Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

indifferent+б

  • 1 indifferens

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferens

  • 2 indifferenter

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferenter

  • 3 frīgidus

        frīgidus adj. with comp. and sup.    [FRIG-], cold, cool, chill, chilling: nec ullum hoc frigidius flumen attigi: ut nec Frigidior Thracam ambiat Hebrus, H.: loca frigidissima, Cs.: Praeneste, H.: sub Iove frigido, H.: vesper, V.: anguis in herbā, V.: quartana, ague, H.: annus, winter, V.: Illa Stygiā nabat iam frigida cymbā, cold in death, V.: membra nati, O.: mors, V.: circum praecordia sanguis, i. e. dread, V.: cui frigida mens est Criminibus, whose conscience shudders, Iu.: rumor, chilling, H.: horror, V.— Plur n. as subst: calida et frigida, cold and heat: Frigida pugnabant calidis, O.—Fig., cold, indifferent, remiss, feeble: in dicendo: accusatoribus frigidissimis uti: Frigidus Aetnam Insiluit, in cold blood, H.: bello Dextera, feeble, V.: (apes) frigida tecta relinquunt, dull, V. — Without force, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain: calumnia: verba frigidiora.
    * * *
    frigida -um, frigidior -or -us, frigidissimus -a -um ADJ
    cold, cool, chilly, frigid; lifeless, indifferent, dull

    Latin-English dictionary > frīgidus

  • 4 lentus

        lentus adj. with comp. and sup.    [cf. lenis], pliant, flexible, tough, tenacious, sticky, viscous: viburna, V.: flagellum, Ph.: pituita, H.: Lentior salicis virgis, O.: gluten visco lentius, V.: Lentis adhaerens bracchiis, tenacious, H.: prensare manu lentissima bracchia, senseless, H.— At rest, slow, sluggish, immovable: in umbrā, V.: in lento luctantur marmore tonsae, motionless, V.: asinus, Ph.: remedia, Cu.: fori harena, Iu.—Fig., delayed, lingering, slow: funus matris, Iu.: Spes, O.: uteri pondera, Pr.: amor, H.: in dicendo, drawling: ira deorum, Iu.: risus, indifferent, H.: lentos Pone fastūs, reluctant, O.: infitiatores, backward: negotium, tedious: ubi lentus abes? where do you loiter? O.— Easy, calm, indifferent, unconcerned, phlegmatic: genus ridiculi patientis ac lenti: spectotor, H.: lentissima Pectora, insensible (to love), O.: in dolore suo, Ta.
    * * *
    lenta -um, lentior -or -us, lentissimus -a -um ADJ
    clinging, tough; slow, sluggish, lazy, procrastinating; easy, pliant

    Latin-English dictionary > lentus

  • 5 neglegēns

        neglegēns (not neglig-, necl-), entis, adj. with comp.    [P. of neglego], heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful: neglegentem (eum) feceris, T.: duces: ne quā populus laboret, H.: legum, rei p. neglegentior.—Of property. heedless, careless, improvident: in sumptu: adulescentia, L.
    * * *
    neglegentis (gen.), neglegentior -or -us, neglegentissimus -a -um ADJ
    heedless, neglectful, careless; unconcerned, indifferent; slovenly; unruly

    Latin-English dictionary > neglegēns

  • 6 adficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > adficio

  • 7 afficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > afficio

  • 8 medius

    mĕdĭus, a, um, adj. [Sanscr. madhya, the same; Gr. mesos; Angl. - Sax. midd; Germ. Mitte; cf. dimidius, meridies (medi-), etc.], that is in the middle or midst, mid, middle (class.).
    I.
    Adj.
    A.
    Lit.:

    terra complexa medium mundi locum,

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. ib. 6, 17, 17:

    medium mundi locum petere,

    id. Tusc. 5, 24, 69:

    versus aeque prima, et media, et extrema pars attenditur,

    id. de Or. 3, 50, 192:

    ultimum, proximum, medium tempus,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    in foro medio,

    in the midst of the forum, Plaut. Curc. 4, 1, 14; Cic. Q. Fr. 2, 3, 6; cf.:

    medio foro,

    in the open forum, Suet. Claud. 18 al.:

    in solio medius consedit,

    sat in the middle, Ov. F. 3, 359; Verg. A. 7, 169:

    considit scopulo medius,

    id. G. 4, 436:

    concilio medius sedebat,

    Ov. M. 10, 144:

    ignes,

    Verg. A. 12, 201:

    medio tempore,

    in the meantime, meanwhile, Suet. Caes. 76: vinum novum, vetus, medium, i. e. neither old nor new, Varr. ap. Gell. 13, 31, 14:

    cum plenus fluctu medius foret alveus,

    full to the middle, Juv. 12, 30.—With dat.:

    Peloponnesii Megaram, mediam Corintho Athenisque urbem, condidere,

    midway between Corinth and Athens, Vell. 1, 2, 4.—With abl.:

    si medius Polluce et Castore ponar,

    between, Ov. Am. 2, 16, 13.—With inter:

    cum inter bellum et pacem medium nihil sit,

    there is no medium, no middle course between, Cic. Phil. 8, 1, 4:

    inter quos numeros duo medii inveniuntur (sc. numeri),

    Mart. Cap. 7, § 737.—With gen.:

    locus medius regionum earum,

    half-way between, Caes. B. G. 4, 19:

    locus medius juguli summique lacerti,

    between, Ov. M. 6, 409; 5, 564:

    et medius juvenum ibat,

    id. F. 5, 67:

    medius silentūm,

    Stat. Th. 4, 683.—With ex:

    medius ex tribus,

    Sall. J. 11, 3:

    medium arripere aliquem,

    to seize one by the middle, around the body, Ter. Ad. 3, 2, 18:

    juvenem medium complectitur,

    Liv. 23, 9, 9:

    Alcides medium tenuit,

    held him fast by the middle, Luc. 4, 652:

    medium ostendere unguem,

    to point with the middle finger, Juv. 10, 53.—
    2.
    Transf., half (ante- and postclass.):

    hieme demunt cibum medium,

    half their food, Varr. R. R. 3, 7, 9:

    scrupulum croci,

    Pall. Jan. 18: aurum... Italicis totum, medium provincialibus reddidit, Capitol. Anton. Pius, 4 fin.
    B.
    Trop., of the middle, not very great or small, middling, medial, moderate.
    1.
    Of age:

    aetatis mediae vir,

    of middle age, Phaedr. 2, 2, 3.—
    2.
    Of plans, purposes, etc.:

    nihil medium, nec spem nec curam, sed immensa omnia volventes animo,

    Liv. 2, 49, 5:

    medium quiddam tenere,

    Plin. Ep. 4, 9, 9.—
    3.
    Of intellect:

    eloquentiā medius,

    middling, tolerable, Vell. 2, 29, 2:

    ingenium,

    moderate, Tac. H. 1, 49.—
    4.
    Undetermined, undecided:

    medios esse,

    i. e. neutral, Cic. Att. 10, 8, 4:

    medium se gerere,

    Liv. 2, 27:

    se dubium mediumque partibus praestitit,

    Vell. 2, 21, 1; cf.:

    responsum,

    indefinite, ambiguous, Liv. 39, 39: vocabula, that can be taken in a good or bad sense, ambiguous, Gell. 12, 9, 1. —
    5.
    Indifferent, not imperative: officium, a duty which is not distinctly enjoined by the moral law, but is sustained by preponderant reasoning:

    medium officium id esse dicunt (Graeci) quod cur factum sit, ratio probabilis reddi possit,

    Cic. Off. 1, 3, 8; cf.:

    ex quo intellegitur, officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis,

    id. Fin. 3, 17, 58; cf.

    sqq. and Madv. ad loc.: artes,

    which in themselves are neither good nor bad, indifferent, Quint. 2, 20, 1.—
    6.
    Intermediate:

    medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor,

    of a middle kind, resembling each in some degree, Liv. 1, 32, 4:

    nihil habet ista res (actoris) medium, sed aut lacrimas meretur aut risum,

    Quint. 6, 1, 45:

    ille jam paene medius adfectus est ex amoribus et desideriis amicorum,

    Quint. 6, 2, 17.—Hence, as subst.: mĕdĭus, i, m., one who stands or comes between, a mediator:

    medium sese offert,

    as a mediator, Verg. A. 7, 536:

    pacator mediusque Syphax,

    Sil. 16, 222:

    pacis eras mediusque belli,

    arbiter, Hor. C. 2, 19, 28; cf.:

    nunc mediis subeant irrita verba deis,

    oaths in which the gods were called upon to be mediators, Ov. R. Am. 678.—
    7.
    Central, with ex or in:

    ex factione media consul,

    fully committed to it, Sall. H. 3, 61, 8;

    so (nearly = intimus), viros fortīs et magnanimos eosdem bonos et simplicīs... esse volumus: quae sunt ex media laude justititiae,

    these qualities are clearly among those which make uprightness praiseworthy, Cic. Off. 1, 19, 63:

    partitiones oratoriae, quae e media illa nostra Academia effloruerunt,

    id. Part. Or. 40, 139:

    ingressio e media philosophia repetita est,

    id. Or. 3, 11; id. Leg. 2, 21, 53:

    in medio maerore et dolore,

    id. Tusc. 4, 29, 63; id. Q. Fr. 2, 15, 1:

    in media dimicatione,

    the hottest of the fight, Suet. Aug. 10; cf.:

    in medio ardore certaminis,

    Curt. 8, 4, 27:

    in media solitudine,

    the most profound, Sen. Brev. Vit. 12, 2:

    in mediis divitiis,

    in abundant wealth, id. Vit. Beat. 26, 1:

    in medio robore virium,

    Liv. 28, 35, 6:

    in medio ardore belli,

    id. 24, 45, 4:

    in media reipublicae luce,

    the full blaze of public life, Quint. 1, 2, 18:

    media inter pocula,

    Juv. 8, 217.—Hence,
    II.
    Subst.: mĕdĭum, ii, n., the middle, midst.
    A.
    Lit.
    1.
    Of space (very rare in Cic.):

    in medio aedium sedens,

    Liv. 1, 57, 9:

    maris,

    id. 31, 45, 11; for which, without in, medio aedium eburneis sellis sedere, id. 5, 41, 2:

    medio viae ponere,

    id. 37, 13, 10:

    in agmine in primis modo, modo in postremis, saepe in medio adesse,

    Sall. J. 45, 2; for which, without in, medio sextam legionem constituit, Tac. A. 13, 38:

    medio montium porrigitur planities,

    id. ib. 1, 64:

    medio stans hostia ad aras,

    Verg. G. 3, 486:

    medio tutissimus ibis,

    Ov. M. 2, 137:

    in medium geminos immani pondere caestus Projecit,

    Verg. A. 5, 401:

    in medium sarcinas coniciunt,

    Liv. 10, 36, 1; 13:

    equitatus consulem in medium acceptum, armis protegens, in castra reduxit,

    id. 21, 46, 9.— Trop.:

    tamquam arbiter honorarius medium ferire voluisse,

    to cut through the middle, Cic. Fat. 17, 39:

    intacta invidiā media sunt, ad summa ferme tendit,

    Liv. 45, 35.—
    2.
    Of time:

    diei,

    Liv. 27, 48:

    medio temporis,

    in the meantime, meanwhile, Tac. A. 13, 28; cf.:

    nec longum in medio tempus, cum,

    the interval, Verg. A. 9, 395; Ov. M. 4, 167; Plin. Ep. 7, 27, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    The midst of all, the presence of all, the public, the community (class.):

