Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

kozioł

  • 1 kozioł

    kozioł [kɔʑɔw] < gen -zła> m
    1) zool ( samiec kozy domowej) Ziegenbock m; ( samiec sarny) Rehbock m
    \kozioł śnieżny Schneegämse f, Schneeziege f
    2) ( przen uparty człowiek) sturer Bock m ( fam)
    4) ( odbicie się piłki) Abprallen nt
    5) ( siedzenie woźnicy) Kutschbock m
    6) muz Dudelsack m
    7) \kozioł ofiarny Sündenbock m ( fam)
    fikać kozły ( pot) hinpurzeln ( fam)

    Nowy słownik polsko-niemiecki > kozioł

  • 2 kozioł

    kozioł m ( kozła; kozły) ZOOL, SPORT Bock m; (stojak) Gestell n, Bock m;
    stół m na kozłach Tisch m auf Böcken;
    kozioł ofiarny fig Sündenbock m

    Słownik polsko-niemiecki > kozioł

  • 3 Bock

    Bock [bɔk, Pl: 'bœkə] <-[e]s, -̈e> m
    1) (Schaf\Bock) baran m; (Ziegen\Bock) kozioł m; (Reh\Bock) jeleń m; ( Rammler) zając m samiec
    2) ( Untergestell) podwozie nt
    3) ( Sportgerät) kozioł m
    4) (fam: Lust)
    \Bock haben [etw zu tun] mieć ochotę [na zrobienie czegoś]
    keinen \Bock haben [etw zu tun] nie mieć ochoty [na zrobienie czegoś]
    5) (fam: Schimpfwort)
    so ein sturer \Bock! co za uparty osioł! ( pot)
    6) (Kutsch\Bock) kozioł m powozu

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Bock

  • 4 commento

    commento, āvī, āre = commentor, Rut. Lup. 2, 2 cod. A (Halm mit Stephanus commentari). Apul. apol. 87 (wo statt commendavit mit Lipsius u. Koziol commentavit herzustellen ist). Paul. Nol. nat. S. Fel. 11, 131 u. ohne Beleg bei Prisc. 8, 25 (aber Lucil. sat. 30, 65 Müller mit den Hdschrn. commenta viai). – Das Partiz. Perf. commentatus mit pass. Bedeutung gehört zu commentor, w. s.

