-
1 ímpetus
ímpetus -
2 ímpetus
ímpetus -
3 impetus
impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence. - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant. - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant. - impetum capere: prendre son élan. - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch. - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius. - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville. - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus. - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan. - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut). - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn. - primo impetu, Caes.: au premier choc. - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu. - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie). - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre. - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte. - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité. - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.). - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi. - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de. - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule. - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste. - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme. - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré. - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.* * *impetŭs, ūs, m. [in + peto] [st1]1 [-] mouvement qui pousse en avant, élan, impétuosité, mouvement violent, fougue, rapidité, violence. - animalia quaedam impetum habent, Sen.: certains animaux peuvent se porter librement en avant. - cursum habent quaedam (signa) et impetum, Quint.: certaines statues présentent l'attitude de personnes qui courent, qui se portent en avant. - impetum capere: prendre son élan. - impetum facere in aliquem, in aliquid: se jeter sur qqn, sur qqch. - magno impetu tetendit ad Domitium, Caes. BC. 3: il marcha en toute hâte contre Domitius. - magno impetu oppidum oppugnare: attaquer vivement une ville. - impetus C. Gracchi, Tac.: la fougue de C. Gracchus. - uno impetu potare, Plin.: vider (la coupe) d'un seul trait. [st1]2 [-] choc, charge, attaque violente, assaut, élan. - impetum excipere (facere, sustinere, ferre): soutenir une attaque (un assaut). - impetum alicujus reprimere (frangere, retardare): réprimer l'élan de qqn. - primo impetu, Caes.: au premier choc. - continenti impetu, Caes.: d'un élan soutenu. - fit impetus, Cic.: on se précipite. [st1]3 [-] accès, crise, paroxysme (d'une maladie). - impetus febris, Cels.: paroxysme de la fièvre. - impetus podagrae, Plin.: attaque de goutte. - impetus pituitae in facie, Plin.: éruption de pustules au visage. [st1]4 [-] mouvement rapide, violence (des flots, du vent, de la flamme), cours rapide, pression (d'un poids), vivacité. - magno impetu erumpentes fluvii, Sen.: fleuves roulant avec une grande impétuosité. [st1]5 [-] violence (d'une passion), élan, enthousiasme, vif désir, envie, fougue, emportement; instincts (au plur.). - Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat, Curt.: Bessus avait conçu l'affreux dessein de tuer sur-le-champ le roi. - impetus est mihi + inf. Ov.: j'ai le vif désir de, je brûle de, il me tarde de. - cum indomitos impetus volgi cohibere non possit, Cic. Rep. 1: puisqu'on ne peut contenir les emportements sans frein de la foule. - da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus, Stat.: diffère un moment, la précipitation est un guide funeste. - animalia, quae habent suos impetus, Cic. Off. 2: les animaux qui ont leurs propres instincts. [st1]6 [-] inspiration, enthousiasme. - divinus impetus, Cic.: élan divin, inspiration divine, enthousiasme sacré. - sacer impetus: élan divin, enthousiasme sacré.* * *Impetus, huius impetus, pen. corr. Plaut. Grand randon, Impetuosité, Vehemence, Effort, Envahie.\Primo impetu. Plin. iunior. Au premier assault, De la premiere envahie, De la premiere poincte.\Impetus animi. Plin. Cic. Vehemence de coeur.\Impetus pituitae. Celsus. Impetueuse fluxion de, etc.\Sceleratus impetus delendi imperii. Cic. Meschant vouloir et entreprinse de, etc.\Impetum capere in aliquem. Plin. Se jecter sur aucun de grande roideur.\Cepisse impetum Flauius ferebatur, in scena Neronem aggrediendi. Tacit. On disoit que Flavius fut une fois deliberé d'assaillir Nero, etc.