-
1 mīrābiliter
mīrābiliter adv. with comp. [mirabilis], wonderfully, astonishingly, marvellously, surprisingly: mirabiliter volgi mutata est voluntas, N.: mōratus est, a strange fellow: mirabilius augere.* * *mirabilius, mirabilissime ADVmarvellously, amazingly/remarkably/extraordinarily; to an extraordinary degree -
2 mīrus
mīrus adj. [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.* * *mira, mirum ADJwonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary -
3 mira
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum). -
4 mirabile
mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):(α).nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, 35:pugnandi cupiditas,
Nep. Milt. 5, 1:hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,
Hor. Ep. 1, 6, 23:laetis Phrygibus mirabile sumen,
Juv. 12, 73.— Comp.:quo ista majora ac mirabiliora fecisti,
Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:mirabilissima soboles,
Col. 6, 36, 3.In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—(β).With quam, quantum, quomodo:(γ).mirabile est, quam non multum differat,
Cic. de Or. 3, 51, 197:esset mirabile quomodo,
id. Div. 2, 19, 44:mirabile quantum gaudebat,
Sil. 6, 620.—With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—II.Esp. (eccl. Lat.).A.Glorious:B.mirabilis Deus in sanctis suis,
Vulg. Psa. 67, 36:mirabilis in altis Dominus,
id. ib. 92, 6.—Miraculous:A.mirabilia opera Altissimi solius,
Vulg. Eccli. 11, 4:facta,
id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):B.et faciet Dominus mirabile,
Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:cras faciet Dominus inter vos mirabilia,
Vulg. Jos. 3, 5:videntes mirabilia quae fecit,
id. Matt. 21, 15 et saep. —Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):mirabiliter vulgi mutata est voluntas,
Nep. Dion. 10, 2:cupere,
Cic. Fam. 13, 16, 4:laetari,
id. ib. 11, 14, 1:moratus est,
is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:tonabit Deus,
Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:mirabilius augere,
Cic. de Or. 1, 21, 94. -
5 mirabilis
mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):(α).nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, 35:pugnandi cupiditas,
Nep. Milt. 5, 1:hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,
Hor. Ep. 1, 6, 23:laetis Phrygibus mirabile sumen,
Juv. 12, 73.— Comp.:quo ista majora ac mirabiliora fecisti,
Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:mirabilissima soboles,
Col. 6, 36, 3.In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—(β).With quam, quantum, quomodo:(γ).mirabile est, quam non multum differat,
Cic. de Or. 3, 51, 197:esset mirabile quomodo,
id. Div. 2, 19, 44:mirabile quantum gaudebat,
Sil. 6, 620.—With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—II.Esp. (eccl. Lat.).A.Glorious:B.mirabilis Deus in sanctis suis,
Vulg. Psa. 67, 36:mirabilis in altis Dominus,
id. ib. 92, 6.—Miraculous:A.mirabilia opera Altissimi solius,
Vulg. Eccli. 11, 4:facta,
id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):B.et faciet Dominus mirabile,
Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:cras faciet Dominus inter vos mirabilia,
Vulg. Jos. 3, 5:videntes mirabilia quae fecit,
id. Matt. 21, 15 et saep. —Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):mirabiliter vulgi mutata est voluntas,
Nep. Dion. 10, 2:cupere,
Cic. Fam. 13, 16, 4:laetari,
id. ib. 11, 14, 1:moratus est,
is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:tonabit Deus,
Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:mirabilius augere,
Cic. de Or. 1, 21, 94. -
6 mirus
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).
См. также в других словарях:
surprisingly — 1660s, from surprising (see SURPRISE (Cf. surprise)) + LY (Cf. ly) (2) … Etymology dictionary
surprisingly — sur|pris|ing|ly [ sər praızıŋli ] adverb ** in an unusual or unexpected way: It s a small house, but the bedrooms are surprisingly large. not surprisingly: Not surprisingly, everyone got drunk at the wedding … Usage of the words and phrases in modern English
surprisingly — adverb unusually or unexpectedly (+ adj/adv): The exam was surprisingly easy. | not surprisingly (SENTENCE ADVERB): Nor surprisingly, the UK has the highest divorce rate in the Community … Longman dictionary of contemporary English
surprisingly */*/ — UK [sə(r)ˈpraɪzɪŋlɪ] / US [sərˈpraɪzɪŋlɪ] adverb in an unusual or unexpected way It s a small house, but the garden is surprisingly large. not surprisingly: Not surprisingly, everyone got drunk at the wedding … English dictionary
surprisingly — adverb Date: 1661 1. in a surprising manner ; to a surprising degree < a surprisingly fast runner > 2. it is surprising that < surprisingly, voter turnout was high > … New Collegiate Dictionary
surprisingly — sur|pris|ing|ly W3 [səˈpraızıŋli US sər ] adv unusually or unexpectedly ▪ The exam was surprisingly easy. ▪ Not surprisingly , with youth unemployment so high, some school leavers with qualifications fail to find jobs … Dictionary of contemporary English
surprisingly — adverb In a way that causes surprise because it is unexpected, or unusual. The house was surprisingly small for such a numerous family. Syn: unexpectedly, unusually Ant: as usual … Wiktionary
surprisingly — adv. Surprisingly is used with these adjectives: ↑accurate, ↑bright, ↑candid, ↑comfortable, ↑complex, ↑consistent, ↑cool, ↑delicate, ↑early, ↑easy, ↑effective, ↑ … Collocations dictionary
surprisingly — adverb 1. in a surprising manner (Freq. 5) he was surprisingly friendly • Derived from adjective: ↑surprising 2. in an amazing manner; to everyone s surprise (Freq. 2) amazingly, he finished medical school in three years … Useful english dictionary
Surprisingly — Surprising Sur*pris ing, a. Exciting surprise; extraordinary; of a nature to excite wonder and astonishment; as, surprising bravery; a surprising escape from danger. {Sur*pris ing*ly}, adv. {Sur*pris ing*ness}, n. [1913 Webster] Syn: Wonderful;… … The Collaborative International Dictionary of English
surprisingly — See surpriser. * * * … Universalium