Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in-hiō

  • 1 hiō

        hiō āvī, ātus, āre    [HI-], to open, stand open, gape: (calor) venas adstringit hiantīs, V.: concha hians: flos hiat pratis, Pr.: hianti ore, Cu.— To open the mouth, gape, yawn: inceptus clamor frustratur hiantīs, V.: leo inmane hians, V.: lupus hic Captus hiet, H.—Fig., of speech, to leave a hiatus, be loosely connected: qui (poetae) saepe hiabant: concursūs hiantes: hiantia loqui: hians compositio, Ta.— To gape with wonder, be eager, long, be amazed: utrum ea (domus) patere an hiare ac poscere aliquid videtur?: corvum deludet hiantem, i. e. the legacy-hunter, H.: ad magnitudinem praemiorum, Ta.: carmen hiare lyrā, breathe, Pr.
    * * *
    hiare, hiavi, hiatus V
    be wide open, gape; be greedy for; be open-mouthed (with astonishment, etc)

    Latin-English dictionary > hiō

  • 2 hio

    hĭo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [weakened from CHAÔ, chainô, chaskô; cf. Germ. gähnen].
    I.
    Neutr., to open, stand or be open, to gape.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): hiavit humus multa, Sall. Fragm. ap. Non. 318, 29; cf.:

    (calor) venas astringit hiantes,

    Verg. G. 1, 91:

    vasti specus hiant defractis membris (colossi Rhodii),

    Plin. 34, 7, 18, § 41; Hor. Epod. 8, 5:

    nec flos ullus hiat pratis,

    Prop. 4 (5), 2, 45; cf.:

    hiantia lilia,

    Ov. A. A. 2, 115:

    quercum patulis rimis hiantem,

    Gell. 15, 16, 2: Ch. Qui potuit videre? Ac. Oculis. Ch. Quo pacto? Ac. Hem hiantibus, Plaut. Merc. 1, 2, 71:

    oculi hiantes,

    Plin. 11, 37, 52, § 139:

    cum pisciculi in concham hiantem innataverunt,

    Cic. N. D. 2, 48, 123.—
    2.
    In partic., to open the mouth, to gape, yawn:

    inceptus clamor frustratur hiantes,

    Verg. A. 6, 493:

    perdices hiantes, exserta lingua aestuant,

    Plin. 10, 33, 51, § 102:

    trochilos crocodilum invitat ad hiandum pabuli sui gratia,

    id. 8, 25, 37, § 90:

    leo immane hians,

    Verg. A. 10, 726:

    lupus (piscis) hic Tiberinus an alto Captus hiet,

    Hor. S. 2, 2, 32:

    profluentem aquam hianti ore captantes,

    Curt. 4, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of speech, to be badly connected, to leave a hiatus:

    qui (vocalium concursus) cum accidit, hiat et intersistit et quasi laborat oratio,

    Quint. 9, 4, 33; cf.:

    hiare semper vocalibus,

    id. ib. 20; and:

    qui (poëtae), ut versum facerent, saepe hiabant: ut Naevius: Vos qui accolitis Histrum fluvium atque algidam, etc.,

    Cic. Or. 45, 152; cf.

    also: crebrae vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt,

    Auct. Her. 4, 12, 18; and:

    concursus hiantes,

    Cic. Part. Or. 6, 21:

    aspera et dura et dissoluta et hians oratio,

    Quint. 8, 6, 62:

    hians compositio,

    Tac. Or. 21:

    hiantia loqui,

    Cic. Or. 9, 32.—
    2.
    (Acc. to I. A. 2.) To gape, with longing, wonder, or curiosity; to be eager, to long for any thing; to be amazed:

    huic homini si cujus domus patet, utrum ea patere an hiare ac poscere aliquid videtur?

