Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

levissimus

  • 1 divulgatus

    dīvulgātus (dīvolgātus), a, um, PAdi. (v. divulgo), I) gemein gemacht, gemein, magistratus levissimus et divulgatissimus, Cic. ep. 10, 26, 2. – II) allgemein (weit) verbreitet, gloria, Lucr. 6, 8. – neutr. plur. subst., ne divulgata (Weitverbreitetes) atque avide accepta veris... antehabeant, Tac. ann. 4, 11.

    lateinisch-deutsches > divulgatus

  • 2 somnus

    somnus, ī, m. (aus *svepnos, altind. svapnas, griech. ὕπνος), der Schlaf, Schlummer, die Nachtruhe, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: meridianus, Plin. ep.: dulcis, Verg. u. Apul.: facilis (williger), Hor.: levis, Hor.: levissimus, Sen. rhet.: altus et gravis, Curt.: altior, Curt.: altissimus, Liv.: Endymionis, ewiger, Cic.: imago somni, ein Traumbild, Traum, Ov.: somni tempus, Schlafenszeit, Scrib.: somni expers, schlaflos, Amm.: somnum coepi mentiri, ich tat, als ob ich schlief, Petron.: somnum capere non posse, nicht schlafen (einschlafen) können, Cic.: somnum videre, schlafen, Cic.: somnum tenere, sich des Schlafes erwehren, Cic.: somnum afferre, conciliare, concitare, facere, gignere, parere (von Mitteln), Plin.: somnum alci affere (von einem Briefe), Cic.: somnum petere (suchen), Quint. u. Ov.: somnus alqm complectitur, Cic., arripit, Iustin.: somno consopiri sempiterno, Cic.: alto et gravi somno sopitum esse, Curt. (u. so somno sopitus, Solin.: somno oppressus, Caes., u. oppressus inexcitabili somno, Sen.): somno graviori premi, Plin.: homines somno altissimo premere, Liv.: dare se somno, sich schlafen legen, Cic.: somnus obrepit, Hor., alci obrepit, Hieron.: poficisci ad somnum, schlafen gehen, zu Bette gehen, Cic.: somnum rumpere, Verg. u. Lucan.: somnos ducere, Schlaf bringen od. einschläfern, Hor., od. schlafen, Verg.: somni esse permodici, Capit.: somnum fugare, Plin.: adimere alci somnum, Cic., alci somnos, Hor.: alqm somno privare (v. Kummer), Cic.: alqm ex somno excitare, Cic., excire, Liv. (u. excitus somno, Sall. u. Liv., excita somno, Catull.): tropaeis e somno suscitari, Cic.: interruptum somnum recuperare non posse, nicht wieder einschlafen können, Suet.: somno (im Schl., Traume) videre, Liv.: u. so per somnum videre, Iustin., in somnis videre, Cic. u.a. (u. so sonst oft in somnis, s. Neue-Wagener Formenl.2 1, 633. Müller Plaut. Pros. S. 464): sollicitus inter somnos quoque expavesco, Sen. rhet.: dispositi, quos supra somnum habebat, Leute, die er als Wächter über seine Nachtruhe aufgestellt hatte, Curt. – 2) insbes., der Schlaf als Fehler, die Schläfrigkeit, Schlafsucht, Cels.: bildl. = die Trägheit, Untätigkeit, somno nati, Cic.: dediti somno, Sall.: in somnum a vigiliis conversa civitas, Vell. – B) übtr.: 1) der Todesschlaf, Tod, longus, Hor.: niger, Sil. – 2) die Ruhe des Meeres, Stat. silv. 3, 2, 73; Theb. 3, 256. – II) meton.: 1) die Nacht, libra die (= diei) somnique pares ubi fecerit horas, Verg. georg. 1, 208: miscuerat lucem somno, Sil. 3, 200. – 2) der Traum, Sil. 3, 216 ›nisi somnus est‹, inquit, ›en Persae‹, Amm. 23, 5, 3.