    in medio omnibus palma est posita, qui artem tractant musicam,

    lies open to all, Ter. Phorm. prol. 16:

    tabulae sunt in medio,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 104:

    rem totam in medio ponere,

    publicly, id. ib. 2, 1, 11, §

    29: ponam in medio sententias philosophorum,

    id. N. D. 1, 6, 13:

    dicendi ratio in medio posita,

    lies open to all, id. de Or. 1, 3, 12:

    rem in medium proferre,

    to publish, make known, id. Fam. 15, 27, 6: vocare in medium, before the public, before a public tribunal:

    rem in medium vocare coeperunt,

    id. Clu. 28, 77:

    in medio relinquere,

    to leave it to the public, leave it undecided, id. Cael. 20, 48; Sall. C. 19, 16: pellere e medio, to expel, reject, Enn. ap. Cic. Mur. 14, 30 (Ann. v. 272 Vahl.); Cic. Off. 3, 8, 37:

    cum jacentia verba sustulimus e medio,

    adopt words from the people, common words, id. de Or. 3, 45, 177; cf.: munda sed e medio consuetaque verba puellae Scribite, Ov. A. A. 3, 479: tollere de medio, to do away with, abolish:

    litteras,

    Cic. Verr. 2, 2, 71, § 176: tollere de medio, to put out of the way, cut off, destroy:

    hominem,

    id. Rosc. Am. 7, 20:

    de medio removere,

    to put out of sight, id. ib. 8, 23: e medio excedere or abire, to leave the world, to die:

    e medio excessit,

    she is dead, Ter. Phorm. 5, 7, 74:

    ea mortem obiit, e medio abiit,

    id. ib. 5, 8, 30:

    tollite lumen e medio,

    Juv. 9, 106: recedere de medio, to go away, retire, withdraw:

    cur te mihi offers? recede de medio,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    in medio esse,

    to be present, Ter. Ad. 3, 5, 32:

    in medium venire or procedere,

    to appear, come forward, show one's self in public, Cic. Verr. 2, 2, 71, § 175: in medium, before the public, for the public, for the community:

    communes utilitates in medium afferre,

    id. Off. 1, 7, 22:

    consulere in medium,

    to care for the public good, for the good of all, Verg. A. 11, 335;

    so opp. separantem suas res a publicis,

    Liv. 24, 22, 14 sq.; 26, 12, 7:

    quaerere,

    to make acquisitions for the use of all, Verg. G. 1, 127: cedere, to fall or devolve to the community, Tac. H. 4, 64:

    conferre laudem,

    i. e. so that all may have a share of it, Liv. 6, 6:

    dare,

    to communicate for the use of all, Ov. M. 15, 66:

    in medium conferre, in gaming,

    to put down, put in the pool, Suet. Aug. 71: in medio, for sub dio, in the open air:

    scorpios fugari posse, si aliqui ex eis urantur in medio,

    Pall. 1, 35, 12.—
    2.
    A half (ante-class. and post-Aug.):

    scillae medium conterunt cum aqua,

    Varr. R. R. 2, 7:

    scrobem ad medium completo,

    Col. Arb. 4, 5.—Hence,
    III.
    Adv.: mĕdĭē, in the middle, in a middling degree, moderately, tolerably (except once in Tac. only post-class.):

    qui noluerant medie,

    kept quiet, remained neutral, Tac. H. 1, 19:

    nec plane optimi, nec oppido deterrimi sunt, sed quasi medie morati,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 22, 23; Eutr. 7, 13; Lact. 6, 15 fin.:

    ortus medie humilis,

    Aur. Vict. Caes. 20.—
    2.
    Indefinitely, Ambros. in Luc. 8, 17, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > medius

  • 9 neclegens

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > neclegens

  • 10 neclego

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > neclego

  • 11 neglego

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > neglego

  • 12 negligens

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > negligens

  • 13 negligenter

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > negligenter

  • 14 negligo

    neglĕgo (less correctly neglĭgo and neclĕgo), exi, ectum, 3 ( perf subj. neglegerit, acc. to the form of the simple verb, Aem. Mac. ap. Diom. 366 P.; and id. ap. Prisc. p. 895 P.; also, acc. to the best MSS., [p. 1198] in Sall. J. 40, 1, neglegisset; v. Kritz and Fabri, ad h. l.), v. a. [nec-lego] (qs. not to pick up, i. e.), to not heed, not trouble one's self about, not attend to, to slight, neglect, be regardless of, indifferent to; constr. with acc. or an object-clause; rarely with de or absol.
    I.
    In gen., opp. to curare (cf. desum):

    si mandatum neglecturus es,

    Cic. Rosc. Am. 38, 112:

    maculam judiciorum,

    id. Clu. 47, 130:

    rem familiarem neglegebat,

    Nep. Them. 1, 2:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37.—
    (β).
    With an object-clause:

    erus quod imperavit, neglexisti persequi,

    Plaut. Am. 2, 1, 39:

    diem edicti obire neglexit,

    Cic. Phil. 3, 8, 20. —
    (γ).
    With de:

    de Theopompo negleximus,

    Cic. Phil. 13, 16, 33.—
    II.
    In partic., to make light of, not to care for, to slight, despise, disregard, contemn, neglect (syn.:

    despicio, sperno, contemno, fastidio): qui periculum fortunarum et capitis sui pro meā salute neglexit,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    tantam pecuniam captam,

    id. Verr. 2, 3, 94, § 218:

    cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit,

    id. Imp. Pomp. 16, 49:

    legem,

    id. Vatin. 2, 5:

    minas,

    id. Quint. 30, 92:

    imperium alicujus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    injurias alicujus,

    to pass over, overlook, id. ib. 1, 36:

    iram alicujus,

    Plaut. Merc. 5, 2, 97:

    deos,

    Sall. C. 10, 4:

    se semper credunt neglegi, i. e. contemni,

    Ter. Ad. 4, 3, 16.—
    (β).
    With an objectclause:

    verba verbis quasi coagmentare neglegat,

    neglect, disdain, Cic. Or. 23, 77:

    Theopompum, expulsum a Trebonio, confugere Alexandriam neglexistis,

    id. Phil. 13, 16, 33:

    fraudem committere,

    Hor. C. 1, 28, 31; Tib. 2, 6, 37.—
    * (γ).
    With a foll. ne:

    neglegens, ne quā populus laboret,

    unconcerned, careless, Hor. C. 3, 8, 25 (securus, non timens, Schol.).—
    (δ).
    Absol.:

    bonus tantummodo segnior fit, ubi negligas,

    when you neglect him, Sall. J. 31, 28.—Hence,
    A.
    neglĕgens ( neglĭg-, neclĕg-), entis, P. a., heedless, careless, unconcerned, indifferent, negligent, neglectful.
    1.
    In gen.: neclegens dictus est non legens neque dilectum habens, quid facere debeat, omissā ratione officii sui, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:

    improvidi et neglegentes duces,

    Cic. Att. 7, 20, 2:

    quoniam pater tam neglegens ac dissolutus est,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 162:

    socors alicujus natura neglegensque,

    id. Brut. 68, 239:

    in amicis deligendis neglegentes,

    id. Lael. 17, 62:

    in aliquem,

    id. Fam. 13, 1, 5.—With gen.:

    legum, officii, rei publicae, sociorum atque amicorum neglegentior,

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 143:

    amicorum inimicorumque (= prae stupore haud discernens),

    Tac. H. 3, 38:

    lenocinii,

    Suet. Aug. 79:

    domus tuae neglegentissimus,

    Pacat. Pan. Th. 31.—With circa:

    circa deos ac religiones neglegentior,

    Suet. Tib. 69.—With inf.:

    post illa obtegere eam neglegens fui,

    Plaut. Most. 1, 2, 61.—Of things:

    alarum neglegens sudor,

    that proceeds from neglect, Petr. 128:

    neglegentior amictus,

    Quint. 11, 3, 147:

    neglegens sermo,

    id. 10, 7, 28; cf.

    stilus,

    id. 2, 4, 13.—
    2.
    In partic., with respect to one's fortune, heedless, careless, improvident:

    in sumptu neglegens,

    Cic. Fam. 3, 8, 5:

    adulescentia neglegens luxuriosaque,

    Liv. 27, 8; Quint. 7, 2, 29.—Hence, adv.: neglĕgenter ( neglĭg-), heedlessly, carelessly, negligently:

    scribere (opp. diligenter),

    Cic. Rosc. Com. 2, 7:

    gerunt et ferarum pelles, proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,

    Tac. G. 17:

    audientes,

    Quint. 8, 2, 23:

    petere pilam,

    id. 6, 3, 62; 2, 4, 17.— Comp.:

    neglegentius asservare aliquid,

    Cic. Caecin. 26, 73.— Sup.:

    neglegentissime amicos habere,

    Sen. Ep. 63, 7.—
    B.
    neglectus, a, um, P. a., neglected, slighted, disregarded, despised:

    cum ipsi inter nos abjecti neglectique simus,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    castra soluta neglectaque,

    Liv. 28, 1:

    religio,

    Caes. B. G. 6, 17:

    di,

    Hor. C. 3, 6, 7:

    forma viros decet,

    Ov. A. A. 1, 509.— Sup.:

    neglectissima progenies,

    Stat. Th. 7, 146.— Hence, * adv.: neglectē, carelessly, negligently:

    neglectius incedebat,

    Hier. Ep. 39, n. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > negligo

  • 15 pendo

    pendo, pĕpendi, pensum, 3 (pendissent, for pependissent, Liv. 45, 26 fin.:

    penderit for pependerit,

    Paul. Nol. Carm. 14, 122), v. a. and n. [etym. dub.; cf. root sphad-, sphendonê, a sling; Lat. funda].— Lit., to cause to hang down, to suspend; esp. of scales in weighing.
    I.
    Act., to weigh, weigh out.
    A.
    Lit. (very rare: syn. penso, expendo): unumquodque verbum staterā aurariā pendere, Varr. ap. Non. 455, 21: da pensam lanam, Titin. ap. Non. 369, 21; Plin. 19, 3, 15, § 39, read repensum: aere gravi cum uterentur Romani, penso eo, non numerato debitum solvebant, Fest. s. v. pendere, p. 208 Müll.:

    pensas examinat herbas,

    Ov. M. 14, 270.—
    2.
    Transf., to pay, pay out (because, in the earliest times, payments were made by weighing out the metals; v. in the preced. the passage from Fest.;

    class.): militis stipendia ideo, quod eam stipem pendebant,

    Varr. L. L. 5, § 182 Müll.:

    Achaei ingentem pecuniam pendunt L. Pisoni quotannis,

    Cic. Prov. Cons. 3, 5; id. Att. 12, 25, 1:

    vectigal populo Romano,

    Caes. B. G. 5, 23:

    vectigal,

    Liv. 25, 8:

    tributum pro navibus,

    Tac. A. 13, 51:

    pretium,

    id. ib. 2, 87:

    coria boum in usus militares,

    id. ib. 4, 72:

    mercedem alicui,

    Juv. 3, 15.— Absol.:

    pro pabulo pendunt,

    pay, Plin. 12, 14, 32, § 65.— Impers. pass.:

    iterumque imperii nostri publicanis penditur,

    Plin. 12, 14, 32, § 65.—As punishments consisted of fines in money or cattle: pendere poenas, supplicia, etc., signified to pay, suffer, undergo a penalty:

    pendere poenas solvere significat,

    Fest. p. 268 Müll.:

    Syrus mihi tergo poenas pendet,

    Ter. Heaut. 4, 4, 6:

    maximas poenas pendo temeritatis meae,

    Cic. Att. 11, 8, 1:

    satis pro temeritate unius hominis suppliciorum pensum esse,

    Liv. 34, 61:

    capitis poenas,

    Ov. F. 3, 845:

    poenas violatae religionis sanguine et caedibus,

    Just. 8, 2, 4:

    magna supplicia perfidiae,

    id. 11, 4, 2:

    crimen, culpam,

    Val. Fl. 4, 477.—Rarely in this signif. absol., to suffer any thing ( poet.):

    tuis nam pendit in arvis Delius,

    Val. Fl. 1, 445.—
    B.
    Trop.
    1.
    To weigh mentally, to ponder, consider, deliberate upon, decide (class.;

    syn.: pensito, trutinor): vos eam (rem) suo, non nominis pondere penditote,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1:

    in philosophiā res spectatur, non verba penduntur,

    id. Or. 16, 51:

    causam ex veritate,

    id. Quint. 1, 5:

    rem levi conjecturā,

    id. Rosc. Am. 22, 62.—
    b.
    To value, esteem, regard a thing; with gen. of the value (mostly ante-class. and poet.):

    neque cum me magni pendere visum'st,

    Plaut. Curc. 2, 2, 12:

    aliquem,

    Ter. Ad. 5, 4, 25:

    quem tu vidisse beatus Non magni pendis,

    Hor. S. 2, 4, 93:

    nec jam religio divum neque numina magni Pendebantur,

    Lucr. 6, 1277:

    unice unum plurimi pendit,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 29:

    te volturium vocant: Hostisne an civis comedis, parvi pendere,

    id. Trin. 1, 2, 64 sq.:

    nequam hominis ego parvi pendo gratiam,

    lightly esteem, id. Bacch. 3, 6, 29; so,

    parvi,

    Ter. And. 3, 2, 46; id. Heaut. 4, 3, 37; id. Hec. 3, 5, 63:

    minoris pendo tergum illorum, quam meum,

    care less for, Plaut. Most. 4, 1, 29:

    aliquem minoris,

    id. ib. 1, 3, 58:

    aliquem nihili,

    id. ib. 1, 3, 88:

    nihili,

    id. Men. 5, 7, 4; id. Trin. 3, 1, 6; Ter. Ad. 3, 4, 6; cf.:

    non flocci pendere,

    Ter. Eun. 3, 1, 21:

    sese experturum, quanti sese penderem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 44:

    tu illum numquam ostendisti quanti penderes,

    Ter. Heaut. 1, 1, 103.—
    2.
    (Acc. to A. 2.) To pay, render ( poet.):

    dignas pendere grates,

    Stat. Th. 11, 223.—
    II.
    Neutr., to weigh ( poet. and in post-Aug. prose):

    tantundem pendere par est,

    Lucr. 1, 361:

    talentum ne minus pondo octoginta Romanis ponderibus pendat,

    Liv. 38, 38, 13; Plin. 9, 15, 17, § 44; id. 30, 48 fin., § 93; id. 18, 7, 12, § 66; id. 31, 6, 31, § 58 (in Sen. Ep. 66, 30, read pendent).—Hence, pensus, a, um, P. a., lit. weighed; hence, trop., esteemed, valued, prized, dear (as P. a. not in Cic. or Cæs.):

    utra condicio pensior, Virginemne an viduam habere?

    Plaut. Stich. 1, 2, 61: ut nihil quicquam esset carius pensiusque nobis quam nosmetipsi, Taurus ap. Gell. 12, 5, 7.—Esp., as subst.: pensum, i, n., something weighed.
    A.
    Weight, consideration, scruple, importance, only in gen. sing.: nihil pensi habere aliquid, to lay no weight or stress upon a thing, to attach no value to, be indifferent to, care nothing about:

    sua parvi pendere, aliena cupere,... nihil pensi neque moderati habere,

    Sall. C. 12, 2:

    nihil pensi neque sancti habere,

    id. J. 41, 9:

    neque id quibus modis assequeretur, quicquam pensi habebat,

    id. C. 5, 6:

    prorsus neque dicere, neque facere quicquam pensi habebat,

    id. ib. 23, 2:

    nihil pensi habuit, quin, etc.,

    Suet. Dom. 12; id. Ner. 34:

    ut neque fas neque fidem pensi haberet,

    Tac. A. 13, 15: aliquid ratum pensumque habere, Att. Capitol. ap. Gell. 13, 12, 2. —So, non pensi ducere (very rare), Val. Max. 2, 9, 3.—Also, non adest or est alicui pensi: nec mihi adest tantillum pensi jam, quos capiam calceos, I don't care in the least, am perfectly indifferent, Plaut. Truc. 4, 2, 52:

    sed illis nec quid dicerent, nec quid facerent, quicquam umquam pensi fuisse,

    they never cared at all, Liv. 34, 49:

    quibus si quicquam pensi umquam fuisset, non ea consilia de republicā habuissent,

    if they had ever had regard for any considerations, Sall. C. 52, 34. —
    B.
    Prop., the wool weighed out to a slave to spin in a day; hence, a day's work in spinning, and, in gen., spinning, a spinner's task.
    1.
    Lit. (mostly ante-class. and poet.):

    pensum facere,

    Plaut. Merc. 2, 3, 63; id. Men. 5, 2, 45:

    nocturna carpentes pensa puellae,

    Verg. G. 1, 391:

    carmine quo captae dum fusis mollia pensa Devolvunt, etc.,

    id. ib. 4, 348:

    famulasque ad lumina longo Exercet penso,

    id. A. 8, 412; Prop. 3, 15, (4, 14), 15:

    castrensia,

    i. e. for military garments, id. 4 (5), 3, 33:

    pensa manu ducunt,

    Juv. 12, 65:

    lanificam revocas ad sua pensa manum,

    Ov. Am. 1, 13, 24; id. H. 3, 75; Just. 1, 3, 2.— Poet., a thread spun by the Fates:

    durae peragunt pensa sorores,

    Sen. Herc. Fur. 181:

    jamque in fine dies et inexorabile pensum Deficit,

    Stat. S. 3, 3, 172: mortale resolvere, to unbind his mortal thread, i. e. to make him immortal, Calp. Ecl. 4, 137.—
    2.
    Trop., a charge, duty, office (so in Cic.; cf.:

    ministerium, munus, officium): pensum meum lepide accurabo,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 33; cf.:

    meum confeci,

    id. Pers. 2, 4, 1:

    absolvere,

    to perform one's duty, Varr. R. R. 2, 2:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    Cic. de Or. 3, 30, 119; id. Verr. 2, 3, 46, § 109:

    nominis familiaeque,

    Liv. 4, 52:

    operis sui peragere,

    Col. 3, 10, 7.—Hence, adv.: pensē, carefully, considerately (post-class.): pensius, Flav. ap. Symm. Ep. 2, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > pendo

  • 16 agō

        agō ēgī, āctus (old inf pass. agier), ere    [1 AG-], to put in motion, move, lead, drive, tend, conduct: bos Romam acta, L.: capellas, V.: pecus visere montīs, H.: ante se Thyum, N.: in exsilium, L.: Iris nubibus acta, borne on, V.: alqm in crucem, to crucify: Illum aget Fama, will carry, H.: quo hinc te agis? whither are you going? T.: se primus agebat, strode in front, V.: capellas potum, V.—Prov.: agas asellum, i. e. if you can't afford an ox, drive an ass. — Pass., to go, march: quo multitudo agebatur, L.: citius agi vellet agmen, march on quicker, L.: raptim agmine acto, L.— Esp., to drive away, carry off, steal, rob, plunder: pecoris praedas, S.; freq. with ferre, to rob, plunder: ferre agere plebem plebisque res, L.: res sociorum ferri agique vidit, L.—To chase, pursue, hunt: apros, V.: cervum, V. — Fig.: dum haec crimina agam ostiatim, track out from house to house: ceteros ruerem, agerem, T.: palantīs Troas, V.—To move, press, push forward, advance, bring up: multa undique portari atque agi, Cs.: vineis ad oppidum actis, pushed forward, Cs.: moles, Cu.: cloaca maxima sub terram agenda, to be carried under ground, L.: cuniculos ad aerarium, drive: per glaebas radicibus actis, O.: pluma in cutem radices egerit, struck deep root, O.: vera gloria radices agit: tellus Fissa agit rimas, opens in fissures, O.: in litus navīs, beached, L.: navem, to steer, H.: currūs, to drive, O.: per agmen limitem ferro, V.: vias, make way, V.: (sol) amicum Tempus agens, bringing the welcome hour (of sunset), H.—To throw out, stir up: spumas ore, V.: spumas in ore: se laetus ad auras Palmes agit, shoots up into the air, V.—Animam agere, to expire: nam et agere animam et efflare dicimus; cf. et gestum et animam ageres, i. e. exert yourself in gesturing and risk your life. — Fig., to lead, direct, guide: (poëmata), animum auditoris, H.— To move, impel, excite, urge, prompt, induce, rouse, drive: quae te Mens agit in facinus? O.: ad illa te, H.: eum praecipitem: viros spe praedae diversos agit, leads astray, S.: bonitas, quae nullis casibus agitur, N.: quemcunque inscitia veri Caecum agit, blinds, H.: quibus actus fatis, V.: seu te discus agit, occupies, H.: nos exquirere terras, V.: desertas quaerere terras agimur, V. — To pursue for harm, persecute, disturb, vex, attack, assail: reginam stimulis, V.: agentia verba Lycamben, H.: diris agam vos, H.: quam deus ultor agebat, O.—To pursue, carry on, think, reflect, deliberate, treat, represent, exhibit, exercise, practise, act, perform, deliver, pronounce: nihil, to be idle: omnia per nos, in person: agendi tempus, a time for action: industria in agendo: apud primos agebat, fought in the van, S.: quae continua bella agimus, are busy with, L.: (pes) natus rebus agendis, the metre appropriate to dramatic action, H.: Quid nunc agimus? what shall we do now? T.: quid agam, habeo, i. e. I know what to do, T.: quid agitur? how are you? T.: quid agis, dulcissime rerum? i. e. how are you? H.: vereor, quid agat Ino, what is to become of: quid agis? what do you mean? nihil agis, it is of no use, T.: nihil agis, dolor, quamvis, etc.: cupis abire, sed nihil agis, usque tenebo, you cannot succeed, H.: ubi blanditiis agitur nihil, O.—Esp., hoc or id agere, to give attention to, mind, heed: hocine agis, an non? are you attending? T.: id quod et agunt et moliuntur, their purpose and aim: qui id egerunt, ut gentem conlocarent, etc., aimed at this: sin autem id actum est, ut, etc., if it was their aim: summā vi agendum esse, ut, etc., L.: certiorem eum fecit, id agi, ut pons dissolveretur, it was planned, N.: Hoc age, ne, etc., take care, H.: alias res agis, you are not listening, T.: aliud agens ac nihil eius modi cogitans, bent on other plans: animadverti eum alias res agere, paid no attention: vides, quam alias res agamus, are otherwise occupied: populum aliud nunc agere, i. e. are indifferent.