\Contundere impetus alicuius. Horat. Rompre.\Impetum dare. Liu. Assaillir impetueusement, Donner dedens les ennemis, Courir de grand force et grand randon dedens les ennemis.\Impetum dare. Quintil. Esmouvoir, Inciter, Donner roideur et vigueur.\Impetum excipere. Caesar. Recevoir, Soustenir le choc.\Feros impetus exuere. Seneca. Laisser.\Impetum facere. Cic. Venir contre quelque chose de grande roideur, De toute sa force par maltalent.\Impetum facere in agros inimicorum. Liu. Faire ravage, Faire courses.\Impetum facere in bona et fortunas alicuius. Cic. Faire effort, Se fourrer és biens d'aucun.\Incurrere caeco impetu in aliquem. Cicero. Luy courir sus à l'estourdi, sans regarder comment, ne qu'il en adviendra.\Percellere impetu aliquem, et irruere in eum. Cic. Choquer contre aucun de grand randon et de grande force.\Fuit impetus illi in medios rogos ire. Ouid. Il s'efforcea, Il se mist en son effort de se jecter, etc. Il se delibera de, etc.\Sumere impetum. Quintil. Comme celuy qui recule pour mieulx saillir, Reprendre force et roideur.\Rex impetu animorum vtendum ratus, secunda vigilia castra mouit. Liu. Ce pendant qu'ils estoyent deliberez. B.\Impetus in oratione. Cic. Vehemence.\Impetu vno. Plin. Tribus congiis epotis vno impetu. Tout d'un coup, Tout d'un traict, D'une haleine. -
4 impetus
impetus, ūs, m. (impeto), das Vorwärtsdrängen, die vorwärts drängende od. -schießende Bewegung, I) im allg.: 1) eig.: animalia quaedam impetum habent, incedunt, transeunt, können sich frei vorwärts-, fortbewegen, Sen.: cursum habent quaedam (signa, Statuen) et impetum (haben eine laufende u. vorwärtsstrebende Stellung), sedent alia vel incumbunt, Quint. – 2) übtr.: a) der rasche Lauf eines Fahrzeuges, der Schuß, natantis impetus trabis, Catull.: quinqueremis praelata impetu, im Schusse vorbeifahrend, vorbeischießend, Liv. – b) der Umschwung eines Himmelskörpers, ingens caeli imp., Lucr.: impetum caeli admirabili cum celeritate moveri, Cic.: poet., quieti corpus nocturno impetu dedi, im Umschwung der Nacht, Acc. fr. – c) der Druck einer Last nach unten, die Schwere, magnum impetum habere, Vitr.: gravescit impetus, Lucr.
II) insbes., das Ansetzen, der Anlauf, Aufschwung, A) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) übh.: tum rursus impetu capto (angesetzt, ausgeholt) enituntur, Liv.: abiectis armis ultimas oppidi partes continenti impetu (in ununterbrochenem Anlaufe od. Laufe) petere, Caes.: uno impetu (in einem Zuge, auf einen Ansatz) epotare, Plin. – b) = ὁρμή, der feindliche Anlauf, das Andrängen, Anrennen, Anprallen, der Angriff, Anfall, Überfall, auf eine Person usw., multitudo terrebat eum clamore, voltu, saepe impetu, Sall.: ut eorum iratos animos atque horribiles impetus deprecetur, Cic.: in Pompeium impetum facere, den P. anfallen, Cic.: in bona alcis, in alcis bona fortunasque, in reliquas omnes fortunas impetum facere, herfallen über usw. (= gewaltsam in Beschlag nehmen), Cic.: fit impetus in alqm, Cic.: impetum alcis comprimere (zurückschlagen), Cic.: impetum morari, Curt. – als milit. t. t., ad primum impetum, Liv.: primo impetu pulsi, Caes.: cum primus secundusque impetus retudisset inferentem se ferociter hostem, Liv.: impetum facere in alqm, Caes. u.a., in agros, Liv.: impetum dare (machen), Liv.: impetum dare in alqm, in agrum Romanum, Liv.: impetum sustinere, ferre, Caes.: nec primum impetum barbarorum Silanus, nec secundum Manlius, nec tertium Caepio sustinere potuerunt, Flor.: impetum militum supprimere (Einhalt tun), Liv.: ubi in omnes partes nequiquam impetus capti, jeder Anlauf fehlschlug, Liv.: magna subsidia habet res publica expedita, quibus subito impetu (Dat.) ac latrocinio parricidarum resistat, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 3. – 2) v. Lebl. = a) der gewaltige Andrang, die Gewalt, der Ungestüm, v. Flüssen, fluminis, Curt.: adversi fluminis (Ggstz. tranquillitas), Liv.: magno impetu erumpentes fluvii, Sen.; vgl. Burmann Phaedr. 3. prol. 59. – v. Meere, in magno impetu maris atque aperto, Caes. – v. Winden, tantos impetus ventorum (Stürme) sustineri, Caes. – v. Feuer, impetus ignis, die Gewalt des F., Lucr. – b) als mediz. t. t., impetus febris, der Paroxysmus, Cels.: podagrae, Anfall des P., Plin.: sanguinis, Blutsturz, Aur. Vict. – pituitae in facie, feuchter Ausschlag, Plin.: oculorum, entzündlicher Augenfluß, Plin.