    lateinisch-deutsches > commento

  • 5 deus

    deus, ī (im Nom. Plur. dei, dii, gew. di, Genet. Plur. deorum u. deûm, Dat. Plur. deis, diis, gew. dis, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 161 ff. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 210; in Inschr. auch diibus u. dibus, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1, S. 190 [Abl. diibus auch *Petron. 44, 16 B.]; Vokat. Sing. deus, erst spätlat. dee, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 133), m. (verwandt mit θεός), der Gott, die Gottheit, I) eig.: deus hospitalis, Plaut.: di hospitales, Tac.: deus marinus, Serv. Verg. Aen. 1, 144 u. Varro bei Serv. Verg. Aen. 5, 824: di marini, Porphyr. Hor. od. 1, 5, 12: dea marina, Serv. Verg. Aen. 1, 144: di, quibus est imperium pelagi, Verg.: deus verus (Ggstz. dei falsi), Lact.: sospitalis et medicus deus (v. Äskulap), Macr.: deus pater et deus filius (v. Christus), Lact.: deus maritus, deus pastor, deus commeator, fabricator deus, aedificator mundi deus, Apul. (s. Koziol Stil des Apul. S. 258): unus illis deus nummus est, Hadr. imp. bei Vopisc. Sat. 8, 6: deum unum colere, praedicare (predigen), Lact.: multos ac falsos deos colere (Ggstz. uni et vero deo supplicare), Lact.: suos aut novos alienigenas deos colere, Cic.: alqm ut deum colere, Cic.: reges suos inter deos colere, Curt.: naturam tamquam deum sequi, Cic.: naturam quasi deum ducem subsequi, Cic.: tum sapientiae vocem audire videar eique quasi dei paream, Cic.: ab Iove optimo maximo ceterisque dis deabusque immortalibus pacem ac veniam peto, Cic.: homines sumus, non dei, Petron.: dis carus ipsis, Hor.: di hominesque, alle Welt, Cic. u.a. – v. weibl. Gottheiten, ducente deo, v. der Venus, Verg.: nec dextrae erranti deus afuit, v. der Alekto, Verg.: audentes deus ipse iuvat, v. der Fortuna, Ov.; vgl. Burmann Anthol. Lat. 3, 240, 4. Wagner Verg. Aen. 2, 632. – Besondere Verbindungen: a) Ausrufungsformeln: di, Ter.: di od. di boni, Ter. u. Cic. (s. Spengel Ter. Andr. 338): (pro) di immortales, Komik. u. Cic., di (obsecro) vostram fidem, weiß Gott (ma foi), Komik. (s. Brix Plaut. trin. 591): pro deûm atque hominum fidem, Ter. u. Cic.: elliptisch pro deûm immortalium, Ter. – b) Formeln des (freundlichen oder feindlichen) Wunsches, der Begrüßung, Beteurung u. dgl., di bene vortant! Gott schenke sein Gedeihen! Plaut. u. Ter.: di melius duint (dent) ! Ter., od. di meliora ferant! Tibull., od. bl. di meliora! Cic., od. di melius! Ov., d.i. das wolle Gott nicht! behüte Gott! Gott bewahre! di meliora piis (sc. dent)! Gnade, o Götter, den Frommen! Verg.: di tibi faciant bene! Plaut.: dent tibi di multa bona! Komik.: di tibi omnia omnes semper optata offerant! Plaut.: di te servassint mihi, Plaut.: di te perduint, Komik.: di me perdant (perduint), infelicitent, si etc., Gott straf mich, wenn usw., Komik. (s. Brix Plaut. mil. 833): di te ament (als Begrüßungsformel), Gott grüße dich! Plaut.: ita me di ament od. amabunt od. servent! so wahr mir Gott gnädig sein möge, als mir Gott helfe! Komik.: cum dis volentibus, mit Gottes Hilfe, Plaut.: u. so dis volentibus, Sall.: si di volent, Plaut., od. si di volunt, Cic.: si dis placet, so Gott will, Plaut. u. Liv.; häufig ironisch u. verächtlich = will's Gott, Ter., Cic. u.a.: vos rogo per deos superos inferosque, Inscr. – II) übtr.: a) v. ausgezeichneten Menschen, te in dicendo semper putavi deum, Cic.: audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum, Cic. – b) v. gütig schützenden, der Behüter u. Bewahrer, Schutzgott, P. Lentulus consul, parens, deus, salus nostrae vitae, fortunae, memoriae, nominis, Cic. post red. ad Quir. 11: P. Lentulus, cuius pater deus ac parens fortunae ac nominis mei, Cic. Sest. 144. – c) v. sehr glücklichen, deus sum, si hoc ita est, Ter.: sum deus, Plaut. – d) auch Benennung der Machthaber im Staate, deos quoniam propius contingis, d.i. Augustus u. Mäcenas, Hor. sat. 2, 6, 52: dah. seit der Kaiserzeit gew. Epitheton der Kaiser auf Münzen u. Inschriften. – / deus einsilb., Plaut. Amph. prol. 53: deorum zweisilb., ibid. 45.

    lateinisch-deutsches > deus

  • 6 indigenus

    indigenus, a, um (indu [= in] u. gigno), eingeboren, einheimisch, inländisch, indigenum sermonem excolui, Apul. met. 1, 1 (wo aber wohl mit Koziol indigenam zu schreiben ist).

    lateinisch-deutsches > indigenus

  • 7 sacrilegium

    sacrilegium, iī, n. (sacrilegus), I) der Tempelraub, sacrilegium facere, admittere, Quint., committere, perpetrare, Iustin.: sacrilegium prohibere, Liv.: sacrilegium pervestigare, Liv.: fur onustus sacrilegio, mit den geraubten Heiligtümern, Phaedr.: sacrilegium (den Tempelraub, meton. = den Tempelräuber) deprehendere, Quint. 8, 6, 26. – im Plur. bei Suet. Caes. 54, 3 (wo synk. Abl. Plur. sacrilegis). Vulg. 2. Mach. 4, 39: sacrilegia minuta puniuntur, magna in triumphis feruntur, die kleinen Diebe hängt man, die großen läßt man laufen, Sen. ep. 87, 23. – II) die Religionsschändung, -entweihung, der Religionsfrevel, non sine quodam sacrilegii metu, Flor. 2, 17, 12: sacrilegium facere, Sen. de vit. beat. 27, 1: alqm sacrilegii damnare, Nep. Alcib. 6, 4: parum se grate gerere sacrilegium sit, Sen. de ben. 1, 4, 4: hoc enim sacrilegis (= sacrilegiis) simile, Ps. Apul. Ascl. 41 (wo viell. mit Koziol sacrilegi zu lesen).