    Cic. Verr. 2, 3, 4, § 8:

    canis semper ad spem futuri hiat,

    Sen. Ep. 72 med.; cf.:

    corvum deludet hiantem,

    i. e. the legacy-hunter, Hor. S. 2, 5, 56:

    ne facies (equi) emptorem inducat hiantem,

    id. ib. 1, 2, 88:

    quem ducit hiantem Cretata ambitio,

    Pers. 5, 176:

    avaritiā semper hiante esse,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. Tac. H. 1, 12 fin.:

    hunc plausus hiantem Per cuneos... Corripuit,

    Verg. G. 2, 508:

    luxus et ignavia lacerabat hiantem Desidia populum,

    Sil. 11, 35.—
    II.
    Act., to spew out ( poet. and very rare):

    subitos ex ore cruores Saucia tigris hiat,

    i. e. spits, emits, Val. Fl. 6, 706.—
    B.
    To bawl out, utter, sing:

    fabula seu maesto ponatur hianda tragoedo,

    Pers. 5, 3:

    carmen lyra,

    plays, Prop. 2, 31, 6 (3, 29, 6 M.).

    Lewis & Short latin dictionary > hio

  • 3 in-hiō

        in-hiō āvī, ātus, āre,    to stand open, gape, gaze, be amazed: inhians Cerberus, V.: attonitis inhians animis, V.: uberibus lupinis inhians: postīs, gape at, V.—To gaze eagerly, regard longingly: congestis undique saccis Indormis inhians, H.

    Latin-English dictionary > in-hiō

  • 4 hiātus

        hiātus ūs, m    [hio], an opening, aperture, cleft: oris: terrenus, O.: atris inmanis hiatibus Hydra, open mouths, V.: personae pallentis, Iu.: repentini terrarum hiatūs: fontis, i. e. basin, O.: Quid dignum tanto hiatu? i. e. opening (of mouth), H.: Sophocleus, Iu.— An eager desire, longing: praemiorum, Ta.—Of language, a hiatus.
    * * *
    opening/cleft/fissure/split/crevice; (maybe rude); chasam; wideopen jaw/expanse; hiatus; action of gaping/yawning/splitting open; greedy desire (for w/GEN)

    Latin-English dictionary > hiātus

  • 5 hīscō

        hīscō —, —, ere, inch.    [hio], to open, gape, yawn: tellus, ait, hisce, O.— To open the mouth, mutter, murmur, make a sound, say a word: aut omnino hiscere audebis?: adversus dictatoriam vim, L.: quotiens sinit hiscere fluctus, Nominat Alcyonen, O.: raris vocibus, V.: alqd, Iu.: reges et regum facta, Pr.
    * * *
    hiscare, -, - V
    (begin to) open, gape; open the mouth to speak

    Latin-English dictionary > hīscō

  • 6 hiulcus

        hiulcus adj.    [hio], gaping, split, cleft, opened, open: siti arva, V.—Fig., of speech, gaping, not well connected, forming an hiatus: eorum (verborum) concursus: voces.
    * * *
    hiulca, hiulcum ADJ
    gaping, having the mouth wide open, insatiable, greedy; cracked; disconnected

    Latin-English dictionary > hiulcus

  • 7 caelo

    caelo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. caelum].
    I.
    Lit., answering to the Gr. toreuô, to engrave in relief upon metals (esp. silver) or wory, to make raised work, to carve, engrave; later also, to cast (cf. O. Müll. Archaeol. § 311 sq.; and v. Quint. 2, 21, 8, s. v. caelatura; Fest. s. v. ancaesa, p. 17; Isid. Orig. 13, 4, 1; 19, 7, 4; 20, 4, 7)' ab initio sic opus ducere, ut caelandum, non ex integro fabricandum sit, Quint. 10, 3, 18:

    hanc speciem Praxiteles caelavit argento,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    galeas aere Corinthio,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 97:

    caelata in auro Fortia facta patrum,

    Verg. A. 1, 640:

    clipeo quoque flumina septem Argento partim, partim caelaverat auro,

    Ov. M. 5, 189; cf. id. ib. 2, 6; 13, 684: scuta auro, argento, Liv 9, 40, 2;

