Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

largior

  • 1 largior

        largior ītus, īrī, dep.    [largus], to give bountifully, lavish, bestow, dispense, distribute, impart: de te largitor, be generous with your own, T.: bona aliena, S.: alqd aliis: praedam munifice, L.: utrique fortuna regnum est largita: quidquid solamen humandi est, Largior, V.: Gallis multa ad copiam, Cs.— To give largesses, bribe: largiundo pollicitando magis incendere, S.: largiendo de alieno popularem fieri, L.—Fig., to grant, concede, yield: plusculum amori: mihi, ut repuerascam.
    * * *
    largiri, largitus sum V DEP
    grant; give bribes/presents corruptly; give generously/bountifully

    Latin-English dictionary > largior

  • 2 largior

    largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.— Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    amico homini mea ex crumena largiar,

    Plaut. Pers. 2, 3, 13:

    ex ea (dote) largiri te illi,

    id. Trin. 3, 3, 14:

    cenam esurientibus,

    id. Am. 1, 1, 155:

    qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,

    Cic. Off. 1, 14, 43; cf.:

    ex alieno,

    id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10:

    agros emeritis,

    Tac. A. 1, 28:

    largitur in servos quantum aderat pecuniae,

    id. ib. 16, 11:

    facile largiri de alieno,

    Just. 36, 3, 9.—Of inanimate subjects:

    sol universis idem lucis largitur,

    Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, * Caes. B. G. 6, 24.—
    B.
    In partic., to give largesses, to bribe:

    largiundo et pollicitando magis incendere,

    Sall. C. 38; id. J. 13:

    exercitum largiendo corrumpere,

    Quint. 5, 13, 17:

    largiendo de alieno popularem fieri,

    Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give:

    quid nunc acturu's, postquam erili filio largitu's dictis dapsilis lubentias,

    Plaut. Ps. 1, 4, 3.—
    II.
    Trop., to confer, bestow, grant, yield:

    Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est,

    Cic. Quint. 2, 8:

    utrisque fortuna regnum est largita,

    id. Har. Resp. 25:

    nimium parcus in largienda civitate,

    id. Balb. 22, 50:

    plusculum amori,

    id. Fam. 5, 12, 3:

    occasionem clamandi,

    Quint. 12, 8, 2:

    quidquid solamen humandi est, largior,

    Verg. A. 10, 494; so,

    alicui occasionem impudentiae,

    Plin. 2, 23, 21, § 87:

    laetitiam alicui,

    Plaut. Capt. 4, 2, 49:

    Istoscine patrem aequom morest liberis largirier?

    to teach, communicate, id. As. 5, 2, 82:

    id largiamur inertiae nostrae,

    give up, concede, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70:

    beneficia in vulgus,

    Sen. Ben. 1, 2, 1:

    totus habenas,

    to give, re lax, Sil. 15, 724.—Esp.: se largiri, to bestow one's society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., [p. 1037] Plaut. Mil. 4, 6, 28.—
    (β).
    With foll. ut:

    si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam,

    would grant, Cic. de Sen. 23, 83.
    1.
    Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib. —
    * 2.
    largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > largior

  • 3 largior

    lavish, bestow, grant, give abindantly.

    Latin-English dictionary of medieval > largior

  • 4 dī-largior

        dī-largior ītus, īrī, dep.,    to give liberally, lavish: omnia quibus voluit: foedera sociis, Ta.

    Latin-English dictionary > dī-largior

  • 5 Largus

    1.
    largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. la- in lilaiomai, lêma; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.
    I.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    pabula,

    abundant, Lucr. 5, 869:

    haustus,

    id. 1, 412:

    semen,

    id. 4, 1238:

    imbres,

    id. 1, 282; cf.:

    undae fluminis,

    id. 1, 1031:

    lux,

    id. 2, 806; cf.:

    (sol) cum terras larga luce compleverit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    odores,

