Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

is+stained

  • 21 conruptus

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > conruptus

  • 22 contaminata

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contaminata

  • 23 contaminati

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contaminati

  • 24 contamino

    con-tāmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [from stem tag, tango].
    I.
    Orig., to bring into contact, touch.
    A.
    In gen. (very rare):

    manus quibus contaminatur,

    Tert. Apol. 17; cf.: contaminare, contingere, Gloss. ap. Mai, Auct. Class. VI. p. 518 a.—
    B.
    To bring into union, to mingle, blend together, unite. So twice in Ter. of the blending of parts of different comedies into one whole:

    multas Graecas fabulas,

    Ter. Heaut. prol. 17; id. And. prol. 16; cf. upon this Grauert, Analekten. p. 116 sq.—
    II.
    To deteriorate by mingling, corrupt, contaminate, defile, stain, pollute (something by something; very freq., esp. in the trop. signif., and in Cic.; not in Quint.).
    A.
    Lit.:

    deam Syriam urinā,

    Suet. Ner. 56:

    lacus (connected with spurcare aquas),

    Dig. 47, 11, 1:

    spiritum,

    Cic. Pis. 9, 20.—Of unnatural vice:

    ingenuos,

    Petr. 108, 3.—
    B.
    Trop.:

    gaudium aegritudine aliquā,

    to mar, efface, Ter. Eun. 3, 5, 4:

    se humanis vitiis (joined with se inquinare domesticis vitiis atque flagitiis),

    Cic. Tusc. 1, 30, 72:

    sanguinem suum lege (Canuleia),

    Liv. 4, 1, 2:

    gentes, i. e. by adoption into a plebeian family,

    Cic. Dom. 13, 35:

    ordines neglegentiā,

    Suet. Vesp. 9:

    veritatem aliquo mendacio,

    Cic. Sull. 16, 45:

    mentem omni scelere,

    Liv. 40, 13, 4; cf.:

    aliquem scelere,

    Tac. A. 1, 35; and:

    se sanguine,

    Cic. Cat. 1, 12, 29:

    sese maleficio,

    id. Rosc. Am. 40, 116:

    se ipsos ac domos suas nefanda praeda,

    Liv. 29, 18, 8 al. —In part. perf.:

    contaminati facinore,

    Caes. B. G. 7, 43; so,

    tot parricidiis,

    Cic. Phil. 12, 7, 15:

    multis flagitiis,

    id. Clu. 35, 97:

    omnibus probris,

    Suet. Aug. 65; id. Vit. 4:

    judicia vitio paucorum (joined with corrupta),

    Cic. Div. in Caecil. 21, 70:

    verbum assiduo usu,

    Gell. 2, 6, 25.—Hence, contāmĭnā-tus, a, um, P. a., stained with guilt, polluted, contaminated, impure, vile, defiled:

    se ut consceleratos contaminatosque ab ludis abactos esse,

    Liv. 2, 37, 9; cf.:

    pars civitatis, velut contaminata,

    id. 4, 4, 6:

    superstitio,

    Cic. Clu. 68, 194 al. —So several times of incontinence, * Hor. C. 1, 37, 9:

    flos aetatis,

    Suet. Caes. 49:

    paene omnibus membris,

    id. Ner. 29.— Sup.: homo sceleribus [p. 445] flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. Cons. 6, 14; id. Dom. 9, 23.—Subst.
    1.
    contāmĭnāti, ōrum, m., abandoned youths, Tac. A. 15, 37.—
    2.
    contāmĭ-nāta, ōrum, n., adulterated things:

    ut anteponantur... integra contaminatis,

    Cic. Top. 18, 69.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contamino

  • 25 corrumpo

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > corrumpo

  • 26 corrupta

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > corrupta

  • 27 coruptus

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > coruptus

  • 28 cruento

    crŭento, āvi, ātum, 1, v. a. [cruentus], to make bloody, to spot with blood (class.).
    I.
    Lit.: vigiles, Enn. ap. Macr. S. 1, 4:

    manus suorum sanguine,

    Nep. Epam. 10, 3; cf. Liv. 23, 9, 4, and Tac. H. 1, 58 fin.:

    cornipedem ferratā calce,

    Sil. 17, 541:

    gladium,

    Cic. Inv. 2, 4, 14; cf.

