-
61 extremum
exter or extĕrus (both forms only post-class. and very rare), tĕra, tĕrum, adj. [ comp. form, from ex], on the outside, outward, of another country, family, etc., foreign, strange (syn.: extraneus; alienus, peregrinus, adventicius).I.Pos. (in Cic. and Caes. used in the plur.):II.quod exter heres praestare cogeretur,
strange, Dig. 31, 1, 69:emancipatus vero aut exterus non aliter possunt hereditatem quaerere quam si, etc.,
ib. 29, 2, 84; cf. ib. 31, 1, 67, § 4:tactus corporis est sensus, vel cum res extera sese Insinuat, vel, etc.,
Lucr. 2, 435:vis,
id. 2, 277:haec lex socialis est, hoc jus nationum exterarum est,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18:exterarum gentium multitudo,
Suet. Caes. 84:non modo vestris civibus, verum etiam exteris nationibus,
Cic. Font. 11, 25; cf.:apud exteras civitates,
Cic. Caecin. 34, 100:apud exteras nationes,
Caes. B. C. 3, 43 fin.;ad nationes exteras,
Quint. 11, 1, 89:apud exteros,
Plin. 18, 3, 5, § 22 et saep.:ab extero hoste atque longinquo,
Cic. Cat. 2, 13.—In neutr. plur. with gen.:ad extera Europae noscenda missus Himilco,
Plin. 2, 67, 67, § 169:ad extera corporum,
id. 22, 23, 49, § 103.—Comp.: extĕrĭor, us (in signif. scarcely differing from its pos.), outward, outer, exterior; opp. interior (rare but class.):III.cum alterum fecisset exteriorem, interiorem alterum amplexus orbem,
Cic. Univ. 7; cf.:simul ex navibus milites in exteriorem vallum tela jaciebant... et legionarii, interioris munitionis defensores,
Caes. B. C. 3, 63, 6:colle exteriore occupato,
id. B. G. 7, 79, 1:circumire exteriores mutiones jubet,
id. ib. 7, 87, 4:pares munitiones contra exteriorem hostem perfecit,
id. ib. 7, 74:comes exterior,
i. e. on the left side, Hor. S. 2, 5, 17.—Sup. in two forms, extrēmus and extĭmus or extŭmus [ sup. of ex; cf. Gr. eschatos, Curt. Gr. Etym. p. 387].A.extrēmus, a, um (which in post-class. lang. is itself compared; comp.:1.extremior,
App. M. 1, p. 105; 7, p. 188; sup.:extremissimus,
Tert. Apol. 19), the outermost, utmost, extreme (so most freq.; cf.: ultimus, postremus, novissimus, supremus, imus).Lit.:2.extremum oppidum Allobrogum est Geneva,
Caes. B. G. 1, 6, 3:flumen Axona, quod est in extremis Remorum finibus,
on the farthest borders, id. ib. 2, 5, 4:fines,
Liv. 39, 28, 2; 45, 29, 14; cf.:ad extremum finem provinciae Galliae venerunt,
id. 40, 16, 5:impiger extremos currit mercator ad Indos,
the remotest, Hor. Ep. 1, 1, 45:Tanaïs,
id. C. 3, 10, 1:in extrema fere parte epistolae,
near the end, Cic. Att. 6, 1, 20; cf.:in codicis extrema cera,
id. Verr. 2, 1, 36, § 92; but to denote the last part of a thing it is used more freq. in immediate connection with the substantive denoting the whole:quibus (litteris) in extremis,
at its end, id. Att. 14, 8, 1; cf.:in qua (epistola) extrema,
id. ib. 13, 45, 1:in extremo libro tertio,
at the end of the third book, id. Off. 3, 2, 9:in extrema oratione,
id. de Or. 1, 10, 41:in extremo ponte turrim constituit,
Caes. B. G. 6, 29, 3; cf.:ad extremas fossas castella constituit,
id. ib. 2, 8, 3:ab extremo agmine,
id. ib. 2, 11, 4:in extrema Cappadocia,
Cic. Fam. 15, 4, 4:extremis digitis aliquid attingere,
id. Cael. 12, 28 et saep. —In the neutr. absol. and as subst.: extrē-mum, i, n., an end, the end: divitias alii praeponunt, alii honores, multi etiam voluptates;beluarum hoc quidem extremum,
Cic. Lael. 6, 20:quod finitum est, habet extremum,
id. Div. 2, 50, 103:missile telum hastili abiegno et cetera tereti, praeterquam ad extremum,
at the end, Liv. 21, 8, 10: in "Equo Trojano" scis esse in extremo "sero sapiunt," Cic. Fam. 7, 16, 1; cf.:quod erat in extremo,