B) übtr.: 1) v. Pers.: a) der Schwung des Geistes, der Aufschwung, velut repetito spatio sumere impetum, Plin. ep.: resumere impetum fractum omissumque, Plin. ep.: ut aliter in ea (oratione) nec impetus (Schwung) ullus nec vis esse possit, Cic. – impetus divinus, göttliche Eingebung, Begeisterung, Enthusiasmus, Cic.: u. so impetus sacer, Ov.: u. calorem et impetum sequentes, Quint. – b) (wie ὁρμή), der Drang, Trieb, α) das drängende Verlangen, die Neigung, animi, Cic.: dicendi, Cic.: imperii delendi, Cic.: impetu rapi ad omnes affectus, Curt.: impetus est m. folg. Infin., ich habe Neigung, -Lust, trage Verlangen zu usw., Ov. u.a. Dichter (vgl. Ruhnken Ov. her. 4, 38). – β) der rasche Entschluß (Plan), impetum capere alcis rei, den raschen E. (Pl.), schnell den E. (Pl.) fassen zu usw., den kühnen Gedanken haben zu usw., occidendi regis, Curt., in scaena canentem Neronem aggrediendi, Tac., moriendi, Suet., expeditionis Germanicae, Suet. Vgl. Mützell Curt. 5, 12 (32), 1. – c) die Aufwallung des Gemütes, ut laetus primo gaudentium impetu fuerat, in der ersten Aufw. der Freude, im ersten Freudentaumel, Tac.: animus revolvens iras, etiam si impetus offensionis languerat, selbst wenn die Aufw. des gekränkten Gemütes vorüber war, Tac.: Plur., impetus acres, Tac.: impetus antiqui, altbiedere Aufwallungen, Tac. – d) der Ungestüm im Reden u. Handeln, C. Gracchi, Tac. dial.: multitudinis, der U., die Wut des Pöbels, Iustin.: impetu magis, quam consilio, Liv.: impetu potius bella quam perseverantiā gerere, Tac. – 2) v. Abstr., der Drang, Ungestüm, Sturm, tantus impetus cursusque rerum (der Ereignisse), Curt.: non minor impetus fortunae, Iustin.: tanti belli impetus, ein so gewaltiger Kriegssturm, Cic. – / Dat. Sing. impetu, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 3 (s. oben no. II, A, 1, b); Dat. u. Abl. Plur. impetibus bis jetzt ohne Beleg, wenn man impetibus Lucr. 1, 293 als Abl. Plur. von impes u. nicht von impetus ansieht. Vgl. impes.
