-
1 marita
marīta, ae f. [ maritus ]жена, супруга Pl, H, O -
2 marita
marīta, ae, f., s. marītus, a, um.
-
3 marita
marīta, ae, f., s. maritus, a, um. -
4 marīta
-
5 marita
mărīta, ae, a married woman, wife, v. 1. maritus, III. -
6 maritus
I marītus, a, ummaritae domi или domūs L, Cens — жилища женатых людей, семейные домаII marītus, ī m.1) муж, супруг Pl, C, V etc.2) искатель руки, жених Prp, Tib, V3) pl. супруги Ap, Dig4) самецolens m. H — козёл -
7 maritus
marītus, a, um (mas), I) adi. ehelich, verehelicht, zur Ehe gehörig, Ehe-, 1) eig.: domus, Häuser der Verheirateten, Liv. u. Censor.: foedus, Ov.: Venus, eheliche Liebe, Ov.: caedes, Ermordung des eigenen Gatten, Ov.: lex, Hor.: torus, Ehebett, Ov.: fratre marita soror, vermählt, Ov. – scherzh., A. Pulchra edepol dos pecuniast. P. Quae quidem pol non maritast, ja, aber nur nicht mit einer Frau verbunden (nur nicht mit der Haube), Plaut. Epid. 180. (vgl. Porphyr. Hor. carm. saec. 20). – 2) übtr.: a) von Bäumen, an die die Weinstöcke angebunden, gleichs. mit ihnen vermählt werden, angebunden, Cato u. Colum.: ulmus, Catull. u. Quint. – b) befruchtend, fluctus, Avien.: imbres, Pervig. Ven. – II) subst.: 1) marītus, ī, m., a) der Ehemann, Gatte (Ggstz. caelebs), Cic. u.a. – maritus et uxor, Isid. orig. 5, 24, 26: mariti, (Eheleute, ICt. u. Apul. – novus maritus, der junge Ehemann, Neuvermählte, Plaut., Varro u.a.: ebenso recens m., Plin. ep. – b) = der Bräutigam, Freier, Tibull. u. Prop. – c) übtr., v. Tieren, maritus olens (sc. caprarum), Ziegenbock, Hor.: ebenso maritus gregum, Colum.: v. Hähnen, Cic. – 2) marīta, ae, f., die Ehefrau, Gattin, Hor. u.a. (oft in Inschr., zB.: Corp. inscr. Lat. 6, 21313). – / mareitus, Corp. inscr. Lat. 1, 1007.
-
8 maritus
[st1]1 [-] marītus, a, um: conjugal, nuptial; uni à la vigne. [st1]2 [-] marītus, i, m.: mari, époux, fiancé; le mâle (de l'animal).* * *[st1]1 [-] marītus, a, um: conjugal, nuptial; uni à la vigne. [st1]2 [-] marītus, i, m.: mari, époux, fiancé; le mâle (de l'animal).* * *Maritus, mariti, pen. prod. m. g. Un mari.\Maritus, de gallinaceo. Colum. Un coq.\Maritum esse. Cic. Estre marié.\Ignara puella mariti. Horat. Vierge.\Nouus maritus. Plaut. Un nouveau marié.\Maritae. Ouid. Mariees.\Maritae etiamnum arbores dicuntur. Plin. Arbres ausquelles on lie les vignes, et les fait on monter.\Maritae domus. Liu. Les maisons des gents mariez.\Fides marita. Propert. Loyaulté de mariage.\Foedus maritum. Ouid. Alliance de mariage.\Marita pecunia. Plaut. Qu'on donne en mariage. -
9 maritus
marītus, a, um (mas), I) adi. ehelich, verehelicht, zur Ehe gehörig, Ehe-, 1) eig.: domus, Häuser der Verheirateten, Liv. u. Censor.: foedus, Ov.: Venus, eheliche Liebe, Ov.: caedes, Ermordung des eigenen Gatten, Ov.: lex, Hor.: torus, Ehebett, Ov.: fratre marita soror, vermählt, Ov. – scherzh., A. Pulchra edepol dos pecuniast. P. Quae quidem pol non maritast, ja, aber nur nicht mit einer Frau verbunden (nur nicht mit der Haube), Plaut. Epid. 180. (vgl. Porphyr. Hor. carm. saec. 20). – 2) übtr.: a) von Bäumen, an die die Weinstöcke angebunden, gleichs. mit ihnen vermählt werden, angebunden, Cato u. Colum.: ulmus, Catull. u. Quint. – b) befruchtend, fluctus, Avien.: imbres, Pervig. Ven. – II) subst.: 1) marītus, ī, m., a) der Ehemann, Gatte (Ggstz. caelebs), Cic. u.a. – maritus et uxor, Isid. orig. 5, 24, 26: mariti, (Eheleute, ICt. u. Apul. – novus maritus, der junge Ehemann, Neuvermählte, Plaut., Varro u.a.: ebenso recens m., Plin. ep. – b) = der Bräutigam, Freier, Tibull. u. Prop. – c) übtr., v. Tieren, maritus olens (sc. caprarum), Ziegenbock, Hor.: ebenso maritus gregum, Colum.: v. Hähnen, Cic. – 2) marīta, ae, f., die Ehefrau, Gattin, Hor. u.a. (oft in Inschr., zB.: Corp. inscr. Lat. 6, 21313). – ⇒ mareitus, Corp. inscr. Lat. 1, 1007. -
10 mariti
1. I.Adj. (so mostly poet.; not in Cic.).A.Lit.:B.facibus cessit maritis,
to the nuptial torches, to wedlock, Prop. 4 (5), 11, 33:faces,
Ov. H. 11, 101:foedus,
the conjugal tie, id. P. 3, 1, 73:tori,
id. H. 2, 41:sacra,
Prop. 3, 20, 26 (4, 20, 16); Ov. H. 12, 87:Venus,
wedded love, id. ib. 16, 283; cf.:fides,
conjugal fidelity, Prop. 4 (5), 3, 11: lex, respecting marriage, a marriage-law (de maritandis ordinibus, Suet. Aug. 34), Hor. C. S. 20.—In prose:vagabatur per maritas domos dies noctesque,
i. e. the houses of married people, Liv. 27, 31, 5 Drak.—Transf.1.Of plants, wedded, i. e. tied up (cf. marito, II. B.):2.arbores,
Cato, R. R. 32, 2; Col. 11, 2, 32:ulmo conjuncta marito (sc. vitis),
Cat. 62, 54; Quint. 8, 3, 8:olivetum,
Col. 3, 11, 3.—Impregnating, fertilizing (in postclass. poetry):II.fluctus (Nili),
Avien. Perieg. 339: imbres, Pervigil. Ven. 4, 11.—Subst.A.mărītus, i, m., a married man, husband (freq. and class.; cf.B.conjux, vir): ditis damnosos maritos sub basilica quaerito,
Plaut. Curc. 4, 1, 10:ut maritus sis quam optimae (mulieris),
Cic. Inv. 1, 31, 52:sororis,
id. Rab. Perd. 3, 8; Liv. 1, 57, 10; Quint. 6, 2, 14; 3, 11, 4; Suet. Caes. 43; 52; 81; Tac. A. 1, 5; Plin. Ep. 1, 14, 1; 2, 20, 2; Sen. Ben. 2, 18, 1; Just. 1, 7, 19; Val Max. 8, 2, 14; Gell. 1, 17 et saep.: insidian [p. 1115] iem somno maritorum, Cic. Cat. 1, 10, 26:quae major calumnia est quam venire imberbum adulescentem, bene valentem ac maritum,
id. Dom. 14, 37; Liv. 36, 17, 8;opp. coelebs: seu maritum sive coelibem scortarier,
Plaut. Merc. 5, 14, 58; id. Cas. 2, 4, 11 sq.; Quint. 5, 10, 26; Sen. Ep. 94, 8; Gell. 2, 15:bonus optandusque maritus,
Juv. 6, 211:malus ingratusque maritus,
id. 7, 169:mariti testamentum,
Quint. 9, 2, 73:patrius,
Verg. A. 3, 297:Phrygio servire marito,
id. ib. 4, 103:unico gaudens mulier marito,
