Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

amitti

  • 1 abhanden kommen

    abhanden kommen, e manibus amitti. de od. e manibus elabi (unter den Händen wegkommen, letzteres ganz unvermerckt). – amitti (übh. wegkommen, verloren gehen). – es kommt mir etw. abh., ich lasse etw. abh. kommen, amitto alqd.

    deutsch-lateinisches > abhanden kommen

  • 2 verlieren

    verlieren, amittere (eine Sache verlieren, so daß sie nicht mehr in unserm Besitz ist, daß man sie vermißt; insbes. eine Person durch den Tod verlieren). – perdere (eine Sache verlieren, so daß ste gar nicht mehr vorhanden od. wenigstens nicht mehr brauchbar ist; insbes. aber = im Spiele verlieren, absol. od. mit folg. Akk. des Verlustes, z.B. multum). – deperdere de od. ex etc. (von dem, was man hat, etwas verlieren, einbüßen). – alcis rei iacturam facere (eine Sache einbüßen, verlieren, so daß man sie zwar vermißt, aber leicht verschmerzt). – privari alqā re (einer Sache beraubt werden). – orbari alqo od. alqā re (eig. durch jmds. Tod zur Waise gemachtwerden, z.B. Kinder, Eltern, Anverwandte; dann einer Sache, auf der unser Heil beruht, beraubt werden). – capi alqā re (an einem Teil des Körpers, an einem Sinn geschwächt werden, z.B. oculo altero: und auribus [das Gehör], mente). – es verliert etwas (prägn. = es verliert etw. an Anmut), alqd perdit gratiam. – die Blätter v. (v. Bäumen), foliis nudari: wenig, viele Leute (Soldaten) v., paucos, permultos milites amittere; paucos, multos ex suis deperdere: niemand, keinen Mann (in der Schlacht) verloren haben, desiderare neminem: den Kopf v., vitā privari (eig., des Lebens beraubt werden); a mente deseri (bildl., von der Besinnung verlassen werden): das Leben v., vitam oder animam amittere (im allg., des Lebens verlustig gehen); cadere (fallen im Kampfe, in der Schlacht, dah. auch mit dem Zus. proelio, acie, bello); occĭdere (fallen im Kampfe, z.B. in bello). – die Schlacht, das Treffen v., inferiorem esse od. discedere (unterliegen); pro victo abire (als Besiegter abziehen); pugnā od. proelio vinci (im Kampf besiegt werden): die so gut als verlorene Schlacht, pugna profligata. – die Zeit v., temporis iacturam facere (die Zeit ohne Erfolg mit etwas hinbringen); tempus perdere (die Zeit unnütz verschwenden): Zeit u. Mühe v., operam et oleum perdere: Zeit u. Mühe ist verloren, opera etoleum periit: keine Zeit (keinen Augenblick) zu verlieren haben, morandi tempus non habere: ohne Zeit zu v., sine mora (ohne Verzug); continuo (sofort, sogleich): es ist kein Augenblick zu verlieren, res non habet moram: die Zeit mit od. bei etwas v., tempus terere alqā re od. in alqa re (z.B. segni obsidione: u. in urbe oppugnanda): kein Wort v., tacere: den Weg v., s. sich verirren: die Richtung v. (auf der See), cursum non tenere: das Land aus dem Gesichte (aus den Augen) v., e conspectu terrae auferri: jmd. (aus den Augen) v., alqm e conspectu amittere (eig.): etwas nicht aus den Augen v., alqd numquam dimittere (bildl., etwas nie aufgeben, z.B. die Bearbeitung des Xenophon, Xenophontem): in jmds. Augen (Meinung) v., apud alqm de existimatione sua deperdere. – viel an jmd. v., multum in alqo amittere; magnam in alqo iacturam facere: viel bei etwas v., magnum detrimentum [2502] ex alqa re capere: nichts bei etw. v., nihil detrimenti ex. alqa. re facere oder capere: daran verlierst du nichts, daß du etc., damni nihil facis, quod etc. (z.B. quod dec lamationibus nostris cares): an seiner frühern Heiligkeit nichts verloren haben, pristinam religionem conservare (z.B. von einem Götterbilde): ich bin verloren! occĭdi! perii!: ich bin rettungslos verloren! occĭdi atque interii!: der Staat ist rettungslos verloren, desperata complorataque res est publica: es ist alles verloren! perditae sunt res! od. actum estl – verloren gehen, amitti. perdi (verloren werden, s. oben die VV.); perire (umkommen, zugrunde gehen, v. Pers. u. v. Lebl., z.B. vom Geld, das verschwendet wird te.); absumi (weggenommen werden, vergeudet werden, unnütz verloren gehen, z.B. von Tagen); intercĭdere (wegfallen, wegkommen, z.B. von Briefen, von Worten im Text etc.): ein Wort istverloren gegangen, verbi usus amissus est: eine Kunst ist verloren gegangen, ars exolevit. – etwas verloren geben, für verloren halten, desperare de alqa re: sich unrettbar verloren geben, spem salutis proicere: einen Kranken verloren geben, für verloren halten, aegrum deponere; de aegroti salute desperare: alle Ärzte geben ihn verloren, halten ihn für verloren, omnes medici diffidunt: alle Ärzte haben ihn verloren gegeben, a medicis relictus od. desertus est. sich verlieren, amitti (verloren werden). – abire. decedere (weggehen, z.B. von Krankheiten vom Fieber etc.). – evanescere (verschwinden, v. Farben, von Tönen, von einem Gerücht etc.). – desinere audiri (nicht mehr gehört werden, von Tönen etc.). – dilabi (gleichs. zerrinnen, z.B. omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret). – perire (verloren gehen, von Pers.). – das Geschwätz der Leute verliert sich, levissimus sermo hominum refrigeratur (erkaltet): die siebente Mündung der Donau verliert sich in Sümpfen, septimum Danuvii os paludibus hauritur: ein Berg verliert sich in der Ebene, mons in planitiem paulatim redit: die Berge verlieren sich in den Wolken, abeunt montes in nubila. – in Gedanken verloren, in cogitatione defixus.