-
5 impetus
impetus, ūs, m. (impeto), das Vorwärtsdrängen, die vorwärts drängende od. -schießende Bewegung, I) im allg.: 1) eig.: animalia quaedam impetum habent, incedunt, transeunt, können sich frei vorwärts-, fortbewegen, Sen.: cursum habent quaedam (signa, Statuen) et impetum (haben eine laufende u. vorwärtsstrebende Stellung), sedent alia vel incumbunt, Quint. – 2) übtr.: a) der rasche Lauf eines Fahrzeuges, der Schuß, natantis impetus trabis, Catull.: quinqueremis praelata impetu, im Schusse vorbeifahrend, vorbeischießend, Liv. – b) der Umschwung eines Himmelskörpers, ingens caeli imp., Lucr.: impetum caeli admirabili cum celeritate moveri, Cic.: poet., quieti corpus nocturno impetu dedi, im Umschwung der Nacht, Acc. fr. – c) der Druck einer Last nach unten, die Schwere, magnum impetum habere, Vitr.: gravescit impetus, Lucr.II) insbes., das Ansetzen, der Anlauf, Aufschwung, A) eig.: 1) v. leb. Wesen: a) übh.: tum rursus impetu capto (angesetzt, ausgeholt) enituntur, Liv.: abiectis armis ultimas oppidi partes continenti impetu (in ununterbrochenem Anlaufe od. Laufe) petere, Caes.: uno impetu (in einem Zuge, auf einen Ansatz) epotare, Plin. – b) = ὁρμή, der feindliche Anlauf, das Andrängen, Anrennen, Anprallen, der Angriff, Anfall, Überfall, auf eine Person usw.,————multitudo terrebat eum clamore, voltu, saepe impetu, Sall.: ut eorum iratos animos atque horribiles impetus deprecetur, Cic.: in Pompeium impetum facere, den P. anfallen, Cic.: in bona alcis, in alcis bona fortunasque, in reliquas omnes fortunas impetum facere, herfallen über usw. (= gewaltsam in Beschlag nehmen), Cic.: fit impetus in alqm, Cic.: impetum alcis comprimere (zurückschlagen), Cic.: impetum morari, Curt. – als milit. t. t., ad primum impetum, Liv.: primo impetu pulsi, Caes.: cum primus secundusque impetus retudisset inferentem se ferociter hostem, Liv.: impetum facere in alqm, Caes. u.a., in agros, Liv.: impetum dare (machen), Liv.: impetum dare in alqm, in agrum Romanum, Liv.: impetum sustinere, ferre, Caes.: nec primum impetum barbarorum Silanus, nec secundum Manlius, nec tertium Caepio sustinere potuerunt, Flor.: impetum militum supprimere (Einhalt tun), Liv.: ubi in omnes partes nequiquam impetus capti, jeder Anlauf fehlschlug, Liv.: magna subsidia habet res publica expedita, quibus subito impetu (Dat.) ac latrocinio parricidarum resistat, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 3. – 2) v. Lebl. = a) der gewaltige Andrang, die Gewalt, der Ungestüm, v. Flüssen, fluminis, Curt.: adversi fluminis (Ggstz. tranquillitas), Liv.: magno impetu erumpentes fluvii, Sen.; vgl. Burmann Phaedr. 3. prol. 59. – v. Meere, in magno impetu maris atque aperto, Caes. – v. Winden, tantos————impetus ventorum (Stürme) sustineri, Caes. – v. Feuer, impetus ignis, die Gewalt des F., Lucr. – b) als mediz. t. t., impetus febris, der Paroxysmus, Cels.: podagrae, Anfall des P., Plin.: sanguinis, Blutsturz, Aur. Vict. – pituitae in facie, feuchter Ausschlag, Plin.: oculorum, entzündlicher Augenfluß, Plin.B) übtr.: 1) v. Pers.: a) der Schwung des Geistes, der Aufschwung, velut repetito spatio sumere impetum, Plin. ep.: resumere impetum fractum omissumque, Plin. ep.: ut aliter in ea (oratione) nec impetus (Schwung) ullus