    Ov. M. 4, 758:

    aër,

    Lucr. 4, 894 — Comp.:

    largior ignis,

    Hor. S. 1, 8, 44:

    largiore vino usus,

    Liv. 40, 14:

    largiora stipendia,

    Tac. A. 1, 31:

    nec potentem amicum Largiora flagito,

    Hor. C. 2, 18, 13.— Sup.:

    munus largissimum edere,

    Suet. Tit. 7 fin.:

    vena largissima ferri,

    Plin. 34, 14, 43, § 149.—
    (β).
    With gen., abounding in any thing:

    largus lacrumarum,

    Plaut. As. 3, 1, 30:

    opum,

    Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608:

    comae,

    Sil. 7, 601:

    rapinae,

    id. 8, 250.—
    (γ).
    With abl.:

    audin' hunc, opera ut largus est nocturna?

    Plaut. As. 3, 3, 8:

    folia larga suco,

    Plin. 25, 13, 102, § 161.—
    II.
    In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal:

    justus, injustus: malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17:

    duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales,

    Cic. Off. 2, 16, 55:

    largissimus esse,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 118:

    largus et exundans ingenii fons,

    Juv. 10, 119:

    largus animo,

    of a generous disposition, Tac. H. 2, 59:

    promissis,

    liberal in promises, Tac. H. 3, 58:

    natura,

    Juv. 10, 301.— Comp.:

    Quid ego concesso pedibus, linguā largior?

    Plaut. As. 2, 2, 24. — Poet.:

    largus animae,

    prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.—With inf.:

    spes donare novas largus,

    Hor. C. 4, 12, 19.—Hence, adv. in three forms.
    A.
    largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally:

    large blandus,

    Plaut. Aul. 2, 2, 19:

    large dare,

    Cic. Mur. 4, 10:

    large effuseque donare,

    id. Rosc. Am. 8, 23:

    large et copiose aliquid comparare,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    munifice et large dari,

    id. ib. 3, 27, 69:

    large atque honorifice promittere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:

    large liberaliterque aestimare,

    Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204:

    ministrare libertatem alicui,

    id. Rep. 1, 43, 66:

    senatus consultum large factum,

    Tac. A. 6, 15:

    large florescens,

    Plin. 21, 10, 31, § 56:

    large frequentantibus (locum),

    in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73:

    large amplecti,

    widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.— Comp.:

    dare largius,

    Ter. Eun. 5, 9, 48:

    ne potum largius aequo Rideat,

    Hor. Ep. 2, 2, 215.— Sup.:

    copia quam largissime facta,

    Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.—
    B.
    largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose;

    not used by Cic.),

    Plaut. Truc. 5, 11:

    peccavisti largiter,

    id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18:

    distare,

    Lucr. 6, 1112:

    auferre,

    id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132:

    discrepare,

    Vitr. 6, 1, 8:

    largius a prisca consuetudine movere,

    Varr. L. L. 10, p. 583.—
    (β).
    Substantively, with gen. (anteand post-class.):

    credo, illic inesse auri et argenti largiter,

    Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.:

    largiter mercedis indipiscar,

    id. ib. 5, 2, 28. —
    * C.
    largĭtus, copiously: quid lacrimas largitus? Afran. ap. Non. 514, 31 (Com. Fragm. v. 212 Rib.).
    2.
    Largus, i, m., a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240:

    P. Largus Caecina,

    Tac. A. 11, 33.—Hence,
    II.
    Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian:

    senatusconsultum,

    Just. Inst. 3, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Largus

  • 6 largus

    1.
    largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. la- in lilaiomai, lêma; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.
    I.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    pabula,

    abundant, Lucr. 5, 869:

    haustus,

    id. 1, 412:

    semen,

    id. 4, 1238:

    imbres,

    id. 1, 282; cf.:

    undae fluminis,

    id. 1, 1031:

    lux,

    id. 2, 806; cf.:

    (sol) cum terras larga luce compleverit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    odores,