    7, 10, 7: vasa magnifica et pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    vasa caelata,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 45; Liv. 34, 52, 5; 23, 24, 12;

    centauros in scyphis,

    Plin. 33, 12, 55, § 156: libidines in poculis, id. prooem. § 4 al.;

    Liv 23, 24, 12: caelatum aurum et argentum,

    Cic. Tusc. 5, 21, 61; id. Or. 70, 232; id. Verr. 2, 2, 52, § 129; 2, 4, 23, § 52; id. Rosc. Am. 46, 133:

    caelata metus alios arma,

    Val. Fl. 1, 402:

    Phorcys caelatus Gorgone parmam,

    Sil. 10, 175.—
    B.
    To carve or engrave on other materials (cf. caelatura, I. B.);

    upon wood: pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alcimedontis,

    Verg. E. 3, 36;

    in marble: caelavit Scopas pteron ab oriente,

    Plin. 36, 5, 4, § 31; cf.:

    (vitrum) argenti modo caelatur,

    id. 36, 26, 66, § 193; Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    Meton. of other works of art.
    A.
    Of skilful weaving or embroidering:

    velamina caelata multā arte,

    Val. Fl. 5, 6.—
    B.
    Of poetry: carmina compono, hio elegos. Mirabile visu Caelatumque novem musis (i. e. a novem musis) opus, * Hor. Ep. 2, 2, 92.—
    III.
    Trop.:

    quem modo caelatum stellis Delphina videbas, i. e. the constellation,

    Ov. F. 2, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > caelo

  • 8 haurio

    haurĭo, hausi, haustum, 4 (archaic imperf. hauribant, Lucr. 5, 1324; perf. subj. haurierint, Varr. ap. Prisc. p. 905 P.; part. perf. haurītus, App. M. 3, p. 139; 6, p. 178; supin. hauritu, id. ib. 2, p. 121; part. fut. hauritura, Juv. in Joh. 2, 253:

    hausurus,

    Verg. A. 4, 383; Sil. 7, 584; 16, 11:

    hausturus,

    Sen. Q. N. 4, 2, 1; dep. perf. foramen fama est lucem hausum, Sol. 5, 15), v. a. [perh. for haus-io; cf. hio, hisco; prop. to empty], to draw up or out, to draw (class., esp. freq. in the transf. and trop. signif.; cf. sorbeo).
    I.
    Lit., to draw water, etc.:

    cum vidisset haustam aquam de jugi puteo, terrae motum dixit instare,

    Cic. Div. 1, 50, 112:

    palmis hausta duabus aqua,

    Ov. F. 2, 294:

    is neque limo Turbatam haurit aquam,

    Hor. S. 1, 1, 60:

    ipse manus hausta victrices abluit unda,

    Ov. M. 4, 740.— Absol.:

    num igitur, si potare velit, de dolio sibi hauriendum putet?

    Cic. Brut. 83, 288. —Prov.: de faece haurire, to draw from the dregs, i. e. to choose the worst:

    tu quidem de faece hauris,

    i. e. speak of the worst orators, id. ib. 69, 244.—
    B.
    Transf.
    1.
    To drain, drink up; to spill, shed:

    ita vina ex libidine hauriuntur, atque etiam praemio invitatur ebrietas (shortly before and after, bibere),