—To perform, do, transact: ne quid negligenter: suum negotium, attend to his own business: neque satis constabat, quid agerent, what they were at, Cs.: agentibus divina humanaque consulibus, busy with auspices and affairs, L.: per litteras agere, quae cogitas, carry on, N.: (bellum) cum feminis, Cu.: conventum, to hold an assize: ad conventūs agendos, to preside at, Cs.: census actus eo anno, taken, L.— Of public transactions, to manage, transact, do, discuss, speak, deliberate: quae (res) inter eos agi coeptae, negotiations begun, Cs.: de condicionibus pacis, treat, L.: quorum de poenā agebatur, L.— Hence, agere cum populo, of magistrates, to address the people on a law or measure (cf. agere ad populum, to propose, bring before the people): cum populo de re p.—Of a speaker or writer, to treat, discuss, narrate: id quod agas, your subject: bella per quartum iam volumen, L.: haec dum agit, during this speech, H.—In law, to plead, prosecute, advocate: lege agito, go to law, T.: causam apud iudices: aliter causam agi, to be argued on other grounds: cum de bonis et de caede agatur, in a cause relating to, etc.: tamquam ex syngraphā agere cum populo, to litigate: ex sponso egit: agere lege in hereditatem, sue for: crimen, to press an accusation: partis lenitatis et misericordiae, to plead the cause of mercy: ii per quos agitur, the counsel: causas, i. e. to practise law: me agente, while I am counsel: ii apud quos agitur, the judges; hence, of a judge: rem agere, to hear: reos, to prosecute, L.: alqm furti, to accuse of theft. —Pass., to be in suit, be in question, be at stake: non capitis eius res agitur, sed pecuniae, T.: aguntur iniuriae sociorum, agitur vis legum.—To represent, act, perform, of an orator: cum dignitate.—Of an actor: fabulam, T.: partīs, to assume a part, T.: Ballionem, the character of: gestum agere in scena, appear as actors: canticum, L. — Fig.: lenem mitemque senatorem, act the part of, L.: noluit hodie agere Roscius: cum egerunt, when they have finished acting: triumphum, to triumph, O.: de classe populi R. triumphum, over, etc.: ex Volscis et ex Etruriā, over, etc., L.: noctu vigilias, keep watch: alta silentia, to be buried in silence, O.: arbitria victoriae, to exercise a conqueror's prerogative, Cu.: paenitentiam, to repent, Cu.: oblivia, to forget, O.: gratias (poet. grates) agere, to give thanks, thank: maximas tibi gratias: alcui gratias quod fecisset, etc., Cs.: grates parenti, O. — Of time, to spend, pass, use, live through: cum dis aevom: securum aevom, H.: dies festos, celebrate: ruri vitam, L.: otia, V.: quartum annum ago et octogesimum, in my eightyfourth year: ver magnus agebat orbis, was experiencing, V.— Pass: mensis agitur hic septimus, postquam, etc., going on seven months since, T.: bene acta vita, well spent: tunc principium anni agebatur, L.: melior pars acta (est) diei, is past, V. — Absol, to live, pass time, be: civitas laeta agere, rejoiced, S.—Meton., to treat, deal, confer, talk with: quae (patria) tecum sic agit, pleads: haec inter se dubiis de rebus, V.: Callias quidam egit cum Cimone, ut, etc., tried to persuade C., N.: agere varie, rogando alternis suadendoque coepit, L.—With bene, praeclare, male, etc., to deal well or ill with, treat or use well or ill: praeclare cum eis: facile est bene agere cum eis.— Pass impers., to go well or ill with one, be well or badly off: intelleget secum esse actum pessime: in quibus praeclare agitur, si, etc., who are well off, if, etc.—Poet.: Tros Tyriusque mihi nullo discrimine agetur, will be treated, V.— Pass, to be at stake, be at hazard, be concerned, be in peril: quasi mea res minor agatur quam tua, T.: in quibus eorum caput agatur: ibi rem frumentariam agi cernentes, L.: si sua res ageretur, if his interests were involved: agitur pars tertia mundi, is at risk, O.: non agitur de vectigalibus, S.—Praegn., to finish, complete, only pass: actā re ad fidem pronius est, after it is done, L.: iucundi acti labores, past: ad impediendam rem actam, an accomplished fact, L.— Prov.: actum, aiunt, ne agas, i. e. don't waste your efforts, T.: acta agimus: Actum est, it is all over, all is lost, T.: iam de Servio actum rati, L.: acta haec res est, is lost, T.: tantā mobilitate sese Numidae agunt, behave, S.: ferocius agunt equites, L.: quod nullo studio agebant, because they were careless, Cs.: cum simulatione agi timoris iubet, Cs.—Imper. as interj, come now, well, up: age, da veniam filio, T.: en age, rumpe moras, V.: agite dum, L.: age porro, tu, cur, etc.? age vero, considerate, etc.: age, age, iam ducat: dabo, good, T.: age, sit ita factum.
    * * *
    agere, egi, actus V
    drive, urge, conduct; spend (time w/cum); thank (w/gratias); deliver (speech)

    Latin-English dictionary > agō

  • 17 in-differēns

        in-differēns entis, adj.,    not to be sought or shunned, indifferent, neither good nor evil.

