Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

junior

  • 1 junior

    jūnĭor, v. juvenis.

    Lewis & Short latin dictionary > junior

  • 2 junior

    younger man, junior; (in Rome a man younger than 45)

    Latin-English dictionary > junior

  • 3 juvenis

    jŭvĕnis, is, adj. ( comp. juvenior, for the more usual junior, Plin. Ep. 4, 8; App. M. 8, p. 210, 36) [Sanscr. yuvan, young].
    I.
    Adj.:

    ut juveni primum virgo deducta marito,

    Tib. 3, 4, 31:

    est mihi filius juvenis,

    Quint. 4, 2, 42:

    juvenes anni,

    Ov. M. 7, 295:

    juvenes premere Medos,

    Juv. 7, 132:

    ovis juvenis,

    Col. 7, 3, 6:

    deus,

    Calp. Ecl. 7, 6.— Comp.:

    toto junior anno,

    Hor. Ep. 2, 1, 44:

    dis junioribus permisit ut, etc.,

    Cic. Univ. 13.—
    II.
    Subst.: jŭvĕnis, is, comm., one who is in the flower of his or her age (mostly of persons older than adolescentes and younger than seniores, i. e. between twenty and forty years), a young person, a young man, a young woman:

    infirmitas puerorum, et ferocitas juvenum, et gravitas jam constantis aetatis,

    Cic. de Sen. 10, 33:

    simul ac juvenes esse coeperunt,

    id. Off. 2, 13, 45:

    aetas juvenum (opp. senum),

    id. Cat. 19, 67:

    juvenem egregium praestanti munere donat,

    Verg. A. 5, 361:

    juvenes fervidi,

    Hor. C. 4, 13, 26:

    nefas si juvenis vetulo non assurrexerat,

    Juv. 13, 55:

    telluris juvenes = terrae filios,

    Hor. C. 2, 12, 7:

    clamosus juvenem pater excitat,

    Juv. 4, 191; so,

    juvenes ipsius consulis,

    sons, id. 8, 262.—In comp.:

    edicitur delectus: juniores ad nomina respondent,

    Liv. 3, 41, 1; 6, 2, 6: junior (opp. senior), the son, the younger of the name (late Lat.), Ambros. Enar. in Psa. 45, 31:

    eos (milites) ad annum quadragesimum sextum juniores, supraque eum annum seniores appellavit (Servius Tullius),

    Gell. 11, 28, 1.— Fem.:

    Cornelia juvenis est,

    Plin. 7, 36, 36, § 122:

    pulchra,

    Phaedr. 2, 2, 5; Ov. A. A. 1, 63;

    amica,

    Claud. in Eutr. 2, praef. 23.—
    B.
    Juvenis (for juventus), the youth, the young men:

    lectus juvenis,

    Sil. 4, 219.

    Lewis & Short latin dictionary > juvenis

  • 4 adulēscēns

        adulēscēns (not adol-), ntis    [P. of adolesco], adj. with comp, growing, near maturity, young, youthful: admodum: adulescentior Academia, younger: homines, Cs.: filia. — As subst, m. and f a youth, young man or woman (between pueritia and senectus): adulescentes bonā indole praediti: optuma, T.: Brutus adulescens, junior, Cs.
    * * *
    I
    young man, youth; youthful person; young woman/girl
    II
    adulescentis (gen.), adulescentior -or -us, adulescentissimus -a -um ADJ
    young, youthful; "minor" (in reference to the younger of two having same name)

    Latin-English dictionary > adulēscēns

  • 5 minor

        minor minus, ōris, adj. comp. (for posit. and sup. see parvus, minimus)    [3 MAN-], smaller, less: navigia, Cs.: pecunia minor facta: inter ignīs Luna minores, H.: Hibernia dimidio minor quam Britannia, less by half, Cs.: genibus minor, i. e. kneeling, H.: Neve minor sit quinto actu Fabula, shorter, H.: luna, waning, H.—As subst n.: minus praedae quam speraverant fuit, L.: sociis dimidio minus quam civibus datum, less by half, L.: minus opinione suā efficere, Cs.—Of time, less, shorter, briefer: tempus, O.: dies sermone minor, too short for, O.—Of age, younger, junior: minor natu: filia minor regis, Cs.: aetate minores, O.: minor uno mense, H.—Plur. as subst, posterity, descendants: nostri minores, V.: Et fessae referunt se minores, the young, V.—Fig., inferior, less important: res: sapiens uno minor est Iove, H.: sunt notitiā multa minora tuā, unworthy of, O.: in certamine, beaten, H.: tanto certare, unfit to cope with, H.: capitis minor, see caput.—As subst n. genit., in expressions of value or price, at a lower price, of less value: minoris vendere: (suam fidem) non minoris quam publicam ducere, S.: minores facere filium quam, etc., care less for.
    * * *
    I
    minari, minatus sum V DEP
    threaten, speak/act menacingly; make threatening movement; give indication of
    II
    those inferior in rank/grade/age, subordinate; descendants (pl.)

    Latin-English dictionary > minor

  • 6 optiō

        optiō ōnis, f    [2 AP-], choice, free choice, liberty to choose, privilege, option: optionem Carthaginiensium faciunt, ut vel, etc., S.: utro frui malis, optio sit tua: hiberna legionis eligendi.
    * * *
    I
    option, (free) choice; power/act of choosing; right of hero to pick reward
    II
    adjutant, assistant, helper; junior officer chosen by centurion to assist

    Latin-English dictionary > optiō

  • 7 optiō

        optiō ōnis, m    [1 optio], an adjutant, Ta.
    * * *
    I
    option, (free) choice; power/act of choosing; right of hero to pick reward
    II
    adjutant, assistant, helper; junior officer chosen by centurion to assist

    Latin-English dictionary > optiō

  • 8 spēs

        spēs speī (spei, monosyl., T.), f    [SPA-], hope: aegroto, dum anima est, spes esse dicitur: miserum est nec habere ne spei quidem extremum: spem ponere in armis, V.: spem deponere, abandon, H.: spem salutis suae in Meleagri morte deponebat, placed, Cu.: spem Catilinae mollibus sententiis alere: ut eos homines spes falleret: nostris militibus spem minuit, Cs.: de spe conatuque depulsus: morando spem destituere, L.: Philippus, magnā spe depulsus, L.: repente praeter spem dixit, etc.: cetera contra spem salva invenit, L.: omnia bona in spe habere, S.: omnīs Catilinae spes atque opes concidisse: (cadus) Spes donare novas largus, H.: spem istoc pacto nuptiarum omnem eripis, T.: qui spem salutis in aliā ratione non habuerit: unius recuperandi fili spes: Antiochus a spe societatis Prusiae decidit, L.: Spem suae mortis conceperat, O.: magna me spes tenet, explicare, etc.: in spem maximam adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore: magnam in spem veniebat, fore, uti, etc., Cs.: te in istam spem inducere, ut, etc.: leniter in spem Adrepe officiosus, ut scribare Heres, H.: spem de eo iam puero habuerant: tantum spei habere ad vivendum: Gallis ad temptanda ea defuit spes, L.— A hope, ground of hope, object of desire, deliverance, trust: puppes, Spes vestri reditūs, O.: vestras spes uritis, V.: Spe (i. e. re speratā) potitur, O.—Of offspring, a hope, promise: Devovit nati spemque caputque parens, O.: nec spes iam restat Iuli, V.: spes reliqua nostra, Cicero.— An anticipation, expectation, apprehension, dread: si meam spem vis improborum fefellerit: mala res, spes multo asperior, S.: (bellum) spe omnium serius, L.: cum Tarentinorum defectio in spe Hannibali esset, L.—Person., as a divinity, Hope: ad Spei, at the temple of Hope, L., C., H.
    * * *
    I
    Spes, goddess of hope, hope personified
    II
    hope/anticipation/expectation

    Latin-English dictionary > spēs

  • 9 proquaestor

    ex-quaestor or junior official appointed to fill vacancy of departed quaestor

    Latin-English dictionary > proquaestor

  • 10 Arnobius

    Arnŏbĭus, ii, m.
    I.
    An African Church father in the time of Diocletian, c. A. D. 295. His work, Adversus Gentes, is distinguished by strength and purity of diction; cf. Teuffel, Rom. Lit. § 639, 2.—
    II.
    Arnŏbĭus (junior), ii, m., a theological author, c. A. D. 460, who wrote a Commentary on the Psalms; cf. Teuffel, Rom. Lit. § 462, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Arnobius

