Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

habitator

  • 1 habitator

    hăbĭtātŏr, ōris, m. (hăbĭtātrix, īcis, f.) habitant, habitante. --- Cic. Q. 2, 3, 7 ; Aus. Id. 10, 82.
    * * *
    hăbĭtātŏr, ōris, m. (hăbĭtātrix, īcis, f.) habitant, habitante. --- Cic. Q. 2, 3, 7 ; Aus. Id. 10, 82.
    * * *
        Habitator, pen. prod. Aliud verbale. Cic. Qui demeure et habite en quelque lieu, Habitant, Manant.

    Dictionarium latinogallicum > habitator

  • 2 habitator

    habitator habitator, oris m съёмщик дома

    Латинско-русский словарь > habitator

  • 3 habitator

    habitātor, ōris m. [ habito ]
    обитатель, жилец, житель C, L, Sen etc.

    Латинско-русский словарь > habitator

  • 4 habitator

    habitātor, ōris, m. (habito), der Bewohner, a) der Bewohner eines Hauses u. dgl., der Hausbewohner, bes. der Mieter, tumultu habitatorum territus, Liv. 21, 62, 3: inesse aliquem non solum habitatorem in hac caelesti ac divina domo, sed etiam rectorem et moderatorem, Cic. de nat. deor. 2, 90: multae fabricae ipsae devoratae sunt cum habitatoribus, Treb. Poll. Gallien. 5, 3: sensit Alexander, testa cum vidit in illa magnum habitatorem (Diogenem), Iuven. 14, 311 sq.: grando incussa tectis sine ullo habitatoris incommodo crepitat ac solvitur, Sen. ep. 45, 9: nec iam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur, die Landgüter ber. M. werden nicht mehr von Sklaven (als Besitzer) bewohnt, Plin. pan. 50, 3: tuam (domum) in Carinis mundi habitatores Lamiae (nette Mieter aus der lamischen Familie) conduxerunt, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 7. – b) der Bewohner eines Landes u. dgl., der Einwohner, civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ortis maioribus iurgiis inter habitatores (oppidi) et vetitos, Amm. 31, 5, 5: in hac Taurica insula Leuce sine habitatoribus ullis Achilli est dedicata, Amm. 22, 8, 35: sunt e terra homines non ut incolae (Insassen) et habitatores, sed quasi etc., Cic. de nat. deor. 2, 140: physici habitatores eius (lunae) lunares populos nuncupaverunt, Macr. somn. Scip. 1, 11, 7.

    lateinisch-deutsches > habitator

  • 5 habitator

    habitātor, ōris, m. (habito), der Bewohner, a) der Bewohner eines Hauses u. dgl., der Hausbewohner, bes. der Mieter, tumultu habitatorum territus, Liv. 21, 62, 3: inesse aliquem non solum habitatorem in hac caelesti ac divina domo, sed etiam rectorem et moderatorem, Cic. de nat. deor. 2, 90: multae fabricae ipsae devoratae sunt cum habitatoribus, Treb. Poll. Gallien. 5, 3: sensit Alexander, testa cum vidit in illa magnum habitatorem (Diogenem), Iuven. 14, 311 sq.: grando incussa tectis sine ullo habitatoris incommodo crepitat ac solvitur, Sen. ep. 45, 9: nec iam clarissimorum virorum receptacula habitatore servo teruntur, die Landgüter ber. M. werden nicht mehr von Sklaven (als Besitzer) bewohnt, Plin. pan. 50, 3: tuam (domum) in Carinis mundi habitatores Lamiae (nette Mieter aus der lamischen Familie) conduxerunt, Cic. ad Q. fr. 2, 3, 7. – b) der Bewohner eines Landes u. dgl., der Einwohner, civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ortis maioribus iurgiis inter habitatores (oppidi) et vetitos, Amm. 31, 5, 5: in hac Taurica insula Leuce sine habitatoribus ullis Achilli est dedicata, Amm. 22, 8, 35: sunt e terra homines non ut incolae (Insassen) et habitatores, sed quasi etc., Cic. de nat. deor. 2, 140:
    ————
    physici habitatores eius (lunae) lunares populos nuncupaverunt, Macr. somn. Scip. 1, 11, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > habitator

  • 6 habitātor

        habitātor ōris, m    [habito], a tenant, occupant, inhabitant: (domum) habitatores conduxerunt: tumultus habitatorum, L.: testā vidit in illā Magnum habitatorem, Iu.
    * * *
    dweller, inhabitant

