-
81 nahe
nahe oder näher bringen, prope od. propius admovere, auch bl. admovere, an etwas, ad alqd (auch übtr.). – wenn man die Hand n. bringt, appropinquante manu. – einander nahe od. näher bringen, zwei etc. Personen, conciliare inter se. – die getrennten Völker, gentes dissipatas locis miscere (von der Schiffahrt): die Länder, terras admovere (v. Seefahrern): Gleichheit der Gesinnung brachte sie einander bald näher, contraxit celeriter similitudo eos. – nahe gehen, bildl., es geht mir etwas n., ich nehme mir etwas n., alqd graviter fero. – nahe kommen, a) eig.: prope accedere. – appropinquare (sich nähern, auch v. Lebl., z.B. appropinquante manu, wenn die Hand, d. i. wenn man mit der Hand n. kommt). – komm mir nicht zu n., noli me attingere. – b) übtr.: prope (propius, proxime) accedere ad alqd (z.B. ad veritatem). – non multum abesse ab alqa re (nicht weit entfernt sein von etwas, z.B. a veritate). – prope od. (näher) propius accedere ad similitudinem alcis rei (der Ähnlichkeit nach nahe oder näher kommen). – alcis rei similem esse (einer Sache ähnlich sein, z.B. veri). – alqd imitari videri (etwas nachzuahmen scheinen, z.B. virtutem). – simulacrum esse alcis rei (gleichs. ein Abbild von etwas sein, z.B. der sittlichen Vollkommenheit, virtutis). – der Wahrheit noch nicht ganz nahe kommen, nondum satis ad veritatem adduci: einem Ziele näher kommen, proficere ad alqd (s. Caes. b. G. 7, 66, 4 [wo parum prof. = gar nicht n. k.]; Flor. 4, 9, 1): etwas der Kunst od. Wissenschaft nahe Kommendes. quasi ars. – jmdm. etwas nahe legen, subicere alci alqd (an die Hand geben). – alqm monere oder admonere (warnend raten) mit folg. ut u. Konj. (wenn etwas getan) od. mit folg. ne u. Konj. (wenn etwas unterlassen werden soll). – nahe liegen, prope od. in propinquo iacēre od. situm esse. prope esse. non longe abesse. subesse (eig.). – facile inveniri posse (uneig., leicht aufgefunden werden können, von Gründen etc.). – facile intellegi od. intellegi posse (uneig., leicht eingesehen werden oder eingesehen werden können). – naheliegend, propinquus (auch übtr., z.B. exemplum): ganz naheliegend an einem Orte, alci loco proximus (z.B. vicus proximus itineri: u. villae ei urbi proximae). – nahe sein, prope esse (im allg.). – propinquum od. vicinum esse (dem Ort, der Zeit, der Ähnlichkeit nach). – non longe abesse. in propinquo adesse. subesse (dem Ort und der Zeit nach: näher sein, propius abesse). – appetere (herannahen, der Zeit nach, v. Tag, Nacht, den Jahreszeiten [1758] etc.). – impendēre (herüberragen, von Orten, z.B. Bergen; dann = nahe bevorstehen, von Zeitereignissen). – näher sein (der Zeit nach), propioribus temporibus natum esse (v. Pers.): sehr n. sein, supra caput esse. in cervicibus esse. in capite et in cervicibus esse (auf dem Nackensein, dem Ort oder der Zeit nach, v. Pers. u. Ereignissen); imminere. instare (der Zeit nach): der Zeitpunkt ist n., wo etc., prope adest, cum etc.: die Sache war einer Empörung sehr n., haud procul seditione res erat. – es war nahe daran, daß ich etc., oder ich war nahe daran, zu etc., in eo erat, ut etc. (es war auf dem Punkte, man war im Begriff etc.); prope erat oder fuit, ut etc. propius nihil factum est, quam ut etc. non multum od. non longe od. paulum aberat, quin etc. (alle = es fehlte wenig, es geschah beinahe, daß etc.). – nahe stehen, in vicino stare (eig.). – jmdm., non longe abesse ab alqo (eig.); alci propinquum esse genere. propinquā cognatione alqm contingere (der Verwandtschaft nach); familiariter od. intime uti alqo (als Freund); usu cum alqo coniunctissimum esse (übh. der Verbindung nach, als Kollege, Geschäftsmann etc): jmdm. näherstehen, propiore amicitiae gradu alqm contingere (der Freundschaft nach); alci potiorem esse (der Zuneigung nach, z.B. vetustate necessitudinis). – jmdm. zu nahe treten, alqm offendere (bei jmd. anstoßen, ihn beleidigen); alci iniuriam facere od. inferre (jmdm. ein Unrecht antun). – jmds. Ehre zu nahe treten, alcis existimationem offendere. – ohne einer Sache zu n. zu treten, salvā alqā re (unbeschadet einer Sache, z.B. salvā lege, salvā religione): ohne dir zu nahe zu treten oder treten zu wollen, pace quod fiat tuā (bei einer Vornahme); pace tuādixerim (beim Aussprechen eines Urteils).