    Ov. M. 4, 758:

    aër,

    Lucr. 4, 894 — Comp.:

    largior ignis,

    Hor. S. 1, 8, 44:

    largiore vino usus,

    Liv. 40, 14:

    largiora stipendia,

    Tac. A. 1, 31:

    nec potentem amicum Largiora flagito,

    Hor. C. 2, 18, 13.— Sup.:

    munus largissimum edere,

    Suet. Tit. 7 fin.:

    vena largissima ferri,

    Plin. 34, 14, 43, § 149.—
    (β).
    With gen., abounding in any thing:

    largus lacrumarum,

    Plaut. As. 3, 1, 30:

    opum,

    Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608:

    comae,

    Sil. 7, 601:

    rapinae,

    id. 8, 250.—
    (γ).
    With abl.:

    audin' hunc, opera ut largus est nocturna?

    Plaut. As. 3, 3, 8:

    folia larga suco,

    Plin. 25, 13, 102, § 161.—
    II.
    In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal:

    justus, injustus: malignus, largus,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 17:

    duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales,

    Cic. Off. 2, 16, 55:

    largissimus esse,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 118:

    largus et exundans ingenii fons,

    Juv. 10, 119:

    largus animo,

    of a generous disposition, Tac. H. 2, 59:

    promissis,

    liberal in promises, Tac. H. 3, 58:

    natura,

    Juv. 10, 301.— Comp.:

    Quid ego concesso pedibus, linguā largior?

    Plaut. As. 2, 2, 24. — Poet.:

    largus animae,

    prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.—With inf.:

    spes donare novas largus,

    Hor. C. 4, 12, 19.—Hence, adv. in three forms.
    A.
    largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally:

    large blandus,

    Plaut. Aul. 2, 2, 19:

    large dare,

    Cic. Mur. 4, 10:

    large effuseque donare,

    id. Rosc. Am. 8, 23:

    large et copiose aliquid comparare,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    munifice et large dari,

    id. ib. 3, 27, 69:

    large atque honorifice promittere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:

    large liberaliterque aestimare,

    Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204:

    ministrare libertatem alicui,

    id. Rep. 1, 43, 66:

    senatus consultum large factum,

    Tac. A. 6, 15:

    large florescens,

    Plin. 21, 10, 31, § 56:

    large frequentantibus (locum),

    in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73:

    large amplecti,

    widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.— Comp.:

    dare largius,

    Ter. Eun. 5, 9, 48:

    ne potum largius aequo Rideat,

    Hor. Ep. 2, 2, 215.— Sup.:

    copia quam largissime facta,

    Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.—
    B.
    largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose;

    not used by Cic.),

    Plaut. Truc. 5, 11:

    peccavisti largiter,

    id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18:

    distare,

    Lucr. 6, 1112:

    auferre,

    id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132:

    discrepare,

    Vitr. 6, 1, 8:

    largius a prisca consuetudine movere,

    Varr. L. L. 10, p. 583.—
    (β).
    Substantively, with gen. (anteand post-class.):

    credo, illic inesse auri et argenti largiter,

    Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.:

    largiter mercedis indipiscar,

    id. ib. 5, 2, 28. —
    * C.
    largĭtus, copiously: quid lacrimas largitus? Afran. ap. Non. 514, 31 (Com. Fragm. v. 212 Rib.).
    2.
    Largus, i, m., a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240:

    P. Largus Caecina,

    Tac. A. 11, 33.—Hence,
    II.
    Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian:

    senatusconsultum,

    Just. Inst. 3, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > largus

  • 7 ārdēscō

        ārdēscō ārsī, —, ere, inch.    [ardeo], to take fire, kindle, be inflamed: ne longus ardesceret axis, O.: ut imagine Largior arserit ignis, H.— Fig., to gleam, light up: ardescunt ignibus undae, O.: voltu, oculis, Ta.—Of passion, to be inflamed, take fire, grow furious: in iras, O.: fremitusque ardescit equorum, grows furious, V.: arsit virgine raptā, H.: ardescente pugnā, Ta.
    * * *
    ardescere, arsi, - V INTRANS
    catch/take fire, kindle; become ignited/inflamed/hot/eager; erupt (volcano)