id. Att. 6, 9, 1.—With gen.:aliquid ad extremum causae reservatum,
Cic. Deiot. 13, 35 (cf. infra, 2. a. fin.):caelum ipsum, quod extremum atque ultumum mundi est,
id. Div. 2, 43, 91:ab Ocelo, quod est citerioris provinciae extremum,
Caes. B. G. 1, 10, 5:summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus,
Plin. 11, 37, 68, § 179:in extremo montis,
Sall. J. 37, 4.— In plur.:extrema agminis,
Liv. 6, 32, 11:extrema Africae,
Plin. 8, 10, 10, § 31:extrema Galliae,
Flor. 3, 3, 1; 3, 20, 12; Tac. H. 5, 18; id. A. 4, 67; 4, 74.—Trop.a.In respect to time or the order of succession, the latest, last:a.inter prioris mensis senescentis extremum diem et novam lunam,
Varr. L. L. 6, § 10 Müll.:mensis anni Februarius,
Cic. Leg. 2, 21, 54:tempore diei,
Hirt. B. G. 8, 15, 6:eam amicitiam ad extremum finem vitae perduxit,
Liv. 37, 53, 8:matres ab extremo conspectu liberorum exclusae,
Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:manus extrema non accessit operibus ejus,
the finishing hand, the last touches, id. Brut. 33, 126:extremum illud est, ut te orem et obsecrem,
it remains only, id. Fam. 4, 13, 7; id. Att. 11, 16, 5.—To denote the last part of a thing (cf. above, 1.): quod eo die potest videri extrema et prima luna, i. e. the end and the beginning, Varr. L. L. l. l.:usque ad extremam aetatem ab adolescentia,
Nep. Cato, 2, 4; id. Att. 10, 3; cf.: ita tantum bellum Cn. Pompeius extrema hieme apparavit, ineunte vere suscepit, media aestate confecit, Cic. de lmp. Pomp. 12, 35:extremo anno,
Liv. 2, 64, 1:extremo tempore,
in the last time, at last, Nep. Dat. 10; id. Epam. 9; id. Eum. 5, 3 al.:extrema pueritia,
Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:extremo Peloponnesio bello,
Nep. Con. 1, 2: extremus dies, the close of day, the evening, Sil 7, 172; 14, 8.— Subst.:illum Praeteritum temnens extremos inter euntem,
Hor. S. 1, 1, 116; cf.: extremi primorum, extremis [p. 708] usque priores, id. Ep. 2, 2, 204:extremus dominorum,
Tac. H. 4, 42 fin.:die extremum erat,
Sall. J. 21, 2:extremum aestatis,
id. ib. 90, 1:extremo anni,
Liv. 35, 11, 1:sub extremum noctis,
Sil. 4, 88 al. —Prov.: extrema semper de ante factis judicant (cf. our wise after the event), Pub. Syr. 163 Rib.— Adv.: extremum.For the last time:b.alloquor extremum maestos abiturus amicos,
Ov. Tr. 1, 3, 15: cum diu occulte suspirassent, postea jam gemere, ad extremum vero loqui omnes et clamare coeperunt.—At last, finally, Cic. Att. 2, 21, 2:b.extremum tenues liquefacta medullas Tabuit,
Ov. M. 14, 431.—Adverb. phrase:ad extremum,
id. Phil. 13, 20, 45; Caes. B. G. 4, 4, 2 et saep.; cf., strengthened by tum:invenire quod dicas... deinde... post... tum ad extremum agere ac pronuntiare,
Cic. de Or. 2, 19, 79; and strengthened by denique:ad extremum ipsa denique necessitate excitantur,
id. Sest. 47, 100:decimo loco testis exspectatus et ad extremum reservatus dixit, etc.,
till the end, to the last, id. Caecin. 10, 28:ad extremum,
Ov. P. 1, 9, 28; 3, 7, 20;for which: in extremum (durare),
id. H. 7, 111:qui extremo mortuus est,
at last, Dig. 32, 1, 81:extremo,
Nep. Ham. 2, 3.—Extreme in quality or degree; used, like ultimus, to denote both the highest and the lowest grade.(α).The utmost, highest, greatest: cum extremum hoc sit (sentis enim, credo, me jam diu, quod telos Graeci dicunt, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum:(β).licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere) cum igitur hoc sit extremum, congruenter naturae vivere, etc.,
Cic. Fin. 3, 7, 26:extremam famem sustentare,