    lateinisch-deutsches > somnus

  • 3 luftig

    luftig, I) aus Luft bestehend: aërius (aus unterer, dickerer). – aetherius (aus oberer, feinerer). – spirabilis. flabilis (hauchbar). – Dah. uneig.: a) so dünn wie Luft: tenuissimus (sehr dünn). – levissimus (sehr leicht; beide von Tuchen, Kleidern etc. – b) so leicht, gehaltlos wie Luft: levis. – II) in der Luft befindlich: aërius (in der untern, dickern). – aetherius (in der obern, feinern). – III) der Luft ausgesetzt, zugänglich: aëri expositus (in die Luft gesetzt). – perflabilis. aëri pervius (wo die Luft hindurchstreichen kann). – quo spiritus pervenit. qui, quae, quod perflatum venti recipit (wohin die Luft gelangen kann, was Luft hat).

    deutsch-lateinisches > luftig

  • 4 Lump

    Lump, der, homo nequam od. nequissimus. – homo levis (ein leichtsinniger Mensch). – homo perditus (ein verkommener Mensch). – homo avarus (ein Geizhals). – ein L. sein, nullius rei esse; nihil valēre. – jeder L. von einem Gallier, levissimus quisque Gallorum.

    deutsch-lateinisches > Lump

  • 5 lumpig

    lumpig, pannosus. pannis obsĭtus (eig., mit Lumpen bedeckt, v. Pers.). – vilis od. vilissimus (uneig., seiner Beschaffenheit nach ohne Wert, v. Dingen). – levis od. levissimus (unbedeutend, ohne innern Gehalt, v. Dingen u. Pers.). – sordidus. illiberalis (schmutzig geizig, v. Pers.). – l. Gesindel, s. Lumpengesindel: eine l. Unze, unciola: ein l. Lohn, mercedula (vgl. »Lumpengeld«).

    deutsch-lateinisches > lumpig

  • 6 spiegelglatt

    spiegelglatt, levissimus (sehr glatt übh.).

