-
1 interpretatio
interprĕtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] interprétation, explication, signification, sens; traduction. [st2]2 [-] explication d'une expression par une autre. - nec interpretatio est facilis + prop. interr.: il n'est pas facile de démêler. - nominis interpretatione, Plin.: d'après l'étymologie.* * *interprĕtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] interprétation, explication, signification, sens; traduction. [st2]2 [-] explication d'une expression par une autre. - nec interpretatio est facilis + prop. interr.: il n'est pas facile de démêler. - nominis interpretatione, Plin.: d'après l'étymologie.* * *Interpretatio, Verbale. Declaration, Interpretation, Exposition, Explication. vt Verbi interpretatione se defendere. Cic.\Interpretatio. Liu. Jugement, Conjecture.\Nec interpretatio est facilis. Liu. Et n'est facile d'en juger. -
2 interpretatio
interpretātio, ōnis, f. (interpretor), I) die Erklärung, Auslegung, Deutung, A) im allg.: iuris, Cic.: ostentorum et somniorum, Plin.: verborum Cic.: huius verbi vis et interpr., zus. = Begriffsbestimmung, Cic.: Plur., verborum interpretationes, Firm. math. 4, 7 in.: interpretationes sermonum (Sprachen), Vulg. 1. Cor. 12, 28: singula magnas interpretationes habent nec dubias, Plin. 18, 26. – B) insbes.: 1) die Übersetzung, nominis, Plin.: dura, Quint.: de Graecis, Tert. adv. Val. 6. – konkr. = das Übersetzte, foederis, Cic. Balb. 14: cuius interpretatio est verborum tenacior (wörtlicher) et perspicuitate sententiae clarior, Isid. orig. 6, 4, 5: suas interpretationes comparare (vergleichen), Interpr. Iren. 3, 21, 2. – 2) als Redefigur, die Verdeutlichung, Erklärung eines Ausdrucks durch den folgenden, Cornif. rhet. 4, 38. – II) subj., die Deutung, Auffassung, Beurteilung, sinistra erga eminentes interpretatio, Tac. Agr. 5: nec traditur certum nec interpretatio est facilis, Liv. 2, 8, 8: sententiam suam interpretatione lenire, Suet. Caes. 14, 1: huc illuc trahere interpretatione, Tac. hist. 3, 3. – m. folg. Acc. u. Infin., Tac. hist. 3, 65.
-
3 interpretatio
interpretātio, ōnis, f. (interpretor), I) die Erklärung, Auslegung, Deutung, A) im allg.: iuris, Cic.: ostentorum et somniorum, Plin.: verborum Cic.: huius verbi vis et interpr., zus. = Begriffsbestimmung, Cic.: Plur., verborum interpretationes, Firm. math. 4, 7 in.: interpretationes sermonum (Sprachen), Vulg. 1. Cor. 12, 28: singula magnas interpretationes habent nec dubias, Plin. 18, 26. – B) insbes.: 1) die Übersetzung, nominis, Plin.: dura, Quint.: de Graecis, Tert. adv. Val. 6. – konkr. = das Übersetzte, foederis, Cic. Balb. 14: cuius interpretatio est verborum tenacior (wörtlicher) et perspicuitate sententiae clarior, Isid. orig. 6, 4, 5: suas interpretationes comparare (vergleichen), Interpr. Iren. 3, 21, 2. – 2) als Redefigur, die Verdeutlichung, Erklärung eines Ausdrucks durch den folgenden, Cornif. rhet. 4, 38. – II) subj., die Deutung, Auffassung, Beurteilung, sinistra erga eminentes interpretatio, Tac. Agr. 5: nec traditur certum nec interpretatio est facilis, Liv. 2, 8, 8: sententiam suam interpretatione lenire, Suet. Caes. 14, 1: huc illuc trahere interpretatione, Tac. hist. 3, 3. – m. folg. Acc. u. Infin., Tac. hist. 3, 65.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interpretatio
-
4 interpretatio
interpretatio interpretatio, onis f толкование, интерпретация -
5 interpretatio
interprĕtātĭo, ōnis. f. [id.].I.An explanation, exposition, interpretation (class.):B.juris,
Cic. Off. 1, 10:facilis,
Liv. 2, 8:fulgurum,