    tela,

    Ov. M. 8, 424:

    ōs,

    id. ib. 4, 104:

    dextras,

    id. ib. 11, 23:

    cruentati redeunt,

    id. ib. 3, 572:

    ut sequenti die Luna se in Aquario cruentaret,

    would appear to be stained with blood, Suet. Dom. 16.—
    B.
    Trop.:

    haec te lacerat, haec cruentat oratio,

    wounds, Cic. Phil. 2, 34, 86 (v. the figure in its connection).—
    II.
    Transf.
    * A.
    To spot, stain, pollute:

    vestem,

    Lucr. 4, 1033.—
    B.
    To dye red, to tinge with red (post-Aug.):

    conchylio vestis cruentatur,

    Sen. Contr 2, 15 fin.; so Stat. S. 1, 5, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > cruento

  • 29 decolor

    dē-cŏlor, ōris ( acc. plur. heterocl. decoloros, Prud. steph. 1, 113), adj., deprived of it's natural color, discolored, defaced, faded, etc. ( poet., and in post-Aug. prose): decolorem sanguinem omnem exsorbuit, Cic. poet. Tusc. 2, 8 (transl. from Sophoc. Trach. 1058: ek de chlôron haima mou Pepôken êdê):

    Indus,

    swarthy, Prop. 4, 3, 10; Ov. Tr. 5, 3, 24;

    and India,

    id. M. 4, 21;

    so heres, (sc. Aethiope genitus),

    Juv. 6, 600:

    decolor fuligine,

    id. 7, 226:

    decolor sanguine,

    stained, Ov. Tr. 4, 2, 42; cf. Stat. Th. 12, 410:

    ara,

    id. Pont. 3, 2, 54:

    seges,

    Luc. 7, 851:

    uniones,

    Plin. 9, 35, 57, § 116:

    resina,

    id. 16, 12, 23, § 59.—
    II.
    Poet., of abstract subjects: deterior ac decolor aetas (i. e. the brazen and iron age, in comparison with the golden), depraved, degenerate, * Verg. A. 8, 326:

    fama,

    Ov. H. 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > decolor

  • 30 immaculabilis

    immăcŭlābĭlis ( inm-), e, adj. [inmaculo], that cannot be stained (late Lat.):

    conscientia,

    Aus. Grat. Act. ad Gratian. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > immaculabilis

  • 31 inmaculabilis

    immăcŭlābĭlis ( inm-), e, adj. [inmaculo], that cannot be stained (late Lat.):

    conscientia,

    Aus. Grat. Act. ad Gratian. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > inmaculabilis

  • 32 inquino

    inquĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cunire, acc. to Paul. ex Fest. p. 50 Müll.], to befoul, stain, pollute, defile (syn.: polluo, contamino, conspurco).
    I.
    Lit.:

    vestem,

    Plaut. Capt. 2, 2, 17:

    mentior at si quid, merdis caput inquiner albis Corvorum,

    Hor. S. 1, 8, 37:

    ruris opes niteant: inquinet arma situs,

    Ov. F. 4, 928:

    (gurgitem) venenis,

    id. M. 14, 56:

    segetem injecto lolio,

    Dig. 9, 2, 27. —
    II.
    Trop., to pollute, defile, corrupt, contaminate: saepe unus puer petulans atque impurus inquinat gregem puerorum, Varr. ap. Non. 168, 7:

    amicitiam nomine criminoso,

    Cic. Planc. 19, 46:

    agros turpissimis possessoribus, id. Phil, 2, 17, 43: omnem splendorem honestatis,

    id. Fin. 5, 8, 22:

    urbis jura et exempla corrumpere domesticaque immanitate inquinare,

    id. Deiot. 12, 23:

    senatum,

    Liv. 9, 46, 10:

    famam alterius,

    id. 29, 37 med.:

    argumenta puerorum foedis amoribus,

    Quint. 10, 1, 100; cf. id. 2, 5, 24; 4, 2, 102:

    se parricidio,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6:

    se vitiis atque flagitiis,

    id. ib. 1, 30, 72:

    nuptias et genus et domos,

    Hor. C. 3, 6, 18:

    Juppiter inquinavit aere tempus aureum,

    id. Epod. 16, 64.—Hence, inquĭnātus, a, um, P. a., befouled, polluted.
    A.
    Lit.:

    aqua turbida et cadaveribus inquinata,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
    2.
    Transf., stained, dyed:

    bis murice vellus inquinatum,

    Mart. 4, 4, 6.—
    B.
    Trop., defiled, impure, filthy, base.
    1.
    In gen.:

    omnibus flagitiis vita inquinata,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    nihil hoc homine inquinatius,

    id. Fl. 22, 53:

    sordidissima ratio et inquinatissima,

    id. Off. 2, 6, 21:

    quis in voluptate inquinatior,

    id. Cael. 6, 13: comitia largitione inquinata, id. Q. Petit. Cons. fin.:

    dextra inquinatior,

    Cat. 33, 3:

    sermo inquinatissimus,

    Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of speech, low, base:

    est vitiosum in verbis, si inquinatum, si abjectum,

    Cic. Opt. Gen. Or. 3, 7:

    versus inquinatus, insuavissima littera,

    id. Or. 49, 163. —
    b.
    Tinctured, slightly imbued with any thing (cf. A. 2.):

    litteris satis inquinatus est,

    Petr. Fragm. Trag. 46 Burm.:

    non inquinati sumus (istis vitiis), sed infecti,

    Sen. Ep. 59 med.Adv.: inquĭnātē, filthily, impurely; loqui, Cic. Brut. 37, 140; 74, 258.

    Lewis & Short latin dictionary > inquino

  • 33 interfundo

    inter-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a. [2. fundo], to pour between; pass., to flow between (mostly poet.):

    pelagus interfunditur oras,

    Avien. Perieg. 250.— Hence, in-terfūsus, a, um, Part.:

    interfusum mare,

    Plin. 3, 8, 14, § 86: Dido maculis trementis interfusa genas, stained with spots ( of blood), Verg. A. 4, 644:

    Styx coërcet (animas),

    interposed, id. ib. 6, 439:

    interfusa nitentes Vites aequora Cycladas,

    Hor. C. 1, 14, 19:

    oceanus,

    Plin. 2, 68, 68, § 173:

    nox,

    intervening, Stat. Th. 3, 677:

    opacitas,

    intervening, Plin. 6, 23, 25, § 93.

    Lewis & Short latin dictionary > interfundo

  • 34 maculosus

    măcŭlōsus, a, um, adj. [id.], full of spots, spotted, speckled, dappled, mottled, variegated.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    maculosae tegmine lyncis,

    Verg. A. 1, 323:

    color,

    Col. 6, 37, 6:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44:

    luna,

    id. 2, 9, 6, § 46:

    corium,

    variegated, striped, Plaut. Bacch. 3, 3, 30.—
    B.
    In partic., in a bad sense, spotted, blotted, stained, defiled:

    vestis Pompeii non multa, eaque maculosa,

    Cic. Phil. 2, 29, 73:

    maculosae sanguine harenae,

    Ov. A. A. 3, 395:

    litora suffusas quod habet maculosa lituras,

    id. Tr. 3, 1, 15. —
    II.
    Trop., defiled, polluted, filthy:

    senatores,

    in bad repute, Cic. Att. 1, 16, 3:

    maculosas commodat aedes,

    Juv. 7, 40:

    vir omni dedecore,

    Tac. H. 3, 38:

    avaritia et libidine foedus ac maculosus,

    id. H. 1, 7:

    adulescentia,

    Aur. Vict. Caes. 11:

    nefas,

    unnatural, abominable, Hor. C. 4, 5, 22.—
    * Comp.:

    maculosiora quam nutricis pallium,

    Front. de Or. 3 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > maculosus

  • 35 medico

    mĕdĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. medicus], to heal, cure ( poet. and in post-Aug. prose for the class. medeor).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    ego istum lepide medicabo metum,

    Plaut. Most. 2, 1, 40:

    (apes) odore galbani,

    Col. 9, 13, 7:

    vulneris aestus,

    Sil. 6, 98:

    furores,

    Nemes. Ecl. 2, 28.—
    (β).
    With dat.:

    tremulis membris,

    Ser. Samm. 48, 902.—
    II.
    Transf.
    A.
    To impart the virtue of a remedy, give healing power to:

    hoc fusum labris splendentibus amnem Inficit, occulte medicans,

    Verg. A. 12, 418.—
    B.
    To besprinkle with the juice of herbs, to medicate:

    semina,

    to steep, Verg. G. 1, 193:

    semina omnia suco herbae quae sedum appellatur, medicare,

    Col. 11, 30, 40:

    exigua portione medicatur aqua,

    id. 6, 4, 4; 9, 13, 3:

    vinum medicatum,

    i. e. spurious, adulterated, id. 1, 6, 20:

    merum,

    Front. 2, 5, 12:

    ficus,

    Plin. 16, 27, 51, § 118.
    C.
    To color, dye, with tingere:

    capillos,

    Ov. Am. 1, 14, 6.—Hence, mĕdĭcātus, a, um, P. a.
    1.
    Besprinkled with juices, sprinkled, medicated ( poet. and post-Aug.):

    semina suco herbae sedi,

    Col. 1, 3:

    sedes,

    places sprinkled with the juice of herbs, Verg. G. 4, 65: somnus, produced by a juice or a charm, Ov. H. 12, 107:

    fruges,

    Verg. A. 6, 420:

    lana medicata fuco,

    stained, dyed, Hor. C. 3, 5, 28:

    Amyclaeis medicatum vellus ahenis,

    Ov. R. Am. 707.— To poison:

    boletum medicatum,

    i. e. poisoned, Suet. Claud. 44:

    herbae,

    Col. 11, 3, 64; cf.:

    medicata veneno tela,

    Sil. 7, 453:

    medicatae cuspidis ictus,

    id. 13, 197:

    mortui,

    embalmed, Mel. 1, 57.—
    2.
    Useful or good for healing, medicinal:

    aquae medicatae,

    Sen. Q. N. 3, 25, 9:

    sapor aquae,

    Plin. Ep. 8, 20, 4:

    fontes,

    Cels. 4, 5; Sen. Prov. 2, 1; Plin. 2, 93, 95, § 207:

    potio,

    Curt. 3, 6, 2:

    inguen,

    Juv. 12, 36.— Comp.:

    lac bubulum medicatius,

    Plin. 28, 9, 33, § 124.— Sup.:

    res medicatissimae,

    Plin. 28, 7, 23, § 78.

    Lewis & Short latin dictionary > medico

  • 36 signo

    signo, āvi, ātum, 1, v. a. [signum], to set a mark upon, to mark, mark out, designate (syn.: noto, designo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): discrimen non facit neque signat linea alba, Lucil. ap. Non. 405, 17:

    signata sanguine pluma est,

    Ov. M. 6, 670:

    ne signare quidem aut partiri limite campum Fas erat,

    Verg. G. 1, 126:

    humum limite mensor,

    Ov. M. 1, 136; id. Am. 3, 8, 42:

    moenia aratro,

    id. F. 4, 819:

    pede certo humum,

    to print, press, Hor. A. P. 159; cf.:

    vestigia summo pulvere,

    to mark, imprint, Verg. G. 3, 171: auratā cyclade humum, Prop. 4 (5), 7, 40:

    haec nostro signabitur area curru,

    Ov. A. A. 1, 39:

    locum, ubi ea (cistella) excidit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 28:

    caeli regionem in cortice signant,

    mark, cut, Verg. G. 2, 269:

    nomina saxo,

    Ov. M. 8, 539:

    rem stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    rem carmine,

    Verg. A. 3, 287;

    for which: carmine saxum,

    Ov. M. 2, 326:

    cubitum longis litteris,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    ceram figuris,

    to imprint, Ov. M. 15, 169:

    cruor signaverat herbam,

    had stained, id. ib. 10, 210; cf. id. ib. 12, 125:

    signatum sanguine pectus,

    id. A. A. 2, 384:

    dubiā lanugine malas,

    id. M. 13, 754:

    signata in stirpe cicatrix,

    Verg. G. 2, 379:

    manibus Procne pectus signata cruentis,

    id. ib. 4, 15:

    vocis infinitios sonos paucis notis,

    Cic. Rep. 3, 2, 3:

    visum objectum imprimet et quasi signabit in animo suam speciem,

    id. Fat. 19, 43.—
    B.
    In partic.
    1.
    To mark with a seal; to seal, seal up, affix a seal to a thing (usually obsignare):

    accepi a te signatum libellum,

    Cic. Att. 11, 1, 1:

    volumina,

    Hor. Ep. 1, 13, 2: locellum tibi signatum remisi, Caes. ap. Charis. p. 60 P.:

    epistula,

    Nep. Pel. 3, 2:

    arcanas tabellas,

    Ov. Am. 2, 15, 15:

    signatis quicquam mandare tabellis,

    Tib. 4, 7, 7:

    lagenam (anulus),

    Mart. 9, 88, 7:

    testamentum,

    Plin. Ep. 2, 20, 8 sq.; cf. Mart. 5, 39, 2:

    nec nisi signata venumdabatur (terra),

    Plin. 35, 4, 14, § 33.— Absol., Mart. 10, 70, 7; Quint. 5, 7, 32; Suet. Ner. 17.—
    2.
    To mark with a stamp; hence,
    a.
    Of money, to stamp, to coin:

    aes argentum aurumve publice signanto,

    Cic. Leg. 3, 3, 6; cf.:

    qui primus ex auro denarium signavit... Servius rex primus signavit aes... Signatum est nota pecudum, unde et pecunia appellata... Argentum signatum est anno, etc.,

    Plin. 33, 3, 13, § 44:

    argentum signatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 25, § 63; Quint. 5, 10, 62; 5, 14, 26:

    pecunia signata Illyriorum signo,

    Liv. 44, 27, 9:

    denarius signatus Victoriā,

    Plin. 33, 3, 13, § 46:

    sed cur navalis in aere Altera signata est,

    Ov. F. 1, 230:

    milia talentūm argenti non signati formā, sed rudi pondere,

    Curt. 5, 2, 11.— Hence,
    b.
    Poet.:

    signatum memori pectore nomen habe,

    imprinted, impressed, Ov. H. 13, 66:

    (filia) quae patriā signatur imagine vultus,

    i. e. closely resembles her father, Mart. 6, 27, 3.—
    c.
    To stamp, i. e. to license, invest with official authority (late Lat.):

    quidam per ampla spatia urbis... equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis agitant,

    Amm. 14, 6, 16.—
    3.
    Pregn., to distinguish, adorn, decorate ( poet.):

    pater ipse suo superūm jam signat honore,

    Verg. A. 6, 781 Heyne: caelum corona, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 273.—
    II.
    Trop., to point out, signify, indicate, designate, express (rare; more usually significo, designo; in Cic. only Or. 19, 64, where dignata is given by Non. 281, 10;

    v. Meyer ad loc.): translatio plerumque signandis rebus ac sub oculos subiciendis reperta est,

    Quint. 8, 6, 19:

    quotiens suis verbis signare nostra voluerunt (Graeci),

    id. 2, 14, 1; cf.:

    appellatione signare,

    id. 4, 1, 2:

    utrius differentiam,

    id. 6, 2, 20; cf. id. 9, 1, 4; 12, 10, 16:

    nomen (Caieta) ossa signat,

    Verg. A. 7, 4:

    fama signata loco est,

    Ov. M. 14, 433:

    miratrixque sui signavit nomine terras,

    designated, Luc. 4, 655; cf.:

    (Earinus) Nomine qui signat tempora verna suo,

    Mart. 9, 17, 4:

    Turnus ut videt... So signari oculis,

    singled out, looked to, Verg. A. 12, 3: signare responsum, to give a definite or distinct answer, Sen. Ben. 7, 16, 1.—With rel.-clause:

    memoria signat in quā regione quali adjutore legatoque fratre meo usus sit,

    Vell. 2, 115.—
    B.
    To distinguish, recognize:

    primi clipeos mentitaque tela Adgnoscunt, atque ora sono discordia signant,

    Verg. A. 2, 423; cf.:

    sonis homines dignoscere,

    Quint. 11, 3, 31:

    animo signa quodcumque in corpore mendum est,

    Ov. R. Am. 417.—
    C.
    To seal, settle, establish, confirm, prescribe (mostly poet.):

    signanda sunt jura,

    Prop. 3 (4), 20, 15:

    signata jura,

    Luc. 3, 302: jura Suevis, Claud. ap. Eutr. 1, 380; cf.:

    precati deos ut velint ea (vota) semper solvi semperque signari,

    Plin. Ep. 10, 35 (44).—
    D.
    To close, end:

    qui prima novo signat quinquennia lustro,

    Mart. 4, 45, 3.—Hence,
    A.
    signan-ter, adv. (acc. to II. A.), expressly, clearly, distinctly (late Lat. for the class. significanter):

    signanter et breviter omnia indicare,

    Aus. Grat. Act. 4:

    signanter et proprie dixerat,

    Hier. adv. Jovin. 1, 13 fin.
    B.
    signātus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to I. B. 1. sealed; hence) Shut up, guarded, preserved (mostly ante- and post-class.): signata sacra, Varr. ap. Non. 397, 32: limina. Prop. 4 (5), 1, 145: Chrysidem negat signatam reddere, i. e. unharmed, intact, pure, Lucil. ap. Non. 171, 6; cf.:

    assume de viduis fide pulchram, aetate signatam,

    Tert. Exhort. 12.—
    2.
    (Acc. to II. A.) Plain, clear, manifest (post-class. for significans):

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 13.— Adv.: signātē, clearly, distinctly (post-class.):

    qui (veteres) proprie atque signate locuti sunt,

    Gell. 2, 6, 6; Macr. S. 6, 7.— Comp.:

    signatius explicare aliquid,

    Amm. 23, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > signo

  • 37 subfundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > subfundo

  • 38 suffundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > suffundo

  • 39 ungo

    ungo or unguo, nxi, nctum, 3, v. a. [root in Sanscr. ang, to besmear; cf. Gr. agos], to smear, besmear, anoint with any fat substance, an unguent, oil, etc. (class.;

    syn.: lino, linio): unguentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:

    aliquam unguentis,

    Plaut. Most. 1, 3, 115; id. Truc. 2, 2, 34:

    unctus est, accubuit,

    Cic. Att. 13, 52, 1:

    gloria quem supra vires unguit,

    Hor. Ep. 1, 18, 22; Aug. ap. Suet. Aug. 76.—Of the anointing of corpses, Enn. ap. Serv. Verg. A. 6, 219 (Ann. v. 156 Vahl.); Ov. P. 1, 9, 47; id. F. 4, 853; id. H. 10, 122; Mart. 3, 12, 4; Hor. S. 2, 1, 7:

    corpus,

    Varr. R. R. 1, 2, 26:

    globos melle,

    Cato, R. R. 79:

    postes superbos amaracino,

    Lucr. 4, 1175 et saep.—Of the anointing of a Jewish king:

    unctus est in regem,

    Sulp. Sev. Chron. 1, 45, 5:

    caules oleo,

    to dress with oil, Hor. S. 2, 3, 125:

    caules impensius,

    Pers. 6, 68:

    pingui oluscula lardo,

    Hor. S. 2, 6, 64: labitur uncta carina, daubed with pitch, the pitchy keel, Enn. ap. Macr. S. 6, 1, and ap. Isid. Orig. 19, 1 (Ann. v. 379 and 476); imitated by Verg. A. 4, 398; cf.:

    labitur uncta vadis abies,

    id. ib. 8, 91: ungere tela manu ferrumque armare, to smear or anoint with poison (ious chriesthai), id. ib. 9, 773:

    arma uncta cruoribus,

    smeared, stained, Hor. C. 2, 1, 5:

    tela cruore hostili,

    Sil. 9, 13:

    ova ranae sanguine,

    Hor. Epod. 5, 19:

    puer unctis Tractavit calicem manibus,

    i. e. greasy, id. S. 2, 4, 78; so,

    uncta aqua,

    id. ib. 2, 2, 68.—
    II.
    Trop., Vulg. Act. 10, 38; id. 2 Cor. 1, 21.—Hence, unctus, a, um, P. a.; prop. anointed, oiled:

    cur quisquam caput unctius referret,

    Cat. 10, 11:

    magis diliges ex duobus aeque bonis viris nitidum et unctum quam pulverulentum et horrentem,