    lateinisch-deutsches > sacrilegium

  • 8 commento

    commento, āvī, āre = commentor, Rut. Lup. 2, 2 cod. A (Halm mit Stephanus commentari). Apul. apol. 87 (wo statt commendavit mit Lipsius u. Koziol commentavit herzustellen ist). Paul. Nol. nat. S. Fel. 11, 131 u. ohne Beleg bei Prisc. 8, 25 (aber Lucil. sat. 30, 65 Müller mit den Hdschrn. commenta viai). – Das Partiz. Perf. commentatus mit pass. Bedeutung gehört zu commentor, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commento

  • 9 deus

    deus, ī (im Nom. Plur. dei, dii, gew. di, Genet. Plur. deorum u. deûm, Dat. Plur. deis, diis, gew. dis, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 161 ff. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 210; in Inschr. auch diibus u. dibus, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1, S. 190 [Abl. diibus auch *Petron. 44, 16 B.]; Vokat. Sing. deus, erst spätlat. dee, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 133), m. (verwandt mit θεός), der Gott, die Gottheit, I) eig.: deus hospitalis, Plaut.: di hospitales, Tac.: deus marinus, Serv. Verg. Aen. 1, 144 u. Varro bei Serv. Verg. Aen. 5, 824: di marini, Porphyr. Hor. od. 1, 5, 12: dea marina, Serv. Verg. Aen. 1, 144: di, quibus est imperium pelagi, Verg.: deus verus (Ggstz. dei falsi), Lact.: sospitalis et medicus deus (v. Äskulap), Macr.: deus pater et deus filius (v. Christus), Lact.: deus maritus, deus pastor, deus commeator, fabricator deus, aedificator mundi deus, Apul. (s. Koziol Stil des Apul. S. 258): unus illis deus nummus est, Hadr. imp. bei Vopisc. Sat. 8, 6: deum unum colere, praedicare (predigen), Lact.: multos ac falsos deos colere (Ggstz. uni et vero deo supplicare), Lact.: suos aut novos alienigenas deos colere, Cic.: alqm ut deum colere, Cic.: reges suos inter deos colere, Curt.: naturam tamquam deum sequi, Cic.: naturam quasi deum ducem subsequi, Cic.: tum sapientiae vocem audire videar eique quasi dei paream, Cic.: ab
    ————
    Iove optimo maximo ceterisque dis deabusque immortalibus pacem ac veniam peto, Cic.: homines sumus, non dei, Petron.: dis carus ipsis, Hor.: di hominesque, alle Welt, Cic. u.a. – v. weibl. Gottheiten, ducente deo, v. der Venus, Verg.: nec dextrae erranti deus afuit, v. der Alekto, Verg.: audentes deus ipse iuvat, v. der Fortuna, Ov.; vgl. Burmann Anthol. Lat. 3, 240, 4. Wagner Verg. Aen. 2, 632. – Besondere Verbindungen: a) Ausrufungsformeln: di, Ter.: di od. di boni, Ter. u. Cic. (s. Spengel Ter. Andr. 338): (pro) di immortales, Komik. u. Cic., di (obsecro) vostram fidem, weiß Gott (ma foi), Komik. (s. Brix Plaut. trin. 591): pro deûm atque hominum fidem, Ter. u. Cic.: elliptisch pro deûm immortalium, Ter. – b) Formeln des (freundlichen oder feindlichen) Wunsches, der Begrüßung, Beteurung u. dgl., di bene vortant! Gott schenke sein Gedeihen! Plaut. u. Ter.: di melius duint (dent) ! Ter., od. di meliora ferant! Tibull., od. bl. di meliora! Cic., od. di melius! Ov., d.i. das wolle Gott nicht! behüte Gott! Gott bewahre! di meliora piis (sc. dent)! Gnade, o Götter, den Frommen! Verg.: di tibi faciant bene! Plaut.: dent tibi di multa bona! Komik.: di tibi omnia omnes semper optata offerant! Plaut.: di te servassint mihi, Plaut.: di te perduint, Komik.: di me perdant (perduint), infelicitent, si etc., Gott straf mich, wenn usw., Komik. (s. Brix Plaut. mil. 833): di te ament
    ————
    (als Begrüßungsformel), Gott grüße dich! Plaut.: ita me di ament od. amabunt od. servent! so wahr mir Gott gnädig sein möge, als mir Gott helfe! Komik.: cum dis volentibus, mit Gottes Hilfe, Plaut.: u. so dis volentibus, Sall.: si di volent, Plaut., od. si di volunt, Cic.: si dis placet, so Gott will, Plaut. u. Liv.; häufig ironisch u. verächtlich = will's Gott, Ter., Cic. u.a.: vos rogo per deos superos inferosque, Inscr. – II) übtr.: a) v. ausgezeichneten Menschen, te in dicendo semper putavi deum, Cic.: audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum, Cic. – b) v. gütig schützenden, der Behüter u. Bewahrer, Schutzgott, P. Lentulus consul, parens, deus, salus nostrae vitae, fortunae, memoriae, nominis, Cic. post red. ad Quir. 11: P. Lentulus, cuius pater deus ac parens fortunae ac nominis mei, Cic. Sest. 144. – c) v. sehr glücklichen, deus sum, si hoc ita est, Ter.: sum deus, Plaut. – d) auch Benennung der Machthaber im Staate, deos quoniam propius contingis, d.i. Augustus u. Mäcenas, Hor. sat. 2, 6, 52: dah. seit der Kaiserzeit gew. Epitheton der Kaiser auf Münzen u. Inschriften. – deus einsilb., Plaut. Amph. prol. 53: deorum zweisilb., ibid. 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deus