  • 11 Juventus

    jŭventus, ūtis (scanned as dissyl., Plaut. Most. 1, 1, 30; id. Curc. 1, 1, 38; cf. junior), f. [juvenis], the age of youth (from the twentieth to the fortieth year), youth (rare, except in transf. meaning; cf. juventas).
    I.
    Lit.:

    quae juventute geruntur et viribus,

    Cic. de Sen. 6, 15:

    ibique juventutem suam exercuit,

    Sall. C. 5, 2.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Young persons, youth:

    quo nemo adaeque juventute ex omni Attica antehac est habitus parcus,

    Plaut. Most. 1, 1, 29:

    juventutis mores scire,

    id. Am. 1, 1, 2: nulla juventutis est spes;

    sese omnes amant,

    id. Capt. 1, 2, 19:

    ob eamque causam juventus nostra dedisceret paene discendo,

    Cic. de Or. 3, 24, 93:

    cum omnis juventus, omnes etiam gravioris aetatis eo convenerant,

    Caes. B. G. 3, 16, 2; 6, 14 fin.; 6, 23, 6; id. B. C. 2, 5, 3 sq.; Hirt. B. G. 8, 8, 2:

    Trojana,

    Verg. A. 1, 467:

    Cannis consumpta juventus,

    Juv. 2, 155:

    alios caedit sua quemque juventus,

    pupils, id. 7, 213.—Of young bees, Verg. G. 4, 22; hence: princeps juventutis, in the time of the republic the first among the knights, Cic. Vatin. 10, 24; id. Fam. 3, 11, 3;

    under the emperors,

    a title of the imperial princes, Tac. A. 1, 3.—
    B.
    Personified: Jŭventus, the goddess of youth (for the usual Juventas):

    FLAMINIS IVVENTVTIS,

    Inscr. Orell. 2213; Hyg. Fab. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > Juventus

  • 12 juventus

    jŭventus, ūtis (scanned as dissyl., Plaut. Most. 1, 1, 30; id. Curc. 1, 1, 38; cf. junior), f. [juvenis], the age of youth (from the twentieth to the fortieth year), youth (rare, except in transf. meaning; cf. juventas).
    I.
    Lit.:

    quae juventute geruntur et viribus,

    Cic. de Sen. 6, 15:

    ibique juventutem suam exercuit,

    Sall. C. 5, 2.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    Young persons, youth:

    quo nemo adaeque juventute ex omni Attica antehac est habitus parcus,

    Plaut. Most. 1, 1, 29:

    juventutis mores scire,

    id. Am. 1, 1, 2: nulla juventutis est spes;

    sese omnes amant,

    id. Capt. 1, 2, 19:

    ob eamque causam juventus nostra dedisceret paene discendo,

    Cic. de Or. 3, 24, 93:

    cum omnis juventus, omnes etiam gravioris aetatis eo convenerant,

    Caes. B. G. 3, 16, 2; 6, 14 fin.; 6, 23, 6; id. B. C. 2, 5, 3 sq.; Hirt. B. G. 8, 8, 2:

    Trojana,

    Verg. A. 1, 467:

    Cannis consumpta juventus,

    Juv. 2, 155:

    alios caedit sua quemque juventus,

    pupils, id. 7, 213.—Of young bees, Verg. G. 4, 22; hence: princeps juventutis, in the time of the republic the first among the knights, Cic. Vatin. 10, 24; id. Fam. 3, 11, 3;

    under the emperors,

    a title of the imperial princes, Tac. A. 1, 3.—
    B.
    Personified: Jŭventus, the goddess of youth (for the usual Juventas):

    FLAMINIS IVVENTVTIS,

    Inscr. Orell. 2213; Hyg. Fab. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > juventus

  • 13 laedo

    laedo, si, sum, 3, v. a. [perh. for lavido, root lu-; cf.: luo, solvo, and Germ. los-], to hurt by striking, wound, injure, damage (syn.: saucio, vulnero).
    I.
    Lit.:

    lora laedunt bracchia,

    Plaut. Truc. 4, 3, 9:

    lembus ille mihi laedit latus,

    id. Bacch. 2, 3, 47:

    tua laesuro subtrahe colla,

    Ov. R. Am. 90:

    frondes laedit hiems,

    id. F. 6, 150:

    teneros laedunt prima juga juvencos,

    id. H. 4, 21; cf.:

    thymum laeditur imbribus,

    Plin. 21, 10, 31, § 56:

    aliquem vulnere,

    Ov. M. 4, 601:

    quid me dente captas laedere?

    Phaedr. 4, 8, 6:

    ferro retunso Semina,

    Verg. G. 2, 301:

    salsā laedit rubigine ferrum,

    id. ib. 2, 220: servum aliqua parte corporis, Gai Inst. 3, 219.— Poet.:

    collum,

    i. e. to hang one's self, Hor. C. 3, 27, 60:

    laesus nube dies,

    i. e. darkened, Luc. 5, 456.—
    II.
    Trop., to trouble, annoy, vex, injure, offend, afflict, grieve, hurt:

    dicto, facto,

    Plaut. Capt. 2, 2, 53:

    injuste neminem laesit,

    Cic. Mur. 40, 87:

    non minus nos stultitia illius sublevat, quam laedit improbitas,

    id. Caecin. 9, 23:

    aliquem perjurio suo,

    to attack, id. ib. 10, 28:

    Pisonem,

    to rail at, id. de Or. 2, 70, 285:

    nulli os,

    to offend no one to his face, Ter. Ad. 5, 4, 10:

    tua me infortunia laedunt,

    Hor. A. P. 103:

    tristi laedere versu scurram,

    id. S. 2, 1, 21: te a me ludibrio laesum iri, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 5, 1, 1:

    quae laedunt oculum, demere,

    Hor. Ep. 1, 2, 38; 1, 17, 8.— Absol.:

    quia laesit prior,

    Ter. Eun. prol. 6:

    nec laedere nec violari,

    Lucr. 5, 1020.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of pledged faith, one's word, agreement, etc., to break, violate, betray:

    fidem,

    Cic. Rosc. Am. 38, 111; Caes. B. C. 2, 44:

    cur tibi junior laesa praeniteat fide,

    Hor. C. 1, 33, 4:

    laesi testatur foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    laesae vulnera pacis,

    Petr. 119.—
    2.
    Of reputation, to harm, injure:

    famam alicujus gravi opprobrio,

    Suet. Caes. 49.—
    3.
    Freq. of an offended divinity:

    quo numine laeso,

    Verg. A. 1, 8; 2, 183:

    tu magnorum numen laesura deorum,

    Hor. Epod. 15, 3:

    ego laedor,

    Ov. M. 1, 608:

    Veneris numina,

    Tib. 1, 3, 79; 3, 6, 26:

    superos,

    Luc. 7, 848.—
    4.
    Of circumstances:

    res laesae,

    disaster, misfortune, Sil. 11, 6, 5.—Esp., in the phrase laedere majestatem, to commit treason (late Lat., v. also majestas):

    laesae majestatis arcessere maritum,

    Amm. 16, 8, 4:

    laesae crimina majestatis,

    id. 19, 12, 1; 21, 12, 19; so,

    laedere majestatem populi Romani,

    Sen. Contr. 4, 25, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > laedo

  • 14 parvissime

    parvus, a, um, adj. (usual, irreg. comp. and sup.: mĭnor, mĭnĭmus.— Comp.:

    volantum parviores,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 26.— Sup.: rictus parvissimus, Varr. ap. Non. 456, 10:

    parvissima corpora,

    Lucr. 1, 615; 621; 3, 199: minerrimus pro minimo dixerunt, Paul. ex Fest. p. 122 Müll.:

    minimissimus,

    Arn. 5, n. 8) [kindr. with paucus and Gr. pauros; cf., also, parum, parcus], little, small, petty, puny, inconsiderable (cf.: exiguus, minutus, brevis; in class. prose parvus is not used, like brevis, of stature, v. Auct. Her. 4, 33, 45).
    I.
    Posit.:

    in parvis aut mediocribus rebus,

    Cic. de Or. 2, 20, 84:

    quam parva sit terra, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 26; cf. id. ib. 6, 16, 16:

    commoda parva ac mediocria,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1:

    in parvum quendam et angustum locum concludi,

    id. Leg. 1, 5, 17:

    beneficium non parvum,

    id. Caecin. 10, 26:

    parvi pisciculi,

    id. N. D. 2, 48, 123:

    haec parva et infirma sunt,

    id. Clu. 34, 94:

    si parva licet componere magnis,

    Verg. G. 4, 176:

    merces,

    Hor. S. 1, 6, 86:

    sucus,

    Plin. 21, 31, 105, § 178 et saep.:

    liberi,

    Cic. Rep. 2, 21, 37;

    so of children: salutaria appetant parvi,

    the little ones, id. Fin. 3, 5, 16:

    parva soror,

    Ter. Eun. 3, 3, 15; cf.:

    memini quae plagosum mihi parvo Orbilium dictare,

    Hor. Ep. 2, 1, 70:

    operosa parvus Carmina fingo,

    a little man, id. C. 4, 2, 31; Suet. Aug. 48:

    a parvis didicimus: si in jus vocat, etc.,

    when little, in childhood, Cic. Leg. 2, 4, 9:

    puer in domo a parvo eductus,

    from infancy, Liv. 1, 39 fin. —Of time, little, short, brief:

    parvae consuetudinis Causa,

    slight, short, Ter. And. 1, 1, 83; cf.:

    in parvo tempore,

    Lucr. 5, 106:

    nox,

    Luc. 4, 476:

    vita,

    id. 6, 806:

    parvam fidem habere alicui,

    Ter. Eun. 1, 2, 117:

    hic onus horret, Ut parvis animis et parvo corpore majus,

    Hor. Ep. 1, 17, 39:

    homo parvo ingenio,

    Plin. Ep. 6, 29:

    parvum carmen,

    Hor. Ep. 2, 1, 257:

    hoc opus, hoc studium parvi properemus et ampli,

    both small and great, id. ib. 1, 3, 28.—With ref. to value or consequence, little, small, low, mean, etc.:

    meam erus esse operam deputat parvi pretii,

    Ter. Hec. 5, 3, 1:

    nil parvom aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17:

    et magnis parva mineris Falce recisurum simili te,

    id. S. 1, 3, 122:

    pretio parvo vendere,

    Cic. Verr. 2, 4, 60, § 134:

    parvi sunt foris arma, nisi est consilium domi,

    of little value, id. Off. 1, 22, 76:

    parvi refert abs te jus dici diligenter, nisi, etc.,

    it matters little, id. Q. Fr. 1, 1, 7, § 20.—Hence, parvi facere, aestimare, ducere, pendere, etc., to esteem lightly, care little for:

    parvi ego illos facio,

    Plaut. Mil. 4, 8, 41:

    parvi aestimo, si ego hic peribo,

    id. Capt. 3, 5, 24:

    quia parvi id duceret,

    Cic. Fin. 2, 8, 24: nequam hominis ego parvi pendo gratiam, Plaut. Bacch. 3, 6, 29.—So, in abl.:

    signa abs te diligenter parvoque curata sunt,

    Cic. Att. 1, 3, 2; so,

    quanti emptus? parvo,

    Hor. S. 2, 3, 156:

    parvo stat magna potentia nobis,

    Ov. M. 14, 493:

    parvo contentus esse possum,

    with little, Cic. Att. 12, 19, 1; cf.:

    vivitur parvo bene,

    Hor. C. 2, 16, 13:

    possim contentus vivere parvo,

    Tib. 1, 1, 25:

    agricolae prisci, fortes parvoque beati,

    Hor. Ep. 2, 1, 139:

    necessarium est parvo assuescere,

    Sen. Ep. 123, 3: parvo, as an abl. of measure, with comp. (rarely;

    perh. not ante-Aug.): ita ut parvo admodum plures caperentur,

    a very little more, Liv. 10, 45, 11:

    parvo brevius,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    haud parvo junior,

    Gell. 13, 2, 2.—So in designating time:

    parvo post,

    Plin. 16, 25, 42, § 103:

    parvo post tempore,

    Vulg. 2 Macc. 11, 1.—Of stature (late Lat. for brevis):

    Zacchaeus staturā parvus erat,

    Aug. Serm. 113, 3; id. in Psa. 143, 1.
    II.
    Comp.: mĭnor, us [cf. Gr. minus, minuthô], less, lesser, smaller, inferior:

    quod in re majore valet, valeat in minore,

    Cic. Top. 4, 23:

    si ea pecunia non minor esset facta,

    id. Leg. 2, 20, 51:

    Hibernia dimidio minor quam Britannia,

    Caes. B. G. 5, 13:

    minus praedae quam speraverant fuit,

    a smaller quantity, less, Liv. 4, 51:

    sociis dimidio minus quam civibus datum,

    id. 41, 13 fin.:

    calceus... si minor (pede), uret,

    Hor. Ep. 1, 10, 43:

    neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula,

    less than five acts, id. A. P. 189:

    genibus minor,

    i. e. down upon his knees, on his bended knees, id. Ep. 1, 12, 28; cf.:

    minor in certamine longo,

    worsted, id. ib. 1, 10, 35:

    numero plures, virtute et honore minores,

    inferior, id. ib. 2, 1, 183.— Absol.: minor, inferior in rank:

    praevalidi ad injurias minorum elati,

    Tac. A. 15, 20; Ov. P. 4, 7, 49; cf.:

    sapiens uno minor est Jove,

    Hor. Ep. 1, 1, 106:

    minor capitis, i. e. capiti deminutus,

    Hor. C. 3, 5, 42: et sunt notitiā multa minora tuā, too trivial, = leviora, Ov. Tr. 2, 214:

    dies sermone minor fuit,

    too short for, id. P. 2, 10, 37:

    infans Et minor igne rogi,

    too young for, Juv. 15, 140.—With abl. of measure, Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:

    ut uno minus teste haberet?

    id. ib. 2, 1, 57, §

    149: bis sex Herculeis ceciderunt, me minus uno, Viribus,

    i. e. eleven, Ov. M. 12, 554.—Of age:

    qui minor est natu,

    younger, Cic. Lael. 9, 32:

    aliquot annis minor natu,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    aetate minor,

    Ov. M. 7, 499:

    minor uno mense,

    Hor. Ep. 2, 1, 40:

    filia minor Ptolemaei regis,

    the younger daughter, Caes. B. C. 3, 112:

    minor viginti annis,

    less than twenty years old, under twenty years of age, Dig. 30, 99, 1.— With gen.:

    minor quam viginti quinque annorum natu, Praetor,

    Dig. 4, 4, 1; id. ib. 50, 2, 6:

    si pupilla minor quam viripotens nupserit,

    id. ib. 36, 2, 30.—So, absol.: minor, a person under age (under five-and-twenty), a minor:

    De minoribus,

    Dig. 4, tit. 4:

    si minor negotiis majoris intervenerit,

    ib. 4, 4, 24:

    si minor praetor vel consul jus dixerit, valebit,

    ib. 42, 1, 57.— Poet., children, Sil. 2, 491.—Also, descendants, posterity, = posteri:

    nunc fama, minores Italiam dixisse ducis de nomine gentem,

    Verg. A. 1, 532; so id. ib. 733; Prop. 2, 15, 47; Sil. 16, 44:

    minorum gentium, v. gens.—In specifications of value: vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris,

    cheaper, Cic. Off. 3, 12, 51:

    minoris pallium addicere placuit,

    Petr. 14: omnia minoris aestimare, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 2:

    (fidem suam) non minoris quam publicam ducebat,

    Sall. J. 32, 5.—
    (β).
    Poet., with acc. respect.:

    frontemque minor truncam amnis Acarnan,

    Sil. 3, 42; Val. Fl. 1, 582.—
    (γ).
    Poet., with inf.:

    tanto certare minor,

    Hor. S. 2, 3, 313:

    heu Fatis Superi certare minores!