    deutsch-lateinisches > spiegelglatt

  • 7 verlieren

    verlieren, amittere (eine Sache verlieren, so daß sie nicht mehr in unserm Besitz ist, daß man sie vermißt; insbes. eine Person durch den Tod verlieren). – perdere (eine Sache verlieren, so daß ste gar nicht mehr vorhanden od. wenigstens nicht mehr brauchbar ist; insbes. aber = im Spiele verlieren, absol. od. mit folg. Akk. des Verlustes, z.B. multum). – deperdere de od. ex etc. (von dem, was man hat, etwas verlieren, einbüßen). – alcis rei iacturam facere (eine Sache einbüßen, verlieren, so daß man sie zwar vermißt, aber leicht verschmerzt). – privari alqā re (einer Sache beraubt werden). – orbari alqo od. alqā re (eig. durch jmds. Tod zur Waise gemachtwerden, z.B. Kinder, Eltern, Anverwandte; dann einer Sache, auf der unser Heil beruht, beraubt werden). – capi alqā re (an einem Teil des Körpers, an einem Sinn geschwächt werden, z.B. oculo altero: und auribus [das Gehör], mente). – es verliert etwas (prägn. = es verliert etw. an Anmut), alqd perdit gratiam. – die Blätter v. (v. Bäumen), foliis nudari: wenig, viele Leute (Soldaten) v., paucos, permultos milites amittere; paucos, multos ex suis deperdere: niemand, keinen Mann (in der Schlacht) verloren haben, desiderare neminem: den Kopf v., vitā privari (eig., des Lebens beraubt werden); a mente deseri (bildl., von der Besinnung verlassen werden): das Leben v., vitam oder animam amittere (im allg., des Lebens verlustig gehen); cadere (fallen im Kampfe, in der Schlacht, dah. auch mit dem Zus. proelio, acie, bello); occĭdere (fallen im Kampfe, z.B. in bello). – die Schlacht, das Treffen v., inferiorem esse od. discedere (unterliegen); pro victo abire (als Besiegter abziehen); pugnā od. proelio vinci (im Kampf besiegt werden): die so gut als verlorene Schlacht, pugna profligata. – die Zeit v., temporis iacturam facere (die Zeit ohne Erfolg mit etwas hinbringen); tempus perdere (die Zeit unnütz verschwenden): Zeit u. Mühe v., operam et oleum perdere: Zeit u. Mühe ist verloren, opera etoleum periit: keine Zeit (keinen Augenblick) zu verlieren haben, morandi tempus non habere: ohne Zeit zu v., sine mora (ohne Verzug); continuo (sofort, sogleich): es ist kein Augenblick zu verlieren, res non habet moram: die Zeit mit od. bei etwas v., tempus terere alqā re od. in alqa re (z.B. segni obsidione: u. in urbe oppugnanda): kein Wort v., tacere: den Weg v., s. sich verirren: die Richtung v. (auf der See), cursum non tenere: das Land aus dem Gesichte (aus den Augen) v., e conspectu terrae auferri: jmd. (aus den Augen) v., alqm e conspectu amittere (eig.): etwas nicht aus den Augen v., alqd numquam dimittere (bildl., etwas nie aufgeben, z.B. die Bearbeitung des Xenophon, Xenophontem): in jmds. Augen (Meinung) v., apud alqm de existimatione sua deperdere. – viel an jmd. v., multum in alqo amittere; magnam in alqo iacturam facere: viel bei etwas v., magnum detrimentum [2502] ex alqa re capere: nichts bei etw. v., nihil detrimenti ex. alqa. re facere oder capere: daran verlierst du nichts, daß du etc., damni nihil facis, quod etc. (z.B. quod dec lamationibus nostris cares): an seiner frühern Heiligkeit nichts verloren haben, pristinam religionem conservare (z.B. von einem Götterbilde): ich bin verloren! occĭdi! perii!: ich bin rettungslos verloren! occĭdi atque interii!: der Staat ist rettungslos verloren, desperata complorataque res est publica: es ist alles verloren! perditae sunt res! od. actum estl – verloren gehen, amitti. perdi (verloren werden, s. oben die VV.); perire (umkommen, zugrunde gehen, v. Pers. u. v. Lebl., z.B. vom Geld, das verschwendet wird te.); absumi (weggenommen werden, vergeudet werden, unnütz verloren gehen, z.B. von Tagen); intercĭdere (wegfallen, wegkommen, z.B. von Briefen, von Worten im Text etc.): ein Wort istverloren gegangen, verbi usus amissus est: eine Kunst ist verloren gegangen, ars exolevit. – etwas verloren geben, für verloren halten, desperare de alqa re: sich unrettbar verloren geben, spem salutis proicere: einen Kranken verloren geben, für verloren halten, aegrum deponere; de aegroti salute desperare: alle Ärzte geben ihn verloren, halten ihn für verloren, omnes medici diffidunt: alle Ärzte haben ihn verloren gegeben, a medicis relictus od. desertus est. sich verlieren, amitti (verloren werden). – abire. decedere (weggehen, z.B. von Krankheiten vom Fieber etc.). – evanescere (verschwinden, v. Farben, von Tönen, von einem Gerücht etc.). – desinere audiri (nicht mehr gehört werden, von Tönen etc.). – dilabi (gleichs. zerrinnen, z.B. omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret). – perire (verloren gehen, von Pers.). – das Geschwätz der Leute verliert sich, levissimus sermo hominum refrigeratur (erkaltet): die siebente Mündung der Donau verliert sich in Sümpfen, septimum Danuvii os paludibus hauritur: ein Berg verliert sich in der Ebene, mons in planitiem paulatim redit: die Berge verlieren sich in den Wolken, abeunt montes in nubila. – in Gedanken verloren, in cogitatione defixus.

