Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

malignitas

  • 1 malignitas

    malignĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] mauvaise nature, mauvaise qualité (d'une chose). [st2]2 [-] malignité, méchanceté, envie, jalousie, malveillance. [st2]3 [-] parcimonie, mesquinerie, avarice.
    * * *
    malignĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] mauvaise nature, mauvaise qualité (d'une chose). [st2]2 [-] malignité, méchanceté, envie, jalousie, malveillance. [st2]3 [-] parcimonie, mesquinerie, avarice.
    * * *
        Malignitas, pen. cor. malignitatis. Plaut. Malignité, Mauvaistié, Malvueillance.
    \
        Malignitas praedae partitae: cui opponitur Prodiga largitio. Liu. Quand on fait petite part du butin.
    \
        Malignitas. Liu. Chicheté.

    Dictionarium latinogallicum > malignitas

  • 2 malignitas

    mălignĭtas, ātis, f. [malignus].
    I.
    ill-will, spite, malice, envy, malignity (not in Cic. or Cæs.).— Lit.:

    malignitati falsa species libertatis inest,

    Tac. H. 1, 1:

    malignitas multo veneno tincta,

    Sen. Vit. Beat. 18, 2:

    interpretantium,

    Plin. Ep. 5, 7, 6:

    humana,

    Tac. Or. 18:

    malignitas et livor,

    id. Agr. 41.—In plur.: malignitatum vulnera, Prud. steph. 2, 259.—
    II.
    Stinginess, niggardliness, meanness [v. malignus, II.]:

    ita malignitate oneravit omnes mortales mihi,

    Plaut. Capt. 3, 1, 4; Liv. 10, 46, 15; 34, 34, 8; 39, 9, 6.—Hence,
    III.
    Transf., stingy or niggardly act:

    malignitatis auctores quaerendo,

    Liv. 5, 22, 1:

    accensaque ea cupiditas est malignitate patrum,

    id. 2, 42, 1.—
    B.
    Barrenness, unfruitfulness; of the vine, Col. 3, 10, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > malignitas

  • 3 malignitas

    malignitas malignitas, atis f злобность

    Латинско-русский словарь > malignitas

  • 4 malīgnitās

        malīgnitās ātis, f    [malignus], ill-will, spite, malice, envy, malignity: malignitas et livor, Ta.— Stinginess, niggardliness: patrum, L.: malignitatis auctores, the niggardly distribution, L.
    * * *
    ill-will, spite, malice; niggardliness

    Latin-English dictionary > malīgnitās

  • 5 malignitas

    malignitās, ātis f. [ malignus ]
    1) злоба, злобность, недоброжелательство, завистливость ( humana T)
    2) скупость, скудость ( praedae partitae L)
    3) бесплодие, неплодородность (sc. vitis Col)

    Латинско-русский словарь > malignitas

  • 6 malignitas

    malīgnitās, ātis, f. (malignus), I) die Bösartigkeit, Bosheit, Mißgunst, Plaut., Liv. u.a.: Plur., Prud. perist. 2, 260. Vulg. Baruch 2, 33. – II) insbes.: a) die Kargheit gegen andere, Knauserei, die karge, spärliche Verteilung, auctores malignitatis, Liv.: m. subj. Genet., mal. patrum, Liv.: m. obj. Genet., mal. praedae partitae, Liv.: mal. conferendi ex privato, Liv. – b) übtr., die Unfruchtbarkeit der Weinstöcke, Colum. 3, 10, 18.

    lateinisch-deutsches > malignitas

  • 7 malignitas

    malīgnitās, ātis, f. (malignus), I) die Bösartigkeit, Bosheit, Mißgunst, Plaut., Liv. u.a.: Plur., Prud. perist. 2, 260. Vulg. Baruch 2, 33. – II) insbes.: a) die Kargheit gegen andere, Knauserei, die karge, spärliche Verteilung, auctores malignitatis, Liv.: m. subj. Genet., mal. patrum, Liv.: m. obj. Genet., mal. praedae partitae, Liv.: mal. conferendi ex privato, Liv. – b) übtr., die Unfruchtbarkeit der Weinstöcke, Colum. 3, 10, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malignitas