    Sil. 5, 76.
    III.
    Sup.: mĭnĭmus, a, um (whence a new sup.:

    minimissimus digitorum,

    Arn. 5, 160; 166; cf., in the Gr., elachistotatos, from elachistos), very small, very little; least, smallest, etc.:

    cum sit nihil omnino in rerum naturā minimum, quod dividi nequeat,

    Cic. Ac. 1, 7, 27:

    minimae tenuissimaeque res,

    id. de Or. 1, 37, 169:

    minima pars temporis,

    Caes. B. C. 1, 70:

    quā minima altitudo fluminis erat,

    id. B. G. 1, 8:

    in maximā fortunā minima licentia est,

    Sall. C. 51, 13:

    vitia,

    Hor. S. 1, 3, 69:

    minimus digitulus,

    the little finger, Plaut. Rud. 3, 4, 15; so,

    minimus digitus,

    Plin. 11, 45, 103, § 251.—Of age: minimus natu horum omnium, the youngest, Cic. de Or. 2, 14, 58:

    ex his omnibus natu minimus,

    id. Clu. 38, 107:

    Hiempsal, qui minimus ex illis erat,

    Sall. J. 11, 3:

    minimus filius,

    Just. 42, 5, 6.—In specifications of value:

    deos minimi facit,

    Plaut. Ps. 1, 3, 35: Pe. Quanti emi potest minimo? Ep. Ad quadraginta fortasse eam posse emi minimo minis, id. Ep. 2, 2, 110: Crispinus minimo me provocat, for a trifle (in a wager), Hor. S. 1, 4, 14 (minimo provocare dicuntur hi qui in responsione plus ipsi promittunt quam exigunt ab adversario, Schol.).—Prov.:

    minima de malis,

    of evils choose the least, Cic. Off. 3, 29, 105.—

    With a negation emphatically: non minimo discrimine, i. e. maximo,

    Suet. Aug. 25:

    res non minimi periculi,

    id. ib. 67:

    ut nihil, ne pro minimis quidem, debeant,

    Liv. 6, 41. —With gen.:

    minimum firmitatis minimumque virium,

    Cic. Lael. 13, 46:

    minimum pedibus itineris confectum,

    Liv. 44, 5:

    unde minimum periculi erat,

    id. 27, 15.— As adv. absol.:

    praemia apud me minimum valent,

    very little, Cic. Fam. 1, 9, 11; cf. Quint. 5, 10, 56:

    minimum distantia miror,

    Hor. Ep. 2, 1, 72:

    dormiebat minimum,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    medica secatur sexies per annos: cum minimum, quater,

    at least, Plin. 18, 16, 43, § 146:

    quam minimum credula postero (diei),

    as little as possible, Hor. C. 1, 11, 8:

    ita fiunt omnes partes minimum octoginta et una,

    at least, Varr. R. R. 2, 1, 12:

    quae (comprehensio) ex tribus minimum partibus constat,

    Quint. 5, 10, 5:

    in quo non minimum Aetolorum operā regii fugati atque in castra compulsi sunt,

    chiefly, particularly, Liv. 33, 6, 6:

    eae omnia novella sata corrumpunt, non minimum vites,

    Varr. R. R. 1, 2, 18.—Hence, adv.
    A.
    Posit.: parvē, a little, slightly (very rare), Vitr. 9, 6.—
    B.
    Comp.: mĭnus, less:

    aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

    too little... too much, Ter. Hec. 5, 1, 4:

    ne quid plus minusve faxit,

    id. Phorm. 3, 3, 21 (v. plus, under multus):

    cum habeas plus, Pauperiem metuas minus,

    Hor. S. 1, 1, 93:

    ne mea oratio, si minus de aliquo dixero, ingrata: si satis de omnibus, infinita esse videatur,

    Cic. Sest. 50, 108:

    metus ipsi per se minus valerent, nisi, etc.,

    id. Div. 2, 72, 150:

    minus multi,

    not so many, Plaut. Mil. 3, 1, 138:

    minus multum et minus bonum vinum,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    ita imperium semper ad optumum quemque a minus bono transfertur,

    less good, not so good, Sall. C. 2, 6:

    quia Libyes quam Gaetuli minus bellicosi,

    Sall. J. 18, 12:

    minus diu vivunt,

    Plin. 14, 22, 28, § 141.—Rarely with comp.:

    minus admirabilior,

    Flor. 4, 2, 46 Duker: quare milites Metelli sauciabantur multo minus, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1; cf. Ov. M. 12, 554:

    civilem admodum inter initia ac paulo minus quam privatum egit,

    little less so than, nearly as much so as, Suet. Tib. 26:

    dimidio minus,

    Varr. R. R. 1, 22, 3.—With quam:

    nec illa minus aut plus quam tu sapiat,

    Plaut. As. 4, 1, 28:

    minus quam aequom erat feci,

    id. Aul. 3, 2, 10:

    respondebo tibi minus fortasse vehementer, quam abs te sum provocatus,

    Cic. Planc. 30, 72.—With atque:

    qui peccas minus atque ego?

    Hor. S. 2, 7, 96.—And elliptically, without a particle of comparison:

    minus quindecim dies sunt, quod, etc.,

    less than fifteen days, not yet fifteen days, Plaut. Trin. 2, 4, 1:

    madefactum iri minus XXX. diebus Graeciam sanguine,

    Cic. Div. 1, 32, 68:

    minus quinquennium est, quod prodiere,

    Plin. 15, 25, 30, § 104:

    cecidere duo milia haud minus peditum,

    Liv. 42, 6:

    cum centum et quinquaginta non minus adessent,

    id. 42, 28; Varr. R. R. 2, 2 fin.:

    ut ex suā cujusque parte ne minus dimidium ad Trebonium perveniret,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    ut antequam baccae legantur, ne minus triduum serenum fuerit,

    Col. 12, 38, 6.—
    2.
    In partic.
    a.
    Non (haud) minus quam (atque), not less than, no less than, quite as:

    exanimatus evolat ex senatu, non minus perturbato animo atque vultu, quam si, etc.,

    Cic. Sest. 12, 28:

    existumans non minus me tibi quam liberos carum fore,

    Sall. J. 10, 1:

    non minus nobis jucundi atque illustres sunt ii dies, quibus conservamur quam illi quibus nascimur,

    Cic. Cat. 3, 1, 2; Quint. 2, 4, 8; 3, 7, 20:

    laudibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,

    Liv. 2, 60:

    haud minus ac jussi faciunt,

    Verg. A. 3, 561.—
    b.
    Non (neque) minus, equally, and as well, also: haec res [p. 1311] non minus me male habet quam te, Ter. Hec. 4, 2, 30: quae hominibus non minus quam liberi cara esse debent, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Ov. H. 19, 86:

    neque minus assiduis fessa choreis,

    also, Prop. 1, 3, 3.—
    c.
    Nihil minus, in replies, as a strong negation, by no means, Ter. Eun. 3, 1, 45: Py. At tu apud nos hic mane, Dum redeat ipsa. Ch. Nihil minus, id. ib. 3, 3, 29:

    nihil profecto minus,

    Cic. Off. 3, 20, 81; cf.: quid? a Tranione servo? Si. Multo id minus, Plaut. Most. 4, 3, 20.—
    d.
    Minus minusque, minus et (ac) minus, less and less: mihi jam minus minusque obtemperat. Ter. Heaut. 3, 3, 33:

    jam minus atque minus successu laetus equorum,

    Verg. A. 12, 616; Hor. C. 1, 25, 6:

    minus et minus,

    Ov. P. 2, 8, 73; id. H. 2, 129:

    minus ac minus,

    Plin. 11, 10, 10, § 26.—
    3.
    Transf., in a softened negation, not at all, by no means, not:

    quod intellexi minus,

    Ter. Eun. 4, 5, 11:

    nonnumquam ea quae praedicta sunt, minus eveniunt,

    Cic. Div. 1, 14, 24.—Esp.:

    si minus: monebo, si quem meministi minus,

    Plaut. Cas. 5, 4, 19:

    Syracusis, si minus supplicio affici, at custodiri oportebat,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69:

    quod si assecutus sum, gaudeo: sin minus, hoc me tamen consolor quod, etc.,

    id. Fam. 7, 1, 6 et saep.; so,

    minus formido ne exedat,

    Plaut. Curc. 1, 1, 45. —
    b.
    Quo minus, also written as one word, quominus, that not, from, after verbs of hindering, preventing, as impedio, recuso, deterreo, etc., Ter. And. 1, 2, 26:

    si te infirmitas valetudinis tenuit, quo minus ad ludos venires,

    Cic. Fam. 7, 1, 1; 7, 1, 6:

    hiemem credo prohibuisse, quo minus de te certum haberemus, quid ageres,

    id. Fam. 12, 5, 1:

    deterrere aliquem, quo minus, etc.,

    id. Tusc. 1, 38, 91:

    stetisse per Trebonium, quo minus oppido potirentur, videbatur,

    Caes. B. C. 2, 13 fin.; Quint. 12, 1, 16;

    v. also quo. —Ante-class. also in the reverse order, minus quo: ne vereatur, minus jam quo redeat domum,