    Plin. 14, 22, 28, § 140; cf. id. ib. § 146; and: cui non audita est obscoenae Salmacis undae Aethiopesque lacus, quos si quis faucibus hausit, Aut furit [p. 843] aut, etc., Ov. M. 15, 320 (for which:

    qui ex Clitorio lacu biberint,

    Plin. 31, 2, 13, § 16):

    quae (pocula) simul arenti sitientes hausimus ore,

    i. e. drained, emptied, drunk off, Ov. M. 14, 277; so,

    cratera,

    id. ib. 8, 680:

    spumantem pateram,

    Verg. A. 1, 738: statim me perculso ad meum sanguinem hauriendum, et spirante re publica ad ejus spolia detrahenda advolaverunt, to drain, i. e. to spill, shed, Cic. Sest. 24, 54:

    cruorem,

    Ov. M. 7, 333; 13, 331:

    nudantis cervicem jugulumque, et reliquum sanguinem jubentes haurire,

    Liv. 22, 51, 7; Lact. 5, 1, 8:

    quem (sanguinem) civiles hauserunt,

    Luc. 1, 13.—
    b.
    Of things:

    imoque a gurgite pontus Vertitur et canas alveus haurit aquas,

    draws in, lets in, Ov. F. 3, 591: jam flammae tulerint, inimicus et hauserit ensis, drunk up, i. e. their blood, Verg. A. 2, 600.—
    2.
    In gen., to tear up, pluck out, draw out, to take to one's self, take; to swallow, devour, consume, exhaust:

    (ventus) Arbusta evolvens radicibus haurit ab imis,

    Lucr. 6, 141:

    haurit arenas ungula,

    Stat. Th. 2, 46; cf.:

    humumque Effodit... terraeque immurmurat haustae,

    i. e. torn up, dug up, Ov. M. 11, 187:

    Actoridae magni rostro femur hausit adunco (= transfodit),

    tore open, id. ib. 8, 370:

    pectora ferro,

    id. ib. 8, 438:

    latus alicui,

    Lucr. 5, 1324; Ov. M. 5, 126; 9, 412; Verg. A. 10, 314; Luc. 10, 387:

    ventrem atque inguina uno alteroque ictu,

    Liv. 7, 10, 10; Sil. 5, 524:

    tum latus ejus gladio haurit,

    Curt. 7, 2, 27:

    impresso gladio jugulum ejus hausisse,

    Tac. H. 1, 41 fin.:

    lumen,

    to pluck out the eye, Ov. M. 13, 564:

    cineres haustos,

    i. e. scraped up, collected, id. ib. 8, 538; so,

    cineres,

    id. ib. 13, 425 sq.; cf. id. ib. 14, 136:

    ille cavis hausto spargit me pulvere palmis,

    id. ib. 9, 35:

    sumptum haurit ex aerario,

    draws, takes, Cic. Agr. 2, 13, 32; cf.:

    at suave est ex magno tollere acervo. Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, Cur? etc.,

    Hor. S. 1, 1, 52:

    quia dentibus carent, aut lambunt cibos aut integros hauriunt,

    to swallow, Col. 8, 17, 11; cf.:

    solidos haurire cervos taurosque,

    Plin. 8, 14, 14, § 36: hausisti patrias luxuriosus opes, qs. hast swallowed up, devoured, consumed, Mart. 9, 83, 4:

    nos tellus haurit,

    Sil. 3, 654; cf.:

    sua haurire,

    Tac. A. 16, 18; 2, 8; 3, 72:

    animam recipere auramque communem haurire,

    i. e. inhale, breathe, Quint. 6 praef. §

    12: suspiratus,

    fetching a deep sigh, Ov. M. 14, 129: hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus, may he swallow with his eyes, i. e. greedily look at, Verg. A. 4, 661; so,

    aliquid oculis,

    ib. 12, 946; Sil. 11, 284;

    and without oculis: caelum,

    Verg. A. 10, 899; cf.:

    lucem (primae pecudes),

    i. e. to see the light, be born, Verg. G. 2, 340:

    vocemque his auribus hausi,

    I received his voice with these ears, id. A. 4, 359; so,

    dicta auribus,

    Ov. M. 13, 787; cf.:

    oculis auribusque tantum gaudium,

    Liv. 27, 51:

    hauriri urbes terrae hiatibus,

    to be swallowed up, Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:

    cum praealtis paludibus arma, equi haurirentur,

    Tac. H. 5, 15:

    altitudine et mollitia nivis hauriebantur,

    id. ib. 1, 79:

    hauriuntur gurgitibus,

    id. A. 1, 70:

    aggerem ac vineas incendium hausit,

    Liv. 5, 7, 3:

    cunctos incendium hausit,

    Tac. H. 4, 60:

    miratur et haurit Pectore ignes,

    imbibes, Ov. M. 10, 253; cf.:

    flammasque latentes Hausit,

    id. ib. 8, 325:

    caelo medium Sol igneus orbem Hauserat,

    i. e. had rapidly passed through, finished, Verg. G. 4, 427:

    vastum iter,

    Stat. Th. 1, 369: bracchia Cancri (Titan), Col. poët. 10, 313: cum spes arrectae juvenum exsultantiaque haurit Corda pavor pulsans, exhausts = exhaurit, Verg. G. 3, 105:

    pariter pallorque ruborque Purpureas hausere genas,

    Stat. Th. 1, 538.—
    II.
    Trop., to draw, borrow, take, drink in, derive:

    sequimur potissimum Stoicos, non ut interpretes, sed, ut solemus, e fontibus eorum judicio arbitrioque nostro, quantum quoque modo videbitur, hauriemus,

    Cic. Off. 1, 2, 6; cf.:

    fontes, unde hauriretis,

    id. de Or. 1, 46, 203:

    a fontibus potius haurire quam rivulos consectari,

    id. Ac. 1, 2, 8:

    reconditis atque abditis e fontibus haurire,

    id. de Or. 1, 3, 12:

    omnia dixi hausta e fonte naturae,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    eodem fonte haurire laudes suas,

    id. Fam. 6, 6, 9; id. Caecin. 27, 78:

    quam (legem) non didicimus, accepimus, legimus, verum ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus,

    id. Mil. 4, 10 (quoted in Cic. Or. 49, 165):

    quas (artes) cum domo haurire non posses, arcessivisti ex urbe ea (i. e. Athenis), quae, etc.,

    id. Brut. 97, 332:

    ex divinitate, unde omnes animos haustos aut acceptos aut libatos haberemus,

    id. Div. 2, 11, 26; cf.:

    animos hominum quadam ex parte extrinsecus esse tractos et haustos,

    id. ib. 1, 32, 70:

    quid enim non sorbere animo, quid non haurire cogitatione, cujus sanguinem non bibere censetis?

    id. Phil. 11, 5, 10; cf.:

    libertatem sitiens hausit,

    id. Rep. 1, 43:

    voluptates undique,

    id. Tusc. 5, 6, 16:

    dolorem,

    id. Cael. 24, 59:

    calamitates,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    luctum,

    id. Sest. 29, 63:

    unde laboris Plus haurire mali est quam ex re decerpere fructus,

    Hor. S. 1, 2, 79:

    animo spem turbidus hausit inanem,

    drank in illusive hope, Verg. A. 10, 648:

    expugnationes urbium, populationes agrorum, raptus Penatium hauserant animo,

    had thought of, intended, Tac. H. 1, 51:

    supplicia,

    to suffer, Verg. A. 4, 383:

    (Thessali) velut ex diutina siti nimis avide meram haurientes libertatem,

    indulging, revelling in, Liv. 39, 26, 7; cf.:

    studium philosophiae acriter hausisse,

    Tac. Agr. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > haurio

  • 9 hiantia

    hĭantĭa, ae, f. [hio], an opening:

    oris,

    Tert. Anim. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > hiantia

  • 10 hieto

    hĭĕto, āre, v. freq. n. and a. [for hiato, from hio; cf. Diom. p. 336 P.], to open the mouth wide, to gape, yawn (ante-class.):

    ego dum hieto,

    Plaut. Men. 3, 1, 4; cf. id. Fragm. ap. Diom. p. 336 P.: praei hercle tu, qui mihi oscitans hietansque restas, Caecil. ib.; Cn. Mat. ib.—
    * Transf.
    , in gen., to open wide, throw open: hietantur fores, Laber. ap. Diom. p. 336 P. (Com. Rel. v. 89 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > hieto

