-
21 amerindiano
amerindiano, amerindio I. agg. amérindien: lingua amerindia langue amérindienne. II. s.m. 1. ( Ling) amérindien. 2. (f. -a) Amérindien. -
22 anglonormanno
-
23 anglosassone
anglosassone I. agg.m./f. 1. ( Stor) anglo-saxon: letteratura anglosassone littérature anglo-saxonne. 2. ( estens) anglo-saxon: paesi anglosassoni pays anglo-saxons. II. s.m. ( lingua) anglo-saxon. III. s.m./f. ( Stor) Anglo-Saxon m. ( anche estens). -
24 annodare
annodare v. ( annòdo) I. tr. 1. ( legare insieme) nouer: annodare i due capi di una fune nouer une corde. 2. (fare un nodo a qcs.) faire un nœud à: annodare il fazzoletto per ricordarsi di qcs. faire un nœud à son mouchoir pour se rappeler qqch. 3. ( fig) ( allacciare) nouer: annodare nuove amicizie nouer de nouvelles amitiés. II. prnl. annodarsi 1. s'emmêler, s'enrouler: la matassa si è annodata l'écheveau s'est emmêlé. 2. (rar,fig) ( aggrovigliarsi nel parlare) s'emmêler, s'embrouiller: mi si annodò la lingua in bocca je me suis embrouillé en parlant. -
25 apprendere
apprendere v.tr. ( apprési, appréso) 1. apprendre: apprendere una lingua apprendre une langue. 2. (venire a sapere, sentir dire) apprendre: ho appreso la notizia j'ai appris la nouvelle. -
26 aramaico
aramaico agg./s. (pl. -ci) I. agg. araméen: scrittura aramaica écriture araméenne. II. s.m. ( lingua) araméen. -
27 armeno
-
28 armonioso
armonioso agg. 1. harmonieux, mélodieux: voce armoniosa voix harmonieuse; una lingua armoniosa une langue harmonieuse. 2. ( estens) ( ben proporzionato) harmonieux. -
29 assiro
-
30 avestico
-
31 azerbaigiano
-
32 azteco
-
33 babilonese
-
34 balbettare
balbettare v. ( balbétto) I. intr. (aus. avere) 1. balbutier, bredouiller, bégayer. 2. ( di bambini) gazouiller, babiller. 3. ( fig) ( essere agli inizi) en être à ses premiers balbutiements, en être à ses débuts: la fisica balbettava ancora la physique en était encore à ses premiers balbutiements. II. tr. 1. ( pronunciare stentatamente) bredouiller, bégayer: balbettare una scusa bredouiller une excuse. 2. ( di bambini) balbutier: il bimbo balbettava già le prime parole le bébé balbutiait déjà ses premiers mots. 3. ( parlare stentatamente una lingua straniera) baragouiner: balbetta un po' di francese il baragouine un peu de français. -
35 balinese
-
36 bantu
-
37 basco
basco agg./s. (pl. - chi) I. agg. basque: province basche provinces basques; i Paesi Baschi le Pays basque. II. s.m. 1. ( lingua) basque. 2. (f. -a) Basque m./f. 3. ( Mod) ( berretto) béret basque. -
38 bengalese
-
39 bengali
-
40 berbero
berbero I. agg. 1. berbère. 2. ( di cavallo) barbe. II. s.m. 1. (f. -a) Berbère m./f. 2. ( lingua) berbère. 3. ( cavallo) barbe.
См. также в других словарях:
língua — s. f. 1. Órgão móvel da cavidade bucal. 2. [Linguística] Sistema de comunicação comum a uma comunidade linguística. 3. Tromba dos insetos lepidópteros. 4. Fiel da balança. 5. Parte estreita e comprida de terra banhada lateralmente por água. 6. … … Dicionário da Língua Portuguesa
lingua — / lingwa/ s.f. [lat. lingua ]. 1. (anat.) [organo della cavità orale dei vertebrati superiori, con funzione tattile e gustativa e, nell uomo, di articolazione dei suoni del linguaggio] ● Espressioni (con uso fig.): lingua biforcuta ➨ ❑; mala… … Enciclopedia Italiana
Lingua — ist der Familienname folgender Personen: Giorgio Lingua (* 1960), römisch katholischer Erzbischof und vatikanischer Diplomat Siehe auch: Lingua franca Lingua Franca Nova (LFN), Plansprache Pange lingua, Titel eines eucharistischen Hymnus, der dem … Deutsch Wikipedia
LINGUA — a λείχω, s. lingo, non omnibus animalibus uniformis. Plin. l. 11. c. 37. Tenuissima serpentibus et trisulca, vibrans, praelonga: lacertis bifidae et pilosas: vitulis quoque marinis duplex: sed supredictis capillamenti tenuitate: ceteris ad… … Hofmann J. Lexicon universale
lingua — LÍNGUA v. lingua franca. Trimis de tavi, 13.09.2007. Sursa: Neoficial … Dicționar Român
Lingua — Lin gua (l[i^][ng] gw[.a]), n.; pl. {Lingu[ae]} (l[i^][ng] gw[=e]). [L., the tongue.] (Zo[ o]l.) (a) A tongue. (b) A median process of the labium, at the under side of the mouth in insects, and serving as a tongue. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Lingua — (lat.), 1) Zunge; 2) Sprache. Daher L. romana rustica, s. Römische Sprache u. Romanische Sprachen … Pierer's Universal-Lexikon
Lingŭa — (lat. u. ital.), Zunge, Sprache. L. rustĭca (»bäurische Sprache«), das Vulgär oder Volkslatein des frühen Mittelalters (vgl. Lateinische Sprache, Romanische Sprachen). L. franca, verdorbenes Italienisch, das, zur Zeit der Herrschaft der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Lingua — Lingŭa (lat., ital. und portug.), Zunge, Sprache; L. franca, das verdorbene Italienisch in der Levante, Verkehrssprache zwischen der dortigen einheimischen Bevölkerung und den Europäern … Kleines Konversations-Lexikon
lingua — término latino para lengua Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
lingua — index language Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary