-
1 Население
- incolae; population; populus; -
2 incola
incola, ae, c. (incolo), der Einwohner, Bewohner, I) im allg.: a) v. Menschen, incolae Syracusani, Cic.: incolae Uticenses, Auct. b. Afr.: incolae veteres, Iustin.: Pythagorei incolae paene nostri, Landsleute, Cic.: quem locum Catabathmon incolae appellant, Sall.: m. Genet., mundi, Cic.: incolae eius insulae, Nep.: incolae loci, Liv., eius loci, Iustin.: inc. montis, Ov.: inc. silvarum, Sen. poët.: incolae nemoris, Curt.: incolae novarum urbium, Cic.: incola ab Tarquiniis, von T. eingewandert, Liv. 4, 3, 11. – poet., incola turba, der heimische, Ov. fast. 3, 582. – b) v. Tieren, aquarum incolae, Cic.: quaedam stagni incola, Phaedr.: incolae domuum mures, Plin. – c) v. Gewächsen, Winden, einheimisch, heimis, inländisch, arbor, Plin.: aquilones, Hor. ; – d) v. Flüssen, incolae Padi, in den Po fließende, Plin. – II) insbes. = μέτοικος, der nicht eingebürgerte Insasse (Ggstz. civis), Cic. Verr. 4, 26 u. 130; de off. 1, 125. – / incola als fem. bei Catull. 64, 228. Ov. fast. 3, 582. Phaedr. 1, 6, 6. Prud. ham. 942. Corp. inscr. Lat. 6, 124. – arch. Dat. Plur. incoleis, Corp. inscr. Lat. 1, 1418, 2.
-
3 incola
incola, ae, c. (incolo), der Einwohner, Bewohner, I) im allg.: a) v. Menschen, incolae Syracusani, Cic.: incolae Uticenses, Auct. b. Afr.: incolae veteres, Iustin.: Pythagorei incolae paene nostri, Landsleute, Cic.: quem locum Catabathmon incolae appellant, Sall.: m. Genet., mundi, Cic.: incolae eius insulae, Nep.: incolae loci, Liv., eius loci, Iustin.: inc. montis, Ov.: inc. silvarum, Sen. poët.: incolae nemoris, Curt.: incolae novarum urbium, Cic.: incola ab Tarquiniis, von T. eingewandert, Liv. 4, 3, 11. – poet., incola turba, der heimische, Ov. fast. 3, 582. – b) v. Tieren, aquarum incolae, Cic.: quaedam stagni incola, Phaedr.: incolae domuum mures, Plin. – c) v. Gewächsen, Winden, einheimisch, heimisch, inländisch, arbor, Plin.: aquilones, Hor. – d) v. Flüssen, incolae Padi, in den Po fließende, Plin. – II) insbes. = μέτοικος, der nicht eingebürgerte Insasse (Ggstz. civis), Cic. Verr. 4, 26 u. 130; de off. 1, 125. – ⇒ incola als fem. bei Catull. 64, 228. Ov. fast. 3, 582. Phaedr. 1, 6, 6. Prud. ham. 942. Corp. inscr. Lat. 6, 124. – arch. Dat. Plur. incoleis, Corp. inscr. Lat. 1, 1418, 2. -
4 incola
incŏla, ae, comm. (f. Phaedr. 1, 6, 6; Prud. Ham. 642) [in-colo], an inhabitant of a place, a resident.I.Lit.:II.optati cives, populares, incolae, accolae, advenae omnes,
Plaut. Aul. 3, 1, 1: incola est, qui in aliquam regionem domicilium suum contulit, quem Graeci paroikon appellant, Dig. 50, 16, 239: opp. civis; peregrini autem atque incolae officium est, etc., a foreign resident ( = Gr. metoikos), Cic. Off. 1, 34, 125; cf.:Tarquinium, non Romanae modo sed ne Italicae quidem gentis,.. incolam a Tarquiniis... regem factum,
Liv. 4, 3, 11:incola et his magistratibus parere debet, apud quos incola est, et illis, apud quos civis est,
Dig. 50, 1, 29; Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; 2, 4, 58, § 130:sunt enim e terra homines, non ut incolae atque habitatores,
id. N. D. 2, 56, 140:Coloneus ille locus cujus incola Sophocles ob oculos versabatur,
id. Fin. 5, 1, 3:(Socrates) totius mundi se incolam et civem arbitrabatur,
id. Tusc. 5, 37, 108:audiebam Pythagoram Pythagoreosque incolas paene nostros,
almost our countrymen, id. de Sen. 21, 78:Pergama, Incola captivo quae bove victor alat,
Ov. H. 1, 52:Phryx,
Luc. 9, 976:Idumæae Syrophoenix portae,
Juv. 8, 160.— Poet., in apposition, or [p. 925] adj., Cameren incola turba vocat, the natives, Ov. F. 3, 582.—Transf., of animals and inanimate things:aquarum incolae,
Cic. Tusc. 5, 13, 38:rana stagni incola,
Phaedr. 1, 6, 5:novum incolam (piscem) mari dedit,
Plin. 9, 17, 29, § 63:quae (arbores) incolarum numero esse coepere,
i. e. indigenous, id. 12, 3, 7, § 14:Addua, Ticinus, Mincius, omnes Padi incolae,
i. e. flowing into the Po, id. 3, 19, 23, § 131:me Porrectum ante fores obicere incolis Plorares aquilonibus,
native, Hor. C. 3, 10, 4. -
5 incola
incola ae, m and f [1 in+COL-], an inhabitant, resident (opp. advena): de Africā et eius incolis, S.: ut huc novus incola venit, H.: incolae paene nostri, almost our countrymen: Idumaeae Syrophoenix portae, Iu.: Cameren incola turba vocant, the natives, O.— An inhabitant: aquarum incolae: rana stagni, Ph.: me obicere incolis aquilonibus, native, H.—A foreign resident, sojourner, immigrant: peregrini autem atque incolae officium: incola a Tarquiniis, L.* * *inhabitant; resident, dweller; resident alien; foreigner (Plater) -
6 incola
incola, ae, m. f. [st2]1 [-] habitant, habitante. [st2]2 [-] compatriote. [st2]3 [-] habitant (en parl. des animaux). [st2]4 [-] affluent (d'un fleuve). [st2]5 [-] adj. du pays, indigène.* * *incola, ae, m. f. [st2]1 [-] habitant, habitante. [st2]2 [-] compatriote. [st2]3 [-] habitant (en parl. des animaux). [st2]4 [-] affluent (d'un fleuve). [st2]5 [-] adj. du pays, indigène.* * *Incola, huius incolae, pen. corr. com. g. Plin. Un estrangier faisant sa demeure avec nous, Qui est venu avec nous demeurer d'un autre pays ou ville.\Incolae atque habitatores. Cic. Les manants et habitants.\Incola alicuius loci. Cic. Qui demeure en ce lieu là.\Incolae Orientis. Plin. Qui habitent en Orient.\Incola arbor. Plin. Estrangiere, apportee d'un pays estrange. -
7 eingeboren
eingeboren, I) einzig geboren: unicus. – II) im Lande geboren, ein Eingeborner, indigĕna od. umschr. in ea od. in illa terra natus (Ggstz. alienigena, advena, peregrinus). – incola (ein Einwohner, Ggstz. peregrinus). – die Eingebornen, indigenae; incolae eius loci: die Ei. der Insel, in insula nati; incolae eius insulae.
-
8 Einwohner
Einwohner, incola (der ansässige Einwohner einer Stadt, eines Landes, ohne gerade Bür. ger zu sein, der Insasse). – habitator (der Bewohner einer Örtl., bes. eines Hauses). – inquilīnus (der in einem Hause zur Miete Wohnende, der Mietmann, Ggstz. dominus, der Hausbesitzer). – civis (der das Bürgerrecht besitzende Einwohner einer Stadt, Ggstz. peregrinus). – colonus (der Bewohner einer Pflanzstadt, Kolonist). – homo, bes. im Plur. homines (wenn Einwohner = Mensch, Menschen übh., z.B. diese Gegend hat viele Einwohner, haec regio multos alit homines). – Ei. des Orts, incola loci: Ei. einer Stadt, oppidi incola; oppidanus (bes. im Ggstz. zum Dorfbewohner): Ei. eines Dorfs, incola vici; vicanus. paganus (bes. im Ggstz. zum Stadtbewohner): Ei. einer Insel, s. Inselbewohner: Ei. einer Provinz, provincialis. – die Einwohner, die Einwohnerschaft (einer Stadt, Insel, Gegend etc), incolae oppidi, loci, insulae, regionis; qui incolunt oppidum, locum, insulam, regionem; auch bl. incolae; incolentes; oppidani (die Städter); cives (die Bürger der Stadt): multitudo (die Volksmenge); auch ipsi (die Einwohner selbst, im Ggstz. zur Stadt, z.B. Agasam urbem tradentibus sese ipsis recepit): die Städ te u. deren Ei., oppida, homines qui incolunt: [721] die ersten Einwohner Britanniens, qui initio Britanniam incoluerunt: die E. des Mondes, s. Mondbewohner. – Einwohnerin, incola. – civis (Bürgerin). – Einwohnerschaft, s. Einwohner (im Plur.).
