Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

levissimus

  • 1 levis

        levis e, adj. with comp. and sup.    [2 LEG-]. —Of weight, light, not heavy: terra, light soil, V.: levis armaturae Numidae, light-armed, Cs.: miles, L.: nudi, aut sagulo leves, lightly clad, Ta.: Per levīs populos, shades, O.: virgāque levem coerces Aureā turbam, H.—Of digestion, light, easy to digest: malvae, H.—Of motion, light, swift, quick, fleet, nimble, rapid: venti, O.: pollex, O.: ad motūs leviores, N.: Messapus cursu, V.: Quaere modos leviore plectro, gayer, H.: hora, fleeting, O.— Slight, trifling, small: Ignis, O.: tactus, gentle, O.: querellae, O.—Fig., without weight, of no consequence, light, trifling, unimportant, inconsiderable, trivial, slight, little, petty: labores, T.: haec leviora fortasse: verba: auditio, unfounded report, Cs.: cui res et pecunia levissima fuit, insignificant: proelium, skirmish, Cs.: leviore de causā, Cs.: praecordia levibus flagrantia causis, Iu.: versūs, H.: Flebis levis, neglected, H.: rati, leviorem futurum apud patres reum, L.— Easy, light: non est leve Observare, no easy matter, Iu.: quidquid levius putaris, easier, Iu.: leviora tolli Pergama, H.—Of character, light, light-minded, capricious, fickle, inconstant, untrustworthy, false: mulieres sunt levi sententiā, T.: homo: tu levior cortice, H.: iudices: quid levius aut turpius, Cs.: auctor, L.: spes, empty, H.— Light, not severe, mild, gentle, pleasant: alquos leviore nomine appellare: audire leviora, milder reproaches, H.: eo, quod levissimum videbatur, decursum est, mildest, L.: Sithoniis non levis Euhius, i. e. hostile, H.
    * * *
    leve, levior -or -us, levissimus -a -um ADJ
    light, thin, trivial, trifling, slight; gentle; fickle, capricious; nimble; smooth; slippery, polished, plain; free from coarse hair/harsh sounds

    Latin-English dictionary > levis

  • 2 lēvis

        lēvis e, adj.,    smooth, smoothed, not rough: corpuscula: pocula, V.: amite levi tendit retia, H.: coma pectine levis, O.: Levior adsiduo detritis aequore conchis, O.: inimicus pumice levis, rubbed, Iu.: argentum, not chased, Iu.: levi cum sanguine Labitur, slippery, V.—As subst n.: Externi ne quid valeat per leve morari, smoothness, H.—Without hair, smooth, beardless: Iuventas, H.: Crura, Iu.: caput, Iu.—Youthful, delicate, tender: pectus, V.: colla, O.—Fig., of speech, smooth, flowing: oratio: verborum concursus.— As subst n.: sectans levia, polish, H.
    * * *
    leve, levior -or -us, levissimus -a -um ADJ
    light, thin, trivial, trifling, slight; gentle; fickle, capricious; nimble; smooth; slippery, polished, plain; free from coarse hair/harsh sounds

    Latin-English dictionary > lēvis

  • 3 aura

    aura, ae ( gen. sing. aurāï, Verg. A. 6, 747; v. Neue, Formenl. I. p. 11; also, auras, like familias, custodias, terras, etc.; Servius gives this in Verg. A. 11, 801; still all the MSS. give aurae, and so Rib.), f., = aura [AÔ, auô, to blow].
    I.
    The air, as in gentle motion, a gentle breeze, a breath of air (syn.:

    aër, ventus, spiritus): agitatus aër auram facit,

    Isid. Orig. 13, 11, 17: semper aër spiritu aliquo movetur;

    frequentius tamen auras quam ventos habet,

    Plin. Ep. 5, 6, 5:

    flatus, qui non aura, non procella, sed venti sunt,

    Plin. 2, 45, 45, § 116:

    et me... nunc omnes terrent aurae,

    now every breeze terrifies me, Verg. A. 2, 728:

    Concutiat tenerum quaelibet aura,

    Ov. A. A. 2, 650.— Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a breeze, a wind (even when violent):

