-
1 mulus
mūlus, i, m. [perh. mu-; Gr. mukaô; cf. muklos, an ass], a mule:muli pretio qui superant equos,
Plaut. Aul. 3, 5, 21:rhedarii,
Varr. R. R. 3, 17:clitellarius,
Cic. Top. 8, 35: mulus vehiculo lunae habetur, quod tam ea sterilis sit quam mulus; vel quod, ut mulus non suo genere sed equis creatur, sic ea solis, non suo fulgore luceat, Paul. ex Fest. p. 148 Müll.: mulis celebrantur ludi in Circo Maximo Consualibus, quia id genus quadrupedum primum putatur coeptum currui vehiculoque adjungi, Paul. ex Fest. p. 148 ib.—As a term of abuse, you mule, you ass:mule, nihil sentis,
Cat. 83, 3: muli Mariani, Marius's mules, a nickname given to the soldiers of C. Marius, because they were compelled to carry their baggage on their backs like mules, Front. Strat. 4, 1, 7; Paul. ex Fest. s. v. muli, p. 149 Müll.; and s. v. aerumnulas, p. 24 ib.— Prov: mutuum muli scabunt, like the Engl. you claw me, and I'll claw you, of those who flatter one another, Aus. Idyll. 12; hence: ridiculum est, cum te Cascam tua dicit amica, Fili Potoni, sesquisenex puerum. Dice illam pusam: sic fiet mutua muli, Poët. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll.:mulum de asino pingere, a proverbial expression made use of when the original and the copy differ but little from each other, or when absurdities are represented by absurdities, or lies concealed with lies,
Tert. adv. Val. 19 fin. -
2 mūlus
-
3 hinnus
hinnus, i, m., = hinnos, a mule (from a stallion and a she-ass;II.opp. mulus, from a he-ass and a mare): ex equa et asino fit mulus: contra ex equo et asina hinnus... Hinnus est ex equo et asina, minor quam mulus corpore, etc.,
Varr. R. R. 2, 8, 1; 6; cf.:hinnos et hinnas sub quo sensu accipere debeamus Varro designat: ait enim ex equis et hinnulis (leg. asinabus) qui nascantur, hinnos vocari,
Non. 122, 4 sq.; Col. 6, 37, 5.—Transf., in the form ginnus, i, m., = ginnos, a little stunted mule:non aliter monstratur Atlas cum compare ginno,
Mart. 6, 77, 7; cf.:in plurium Graecorum est monumentis, cum equa muli coitu natum, quem vocaverint ginnum, id est parvum mulum,
Plin. 8, 44, 69, § 174. -
4 clītellārius
clītellārius adj. [clitellae], bearing a packsaddle: mulus, C., L., H., Ph.* * *clitellaria, clitellarium ADJused for carrying a pack-saddle; of/pertaining to/bearing a pack-saddle (L+S) -
5 curtus
curtus adj., shortened, mutilated, broken, short: vasa, Iu.: testa, O.: temone iugum, Iu.: Iudaei, i. e. circumcised, H.: equus, castrated, Pr.: mulus, with cropped tail, H.—Fig., lessened, impaired, defective, poor: res, H.: sententia: fides patriae, Iu.—Of discourse, incomplete.* * *curta, curtum ADJmutilated; incomplete, missing a part; circumcised; castrated, gelded; docked -
6 mūla
-
7 mūlīnus
-
8 mūliō
mūliō ōnis, m [mulus], a mule-keeper, muledriver, muleteer, Cs., C., Iu.* * * -
9 reliquus (relicuus, -cus)
reliquus (relicuus, -cus) adj. [re-+LIC-], left, left over, remaining: neu causa ulla restet reliqua, Quin, etc., T.: ex quā (familiā) reliquus est Rufus: moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo, etc.: si qua reliqua spes est, quae, etc.: mulus, quem tibi reliquum dicis esse: erant oppida mihi complura reliqua: haec quidem hactenus; quod reliquum est, etc., as for the rest: hoc relicuomst, T.—As subst n., that is left, a remainder, residue, rest: videre, quae reliqui summa fiat: Quid reliquist, quin habeat, etc., T.: cum reliqui nihil sit omnino, quod, etc.: quid reliqui habemus praeter, etc., S.: illud breve vitae reliquum: Agrigentum, quod belli reliquum erat, i. e. the only remaining seat of hostilities, L.: relicum noctis, L.