-
1 jarl
с. м. р. - a- ярлд-а. eorl граф (а. earl), д-в-н. erl, ш., д., нор. jarl -
2 jarl
[ja(r)d̥l̥]m jarls, jarlarярл, князь; наместник, губернатор -
3 bæjarlækur
[b̥aijarlai:kʰʏr̬]mручей, протекающий возле усадьбы -
4 drepa
v. сильн. V; praes. drep; praet. drap, pl. drápum; conj. dræpa; pp. drepinn1. с acc. или absol.:1) ударять, бить, стучатьdrepa e-n vendi — ударить кого-л. палкой
2) убивать, умерщвлять3) брать, бить ( в шахматах)2. с dat.:2) засучивать ( рукава), подбирать ( подол)3) окунать, макатьdrepa skeggi í Breiðafjǫrð — окунуть бороду в Брейдафьорд, т. е.утонуть, Ld. 74
drepa barni í vatn — погружать ребёнка в воду, т. е. крестить
* * *гл. сильн. V убиватьд-а. drepan, д-в-н. treffen попадать (н. treffen), ш. dräpa, д. dræbe, нор. drepe; (ш. träffa попадать, д. træffe то же, нор. treffe то же — н. заим. -
5 ganga
I.v. сильн. VII; praes. geng, pl. gǫngum; praet. gekk, pl. gengum; pp. genginn1) идти пешкомreið jarl, en Karkr gekk — ярл ехал верхом, а Карк шёл пешком
2) ходить, идти3) пастись9) продолжаться, длиться□II.f. -ōn-, косв. gǫngu* * *ganga at нападать
ganga eptir сбываться
ganga frá лишиться
í gegn gangask идти друг против друга
ganga út выходить
næst gengr Gunnari всего больше похож на Гуннара
eitt skyldi ganga yfir okkr bæði одна судьба должна быть у нас обоих
г. gaggan, д-а., д-в-н., д-с. gangan, д-ш. ganga, д-д. gange; первонач. не связано с д-а. gān (а. go), д-в-н. gēn (н. gehen), gān, д-ш. gā, ш., д., нор. gå -
6 há·sæti
-
7 konungr
m. -a-конунг, корольhvárki em ek konungr né jarl, ok þarf ekki at gøra hásæti undir mik — я не конунг и не ярл, нечего подставлять мне почётное сиденье, Nj. 116
Dyggvi var fyrstr konungr kallaðr sinna ættmanna, en áðr vóru þeir dróttnar kallaðir — Дюггви был первым из своих родичей назван конунгом, а до этого они назывались «дроттины», Yngl. 17
посл.til frægðar skal konung hafa, en ekki til langlífis — конунг нужен для славы, а не для долголетия
посл.mǫrg eru konungs eyru — много ушей у конунга, Ó. T. 82, Har. S. Harð. 69
☞ С XIV в. использовалось сокр. kóngr; в старых рукописях обычно сокращалось до kḡr, kḡ, kḡs.* * *с. м. р. - a- конунг, корольд-а. cyning (а. king), д-в-н. kuning (н. König), ш. konung, kung, д., нор. konge; (ф. kuningas — герм. заим., р. князь — то же); от konr -
8 verða
v. сильн. III; praes. verð; praet. varð, pl. urðum; conj. yrða; pp. orðinn, vorðinn1) случаться, происходить, иметь местоætluðu allir, at þeir myndi tala um mál sitt, en þat varð ekki — все ожидали, что они станут говорить о своём деле, но этого не случилось, Nj. 8
2) (e-m) случаться, происходить (с кем-л.)þat varð Skarphéðni, at stǫkk í sundr skóþvengr hans — у Скарпхедина лопнул ремень на обуви, Nj. 92
3) оказываться, встречаться, попадать(ся)í lœk þann, er þar verðr — в ручей, что находится там, Eg. 33
varð fyrir þeim fjǫrðr — перед ними оказался фьорд, они обнаружили фьорд
verða á leið e-s — оказаться на чьём-л. пути, повстречаться кому-л.