  • 10 indigenus

    indigenus, a, um (indu [= in] u. gigno), eingeboren, einheimisch, inländisch, indigenum sermonem excolui, Apul. met. 1, 1 (wo aber wohl mit Koziol indigenam zu schreiben ist).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indigenus

  • 11 sacrilegium

    sacrilegium, iī, n. (sacrilegus), I) der Tempelraub, sacrilegium facere, admittere, Quint., committere, perpetrare, Iustin.: sacrilegium prohibere, Liv.: sacrilegium pervestigare, Liv.: fur onustus sacrilegio, mit den geraubten Heiligtümern, Phaedr.: sacrilegium (den Tempelraub, meton. = den Tempelräuber) deprehendere, Quint. 8, 6, 26. – im Plur. bei Suet. Caes. 54, 3 (wo synk. Abl. Plur. sacrilegis). Vulg. 2. Mach. 4, 39: sacrilegia minuta puniuntur, magna in triumphis feruntur, die kleinen Diebe hängt man, die großen läßt man laufen, Sen. ep. 87, 23. – II) die Religionsschändung, -entweihung, der Religionsfrevel, non sine quodam sacrilegii metu, Flor. 2, 17, 12: sacrilegium facere, Sen. de vit. beat. 27, 1: alqm sacrilegii damnare, Nep. Alcib. 6, 4: parum se grate gerere sacrilegium sit, Sen. de ben. 1, 4, 4: hoc enim sacrilegis (= sacrilegiis) simile, Ps. Apul. Ascl. 41 (wo viell. mit Koziol sacrilegi zu lesen).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sacrilegium

  • 12 ofiarny

    ofiarny aufopfernd; REL Opfer-;
    kozioł m ofiarny fig Sündenbock m

    Słownik polsko-niemiecki > ofiarny

  • 13 cap

    cap [ʦ̑ap] m
    1) ( kozioł) Schafbock m, Widder m
    2) (pot: głupiec) Dummkopf m ( pej), alter Knacker m ( pej fam)

    Nowy słownik polsko-niemiecki > cap

  • 14 koziołek

    koziołek [kɔʑɔwɛk] m
    1) Dim vonkozioł 1.
    2) ( przewrót) Überschlag m, Purzelbaum m
    3) fikać koziołki Purzelbäume schlagen