    Ter. Hec. 4, 4, 8.—
    C.
    Sup., in two forms, parvissime (post-class.), and minime (class.), least, very little.
    1.
    par-vissĭmē:

    memorare aliquid,

    very briefly, with very few words, Cael. Aur. Acut. 2, 38. —
    2.
    mĭnĭmē, least of all, in the smallest degree, least, very little:

    cum minime vellem, minimeque opus fuit,

    Ter. Eun. 2, 3, 42:

    cum minime videbamur, tum maxime philosophabamur,

    Cic. N. D. 1, 3, 6; id. Or. 66, 222:

    mihi placebat Pomponius maxime, vel dicam minime displicebat,

    id. Brut. 57, 207:

    quod in miserrimis rebus minime miserum putabis, id facies,

    id. Fam. 14, 13:

    quod minime ad eos mercatores saepe commeant,

    very rarely, Caes. B. G. 1, 1, 3; Cic. de Or. 2, 79, 322.—Strengthened by quam:

    si non decore, at quam minime dedecore facere possimus,

    as little as possible, Cic. Off. 1, 31, 114; by omnium and gentium:

    ad te minime omnium pertinebat,

    id. Rosc. Am. 34, 96:

    minime gentium,

    Plaut. Poen. 3, 3, 77:

    heus, inquit, puer, arcesse Pamphilam,... illa exclamat, Minime gentium,

    not for any thing in the world, Ter. Eun. 4, 1, 11; id. Ad. 3, 2, 44.—
    B.
    In partic.
    a.
    For minimum, saltem, at least:

    is morbus erit longissimus minimeque annuus,

    Cels. 2, 8 fin. Targ.:

    pedes decem vel minime novem,

    Col. 1, 6, 6:

    sed id minime bis anno arari debet,

    id. 5, 9, 12; id. Arb. 16, 3.—
    b.
    In replies, as an emphatic negative, by no means, not at all, not in the least, Plaut. Curc. 1, 3, 50: Ba. Sed cessas? Pa. Minime equidem:

    nam hodie, etc.,

    Ter. Hec. 5, 3, 16: M. An tu haec non credis? A. Minime vero, Cic. Tusc. 1, 6, 10: num igitur peccamus? Minime vos quidem. id. Att. 8, 9, 2:

    minime, minime hercle vero!

    Plaut. Trin. 3, 3, 23; so in discourse: minime multi (= quam paucissimi). Ter. Eun. prol. 2: minume irasci decet. Plaut. Stich. 1, 1, 27; Sall. C. 51, 13.—Strengthened by gentium (cf.supra): Nau. Meriton' hoc meo videtur factum? De. Minime gentium, Ter. Phorm. 5, 8, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > parvissime

  • 15 parvus

    parvus, a, um, adj. (usual, irreg. comp. and sup.: mĭnor, mĭnĭmus.— Comp.:

    volantum parviores,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 26.— Sup.: rictus parvissimus, Varr. ap. Non. 456, 10:

    parvissima corpora,

    Lucr. 1, 615; 621; 3, 199: minerrimus pro minimo dixerunt, Paul. ex Fest. p. 122 Müll.:

    minimissimus,

    Arn. 5, n. 8) [kindr. with paucus and Gr. pauros; cf., also, parum, parcus], little, small, petty, puny, inconsiderable (cf.: exiguus, minutus, brevis; in class. prose parvus is not used, like brevis, of stature, v. Auct. Her. 4, 33, 45).
    I.
    Posit.:

    in parvis aut mediocribus rebus,

    Cic. de Or. 2, 20, 84:

    quam parva sit terra, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 26; cf. id. ib. 6, 16, 16:

    commoda parva ac mediocria,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1:

    in parvum quendam et angustum locum concludi,

    id. Leg. 1, 5, 17:

    beneficium non parvum,

    id. Caecin. 10, 26:

    parvi pisciculi,

    id. N. D. 2, 48, 123:

    haec parva et infirma sunt,

    id. Clu. 34, 94:

    si parva licet componere magnis,

    Verg. G. 4, 176:

    merces,

    Hor. S. 1, 6, 86:

    sucus,

    Plin. 21, 31, 105, § 178 et saep.:

    liberi,

    Cic. Rep. 2, 21, 37;

    so of children: salutaria appetant parvi,

    the little ones, id. Fin. 3, 5, 16:

    parva soror,

    Ter. Eun. 3, 3, 15; cf.:

    memini quae plagosum mihi parvo Orbilium dictare,

    Hor. Ep. 2, 1, 70:

    operosa parvus Carmina fingo,

    a little man, id. C. 4, 2, 31; Suet. Aug. 48:

    a parvis didicimus: si in jus vocat, etc.,

    when little, in childhood, Cic. Leg. 2, 4, 9:

    puer in domo a parvo eductus,

    from infancy, Liv. 1, 39 fin. —Of time, little, short, brief:

    parvae consuetudinis Causa,

    slight, short, Ter. And. 1, 1, 83; cf.:

    in parvo tempore,

    Lucr. 5, 106:

    nox,

    Luc. 4, 476:

    vita,

    id. 6, 806:

    parvam fidem habere alicui,

    Ter. Eun. 1, 2, 117:

    hic onus horret, Ut parvis animis et parvo corpore majus,

    Hor. Ep. 1, 17, 39:

    homo parvo ingenio,

    Plin. Ep. 6, 29:

    parvum carmen,

    Hor. Ep. 2, 1, 257:

    hoc opus, hoc studium parvi properemus et ampli,

    both small and great, id. ib. 1, 3, 28.—With ref. to value or consequence, little, small, low, mean, etc.:

    meam erus esse operam deputat parvi pretii,

    Ter. Hec. 5, 3, 1:

    nil parvom aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17:

    et magnis parva mineris Falce recisurum simili te,

    id. S. 1, 3, 122:

    pretio parvo vendere,

    Cic. Verr. 2, 4, 60, § 134:

    parvi sunt foris arma, nisi est consilium domi,

    of little value, id. Off. 1, 22, 76:

    parvi refert abs te jus dici diligenter, nisi, etc.,

    it matters little, id. Q. Fr. 1, 1, 7, § 20.—Hence, parvi facere, aestimare, ducere, pendere, etc., to esteem lightly, care little for:

    parvi ego illos facio,

    Plaut. Mil. 4, 8, 41:

    parvi aestimo, si ego hic peribo,

    id. Capt. 3, 5, 24:

    quia parvi id duceret,

    Cic. Fin. 2, 8, 24: nequam hominis ego parvi pendo gratiam, Plaut. Bacch. 3, 6, 29.—So, in abl.:

    signa abs te diligenter parvoque curata sunt,

    Cic. Att. 1, 3, 2; so,

    quanti emptus? parvo,

    Hor. S. 2, 3, 156:

    parvo stat magna potentia nobis,

    Ov. M. 14, 493:

    parvo contentus esse possum,

    with little, Cic. Att. 12, 19, 1; cf.:

    vivitur parvo bene,

    Hor. C. 2, 16, 13:

    possim contentus vivere parvo,

    Tib. 1, 1, 25:

    agricolae prisci, fortes parvoque beati,

    Hor. Ep. 2, 1, 139:

    necessarium est parvo assuescere,

    Sen. Ep. 123, 3: parvo, as an abl. of measure, with comp. (rarely;

    perh. not ante-Aug.): ita ut parvo admodum plures caperentur,

    a very little more, Liv. 10, 45, 11:

    parvo brevius,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    haud parvo junior,

    Gell. 13, 2, 2.—So in designating time:

    parvo post,

    Plin. 16, 25, 42, § 103:

    parvo post tempore,

    Vulg. 2 Macc. 11, 1.—Of stature (late Lat. for brevis):

    Zacchaeus staturā parvus erat,

    Aug. Serm. 113, 3; id. in Psa. 143, 1.
    II.
    Comp.: mĭnor, us [cf. Gr. minus, minuthô], less, lesser, smaller, inferior:

    quod in re majore valet, valeat in minore,

    Cic. Top. 4, 23:

    si ea pecunia non minor esset facta,

    id. Leg. 2, 20, 51:

    Hibernia dimidio minor quam Britannia,

    Caes. B. G. 5, 13:

    minus praedae quam speraverant fuit,

    a smaller quantity, less, Liv. 4, 51:

    sociis dimidio minus quam civibus datum,

    id. 41, 13 fin.:

    calceus... si minor (pede), uret,

    Hor. Ep. 1, 10, 43:

    neve minor, neu sit quinto productior actu Fabula,

    less than five acts, id. A. P. 189:

    genibus minor,

    i. e. down upon his knees, on his bended knees, id. Ep. 1, 12, 28; cf.:

    minor in certamine longo,

    worsted, id. ib. 1, 10, 35:

    numero plures, virtute et honore minores,

    inferior, id. ib. 2, 1, 183.— Absol.: minor, inferior in rank:

    praevalidi ad injurias minorum elati,

    Tac. A. 15, 20; Ov. P. 4, 7, 49; cf.:

    sapiens uno minor est Jove,

    Hor. Ep. 1, 1, 106:

    minor capitis, i. e. capiti deminutus,

    Hor. C. 3, 5, 42: et sunt notitiā multa minora tuā, too trivial, = leviora, Ov. Tr. 2, 214:

    dies sermone minor fuit,

    too short for, id. P. 2, 10, 37:

    infans Et minor igne rogi,

    too young for, Juv. 15, 140.—With abl. of measure, Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:

    ut uno minus teste haberet?

    id. ib. 2, 1, 57, §

    149: bis sex Herculeis ceciderunt, me minus uno, Viribus,

    i. e. eleven, Ov. M. 12, 554.—Of age:

    qui minor est natu,

    younger, Cic. Lael. 9, 32:

    aliquot annis minor natu,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    aetate minor,

    Ov. M. 7, 499:

    minor uno mense,

    Hor. Ep. 2, 1, 40:

    filia minor Ptolemaei regis,

    the younger daughter, Caes. B. C. 3, 112:

    minor viginti annis,

    less than twenty years old, under twenty years of age, Dig. 30, 99, 1.— With gen.:

    minor quam viginti quinque annorum natu, Praetor,

    Dig. 4, 4, 1; id. ib. 50, 2, 6:

    si pupilla minor quam viripotens nupserit,

    id. ib. 36, 2, 30.—So, absol.: minor, a person under age (under five-and-twenty), a minor:

    De minoribus,

    Dig. 4, tit. 4:

    si minor negotiis majoris intervenerit,

    ib. 4, 4, 24:

    si minor praetor vel consul jus dixerit, valebit,

    ib. 42, 1, 57.— Poet., children, Sil. 2, 491.—Also, descendants, posterity, = posteri:

    nunc fama, minores Italiam dixisse ducis de nomine gentem,

    Verg. A. 1, 532; so id. ib. 733; Prop. 2, 15, 47; Sil. 16, 44:

    minorum gentium, v. gens.—In specifications of value: vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris,

    cheaper, Cic. Off. 3, 12, 51:

    minoris pallium addicere placuit,

    Petr. 14: omnia minoris aestimare, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 2:

    (fidem suam) non minoris quam publicam ducebat,

    Sall. J. 32, 5.—
    (β).
    Poet., with acc. respect.:

    frontemque minor truncam amnis Acarnan,

    Sil. 3, 42; Val. Fl. 1, 582.—
    (γ).
    Poet., with inf.:

    tanto certare minor,

    Hor. S. 2, 3, 313:

    heu Fatis Superi certare minores!

    Sil. 5, 76.
    III.
    Sup.: mĭnĭmus, a, um (whence a new sup.:

    minimissimus digitorum,

    Arn. 5, 160; 166; cf., in the Gr., elachistotatos, from elachistos), very small, very little; least, smallest, etc.:

    cum sit nihil omnino in rerum naturā minimum, quod dividi nequeat,

    Cic. Ac. 1, 7, 27:

    minimae tenuissimaeque res,

    id. de Or. 1, 37, 169:

    minima pars temporis,

    Caes. B. C. 1, 70:

    quā minima altitudo fluminis erat,

    id. B. G. 1, 8:

    in maximā fortunā minima licentia est,

    Sall. C. 51, 13:

    vitia,

    Hor. S. 1, 3, 69:

    minimus digitulus,

    the little finger, Plaut. Rud. 3, 4, 15; so,

    minimus digitus,

    Plin. 11, 45, 103, § 251.—Of age: minimus natu horum omnium, the youngest, Cic. de Or. 2, 14, 58:

    ex his omnibus natu minimus,

    id. Clu. 38, 107:

    Hiempsal, qui minimus ex illis erat,

    Sall. J. 11, 3:

    minimus filius,

    Just. 42, 5, 6.—In specifications of value:

    deos minimi facit,

    Plaut. Ps. 1, 3, 35: Pe. Quanti emi potest minimo? Ep. Ad quadraginta fortasse eam posse emi minimo minis, id. Ep. 2, 2, 110: Crispinus minimo me provocat, for a trifle (in a wager), Hor. S. 1, 4, 14 (minimo provocare dicuntur hi qui in responsione plus ipsi promittunt quam exigunt ab adversario, Schol.).—Prov.:

    minima de malis,

    of evils choose the least, Cic. Off. 3, 29, 105.—

    With a negation emphatically: non minimo discrimine, i. e. maximo,

    Suet. Aug. 25:

    res non minimi periculi,

    id. ib. 67:

    ut nihil, ne pro minimis quidem, debeant,

    Liv. 6, 41. —With gen.:

    minimum firmitatis minimumque virium,

    Cic. Lael. 13, 46:

    minimum pedibus itineris confectum,

    Liv. 44, 5:

    unde minimum periculi erat,

    id. 27, 15.— As adv. absol.:

    praemia apud me minimum valent,

    very little, Cic. Fam. 1, 9, 11; cf. Quint. 5, 10, 56:

    minimum distantia miror,

    Hor. Ep. 2, 1, 72:

    dormiebat minimum,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    medica secatur sexies per annos: cum minimum, quater,

    at least, Plin. 18, 16, 43, § 146:

    quam minimum credula postero (diei),

    as little as possible, Hor. C. 1, 11, 8:

    ita fiunt omnes partes minimum octoginta et una,

    at least, Varr. R. R. 2, 1, 12:

    quae (comprehensio) ex tribus minimum partibus constat,

    Quint. 5, 10, 5:

    in quo non minimum Aetolorum operā regii fugati atque in castra compulsi sunt,

    chiefly, particularly, Liv. 33, 6, 6:

    eae omnia novella sata corrumpunt, non minimum vites,

    Varr. R. R. 1, 2, 18.—Hence, adv.
    A.
    Posit.: parvē, a little, slightly (very rare), Vitr. 9, 6.—
    B.
    Comp.: mĭnus, less:

    aut ne quid faciam plus, quod post me minus fecisse satius sit,

    too little... too much, Ter. Hec. 5, 1, 4:

    ne quid plus minusve faxit,

    id. Phorm. 3, 3, 21 (v. plus, under multus):

    cum habeas plus, Pauperiem metuas minus,

    Hor. S. 1, 1, 93:

    ne mea oratio, si minus de aliquo dixero, ingrata: si satis de omnibus, infinita esse videatur,

    Cic. Sest. 50, 108:

    metus ipsi per se minus valerent, nisi, etc.,

    id. Div. 2, 72, 150:

    minus multi,

    not so many, Plaut. Mil. 3, 1, 138:

    minus multum et minus bonum vinum,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    ita imperium semper ad optumum quemque a minus bono transfertur,

    less good, not so good, Sall. C. 2, 6:

    quia Libyes quam Gaetuli minus bellicosi,

    Sall. J. 18, 12:

    minus diu vivunt,

    Plin. 14, 22, 28, § 141.—Rarely with comp.:

    minus admirabilior,

    Flor. 4, 2, 46 Duker: quare milites Metelli sauciabantur multo minus, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1; cf. Ov. M. 12, 554:

    civilem admodum inter initia ac paulo minus quam privatum egit,

    little less so than, nearly as much so as, Suet. Tib. 26:

    dimidio minus,

    Varr. R. R. 1, 22, 3.—With quam:

    nec illa minus aut plus quam tu sapiat,

    Plaut. As. 4, 1, 28:

    minus quam aequom erat feci,

    id. Aul. 3, 2, 10:

    respondebo tibi minus fortasse vehementer, quam abs te sum provocatus,

    Cic. Planc. 30, 72.—With atque:

    qui peccas minus atque ego?

