-
1 mīrus
mīrus adj. [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.* * *mira, mirum ADJwonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary -
2 mirus
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum). -
3 mirus
wonderful, astonishing, extraordinary. -
4 per-mīrus
per-mīrus adj., very wonderful, amazing: illud vero mihi permirum accidit, fuisse, etc.—In tmesi: per mihi mirum visum est. -
5 Mesoplodon mirus
ENG True's beaked whaleNLD spitssnuitdolfijn van TrueGER True-WalFRA mesoplodon de True -
6 Otus mirus
ENG Mindanao scops-owl -
7 mira
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum). -
8 mīrē
mīrē adv. [mirus], wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly: ea mire scite facta: fallere hospites, H.: gratum, L.—With quam, it is strange how, incredibly: mire quam illius loci cogitatio delectat.* * *uncommonly, marvelously; in an amazing manner; to a remarkable extent -
9 mīrificus
mīrificus adj. with sup. [mirus+2 FAC-], wonderful, admirable, marvellous, extraordinary, strange: voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio: turris mirificis operibus extructa, Cs.: pugnae: studium: facinus mirificissimum, T.* * *mirifica, mirificum ADJwonderful; amazing -
10 mīror
mīror ātus, ārī, dep. [mirus], to wonder, marvel, be astonished, be amazed, admire: quae causa esset, miratus quaesiit, Cs.: homo mirari visus est: Non invideo, miror magis, V.: hoc in aliis minus mirabar: signa, S.: illos homines, quod, etc.: ripas et nemus, H.: a nobis hoc dici: nasci potuisse Columbam, O.: quod adest, sunt qui mirentur: quod non rideret haruspex: miraris Si nemo praestet amorem? H.: noli mirari, si tu hoc non impetras: quod nisi esset factum, magis mirandum videretur: ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit: eius rei quae causa esset, Cs.: Quid velint flores, miraris, H.: (te) Iustitiaene prius mirer belline laborum, V.: (arbos) Miraturque novas frondes et non sua poma, V.—Fig., to regard, esteem: amici nostra mirantes: tam se ipse miratur, is in love with, Ct.* * *mirari, miratus sum V DEPbe amazed/surprised/bewildered (at); look in wonder/awe/admiration at; admire/revere; wonder; marvel at -
11 consensus
1.consensus, a, um, Part., from consentio2.consensus, üs, m. [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord (class.; esp. freq. in prose).I.Prop.:b.numquam major vester consensus in ullā causā fuit,
Cic. Phil. 4, 5, 12:quod si omnium consensus naturae vox est,
id. Tusc. 1, 15, 35; Caes. B. G. 2, 28; 2, 29; 7, 4 al.:tantus senatus,
Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Tac. A. 13, 26; Suet. Calig. 14:legionis ad rem publicam recuperandam,
Cic. Phil. 3, 3, 7:optimatum,
Nep. Dion, 6, 3:patrum,
Tac. A. 15, 73:consilii totius Galliae,
Caes. B. G. 7, 29:conspirans horum (fratrum),
Cic. Lig. 12, 34:civitatis,
Liv. 9, 7, 15; Cic. Quint. 5, 3:bonorum,
Quint. 1, 6, 45:eruditorum,
id. 10, 1, 130:grammaticorum,
id. 10, 1, 53:deorum hominumque,
Tac. H. 1, 15:aevi,
Plin. 14, 6, 8, § 72:filiorum adversus patres,
Sen. Contr 2, 9, 22:optimo in rem publicam consensu libertatem defendere,
Cic. Phil. 5, 17, 46:inter malos ad bellum,
Tac. H. 1, 54 fin.; cf. id. ib. 1, 26:ex communi consensu aliquid ab aliquo petere,
Caes. B. G. 1, 30; so,repentino maximoque,
Suet. Aug. 58:ingenti,
id. Dom. 13;opp. dissensus,
Claud. B. Gild. 300; Dig. 46, 3, 80.— Absol.:aliquid apud Chattos in consensum vertit,
has become a general custom, Tac. G. 31.—Consensu, among the histt. after the Aug. per. freq. adv., unanimously, with general consent, according to the general wish, etc.:B.comitiorum illi habendorum, quando minimus natu sit, munus consensu inpingunt,
Liv. 3, 35, 7; and 3, 36, 5; 24, 37, 11; Tac. H. 1, 16; 1, 55; Suet. Aug. 57; id. Tib. 1:cum ipsi invisum consensu imperium... interpretarentur,
Liv. 3, 38, 10.—In a bad sense, a plot, conspiracy:II.audacium,
Cic. Sest 40. 86.—Transf., of inanimate objects, agreement, harmony, synpathy (class.): quā ex conjunctione naturae et quasi concentu atque consensu, quam sumpatheian Graeci appellant, Cic. Div. 2, 14, 34; cf. id. N. D. 3, 11, 28:B.concentusque mirus omnium doctrinarum,
id. de Or. 3, 6, 21:consensus et conspiratió virtutum,
id. Fin. 5, 23, 66:duorum antecedentium,