—In the phrase, reliquum est, ut, it remains that, it only remains to: reliquum est, ut officiis certemus inter nos: reliquum est ut prosequar, etc.—In phrases with facio, to leave behind, leave remaining, leave over, spare, reserve: quibus aratrum aliquod Apronius reliquum fecit: haec addita cura vix mihi vitam reliquam facit: quos reliquos fortuna ex nocturnā caede ac fugā fecerat, L.: te nullum onus offici cuiquam reliquum fecisse, have left behind you: prorsus ab utrisque nihil relicum fieri, is neglected, S.—As subst n.: quibus nihil de bonis suis reliqui fecit: nihil ad celeritatem sibi reliqui fecerunt, i. e. used all diligence, Cs.: me nihil reliqui fecisse, quod, etc., have tried every remedy, N.: quod reliquum vitae fames fecerat, had left of life.—Of time, left, remaining, to come, future, subsequent: reliquae vitae dignitas: in reliquum tempus omnīs suspiciones vitare, Cs.—As subst n. (sc. tempus): plus in relicum sibi timoris quam potentiae addidit, thereafter, S.: in reliquom, for the future, L.—Of debts, remaining, outstanding, in arrear: erat ei de ratiunculā apud me reliquom pauxillulum Nummorum, T.: pecuniam reliquam ad diem solvere.— Plur n. as subst, a remaining debt, debit, balance, arrears: reliqua mea accepisse: maxime me angit ratio reliquorum meorum.— Remaining, other, rest: reliquum populum distribuit in quinque classes, etc.: pars exercitūs, Cs.: militibus equis exceptis reliquam praedam concessimus.—As subst: ex parte decumā... ex omni reliquo: de reliquo quid tibi ego dicam?— Plur: cum Romuli tum etiam reliquorum regum sapientiā: consul reliquique magistratūs, Cs.: oppida, vicos, reliqua privata aedificia incondunt, Cs.—As subst: princeps ille... Reliqui disseruerunt, etc., the others: Brutorum, C. Cassi, reliquorum, and so forth: Africanus loquens... reliquaque praeclare: reliqua vaticinationis brevi esse confecta. -
10 tintinnābulum
tintinnābulum ī, n [tintinno], a bell, signalbell, call-bell: (mulus) collo iactat tintinnabulum, Ph.: tintinnabula dicas pulsari, Iu.* * *bell; door bell, signal bell (L+S); cow bell; small bell -
11 tripēs
tripēs edis, adj. [ter+pes], with three feet, three-footed: mensa, H.: mulus natus, L.* * *(gen.), tripedis ADJ -
12 burdo
burdo, ōnis (collat. form burdus, i, Acron. ad Hor. C. 3, 27, 7), m., =, a mule ( the offspring of a horse and she-ass, while mulus is the offspring of an ass and a mare; v. Isid. Orig. 12, 1, 61), esp. used for carrying litters, Dig. 32, 49:onus duorum burdonum,
Vulg. 4 Reg. 5, 17. -
13 burdus
burdo, ōnis (collat. form burdus, i, Acron. ad Hor. C. 3, 27, 7), m., =, a mule ( the offspring of a horse and she-ass, while mulus is the offspring of an ass and a mare; v. Isid. Orig. 12, 1, 61), esp. used for carrying litters, Dig. 32, 49:onus duorum burdonum,
Vulg. 4 Reg. 5, 17. -
14 centurio
1.centŭrĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [centuria], to divide into centuries (acc. to centuria, I.).I.Of land:II.agrum,
Hyg. Lim. p. 195 Goes.; cf. Fest. p. 53 Müll.—Of the army (only of infantry; cf. decurio), to arrange in centuries, assign to companies:B.cum homines in tribunali Aurelio palam conscribi centuriarique vidissem,
Cic. Red. Quir. 5, 13: rem gerit palam (Octavius); centuriat Capuae;dinumerat. Jam jamque vides bellum,
id. Att. 16, 9 fin.:juventutem,
Liv. 25, 15, 9:seniores quoque,