    Hor. S. 2, 7, 96.—And elliptically, without a particle of comparison:

    minus quindecim dies sunt, quod, etc.,

    less than fifteen days, not yet fifteen days, Plaut. Trin. 2, 4, 1:

    madefactum iri minus XXX. diebus Graeciam sanguine,

    Cic. Div. 1, 32, 68:

    minus quinquennium est, quod prodiere,

    Plin. 15, 25, 30, § 104:

    cecidere duo milia haud minus peditum,

    Liv. 42, 6:

    cum centum et quinquaginta non minus adessent,

    id. 42, 28; Varr. R. R. 2, 2 fin.:

    ut ex suā cujusque parte ne minus dimidium ad Trebonium perveniret,

    Cic. Verr. 2, 1, 47, § 123:

    ut antequam baccae legantur, ne minus triduum serenum fuerit,

    Col. 12, 38, 6.—
    2.
    In partic.
    a.
    Non (haud) minus quam (atque), not less than, no less than, quite as:

    exanimatus evolat ex senatu, non minus perturbato animo atque vultu, quam si, etc.,

    Cic. Sest. 12, 28:

    existumans non minus me tibi quam liberos carum fore,

    Sall. J. 10, 1:

    non minus nobis jucundi atque illustres sunt ii dies, quibus conservamur quam illi quibus nascimur,

    Cic. Cat. 3, 1, 2; Quint. 2, 4, 8; 3, 7, 20:

    laudibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,

    Liv. 2, 60:

    haud minus ac jussi faciunt,

    Verg. A. 3, 561.—
    b.
    Non (neque) minus, equally, and as well, also: haec res [p. 1311] non minus me male habet quam te, Ter. Hec. 4, 2, 30: quae hominibus non minus quam liberi cara esse debent, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Ov. H. 19, 86:

    neque minus assiduis fessa choreis,

    also, Prop. 1, 3, 3.—
    c.
    Nihil minus, in replies, as a strong negation, by no means, Ter. Eun. 3, 1, 45: Py. At tu apud nos hic mane, Dum redeat ipsa. Ch. Nihil minus, id. ib. 3, 3, 29:

    nihil profecto minus,

    Cic. Off. 3, 20, 81; cf.: quid? a Tranione servo? Si. Multo id minus, Plaut. Most. 4, 3, 20.—
    d.
    Minus minusque, minus et (ac) minus, less and less: mihi jam minus minusque obtemperat. Ter. Heaut. 3, 3, 33:

    jam minus atque minus successu laetus equorum,

    Verg. A. 12, 616; Hor. C. 1, 25, 6:

    minus et minus,

    Ov. P. 2, 8, 73; id. H. 2, 129:

    minus ac minus,

    Plin. 11, 10, 10, § 26.—
    3.
    Transf., in a softened negation, not at all, by no means, not:

    quod intellexi minus,

    Ter. Eun. 4, 5, 11:

    nonnumquam ea quae praedicta sunt, minus eveniunt,

    Cic. Div. 1, 14, 24.—Esp.:

    si minus: monebo, si quem meministi minus,

    Plaut. Cas. 5, 4, 19:

    Syracusis, si minus supplicio affici, at custodiri oportebat,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69:

    quod si assecutus sum, gaudeo: sin minus, hoc me tamen consolor quod, etc.,

    id. Fam. 7, 1, 6 et saep.; so,

    minus formido ne exedat,

    Plaut. Curc. 1, 1, 45. —
    b.
    Quo minus, also written as one word, quominus, that not, from, after verbs of hindering, preventing, as impedio, recuso, deterreo, etc., Ter. And. 1, 2, 26:

    si te infirmitas valetudinis tenuit, quo minus ad ludos venires,

    Cic. Fam. 7, 1, 1; 7, 1, 6:

    hiemem credo prohibuisse, quo minus de te certum haberemus, quid ageres,

    id. Fam. 12, 5, 1:

    deterrere aliquem, quo minus, etc.,

    id. Tusc. 1, 38, 91:

    stetisse per Trebonium, quo minus oppido potirentur, videbatur,

    Caes. B. C. 2, 13 fin.; Quint. 12, 1, 16;

    v. also quo. —Ante-class. also in the reverse order, minus quo: ne vereatur, minus jam quo redeat domum,

    Ter. Hec. 4, 4, 8.—
    C.
    Sup., in two forms, parvissime (post-class.), and minime (class.), least, very little.
    1.
    par-vissĭmē:

    memorare aliquid,

    very briefly, with very few words, Cael. Aur. Acut. 2, 38. —
    2.
    mĭnĭmē, least of all, in the smallest degree, least, very little:

    cum minime vellem, minimeque opus fuit,

    Ter. Eun. 2, 3, 42:

    cum minime videbamur, tum maxime philosophabamur,

    Cic. N. D. 1, 3, 6; id. Or. 66, 222:

    mihi placebat Pomponius maxime, vel dicam minime displicebat,

    id. Brut. 57, 207:

    quod in miserrimis rebus minime miserum putabis, id facies,

    id. Fam. 14, 13:

    quod minime ad eos mercatores saepe commeant,

    very rarely, Caes. B. G. 1, 1, 3; Cic. de Or. 2, 79, 322.—Strengthened by quam:

    si non decore, at quam minime dedecore facere possimus,

    as little as possible, Cic. Off. 1, 31, 114; by omnium and gentium:

    ad te minime omnium pertinebat,

    id. Rosc. Am. 34, 96:

    minime gentium,

    Plaut. Poen. 3, 3, 77:

    heus, inquit, puer, arcesse Pamphilam,... illa exclamat, Minime gentium,

    not for any thing in the world, Ter. Eun. 4, 1, 11; id. Ad. 3, 2, 44.—
    B.
    In partic.
    a.
    For minimum, saltem, at least:

    is morbus erit longissimus minimeque annuus,

    Cels. 2, 8 fin. Targ.:

    pedes decem vel minime novem,

    Col. 1, 6, 6:

    sed id minime bis anno arari debet,

    id. 5, 9, 12; id. Arb. 16, 3.—
    b.
    In replies, as an emphatic negative, by no means, not at all, not in the least, Plaut. Curc. 1, 3, 50: Ba. Sed cessas? Pa. Minime equidem:

    nam hodie, etc.,

    Ter. Hec. 5, 3, 16: M. An tu haec non credis? A. Minime vero, Cic. Tusc. 1, 6, 10: num igitur peccamus? Minime vos quidem. id. Att. 8, 9, 2:

    minime, minime hercle vero!

    Plaut. Trin. 3, 3, 23; so in discourse: minime multi (= quam paucissimi). Ter. Eun. prol. 2: minume irasci decet. Plaut. Stich. 1, 1, 27; Sall. C. 51, 13.—Strengthened by gentium (cf.supra): Nau. Meriton' hoc meo videtur factum? De. Minime gentium, Ter. Phorm. 5, 8, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > parvus

  • 16 Plinianus

    Plīnĭus, i, m., Pliny, name of a Roman gens. The most celebrated are,
    I.
    C. Plinius Secundus, also called Major (the Elder), author of an encyclopedical work in 37 books, who lost his life in an eruption of Vesuvius, A. D. 79.—
    II.
    His nephew, C. Plinius Caecilius, also called Junior (the Younger), author of Letters and a Pane gyric on the emperor Trajan:

    facundus,

    Mart. 10, 19, 3.—
    III.
    Plinius Valerianus, a physician in the time of the emperor Constantine. —Hence, Plīnĭānus, a, um, adj., belonging to or named after a Pling, Plinian:

    rasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Plinianus

  • 17 Plinius

    Plīnĭus, i, m., Pliny, name of a Roman gens. The most celebrated are,
    I.
    C. Plinius Secundus, also called Major (the Elder), author of an encyclopedical work in 37 books, who lost his life in an eruption of Vesuvius, A. D. 79.—
    II.
    His nephew, C. Plinius Caecilius, also called Junior (the Younger), author of Letters and a Pane gyric on the emperor Trajan:

    facundus,

    Mart. 10, 19, 3.—
    III.
    Plinius Valerianus, a physician in the time of the emperor Constantine. —Hence, Plīnĭānus, a, um, adj., belonging to or named after a Pling, Plinian:

    rasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > Plinius

  • 18 praeniteo

    prae-nĭtĕo, ŭi, 2, v. n., to shine or glitter forth ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    vestes praenitent,

    App. M. 5, p. 162, 37:

    luna subito praenitens,

    Plin. 2, 9, 6, § 42:

    juvenis veste niveā praenitens,

    App. M. 11, p. 261, 21.—With dat.:

    cur tibi junior praeniteat,

    appear more attractive, Hor. C. 1, 33, 4:

    unius facies praenitet omnibus,

    shines brighter than they all, outshines them all, Sen. Med. 93.—
    II.
    Trop.:

    gentes, quarum titulis forum Augusti praenitet,

    Vell. 2, 39, 2:

    virtus Catonis conspicua atque praenitens,

    id. 2, 35, 1 (2, 59, 1 dub.).