Quint. 5, 14, 6.—A common feeling, common life: neque enim poterunt (animae et corpora) suptiliter esse Conexae neque consensus contagia fient, Lucr 3, 740. -
12 incendium
I.Lit. (freq. and class.; equally common in sing. and plur.):B.incendium facere,
to set fire to, Cic. Par. 4, 2, 31; Caes. B. G. 5, 19 fin.:excitare, restinguere,
Cic. Mur. 25, 51 (v. under II.):in ipso urbis incendio,
Caes. B. C. 1, 5, 3:frumentum flumine atque incendio corruperunt,
id. B. G. 7, 55, 8:omnia incendiis vastare,
Hirt. B. G. 8, 25, 1; cf.:nihil cogitant nisi caedes, nisi incendia, nisi rapinas,
Cic. Cat. 2, 5, 10:si incendium in arce fuerit,
Quint. 7, 7, 4:si janua tenebitur incendio,
id. 2, 13, 16:cunctos qui proelio superfuerant, incendium hausit,
Tac. H. 4, 60 fin.:neglecta solent incendia sumere vires,
Hor. Ep. 1, 18, 85; cf. Verg. A. 5, 680:Aetna nocturnis mirus incendiis,
Plin. 3, 8, 14, § 88:vivendum est illic, ubi nulla incendia,
Juv. 3, 197:incendia praedandi causa facere,
Paul. Sent. 5, 20, 1:fortuita incendia,
id. ib. 5, 20, 3.—Transf.1.In gen., fire, burning, heat ( poet. and in post-Aug. prose):2.siderum,
Plin. 2, 68, 68, § 172:Auster Africae incendia cum serenitate affert,
id. 18, 33, 76, § 329:stomachi,
Lucr. 4, 872.—Concr., a firebrand, torch ( poet.), Verg. A. 9, 71; Ov. M. 14, 539.—II. A.In gen.:B.si quod esset in suas fortunas incendium excitatum, id se non aquā sed ruinā restincturum,
Cic. Mur. 25, 51 fin.; cf. id. Rep. 1, 1:miseriarum,
id. Tusc. 4, 32, 69:invidiae incendio conflagrare,
id. Cat. 1, 11, 29:incendio alieni judicii conflagrare,
Liv. 39, 6, 4: res cogit, huic tanto incendio succurrere omnes, qui, etc., Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 5:populare,
Liv. 22, 40, 3:annonae,
a raising of the price of corn, Manil. 4, 168; Ps.-Quint. Decl. 12, 4.—Esp., the fire of passion: ita mihi in pectore atque in corde facit amor incendium, Plaut. Merc. 3, 4, 3:cupiditatum incendiis inflammatus,
Cic. Fin. 5, 24, 70:restinctis jam animorum incendiis,
id. Or. 8, 27:oratione concitare,
id. de Or. 2, 47, 197:abstruso pectus ejus flagravit incendio (i. e. dolore),
Vell. 2, 130, 4:militaris tumultus,
id. 2, 125, 4:aliae Satyris incendia mitia praebent,
enkindle, inflame, Ov. F. 1, 411:movere,
id. A. A. 2, 301. -
13 mire
mīrē, adv., v. mirus fin. -
14 mirificus
mīrĭfĭcus, a, um, adj. [mirus-facio], causing wonder or admiration, wonderful, marvellous, extraordinary, singular, strange (class.).I.Of persons:II.voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio,
Cic. Att. 4, 11, 1:homo in doctrinis mirificus,
Gell. 6, 15, 2.—Of things:turris mirificis operibus exstructa,
Caes. B. C. 3, 112:pugnae,
Cic. Att. 1, 16, 1:convicium,
id. ib. 1, 14, 5:voluptas,
id. Fam. 3, 11, 3:studium,
id. ib. 14, 3, 3:mirificas gratias agere,
id. Att. 14, 13, 5:sed te mirificam in latebram conjecisti,
id. Div. 2, 20, 47.— Sup., in two forms:mirificissimum facinus,
Ter. Phorm. 5, 6, 32: mirificentissima potentia, Aug. Civ. Dei, 18, 42 init. —Hence, adv.: mīrĭfĭcē, wonderfully, marvellously, extraordinarily, exceedingly (class.):delectari,
Cic. Ac. 2, 2, 4:dolere,
id. Att. 2, 19, 1:diligere,
id. N. D. 1, 21, 58:laudare,
id. Fam. 3, 11, 3:prodesse,
Plin. 31, 8, 44, § 97. -
15 mirimodis
mīrĭmŏdīs, adv. [mirus-modus; cf. multimodis; v. Lorenz ad Plaut. Most. 3, 2, 98], in an astonishing manner:nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86; Claud. Mam. Stat. Anim. 3, 12. -
16 mirio
mīrĭo, ōnis, m. [mirus].* I.A singularly or defectively formed person, Att. ap. Varr. L. L. 7, § 64 Müll.—* II.A wonderer, admirer, Tert. Praescr. 3. -
17 miror
mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).(α).With acc.:(β).neglegentiam hominis,
Cic. Att. 10, 5, 59:illud jam mirari desino, quod ante mirabar,
id. de Or. 2, 14, 59:signa, tabulas pictas, vasa caelata,
Sall. C. 11, 6:praemia,
Verg. G. 3, 49:patrem,
to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:alia digna miratu,
of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:mirari se,
to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—With object-clause:(γ).si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,
Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—With quod:(δ).mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,
Cic. Div. 2, 24, 51.—With si:(ε).idne tu miraris, si patrissat filius?
Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,
Cic. Lael. 15, 54.—With rel.-clause:(ζ).ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:ejus rei quae causa esset miratus,
Caes. B. G. 1, 32:miror, quid ex Piraeo abierit,
Ter. Eun. 2, 2, 59:satis mirari non possum, unde, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 95:si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,
id. Sest. 1.—With de:(η).de singulari impudentiā,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—(θ).Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:II.(te) justitiaene prius mirer belline laborum,
Verg. A. 11, 126.—Trop.A.To have a regard for:B.familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,
Cic. Off. 2, 8, 30.—Of inanim. subjects ( poet.):(arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,
Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):in mirandam altitudinem depressum,
Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:mirandum in modum,
in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:cliens,
Juv. 10, 161:fides,
Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32. -
18 permirus
per-mīrus, a, um, adj., very wonderful [p. 1348] (class.):ut mihi permirum videatur, quemquam exstare, etc.,
Cic. Div. 2, 47, 99:illud vero mihi permirum accidit, fuisse, etc.,
id. Fam. 3, 10, 5.—In tmesi:per mihi mirum visum est,
Cic. de Or. 1, 49, 214.
См. также в других словарях:
Mirus — ist der Name von: Adam Erdmann Mirus (1656–1727), Schriftsteller und Pädagoge in Zittau Adolph Mirus (1772–1847), Arzt Karl Adolf Mirus (1829–1907), sächsischer Hofrat, Rechtsanwalt und Notar Martin Mirus (1532–1593), evangelischer Theologe,… … Deutsch Wikipedia
mirus — [miʀys] n. m. ÉTYM. 1944; marque déposée de poêles, du lat. mirus « merveilleux ». ❖ ♦ Appareil de chauffage de la marque de ce nom. 1 (…) la tiédeur constante qu entretient un « mirus » que je charge et allume tous les matins dès mon lever.… … Encyclopédie Universelle
MIRUS — Phrygiae fluv. Suidae … Hofmann J. Lexicon universale
Mirus, S. (1) — 1S. Mirus, Erem. Conf. (10. Mai al. 10. Sept., 25. Oct.). Der hl. Einsiedler Mirus wird zu Sorigo (Soricum) an dem nördlichen Ufer des Comersees verehrt, wo in der nahe am Ort gelegenen Michaelskirche seine Reliquien ruhen. Seine Geschichte ist… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
mirus — mirùs, ì adj. (4) mirtingas: Tik vienas kūnas tėra mirus Blv. Abudu tvirtai tiki nemiria žmogaus dvasios galia Pč … Dictionary of the Lithuanian Language
Mirus Bio — (formerly Mirus Bio Corporation), develops and manufactures transfection reagents and related products for life science research. History Mirus Corporation was founded in Madison Wisconsin in 1995 by three University of Wisconsin Madison… … Wikipedia
Mirus (2) — 2Mirus (28. März), ein König, angeblich in Irland, steht im Mart. Taml. (III. 710) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Mesoplodon mirus — Baleine à bec de True Baleine à bec de True … Wikipédia en Français
Adam Erdmann Mirus — (auch: Miro, Miri; * 26. November 1656 in Adorf/Vogtl.; † 3. Juni 1727 in Zittau) war ein deutscher Pädagoge, Orientalist, populärwissenschaftlicher Schriftsteller und Lexikograf. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 We … Deutsch Wikipedia
Karl Adolf Mirus — (* 27. Februar 1829 in Leisnig; † 21. November 1907 ebenda) war sächsischer Hofrat, Rechtsanwalt und Notar. Karl Adolf Mirus wurde als Sohn des Bürgermeisters und Rechtsanwalts Carl Moritz Mirus (1800 1873) sowie von Albertine Mirus, geb. Wapler… … Deutsch Wikipedia
Gerrhopilus mirus — Gerrhopilus mirus … Wikipédia en Français