Hor. C. 3, 14, 5:novus,
a newly-married man, a young husband, Plaut. Cas. 5, 1, 6:intra quartum et vicesimum annum maritus,
Plin. Ep. 7, 24, 3:recens,
id. ib. 8, 23, 8:ut juveni primum virgo deducta marito,
Tib. 3, 4, 31:lex Bithynorum, si quid mulier contrahat, maritum auctorem esse jubet,
Gai. Inst. 1, 193:si maritus pro muliere se obligaverit,
Ulp. Fragm. 11, 3:maritus lugendus decem mensibus,
Plaut. Sent. 1, 21, 13.—Transf.1.A lover, suitor ( poet.), Prop. 2, 21 (3, 14), 10:2.aegram (Dido) nulli quondam flexere mariti,
Verg. A. 4, 35.—Of animals:3.ol ens maritus,
i. e. a he-goat, Hor. C. 1, 17, 7:quem pecori dixere maritum,
Verg. G. 3, 125; so,gregum,
Col. 7, 6, 4;of cocks,
id. 8, 5 fin.; Juv. 3, 91.—In plur.: mă-rīti, ōrum, m., married people, man and wife (post-class.), Dig. 24, 1, 52 fin.:III.novi mariti,
newly-married people, a young couple, App. M. 8, p. 201, 36.—mărīta, ae, f., a married woman, wife ( poet. and postclass.):2.marita,
Hor. Epod. 8, 13:castae maritae,
Ov. F. 2, 139; id. H. 12, 175; Inscr. Orell. 2665; Inscr. Fabr. 299 al.; and freq. on epitaphs.mărītus, i, v. 1. maritus, II. A. -
11 maritus
1. I.Adj. (so mostly poet.; not in Cic.).A.Lit.:B.facibus cessit maritis,
to the nuptial torches, to wedlock, Prop. 4 (5), 11, 33:faces,
Ov. H. 11, 101:foedus,
the conjugal tie, id. P. 3, 1, 73:tori,
id. H. 2, 41:sacra,
Prop. 3, 20, 26 (4, 20, 16); Ov. H. 12, 87:Venus,
wedded love, id. ib. 16, 283; cf.:fides,
conjugal fidelity, Prop. 4 (5), 3, 11: lex, respecting marriage, a marriage-law (de maritandis ordinibus, Suet. Aug. 34), Hor. C. S. 20.—In prose:vagabatur per maritas domos dies noctesque,
i. e. the houses of married people, Liv. 27, 31, 5 Drak.—Transf.1.Of plants, wedded, i. e. tied up (cf. marito, II. B.):2.arbores,
Cato, R. R. 32, 2; Col. 11, 2, 32:ulmo conjuncta marito (sc. vitis),
Cat. 62, 54; Quint. 8, 3, 8:olivetum,
Col. 3, 11, 3.—Impregnating, fertilizing (in postclass. poetry):II.fluctus (Nili),
Avien. Perieg. 339: imbres, Pervigil. Ven. 4, 11.—Subst.A.mărītus, i, m., a married man, husband (freq. and class.; cf.B.conjux, vir): ditis damnosos maritos sub basilica quaerito,
Plaut. Curc. 4, 1, 10:ut maritus sis quam optimae (mulieris),
Cic. Inv. 1, 31, 52:sororis,
id. Rab. Perd. 3, 8; Liv. 1, 57, 10; Quint. 6, 2, 14; 3, 11, 4; Suet. Caes. 43; 52; 81; Tac. A. 1, 5; Plin. Ep. 1, 14, 1; 2, 20, 2; Sen. Ben. 2, 18, 1; Just. 1, 7, 19; Val Max. 8, 2, 14; Gell. 1, 17 et saep.: insidian [p. 1115] iem somno maritorum, Cic. Cat. 1, 10, 26:quae major calumnia est quam venire imberbum adulescentem, bene valentem ac maritum,
id. Dom. 14, 37; Liv. 36, 17, 8;opp. coelebs: seu maritum sive coelibem scortarier,
Plaut. Merc. 5, 14, 58; id. Cas. 2, 4, 11 sq.; Quint. 5, 10, 26; Sen. Ep. 94, 8; Gell. 2, 15:bonus optandusque maritus,
Juv. 6, 211:malus ingratusque maritus,