id. 6, 2, 6; 29, 1, 2:equites decuriati, centuriati pedites,
id. 22, 38, 3; so id. 10, 21, 4:Juventus Romana... equis delapsa se ipsam centuriavit,
i. e. reduced to infantry, Val. Max. 3, 2, n. 8: mulus centuriatus, for carrying provisions, Aur. ap. Vop. Aur. 7, 7.—Facetiously:III.eripiam ego hodie concubinam militi, Si centuriati bene sunt maniplares mei,
Plaut. Mil. 3, 2, 3; cf. id. Curc. 4, 4, 29.—Of the people in the meeting of the council, only part. perf.: comitia centuriata, in which all the Roman people voted according to centuries (this was done in the choice of higher magistrates, in decisions in respect to war and peace, and, until Sulla's time, in questions affecting life or citizenship; cf. Messala ap. Gell. 13, 15, 4; Lael. Felix ib. 15, 27, 4; Cic. Red. Sen. 11, 27), Cic. Leg. 3, 19, 44:2.quod ad populum centuriatis comitiis tulit,
id. Phil. 1, 8, 19; Liv. 3, 55, 3; 8, 12, 15.—Facetiously:Pseudolus mihi centuriata capitis habuit comitia,
i. e. has sentenced me to death, Plaut. Ps. 4, 7, 134 Lorenz ad loc.—Hence, P. a.: centŭrĭā-tus, a, um, of or belonging to the comitia centuriata: Centuriata lex, advised in the comitia centuriata, Cic. Agr. 2, 11, 26.centŭrĭo (in many inscriptions before the time of Quintilian erroneously aspirated chenturio, like ch oronae, prae ch ones, etc., Quint. 1, 5, 20; cf. the letter C), ōnis, m. (access. form centŭrĭōnus, like curionus and decurionus, acc. to Fest. p. 49 Müll.) [centuria, II.], the commander of a century, a captain, centurion, occupying a station below the tribunus, Caes. B. G. 1, 40; 2, 25; 6, 39; Cic. Balb. 15, 34; Sall. J. 59, 3; Liv. 2, 27, 6; 7, 41, 5; Hor. S. 1, 6, 73; cf. Dict. of Antiq. -
15 centurionus
1.centŭrĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [centuria], to divide into centuries (acc. to centuria, I.).I.Of land:II.agrum,
Hyg. Lim. p. 195 Goes.; cf. Fest. p. 53 Müll.—Of the army (only of infantry; cf. decurio), to arrange in centuries, assign to companies:B.cum homines in tribunali Aurelio palam conscribi centuriarique vidissem,
Cic. Red. Quir. 5, 13: rem gerit palam (Octavius); centuriat Capuae;dinumerat. Jam jamque vides bellum,
id. Att. 16, 9 fin.:juventutem,
Liv. 25, 15, 9:seniores quoque,
id. 6, 2, 6; 29, 1, 2:equites decuriati, centuriati pedites,
id. 22, 38, 3; so id. 10, 21, 4:Juventus Romana... equis delapsa se ipsam centuriavit,
i. e. reduced to infantry, Val. Max. 3, 2, n. 8: mulus centuriatus, for carrying provisions, Aur. ap. Vop. Aur. 7, 7.—Facetiously:III.eripiam ego hodie concubinam militi, Si centuriati bene sunt maniplares mei,
Plaut. Mil. 3, 2, 3; cf. id. Curc. 4, 4, 29.—Of the people in the meeting of the council, only part. perf.: comitia centuriata, in which all the Roman people voted according to centuries (this was done in the choice of higher magistrates, in decisions in respect to war and peace, and, until Sulla's time, in questions affecting life or citizenship; cf. Messala ap. Gell. 13, 15, 4; Lael. Felix ib. 15, 27, 4; Cic. Red. Sen. 11, 27), Cic. Leg. 3, 19, 44:2.quod ad populum centuriatis comitiis tulit,
id. Phil. 1, 8, 19; Liv. 3, 55, 3; 8, 12, 15.—Facetiously:Pseudolus mihi centuriata capitis habuit comitia,