Caes. B. G. 7, 17, 3:ad extrema et inimicissima jura tam cupide decurrebas,
Cic. Quint. 15, 48; cf.:decurritur ad illud extremum atque ultimum S. C., Dent operam consules, etc.,
Caes. B. C. 1, 5, 3:extremam rationem belli sequens,
id. ib. 3, 44, 1:neque aliud se fatigando nisi odium quaerere, extremae dementiae est,
is the height of madness, Sall. J. 3, 3:in extremis suis rebus,
in the utmost, greatest danger, Caes. B. G. 2, 25 fin.:res,
Suet. Ner. 6 fin.; cf.:res jam ad extremum perducta casum,
Caes. B. G. 3, 5, 1:necessitate extrema ad mortem agi,
Tac. A. 13, 1.— Subst.: si nihil in Lepido spei sit, descensurum ad extrema, to desperate measures, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:ad extrema perventum est,
Curt. 4, 14, 14:ad extrema ventum foret, ni, etc.,
Liv. 2, 47, 8:compellere ad extrema deditionis,
to surrender at discretion, Flor. 4, 5; cf.:famem, ferrum et extrema pati,
Tac. H. 4, 59:plura de extremis loqui,
id. ib. 2, 47 al.:res publica in extremo sita,
Sall. C. 52, 11;Sen. de Ira, 1, 11, 5.—Adverb.: improbus homo, sed non ad extremum perditus,
utterly, Liv. 23, 2, 4.—The lowest, vilest, meanest (perh. not ante-Aug.):B.mancipia,
Sen. Ep. 70 fin.:latrones,
App. M. 3, p. 131:quidam sortis extremae juvenis,
Just. 15, 1:alimenta vitae,
Tac. A. 6, 24:extremi ingenii est,
Liv. 22, 29, 8.—extĭmus or extŭmus, a, um, the outermost, farthest, most remote (rare but class.):novem orbes, quorum unus est caelestis, extimus, qui reliquos omnes complectitur,
Cic. Rep. 6, 17:circum caesura membrorum,
Lucr. 3, 219; 4, 647:promontorium Oceani,
Plin. 5, 1, 1, § 1:gentes,
id. 2, 78, 80, § 190: factus sum extimus a vobis, i. e. discarded, estranged, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 609 P.— Subst.:Apuliae extima,
the borders, Plin. 6, 34, 39, § 217. -
62 furia
fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.I.Appellatively (only poet. for furor or rabies):II.unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,
Verg. A. 1, 41:ubi concepit furias,
i. e. became furious, id. ib. 4, 474:tauri,
Mart. 2, 43, 5:canum,
Grat. Cyneg. 392:in furias agitantur equae,
i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:auri,
the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,
in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:honestae (Sagunti),
Stat. S. 4, 6, 84.—Of things: tranare sonoras Torrentum furias,
the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).A.Prop.:B.Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,
Cic. N. D. 3, 18, 46:ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,
id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.(α).Plur.:(β).itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,
Cic. Sull. 27, 76:Furiae Catilinae,
id. Par. 4, 1, 27:sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,
Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,
urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:illa furia ac pestis patriae,
Cic. Sest. 14, 33;of the same,
id. ib. 17, 39; cf.also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,
id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,
Liv. 21, 10, 11. -
63 Furiae
fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.I.Appellatively (only poet. for furor or rabies):II.unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,
Verg. A. 1, 41:ubi concepit furias,
i. e. became furious, id. ib. 4, 474:tauri,
Mart. 2, 43, 5:canum,
Grat. Cyneg. 392:in furias agitantur equae,
i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:auri,
the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,
