wetter, die Witterung, A) im allg.: bona et certa, Cic.: serena, Enn. fr.: clara, Verg.: certa, Cic.: liquida, Plaut.: liquidissima caeli, Lucr.: turbida, Plaut.: saeva, Plaut.: turbulenta, Cic.: ventosa, Colum.: atrox, foeda, Liv.: horrida, Hor.: perfrigida, Cic.: Plur., tempestates (die verschiedene Witterung) ac temporum varietates, Cic. de nat. deor. 1, 4. – B) prägn., übles, stürmisches Wetter, Sturm, 1) eig.: tempestas maritima, Eutr.: nocturna, Liv.; immoderatae tempestates, Cic.: si tempestas nocuerit, Wetter, Sturm, üble Witterung, Cic.: tempestate deici ad Baleares (v. einer Flotte), Liv.: et saevior et infestioribus locis tempestas adorta disiecit classem, Liv.: dum reliquum ternpestatis exsaeviret, Liv. – 2) bildl., der Sturm, das Ungewitter, der Ungestüm, ungestüme Andrang, telorum, Verg.: invidiae, Cic.: querelaram, Cic.: periculi, Nep.: t. popularis, Cic.: horrenda,
    ————
    schrecklicher Unfall, Vell.: in tempestate populi iactari et fluctibus, Cic.: tempestatem evitare, Nep.: huic tantae tempestati se offerre, Liv.: sustinere pertinaciā tantam tempestatem, Liv.: ingentem illam tempestatem Punici belli subterfugisse, Liv.: omnem illam tempestatem, cui cesserim, Caesare impulsore atque auctore esse excitatam (dicit), Cic.: haud ignari, quanta invidiae impenderet tempestas, Liv. – v. Pers., Siculorum t., v. Verres, Cic.: turbo ac t. pacis, Störer, v. Klodius, Cic.: t. macelli, v. einem Fresser, Hor.: t. comitiorum, v. Volke, Cic. – C) personif., Tempestates, die Wettergöttinnen, Wetter, Corp. inscr. Lat. 1, 32. – Genet. Plur. tempestatium, Vitr. 9, 6 (7), 3. Sen. ad Marc. 17, 4 G. Plin. 16, 175 u. 17, 226. Corp. inscr. Lat. 8, 2609 u. 2610.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tempestas

  • 20 impulsor

    impulsor ( inp-), ōris, m. [impello], one who incites or instigates, an inciter, instigator (rare but class.; cf.:

    auctor, hortator, monitor): quamvis non fueris suasor et impulsor profectionis meae, approbator certe fuisti,

    Cic. Att. 16, 7, 2:

    se auctores et impulsores et socios habuisse sceleris illius eos viros, quibus, etc.,

    id. Vatin. 10, 24; id. Prov. Cons. 8, 18; cf.:

    me impulsore,

    Ter. Ad. 4, 2, 21; id. Eun. 5, 6, 18:

    pravi,

    Tac. H. 4, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > impulsor

См. также в других словарях:

  • impulsore — pl.m. impulsori …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • Nero — For other uses, see Nero (disambiguation). Nero 5th Emperor of the Roman Empire Bust of Nero at the Musei Capitolini, Rome Reign …   Wikipedia

  • Historicity of Jesus — This article is about the basis for holding the view that Jesus existed as portrayed in the Bible. For the view that Jesus may be a fictitious figure, see Jesus myth theory. For critical reconstructions of Jesus, see Historical Jesus. For the… …   Wikipedia

  • Христос — собственно значит помазанник (от χρίω) и представляет собою греческий перевод еврейского maschîach, в греческой транскрипции Μεσσίας. В Ветхом Завете это обозначение (в полной форме maschîah Jehowā = помазанник Иеговы ) многократно прилагается к… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Grand incendie de Rome — Le grand incendie de Rome a frappé la ville de Rome sous le règne de l empereur Néron. L incendie éclata dans la nuit du 18 juillet 64 (ante diem XV Kalendas Augustas, anno DCCCXVII a.U.c.) dans la zone du Circus Maximus et sévit pendant six… …   Wikipédia en Français

  • Persecution de Neron — Persécution des chrétiens sous Néron La persécution des chétiens sous Néron, suite au grand incendie de Rome, s incrit dans le cadre des persécutions des chrétiens sous l Empire romain Sommaire 1 Persécutions 2 Juifs et chrétiens à Rome 2.1 …   Wikipédia en Français

  • Persécution de Néron — Persécution des chrétiens sous Néron La persécution des chétiens sous Néron, suite au grand incendie de Rome, s incrit dans le cadre des persécutions des chrétiens sous l Empire romain Sommaire 1 Persécutions 2 Juifs et chrétiens à Rome 2.1 …   Wikipédia en Français

  • Persécution de néron — Persécution des chrétiens sous Néron La persécution des chétiens sous Néron, suite au grand incendie de Rome, s incrit dans le cadre des persécutions des chrétiens sous l Empire romain Sommaire 1 Persécutions 2 Juifs et chrétiens à Rome 2.1 …   Wikipédia en Français

  • Persécution des chrétiens sous Néron — La persécution des chrétiens sous Néron, à la suite du grand incendie de Rome en 64, nous est connu par le récit qu en fait, vers 115, l historien romain Tacite dans ses Annales. Elle s inscrit dans le cadre des Persécutions des chrétiens sous l… …   Wikipédia en Français

  • Referencias históricas no cristianas sobre Jesús de Nazaret — Saltar a navegación, búsqueda Además de los evangelios, del resto de libros del Nuevo Testamento y de los escritos critianos apócrifos, existen unas pocas referencias a Jesús de Nazaret en escritos no cristianos próximos a su época. La alusión… …   Wikipedia Español

  • Petrus — Petrus, hebr. = Kephas, Felsenmann, der vornehmste unter den 12 Aposteln, geb. zu Bethsaida am Genesareth, Bruder des Apostels Andreas, hieß vor seinem ersten Zusammentreffen mit Jesus Simon und lebte als Fischer in Kapernaum. Nach dem… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»