  • 11 hisco

    hisco, ĕre, v. inch. n. and a. [hio; whence also hiasco].
    I.
    Neutr., to open, gape, yawn.
    A.
    In gen.:

    tellus, ait, hisce,

    Ov. M. 1, 546; cf.: magnae nunc hiscite terrae, Poët. ap. Quint. 9, 2, 26:

    rima hiscit,

    Plin. 17, 14, 24, § 108:

    st, tace, aedes hiscunt,

    Plaut. Ps. 4, 1, 42.—
    B.
    In partic., to open the mouth, to mutter (so most freq. and class.): respondebisne ad haec? aut omnino hiscere audebis? * Cic. Phil. 2, 43, 111:

    adversus dictatoriam vim,

    Liv. 6, 16, 3:

    adversus praepotentis viros,

    id. 45, 26, 7; 9, 4, 7; 10, 19, 7:

    cum non hisceret, ego intercessi,

    Gell. 15, 9, 10:

    quoties sinit hiscere fluctus, Nominat Alcyonem, Ov M. 11, 566: raris turbatus vocibus hisco,

    speak, Verg. A. 3, 314:

    dicere jussus Philotas non hiscere audebat,

    Curt. 1, 9, 32:

    si quid tentaveris umquam hiscere,

    Juv. 5, 127:

    loquantur, hiscant,

    Lact. 5, 19, 14.—
    II.
    Act., to speak, relate any thing ( poet.): hem vereor, plus quam fas est captivum hiscere, Att. ap. Non. 120, 30:

    quicquam,

    Ov. M. 13, 231: [p. 858] tantum operis nervis hiscere posse meis, Prop. 3, 3 (4, 2), 4 (for which:

    carmen hiare lyra,

    id. 2, 31 (3, 29), 6).

    Lewis & Short latin dictionary > hisco

  • 12 hiulcus

    hĭulcus, a, um, adj. [hio], gaping, split, cleft, opened, open.
    I.
    Lit. (only poet.):

    ubi hiulca siti findit Canis aestifer arva,

    Verg. G. 2, 353:

    Aegyptus,

    Stat. Th. 4, 708:

    venae fluminis,

    id. ib. 9, 450:

    juga montis Tauri,

    Sol. 38 fin.:

    nubes, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 206: nimbi,

    id. Rapt. Pros. 2, 230:

    vulnus,

    Sid. Ep. 6, 7:

    ova,

    Claud. III. Cons. Hon. 4 praef.: mucro, i. e. ungues ferrei, Prud. steph. 10, 452:

    ictus,

    id. ib. 5, 113.—
    * B.
    Poet. transf., act., cleaving, destroying:

    fulmen,

    Stat. Th. 1, 26.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, gaping, not well connected, forming a hiatus (class.):

    struere verba sic, ut neve asper eorum concursus neve hiulcus sit, sed quodammodo coagmentatus et levis,

    Cic. de Or. 3, 43, 171; cf.:

    hiulcae voces,

    id. Or. 44, 150:

    nonnumquam hiulca etiam decent,

    Quint. 9, 4, 36.—
    * B.
    Eager, longing for any thing:

    gens,

    Plaut. Trin. 2, 2, 9.—
    * Adv.: hiulcē (acc. to II. A.), of speech, in a gaping manner, with a hiatus:

    non aspere, non vaste, non rustice, non hiulce, sed presse et aequabiliter et leniter (loqui),

    Cic. de Or. 3, 12, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > hiulcus

  • 13 inhio

    ĭn-hĭo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to stand open, to gape.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ora inhiasse luporum,