    Latin-English dictionary > ārdēscō

  • 8 largītiō

        largītiō ōnis, f    [largior], a giving freely, granting, bestowing, dispensing, generosity, largess: largitio, quae fit ex re familiari: largitione redemit militum voluntates, Cs.: maximas largitiones fecit, Cs.: civitatis, grant of citizenship: aequitatis, distribution: largitiones inde praedaeque, L. —Prov.: largitio fundum non habet, there is no end of giving.—Bribery, corruption: per largitionem magistratūs adipisci: perniciosa.
    * * *
    generosity, lavish giving, largess; bribery; distribution of dole/land

    Latin-English dictionary > largītiō

  • 9 largītor

        largītor ōris, m    [largior], a liberal giver, bestower, granter, dispenser, distributor: pecuniae, S.: minime largitore duce, liberal, L.— A spendthrift, prodigal: Lentulum largitorem non putat. — A briber, giver of bribes: tribūs.
    * * *
    liberal giver; briber

    Latin-English dictionary > largītor

  • 10 largītus

        largītus    P. of largior.

    Latin-English dictionary > largītus

  • 11 concesso

    con-cesso, āvi, 1, v. a., to cease, leave off, desist (ante- and post-class., and very rare):

    lavari aut fricari,

    Plaut. Poen. 1, 2, 9:

    quid ego hic properans concesso pedibus, linguā largior?

    id. As. 2, 2, 24; Front. Ep. ad M. Antonin. Aug. 1, 2.—Of things as subjects:

    concessavit praeceptum,

    Tert. Fug. Pers. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > concesso

  • 12 dilargior

    dī-largĭor, ītus, 4, v. dep. a., to give away or bestow liberally; to lavish (very rare): aliquid alicui, * Cic. Agr. 2, 29 fin.; cf. Suet. Caes. 20:

    pecuniam Magis,

    Tac. A. 16, 30:

    foedera sociis, Latium (i. e. jus Latii) externis,

    id. H. 3, 55.
    In pass.
    signif.: aerarium dilargitur populo Romano, C. Gracchus ap. Prisc. p. 793 P.: dilargitis proscriptorum bonis, Sall. ap. Gell. 15, 13, 8 (Hist. 1, 31 Dietsch):

    dilargitis quae amant,

    Lact. 7, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dilargior

  • 13 ejectus

    1.
    ējectus, a, um, Part., from eicio.
    2.
    ējectus, ūs, m. [eicio], a casting out, emission:

    largior animai foras,

    i. e. a breathing out, Lucr. 4, 961.

    Lewis & Short latin dictionary > ejectus

  • 14 elargior

    ē-largĭor, īri, v. dep. a., to give out, distribute, bestow:

    patriae carisque propinquis quantum elargiri deceat,

    Pers. 3, 71; Jul. Firm. Math. 3, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > elargior

  • 15 gratificor

    grātĭfĭcor, ātus ( act. collat. form gratificat, Cassiod. Var. 7, 6 init.:

    gratificavit,

    Vulg. Eph. 1, 6), 1, v. dep. n. and a. [gratus+ facio], to do a favor to a person, to oblige, gratify; also to do a thing as a favor, to make a present of, surrender, sacrifice a thing (class.; cf.:

    condono, largior): gratificatur mihi gestu accusator: inscientem Cn. Pompeium fecisse significat,

    Cic. Balb. 6, 14; cf.:

    quod Pompeio se gratificari putant,

    id. Fam. 1, 1, 4; Tac. A. 4, 19:

    ut sit ipsa libertas, in quo populo potestas honeste bonis gratificandi datur,

    Cic. Leg. 3, 18, 39; cf. id. Off. 2, 15, 52:

    de eo quod ipsis superat, aliis gratificari volunt,

    id. Fin. 5, 15, 42:

    deus nihil cuiquam tribuens, nihil gratificans omnino,

    id. N. D. 1, 44, 123; cf. id. Off. 1, 14, 42:

    cur tibi hoc non gratificer, nescio,

    id. Fam. 1, 10:

    ut praepararent suorum animos, ne quid pars altera gratificari pro Romanis posset,

    to prove complaisant to, Liv. 21, 9 fin. dub. (Weissenb. reads gratificari populo Romano; perh. the words pro Romanis are spurious):

    audax, impurus, populo gratificans et aliena et sua,

    Cic. Rep. 1, 44; cf. Plin. 34, 6, 11, § 25:

    potentiae paucorum decus atque libertatem suam gratificari,

    Sall. J. 3, 4; cf.:

    homo nimis in gratificando jure liber, L. Sisenna,

    Cic. Cornel. Fragm. p. 450 Orell.:

    ut, quod populi sit, populus jubeat potius quam patres gratificentur,

    Liv. 10, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > gratificor

  • 16 invitatio

    invītātĭo, ōnis, f. [id.], an invitation, incitement, challenge (class.):

    aderat et hospitum invitatio liberalis,

    Cic. Phil. 9, 3, 6:

    in Epirum invitatio quam suavis!

    id. Att. 9, 12, 1:

    quaedam ad dolendum,

    id. Tusc. 3, 34, 82:

    fit invitatio, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 66.—With gen.:

    largior vini,

    Gell. 15, 2, 4; cf.

    benigna,

    feast, revel, banquet, Liv. 40, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > invitatio

  • 17 largimentum

    largīmentum, i, n. [largior], for largitas, bounty, gift, Fulg. Myth. praef. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > largimentum

  • 18 largio

    largĭo, 4, v. largior fin.

    Lewis & Short latin dictionary > largio

  • 19 largitio

    largītĭo, ōnis, f. [largior], a giving freely, a granting, bestowing, dispensing, distributing, imparting.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit,

    Cic. Off. 2, 15, 52:

    largitione redemit militum voluntates,

    Caes. B. C. 1, 39 fin.:

    his pauca ad spem largitionis addidit,

    id. ib. 2, 28:

    maximas largitiones fecit,

    id. ib. 3, 31:

    largitio et communicatio civitatis,

    a granting, Cic. Balb. 13, 31:

    aequitatis,

    a distributing, dispensing, id. Mur. 20, 41.—Prov.:

    largitio fundum non habet,

    there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55; v. fundus.—
    B.
    In partic., in a bad sense.
    1.
    Bribery, corruption, esp. to obtain a public office:

    liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione sejungere,

    Cic. de Or. 2, 25, 55:

    tribum turpi largitione corrumpere,

    id. Planc. 15, 37:

    tribus largitione devinctas habere,

    id. ib.:

    perniciosa,

    id. Mur. 37, 80:

    profusissima,

    Suet. Caes. 13:

    nullum largitionis genus omisit,

    id. ib. 26.—
    * 2.
    Profusion, prodigality:

    nullius rei, minime beneficiorum, honesta largitio est,

    Sen. Ben. 1, 2, 1.—
    II.
    Meton., concr., largitiones, the imperial treasury, public chest, or imperial fund for presents and distributions, Eutr. 8, 13; Cod. Just. 7, 62, 21;

    both sacrae (for public or state purposes) and privatae (for personal outlay),

    id. 10, 23, 2; Cod. Th. 12, 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > largitio

  • 20 largitor

    1.
    largītor, āri, false read. for largiri te, Plaut. Trin. 3, 3, 14; v. Ritschl ad h. l. and proleg. p. 68.
    2.
    largītor, ōris, m. [largior], a liberal giver, a bestower, granter, dispenser, distributer, imparter.
    I.
    In gen. (rare;

    not in Cic.): multarum rerum ac maxume pecuniae largitor,

    Sall. J. 95:

    largitor voluntarius repente senatus factus,

    Liv. 6, 16:

    minime largitore duce,

    liberal, id. 6, 2; cf.

    praedae,

    id. 9, 42:

    Bacche, sacri largitor laticis,

    dispenser, Sil. 7, 164.—
    II.
    In partic., in a bad sense, a briber (class.):

    exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi,

    Cic. Off. 1, 19, 64:

    cujuscumque tribus largitor esset,

    id. Planc. 15, 37:

    Lentulum largitorem et prodigum non putat,

    a spendthrift, squanderer, id. Cat. 4, 5, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > largitor

См. также в других словарях:

  • Kasel (Gewand) — Modern gotische Kasel Kasel in traditioneller römischer Bassgeigenform …   Deutsch Wikipedia

  • Liturgiereform der Karwoche von 1955 — Inhaltsverzeichnis 1 Historische Entwicklung 2 Liturgische Veränderungen 2.1 Liturgische Kleidung 2.2 Veränderungen in der Liturgie des Palmsonntags …   Deutsch Wikipedia

  • AGANIPPE — fons Boeotiae celebris ad Heliconem montem, haud procul a Thebis in Permessum fluv. labens, Musis sacer, a poetis maxime celebratus. Claudian. in Paneg. Mallii Theod. v. 272. Concinuit felix Helicon, fluxitque Agannippe Largior. Hinc Aganippeus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CLOCCA — apud recentioris aevi Sctiptores, campana est, Gall. Cloche; a German. Clocken, vide ubi de Campanis. Item toga Equitum Melitensium, quam Consilium habituri sumunt. Idem Macer ibid. Sed et eodem nomine vestis venit, in Concilio Londin. A. C. 1342 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LYCHNUS — apud Mart. l. 4. Epigr. 90. cuius Epigraphe de rusticatione. v. 8. Dum parvus lychnus modicum consumat olivi, ex Graeco λύχνος, lucerna est. Alias Luctat. Placid. Grammaticus, ad Stat. Theb. l. 1. v. 520. Ast alii tenebras et opacam vincere… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OPOBALSAMUM — de succo proprie, sicut balsamum de aibore; cum Iustin. l. 36. c. 3. inversâ vice opobalsamum pro arbore, balsamum pro lacrima posuerit: Graece ὀποβάλσαμον, quasi ὀπὸς τῆς βαλσάμου. Plin. l. 12. c. 25. Sucus e plaga manat, quem opobalsamum vocant …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԱՌԱՏԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0294 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 10c, 11c, 12c, 13c չ. Առատ լինել. յաճախել. առաւելուլ՝ ո՛ր եւ է իրօք. *Առատացեալ անմոլոր հանճարով. Պիտ.: *Զբնութիւնն բռնադատէին առատանալ ողբովք. Լաստ. ՟Ժ՟Ա: ԱՌԱՏԱՆԱՄ. ἁγαθοποιέω… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՇԽԵՄ — (եցի.) NBH 1 438 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c ն. διανέμω, ἁπονέμω, μερίζω, μεταδίδωμι distribuo, impertior, νέμω tribuo, χορηγέω suppedito, subministro, largior Բաշխ կամ բաժին տալ իւրաքանչիւր ումեք… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԱՏԱԿԱՐԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0212 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 8c ն. χορηγέω, ἑπιχορηγέω sumtus praebo, largior, mnistro, subministro διακονέω, οἱκονομέω dispenso. Մատակարար լինել. տնտեսել. տնօրինել. բաշխել. մատուցանել. պաշտել. սպասահարկել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՈԼՈՎԱԳՈՅՆ — (գունի, ից.) NBH 2 0366 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 12c ա. πλείων, ον, πλεῖστος, πολύς, ἰκανός plus, plures, plurimus, satis δαψιλέστερος largior. Բազմագոյն. շատ եւս. առաւելագոյն. երկարագոյն. *Գտան… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ВУЛЬФРАМ — [лат. Wulframus; франц. Vulfran, Wulfran] († до 704), свт. (пам. зап. 15 окт., в рим. мартирологе Цезаря Барония 20 марта), архиеп. г. Сеноны (совр. Санс, Франция). Происходил из знатной семьи, с ранних лет родители готовили его к священству.… …   Православная энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»