id. 7, 169:mariti testamentum,
Quint. 9, 2, 73:patrius,
Verg. A. 3, 297:Phrygio servire marito,
id. ib. 4, 103:unico gaudens mulier marito,
Hor. C. 3, 14, 5:novus,
a newly-married man, a young husband, Plaut. Cas. 5, 1, 6:intra quartum et vicesimum annum maritus,
Plin. Ep. 7, 24, 3:recens,
id. ib. 8, 23, 8:ut juveni primum virgo deducta marito,
Tib. 3, 4, 31:lex Bithynorum, si quid mulier contrahat, maritum auctorem esse jubet,
Gai. Inst. 1, 193:si maritus pro muliere se obligaverit,
Ulp. Fragm. 11, 3:maritus lugendus decem mensibus,
Plaut. Sent. 1, 21, 13.—Transf.1.A lover, suitor ( poet.), Prop. 2, 21 (3, 14), 10:2.aegram (Dido) nulli quondam flexere mariti,
Verg. A. 4, 35.—Of animals:3.ol ens maritus,
i. e. a he-goat, Hor. C. 1, 17, 7:quem pecori dixere maritum,
Verg. G. 3, 125; so,gregum,
Col. 7, 6, 4;of cocks,
id. 8, 5 fin.; Juv. 3, 91.—In plur.: mă-rīti, ōrum, m., married people, man and wife (post-class.), Dig. 24, 1, 52 fin.:III.novi mariti,
newly-married people, a young couple, App. M. 8, p. 201, 36.—mărīta, ae, f., a married woman, wife ( poet. and postclass.):2.marita,
Hor. Epod. 8, 13:castae maritae,
Ov. F. 2, 139; id. H. 12, 175; Inscr. Orell. 2665; Inscr. Fabr. 299 al.; and freq. on epitaphs.mărītus, i, v. 1. maritus, II. A. -
12 Taenarius
-
13 Therapnaeus
a, um [ Therapne ]а) терапнейский O, перен. спартанский, лаконскийб) тж. тарентинский ( так как Тарент был основан спартанцами) Sil и сабинский (так как сабиняне считали себя потомками спартанцев) Sil -
14 ulmus
-
15 venus
I vēnus, ī и vēnus, ūs (встреч. тк. dat. ō или uī и acc. um) m.dare aliquem venum T — продавать кого-л. в рабствоII venus, eris f.v. marita O — супружеская любовьvenerem rapere V — стать беременной, но тж. H похищать себе любовницуv. aversa Capit — противоестественная любовьmea v. l. V ласк. — моя любовь (любимая)!2) прелесть, красота (veneres cupidinesque Ctl; fabula nullīus veneris H)III Venus, eris f. (греч. Aphrodite)1) Венера, дочь Юпитера и Дионы (по др. — родившаяся из морской пены), богиня красоты, любви и брака (mater amorum VF), жена Вулкана, мать Амура-Купидона и Энея (а потому — по официальной римской версии — родоначальница рода Юлиев)Veneris filius — Cupīdo O или Aenēas V2) поэт. любовь3) венерин бросок (т. е. самый удачный, когда верхние грани брошенных костей показывают разные количества очков) H, Prp, Su -
16 Taenarus
Taenarus (u. -os), ī, c. u. Taenarum (u. -on), ī, n. (Ταίναρος u. -ον) u. Taenara, ōrum, n., ein Vorgebirge nebst einer Stadt gleiches Namens in Lakonien, mit einem Tempel des Neptun und einer Höhle, der Sage nach Eingang zur Unterwelt, auch berühmt durch schwarzen Marmor, das j. Vorgeb. Cap Matapan, Form -os, Mela 2, 3, 8 (2. § 49). Lucan. 9, 36: Form -us Sen. Herc. fur. 663. Serv. Verg. georg. 4, 467: Form -um, Plin. 4, 16 (v. der Stadt): Form -a, Sen. Troad. 