-
9 Insel
Insel, insula (auch, wie im Deutschen, meton. = die Bewohner der Insel). – inselartig, insulae (od. insularum) modo, z.B. hervorragen, eminere. – Inselbewohner, insulanus; insulae incola. – die Inselbewohner, ii qui insulam incolunt; incolae eius insulae; auch insula. – Inselbewohner (= Bewohner v. Inseln), insularum incolae; od. illi qui insulas colunt od. incolunt. – Inselbewohnerin, insulae incola. – Inselchen, insula parva.
-
10 POPULATION
[N]INCOLA: INCOLAE URBIS (PL)INCOLA: INCOLAE CIVITATIS (PL)FREQUENTIA (-AE) (F) -
11 accola
ac-cola, ae m. [ colo ]а) живущий поблизости или рядом, житель (обитатель) окрестностейб) соседincolae, accolae, advenae Pl — жильцы, соседи, гости -
12 Aquilejensis
Aquilējēnsis, eаквилейский (ager L; sc. incolae L) -
13 bilinguis
bi-linguis, e [ bis + lingua ]1) двуязычный, говорящий на двух языках ( incolae QC)2) смешивающий два языка, т. е. коверкающий язык H4) двусмысленный, т. е. аллегорический ( fabula Eccl)5) двуличный, лицемерный (homo V, Ph; socii Sil); коварный ( insidiae Lcn) -
14 incola
1. ae [ incolo ]m., f.1) обитатель ( incolae domuum mures PM); житель (urbis C; insulae Nep)2) земляк, соотечественник (i. noster C)3) ( в отличие um полноправного civis) поселенец, обыватель C2. adj.местный, туземный (aquilones H; arbores PM) -
15 Orientales
ium m. (sc. homines или incolae) Justжители стран Востока, жители восточных стран -
16 originarius
orīginārius, a, um1) первоначальный ( solum CTh)2) по происхождению, т. е. природный ( coloni CJ)3) туземный, местный, коренной (sc. incolae CJ) -
17 accola
accola, ae, m. (accolo), der Anwohner, Nachbar, incolae, accolae, advenae, Plaut.: acc. Oceani, Liv.: accolae maris rubri, Curt.: accolae Cereris, des Ceres-Tempels, Cic. Verr. 4, 111: accola in terra aliena, Vulg. act. apost. 7, 6: habere accolas (zu N.) Gallos, Liv. – attrib., pastor accola eius loci, ein dort in der Nähe wohnender, Liv. 1, 7, 5: accolae fluvii, Nachbar-, Nebenflüsse, Tac. ann. 1, 79.
-
18 Aventicum
Aventicum, ī, n. (Αυάντικον), Hauptstadt der Helvetier, deren Trümmer beim j. Avenche oder Wiflisburg (in der Nähe des Murtener Sees), Tac. hist. 1, 68 sq. Amm. 15, 11, 12. Corp. inscr. Lat. 13, 5089. – Dav. Aventicēnsis, e, zu Av. gehörig, aventicensisch, incolae, Corp. inscr. Lat. 3, 5072. – Plur. subst., Aventicēnsēs, ium, m., die Einw. von Av., die Aventicenser, Corp. inscr. Lat. 13, 5042.
-
19 Bovianum
Boviānum, ī, n. (Βουΐανον), Hauptort der Pentri in Samnium, von den Römern erobert, j. Bojano, Cic. Clu. 197. Liv. 9, 28 in.: von Augustus zu einer Veteranen-Kolonie erhoben, Gromat. vet. p. 231, 8; vgl. Plin. 3, 107, wo Bovianum vetus das eig. Bovianum, Bov. Undecumanorum wahrsch. eben jene Veteranen-Ansiedelung. – Dav.: A) Boviānius, a, um, bovianisch, lustra, Sil. 8, 564 (566) sq. – B) Boviānus (Bobiānus), a, um, bovianisch, ager, Gromat. vet. p. 259, 23. – C) Boviēnsis, e, bovianisch, incolae, Conc. Rom. a. 502. p. 453, 37. – subst. Plur. Boviēnsēs, ium, m., die Einwohner von Bovianum, die Bovianer, Corp. inscr. Lat. 6, 1406.