nec vis esse possit, Cic. – impetus divinus, göttliche Eingebung, Begeisterung, Enthusiasmus, Cic.: u. so impetus sacer, Ov.: u. calorem et impetum sequentes, Quint. – b) (wie ὁρμή), der Drang, Trieb, α) das drängende Verlangen, die Neigung, animi, Cic.: dicendi, Cic.: imperii delendi, Cic.: impetu rapi ad omnes affectus, Curt.: impetus est m. folg. Infin., ich habe Neigung, -Lust, trage Verlangen zu usw., Ov. u.a. Dichter (vgl. Ruhnken Ov. her. 4, 38). – β) der rasche Entschluß (Plan), impetum capere alcis rei, den raschen E. (Pl.), schnell den E. (Pl.) fassen zu usw., den kühnen Gedanken haben zu usw., occidendi regis, Curt., in scaena canentem Neronem aggrediendi, Tac., moriendi, Suet., expeditionis Germanicae, Suet. Vgl. Mützell Curt. 5, 12 (32), 1. – c) die Aufwallung des Gemü-————tes, ut laetus primo gaudentium impetu fuerat, in der ersten Aufw. der Freude, im ersten Freudentaumel, Tac.: animus revolvens iras, etiam si impetus offensionis languerat, selbst wenn die Aufw. des gekränkten Gemütes vorüber war, Tac.: Plur., impetus acres, Tac.: impetus antiqui, altbiedere Aufwallungen, Tac. – d) der Ungestüm im Reden u. Handeln, C. Gracchi, Tac. dial.: multitudinis, der U., die Wut des Pöbels, Iustin.: impetu magis, quam consilio, Liv.: impetu potius bella quam perseverantiā gerere, Tac. – 2) v. Abstr., der Drang, Ungestüm, Sturm, tantus impetus cursusque rerum (der Ereignisse), Curt.: non minor impetus fortunae, Iustin.: tanti belli impetus, ein so gewaltiger Kriegssturm, Cic. – ⇒ Dat. Sing. impetu, Planc. in Cic. ep. 10, 24, 3 (s. oben no. II, A, 1, b); Dat. u. Abl. Plur. impetibus bis jetzt ohne Beleg, wenn man impetibus Lucr. 1, 293 als Abl. Plur. von impes u. nicht von impetus ansieht. Vgl. impes. -
6 impetus
impĕtus ( inp-), ūs (dat. impetu, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3; no gen. plur.; abl. impetibus, Lucr. 1, 293; v. also impes), m. [impeto], an attack, assault, onset (freq. and class.; in sing. and plur. equally common).I.Lit.A.In gen.:B.incursio atque impetus armatorum,
Cic. Caecin. 15, 44:gladiis destrictis in eos impetum fecerunt,
Caes. B. G. 1, 25, 2:impetum facere in aliquem,
id. ib. 1, 46 fin.; Hirt. B. G. 8, 18, 4:in agros,
Liv. 1, 5, 4:ad regem,
id. 1, 5, 7; cf.:in hostes,
Caes. B. G. 1, 22, 3:dare impetum in aliquem,
Liv. 4, 28, 1; 2, 19, 7:capere impetum in aliquem,
Plin. 9, 30, 48, § 91:hostes impetu facto celeriter nostros perturbaverunt,
Caes. B. G. 4, 12, 1:oppidum magno impetu oppugnare,
id. ib. 2, 6:primo hostium impetu pulsi,
id. ib. 2, 24, 1:impetus gladiorum excipere,
id. ib. 1, 52, 4:impetum sustinere,
id. ib. 3, 2, 4:ferre impetum,
id. ib. 3, 19, 3:fracto impetu levissimi hominis,
Cic. Fam. 1, 5, b, 2:impetum propulsare,
id. Mur. 1, 2:nec primum quidem impetum, nec secundum, nec tertium, sustinere potuerunt,
Flor. 3, 3, 4; Liv. 33, 36, 11:uno impetu,
Curt. 8, 14, 18; Lact. 3, 26, 10; 5, 4, 1:coërcere,
Plin. 17, 22, 35, § 180:aquarum domare,
id. 31, 6, 31, § 58:nec tantum (cupiditates) in alios caeco impetu incurrunt, etc.,
Cic. Fin. 1, 13, 44.— Poet.: biformato impetu Centaurus, with double - shaped attack, Cic. poët. Tusc. 2, 8 fin.; v. biformatus.—In partic.1.In medic. lang., an attack of a disease, a fit, paroxysm:2.febris,
Cels. 2, 15:pituitae,
Plin. 28, 12, 50, § 183:coeliacorum,
id. 20, 14, 53, § 148: oculorum, i. e. inflammation, id. 20, 3, 8, § 16:thymum e vino tumores et impetus tollit,
id. 21, 21, 89, § 157; so absol., id. 22, 25, 58, § 122. —In mechanics, the pressure of a load, Vitr. 6, 3.—II.Transf., in gen. (without reference to an object), violent impulse, violent or rapid motion, impetus, impetuosity, violence, fury, vehemence, vigor, force.A.Physical: labitur uncta carina, volat super impetus undas, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 379 Vahl.):B. (α).in magno impetu maris atque aperto,
Caes. B. G. 3, 8, 1:Hebri,
Phaedr. 3, prol. 59:impetus caeli,
i. e. rapid motion, Cic. N. D. 2, 38, 97; Lucr. 5, 200. — Hence also poet.: quieti corpus nocturno impetu Dedi, in the nocturnal revolution, i. e. in the night, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:impetus ipse animaï Et fera vis venti,
Lucr. 6, 591; cf.:tantos impetus ventorum sustinere,
Caes. B. G. 3, 13, 6.—Sing.:(β).repentino quodam impetu animi incitatus,
internal pressure, impulse, Cic. Off. 1, 15, 49; cf.:ut tota mente omnique animi impetu in rem publicam incumbas,
id. Fam. 10, 5, 2; id. Att. 11, 5, 1:impetu magis quam consilio,
Liv. 42, 29, 11:aliter in oratione nec impetus ullus nec vis esse potest,
Cic. Or. 68, 229; cf.:ad omnem impetum dicendi,
id. Deiot. 2, 5:actiones quae recitantur impetum omnem caloremque perdunt,
Plin. Ep. 2, 19, 2:resumere impetum fractum omissumque,
id. ib. 7, 9, 6:adulescens impetus ad bella maximi,
Vell. 2, 55, 2:est prudentis, sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,
Cic. Lael. 17, 63:divinus impetus,
id. Div. 1, 49, 111:si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur,
Liv. 37, 19, 5:donec impetus famae et favor exercitus languesceret,
Tac. Agr. 39 fin.:est mihi per saevas impetus ire feras,
I feel an impulse, Ov. H. 4, 38:Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat,
had formed a sudden purpose, Curt. 5, 12, 1:statim moriendi impetum cepit,
Suet. Oth. 9.—Prov.: Da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus,
haste makes waste, Stat. Th. 10, 704 sq. —Plur.:animalia, quae habent suos impetus et rerum appetitus,
impulses, instincts, Cic. Off. 2, 3, 11:an fortitudo, nisi insanire coeperit, impetus suos non habebit?
id. Tusc. 4, 22, 50:temperantia est rationis in libidinem atque in alios non rectos impetus animi firma et moderata dominatio,
id. Inv. 2, 54, 164:insanos atque indomitos impetus vulgi cohibere,
id. Rep. 1, 5. -
7 impetus
impetus ['ɪmpɪtəs]∎ to gain impetus prendre ou gagner de l'importance;∎ to lose impetus perdre de son élan;∎ to be carried by or under one's own impetus être entraîné par son propre élan ou par son propre poids∎ to give new impetus to sth donner un nouvel élan à qch, relancer qch -
8 impetus
-
9 impetus
impetus n1 ( trigger) impulsion f ; the impetus for the project came from X le projet a commencé sous l'impulsion de X ;2 ( momentum) élan m ; to gain/lose impetus prendre/perdre de l'élan ; to give impetus to sth donner de l'élan à qch ;3 Phys impulsion f. -
10 impetus
impetus [ˊɪmpɪtəs] n1) ине́рция дви́жущегося те́ла2) толчо́к, и́мпульс, сти́мул;to give an impetus to smth. стимули́ровать что-л.