402. Prud. apoth. 749 u. (v. der Stadt) Stat. Theb. 2, 32: Genet., Dat., Acc. u. Abl. Sing., Hor. carm. 1, 34, 10. Serv. Verg. ecl. 8, 55. Plin. 4, 15 u. 16: Voc. Taenare, Tibull. 3, 3, 14. Vgl. übh. Tschucke Mela vol. 3. part. 2. p. 294 sq. – Dav.: A) Taenaridēs, ae, m., aus Tänarum, der Tänaride, poet. = Lazedämonier, tollere Taenarides etc., von Hyazinthus, Ov. met. 10, 183. – B) Taenaris, idis, f. (Ταιναρίς), nach Tänarum gehörig, tänarisch, poet. = lazedämonisch, ora, Ov.: soror, Helena, Ov.: dies. bl. Taenaris gen., Ov. – C) Taenarius, a, um (Ταινάριος), zu Tänarum (Tänarus) gehörig, tänarisch, u. poet. = lazedämonisch, litus, Plin.: lapis, Plin.: columnae, v. tänar. Marmor, Prop.: deus, Neptun, Prop. – Eurotas, Ov.: marita, Helena, Ov. – Taenaria porta, der tänarische Eingang in die Unterwelt, Ov.: so auch fauces, Verg. – dah. meton. = un terirdisch, valles, die Unterwell, Ov.: currus, der Wagen des Pluto, Claud.
-
17 Therapnae
Therapnae, ārum, f. (Θεράπναι), eine Stadt in Lakonika, südöstl. von Sparta am Eurotas, Geburtsort der Helena, Mela 2, 3, 4, (2. § 41). Stat. silv. 4, 8, 53. – Dav. Therapnaeus, a, um (Θεραπναιος), a) therapnäisch, auch poet. für spartanisch marita od. nata rure Therapnaeo, Helena, Ov.: sanguis Therapnaeus, des Knaben Hyazinth aus Amyklä, Ov.: Amyclae, spartanisch, weil es neben Sparta lag. Mart. – b) = tarentinisch, Sil. – c) = sabinisch, weil die Sabiner von den Spartanern abstammen sollen, Sil.
-
18 ulmus
ulmus, ī, f. (ahd. ëlmboum), die Ulme, der Ulmenbaum, die Rüster, Scriptt. r.r., Verg., Sen. u.a.: marita ulmus, als Stütze des Weinstockes, Quint.: vidua, d.i. ohne Weinreben, Iuven.: Falernae, an denen Falernerreben gezogen werden, Iuven.: scherzh., ulmorum Acheruns, s. Acherūns. – / ulmus auch masc., ulmi vernaculi radices, Gargil. de cur. boum 10.
-
19 venus [1]
1. venus, eris, f. (altindisch vánas, Lieblichkeit, ahd. wunnia, Wonne), I) appellat., die Anmut, die anmutige Schönheit, der Liebreiz, die Lieblichkeit, der Reiz, a) übh.: quo fugit venus? Hor.: bene nummatum decorat suadela venusque, Hor. – Plur., omnes veneres atque venustates, Plaut. Stich. 278. – b) in Werken der Kunst: fabula nullius veneris, Hor.: illa solis Atticis concessa venus, Quint.: deesse iis (pictoribus) illam suam venerem, quam Graeci charita vocant, Plin. – Plur., Isocrates omnes dicendi veneres sectatus est, Quint. 10, 1, 79. – II) nom. propr., Venus, A) Venus, die Göttin der Huld u. Liebe, nach der Sage Gattin Vulkans, Mutter des Kupido, Cic. de nat. deor. 3, 59 sq. Varro r.r. 1, 1, 6. Lucr. 1, 2. Hor. carm. 1, 30, 1: Venus caelestis (Ggstz. vulgaria), Apul. apol. 12: etiamne militaris Venus castrensibus flagitiis praesidet et puerorum stupris? Arnob. 