  • 8 malignitas

    malignitas, tatis, f.., malice, spite, R. 1:29.*

    English-Latin new dictionary > malignitas

  • 9 malignitas

    злость, злодеяние (1. 11 C. 5, 14. 1. 5 C. 7, 14. 1. 12 C. 7, 32).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > malignitas

  • 10 malignitas

    , atis f
      злобность

    Dictionary Latin-Russian new > malignitas

  • 11 detego

    dē-tego, tēxī, tēctum, ere, abdecken, aufdecken, enthüllen, entblößen, bloßlegen, sichtbar machen u. dgl., I) eig.: ventus detexit villam, Plaut.: aedem, Liv.: artus et ossa, Ov.: vulnus, Cels.: aber ossa Capyis, zutage fördern, aufgraben, Suet.: strictum ensem vaginā, blank ziehen, Sil. 13, 168: capite detecto, Suet.: puer detectus caput (griech. Konstrukt.), mit entblößtem Haupte, Verg.: iuga montium detexerat nebula, Liv.: quia possit fieri, ut (illa) patefacta et detecta mutentur, Cic. – scherzh., detegetur corium de tergo meo! Plaut. Epid. 65: haec illast tempestas mea, mihi quae modestiam omnem detexit tectus quā fui, Plaut. most. 163 (vgl. ibid. 140): u. alqm perdere detegere despoliare, das Fell abziehen = prellen, Turpil. com. 162. – II) übtr.: a) lebl. Objj.: α) aufdecken, enthüllen, offenbaren, ans Licht bringen, verraten (Ggstz. celare), fraudem, insidias, Liv.: consilia nefaria, Inscr.: consilia coniuratorum, Suet.: coniurationem Catilinae, Suet.: alci intimos affectus suos, Sen.: m. folg. indir. Fragesatz, neque quis esset ante detexit, Suet. Caes. 58, 2. – β) se det. u. Passiv detegi = sich verraten, sich kundgeben, sich offenbaren, sich zeigen, mores se inter ludendum simplicius detegunt, Quint.: ex quibus (epistulis) mutua malignitas detegitur, Tac. dial. – b) Pers.: α) entdecken, ergreifen, ertappen, entlarven, alqm, Curt.: in furto detectus, Lampr. – β) detegi = sich verraten, modo constantiam simulare, modo formidine detegi, Tac.: trepidatione detectus, Suet.