    deutsch-lateinisches > verlieren

  • 3 Räuberhand

    Räuberhand, manus rapax. – durch R. verloren gehen, latrocinio amitti.

    deutsch-lateinisches > Räuberhand

  • 4 wegkommen

    wegkommen, I) eig.: von einem Orte nicht w., haerere alqo loco (z.B. foribus): von jmd. nicht w., ab alcis latere non discedere (von jmds. Seite nicht weggehen): von jmd. nicht w. können, ab alqo retineri. – nicht ohne Mißhandlung wegkommen, haud inviolatum abire (z.B. von Gesandten). – II) uneig.: a) davonkommen, s. d. – b) verloren gehen: amitti. – c) über etwas wegkommen (leicht), s. hinkommen.

    deutsch-lateinisches > wegkommen

  • 5 et-sī

        et-sī    conj.    I. Introducing a concession, though, although, albeit: Etsi scio ego meum ius esse... ego tamen, etc., T.: etsi non iniquum est, tamen est inusitatum: etsi aliquo accepto detrimento, tamen, etc., Cs.: etsi nihil aliud abstulissetis, tamen oportebat, etc.: etsi priore foedere staretur, satis cautum erat, L.: id etsi antea iam consecratum esset, tamen tum se dare, etc., although, as he pretended, etc.: etsi non iniquum certe triste senatūs consultum factum est, L.—    II. Introducing a correction or limitation, although, and yet, but, though I know that: virtutem si unam amiseris— etsi amitti non potest virtus, sed si, etc.

    Latin-English dictionary > et-sī

  • 6 adipiscor

    ăd-ĭpiscor, eptus, 3, v. dep. [apiscor], to arrive at, to reach.
    I.
    Lit.: occepi sequi;

    vix adipiscendi potestas fuit,

    Plaut. Ep. 1, 1, 13.—Hence also with acc., to reach, to overtake:

    fugientes Gallos Macedones adepti ceciderunt,

    Liv. 44, 28; cf. Drak. ad Liv. 2, 30, 14.—Far oftener,
    II.
    Fig., to attain to by effort, to get, obtain, acquire, to get possession of (by overcoming natural obstacles; diff. from impetrare, to reach or obtain by victory over another's will; and nancisci, by accident, Doed. Syn. III. pp. 145, 146;

    IV. p. 369): nuptias effugere ego istas malo quam tu adipiscier,

    Ter. And. 2, 1, 32: senectutem ut adipiscantur, omnes optant;

    eandem accusant adepti,

    Cic. de Sen. 2, 4:

    summos honores a populo Romano,

    id. Clu. 43:

    amplissimos dignitatis gradus,

    id. Fam. 10, 6:

    gloriam,

    Vulg. Eccli. 44, 7; 46, 3:

    quanta instrumenta (homo) habeat ad obtinendam adipiscendamque sapientiam,

    id. Leg. 1, 22, 59 al.; so Caes. B. G. 5, 39; Nep. Them. 9; id. Chabr. 2; Sall. C. 11, 7; Liv. 1, 32; Vell. 2, 116; Tac. A. 11, 22; Suet. Aug. 16; Vulg. Heb. 6, 15.— With ex:

    adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vitā,

    Cic. Ac. 1, 5, 19; cf. id. Leg. 1, 13, 35; 2, 23, 59.—With ut. adepti sunt, ut dies festos agitare possent, Cic. Verr. 2, 2, 21.— Absol.:

    non potestis adipisci,

    Vulg. Jac. 4, 2.
    a.
    iis adipiscendi magistratus, they should strive for public honors (the consequens for the antecedens), Cic. Off. 1, 21, 72.—
    b.
    Nero in adipiscenda morte (Epaphroditi) manu adjutus existimabatur, i. e. consciscenda, in committing suicide, Suet. Dom. 14 Oud.; cf. Ov. Tr. 2, 92; Front. 4, 4, 15; and:

    invenire mortem,

    Verg. A. 2, 645. —
    c.
    Pass.:

    non aetate, verum ingenio, adipiscitur sapientia,

    Plaut. Trin. 2, 2, 88: haec [p. 37] adipiscuntur, C. Fannius ap. Prisc. p. 791 P.: amitti magis quam adipisci, Fab. Maximus, ib.;

    so esp. adeptus,

    Cic. de Sen. 2, 4; Sall. C. 7; id. J. 101; Tac. A. 1, 7, 9; Suet. Tib. 38; cf. Gell. 15, 13; Prisc. 790 sq.; Rudd. I. p. 288; Kritz ad Sall. C. 7, 3.—
    d.
    With gen.:

    arma, quīs Galba rerum adeptus est,

    Tac. A. 3, 55; ib. 6, 45 (here Halm reads apisceretur); Rudd. II. p. 120; Zumpt, § 466.

    Lewis & Short latin dictionary > adipiscor

  • 7 malefactor

    mălĕfactor, ōris, m. [id.], an evildoer, malefactor (Plautin. and post-class.):

    malefactorem amitti satiu'st quam relinqui beneficum,

    i. e. it is better to let a malefactor go unpunished than to be ungrateful towards a benefactor, Plaut. Bacch. 3, 2, 11:

    ad vindictam malefactorum,

    Vulg. 1 Pet. 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > malefactor

  • 8 пропадать

    evanescere [o, nui,-]; perire [eo, ii, itum] (labor periit; tempus periit); deperiri; disperire; interire; liquescere [o, cui,-]; defluere [o, xi, ctum]; excidere [o, cidi,-](spes excidit); occidere [o, cidi, casum]; amitti [or, amissus sum]

    • пропади я пропадом, если… ne sim salvus, si… salvus esse nolo, si…

    • пропади ты пропадом! I [abi] dierectus!

    • по мне пропади оно пропадом per me ista pedibus trahantur

    • я пропал actum est de me; occisa esr haec res

    • я окончательно пропал occidi atque interii

    • мы были так поражены, что вся наша решимость пропала excidit omnis constantia attonitis (nobis)

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > пропадать

См. также в других словарях:

  • catalla juste possessa amitti non possunt — /katala jastiy pazesa eymitay non posant/ Chattels justly possessed cannot be lost …   Black's law dictionary

  • catalla juste possessa amitti non possunt — /katala jastiy pazesa eymitay non posant/ Chattels justly possessed cannot be lost …   Black's law dictionary

  • quod meum est sine facto meo vel defectu meo amitti vel in alium transferri non potest — /kwod miyam est sayniy faektow miyow vel dafekt(y)uw miyow amitay vel in eyl(i)yam traensfaray non powtast/ That which is mine cannot be lost or transferred to another without my alienation or forfeiture …   Black's law dictionary

  • Catalla juste possessa amitti non possunt — Chattels lawfully possessed cannot be lost …   Ballentine's law dictionary

  • Quod meum est sine facto meo vel defectu meo amitti vel in alium transferri non potest — That which is mine cannot be transferred to another without either my act or my default. See Broom s Legal Maxims 465 …   Ballentine's law dictionary

  • Quod meum est, sine facto sive defectu meo amitti seu in alium transferri non potest — That which is mine cannot be transferred to another without either my act or my default …   Ballentine's law dictionary

  • Sogen Con — Infobox Anime convention name = Sogen Con caption = status = Active venue = Sioux Falls Convention Center location = Sioux Falls, South Dakota country = United States first = 2005 organizer = Otaku Incorporated attendance = website =… …   Wikipedia

  • Georg Friedrich Kraus — (auch: Krause; * 10. März 1718 in Wittenberg; † 4. Januar 1784 ebenda) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werkauswahl …   Deutsch Wikipedia

  • Moses Wilhelm Shapira — (* 1830 in Kamjanez Podilskyj; † 9. März 1884 in Rotterdam) war Antiquitätenhändler in Jerusalem. Er war in Fälschungsskandale von moabitischen Kunstgegenständen im 19. Jahrhundert verwickelt. Leben Moses Wi …   Deutsch Wikipedia

  • chattel — chat·tel / chat əl/ n [Old French chatel goods, property, from Medieval Latin capitale, from neuter of capitalis chief, principal see capital]: an item of tangible or intangible personal property; esp: chattel personal in this entry ◇ In some… …   Law dictionary

  • possession — pos·ses·sion /pə ze shən/ n 1: the act, fact, or condition of having control of something: as a: actual possession in this entry b: constructive possession in …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»