Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

surprisingly

  • 1 mīrābiliter

        mīrābiliter adv. with comp.    [mirabilis], wonderfully, astonishingly, marvellously, surprisingly: mirabiliter volgi mutata est voluntas, N.: mōratus est, a strange fellow: mirabilius augere.
    * * *
    mirabilius, mirabilissime ADV
    marvellously, amazingly/remarkably/extraordinarily; to an extraordinary degree

    Latin-English dictionary > mīrābiliter

  • 2 mīrus

        mīrus adj.    [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.
    * * *
    mira, mirum ADJ
    wonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary

    Latin-English dictionary > mīrus

  • 3 mira

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mira

  • 4 mirabile

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabile

  • 5 mirabilis

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabilis

  • 6 mirus

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mirus

См. также в других словарях:

  • surprisingly — 1660s, from surprising (see SURPRISE (Cf. surprise)) + LY (Cf. ly) (2) …   Etymology dictionary

  • surprisingly — sur|pris|ing|ly [ sər praızıŋli ] adverb ** in an unusual or unexpected way: It s a small house, but the bedrooms are surprisingly large. not surprisingly: Not surprisingly, everyone got drunk at the wedding …   Usage of the words and phrases in modern English

  • surprisingly — adverb unusually or unexpectedly (+ adj/adv): The exam was surprisingly easy. | not surprisingly (SENTENCE ADVERB): Nor surprisingly, the UK has the highest divorce rate in the Community …   Longman dictionary of contemporary English

  • surprisingly */*/ — UK [sə(r)ˈpraɪzɪŋlɪ] / US [sərˈpraɪzɪŋlɪ] adverb in an unusual or unexpected way It s a small house, but the garden is surprisingly large. not surprisingly: Not surprisingly, everyone got drunk at the wedding …   English dictionary

  • surprisingly — adverb Date: 1661 1. in a surprising manner ; to a surprising degree < a surprisingly fast runner > 2. it is surprising that < surprisingly, voter turnout was high > …   New Collegiate Dictionary

  • surprisingly — sur|pris|ing|ly W3 [səˈpraızıŋli US sər ] adv unusually or unexpectedly ▪ The exam was surprisingly easy. ▪ Not surprisingly , with youth unemployment so high, some school leavers with qualifications fail to find jobs …   Dictionary of contemporary English

  • surprisingly — adverb In a way that causes surprise because it is unexpected, or unusual. The house was surprisingly small for such a numerous family. Syn: unexpectedly, unusually Ant: as usual …   Wiktionary

  • surprisingly — adv. Surprisingly is used with these adjectives: ↑accurate, ↑bright, ↑candid, ↑comfortable, ↑complex, ↑consistent, ↑cool, ↑delicate, ↑early, ↑easy, ↑effective, ↑ …   Collocations dictionary

  • surprisingly — adverb 1. in a surprising manner (Freq. 5) he was surprisingly friendly • Derived from adjective: ↑surprising 2. in an amazing manner; to everyone s surprise (Freq. 2) amazingly, he finished medical school in three years …   Useful english dictionary

  • Surprisingly — Surprising Sur*pris ing, a. Exciting surprise; extraordinary; of a nature to excite wonder and astonishment; as, surprising bravery; a surprising escape from danger. {Sur*pris ing*ly}, adv. {Sur*pris ing*ness}, n. [1913 Webster] Syn: Wonderful;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • surprisingly — See surpriser. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»