    lateinisch-deutsches > detego

  • 12 polliceor

    polliceor, citus sum, ērī (por = pro u. liceor), sich zu etw. erbieten, sich anheischig machen, etw. zu leisten versprechen, etw. verheißen, geloben, zusagen, Ggstz. abnuo, denego ( dagegen promitto = etw. erwarten lassen, zu etw. Hoffnung machen), I) im allg.: α) m. Acc. rei ohne od. mit Dat. wem? αα) ohne Dat.: hospitium et cenam, Plaut.: pretium, Ter.: navium magnam copiam ad transportandum exercitum, Caes.: publice frumentum, Caes.: frumentum ad bellum, Liv.: matrimonium suum, Suet.: pecuniam, Cic.: pecunias in rem publicam, Cic.: offerre pecuniam, fidem et pericula (Treue in gemeinschaftlicher Gefahr) poll., Tac.: imperii societatem, Iustin.: non ludos aut gladiatores, sed annuos sumptus in alimenta ingenuorum, Plin. ep.: ego vero exspectabo ea, quae polliceris, Cic. – v. lebl. Subjj., sed hoc satis est, quod prope sola historia polliceri videtur, Plin. ep.: ad hoc salubritas caeli, secessus, quies tantum salutis quantum otii pollicentur, Plin. ep. – ββ) mit Dat. wem? militibus in contione agros ex suis possessionibus, Caes.: his amicitiam regis, Iustin.: alci arma virosque ad bellum, Liv.: iis auxilium suum, Caes.: toti Italiae civitatem (das Bürgerrecht), Vell.: his interfectorum matrimonia (Ehefrauen), Iustin.: reginae nuptias, Suet.: alci suam suorumque militum operam (Dienste), Vell.: regi pacem neque abnuere neque polliceri, Sall.: Varroni pecunias in publicum, Caes.: senatui frumentum in cellam gratis, Cic.: maturum reditum patrum sancto concilio, Hor.: sestertios centenos militibus, Auct. b. Alex.: ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii, Cic.: nec polliceatur sibi aliam, quam sit expertus, victoriam, Iustin.: quicquid auctoritate, fide, constantiā possum, id omne ad hanc rem conficiendam tibi polliceor ac defero, Cic.: nemo tam divos habet faventes, crastinum ut possit sibi polliceri, sicher auf den nächsten Morgen rechnen kann, Sen. Thyest. 619 sq. – v. lebl. Subjj., ita eadem illa seu neglegentia seu malignitas principum male consultis impunitatem, recte factis nullum praemium pollicetur, Plin. pan.: etiamsi repentinus aliqui casus rem commodius agi posse polliceretur, Gell. – Sprichw., montes auri (goldene Berge), Ter. Phorm. 68: maria montesque, Sall. Cat. 23, 3. – β) m. dopp. Acc.: sese itineris periculique ducem, Sall.: regnum Aegypti pretium auxilii adversus fratrem suum, Iustin. – v. lebl. Subjj., quos labore et studio meo dignos cum splendor ipsorum tum hoc maxime pollicetur, quod etc., Plin. ep. – γ) m. de u. Abl., ohne od. mit Acc.: tibi de nostro amico placando aut etiam plane restituendo polliceor, Cic.: quoniam de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: nihil tibi ego tum de meis opibus pollicebar, sed de horum erga me benevolentia promittebam, Cic.: neque mehercule minus ei prolixe de tua voluntate promisi, quam erat solitus de mea polliceri, Cic.: de se multa polliceri, Iustin. – δ) m. folg. Infin.: qui sum pollicitus ducere? Ter. Andr. 613: pollicentur obsides dare, Caes. b. G. 4, 21, 5; 6, 9, 7: qui novam referre proditionem proditis polliceatur, Liv. 24, 45, 3: orationes ipse palam pro contione recitare pollicebatur, Pollio bei Sen. suas. 6, 15. – ε) m. folg. Acc. u. Infin., gew. Infin. Fut. act.: pollicetur Piso sese ad Caesarem iturum, Caes.: pollicitus est sibi eam rem curae futuram, Caes.: cum (Graeci) se et bene vivendi et copiose dicendi rationem daturos hominibus pollicerentur, Cic.: pro certo polliceor hoc vobis et confirmo me esse perfecturum, ut etc.: Cic.: Cinna in omnibus tribubus eos se distributurum pollicitus est, Vell.: gaudes, quod me venturum esse polliceor, Plin. ep.: quinque dies tibi pollicitus me rure futurum, Hor.: zugl. m. de u. Abl., de Alexandrina re causaque regia tantum habeo polliceri, me tibi absenti tuisque praesentibus cumulate satisfacturum, Cic. – selten m. Infin. Praes. act., iusiurandum pollicitus est dare se, Plaut. most. 1084: neben Infin. Fut., sine praedio relinquere se iis urbem immunesque victuros est pollicitus, Liv. 44, 7, 5: m. Infin. Praes. pass., legatos ad gentem Achaeorum mitti pollicens, Liv. 32, 19, 4. – ζ) m. folg. ut u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv: statua non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur, Iustin. 9, 2, 12: saepe erat senatui pollicitus... discederet uterque ab armis exercitusque dimitteret, Hirt. b. G. 8, 52, 4. – η) m. folg. indir. Fragesatz, neque ille, quae meum tempus postularet, satis prolixe polliceretur, Cic.: erat enim (Phamea) in consulatus petitione per te mihi pollicitus, si quid opus esset, er hatte mir seine Dienste durch dich anbieten lassen, wenn ich deren benötigt wäre, Cic. – θ) absol.: cum contra fecerint, quam polliciti professique sint, Cic.: quem plane debes mittere, ut polliceris, Plin. ep.: mox ubi pollicita est, Ov.: cum aliis polliceretur, aliis minaretur, Lampr. – m. Advv., ultro poll., Cic.: bene poll., schöne Versprechungen machen, Sall.: benigne poll., gütige Versprechungen machen, Liv., alci, Cic.: liberaliter poll., freundliche V. machen, Caes.: alci liberalissime poll., Cic. – II) insbes.: a) v. Redner, im Eingang der Rede verheißen, ankündigen, quaeso, ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis, Cic. Quinct. 36: docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, Cic. Quinct. 60. – b) v. Käufer, bieten, at illic pollicitus est prior, Plaut. merc. 439. – c) v. den Vögeln bei Auspizien, für die Zukunft verheißen, id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur, Flor. 1, 1, 7. – / Aktive Nbf. ne polliceres, quod datum est, Varro sat. Men. 41: Passiv, nam ut aliis plerumque obvenienti magistratu ob metum statuae polliceantur (= επαγγελθῶσιν), Metell. Numid. bei Prisc. 8, 17: exercenti navem adversus eos, qui cum magistro contraxerunt, actio non pollicetur, Ulp. dig. 14, 1, 1. § 18: non dormientibus neque otiantibus, sed vigilantibus et laborantibus pollicentur praemia, Ambros. de Cain et Abel 1, 4. § 12: Partiz. Perf. Pass., pollicitus torus, Ps. Ov. her. 21, 140: pollicita fides, Ov. fast. 3, 366. Lact. pasch. v. 65. Hyg. fab. 100. – dah. subst., pollicitum, ī, n., das Versprochene, das Versprechen, die Versprechung, Ov. met. 11, 107 u.a. Colum. 11, 3, 1: Plur., Ov. am. 2, 16, 48 u.a. Sil. 15, 330. Hyg. fab. 219.