    deutsch-lateinisches > verlieren

  • 8 divulgatus

    dīvulgātus (dīvolgātus), a, um, PAdi. (v. divulgo), I) gemein gemacht, gemein, magistratus levissimus et divulgatissimus, Cic. ep. 10, 26, 2. – II) allgemein (weit) verbreitet, gloria, Lucr. 6, 8. – neutr. plur. subst., ne divulgata (Weitverbreitetes) atque avide accepta veris... antehabeant, Tac. ann. 4, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > divulgatus

  • 9 somnus

    somnus, ī, m. (aus *svepnos, altind. svapnas, griech. πνος), der Schlaf, Schlummer, die Nachtruhe, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: meridianus, Plin. ep.: dulcis, Verg. u. Apul.: facilis (williger), Hor.: levis, Hor.: levissimus, Sen. rhet.: altus et gravis, Curt.: altior, Curt.: altissimus, Liv.: Endymionis, ewiger, Cic.: imago somni, ein Traumbild, Traum, Ov.: somni tempus, Schlafenszeit, Scrib.: somni expers, schlaflos, Amm.: somnum coepi mentiri, ich tat, als ob ich schlief, Petron.: somnum capere non posse, nicht schlafen (einschlafen) können, Cic.: somnum videre, schlafen, Cic.: somnum tenere, sich des Schlafes erwehren, Cic.: somnum afferre, conciliare, concitare, facere, gignere, parere (von Mitteln), Plin.: somnum alci affere (von einem Briefe), Cic.: somnum petere (suchen), Quint. u. Ov.: somnus alqm complectitur, Cic., arripit, Iustin.: somno consopiri sempiterno, Cic.: alto et gravi somno sopitum esse, Curt. (u. so somno sopitus, Solin.: somno oppressus, Caes., u. oppressus inexcitabili somno, Sen.): somno graviori premi, Plin.: homines somno altissimo premere, Liv.: dare se somno, sich schlafen legen, Cic.: somnus obrepit, Hor., alci obrepit, Hieron.: poficisci ad somnum, schlafen gehen, zu Bette gehen, Cic.: somnum rumpere, Verg. u. Lucan.: somnos ducere, Schlaf bringen od. einschläfern, Hor., od. schlafen, Verg.:
    ————
    somni esse permodici, Capit.: somnum fugare, Plin.: adimere alci somnum, Cic., alci somnos, Hor.: alqm somno privare (v. Kummer), Cic.: alqm ex somno excitare, Cic., excire, Liv. (u. excitus somno, Sall. u. Liv., excita somno, Catull.): tropaeis e somno suscitari, Cic.: interruptum somnum recuperare non posse, nicht wieder einschlafen können, Suet.: somno (im Schl., Traume) videre, Liv.: u. so per somnum videre, Iustin., in somnis videre, Cic. u.a. (u. so sonst oft in somnis, s. Neue-Wagener Formenl.2 1, 633. Müller Plaut. Pros. S. 464): sollicitus inter somnos quoque expavesco, Sen. rhet.: dispositi, quos supra somnum habebat, Leute, die er als Wächter über seine Nachtruhe aufgestellt hatte, Curt. – 2) insbes., der Schlaf als Fehler, die Schläfrigkeit, Schlafsucht, Cels.: bildl. = die Trägheit, Untätigkeit, somno nati, Cic.: dediti somno, Sall.: in somnum a vigiliis conversa civitas, Vell. – B) übtr.: 1) der Todesschlaf, Tod, longus, Hor.: niger, Sil. – 2) die Ruhe des Meeres, Stat. silv. 3, 2, 73; Theb. 3, 256. – II) meton.: 1) die Nacht, libra die (= diei) somnique pares ubi fecerit horas, Verg. georg. 1, 208: miscuerat lucem somno, Sil. 3, 200. – 2) der Traum, Sil. 3, 216 ›nisi somnus est‹, inquit, ›en Persae‹, Amm. 23, 5, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > somnus

  • 10 levis

        levis e, adj. with comp. and sup.    [2 LEG-]. —Of weight, light, not heavy: terra, light soil, V.: levis armaturae Numidae, light-armed, Cs.: miles, L.: nudi, aut sagulo leves, lightly clad, Ta.: Per levīs populos, shades, O.: virgāque levem coerces Aureā turbam, H.—Of digestion, light, easy to digest: malvae, H.—Of motion, light, swift, quick, fleet, nimble, rapid: venti, O.: pollex, O.: ad motūs leviores, N.: Messapus cursu, V.: Quaere modos leviore plectro, gayer, H.: hora, fleeting, O.— Slight, trifling, small: Ignis, O.: tactus, gentle, O.: querellae, O.—Fig., without weight, of no consequence, light, trifling, unimportant, inconsiderable, trivial, slight, little, petty: labores, T.: haec leviora fortasse: verba: auditio, unfounded report, Cs.: cui res et pecunia levissima fuit, insignificant: proelium, skirmish, Cs.: leviore de causā, Cs.: praecordia levibus flagrantia causis, Iu.: versūs, H.: Flebis levis, neglected, H.: rati, leviorem futurum apud patres reum, L.— Easy, light: non est leve Observare, no easy matter, Iu.: quidquid levius putaris, easier, Iu.: leviora tolli Pergama, H.—Of character, light, light-minded, capricious, fickle, inconstant, untrustworthy, false: mulieres sunt levi sententiā, T.: homo: tu levior cortice, H.: iudices: quid levius aut turpius, Cs.: auctor, L.: spes, empty, H.— Light, not severe, mild, gentle, pleasant: alquos leviore nomine appellare: audire leviora, milder reproaches, H.: eo, quod levissimum videbatur, decursum est, mildest, L.: Sithoniis non levis Euhius, i. e. hostile, H.
    * * *
    leve, levior -or -us, levissimus -a -um ADJ
    light, thin, trivial, trifling, slight; gentle; fickle, capricious; nimble; smooth; slippery, polished, plain; free from coarse hair/harsh sounds

    Latin-English dictionary > levis

  • 11 lēvis

        lēvis e, adj.,    smooth, smoothed, not rough: corpuscula: pocula, V.: amite levi tendit retia, H.: coma pectine levis, O.: Levior adsiduo detritis aequore conchis, O.: inimicus pumice levis, rubbed, Iu.: argentum, not chased, Iu.: levi cum sanguine Labitur, slippery, V.—As subst n.: Externi ne quid valeat per leve morari, smoothness, H.—Without hair, smooth, beardless: Iuventas, H.: Crura, Iu.: caput, Iu.—Youthful, delicate, tender: pectus, V.: colla, O.—Fig., of speech, smooth, flowing: oratio: verborum concursus.— As subst n.: sectans levia, polish, H.
    * * *
    leve, levior -or -us, levissimus -a -um ADJ
    light, thin, trivial, trifling, slight; gentle; fickle, capricious; nimble; smooth; slippery, polished, plain; free from coarse hair/harsh sounds

    Latin-English dictionary > lēvis

  • 12 aura

    aura, ae ( gen. sing. aurāï, Verg. A. 6, 747; v. Neue, Formenl. I. p. 11; also, auras, like familias, custodias, terras, etc.; Servius gives this in Verg. A. 11, 801; still all the MSS. give aurae, and so Rib.), f., = aura [AÔ, auô, to blow].
    I.
    The air, as in gentle motion, a gentle breeze, a breath of air (syn.:

    aër, ventus, spiritus): agitatus aër auram facit,

    Isid. Orig. 13, 11, 17: semper aër spiritu aliquo movetur;

    frequentius tamen auras quam ventos habet,

    Plin. Ep. 5, 6, 5:

    flatus, qui non aura, non procella, sed venti sunt,

    Plin. 2, 45, 45, § 116:

    et me... nunc omnes terrent aurae,

    now every breeze terrifies me, Verg. A. 2, 728:

    Concutiat tenerum quaelibet aura,

    Ov. A. A. 2, 650.— Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a breeze, a wind (even when violent):

    Et reserata viget genitabilis aura Favoni,

    Lucr. 1, 11; cf.: Aura parit flores tepidi fecunda Favoni. Cat. 64, 282:

    omnes, Aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae,

    Verg. E. 9, 58:

    aurae Vela vocant,

    id. A. 3, 356:

    aura post meridiem,

    Vulg. Gen. 3, 8:

    aura tenuis,

    ib. 3 Reg. 19, 12:

    lenis, ib. Job, 4, 16: petulans,

    Lucr. 6, 111:

    ignarae,

    brutish, Cat. 64, 164, ubi v. Ellis:

    rapida,

    Ov. M. 3, 209:

    stridens,

    Val. Fl. 2, 586:

    violentior,

    Stat. Th. 6, 157:

    aurae flatus,

    Vulg. Act. 27, 40:

    omnes eos tollet aura,

    ib. Isa. 57, 13 et saep.—Also breath:

    flammas exsuscitat aura,

    Ov. F. 5, 507.—
    B.
    Trop.: dum flavit velis aura secunda meis, while a favorable breeze breathed on my sails, i. e. so long as I was in prosperity, Ov. P. 2, 3, 26:

    totam opinionem parva non numquam commutat aura rumoris,

    Cic. Mur. 17:

    tenuis famae aura,

    Verg. A. 7, 646:

    quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere,

    Cic. Sest. 47 fin.:

    levi aurā spei objectā,

    Liv. 42, 39, 1:

    sperat sibi auram posse aliquam adflari in hoc crimine voluntatis defensionisque eorum, quibus, etc.,

    token of favor, Cic. Verr. 2, 1, 13:

    nescius aurae (sc. amoris) Fallacis,

    Hor. C. 1, 5, 11:

    incerta Cupidinis aura,

    Ov. Am. 2, 9, 33.—Hence freq. aura popularis, the popular breeze, popular favor, Cic. Har. Resp. 20 fin.; Liv. 3, 33, 7; 30, 45, 6 al.; Hor. C. 3, 2, 20; Quint. 11, 1, 45 (cf.:

    ventus popularis,

    Cic. Clu. 47, 130); so,

    aura favoris popularis,

    Liv. 22, 26, 4.—Also in plur.:

    nimium gaudens popularibus auris,

    Verg. A. 6, 816; and absol.:

    adliciendo ad se plebem jam aurā non consilio ferri,

    Liv. 6, 11, 7.—
    C.
    1.. The air (mostly poet. and plur.):

    cum Nubila portabunt venti transversa per auras,

    Lucr. 6, 190:

    Tenvis enim quaedam moribundos deserit aura,

    id. 3, 232:

    Aurarumque leves animae calidique vapores,

    id. 5, 236:

    (anima) discedit in auras,

    id. 3, 400; 6, 1129 et saep.—Hence, aurae aëris or aëriae aurae freq. in Lucr.: (res) Aëris in teneras possint proferrier auras, 1, 207; 1, 783; 1, 801; 1, 803; 1, 1087; 2, 203; 3, 456; 3, 570; 3, 591;

    4, 693: liquidissimus aether Atque levissimus aërias super influit auras,

    id. 5, 501; 1, 771; 4, 933:

    Nulla nec aërias volucris perlabitur auras,

    Tib. 4, 1, 127:

    Qui tamen aërias telum contorsit in auras,

    Verg. A. 5, 520.—
    2.
    Esp., the vital air:

    Vivit et aetherias vitalīs suscipit auras,

    breathes a breath of ethereal air, Lucr. 3, 405;

    imitated by Verg.: haud invisus caelestibus auras Vitales carpis, A. 1, 387: vesci vitalibus auris, i. e. vivere,