-
11 impetus
impetus impetus, us m нападение -
12 impetus
impetus impetus, us m напор, натиск -
13 impetus
impetus impetus, us m стремление -
14 impetus
attack, assault, charge; attempt; impetus, vigor; violent mental urge, fury -
15 impetus
-
16 impetus
-
17 Impetus
Impetus m = пыл, неи́стовство, горя́чность -
18 impetus
impetus, us, m., rush, attack, A. 7:57; violence, H. 11:34. -
19 impetus
noun1) Kraft, die; (of impact) Wucht, die* * *['impətəs](the force or energy with which something moves.) der Antrieb* * *im·petus[ˈɪmpɪtəs, AM -t̬əs]n no plto give a fresh \impetus to a struggling business ein schleppendes Geschäft wieder ankurbelncommercial \impetus wirtschaftlicher Anreizto give sth new \impetus einer Sache dat neue Impulse geben* * *['Impɪtəs] Impuls m; (= force) Kraft f; (= momentum) Schwung m, Impetus m (geh)the impetus behind this increase in activity — die treibende Kraft hinter dieser zunehmenden Aktivität
* * *impetus [ˈımpıtəs] s1. PHYS Stoß-, Triebkraft f, Antrieb m, Schwung m2. fig Impetus m:a) Antrieb m, Anstoß m, Impuls mb) (Auf)Schwung m:* * *noun1) Kraft, die; (of impact) Wucht, die* * *n.(§ pl.: impetuses)= Anstoß -¨e m.Antrieb -e m.Auftrieb -e m. -
20 Impetus
См. также в других словарях:
Impetus — may refer to:* Impetus (album), a re release of the EP Passive Restraints * Impetus (mechanics), a concept very similar to momentum * Impetus (middle ages), treatment on impetus and its originator Jean Buridan * Theory of impetus, an auxiliary… … Wikipedia
Impetus — Im pe*tus ([i^]m p[ e]*t[u^]s), n. [L., fr. impetere to rush upon, attack; pref. im in + petere to fall upon, seek. See {Petition}.] 1. A property possessed by a moving body in virtue of its weight and its motion; the force with which any body is … The Collaborative International Dictionary of English
impetus — [ɛ̃petys] n. m. ÉTYM. D. i.; lat. impetus « élan » (→ Impétueux), employé dans les sciences au XVIe. ❖ ♦ Didact. (hist. des sc.). Élan moteur, puissance motrice. || « Afin de comparer les “impetus” (disons les élans moteurs) de deux jets orientés … Encyclopédie Universelle
Impetus — steht für: Impetustheorie, überholte Theorie zur Beschreibung der Bewegung von Körpern Automobiles Impetus, ehemaliger französischer Automobilhersteller Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit d … Deutsch Wikipedia
IMPETUS — (лат.) побуждение, стремление. У Иоанна Филонова и в до галилеевской механике «приобретённая сила». У Гассенди свойство атомов. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев … Философская энциклопедия
impetus — (n.) early 15c., impetous rapid movement, rush; 1640s, with modern spelling, force with which a body moves, driving force, from L. impetus attack, assault, onset, impulse, violence, vigor, force, passion, related to impetere to attack, from… … Etymology dictionary
Impĕtus — (lat.), 1) Angriff; 2) die affectvolle Gemüthsstimmung, worin der Vorsatz zu einem Verbrechen gefaßt wird … Pierer's Universal-Lexikon
Impĕtus — (lat.), Ungestüm, heftiger Angriff; im Strafrecht eine Unterart des Dolus, rechtswidriger Vorsatz, der in leidenschaftlicher Erregung gefaßt wurde. Vgl. Dolus … Meyers Großes Konversations-Lexikon
impetus — I noun actuation, boost, call, drive, encouragement, energy, force, goad, impellent, impelling force, impulse, impulsion, incentive, influence, instigation, jog, jolt, kick, momentum, motive, moving force, pressure, propellant, propulsion,… … Law dictionary
IMPETUS — inter Martis comites apud Stat. Theb. l. 7. v. 51. Vide infra Nefas … Hofmann J. Lexicon universale
impetus — impétus m DEFINICIJA 1. snažan nastup koji se razvija u prepad i navalu 2. provala žestine; strast, naglost 3. pat. naglo oboljenje, iznenadan napadaj boli ETIMOLOGIJA lat. ← impetere: napasti ≃ im 2 + petere: navaliti … Hrvatski jezični portal