in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:honestae (Sagunti),
Stat. S. 4, 6, 84.—Of things: tranare sonoras Torrentum furias,
the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).A.Prop.:B.Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,
Cic. N. D. 3, 18, 46:ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,
id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.(α).Plur.:(β).itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,
Cic. Sull. 27, 76:Furiae Catilinae,
id. Par. 4, 1, 27:sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,
Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,
urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:illa furia ac pestis patriae,
Cic. Sest. 14, 33;of the same,
id. ib. 17, 39; cf.also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,
id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,
Liv. 21, 10, 11. -
64 furiae
fŭrĭa, ae, f., and, more commonly, plur.: fŭrĭae, ārum, f. [furo], violent passion, rage, madness, fury.I.Appellatively (only poet. for furor or rabies):II.unius ob noxam et furias Ajacis Oï_lei,
Verg. A. 1, 41:ubi concepit furias,
i. e. became furious, id. ib. 4, 474:tauri,
Mart. 2, 43, 5:canum,
Grat. Cyneg. 392:in furias agitantur equae,
i. e. furious, ardent desire, Ov. A. A. 2, 478; Verg. G. 3, 244; Prop. 4 (5), 4, 68:auri,
the fierce greediness for gold, Sil. 2, 500:ergo omnis furiis surrexit Etruria justis,
in just fury, just wrath, Verg. A. 8, 494:honestae (Sagunti),
Stat. S. 4, 6, 84.—Of things: tranare sonoras Torrentum furias,
the wild raging, roaring, Claud. III. Cons. Hon. 45.—As a nom. prop.: Fŭrĭae, the three goddesses of vengeance (Allecto, Megaera, and Tisiphone), the Furies (syn.: Dirae, Eumenides).A.Prop.:B.Furiae deae sunt speculatrices, credo, et vindices facinorum et scelerum,
Cic. N. D. 3, 18, 46:ut eos agitent insectenturque Furiae, non ardentibus taedis, sicut in fabulis sed angore conscientiae,
id. Leg. 1, 14, 40; cf. id. Rosc. Am. 24, 66 sq.; id. Pis. 20, 46; Auct. ap. Quint. 9, 3, 47; Verg. A. 3, 331; Hor. S. 2, 3, 135; 1, 8, 45 al.—Transf., in gen., avenging spirits, tormenting spirits.(α).Plur.:(β).itaque eos non ad perficiendum scelus sed ad luendas rei publicae poenas furiae quaedam incitaverunt,
Cic. Sull. 27, 76:Furiae Catilinae,
id. Par. 4, 1, 27:sceleratum vicum vocant, quo amens, agitantibus furiis sororis ac viri, Tullia per patris corpus carpentum egisse fertur,
Liv. 1, 48, 7; cf. id. 1, 59 fin.; 40, 10, 1:his muliebribus instinctus furiis Tarquinius circumire et prensare patres, etc.,
urged on by this female tormenting spiril, this fury of a woman, id. 1, 47, 7.—Sing., applied to persons who are furious or who are plotting mischief, a fury. —So of Clodius:illa furia ac pestis patriae,
Cic. Sest. 14, 33;of the same,
id. ib. 17, 39; cf.also: illa furia muliebrium religionum, qui non pluris fecerat Bonam Deam quam tres sorores,
id. Fam. 1, 9, 15; id. Q. Fr. 3, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 141:hunc juvenem (i. e. Hannibalem) tamquam furiam facemque hujus belli odi ac detestor,
Liv. 21, 10, 11. -
65 furiosus
fŭrĭōsus, a, um, adj. [furiae], full of madness or rage, mad, raging, furious (freq. and class.; syn. v. furialis): lex XII. Tabularum) est: SI FVRIOSVS EST, AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148; cf.:itaque non est scriptum: SI INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT, etc.,
Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Rep. 3, 33:ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum putem?