    Et reserata viget genitabilis aura Favoni,

    Lucr. 1, 11; cf.: Aura parit flores tepidi fecunda Favoni. Cat. 64, 282:

    omnes, Aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae,

    Verg. E. 9, 58:

    aurae Vela vocant,

    id. A. 3, 356:

    aura post meridiem,

    Vulg. Gen. 3, 8:

    aura tenuis,

    ib. 3 Reg. 19, 12:

    lenis, ib. Job, 4, 16: petulans,

    Lucr. 6, 111:

    ignarae,

    brutish, Cat. 64, 164, ubi v. Ellis:

    rapida,

    Ov. M. 3, 209:

    stridens,

    Val. Fl. 2, 586:

    violentior,

    Stat. Th. 6, 157:

    aurae flatus,

    Vulg. Act. 27, 40:

    omnes eos tollet aura,

    ib. Isa. 57, 13 et saep.—Also breath:

    flammas exsuscitat aura,

    Ov. F. 5, 507.—
    B.
    Trop.: dum flavit velis aura secunda meis, while a favorable breeze breathed on my sails, i. e. so long as I was in prosperity, Ov. P. 2, 3, 26:

    totam opinionem parva non numquam commutat aura rumoris,

    Cic. Mur. 17:

    tenuis famae aura,

    Verg. A. 7, 646:

    quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere,

    Cic. Sest. 47 fin.:

    levi aurā spei objectā,

    Liv. 42, 39, 1:

    sperat sibi auram posse aliquam adflari in hoc crimine voluntatis defensionisque eorum, quibus, etc.,

    token of favor, Cic. Verr. 2, 1, 13:

    nescius aurae (sc. amoris) Fallacis,

    Hor. C. 1, 5, 11:

    incerta Cupidinis aura,

    Ov. Am. 2, 9, 33.—Hence freq. aura popularis, the popular breeze, popular favor, Cic. Har. Resp. 20 fin.; Liv. 3, 33, 7; 30, 45, 6 al.; Hor. C. 3, 2, 20; Quint. 11, 1, 45 (cf.:

    ventus popularis,

    Cic. Clu. 47, 130); so,

    aura favoris popularis,

    Liv. 22, 26, 4.—Also in plur.:

    nimium gaudens popularibus auris,

    Verg. A. 6, 816; and absol.:

    adliciendo ad se plebem jam aurā non consilio ferri,

    Liv. 6, 11, 7.—
    C.
    1.. The air (mostly poet. and plur.):

    cum Nubila portabunt venti transversa per auras,

    Lucr. 6, 190:

    Tenvis enim quaedam moribundos deserit aura,

    id. 3, 232:

    Aurarumque leves animae calidique vapores,

    id. 5, 236:

    (anima) discedit in auras,

    id. 3, 400; 6, 1129 et saep.—Hence, aurae aëris or aëriae aurae freq. in Lucr.: (res) Aëris in teneras possint proferrier auras, 1, 207; 1, 783; 1, 801; 1, 803; 1, 1087; 2, 203; 3, 456; 3, 570; 3, 591;

    4, 693: liquidissimus aether Atque levissimus aërias super influit auras,

    id. 5, 501; 1, 771; 4, 933:

    Nulla nec aërias volucris perlabitur auras,

    Tib. 4, 1, 127:

    Qui tamen aërias telum contorsit in auras,

    Verg. A. 5, 520.—
    2.
    Esp., the vital air:

    Vivit et aetherias vitalīs suscipit auras,

    breathes a breath of ethereal air, Lucr. 3, 405;

    imitated by Verg.: haud invisus caelestibus auras Vitales carpis, A. 1, 387: vesci vitalibus auris, i. e. vivere,

    Lucr. 5, 857; imitated by Verg., A. 1, 546, and 3, 339; so,

    haurire auram communem,

    Quint. 6, prooem. §

    12: captare naribus auras,

    to snuff the air, Verg. G. 1, 376.— Trop.: libertatis auram captare, to catch at the air of freedom, i. e. to seize upon any hope of liberty, Liv 3, 37, 1.—
    3.
    Meton.
    a.
    The upper air, Heaven, on high:

    assurgere in auras,

    Verg. G. 3, 109; so id. A. 4, 176:

    dum se laetus ad auras Palmes agit,

    id. G. 2, 363:

    ad auras Aetherias tendit,

    id. ib. 2, 291; so id. A. 4, 445: stat ferrea turris ad auras, poet. for ad alta, rises high, id. ib. 6, 554: Sorbet in abruptum fluctus, rursusque sub auras Erigit alternos, id. ib. 3, 422; 7, 466; 2, 759; 5, 427 al.; cf. Wagner, Quaest. Verg. X. 1.—
    b.
    In opp. to the lower world, the upper world (cf. aether, I. B. 3.):