    lateinisch-deutsches > polliceor

  • 13 vellico

    vellico, āvī, ātum, āre (Intens. v. vello), rupfen, raufen, kneipen, I) eig.: a) leb. Wesen: cornix astat; ea volturios duo vicissim vellicat (rupft u. = foppt), Plaut. most. 834: puer a paedagogo se vellicari respondit, Quint. 6, 1, 41: aves, quae vellicando morsicandoque et canturiendo assidue non patiuntur dormire potantes, Paul. ex Fest. 86, 14. – b) Lebl.: horrentes pectore setas, Calp. ecl. 10, 32: barbulam, Heges. 4, 25, 2: auriculam, Paul. Nol. carm. 36, 3: absol., minime malefica (est apis), quod nullius opus vellicans facit deterius, Varro r.r. 3, 16, 7. – II) übtr.: a) kneipen, mit Worten durchziehen, anfechten, verkleinern, α) Pers.: alqm, Plaut. merc. 408: in circulis, Cic. Balb. 57: absentem, Hor. sat. 1, 10, 79. – β) Lebl.: in quibus plura inscite aut maligne vellicant, Gell. 4, 15, 1: nullum est tam plenum beneficium, quod non vellicare (verkleinern) malignitas possit, nullum tam angustum, quod non bonus interpres extendat (vergrößere), Sen. de ben. 2, 28, 4. – b) mißhandeln, kränken, durch Eifersucht, Prop. 2, 5, 8. – c) anregen, aufstacheln, animum, Sen. ep. 20, 13: alqm, ibid. 63, 1. – / Parag. Infin. vellicarier, Afran. com. 267; vgl. Ribbeck Coroll. p. LXXIV.

    lateinisch-deutsches > vellico

  • 14 Bösartigkeit

    Bösartigkeit, malitia (Hang zu Lug u. Trug, hinterlistiges u. schelmisches Benehmen, bes. in Rechtssachen, Ggstz. bonitas). – improbitas (sittliche Schlechtigkeit, Ggstz. probitas).-malignitas (Mißgunst, Neid als Charakterzug, Ggstz. benignitas). – gravitas (die Lästigkeit od. Heftigkeit, z. B. caeli [Klima], morbi).

    deutsch-lateinisches > Bösartigkeit

  • 15 hämisch

    hämisch, malignus (z.B. sermo, oculi). – ein h. Betragen, malignitas.Adv.maligne.

    deutsch-lateinisches > hämisch

  • 16 kargen

    kargen, parcere mit Dativ. – parcum, tenacem esse mit Genet. (s. »karg« die Adjektt.). – mit Worten k., raro et perpauca loqui: gegen sich k., in se sordidum esse. Vgl. »geizen«. – Kargheit, tenacitas; malignitas (s. »karg« die Adjektt.). – kärglich, tenuis. parcus (karg). – k. Lebensart, tenuitas victus. Adv.tenuiter; parce; verb. parce ac tenuiter (z.B. vivere).

    deutsch-lateinisches > kargen

  • 17 Mißgunst

    Mißgunst, malignitas (die Abgunst, die andern nichts Gutes gönnt) – malevolentia (Übelwollen). – invidia felicitatis alienae (Neid über fremdes Glück). – invidia (Neid übh.). – Ist »Mißg.« = die Mißgünstigen, maligni, malevoli (z.B. die Witzeleien der M., voculae [1683]( neidisch, z.B. silere): ohne M., fern von M., amotā invidiā.

    deutsch-lateinisches > Mißgunst

  • 18 Neid

    Neid, invidia (im allg., sowohl im aktiven Sinne als Mißgunst, wie im passiven als das Beneidetwerden von andern). – livor (der giftige Neid, die Scheelsucht). – malignitas (der Neid, der keinem als sich selbst etwas Gutes gönnt, die Gehässigkeit). – obtrectatio (der Neid, sofern er in die Tat übergeht. die Verkleinerungssucht). – Ist »Neid« = »die Neider«, durch den Plur. der Ausdrücke unter »neidisch«. – aus N., invidiā: propter invidiam; invidiā incensus: N. erregen, invidiam habere; in invidiam venire: in invidia esse: jmdm. N. erregen, alci invidiam facere od. conflare od. excitare; alci invidiae esse: jmdm. durch etwas N. erregen, alqā re alqm vocare in invidiam: bei jmd. N. erregen. alci esse invidiae (von Pers.): es verrät N., zu etc., od. wenn man etc., invidi est mit folg. Infin.

    deutsch-lateinisches > Neid

  • 19 sparsam

    sparsam, parcus. – restrictus (genau, karg). – tenax (zäh, geizig). – diligens (wirtschaftlich, haushälterisch). – frugi, im Komparativ frugalior, im Superlativ frugalissimus (ordentlich, das Seinige zusammenhaltend). – malignus (knauserig). – angustus. tenuis. exiguus. parvus (von Dingen, s. »spärlich« das Nähere über diese WW.). – paucus (wenig). – rarus (einzeln, dünn stehend, dann sparsam oder selten vorhanden, vorkommend, von Dingen). – parvi temporis (kurz der Zeit nach, z.B. quies). – sparsam sein mit Gnadenbezeigungen, parce beneficia tribuere. Adv.parce. – maligne (zu sparsam, kärglich). – anguste. exigue (spärlich, s. das. die Beispiele). – raro (selten). – sp. (haushälterisch) mit etw. umgehen, s. haushälterisch. – Sparsamkeit, parsimonia, in oder mit etw., alcis rei. diligentia (Wirtschaftlichkeit). – frugalitas (Ordnungsliebe und Mäßigkeit). – Ist es = Spärlichkeit, s. d. – zu große Sp., tenacitas (die Zäheit, die nichts herausgibt); malignitas (die Knauserei).