    Lucr. 5, 857; imitated by Verg., A. 1, 546, and 3, 339; so,

    haurire auram communem,

    Quint. 6, prooem. §

    12: captare naribus auras,

    to snuff the air, Verg. G. 1, 376.— Trop.: libertatis auram captare, to catch at the air of freedom, i. e. to seize upon any hope of liberty, Liv 3, 37, 1.—
    3.
    Meton.
    a.
    The upper air, Heaven, on high:

    assurgere in auras,

    Verg. G. 3, 109; so id. A. 4, 176:

    dum se laetus ad auras Palmes agit,

    id. G. 2, 363:

    ad auras Aetherias tendit,

    id. ib. 2, 291; so id. A. 4, 445: stat ferrea turris ad auras, poet. for ad alta, rises high, id. ib. 6, 554: Sorbet in abruptum fluctus, rursusque sub auras Erigit alternos, id. ib. 3, 422; 7, 466; 2, 759; 5, 427 al.; cf. Wagner, Quaest. Verg. X. 1.—
    b.
    In opp. to the lower world, the upper world (cf. aether, I. B. 3.):

    Eurydice superas veniebat ad auras,

    Verg. G. 4, 486; so id. A. 6, 128:

    Ortygiam, quae me superas eduxit prima sub auras,

    Ov. M. 5, 641; 10, 11 (cf. Verg. A. 6, 481: ad superos);

    so of childbirth: pondus in auras expulit,

    Ov. M. 9, 704.—In gen. for publicity, daylight:

    ferre sub auras,

    i. e. to make known, Verg. A. 2, 158:

    reddere ad auras,

    to restore, id. ib. 2, 259: fugere auras, to seclude or hide one ' s self, id. ib. 4, 388.—
    D.
    Transf. to other atmospheric objects which exert an influence on bodies, as light, heat, sound, vapor, etc.
    1.
    A bright light, a gleam, glittering (cf. phaeos aütmê, Callim. Hymn. Dian. 117):

    discolor unde auri per ramos aura refulsit,

    Verg. A. 6, 204 (splendor auri, Serv.).—
    2.
    The warmth of sunlight: solis calidior visa est aura, Varr. ap. Non. p. 275, 25.—
    3.
    Sound, tone, voice, echo:

    Si modo damnatum revocaverit aura puellae,

    Prop. 3, 23, 15:

    at illi Nomen ab extremis fontibus aura refert,

    id. 1, 20, 50.—
    4.
    Vapor, mist, odor, exhalation:

    inolentis olivi Naturam, nullam quae mittat naribus auram,

    Lucr. 2, 851:

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    a sweet odor exhaled, Verg. G. 4, 417; so Mart. 3, 65; Val. Fl. 5, 589; cf. Heins. ad Ov. M. 15, 394:

    si tantum notas odor attulit auras,

    Verg. G. 3, 251:

    pingues ab ovilibus aurae,

    Stat. Th. 10, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > aura

  • 13 divulgatus

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgatus

  • 14 divulgo

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgo

  • 15 intercedo

    inter-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go or come between, to intervene, to be between (syn. intervenio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si quis intercedat tertius,

    Plaut. Most. 5, 1, 56:

    intercedente lunā,

    Plin. 2, 11, 8, § 49:

    palus intercedebat,

    Caes. B. G. 7, 26:

    sylvae paludesque intercedebant,

    id. ib. 5, 52:

    inter singulas legiones impedimentorum magnum numerum intercedere,

    id. ib. 2, 17, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    To occur, happen, come to pass:

    saepe in bello parvis momentis magni casus intercedunt,

    Caes. B. C. 1, 21:

    inter bellorum curas res parva intercessit,

    Liv. 34, 1:

    nullum dictum intercessit,

    Cic. Fam. 1, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, to intervene, pass:

    vix annus intercesserat, cum, etc.,

    Cic. de Or. 2, 21:

    intercessere pauci dies,

    Liv. 2, 64:

    nox nulla intercessit,

    Cic. Cat. 1, 2:

    una nox intercesserat,

    id. Verr. 2, 2, 36; id. Clu. 20.—
    B.
    To be, exist, or come between persons.
    1.
    In order or rank:

    etsi nemo intercedebat, etc.,

    Cic. Brut. 47, 173.—
    2.
    In feelings or conduct:

    ira inter eas intercessit,

    Ter. Hec. 3, 1, 25:

    tacebit dum intercedat familiaritas,

    as long as our friendship lasts, id. Phorm. 4, 1, 17:

    inter nosmetipsos vetus usus intercedit,

    Cic. Fam. 13, 23, 1:

    ut ei cum genere humano quasi civile jus intercederet,

    id. Fin. 3, 20:

    nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro,

    id. Cael. 13:

    inter nos officia paria intercedunt,

    id. Fam. 13, 65, 1; Nep. Att. 20:

    huic cum reliquis... bella intercesserant,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    C.
    To interpose one ' s credit, become surety for a person:

    promisit, intercessit, dedit,

    Cic. Att. 1, 16:

    pro aliquo,

    id. Phil. 2, [p. 978] 18, 45:

    pro aliquo magnam pecuniam,

    to procure for a person by becoming surety for him, id. Att. 6, 1, 5:

    in omni genere negotiorum et obligationum... intercedere mulieres prohibentur,

    Paul. Sent. 2, 11, 1. —
    D.
    To oppose, withstand, protest against; of the tribunes of the people, who interposed their veto against a decree of the senate:

    cum intercedere vellent rogationi,

    Cic. Or. 2, 47:

    nisi mihi levissimus tribunus plebis intercessisset,

    id. Leg. 3, 8:

    ea lege, qua intercedi de provinciis non licebit,

    id. Prov. Cons. 8:

    ea quae de reductione regis scripta est auctoritas, cui scis intercessum esse,

    id. Fam. 1, 7:

    praetori,

    Liv. 38, 60:

    tribuni plebis intercedentes pro se (Caesare),

    Suet. Caes. 30; cf. At. Cap. ap. Gell. 4, 14, 6. This right of protest was also possessed by other magistrates; v. Varr. ap. Gell. 14, 7; Ascon. ap. Pis. 26; Liv. 5, 9.—So fig.:

    si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum,

    Plaut. Curc. 1, 1, 7.—
    2.
    In gen., to interpose, interfere.
    (α).
    For or in behalf of a person, to intercede, interpose:

    cum enim vestra auctoritas intercessisset, ut ego regem tuerer,

    Cic. Fam. 15, 2, 4; Suet. Dom. 11.—
    (β).
    To obstruct, hinder, interrupt:

    si nulla aegritudo huic gaudio intercesserit,

    Ter. And. 5, 5, 5:

    intercessit et, quominus in acta sua juraretur, ut ne mensis September Tiberius vocaretur,

    Suet. Tib. 26:

    de cognomine intercessit Augustus,

    id. ib. 17:

    non quia intercedendum putem imaginibus,

    Tac. Agr. 46:

    consilio,

    id. H. 1, 19:

    parens noster privatas gratiarum actiones cohibet, intercessurus etiam publicis,

    Plin. Pan. 4:

    intercedere casibus, occursare fortunae,

    id. ib. 25 fin.:

    iniquitatibus magistratuum,

    id. ib. 80, 4; Plin. 32, 1, 1, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > intercedo

См. также в других словарях:

  • Agri decumates — Das Dekumatland zwischen Limes, Donau und Rhein Agri decumates bzw. decumates agri (wörtlich wohl Zehntland), deutsch Dekumatland, ist bei Tacitus (Germania 29, 3) die Bezeichnung für ein Gebiet jenseits (also östlich bzw. nördlich) von Rhein und …   Deutsch Wikipedia

  • Enterisches Fieber — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • Fleckenfieber — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Fleckfieber — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Flecktyphus — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Typhus — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • Typhus abdominalis — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • William Jenner — Sir William Jenner (1815 1898) Zeichnung aus Vanity Fair. Sir …   Deutsch Wikipedia

  • Champs Decumates — Champs Décumates L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

  • Champs Décumates — L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

  • Champs décumates — L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»