    Nowy słownik polsko-niemiecki > koziołek

  • 15 ofiarny

    ofiarny [ɔfjarnɨ] adj
    1) ( gotowy do wyrzeczeń) człowiek opferbereit, selbstlos
    2) ( pełny oddania) praca aufopfernd
    3) ( hojny) großzügig
    4) rel Opfer-
    5) kozioł \ofiarny Sündenbock m

    Nowy słownik polsko-niemiecki > ofiarny

  • 16 Blitzableiter

    Blitzableiter <-s, -> m
    1) ( Blitzschutzanlage) piorunochron m, odgromnik m
    2) ( fig) kozioł m ofiarny

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Blitzableiter

  • 17 Buhmann

    <- männer> ( fam) kozioł m ofiarny ( pot)
    jdn zum \Buhmann machen zrobić z kogoś kozła ofiarnego

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Buhmann

  • 18 Geißbock

    Gei ßbock m
    ( SDEUTSCH, A, CH) kozioł m

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Geißbock

  • 19 Karnickel

    Karnickel [kar'nɪkəl] <-s, -> nt
    ( fam)
    kozioł m ofiarny ( przen)
    sich wie die \Karnickel vermehren ( pej fam) rozmnażać się jak króliki

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Karnickel

  • 20 Pferd

    Pferd [pfe:ɐ̯t] <-[e]s, -e> nt
    1) ( Tier) koń m
    auf einem \Pferd reiten jeździć konno
    2) ( Turngerät) kozioł m
    3) spiele konik m
    4) keine zehn \Pferde [bringen mich dazu] ( fam) [nie zrobię tego] za żadne skarby świata ( pot)
    mit ihm/ihr kann man \Pferde stehlen ( fam) z nim/nią można konie kraść ( pot)

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Pferd

См. также в других словарях:

  • Koziol — Koziol »ideas for friends GmbH Rechtsform GmbH Gründung 27. November 1927 Sitz Erbach im Odenwald Leitung Geschäftsführer Stephan Koziol Thorsten Muntermann Mitarbeiter …   Deutsch Wikipedia

  • kozioł — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. koźle {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} samiec kozy (domowej lub dzikiej); cap : {{/stl 7}}{{stl 10}}W zagrodzie były kozy i stary kozioł. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Koziol —   [ z ], Herbert, österreichischer Anglist, * Wien 5. 10. 1903, ✝ Zirl 31. 12. 1986; war 1933 Dozent an der Universität Wien, Professor an den Universitäten Freiburg im Breisgau (ab 1939), Graz (ab 1944) und Wien (seit 1961). Er ist durch… …   Universal-Lexikon

  • Kozioł —   [ kɔʑɔu̯], Urszula, polnische Schriftstellerin, * Rakówka (Woiwodschaft Lublin) 20. 6. 1931; schreibt Lyrik, Romane und Feuilletons, in deren Mittelpunkt individuelle menschliche Erfahrungen stehen.   Werke: Lyrik: W rytmie korzeni (1963); W… …   Universal-Lexikon

  • kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… …   Słownik języka polskiego

  • kozioł — 1. Fiknąć, machnąć, przewrócić, wywinąć kozła, koziołka a) «przewrócić się, upaść»: Szczęsny wywinął kozła, rąbnął o kant stołu i padł u nóg księdza. I. Newerly, Pamiątka. b) «przekręcić się szybko w powietrzu, głową w dół, odrywając stopy od… …   Słownik frazeologiczny

  • Koziol — Übername zu poln. koziol »Ziegenbock« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Koziol (Begriffsklärung) — Koziol bezeichnet: Koziol, ein Unternehmen, das Haushaltswaren aus Kunststoff herstellt Koziol ist der Familienname folgender Personen: Andreas Koziol (* 1957), deutscher Autor, Lyriker, Übersetzer und Nachdichter Christoph Koziol (* 1982),… …   Deutsch Wikipedia

  • kozioł ofiarny — {{/stl 13}}{{stl 7}} o człowieku ponoszącym całą odpowiedzialność za czyny popełnione przez innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś twierdzi, że zrobiono z niego kozła ofiarnego w toczącym się śledztwie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Kozioł, Podlaskie Voivodeship — Infobox Settlement name = Kozioł settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Podlaskie subdivision type2 = County subdivision name2 =… …   Wikipedia

  • Kozioł, Lublin Voivodeship — Infobox Settlement name = Kozioł settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Lublin subdivision type2 = County subdivision name2 =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»