    deutsch-lateinisches > sparsam

  • 20 Stiefeltern

    Stiefeltern, noverca et vitrĭcus. Stiefgeschwister, s. Halbgeschwister. – Stiefkind, privignus (Sohn). – privigna (Tochter). – Stiefmutter, noverca (eig. u. bildl.). – der St., von der St. ausgehend, novercalis (z.B. odium). – Italien ist ihnen eine St., quorum Italia est noverca. stiefmütterlich, novercalis (z.B. odium). – stiefm. Behandlung der Natur, malignitas naturae. Adv.maligne. – die Natur hat jmd. st. bedacht, naturam maleficam alqs nanctus est in corpore fingendo (in bezug auf die Körperbildung); naturam minus fautricem habuit alqs in tribuendis ingenii dotibus (in bezug auf Geistesgaben).

    deutsch-lateinisches > Stiefeltern

См. также в других словарях:

  • malignitas — index malice, spite Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Famam atque rumores ... sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, … — Famam atque rumores ... sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum crudelitas. См. Мирская молва, что морская волна …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • malignità — {{hw}}{{malignità}}{{/hw}}s. f. 1 Malvagità d animo, disposizione a pensare o giudicare male. 2 Insinuazione o interpretazione maligna. 3 Carattere di ciò che è avverso, sfavorevole: la malignità del destino …   Enciclopedia di italiano

  • malignité — [ maliɲite ] n. f. • malignitet v. 1120; lat. malignitas → malin 1 ♦ Caractère d une personne qui cherche à nuire à autrui de façon dissimulée et souvent mesquine. ⇒ malfaisance, malice, malveillance, méchanceté, perfidie, perversité. Agir par… …   Encyclopédie Universelle

  • malignitate — MALIGNITÁTE s.f. Caracterul a ceea ce este malign, evoluţie spre agravare a unei boli. – Din lat. malignitas, atis. cf. fr. m a l i g n i t é. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  malignitáte s. f., g. d. art. malignităţii Trimis de… …   Dicționar Român

  • Malignität — Ma|li|gni|tät auch: Ma|lig|ni|tät 〈f. 20; unz.; Med.〉 Bösartigkeit (einer Geschwulst); Ggs Benignität [<lat. malignitas „Bösartigkeit“ mit frz. Endung; zu malignus „bösartig“] * * * Ma|li|gni|tät, die; [lat. malignitas] (Med.): (bes. von… …   Universal-Lexikon

  • Malignity — Ma*lig ni*ty, n. [F. malignit[ e], L. malignitas.] 1. The state or quality of being malignant; disposition to do evil; virulent enmity; malignancy; malice; spite. [1913 Webster] 2. Virulence; deadly quality. [1913 Webster] His physicians… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Bösartig — Die Malignität (lateinisch malignitas) bedeutet Bösartigkeit. Der Begriff wird in der Medizin verwendet, um eine Erkrankung oder einen Krankheitsverlauf zu kennzeichnen, der fortschreitend zerstörerisch wirkt und möglicherweise auch zum Tod des… …   Deutsch Wikipedia

  • Bösartigkeit — Die Malignität (lateinisch malignitas) bedeutet Bösartigkeit. Der Begriff wird in der Medizin verwendet, um eine Erkrankung oder einen Krankheitsverlauf zu kennzeichnen, der fortschreitend zerstörerisch wirkt und möglicherweise auch zum Tod des… …   Deutsch Wikipedia

  • Maligne — Die Malignität (lateinisch malignitas) bedeutet Bösartigkeit. Der Begriff wird in der Medizin verwendet, um eine Erkrankung oder einen Krankheitsverlauf zu kennzeichnen, der fortschreitend zerstörerisch wirkt und möglicherweise auch zum Tod des… …   Deutsch Wikipedia

  • Malignität — Der Begriff Malignität (lateinisch malignitas ‚Bösartigkeit‘, ‚Missgunst‘) wird in der Medizin verwendet, um eine Erkrankung oder einen Krankheitsverlauf zu kennzeichnen, der fortschreitend zerstörerisch wirkt und möglicherweise auch zum Tod …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»