    Eurydice superas veniebat ad auras,

    Verg. G. 4, 486; so id. A. 6, 128:

    Ortygiam, quae me superas eduxit prima sub auras,

    Ov. M. 5, 641; 10, 11 (cf. Verg. A. 6, 481: ad superos);

    so of childbirth: pondus in auras expulit,

    Ov. M. 9, 704.—In gen. for publicity, daylight:

    ferre sub auras,

    i. e. to make known, Verg. A. 2, 158:

    reddere ad auras,

    to restore, id. ib. 2, 259: fugere auras, to seclude or hide one ' s self, id. ib. 4, 388.—
    D.
    Transf. to other atmospheric objects which exert an influence on bodies, as light, heat, sound, vapor, etc.
    1.
    A bright light, a gleam, glittering (cf. phaeos aütmê, Callim. Hymn. Dian. 117):

    discolor unde auri per ramos aura refulsit,

    Verg. A. 6, 204 (splendor auri, Serv.).—
    2.
    The warmth of sunlight: solis calidior visa est aura, Varr. ap. Non. p. 275, 25.—
    3.
    Sound, tone, voice, echo:

    Si modo damnatum revocaverit aura puellae,

    Prop. 3, 23, 15:

    at illi Nomen ab extremis fontibus aura refert,

    id. 1, 20, 50.—
    4.
    Vapor, mist, odor, exhalation:

    inolentis olivi Naturam, nullam quae mittat naribus auram,

    Lucr. 2, 851:

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    a sweet odor exhaled, Verg. G. 4, 417; so Mart. 3, 65; Val. Fl. 5, 589; cf. Heins. ad Ov. M. 15, 394:

    si tantum notas odor attulit auras,

    Verg. G. 3, 251:

    pingues ab ovilibus aurae,

    Stat. Th. 10, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > aura

  • 4 divulgatus

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgatus

  • 5 divulgo

    dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a., to spread among the people, to make common, publish, divulge (rare but class.; cf.:

    publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum,

    Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin.; cf.

    seria,

    id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1:

    chirographa omnium,

    Suet. Calig. 24:

    versiculos,

    id. ib. 8:

    omnem mimum,

    id. Oth. 3 fin. et saep.:

    rem sermonibus,

    Cic. Font. 5, 10; cf.:

    aliquid turpi fama,

    Tac. A. 12, 49:

    opinionem tam gloriosae expeditionis,

    Just. 42, 2, 11; cf.:

    hanc opinionem in Macedoniam,

    id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.:

    non est divulgandum de te jam esse perfectum,

    Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.
    B.
    Transf., to make common: cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to, Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.—Hence, dīvul-gātus, a, um, P. a., widespread:

    alicujus divulgata gloria,

    Lucr. 6, 8:

    divulgata veris ante habere,

    Tac. A. 4, 11:

    Afer divulgato ingenio,

    id. ib. 4, 52:

    magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae),

    i. e. most common, Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > divulgo

  • 6 intercedo

    inter-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go or come between, to intervene, to be between (syn. intervenio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si quis intercedat tertius,

    Plaut. Most. 5, 1, 56:

    intercedente lunā,

    Plin. 2, 11, 8, § 49:

    palus intercedebat,

    Caes. B. G. 7, 26:

    sylvae paludesque intercedebant,

    id. ib. 5, 52:

    inter singulas legiones impedimentorum magnum numerum intercedere,

    id. ib. 2, 17, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    To occur, happen, come to pass:

    saepe in bello parvis momentis magni casus intercedunt,

    Caes. B. C. 1, 21:

    inter bellorum curas res parva intercessit,

    Liv. 34, 1:

    nullum dictum intercessit,

    Cic. Fam. 1, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, to intervene, pass:

    vix annus intercesserat, cum, etc.,

    Cic. de Or. 2, 21:

    intercessere pauci dies,

    Liv. 2, 64:

    nox nulla intercessit,

    Cic. Cat. 1, 2:

    una nox intercesserat,

    id. Verr. 2, 2, 36; id. Clu. 20.—
    B.
    To be, exist, or come between persons.
    1.
    In order or rank:

    etsi nemo intercedebat, etc.,

    Cic. Brut. 47, 173.—
    2.
    In feelings or conduct:

    ira inter eas intercessit,

    Ter. Hec. 3, 1, 25:

    tacebit dum intercedat familiaritas,

    as long as our friendship lasts, id. Phorm. 4, 1, 17:

    inter nosmetipsos vetus usus intercedit,

    Cic. Fam. 13, 23, 1:

    ut ei cum genere humano quasi civile jus intercederet,

    id. Fin. 3, 20:

    nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro,

    id. Cael. 13:

    inter nos officia paria intercedunt,

    id. Fam. 13, 65, 1; Nep. Att. 20:

    huic cum reliquis... bella intercesserant,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    C.
    To interpose one ' s credit, become surety for a person:

    promisit, intercessit, dedit,

    Cic. Att. 1, 16:

    pro aliquo,

    id. Phil. 2, [p. 978] 18, 45:

    pro aliquo magnam pecuniam,

    to procure for a person by becoming surety for him, id. Att. 6, 1, 5:

    in omni genere negotiorum et obligationum... intercedere mulieres prohibentur,

    Paul. Sent. 2, 11, 1. —
    D.
    To oppose, withstand, protest against; of the tribunes of the people, who interposed their veto against a decree of the senate:

    cum intercedere vellent rogationi,

    Cic. Or. 2, 47:

    nisi mihi levissimus tribunus plebis intercessisset,

    id. Leg. 3, 8:

    ea lege, qua intercedi de provinciis non licebit,

    id. Prov. Cons. 8:

    ea quae de reductione regis scripta est auctoritas, cui scis intercessum esse,

    id. Fam. 1, 7:

    praetori,

    Liv. 38, 60:

    tribuni plebis intercedentes pro se (Caesare),

    Suet. Caes. 30; cf. At. Cap. ap. Gell. 4, 14, 6. This right of protest was also possessed by other magistrates; v. Varr. ap. Gell. 14, 7; Ascon. ap. Pis. 26; Liv. 5, 9.—So fig.:

    si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum,

    Plaut. Curc. 1, 1, 7.—
    2.
    In gen., to interpose, interfere.
    (α).
    For or in behalf of a person, to intercede, interpose:

    cum enim vestra auctoritas intercessisset, ut ego regem tuerer,

    Cic. Fam. 15, 2, 4; Suet. Dom. 11.—
    (β).
    To obstruct, hinder, interrupt:

    si nulla aegritudo huic gaudio intercesserit,

    Ter. And. 5, 5, 5:

    intercessit et, quominus in acta sua juraretur, ut ne mensis September Tiberius vocaretur,

    Suet. Tib. 26:

    de cognomine intercessit Augustus,

    id. ib. 17:

    non quia intercedendum putem imaginibus,

    Tac. Agr. 46:

    consilio,

    id. H. 1, 19:

    parens noster privatas gratiarum actiones cohibet, intercessurus etiam publicis,

    Plin. Pan. 4:

    intercedere casibus, occursare fortunae,

    id. ib. 25 fin.:

    iniquitatibus magistratuum,

    id. ib. 80, 4; Plin. 32, 1, 1, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > intercedo

См. также в других словарях:

  • Agri decumates — Das Dekumatland zwischen Limes, Donau und Rhein Agri decumates bzw. decumates agri (wörtlich wohl Zehntland), deutsch Dekumatland, ist bei Tacitus (Germania 29, 3) die Bezeichnung für ein Gebiet jenseits (also östlich bzw. nördlich) von Rhein und …   Deutsch Wikipedia

  • Enterisches Fieber — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • Fleckenfieber — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Fleckfieber — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Flecktyphus — Klassifikation nach ICD 10 A75 Fleckfieber …   Deutsch Wikipedia

  • Typhus — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • Typhus abdominalis — Klassifikation nach ICD 10 A01.0 Typhus abdominalis …   Deutsch Wikipedia

  • William Jenner — Sir William Jenner (1815 1898) Zeichnung aus Vanity Fair. Sir …   Deutsch Wikipedia

  • Champs Decumates — Champs Décumates L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

  • Champs Décumates — L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

  • Champs décumates — L empire romain et la Germanie vers 120 ap. J. Chr., avec indications des principales tribus mentionnées par l historien Tacite …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»