Plin. 2, 53, 54, § 141:ostentorum et somniorum,
id. 7, 56, 57, § 203; Suet. Caes. 14: exemplo adjuvare interpretationem, Paul. ex Fest. p. 273. —Transf.1.A translation, version:2.rhetoricen in Latinum transferentes oratoriam nominaverunt... et haec interpretatio dura est,
Quint. 2, 14, 1.—Signification, meaning:II.foederis,
Cic. Balb. 6, 14:nominis,
Plin. 3, 17, 21, § 124:in Graecum sermonem per interpretationem proprie transferri,
Gai. Inst. 3, 92 fin. —Rhet. t. t., an explanation of one expression by another, Auct. Her. 4, 28, 38; cf. Quint. 9, 3, 98. -
6 interpretatio
interpretātio, ōnis f. [ interpretor ]1) разъяснение, истолкование (somniorum PM; verborum, juris C)huc illuc trahere interpreta tionem T — толковать то так, то этак2) перевод ( de Graecis Tert) -
7 interpretātiō
interpretātiō ōnis, f [interpretor], an explanation, exposition, interpretation: egere interpretatione: facilis, L.: foederis, meaning: sinistra erga eminentīs, Ta.* * *interpretation; meaning -
8 interpretatio
1) толкование, объяснение (1. 23 D. 1, 3);interpretatione suppleri (1. 13 eod.);
adiuvari (1. 64 § 1 D. 35, 1);
2) oграничение (1. 30 pr. C. 9, 9).coangustari (1. 120 D. 50, 16); (Gai. I. 165. 188. III. 15. 44. 54. 93. 109).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > interpretatio
-
9 Interpretatio abrogans
юр.Отменяющее толкование.Толкование какого-либо закона, лишающее его реального значения.Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Interpretatio abrogans
-
10 Отменяющее толкование
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Отменяющее толкование
-
11 acumen
ăcūmĕn, ĭnĭs, n. [acuo] [st1]1 [-] pointe, fer de lance, sommet (d'un cône), queue d'un animal, dard, aiguillon. - auspicia ex acuminibus, Cic. Liv.: présages tirés des fers de lance. - acumen seminis, Pall.: pointe d'une graine. - acumen stili, Cic.: la pointe du stylet. - acumen nasi, Lucr.: pointe du nez amincie (avant la mort). [st1]2 [-] au fig.: point culminant, degré le plus élevé, apogée. - in acumine pulchritudinis esse, Arn.: être dans tout l'éclat de sa beauté. - dolorum acumina, Prud.: douleurs poignantes. [st1]3 [-] aiguillon, piquant, goût piquant. - saporis acumina, Plin.: saveur piquante. [st1]4 [-] pénétration (de l'esprit), finesse, vivacité, puissance d'invention, intelligence, subtilité. - homo sine acumine, Cic.: homme sans finesse. - acumen ingenii, Cic.: vivacité d'esprit. - interpretatio nominis quae habet acumen, Cic.: étymologie ingénieuse. - Graecis admovit acumina chartis, Hor.: il appliqua son intelligence aux livres des Grecs. - acumen dialecticorum, Cic.: la profondeur des dialecticiens. [st1]5 [-] au plur.: subtilités, ruses, roueries, arguties, artifices. - meretricis acumina, Hor.: les artifices d'une courtisane. - ipsi se compungunt acuminibus suis, Cic.: ils se blessent avec leurs propres arguties. [st1]6 [-] accent aigu (t. de gram.).* * *ăcūmĕn, ĭnĭs, n. [acuo] [st1]1 [-] pointe, fer de lance, sommet (d'un cône), queue d'un animal, dard, aiguillon. - auspicia ex acuminibus, Cic. Liv.: présages tirés des fers de lance. - acumen seminis, Pall.: pointe d'une graine. - acumen stili, Cic.: la pointe du stylet. - acumen nasi, Lucr.: pointe du nez amincie (avant la mort). [st1]2 [-] au fig.: point culminant, degré le plus élevé, apogée. - in acumine pulchritudinis esse, Arn.: être dans tout l'éclat de sa beauté. - dolorum acumina, Prud.: douleurs poignantes. [st1]3 [-] aiguillon, piquant, goût piquant. - saporis acumina, Plin.: saveur piquante. [st1]4 [-] pénétration (de l'esprit), finesse, vivacité, puissance d'invention, intelligence, subtilité. - homo sine acumine, Cic.: homme sans finesse. - acumen ingenii, Cic.: vivacité d'esprit. - interpretatio nominis quae habet acumen, Cic.: étymologie ingénieuse. - Graecis admovit acumina chartis, Hor.: il appliqua son intelligence aux livres des Grecs. - acumen dialecticorum, Cic.: la profondeur des dialecticiens. [st1]5 [-] au plur.: subtilités, ruses, roueries, arguties, artifices. - meretricis acumina, Hor.: les artifices d'une courtisane. - ipsi se compungunt acuminibus suis, Cic.: ils se blessent avec leurs propres arguties. [st1]6 [-] accent aigu (t. de gram.).* * *Acumen, pe. pro. acuminis, neut. g. La poincte de quelque chose.\Acumen rostri auium. Plin. La poincte du bec.\Acumen ingenii. Colum. Cic. Subtilité, Ingeniosité.\Acumen saporis. Plin. Acuité.\Acumen, pro Astu. horat. Finesse, Cautelle, Astuce.\Sine acumine homo. Ci. Un lourdault, Qui n'ha point d'esprit.\Sub acumen styli subire et succedere. Cic. Estre escript avec grande diligence et grand esgard.\Admouere acumen chartis Graecis. Horat. Appliquer son esprit aux livres Grecs.\Acuminibus suis se compungunt dialectici. Cic. Par, ou De leurs subtilitez.\Habet acumen haec interpretatio. Cic. Ceste exposition est subtile et ingenieuse. -
12 callidus
a, um [ calleo ]1) искусный, умный, ловкий, сведущий, знающий (c. in re aliquā C, Q, alicujus rei T, Col, Amm, alicui rei T, Ap и ad aliquid Pl, C); изобретательный ( naturā nihil est callidius C)2) хитрый, лукавый (inventum Nep; c. et versutus C) -
13 malitiosus
malitiōsus, a, um [ malitia ]злобный, коварный, лукавый (homo, interpretatio juris C) -
14 perdurus
per-dūrus, a, umочень жёсткий, крайне суровый ( interpretatio Dig) -
15 sinister
tra, trumrota sinisterior O — повозка, заехавшая слишком влево2) неправильный, неверный ( interpretatio T); превратный, испорченный ( mores V)3)а) неблагоприятный, несчастный ( pugna Prp); пагубный (arboribus Notus s. V)sinistro pede погов. — с левой ноги, т. е. в недобрый час ( proficisci Ap) -
16 acumen
acūmen, minis, n. (acuo), die Spitze, I) eig., nasi (Sterbender), Lucr.: rostri, Plin.: scorpii, der Stachel, Cic. poët.: obscurum coni, Lucr.: verba sub acumen stili veniant, vor die Spitze des Griffels (wir: »vor die Feder«) kommen, Cic.: lignum (Schaft der Lanze) sine acumine venit, Ov.: acumina (gladiorum) densis ictibus hebescebant, Amm.: auspicium ex acuminibus, Vorbedeutung (für den Sieg) aus leuchtenden Spitzen (der Speere, wenn an ihnen elektrische Flämmchen sich zeigten), Cic. (vgl. acumina auspicata, Arnob.). – II) übtr.: A) übh. die Spitze, der Stachel, acuminibus dolorum tortari, Arnob. 3, 10. – B) insbes.: a) das Pikante des Geschmackes, acumina saporis, Plin. 14, 124. – b) die Schärfung des Tones (Ggstz. gravitas), Boëth. inst. mus. 4, 5. – c) die Pointe, die Spitze des Witzes, verbi aut sententiae quoddam acumen, Cic. de or. 2, 244: etiam interpretatio nominis habet acumen, ibid. 2, 257. – d) der Scharfsinn, scharfe Verstand, ingenii, Cic.: absol., ubi est acumen tuum? Cic.: ac. dialecticorum, Cic.: acumen eius et sollertia ad aedificia paranda, Vitr.: poet. im Plur., Hor. ep. 2, 1, 161: dah. auch verständiger Sinn acuminis strenui magister, Col. 1, 9, 3. – e) die Spitzfindigkeit, scharfe spitzfindige Rede, Pfiffe u. Kniffe, argutiae et acumen eius, Cic. or. 110: acumina meretricis, Hor. ep. 1, 17, 55: argutiae sunt, ut apparet, atque acumina haec omnia, Arnob. 5, 33: se compungere suis acuminibus, Cic. de or. 2, 158.