id. Pis. 20, 47:aiunt hominem, ut erat furiosus, respondisse, etc. (shortly before: hominem longe audacissimum et insanissimum),
id. Rosc. Am. 12, 33; cf. Hor. S. 2, 3, 222; 207; 303:dormientium et vinolentorum et furiosorum visa imbecilliora esse quam vigilantium, siccorum, sanorum,
Cic. Ac. 2, 27, 88:mulier jam non morbo sed scelere furiosa,
id. Clu. 65, 182:furiosus vultus et acer,
Lucr. 6, 1184:quod si delira haec furiosaque cernimus esse,
id. 2, 985; Asin. ap. Quint. 9, 2, 9:exululant comites, furiosaque tibia flatur,
i. e. inciting to frenzy, maddening, Ov. F. 4, 341:laevam involvere togā, etc.... paene furiosum est,
Quint. 11, 3, 146: quaedam pars exercitus non minus furiosa est, quam qui cum Antonio fuerunt, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2:bello furiosa Thrace,
Hor. C. 2, 16, 5:cupiditas effrenata ac furiosa,
Cic. Cat. 1, 10, 25: fervido quodam et petulanti et furioso genere dicendi, id. Brut. 68, 241:dictum,
Quint. 11, 1, 37:vociferatio,
id. 2, 18, 8:initium,
id. 3, 8, 59:inceptum,
Liv. 36, 34, 3:vota,
Ov. M. 10, 370.—Esp., in law, insane, =non compos mentis:furiosus mutusve morbosi sunt,
Gell. 4, 2, 15:furiosus nullum negotium gerere potest, quia non intelligit quid agat,
Gai. Inst. 3, 106:infans non multum a furioso differt,
id. ib. 3, 109; Paul. Sent. 2, 17, 10 et saep.— Comp.:furiosior amor,
Ov. M. 9, 737:quanto hoc furiosius atque Majus peccatum est,
Hor. S. 1, 3, 83.— Sup.:nisi eum furiosissimum judicas,
Cic. Deiot. 5, 15:contiones furiosissimae Publii,
id. Att. 4, 3, 4.—Hence, adv.: fŭrĭōse, furiously, madly:etsi solet eum, cum aliquid furiose fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.— Comp.:servo in se cum gladio furiosius irruente,
Spart. Hadr. 12, 5. -
66 intemperiae
I.Lit., of the weather:II.calamitates intemperiasque prohibessis,
Cato, R. R. 141. —Trop., folly, madness, insanity: Quae te intemperiae tenent? what storm has got hold of you? i. e. what are you raving about? Plaut. Mil. 2, 5, 24:larvae hunc atque intemperiae insaniaeque agitant senem,
id. Aul. 1, 1, 32; 4, 4, 15; id. Ep. 3, 4, 39: intemperiarum pleni, disquietude, Gell. praef. § 19. -
67 intemperies
I.Lit.:II.caeli,
Liv. 8, 18:aquarum,
immoderate rains, id. 3, 31.— Hence, transf., a tempest, storm, i. e. calamity:intemperies modo in nostram advenit domum,
Plaut. Capt. 4, 4, 3.—Trop.A.Intemperate behavior, outrageous conduct, fury, madness, insanity, folly:B.amici,
Cic. Att. 4, 6:cohortium,
Tac. H. 1, 64:mulierum,
Gell. 1, 23, 11: intemperies ista quae melancholia dicitur, id. 18, 7, 4.— Plur.:has ejus (Xanthippes) intemperies in maritum demirari,
Gell. 1, 17, 2. —In gen., intemperance:ebrietatis,
Just. 12, 13, 10. -
68 Learcheus
Lĕarchus, i, m., = Learchos, the son of Athamas and Ino, whom Athamas, in a fit of madness, killed, Ov. M. 4, 515; id. F. 6, 479; Hyg. Fab. 1, 2.—Hence,II. -
69 Learchus