nahe an od. bei, a) dem Orte nach: prope mit folg. ab mit Abl. od. auch bloß mit folg. Akk. – propter (in der Nähe von etc.). – ad (bei; alle drei zur Bezeichnung der Nähe übh.). – iuxta (ganz nahe bei, dicht neben, zur Bezeichnung der unmittelbaren Nähe). – secundum (längs... hin, zur Bezeichnung der Richtung an einem Orte etc. hin). – näher an od. zu etc., propius ad alqm od. ad alqd od. bl. propius alqm od. alqd; od. propius ab alqa re. – sehr nahe an oder bei, proxime ab mit Abl. od. proxime mit folg. Akk. – b) der Zeit nach: prope ad mit Akk. od. prope mit bl. Akk., z.B. bis nahe an das achtzigste Jahr war er gelangt, prope ad annum octogesimum pervenerat. – c) der Anzahl nach: ad mit folg. Akk. od. (bei den Histor.) adverb. (beinahe, zur Angabe der höchsten Zahl, z.B. ad ducentos homines: u. occisis ad hominum milibus quattuor). – circiter (gegen, ungefähr, zur Angabe der ungefähren Zahl).
-
82 ūsus
ūsus ūs, m [1 AV-], use, practice, employment, exercise, enjoyment: virtus in usu sui tota posita est; usus autem eius, etc.: rerum necessarium, Cs.—Poet., use, wear: Ferreus adsiduo consumitur anulus usu, O.: silices tenuantur ab usu, O.— Use, practice, exercise: usu cottidiano efficiunt, uti, etc., Cs.: adsiduus usus uni rei deditus: rerum maximarum.—In law, in the phrase, usus et fructus (late, ususfructus), the use and enjoyment, usufruct: usus enim eius fundi et fructus testamento viri fuerat Caesenniae.— Use, experience, discipline, acquired skill, training: Da. provinciam Cepisti duram. Ge. mi usus venit, hoc scio, i. e. I know it by experience, T.: quid enim abest huic homini?... ususne rerum? experience in affairs?: usum in re p. magnum habere: nullius usūs existimari, Cs.: nauticarum rerum, Cs.: aut belli usum aut studia volgi amissurus, S.: usu sapientiāque praestantes, N.: seris venit usus ab annis, O.— Use, habit, usage, custom, practice: usum loquendi populo concessi: usum belli habere, Cs.: (vitulos) ad studium atque usum formabis agrestem, V.: cadent vocabula, si volet usus, H.— Intercourse, familiarity, association, intimacy, society: domesticus: in tanto usu nostro tantāque amicitiā: ut insinuaret se in quam maxime familiarem usum, L.: nec longo cognitus usu, O.— Use, usefulness, value, utility, benefit, profit, advantage: levis fructus, exiguus usus: propter lini inopiam atque eius usūs inscientiam, Cs.: naves non eundem usum celeritatis habebant, capacity, Cs.: Natis in usum laetitiae scyphis Pugnare, service, H.: Quidve ad amicitias, usus rectumne trahat nos, H.: plures quam quot satis in usum erant ignes, L.: (pars Numidiae) specie quam usu potior, better in appearance rather than in real value, S.— As dat predic.: ea, quae sunt usui ad armandas navīs, which are of use, Cs.: esse mihi magno usui, of great service: peritos legum ad condenda nova iura usui fore credebant, L.—In the phrase, ex usu, advantageous, serviceable, useful: declararent, utrum proelium ex usu esset necne, Cs.: quod ex usu rei p. sit.— Use, occasion, need, want, necessity: illum usum provinciae supplere: quae belli usūs poscunt, suppeditare, L.—In phrases with sum, there is need, it is necessary, it becomes requisite, there is occasion: An quoiquamst usus homini, se ut cruciet? is it necessary for any man to torture himself? T.: equitum impetum, cum adesset usus, sustinere, Cs.: de ceteris studiis alio loco dicemus, si usus fuerit, if there shall be occasion: navīs, quibus usus non est, omnīs praecidisse: quibus (navibus) consuli usus non esset, L.: nunc viribus usus, V.: Non usus factost mihi nunc hunc intro sequi, i. e. it does not suit me, etc., T.: alii offerunt se, si quo usus operae sit, L.