4, 7. – Veneris puer, v. Kupido, Ov. am. 1, 10, 17: Veneris filius, v. Kupido, Ov. met. 1, 463, von Äneas (den Anchises mit der Venus gezeugt), Verg. Aen. 1, 325; u. scherzh. Venere prognatus, v. Cäsar, Cael. in Cic. ep. 8, 15, 2: mensis Veneris, v. April, Ov. fast. 4, 61: Plur. Veneres Cupidinesque, Catull. 3, 1 u. 13, 12. Mart. 9, 11, 9 u. 11, 13, 16. – archaist. Genet. Venerus, Corp. inscr. Lat. 1, 565. lin. 7. u. 1, 1495: Dat. Venerei, ibid. 1, 1475. – Venus als masc. (vgl. Macr. sat. 3, 8, 3), Laev. fr. p. 79 M. Calvi fr. 8. p. 84 M. – B) meton.: 1) die Geschlechtsliebe, sine Cerere et Libero friget Venus, Ter.: marita, eheliche Liebe, Ov. – euphemist. für Beischlaf, Begattung, von Menschen u. Tieren, incertam Venerem rapientes, ungewisse Liebe genießend, Hor.: frigidus in Venerem, Verg.: iuvenum sera Venus, Tac.: auch rapere Venerem, empfangen, Verg.: Venus aversa, Päderastie, Capit. Albin. 11, 7: saepe morbum comitialem in pueris veneris (des Begattungstriebes, der Mannbarkeit), in puellis menstruorum initium (Eintritt) tollit, Cels. 3, 23. – 2) der geliebte Gegenstand, die Geliebte, sera, bejahrte, Ov.: meae Veneri sunt munera parta, Verg.: periuria Veneris, der Verliebten, Tibull. – 3) der Venuswurf, der glücklichste Wurf im Würfelspiele, wenn jeder Würfel oben eine andere Zahl der Augen zeigte, Prop. 4, 8, 45 sq. (Ggstz. canis), Venerem iecerat, Aug. b. Suet. Aug. 71, 2. – bildl., ille habuit suam Venerem, hat seinen Glückswurf getan, Sen. de benef. 2, 28, 2. – 4) der Venusstern, die Venus, ein Planet, Cic.: stella Veneris, Cic. – Dav.: A) Venerius ( nicht Venereus, s. Baiter not. crit. zu Cic. Tusc. 4, 68 ed. Orell. 2.), a, um, 1) zur Venus gehörig, Venus-, sacerdos od. antistita, Priesterin der Venus, Plaut.: Venerii servi, auch bl. Venerii, die Diener (Hierodulen) der erycinischen Venus in Sizilien, Cic.: spöttisch von Verres, homo Venerius, Diener der Venus, verbuhlt, Cic. – subst., a) Venerius, ī, m. (sc. iactus), der Venuswurf, der glücklichste Wurf (s. no. B, 3), Cic. de div. 1, 23 u. 2, 48: so auch hoc Venerium est, ein glücklicher Wurf, Plaut. asin. 905. – b) Veneriae, ārum, f., eine Muschelart, die Venusmuscheln, Sen. u. Plin. – Veneria pira, eine Art Birnen, die Venusbirnen, Colum. u. Plin. – c) Veneria, ae, f., eine Stadt, s. Sicca. – 2) zur sinnlichen Liebe gehörig, fleischlich, geschlechtlich, unzüchtig, res, Beischlaf, Cic. u. Nep.: so auch voluptates, complexus, Cic.: amor, Nep.: delphinus, geil, Gell.: Venerio morbo implicare alqm, mit einer geschlechtlichen Krankheit behaften (v. einer Quelle), Vitr. 2, 8, 12: nostros quoque antiquiores poëtas amasios ac Venerios (der sinnlichen Liebe ergeben) fuisse, Gell. 19, 9, 9. – B) Venerālia, ōrum u. ium, n., ein drei Tage vor dem ersten April gefeiertes Venusfest ( bei Plutarch. de quaest. Rom. 45 τῶν Ουενεραλίων εορτή gen.), Kalend. vet. in Graev. Thes. tom. 8. p. 98.