    Lewis & Short latin dictionary > praeniteo

  • 19 requiesco

    rĕ-quĭesco, ēvi, ētum, 3 (sync. requierant, Cat. 84, 7:

    requierunt,

    Verg. E. 8, 4:

    requiesset,

    Cat. 64, 176:

    requiesse,

    Liv. 26, 22), v. n. and a.
    I.
    Neutr., to rest one ' s self, to rest, repose (very freq. and class.).
    A.
    Lit., Plaut. Ep. 2, 2, 21:

    legiones invicem requiescere atque in castra reverti jussit,

    Caes. B. C. 3, 98 fin.:

    ut in ejus sellā requiesceret,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    in nostris sedibus,

    Cat. 64, 176:

    lecto,

    Prop. 1, 8, 33; Tib. 1, 1, 43:

    hac humo,

    Ov. M. 10, 556 sq.:

    terrā Sabaeā,

    id. ib. 10, 480:

    somno molli,

    Cat. 66, 5:

    sub umbrā,

    Verg. E. 7, 10 et saep.:

    nullam partem noctis,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    hanc noctem mecum,

    Verg. E. 1, 80:

    longas noctes tecum,

    Tib. 6, 53:

    geminas Arctos Alcmenae,

    rested two nights for the sake of Alcmena, Prop. 2, 22 (3, 15), 25:

    requiescens a rei publicae pulcherrimis muneribus... requiescendi studium,

    Cic. Off. 3, 1, 2:

    a turbā rerum,

    Ov. P. 4, 5, 27:

    quamvis ille suā lassus requiescat avenā,

    Prop. 3, 32, 75. — In part. perf.: paululum requietis militibus, having rested themselves, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. E. 8, 4; v. under P. a.—
    b.
    Of things (mostly poet.):

    luce sacrā requiescat humus, requiescat arator,

    Tib. 2, 1, 5:

    aures omnibus,

    Cat. 84, 7:

    aures a strepitu hostili,

    Liv. 26, 22:

    postes,

    Prop. 1, 16, 15:

    navis in vacua harenā,

    id. 2, 25 (3, 20), 7:

    vitis in ulmo,

    rests, supports itself, Ov. M. 14, 665; cf.:

    cum tot sideribus caelum requievit in illo (Atlante),

    id. ib. 4, 661:

    infelix dum requiescit amor,

    Tib. 1, 2, 4:

    requiescit labor ille, etc.,

    Quint. 11, 2, 43:

    stilus lectione,

    id. 1, 12, 4:

    pectora requierunt,

    Stat. Th. 12, 514.—
    2.
    In partic., of the dead, to rest, repose in the grave: ubi (sc. in sepulcro) remissa humana vita corpus requiescat malis. Vides quanto haec (sc. verba Ennii) in errore versentur;

    portum esse corporis et requiescere in sepulcro putat mortuum,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107; Mart. 1, 94, 1:

    ossa quieta, precor, tutā requiescite in urnā,

    Ov. Am. 3, 9, 67; cf. Vulg. Apoc. 14, 13.—

    Freq. in epitaphs: hic requiescit,

    Petr. 71, 12; Mart. 6, 18, 1 al.:

    REQVIESCIT IN PACE D(omini),

    Inscr. Orell. 962.—
    B.
    Trop., to repose, find rest, take consolation:

    ubi animus ex multis miseriis atque periculis requievit,

    Sall. C. 4, 1:

    lacrimis fatigatur auditor et requiescit,

    Quint. 6, 1, 28:

    in alicujus Caesaris sermone, quasi in aliquo peropportuno deversorio,

    Cic. de Or. 2, 57, 234:

    in spe alicujus requiescere,

    id. Cael. 32, 79:

    requiescendum in hac lectione,

    Quint. 10, 1, 27: nisi eorum exitio non requieturam, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 886.—
    II.
    Act., to let rest; to stop, stay, arrest (only poet., and mostly with a homogeneous object): sol quoque perpetuos meminit requiescere cursus, Calvus ap. Serv. Verg. E. 8, 4:

    mutata suos requierunt flumina cursus,

    Verg. E. 8, 4; id. Cir. 232. — Hence, rĕquĭētus, a, um, P. a. (not ante - Aug.).
    1.
    Rested, refreshed:

    militem requietum, integrum (opp. itinere fatigatum et onere fessum),

    Liv. 44, 38 fin.:

    paululum requietis militibus,

    Sall. H. 1, 41 Dietsch:

    requietis et ordinatis suis,

    Front. Strat. 1, 6, 3; 2, 5, 25:

    ager,

    i. e. that has lain fallow, Ov. A. A. 2, 351.— Comp.:

    terra requietior et junior,

    Col. 2, 1, 5.—
    2.
    In econom. lang., that has lain or been kept for a long time, i. e. that is not fresh, stale:

    lac,

    Col. 7, 8, 1:

    ova,

    id. 8, 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > requiesco

См. также в других словарях:

  • Junior M.A.F.I.A. — Junior M.A.F.I.A. Origin Brooklyn, New York Genres Hip hop Years active 1994 1997 2005 2007 Labels Undeas /Atlantic Records Mega Media Records …   Wikipedia

  • Junior — comes from the Latin for younger. It may refer to: * Junior (suffix) (usually Jr ), the suffix given to a child with the exact name as a parent (typically a son and father) * US standard clothing size, where Junior is a women s clothing size *… …   Wikipedia

  • junior — [ ʒynjɔr ] adj. et n. • 1761; mot lat. « plus jeune », de juvenis « jeune », par l angl. 1 ♦ Se dit, quelquefois (dans le commerce ou encore plaisamment), du frère plus jeune pour le distinguer d un aîné, ou du fils pour le distinguer du père. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • Junior 8 — Junior 8, kurz J8, ist ein Programm von UNICEF mit Unterstützung der jeweiligen Präsidentschaft der Gruppe der Acht (G8). Es gibt Kindern und Jugendlichen die Möglichkeit ihre Positionen zu globalen Angelegenheiten im Rahmen der Gipfeltreffen der …   Deutsch Wikipedia

  • Junior — (o júnior, pues el DRAE recoge ambas formas, con tilde y sin tilde),[1] puede referirse a: Lo opuesto a senior. Juan y Junior, dúo musical de España; Junior Bridgeman, jugador de baloncesto de …   Wikipedia Español

  • junior — ra En la religión católica, ‘religioso joven que, después de haber profesado, sigue sujeto a la enseñanza y obediencia del maestro de novicios’: «Entre los muertos se contaron cuatro jesuitas: dos sacerdotes, un junior y un novicio» (GlzSuárez… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Junior — Jun ior (j[=u]n y[ e]r; 277), a. [L. contr. fr. juvenior, compar. of juvenis young. See {Juvenile}.] [1913 Webster] 1. Less advanced in age than another; younger. Abbreviated Jr. [1913 Webster +PJC] Note: Junior is applied to distinguish the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Junior — Ju‧ni‧or [ˈdʒuːniə ǁ ər] written abbreviation Jr. Jnr used after the name of a man who has the same name as his father, especially in the US: • John J. Wallace Jr * * * Ⅰ. junior UK US /ˈdʒuːniər/ adjective ► …   Financial and business terms

  • junior — JUNIÓR, OÁRĂ, juniori, oare, subst., adj. 1. s.m. şi f., adj. (Sportiv) care are vârsta între circa 13 şi 19 ani, limitele de vârstă variind de la o specialitate sportivă la alta. 2. s.m. (Pe lângă un nume propriu de persoană, în opoziţie cu… …   Dicționar Român

  • júnior — 1. Voz procedente del comparativo latino iunior (‘más joven’), cuyo uso actual en español se ha revitalizado por influjo del inglés junior. En español debe escribirse con tilde por ser voz llana terminada en consonante distinta de n o s (→ tilde2 …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Junior M.A.F.I.A — Junior M.A.F.I.A. Junior M.A.F.I.A. Pays d’origine  États Unis Genre(s) Hip Hop, Gangsta rap Années actives …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»