-
20 habitator
habitātor, ōris, m. (habito), der Bewohner, a) der Bewohner eines Hauses u. dgl., der Hausbewohner, bes. der Mieter, tumultu habitatorum territus, Liv. 21, 62, 3: inesse aliquem non solum habitatorem in hac caelesti ac divina domo, sed etiam rectorem et moderatorem, Cic. de nat. deor. 2, 90: multae fabricae ipsae devoratae sunt cum habitatoribus, Treb. Poll. Gallien. 5, 3: sensit Alexander, testa cum vidit in illa magnum habitatorem (Diogenem), Iuven. 14, 311 sq.: grando incussa tectis sine ullo habitatoris incommodo crepitat ac solvitur, Sen. ep. 45, 9: nec iam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur, die Landgüter ber. M. werden nicht mehr von Sklaven (als Besitzer) bewohnt, Plin. pan. 50, 3: tuam (domum) in Carinis mundi habitatores Lamiae (nette Mieter aus der lamischen Familie) conduxerunt, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 7. – b) der Bewohner eines Landes u. dgl., der Einwohner, civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ortis maioribus iurgiis inter habitatores (oppidi) et vetitos, Amm. 31, 5, 5: in hac Taurica insula Leuce sine habitatoribus ullis Achilli est dedicata, Amm. 22, 8, 35: sunt e terra homines non ut incolae (Insassen) et habitatores, sed quasi etc., Cic. de nat. deor. 2, 140: physici habitatores eius (lunae) lunares populos nuncupaverunt, Macr. somn. Scip. 1, 11, 7.
См. также в других словарях:
incolae territorii — The inhabitants of the territory … Ballentine's law dictionary
APOLLINIS Templum Zerynthium vocant incolae — Liv. l. 38. c. 44. qui hoc in Thracia describit in Aeniorum finibus. Item Apollinis templum in Myriensi sinu Lyciae. Aelin. l. 6. Var. Hist. c. 9 … Hofmann J. Lexicon universale
COMMUNE seu COMMUNIA aut COMMUNITAS — COMMUNE, seu COMMUNIA aut COMMUNITAS apud Recentiores, est incolarum alicuius universitas, dominô vel Rege concedente, sacramento invicem certisque legibus adstricta. Cuiusmodi Communias in Francia primus Ludovicus VII. Rex multiplicavit auxitque … Hofmann J. Lexicon universale
DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis … Hofmann J. Lexicon universale
TAPROBANE — ZEILAN, teste Fo. Barriô cum Varrerio, insul. magna maris Indici intra Gengem contra Cory promontor. (non Sumatra, ut Mercator ait, longe in ortum distans, cum Ptol. illam apud Cory promontor. Indiae citerioris describat) cuius ambitus 2000. mill … Hofmann J. Lexicon universale
VIGINTITRIUMVIRALE Synedrium — unum ex tribus erat Hebraeorum Synedriis, ut Septuagintauniusvirali seu Magnô inferius, sic Trium virali celebrius. Constituebantur ea in singulis Urbibus, quibus incolae (Patres familiâs nempe) centum viginti: quem numerum sic colligit Gemara… … Hofmann J. Lexicon universale
Jean Gilles — Pour les articles homonymes, voir Gilles. Jean Gilles, dit de Tarascon, est un compositeur français né à Tarascon le 8 janvier 1668 et mort à Toulouse le 5 février 1705. Biographie Après des débuts à Aix en Provence, Agde et… … Wikipédia en Français
AETHIOPIA — I. AETHIOPIA Diana cognominata est, teste Steph. II. AETHIOPIA incolis Abexin, et Abissia nostirs, regio Africae amplissima, cis et ultra Aequatorem extensa, gemina. Una sub Aegypto inter Nilum et sinum Arabicum late patens, in qua Meroe insula;… … Hofmann J. Lexicon universale
ANGLIA — Insulae Britanniae pars, olim Albion, seu Albania, ab albis rupibus (ur quidam volunt) quae primum illuc navigantibus apparent, sic dicta. Hodie in duaspartes dividitur, Angliam proprie sic dictam, veteribus Lhoegriam, et Cambriam, seu Walliam.… … Hofmann J. Lexicon universale
ANTHROPOPHAGI — I. ANTHROPOPHAGI Scythiae populi humanâ carne vescentes, siti sunt ad Orientem, ac Septentrionem, Massagetis finitimi, circa quos tristissima solitudo, et mare, quod Thabin vocant. Plin. l. 4. c. 12. et l. 6. c. 30. II. ANTHROPOPHAGI sunt quoque… … Hofmann J. Lexicon universale
ANTOECI — Si relative considerentur partium terrae habitatores, respectu ad se invicem, alii Periaeci sunt, alii Antoeci, alii Antipodes. Perioece sunt, qui pari Latitudine ab Aequatore distant, et ab eodem Aequatoris latere habitant (utrique scil. a… … Hofmann J. Lexicon universale