-
20 Taenarus
Taenarus (u. -os), ī, c. u. Taenarum (u. -on), ī, n. (Ταίναρος u. -ον) u. Taenara, ōrum, n., ein Vorgebirge nebst einer Stadt gleiches Namens in Lakonien, mit einem Tempel des Neptun und einer Höhle, der Sage nach Eingang zur Unterwelt, auch berühmt durch schwarzen Marmor, das j. Vorgeb. Cap Matapan, Form -os, Mela 2, 3, 8 (2. § 49). Lucan. 9, 36: Form -us Sen. Herc. fur. 663. Serv. Verg. georg. 4, 467: Form -um, Plin. 4, 16 (v. der Stadt): Form -a, Sen. Troad. 402. Prud. apoth. 749 u. (v. der Stadt) Stat. Theb. 2, 32: Genet., Dat., Acc. u. Abl. Sing., Hor. carm. 1, 34, 10. Serv. Verg. ecl. 8, 55. Plin. 4, 15 u. 16: Voc. Taenare, Tibull. 3, 3, 14. Vgl. übh. Tschucke Mela vol. 3. part. 2. p. 294 sq. – Dav.: A) Taenaridēs, ae, m., aus Tänarum, der Tänaride, poet. = Lazedämonier, tollere Taenarides etc., von Hyazinthus, Ov. met. 10, 183. – B) Taenaris, idis, f. (Ταιναρίς), nach Tänarum gehörig, tänarisch, poet. = lazedämonisch, ora, Ov.: soror, Helena, Ov.: dies. bl. Taenaris gen., Ov. – C) Taenarius, a, um (Ταινάριος), zu Tänarum (Tänarus) gehörig, tänarisch, u. poet. = lazedämonisch, litus, Plin.: lapis, Plin.: columnae, v. tänar. Marmor, Prop.: deus, Neptun, Prop. – Eurotas, Ov.: marita, Helena, Ov. – Taenaria porta, der tänarische Eingang in die Unterwelt, Ov.: so auch fauces, Verg. – dah. meton. = un-————terirdisch, valles, die Unterwell, Ov.: currus, der Wagen des Pluto, Claud.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Taenarus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Marita — is a female name, originating from Latin diminutive of Maria. Found in Nordic European countries and akin to names Marika, Marett Marita may refer to: Marita (hippo), a fictional character on the television series Animaniacs Marita Covarrubias, a … Wikipedia
mărita — MĂRITÁ, mărít, vb.I 1. refl. (Despre femei) A se căsători. ♦ tranz. A da o fată în căsătorie. ♢ Compus: (bot.) mărită mă mamă = ruji galbene. 2. tranz. (fam.) A vinde cu un preţ derizoriu un lucru nefolositor sau de proastă calitate, a se… … Dicționar Român
Mariţa — may refer to several villages in Romania: Mariţa, a village in Călineşti Commune, Teleorman County Mariţa, a village in Vaideeni Commune, Vâlcea County This disambiguation page lists articles about distinct geographical locations with the same… … Wikipedia
Marița — ist der Name mehrerer Orte in Rumänien: Marița (Teleorman), Dorf im Kreis Teleorman Marița (Vâlcea), Dorf im Kreis Vâlcea Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
Marita — steht für: eine Variante des Vornamens Maria Siehe auch: Marița Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
mariţă — MARÍŢĂ s. v. femeie de serviciu, servitoare, slugă, slujnică. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime maríţă, maríţe, s.f. (reg.) 1. servitoare. 2. trăgătoare pentru cizme. 3. dans popular. Trimis de blaurb, 04.07.2006. Sursa: DAR … Dicționar Român
Marita — f Spanish: pet form of MARIA (SEE Maria) … First names dictionary
Marita Lorenz — Nombre Marita Lorenz Nacimiento 18 de agost … Wikipedia Español
Marita (gastropod) — Marita Marita bella Scientific classification Kingdom: Animalia … Wikipedia
Marita Bonner — (June 16, 1899 – 1971) (also known as Marieta Bonner) was an African American writer, essayist, and playwright who is commonly associated with the Harlem Renaissance. She was also known as Marita Occomy, Marita Odette Bonner, Marita Odette Bonner … Wikipedia
Marita Lorenz — (* 18. August 1939 in Bremen) ist eine Deutsche, die 1959 im Alter von 19 Jahren die Geliebte von Fidel Castro war. Biografie Marita Lorenz ist die Tochter von Kapitän Heinrich Lorenz und der amerikanischen Tänzerin Alice June Lorenz, geborene… … Deutsch Wikipedia