    Sen. Ep. 66, 24:

    Achivi,

    Hor. Ep. 2, 1, 33:

    nudus, unctus, ebrius est contionatus,

    Cic. Phil. 3, 5, 12.—
    B.
    Transf., rich, luxurious, sumptuous (syn. lautus).
    a.
    Adj.:

    captus es unctiore cenā,

    Mart. 5, 44, 7:

    melius et unctius,

    Hor. Ep. 1, 15, 44:

    cenae unctissimae,

    Sid. Ep. 2, 9:

    ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret,

    Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:

    accedes siccus ad unctum,

    Hor. Ep. 1, 17, 12:

    patrimonia,

    Cat. 29, 23:

    Corinthus,

    luxurious, voluptuous, Juv. 8, 113:

    Tarentus,

    Sid. Carm. 5, 430:

    pro isto asso sole, quo tu abusus es in nostro pratulo, a te nitidum solem unctumque repetemus,

    i. e. sunshine and ointment, Cic. Att. 12, 6, 2:

    unctior splendidiorque consuetudo loquendi,

    rich, copious, id. Brut. 20, 78.—
    b.
    Subst.: unctum, i, n.
    1.
    A rich banquet, sumptuous feast:

    unctum qui recte ponere possit,

    Hor. A. P. 422:

    cenare sine uncto,

    Pers. 6, 16.—
    2.
    An ointment:

    haurito plusculo uncto, corporis mei membra perfricui,

    App. M. 3, p. 139; Veg. 3, 71, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ungo

  • 40 Veniliornis affinis

    ENG red-stained woodpecker

    Animal Names Latin to English > Veniliornis affinis

См. также в других словарях:

  • stained glass — stained glass, adj. glass that has been colored, enameled, painted, or stained, esp. by having pigments baked onto its surface or by having various metallic oxides fused into it, as used in church windows, decorative lampshades, etc. [1785 95] *… …   Universalium

  • Stained Class — Álbum de Judas Priest Publicación 10 de febrero de 1978 Grabación Octubre Noviembre de 1977 Género(s) Heavy metal, Speed metal …   Wikipedia Español

  • Stained Class — Студийный альбом Judas Priest Дата выпуска 10 февраля 1978 Записан август октябрь …   Википедия

  • Stained Glass — • The popular name for the glass used in the making of coloured windows Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Stained Glass     Stained Glass      …   Catholic encyclopedia

  • Stained Glass Guest House — (Эдмонтон,Канада) Категория отеля: Адрес: 12134 123 Street, T5L 0H3 Эдмон …   Каталог отелей

  • Stained Class — Album par Judas Priest Sortie 10 février 1978 Enregistrement Octobre et novembre 1977 Durée 43 min 40 s Genre Heavy metal …   Wikipédia en Français

  • Stained Glass Arts and Fine Arts College — (French: L Ecole de Vitrail et de Création) is a school in Monthey, Switzerland offering instruction leading to a Glass Craftsman diploma.External links* [http://www.ecolevitrail.com Stained Glass Arts and Fine Arts College Website] …   Wikipedia

  • Stained Glass (puzzle) — Stained Glass is a binary determination logic puzzle published by Nikoli.Rules Stained Glass is played on a field of intersecting vertical, horizontal, and diagonal lines. At the intersections of some of these lines are small circles, either… …   Wikipedia

  • stained glass — n [U] glass of different colours used for making pictures and patterns in windows, especially in a church ▪ stained glass windows …   Dictionary of contemporary English

  • stained glass — [ ,steınd glæs ] noun uncount glass that has been colored or painted, traditionally used in church windows ╾ stained glass adjective …   Usage of the words and phrases in modern English

  • stained — stained; un·stained; …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»