6) становиться, делаться ( глагол-связка)с прилагательными:verða glaðr [hryggr, reiðr] — обрадоваться [опечалиться, рассердиться]
áðr Haraldr inn hárfagri yrði dauðr — до того, как умер Харальд Прекрасноволосый, Íb. 3
с причастиями:verða þeir ekki fundnir — их не нашли, Gísl. 28
þeim varð litit til hafs — взгляд их упал на море, они случайно посмотрели в сторону моря
с наречиями:Þórólfr varð vel við skaða sinn — Торольв стойко [мужественно] перенёс свою потерю, отнёсся к своей потере спокойно, Eg. 18
jarl varð illa við þetta — ярл был очень недоволен этим [раздосадован, возмущён, раздражён]
7) (с infin.) быть должным, быть вынужденным, долженствоватьþat verðr hverr at vinna, er ætlat er — каждый должен делать то, что ему предназначено, т. е. всякому своя судьба, Nj. 6
þar er bera verðr til grjót — там, куда должны были принести камни
verð ek nú flýja — теперь я вынужден бежать, Ó. H. 179
□* * *гл. сильн. III становиться, случаться, происходить; попадать; долженствовать; þá varð ek verða тогда пришлось мне статьг. waírþan, д-а. weorðan, д-в-н. werdan (н. werden), ш. varda, д. vorde; к лат. vertere повертывать, р. вертеть, верста -
9 vægja
-
10 hvert
adv. interrog. (neut. sing. от hverr)1) куда?Gunnarr sagði þeim, hvert hann ætlaði — Гуннар сказал им, куда направляется, Nj. 49
jarl spurði, hvert hann fœri þaðan — ярл спросил, куда он делся, Nj. 88
2) hvert er — куда бы ниhvert er hann fór — куда бы он ни отправился, Nj. 91
-
11 Skúli
m. propr.Скули ( мужское имя)Skúli (jarl, hertogi) Bárðarson — Скули (1189–1240), единокровный брат конунга Инги, тесть конунга Хакона, норвежский ярл (с 1217) и герцог (с 1237)
-
12 slag
n., pl. slǫg1) удар2) перен. поражениеveita [gefa] e-m slag — наносить поражение
3) небольшой бой, стычка, схватка, противоп. orrosta (генеральное, тщательно подготовленное сражение)jarl átti tvær fólkorrostur, en mǫrg slǫg ok manndráp — у ярла было два больших сражения, но много стычек и убийств
-
13 stǫng
f., gen. stangar, dat. stǫngu; pl. stangir и stengr1) палка, шест, жердь2) древко флага, флагшток, = merkisstǫng -
14 týnast
vdep. слаб. -ia-гибнуть; терпеть крушение ( о судне)Hákon jarl týndist í hafi — Хакон ярл утонул в море, Ó. H. 184
См. также в других словарях:
Jarl — Jarl, verwandt mit dem englischen „Earl“, war ab der Germanischen Eisenzeit[1] (375 n. Chr.) bis ins Hochmittelalter ein Fürstentitel in den nordischen Ländern. Die früheste Verwendung des Jarlsbegriffs taucht in Runen Inschriften aus dem 5.… … Deutsch Wikipedia
JARL — bezeichnet: Jarl, ab der germanischen Eisenzeit und bis ins Hochmittelalter ein Fürstentitel in den nordischen Ländern Jarl als Amtsbezeichnung: Birger Jarl (um 1210–1266), schwedischer Staatsmann Håkon Jarl (935–995), der Sohn von Sigurd… … Deutsch Wikipedia
Jarl — es, en las lenguas nórdicas, el equivalente al título de conde o de duque (cf. el inglés «earl»). En la mitología nórdica, Jarl era el hijo de Ríg (Heimdal) y de Modir (la sangre más pura). Ríg habla a Jarl acerca de las runas y otras magias, así … Wikipedia Español
Jarl — or JARL may refer to:*Japan Amateur Radio League *The Scandinavian Viking Age form of earlPeople with the given name Jarl: *Jarl Wahlström (1918–1999), 12th General of The Salvation Army … Wikipedia
Jarl — Jarl, n. [Icel., nobleman, chief. See {Earl}.] A chief; an earl; in English history, one of the leaders in the Danish and Norse invasions. Longfellow. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Jarl — der; s, s <aus altnord. jarl »vornehmer Mann, Adliger«, verwandt mit engl. earl »Graf«>: 1. normannischer Edelmann. 2. Statthalter in Skandinavien (im Mittelalter) … Das große Fremdwörterbuch
jarl — jarl; jarl·ite; … English syllables
Jarl — Jarl, in den alten Skandinavischen Reichen ein von den Königen eingesetzter Statthalter … Pierer's Universal-Lexikon
Jarl — (altnordisch, entspricht dem altsächs. erl, angelsächs. eorl; daraus das engl. Earl [s. d.]), bei den Nordgermanen Bezeichnung des mit Herrscherrecht ausgestatteten Adels, bestehend aus edlen Geschlechtern, die mit königlicher Gewalt, aber… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Jarl — Jarl, in den altskandinav. Reichen ein vom König eingesetzter Statthalter … Kleines Konversations-Lexikon
jarl — ● jarl nom masculin Titre de noblesse, au Moyen Âge, dans les royaumes scandinaves … Encyclopédie Universelle