i. e. has sentenced me to death, Plaut. Ps. 4, 7, 134 Lorenz ad loc.—Hence, P. a.: centŭrĭā-tus, a, um, of or belonging to the comitia centuriata: Centuriata lex, advised in the comitia centuriata, Cic. Agr. 2, 11, 26.centŭrĭo (in many inscriptions before the time of Quintilian erroneously aspirated chenturio, like ch oronae, prae ch ones, etc., Quint. 1, 5, 20; cf. the letter C), ōnis, m. (access. form centŭrĭōnus, like curionus and decurionus, acc. to Fest. p. 49 Müll.) [centuria, II.], the commander of a century, a captain, centurion, occupying a station below the tribunus, Caes. B. G. 1, 40; 2, 25; 6, 39; Cic. Balb. 15, 34; Sall. J. 59, 3; Liv. 2, 27, 6; 7, 41, 5; Hor. S. 1, 6, 73; cf. Dict. of Antiq. -
16 clitellarius
clītellārĭus, a, um, adj. [clitellae], of or pertaining to a pack-saddle, bearing a pack-saddle:asini,
Cato, R. R. 10, 1:mulus,
Col. 2, 21, 3; Plaut. Most. 3, 2, 93:homines,
id. ib. 3, 2, 94. -
17 factus
1.factus, a, um, Part. and P. a., from facio.2. * I.A making, building, style of architecture:II.quo ornatior villa esse posset fructu quam factu,
Varr. R. R. 3, 1, 10:iste mulus me ad factum dabit (= me ad opus rusticum feret),
Inscr. Momms. 5078.—(Cf. factor, II. A., and factorium), the quantity of oil pressed out at one time, a pressing, Cato, R. R. 67, 1; Varr. R. R. 1, 24, 3; Col. 12, 52, 19; 22; Plin. 15, 6, 6, § 23. -
18 fiscus
fiscus, i, m., a basket or frail woven of slender twigs, rushes, etc. (like fiscina, fiscella, q. v.); used,I.For olives in the oilpress, Col. 12, 52, 22; 54, 2.—Far more freq.,II.For keeping money in, a money-basket, or, as we say, a money-bag, purse (cf. aerarium):B.fiscos complures cum pecunia Siciliensi a quodam senatore ad equitem Romanum esse translatos,
Cic. Verr. 1, 8, 22:mulus ferebat fiscos cum pecunia,
Phaedr. 2, 7, 2; Suet. Claud. 18.— Poet.:aerata multus in arca Fiscus,
i. e. much money, Juv. 14, 259.—In partic.1.The public chest, state treasury, public revenues:2.quaternos HS, quos mihi senatus decrevit et ex aerario dedit, ego habebo et in cistam transferam de fisco,
Cic. Verr. 2, 3, 85, § 197:qui fiscum sustulit,
id. ib. 79, §183: de fisco quid egerit Scipio, quaeram,
id. Q. Fr. 3, 4, 5 Manut.; Eutr. 2, 16; Vulg. 1 Esdr. 7, 20. —In the times of the emperors, the imperial treasury, imperial revenues, emperor's privy purse (opp. aerarium, the public chest or treasury):quantum pecuniae in aerario et fiscis et vectigalibus residuis,
Suet. Aug. 101; 40; id. Claud. 28; id. Ner. 32; Sen. Ben. 7, 6:fisci de imperatore rapti,
Tac. A. 1, 37:bona in fiscum cogere,
id. ib. 6, 2; Dig. 39, 4, 9 fin.:fortasse non eadem severitate fiscum quam aerarium cohibes,
Plin. Pan. 36 et saep.:Judaicus,
the tax paid by the Jews into the imperial treasury, Suet. Dom. 12:quidquid conspicuum pulchrumque est aequore toto res fisci est,
Juv. 4, 55. -
19 gradior
grădĭor, gressus, 3, v. dep. n. [Sanscr. kra-, kram, to go; Goth. skrei-tan; Germ. schreiten, Schritt], to take steps, to step, walk, go (rare but class.; cf.:(β).eo, grassor, incedo, vado, pergo, etc.): jam vero alia animalia gradiendo, alia serpendo ad pastum accedunt, alia volando, alia nando, etc.,
Cic. N. D. 2, 47, 122; cf.:quasdam (bestias) esse gradientes,
id. Tusc. 5, 13, 38:si graderere tantum, quantum loquere, jam esses ad forum,
Plaut. Ps. 4, 7, 138:si maledicetis, vostro gradiar limite,
id. Poen. 3, 3, 19:inde auctumnus adit, graditur simul Euhius Euan,
Lucr. 5, 743:longe gradientem et dira frementem Ut videre,
Verg. A. 10, 572; cf.:gradiens ingenti passu,
Ov. M. 13, 776:induiturque aures lente gradientis aselli,
id. ib. 11, 179:si quo hic gradietur, pariter progrediminor,
Plaut. Ps. 3, 2, 70:fidenti animo gradietur ad mortem,
Cic. Tusc. 1, 46, 110:pariter gressi per opaca viarum,