-
17 benignus
benīgnus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgz. aus benigenus, von bonus u. gignere, genus), von guter Art, -Natur, gütig (Ggstz. malignus), I) in der Gesinnung u. im äußern Benehmen gegen andere, gütig, freundlich, liebevoll, leutselig, gewogen, mild, glimpflich, A) eig.: alqo uti benigno et lepido et comi, Ter.: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: Apelles in aemulis b., Plin.: divi b., numen b., Hor.: homo plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – B) übtr., v. Lebl.: 1) freundlich, angenehm, mild, vultus benigni, Liv.: b. vultus et sermo, Liv.: b. oratio, Cic.: b. verba, Prop. – 2) insbes., mild, nachsichtig, gnädig, interpretatio (Ggstz. dura, d.i. die der Strenge des Buchstabens folgt), ICt: so sententia benignior, ICt. – 3) poet., günstig, glücklich, dies, nox, Stat. – II) in der Tat, wohltätig, gefällig, spendend, freigebig, A) eig.: 1) im guten Sinne: Fortuna b., Hor.: qui benigniores volunt esse quam res patitur, Cic.: is, qui benignus liberalisque dicitur, officium, non fructum sequitur, Cic. – m. erga u. Akk., erga alqm, Plaut. rud. 1389; mil. 1230: mit Dat., alci, Plaut. trin. 740 u.a. Hor. carm. 3, 29, 52. – m. adversus u. Akk., adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10. – mit in u. Abl. Gerund., alter eorum in dando benignus, alter in accipiendo astutus, Rut. Lup. 2, 16. – poet. m. Genet., vini somnique b., mit Wein und Schlaf sich gütlich tuend, Hor. sat. 2, 3, 3. – 2) im üblen Sinne: freigebig = verschwenderisch (Ggstz. bonae frugi, haushälterisch), Plaut. truc. 34 u. 41. – B) übtr. v. Lebl., reichlich spendend, reichlich, reich (Ggstz. malignus, s. Schwarz Plin. pan. 31 extr.), terra, Tibull.: ager, Ov.: cornu. Hor.: daps. Hor.: ingenii vena, Hor.: materia, fruchtbarer, dankbarer Stoff, Mela: benignissimum inventum, sehr wohltätige, Plin.: velut rivi ex illo benignissimo fonte decurrunt, Plin. ep.: nemo est, ad quem non aliquid ex illo benignissimo fonte (aus jenem Urquell der Güte) manaverit, Sen.: so auch sermo b., reichlich strömende Reden, lange Gespräche, Hor. ep. 1, 5, 11.