Lĕarchus, i, m., = Learchos, the son of Athamas and Ino, whom Athamas, in a fit of madness, killed, Ov. M. 4, 515; id. F. 6, 479; Hyg. Fab. 1, 2.—Hence,II. -
70 lymphatus
-
71 lytta
lytta, ae, f., = lutta, a worm under a dog's tongue, said to cause madness, Plin. 29, 5, 32, § 100. -
72 maenomenon mel
maenŏmĕnon mel, n., = mainomenon meli, a kind of honey in Pontus, which was said to cause madness, Plin. 21, 13, 45, § 77. -
73 Mania
1.Mānĭa, ae, f.I.In the Roman religion, the mother of the Lares, Varr. L. L. 9, § 61 Müll.; Macr. S. 1, 7, 34 sq.; Arn. 3, 124; Mart. Cap. 2, § 164.—II.A bugbear, bugaboo for children, Arn. 6 fin.; cf.: Maniae turpes deformesque personae, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.2.mănĭa, ae, f., = mani:a, madness (syn.: furor, insania, v. Cic. Tusc. 3, 5, 11), Cael. Aur. Acut. 3, 12, 107.—As a disease of cattle, Veg. Vet. 3, 2, 19 Gesn. (Schneid. insania).3.Mānĭa, ae, v. Manius. -
74 mania
1.Mānĭa, ae, f.I.In the Roman religion, the mother of the Lares, Varr. L. L. 9, § 61 Müll.; Macr. S. 1, 7, 34 sq.; Arn. 3, 124; Mart. Cap. 2, § 164.—II.A bugbear, bugaboo for children, Arn. 6 fin.; cf.: Maniae turpes deformesque personae, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.2.mănĭa, ae, f., = mani:a, madness (syn.: furor, insania, v. Cic. Tusc. 3, 5, 11), Cael. Aur. Acut. 3, 12, 107.—As a disease of cattle, Veg. Vet. 3, 2, 19 Gesn. (Schneid. insania).3.Mānĭa, ae, v. Manius. -
75 maniosus
mănĭōsus, a, um, adj. [2. mania], full of madness, utterly crazed, Amm. 28, 4, 16 dub. (al. famosus). -
76 Megara
1.Mĕgăra, ae, m., a Numantine, Flor. 2, 18, 4.2.Mĕgăra, ae, f., and Mĕgăra, ōrum, n. ( abl. plur. Megaribus for Megaris, Plaut. Pers. 1, 3, 57), = ta Megara.I.A city in the country of Megaris, the birthplace of Euclid.A.Fem., Cic. Div. 1, 27, 57; Mart. 11, 43, 6.—B.Neutr., Plaut. Merc. 3, 4, 60; Liv. 28, 7, 16.—II.Mĕgă-ra, ae, f., a city of Sicily, Liv. 24, 30 sq.; Sil. 14, 273; Serv. ad Verg. E. 1, 55; v. Megaris, II.3.Mĕgăra, ae, f., wife of Hercules, whom, in his madness, he destroyed, together with her children, Hyg. Fab. 31. -
77 Melicerta
Mĕlĭcerta and Mĕlĭcertes, ae, m., = Melikertês, son of Ino and the Theban king Athamas. His mother, pursued by her husband in his madness, threw herself into the sea with Melicerta, who became a seagod, called by the Greeks Palaemon, and by the Romans Portunus, Ov. M. 4, 522; cf. Verg. G. 1, 437; Ov. F. 6, 485 sq.; Pers. 5, 103. -
78 Melicertes
Mĕlĭcerta and Mĕlĭcertes, ae, m., = Melikertês, son of Ino and the Theban king Athamas. His mother, pursued by her husband in his madness, threw herself into the sea with Melicerta, who became a seagod, called by the Greeks Palaemon, and by the Romans Portunus, Ov. M. 4, 522; cf. Verg. G. 1, 437; Ov. F. 6, 485 sq.; Pers. 5, 103. -
79 phrenesis
phrĕnēsis, is, f., = phrenêsis, madness, delirium, frenzy:phrenesis tum demum est, cum continua dementia esse incipit, etc.,