    Latin-English dictionary > habitātor

  • 7 habitator

    hăbĭtātor, ōris, m. [habito], a dweller in a house, tenant, occupant:

    tuam (domum) in Carinis mundi habitatores Lamiae conduxerunt,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:

    inesse aliquem habitatorem in hac caelesti ac divina domo,

    id. ib. 2, 35, 90:

    tumultu habitatorum,

    Liv. 21, 62, 3 al.:

    testa in illa vidit habitatorem magnum,

    Juv. 14, 311; Sen. Ep. 45, 10; Plin. Pan. 50, 3.—
    II.
    Transf., an inhabitant of a country, etc.:

    incolae atque habitatores,

    Cic. N. D. 2, 56, 140:

    civitas habitatoribus vacua,

    Amm. 24, 2, 3:

    habitatores pagorum,

    id. 23, 6, 44:

    oppidi,

    id. 31, 5, 5; 22, 8, 35:

    lunae,

    Macr. Somn. Scip. 1, 11, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > habitator

  • 8 Жилец

    - habitator; inhabitator; inquilinus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Жилец

  • 9 habitatrix

    habitātrīx, trīcis, f. (Femin. zu habitator), die Bewohnerin, absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. Genet., vallis, Vulg. Ierem. 21, 13: Aegypti, ibid. 46, 19: columba domorum semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul. Val. 3, 16. p. 117 (b) ed. Paris.: anima, id est habitatrix corporis, Augustin. in euang. Ioann. 1. tract. 8, 2. – mit in u. Abl., flumineis hab. Nais in oris, Auson. Mosella 82.

    lateinisch-deutsches > habitatrix

  • 10 Einwohner

    Einwohner, incola (der ansässige Einwohner einer Stadt, eines Landes, ohne gerade Bür. ger zu sein, der Insasse). – habitator (der Bewohner einer Örtl., bes. eines Hauses). – inquilīnus (der in einem Hause zur Miete Wohnende, der Mietmann, Ggstz. dominus, der Hausbesitzer). – civis (der das Bürgerrecht besitzende Einwohner einer Stadt, Ggstz. peregrinus). colonus (der Bewohner einer Pflanzstadt, Kolonist). – homo, bes. im Plur. homines (wenn Einwohner = Mensch, Menschen übh., z.B. diese Gegend hat viele Einwohner, haec regio multos alit homines). – Ei. des Orts, incola loci: Ei. einer Stadt, oppidi incola; oppidanus (bes. im Ggstz. zum Dorfbewohner): Ei. eines Dorfs, incola vici; vicanus. paganus (bes. im Ggstz. zum Stadtbewohner): Ei. einer Insel, s. Inselbewohner: Ei. einer Provinz, provincialis. – die Einwohner, die Einwohnerschaft (einer Stadt, Insel, Gegend etc), incolae oppidi, loci, insulae, regionis; qui incolunt oppidum, locum, insulam, regionem; auch bl. incolae; incolentes; oppidani (die Städter); cives (die Bürger der Stadt): multitudo (die Volksmenge); auch ipsi (die Einwohner selbst, im Ggstz. zur Stadt, z.B. Agasam urbem tradentibus sese ipsis recepit): die Städ te u. deren Ei., oppida, homines qui incolunt: [721] die ersten Einwohner Britanniens, qui initio Britanniam incoluerunt: die E. des Mondes, s. Mondbewohner. – Einwohnerin, incola. civis (Bürgerin). – Einwohnerschaft, s. Einwohner (im Plur.).

    deutsch-lateinisches > Einwohner

  • 11 Hausbewohner

    Hausbewohner, domus lucola, im Zshg. bl. habitator (im allg.). – inquilīnus (Mietsmann).

    deutsch-lateinisches > Hausbewohner

  • 12 Mieter

    Mieter, conductor. – im Hause, inquilīnus; habitator, im Plur. auch habitantes (Hausbewohner als Mietmann). – Mieterin, conductrix (spät. ICt.). – im Hause, inquilīna.

    deutsch-lateinisches > Mieter

  • 13 caelicola

        Caelicola, pen. cor. com. ge. Habitator caeli. Virg. Bourgeois du ciel. \ Omnes caelicolae. Virg. Tous les saincts de paradis.