-
18 callidus
callidus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calleo), durch Erfahrung u. Übung gewitzigt, praktisch, welt-, lebensklug, gescheit, praktisch geübt od. erfahren, kundig, mit feinem = richtigem Blick begabt od. handelnd, im üblen Sinne = verschmitzt, gerieben, raffiniert, verschlagen, schlau, alle Vorteile fein od. schlau berechnend (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 25), Ggstz. imperitus (Cic. Rosc. com. 21), a) v. Pers.u. persönl. Eigenschaften usw., α) absol., agitator (equi), Cic.: artifex, Cic.: auceps, Ov.: fur, Mart.: homo callidus ac veterator, homo versutus et callidus od. callidus et versutus, Cic.: homo c. et ad fraudem acutus, Nep.: gens non astuta nec c., Tac.: imperator c., Nep.: iudex c., Hor.: Musa c., sinnreiche, Lucr.: legum scriptor peritus et c., Cic.: c. servulus, Apul.: naturā nihil est callidius, Cic.: imperator callidissimus, Nep.: vir omnium callidissimus, Nep. – insbes. in bezug auf Kunst, mit feinem Kennerblick, als feiner Kenner, Hor. sat. 2, 3, 23 u. 2, 7, 101. Hor. ep. 1, 10, 26. – β) m. ad u. Akk., ad suom quaestum, Plaut. asin. 186: ad fraudem, Cic. Clu. 183: ad eri fraudationem c. ingenium gerunt, Plaut. asin. 257. – od. m. in u. Akk., femina callida semper in fraudes, Amm. 22, 16, 11. – γ) m. Dat. (= ad m. Akk.), callidi offensionibus accendendis, Tac. ann. 2, 57: mutandis mercibus callidi, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – δ) m. in u. Abl., quidam in disputando mire callidi, Quint. 12, 2, 14: homo in dicendo vehemens et callidus, Cic. Clu. 140. – ε) m. Genet., einer Sache kundig, mit etw. vertraut, in etw. bewandert, ein genauer Kenner, locorum, Amm. 15, 10, 5: penetralium (des Innern der Stadt), Amm. 20, 7, 9: temporum, Tac. ann. 4, 33: corrumpendorum hominum, Porphyr. Hor. ep. 1, 18, 31: callidior rei militaris, Tac. hist. 2, 31 extr. (2, 32 in.): callidissimus rusticarum rerum od. rerum naturae, Col. 2, 2, 1 u. 7, 3, 12. – ζ) m. de (in betreff) u. Abl., neque de futuro satis callidus satisque prudens, Ps. Sall. de rep. 2, 1, 1. – η) m. Abl. (von, durch), homines callidi usu, Cic. Scaur. 24: acutus homo et naturā usuque callidus, Cic. de or. 1, 223: non ego naturā, nec sum tam callidus usu, Ov. her. 19 (20), 25: iuncturā callidus acri, Pers. 5, 14. – θ) m. folg. Infin., Hor. carm. 1, 10, 7 u. 3, 11, 4. Pers. 1, 118. – b) v. Lebl., klug, schlau, fein od. sinnreich od. schlau ausgedacht, schlau berechnet, amor, Ter.: nocendi artificium, Cl. Mamert.: astus, Amm. u. Apul.: audacia, Cic.: consilium, Cic.: doli, Plaut.: versutum et c. factum Solonis, Cic.: c. facundia, Sall. fr.: nimis callida iuris interpretatio, Cic.: alcis inventum c., Nep.: callidum versutumque ius, Cic.: c. liberalitas, Nep.: malitia inimici, Liv.: oratio melior et callidior, Ter.: callidissimum artificium, höchst sinnreiche Kunst, Cic.: callidissima fraus, Apul.
-
19 interpretatiuncula
interpretātiuncula, ae, f. (Demin. v. interpretatio), die Übersetzung, Hieron. epist. 112, 19.
-
20 latus [2]
2. lātus, a, um (altlat. stlātus, urspr. Partiz. zu Ϝstla, ausbreiten), breit (Ggstz. angustus, brevis, contractus), I) eig.: a) übh.: via, Cic.: frons (Stirn), Plin. ep.: umeri, Verg.: ratis, Liv.: clavus, s. clāvus: flumen latissimum, Caes. – m. folg. Angabe der Breite im Acc., fossa XV pedes lata, Caes.: od. im Genet., pedum denûm, Colum., od. im Abl., pede, Plin., pedibus octo, Veget. mil.: so auch non latior pedibus L, Caes. – latus ab umeris, breitschulterig, Suet.: u. so lati et lacertosi viri, Colum. – subst., lātum, ī, n., die Breite, in latum crescere, Ov. met. 1, 336: seni pedes in latum, Veget. mil. 4, 15: quadraginta duo pedes in latum et mille passus in longum, ibid.: in lato pedum centum, in longo pedum mille, Lampr. Alex. Sev. 26, 7: promunturium angustis cervicibus reliqua extendit in latius, Mela 1, 17, 3 (1. § 89). – b) sich weit und breit erstreckend, weit, von großem Umfange, moenia, fundus, fenestra, Verg.: fines, Caes.: locus, Cic.: regnum, Liv.: – c) prägn., v. Stolzen, sich breit machend, sich spreizend, hostis, Sil.: lati incesserunt, v. trag. Schauspielern, Sen.: latus (breitspurig) ut in circo spatiere, Hor. sat. 2, 3, 183. – II) übtr.: 1) im allg.: gloria, weit verbreiteter, Plin. ep. 4, 12, 7: latior interpretatio, nicht allzu strenge, mildere, billigere, ICt.: culpa (Ggstz. levis c.), grobe, belastende, ICt.: fuga, die weite Verweisung (so daß dem Verbannten alle Orte außer einem bestimmten verboten werden), ICt – 2) insbes.: a) der Aussprache nach breit, cuius tu illa lata (Breite, breite Aussprache) non numquam imitaris, Cic. de or. 3, 46. – b) dem Ausdrucke nach breit, weitläufig, ausführlich, reichhaltig, oratio, disputatio, Cic.: u. so lata oratio et magnifica et excelsa (Ggstz. amputata et abscisa), Plin. ep.: latior quaestio, Liv.: materia, quae modo latior est modo angusta, Sen.: latiore varioque tractatu, Quint.: v. Redner, nonne his latior et audentior et excelsior (Aeschines), Quint.