Cels. 3, 18 (al. phrenitis; shortly before written as Greek, phrenêsis):die et phrenesin et insaniam viribus necessariam, Sen. de Ira, 1, 13, 3: manifesta,
Juv. 14, 136; Ser. Samm. 7, 90; Prud. Hamart. 125. -
80 pio
pĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [pius].I. B.Lit.:II.Silvanum lacte piabant,
Hor. Ep. 2, 1, 143:ossa,
Verg. A. 6, 379:busta (i.e. Manes),
Ov. M. 13, 515:Janus Agonali luce piandus erit,
id. F. 1, 318.—Transf.A.To honor with religious rites, to celebrate:B.ubi piem Pietatem,
Plaut. As. 3, 1, 3:aras ture,
Prop. 3, 10 (4, 9), 19:in magicis astra piare focis,
to perform sacred rites, id. 1, 1, 20.—To purify with sacred rites (syn.:C.procuro, lustro): si quid tibi piandum fuisset,
Cic. Dom. 51.—To make or seek to make good, to atone for, expiate:D. E.damna,
Ov. A. A. 3, 160:mors morte pianda est,
id. M. 8, 483:fulmen,
to avert by sacrifice the misfortune portended by lightning, id. F. 3, 291:nefas triste,
to atone for, avert the penalty, Verg. A. 2, 184; Ov. H. 19, 194:cometes terrificum sidus, ac non leviter piatum,
Plin. 2, 25, 23, § 92.—To free from madness, Fest. p. 213 Müll.:jube te piari de meā pecuniā: nam ego quidem insanum te esse certo scio,
Plaut. Men. 2, 2, 17; so id. ib. 3, 2, 51.
См. также в других словарях:
Madness (band) — Madness performing live Background information Origin Camden Town, London, England, British Genres … Wikipedia
Madness — (engl. Wahnsinn, Verrücktheit) ist eine der bekanntesten britischen Ska Bands der 1980er Jahre und nach einer zwischenzeitlichen Trennung (1986–1992) heute noch aktiv. Ihre Musik, eine Mischung aus Ska, Punk und Pop sowie ihr Spielwitz wurden… … Deutsch Wikipedia
Madness — Datos generales Origen … Wikipedia Español
Madness — Основная информация … Википедия
Madness — pendant un concert à Amsterdam (2005) Madness en conc … Wikipédia en Français
Madness (песня) — «Madness» Сингл Muse из альбома … Википедия
Madness and Civilization — Madness and Civilization: A History of Insanity in the Age of Reason , by Michel Foucault, is an examination of the ideas, practices, institutions, art and literature relating to madness in Western history. It is the abridged English edition of… … Wikipedia
Madness — may refer to: *Insanity, or madness, a semi permanent, severe mental disorder typically stemming from a form of mental illness *Madness (band), an English ska band ** Madness (album), 1983 release by Madness in the USA only * The Madness (album)… … Wikipedia
Madness (альбом) — Madness Сборник Madness Дата выпуска 1983 Записан … Википедия
Madness, Money & Music — álbum de Sheena Easton Publicación 1982 Género(s) Pop rock, Adult contemporary Discográfica EMI … Wikipedia Español
Madness (альбом — Madness (альбом, Тони Макалпин) Madness СD Tony MacAlpine Дата выпуска 1993 Жанр инструментальный гитарный рок Продюсер Майк Уорни Лейбл Shrapnel … Википедия