    Stat. Th. 1, 626.—
    B.
    Trop., to gape with amazement, etc.:

    inhians Cerberus,

    Verg. G. 4, 483:

    attonitis inhians animis,

    id. A. 7, 814.—
    II.
    In partic., to open the mouth wide, to gape at.
    A.
    Lit.:

    Romulus lactens, uberibus lupinis inhians,

    Cic. Cat. 3, 8, 19:

    gazis inhians,

    Sen. Herc. Fur. 166:

    praedae,

    Val. Fl. 2, 531: pecudumque reclusis Pectoribus inhians, spirantia consu, lit exta, Verg. A. 4, 64.—With acc.:

    postes,

    to gape at, Verg. G. 2, 463.—
    B.
    Transf., to gaze at with eagerness, regard with longing (cf.:

    capto, appeto, sitio): congestis saccis,

    Hor. S. 1, 1, 71:

    inhians in te, dea,

    Lucr. 1, 36; Just. 17, 3, 4; Flor. 3, 11, 2; Tac. A. 4, 12; 11, 1; 12, 59 al.:

    lucro,

    Sen. Contr. 3, 22, 11:

    omnia, quibus vulgus inhiat,

    id. Ep. 102, 27; Val. Max. 7, 2, ext. 1:

    dictis,

    to hear eagerly, attend closely to, Val. Fl. 5, 469; Suet. Ter. 1.—With acc. ( poet. and rare, except in Plaut.):

    hereditatem alicujus,

    Plaut. Stich. 4, 2, 25:

    aurum,

    id. Aul. 2, 2, 17: mortem alicujus, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 10; Plaut. Truc. 2, 3, 18:

    bona mea,

    id. Mil. 3, 1, 121:

    inhiat quod nusquam est miser,

    id. ib. 4, 4, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > inhio

  • 14 interhio

    intĕr-hĭo, 1, v. n., to be open between (eccl. Lat.), Tert. Apol. 48.

    Lewis & Short latin dictionary > interhio

  • 15 semihians

    sēmĭ-hĭans, antis, adj. [hio], halfopened, half-open:

    labellum,

    Cat. 61, 220; cf. labiae, App. M: 10, p. 252, 32; cf. semihiulcus.

    Lewis & Short latin dictionary > semihians

См. также в других словарях:

  • Hio (Instrumento Musical) — Hio, Instrumento Musical propio de la Cultura de Isla de Pascua, (Chile). Uso y Estructura El Hio es un aerófono, similar a la flauta fabricada de la caña de bambú con agujeros. El origen de la palabra, proviene de Tahití, y significa Silvar o… …   Wikipedia Español

  • Hio-kuan — Hio kuan, Elementar , u. Hiokung, Provinzialschulen in China, s.d …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hío — O Hío Crucero de Hío e iglesia románica de San An …   Wikipedia Español

  • HIO — Acide hypoiodeux Acide hypoiodeux Général No CAS …   Wikipédia en Français

  • Hio — O Hío La croix munumentale de O Hio O Hío est l une des cinq paroisses de la commune de Cangas dans la province de Pontevedra en Galice (Espagne). Population recensée en 2004 : 2825 habitants. La paroisse est située à l extremité occidentale …   Wikipédia en Français

  • Hío — O Hío La croix munumentale de O Hio O Hío est l une des cinq paroisses de la commune de Cangas dans la province de Pontevedra en Galice (Espagne). Population recensée en 2004 : 2825 habitants. La paroisse est située à l extremité occidentale …   Wikipédia en Français

  • hio — ku·hio; …   English syllables

  • hío — va·ro·hío; …   English syllables

  • HIO — Health Insuring Organization (Business » Firms) High Income Opportunity Fund, Inc. (Business » NYSE Symbols) * Hillsboro, Oregon USA (Regional » Airport Codes) …   Abbreviations dictionary

  • HIO — health insuring organization; hypoiodism …   Medical dictionary

  • HiO — Hogskolen i Oslo Hochschule in Oslo (N, http://www.hioslo.no/) …   Acronyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»