Verg. A. 6, 633; cf. Ov. M. 2, 80.—With a homogeneous object:II.uterque sexus (mulus et mula) viam recte graditur,
Col. 6, 37, 11.—Poet. transf., of inanim. and abstr. things:III.ut nubes paulatim repit et omne qua graditur conturbat,
Lucr. 6, 1122:radit vox fauces saepe, facitque asperiora foras gradiens arteria clamor (corresp. to ire foras primordia vocum),
id. 4, 529.—Trop., of the conduct of life, to walk, live, conduct one's self (eccl. Lat.):cum sapientibus,
Vulg. Prov. 13, 20:in superbia,
id. Dan. 4, 34 al -
20 instigo
instīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [from in and stigo (unused), cf. Gr. stizô; Sanscr. tig, tij, to be sharp; cf. stimulus for stig-mulus, stilus for stig-lus], to urge, stimulate, stir up, set on, incite, instigate (class.):si hic non insanit satis sua sponte, instiga,
Ter. And. 4, 2, 9:instigante te,
at your instigation, Cic. Pis. 11:cuncti sequentem Instigant studiis,
stimulate him in the pursuit, Verg. A. 5, 228; 11, 730:Romanos in Hannibalem,
Liv. 33, 47:comites agmen instigant,
Ov. M. 3, 243:in arma,
to rouse to arms, Vell. 1, 12:canem in aliquem,
to set on one, Petr. 95:iracundiam,
Sen. Ep. 10.— With inf.:laedere,
Lucr. 4, 1082.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Mulus — war bis ins 20. Jahrhundert hinein in Deutschland die Bezeichnung für einen Abiturienten in der für ihn ganz angenehmen Zwischenzeit, wenn er nicht mehr zur Schule ging, aber noch nicht auf einer Universität immatrikuliert war. Die metaphorisch… … Deutsch Wikipedia
Mulus — Mulus, so v.w. Maulesel … Pierer's Universal-Lexikon
Mulus — (lat., »Maulesel«), burschikose Bezeichnung für einen Jüngling, der das Gymnasium und die Reifeprüfung hinter sich hat, aber noch nicht Student ist … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Mulus — (lat.), Maulesel; in der Studentensprache ein angehender Student vor der Immatrikulation … Kleines Konversations-Lexikon
Mulus — Mu|lus 〈m.; , Mu|li〉 Maulesel [lat., „Maultier“] * * * Mu|lus, der; , Muli [lat. mulus]: lat. Bez. für: Maulesel, Maultier. * * * Mu|lus, der; , Muli [lat. mulus]: 1. lat. Bez. für Maulesel, tier. 2. (scherzh. veraltet) Abiturient vor Beginn des… … Universal-Lexikon
Mulus — Mulusm nochnichtimmatrikulierterAbiturient.MeinteigentlichdenMaulesel(=lat»mulus«)alsLasttier:ältereStudentenbeauftragtenfrüherdieNeuenmitBotendiensten.VglauchEmilStrauß,»FreundHein«(1902):»DasMaultiersuchtimNebelseinenWeg«.Studseitdem19.Jh … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
Mulus — Mu|lus der; , Muli <aus lat. mulus>: 1. lat. Bez. für Maulesel, tier; vgl. ↑Muli. 2. (veraltet, scherzh.) Abiturient vor Beginn des Studiums … Das große Fremdwörterbuch
Mulus — * Das mulus mulum spielen. – Eiselein, 476. Loben, um wieder gelobt zu werden … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
MULUS Centuriatus — apud Flav. Vopisc. in Aureliano, c. 7. Mulum Centuriatum comiter curet. Soluta enim veteris militiae disci plinâ, coeperant singulis centuriis muli deputari ad sarcinas vehendas, uti observat Hadr. Turnebus. Cum prius mulas et mulos Praefides… … Hofmann J. Lexicon universale
Mulus mulum — Das mulus mulum spielen: loben, um wieder gelobt zu werden, eine veraltete, besonders zu Lessings Zeiten verbreitete Redensart. Heute bezeichnet man diese Haltung als ›fishing for compliments‹ … Das Wörterbuch der Idiome
mulus — altocumulus cumulus stimulus strato cumulus tumulus … Dictionnaire des rimes