    Latin-English dictionary > in-differēns

  • 18 medius

        medius adj.    [MED-], in the middle, in the midst, mid, mean, middle: mundi locus: tempus: solio medius consedit, in the middle, V.: medius Polluce et Castore ponar, between, O.: medios ignīs testor, i. e. on the altar between us, V.: medium turba Hunc habet, surrounds, V.: Discessere omnes medii, from the midst, V.: caelestes medio Iove sedent, O.: medium ostendere unguem, point with the middle finger, Iu.: cum inter bellum et pacem medium nihil sit, no middle course: locus medius regionum earum, half-way between, Cs.: locus medius iuguli summique lacerti, between, O.: medius ex tribus, S.: in foro medio, in the middle of the forum: in mediis aedibus: de mediā nocte, midnight, Cs.: mediā aestate, at midsummer: medios dilapsus in hostīs, V.: Phoebus, the sun at noon, O.: (illum) medium adripere, by the middle, T.: iuvenem medium complectitur, L.—Fig., of the middle, middling, medial, moderate: aetatis mediae vir, of middle age, Ph.: nihil medium, sed inmensa omnia volventes animo, L.: gratia non media, extraordinary, L.: ingenium, Ta.: sermones, common, O.— Undetermined, undecided, neutral: medium quendam cursum tenere: medios esse: responsum, ambiguous, L.— Indifferent, not imperative: officium (opp. perfectum).— Intermediate: medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor, like each some respects, L.: consilium, avoiding both extremes, L.— Central, intimate, profound, essential: quae sunt ex mediā laude iustitiae, essential claims to honor: in medio maerore et dolore, buried in: in medio ardore belli, L.: media inter pocula, Iu.: Pacis eras mediusque belli, equally ready for, H.—As subst m., a mediator: paci medium se offert, V.
    * * *
    I
    media, medium ADJ
    middle, middle of, mid; common, neutral, ordinary, moderate; ambiguous
    II
    mediator; one who stands in the middle, one who comes between

    Latin-English dictionary > medius

  • 19 neglegō

        neglegō (not negligō, neclegō), ēxī (neglegisset, S.), ēctus, ere    [nec+lego], to disregard, not heed, not trouble oneself about, not attend to, slight, neglect, be regardless of, be indifferent to: Neglegitur ipsa, T.: mandatum: rem familiarem, N.: neglecti agri, H.: hoc facere, Cs.: diem edicti obire neglexit: de Theopompo negleximus.— To make light of, not care for, slight, despise, disregard, contemn, neglect: segnior fit, ubi neglegas, when you neglect him, S.: Pecuniam, T.: periculum capitis sui prae meā salute: cum et bellum ita necessarium sit, ut neglegi non possit: Aeduorum iniurias, overlook, Cs.: hac parte neglectā, i. e. unpunished, Cs.: verba verbis quasi coagmentare neglegat, disdains: committere fraudem, to make light of perpetrating, H.: Theopompum confugere Alexandream.
    * * *
    neglegere, neglexi, neglectus V TRANS
    disregard, neglect, ignore, regard of no consequence; do nothing about; despise

    Latin-English dictionary > neglegō

  • 20 oblītus

        oblītus adj.    [P. of obliviscor], forgetful, unmindful, not remembering: sui: veterum honorum, O.—Forgetful, regardless, indifferent, neglectful: Illum gementem Obliti relinquunt, V.: pectus, Ct.: mei, i. e. of my dignity: salutis meae: decoris sui, V.: obliti ad metam tendere equi, O.
    * * *
    oblita, oblitum ADJ
    forgetful (with gen.)

    Latin-English dictionary > oblītus

См. также в других словарях:

  • indifférent — indifférent, ente [ ɛ̃diferɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1314; lat. indifferens I ♦ (Choses et personnes) 1 ♦ (1633) Sans intérêt, sans importance, de peu de conséquence. Parler de choses indifférentes (cf. De la pluie et du beau temps). Impers. « Il n est… …   Encyclopédie Universelle

  • indifférent — indifférent, ente (in di fé ran, ran t ) adj. 1°   Qui ne présente en soi pas de différence, et, par conséquent, pas de cause de détermination ou de préférence, en parlant des choses. •   Lorsqu on a quelque bon dessein, ou même quelque dessein… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • indifferent — Indifferent, [indifferen]te. adj. Qui se peut faire également bien de differentes manieres. C est une chose indifferente de partir à trois heures ou à quatre. il est indifferent lequel de ces deux on prenne. il m est indifferent d aller là ou… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Indifferent — In*dif fer*ent, a. [F. indiff[ e]rent, L. indifferens. See {In } not, and {Different}.] [1913 Webster] 1. Not making a difference; having no influence or preponderating weight; involving no preference, concern, or attention; of no account;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indifferent — [in dif′ər ənt, indif′rənt] adj. [OFr < L indifferens: see IN 2 & DIFFERENT] 1. having or showing no partiality, bias, or preference; neutral 2. having or showing no interest, concern, or feeling; uninterested, apathetic, or unmoved 3. of no… …   English World dictionary

  • Indifferent — In*dif fer*ent, adv. To a moderate degree; passably; tolerably. [Obs.] News indifferent good. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indifferent — (adj.) late 14c., unbiased, from O.Fr. indifferent impartial or directly from L. indifferentem (nom. indifferens) not differing, not particular, of not consequence, neither good nor evil, from in not, opposite of (see IN (Cf. in ) (1)) +… …   Etymology dictionary

  • indifferent — Adj. (Oberstufe) geh.: ohne Interesse oder innere Teilnahme Synonyme: gleichgültig, uninteressiert, desinteressiert (geh.) Beispiel: Der Umfrage zufolge haben 47 Prozent der Befragten eine indifferente Einstellung zur Politik. Kollokation:… …   Extremes Deutsch

  • Indifferent — (v. lat.), unentschieden, gleichgültig. Indifferentes Gleichgewicht, derjenige Gleichgewichtszustand, in welchem sich ein Körper in Bezug auf die Schwerkraft befindet, wenn sein Schwerpunkt unterstützt ist; er befindet sich dann nämlich trotz der …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Indifferént — (lat.), »gleichgültig«, keine Wirkung äußernd. In der Chemie bezeichnet man Stoffe als i., die, wie z. B. das Paraffin, in Berührung mit den gewöhnlichen chemischen Agenzien keine oder nur geringe chemische Reaktionen erkennen lassen; daher auch… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Indifferént — (lat.), ununterschieden, gleichgültig, keine (chem.) Wirkung äußernd. Indifferentísmus, Teilnahmlosigkeit. Indifferénzpunkt, der Punkt zwischen beiden Polen eines Magnets oder einer Voltaischen Säule, an dem keine Anziehung oder Abstoßung oder… …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»