См. также в других словарях:
interpretatio — index construction, explanation, paraphrase Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
interpretatio — (s.f.) Se per sinonimia intendiamo l uso simultaneo di alcuni sinonimi (cioè di parole diverse che hanno o sembrano avere lo stesso significato e per le quali risulta in realtà una sfumatura di senso fissata in molti casi dall uso) al fine di … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
Interpretatio Celtica — Interpretatio Celtica, auch Interpretatio Gallica, ist die Bezeichnung für die „Keltisierung“ griechischer oder römischer zu keltisch/gallischen Gottheiten, Sie wurde vorwiegend im römischen Gallien angewandt und ist das lokale Gegenstück zur… … Deutsch Wikipedia
Interpretatio graeca — is a Latin term for the common tendency of ancient Greek writers to equate foreign divinities to members of their own pantheon. Herodotus, for example, refers to the ancient Egyptian gods Amon, Osiris and Ptah as Zeus , Dionysus and Hephaestus ,… … Wikipedia
Interpretatio graeca — es una expresión latina para designar a la frecuente tendencia de los antiguos escritores griegos de equiparar divinidades extranjeras con miembros de su propio panteón. Heródoto, por ejemplo, alude a los antiguos dioses egipcios Amón, Osiris y… … Wikipedia Español
Interpretatio Romana — Interpretatio Romana, Übertragung lateinischer (bei der Interpretatio Graeca griechischer) Götternamen auf die Gottheiten anderer Völker durch römische (griechische) Schriftsteller. Der Vorgang setzt die funktionale Identifikation römischer… … Universal-Lexikon
Interpretatio Graeca — et Interpretatio Romana sont deux locutions latines qui désignent la propension des Grecs et des Romains de l Antiquité à assimiler les divinités des barbares à leurs propres divinités. Un exemple cité par Hérodote est l assimilation des… … Wikipédia en Français
Interpretatio Christiana — bezeichnet die Umwandlung oder Umdeutung jüdischer oder heidnischer Bräuche und Überlieferungen in christlichem Kontext. Beispiele sind: Die Wintersonnwendfeier Sol Invictus wurde zu Weihnachten. Die Darstellung des griechische Hirtengottes Pan… … Deutsch Wikipedia
Interpretatio Romana — Als Interpretatio Romana (lat. etwa: „römische Übersetzung“) bezeichnet man die römische Sitte, fremde Gottheiten durch Identifikation mit römischen Gottheiten der eigenen Religion einzuverleiben. Der Begriff geht zurück auf Tacitus, der in… … Deutsch Wikipedia
Interpretatio Graeca — Unter Interpretatio Graeca (lateinisch für „griechische Übersetzung“) versteht man die Angewohnheit antiker griechischer Autoren, ihnen unbekannte Gottheiten nichtgriechischer Kulturen mit griechischen Göttern gleichzusetzen und sie entsprechend… … Deutsch Wikipedia
Interpretatio Graeca — In|ter|pre|ta|tio Grae|ca [ grɛ:ka] die; <aus lat. interpretatio Graeca »griech. Auslegung«> griech. Deutung u. Benennung nicht griech. Götter (z. B. Amon als Zeus) … Das große Fremdwörterbuch