    Dictionarium latinogallicum > caelicola

  • 14 habitatrix

    habitātrīx, trīcis, f. (Femin. zu habitator), die Bewohnerin, absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. Genet., vallis, Vulg. Ierem. 21, 13: Aegypti, ibid. 46, 19: columba domorum semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul. Val. 3, 16. p. 117 (b) ed. Paris.: anima, id est habitatrix corporis, Augustin. in euang. Ioann. 1. tract. 8, 2. – mit in u. Abl., flumineis hab. Nais in oris, Auson. Mosella 82.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > habitatrix

  • 15 habitare

    жить прот. hospitari, hospitio repentino recipi (1. 6 § 3 D. 4, 9. 1. 1 § 9 D. 9, 3), habit. vel in suo, vel in conducto, vel gratuito (1. 1 § 9 cit. cf. 1. 5 § 2 D. 47, 10. 1. 10 § 2 D. 7, 8); населять, habit. civitatem (1. 2 D. 50, 11). Habitatio, жилище: a) личный сервитут, предоставляющий право пожизненно помещаться в чужом доме-пользоваться жилищем (§ 5 J. 2, 5. 1. 8 § 1. 12, 13. 25 D. 2, 15. tit. D. 7, 8. 1. 6 D. 34, 1. 1. 32 D. 7, 1. 1. 13 § 20. 1. 21 § 6. 1. 53 § 2. D. 19, 1);

    habit. gratuita-безвозмездное пользование жилищем (Gai. IV. 153);

    b) жилое строение (1. 12 pr. D. 7, 4. 1. 5 § 9 D. 9, 3. 1. 20 § 2 D. 33, 7. 1. 5 § 5 D. 47, 10);

    habit. urbanae (1. 4 pr. D. 2, 14), paternae (1. 27 pr. D. 3,5); с) жительство, larem habitationemque collocare in oppido (1. 8 § 1 C. Th. 6, 2). Habitator, жилец a) чужого дома = inquilinus, жилец (1. 53 § 2 D. 19, 1. 1. 27. pr. 1. 30 pr. D. 19, 2. 1. 37. 43. § 1 D. 39, 2) b) житель города, также обитатель = incola (1. 1 pr. C. 1, 27. 1. 6 C. 11, 69).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habitare

  • 16 Обитатель

    - incola; habitator; colonus; cultor; civis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Обитатель

  • 17 habitatrix

    hăbĭtātrix, īcis, f. [habitator], she that inhabits, Aus. Idyll. 10, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > habitatrix

  • 18 Samnitis

    Samnĭum, ii, n. [contr. from Sabinium, from Sabini:

    ab Sabinis orti Samnites,

    Varr. L. L. 7, § 29 Müll.], an ancient country of Italy, in the neighborhood of Latium, whose inhabitants were an offshoot from the Sabines, Liv. 7, 32; Cic. Clu. 69, 197; id. Att. 14, 20, 2; 16, 11, 6; id. Rep. 3, 7 al.—Hence,
    A.
    Samnīs (collat. form of the nom. Samnītis, Cato ap. Prisc. p. 762; Prud. adv. Symm. 2, 515), ītis, adj., of or belonging to Samnium, Samnite:

    ager,

    Liv. 24, 20:

    exercitus,

    id. 10, 16 fin.:

    bellum,

    Plin. 34, 6, 12, § 26:

    ursae,

    Sil. 4, 560: habitator Samnitis (terrae), Prud. steph. 11, 207.— Subst., in plur.: Samnītes, ĭum ( gen. Samnitum, Cic. de Or. 2, 79;

    but cf. Samnitium,

    id. ib. 3, 23 Orell. N. cr.; and so usu. and very freq. in Liv., Plin., and Tac.), m., the inhabitants of Samnium, the Samnites, Varr. L. L. 7, 3, 86 fin.; Liv. 7, 19; 7, 29 sq.; 8, 1 sq.; 9, 1 sq.; Cic. Off. 1, 12, 38; 3, 30, 109; id. Sen. 16, 55 al.—Gr. acc. Samnităs, Flor. 1, 16, 7; Aur. Vict. Vir. Ill. 34, § 6.—In sing.: Samnīs, ītis, m., collect., the Samnites, Liv. 10, 35; Luc. 2, 137.—
    2.
    Transf., the name of Samnites was also given to a class of gladiators who were armed with Samnite weapons, Varr. L. L. 5, § 142 Müll.; Plin. 7, 20, 19, § 81; Liv. 9, 40; Cic. de Or. 2, 80, 325; 3, 23, 86; Inscr. Orell. 2569.—So in sing.: Samnīs, Lucil. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 41; and ap. de Or. 3, 23, 86.—
    B.
    Samnītĭcus, a, um, adj., Samnite:

    bellum,

    Suet. Vit. 1; Flor. 1, 16, 2:

    vasa,

    Capitol. Pertin. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Samnitis

  • 19 Samnium

    Samnĭum, ii, n. [contr. from Sabinium, from Sabini:

    ab Sabinis orti Samnites,

    Varr. L. L. 7, § 29 Müll.], an ancient country of Italy, in the neighborhood of Latium, whose inhabitants were an offshoot from the Sabines, Liv. 7, 32; Cic. Clu. 69, 197; id. Att. 14, 20, 2; 16, 11, 6; id. Rep. 3, 7 al.—Hence,
    A.
    Samnīs (collat. form of the nom. Samnītis, Cato ap. Prisc. p. 762; Prud. adv. Symm. 2, 515), ītis, adj., of or belonging to Samnium, Samnite:

    ager,

    Liv. 24, 20:

    exercitus,

    id. 10, 16 fin.:

    bellum,

    Plin. 34, 6, 12, § 26:

    ursae,

    Sil. 4, 560: habitator Samnitis (terrae), Prud. steph. 11, 207.— Subst., in plur.: Samnītes, ĭum ( gen. Samnitum, Cic. de Or. 2, 79;

    but cf. Samnitium,

    id. ib. 3, 23 Orell. N. cr.; and so usu. and very freq. in Liv., Plin., and Tac.), m., the inhabitants of Samnium, the Samnites, Varr. L. L. 7, 3, 86 fin.; Liv. 7, 19; 7, 29 sq.; 8, 1 sq.; 9, 1 sq.; Cic. Off. 1, 12, 38; 3, 30, 109; id. Sen. 16, 55 al.—Gr. acc. Samnităs, Flor. 1, 16, 7; Aur. Vict. Vir. Ill. 34, § 6.—In sing.: Samnīs, ītis, m., collect., the Samnites, Liv. 10, 35; Luc. 2, 137.—
    2.
    Transf., the name of Samnites was also given to a class of gladiators who were armed with Samnite weapons, Varr. L. L. 5, § 142 Müll.; Plin. 7, 20, 19, § 81; Liv. 9, 40; Cic. de Or. 2, 80, 325; 3, 23, 86; Inscr. Orell. 2569.—So in sing.: Samnīs, Lucil. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 41; and ap. de Or. 3, 23, 86.—
    B.
    Samnītĭcus, a, um, adj., Samnite:

    bellum,

    Suet. Vit. 1; Flor. 1, 16, 2:

    vasa,

    Capitol. Pertin. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Samnium

  • 20 DWELLER

    [N]
    HABITATOR (-ORIS) (M)
    INCOLA (-AE) (MF)
    COLONUS (-I) (M)
    CULTOR (-ORIS) (M)
    INHABITANTIS (-IS) (M)

    English-Latin dictionary > DWELLER

См. также в других словарях:

  • Habitator — Hab i*ta tor (h[a^]b [i^]*t[=a] t[ e]r), n. [L.] A dweller; an inhabitant. [Obs.] Sir T. Browne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • habitator — index habitant, inhabitant, resident Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • habitator — …   Useful english dictionary

  • Birthplace of Marco Polo — The Adriatic island of Korčula (Croatia) , the former Venetian Curzola , is considered by some historians to host the birthplace of the famous trader and explorer Marco Polo. This theory is the subject of considerable scholarly debate. The… …   Wikipedia

  • La Pellegrina. Intermedii 1589 — Primera edición de 1589, La Pellegrina. Intermedii 1589 Intermedios compuestos para la celebración de las bodas del Gran Duque Fernando I de Medici y Cristina de Lorena en 1589, para realzar y enfatizar el nuevo estado de su reinado. Estos… …   Wikipedia Español

  • Giorgio da Sebenico — Infobox Person name = Georgius Mathaei Dalmaticus Giorgio Orsini Juraj Dalmatinac image size = 200px caption = A modern sculpture of Giorgio da Sebenico, created by Ivan Meštrovićplaced in front of Cathedral of St. James in Šibenik | birth date …   Wikipedia

  • Artigues (Aude) — Pour les articles homonymes, voir Artigues. 42° 48′ 00″ N 2° 13′ 00″ E …   Wikipédia en Français

  • Cessales — 43° 27′ 31″ N 1° 44′ 33″ E / 43.4586111111, 1.7425 …   Wikipédia en Français

  • Hernando de los Llanos — Resurrección, óleo sobre tabla (194 x 227 cm), altar mayor de la Catedral de Valencia, atribuida a Fernando Llanos. En el rostro del soldado genuflexo a la izquierda se advierte la copia de una de las cabezas pintadas por Leonardo da Vinci para… …   Wikipedia Español

  • Gentile da Fabriano — Boceto de Giorgio Vasari representando el rostro de Gentile da Fabriano (ed. 1848) Nombre de nacimiento Gentile di Niccolò di Giovanni di Massio …   Wikipedia Español

  • Спинелло Аретино — …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»