—In phrases with venio, it becomes necessary, occasion arises: Non usus veniet, spero, T.: ut, si usus veniat, suum quisque locum teneat, if occasion should arise, Cs. —In the phrase, usu venit, it happens, it occurs, it befalls: idem mihi usu venit in causā optimā: si id culpā senectutis accideret, eadem mihi usu venirent: id quod usu venerat, actually occurred, N.: quod haec de Vercingetorige usu ventura opinione perceperat, Cs.: usu venire ut abhorreant, etc.* * *use, enjoyment; experience, skill, advantage; custom -
83 simile
sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.(α).With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);(β).of persons: similes avorum,
Lucr. 4, 1218:nimis simili'st mei,
Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:ecquid mei similist (puer)?
id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:omnis inveniri similis tui vis,
id. Capt. 3, 4, 50 Brix:ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,
id. Mil. 2, 6, 39:alia ejus similis,
id. ib. 2, 5, 38:similis est Sagaristionis,
id. Pers. 1, 1, 14:hominis similis,
Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:symbolum ejus similem,
Plaut. Ps. 1, 1, 55:sui similem speciem,
Cic. Tusc. 1, 15, 34:sui similis res,
Lucr. 5, 830:volo me patris mei similem,
Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,
id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,
id. Tusc. 1, 33, 81:tui similis est probe,
Ter. Heaut. 5, 3, 18:est similis majorum suorum,
id. Ad. 3, 3, 57:haud similis virgo est virginum nostrarum,
id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:virum non similem furis hujus,
Plaut. As. 3, 3, 91:domini similis es,
Ter. Eun. 3, 2, 43:in magistratu privatorum similes,
Cic. Rep. 1, 43, 67:multi Gnathonum similes cum sint,
id. Lael. 25, 94:plures Romuli quam Numae similes reges,
Liv. 1, 20:ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,
Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:deos esse tui similes putas?
Plaut. Am. 1, 1, 128; so,tui,
id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:nostri similes,
id. 26, 50:sui similis,
Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:alterum similem sui quaerere,
Cic. Lael. 22, 82:nihil est appetentius similium sui quam natura,
id. ib. 14, 50:quam uterque est similis sui!
Ter. Phorm. 3, 2, 16:tui similem esse,
Cic. Fam. 9, 14, 6:sui similis gens,
Tac. G. 4.—Of things:tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),
Plaut. Mil. 2, 2, 85:haec atque hujus similia alia damna,
id. ib. 3, 1, 105:perpulchra credo dona aut nostri similia,
Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:quid habet illius carminis simile haec oratio,
Cic. Rep. 1, 36, 56:si fabularum similia didicimus,
id. ib.:paupertatem, ignominiam, similia horum,
id. Fin. 3, 15, 51:similes meorum versus,
Hor. S. 2, 1, 3:nonne hoc monstri simile'st?
Ter. Eun. 2, 3, 43; so,monstri,
id. Phorm. 5, 7 (8), 61:prodigii,
Cic. Lig. 4, 11:narrationem veri similem,
id. de Or. 2, 19, 83; cf.Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,
Cic. Fam. 12, 5, 1:quae similia veri sint,
Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,
Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:amator simil'est oppidi hostilis,
id. Truc. 1, 2, 68:meretricem esse similem sentis condecet,
id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:equi te Esse feri similem dico,
Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:Rhodii Atticorum similiores,
Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:hic noster quaestus aucupii simillimu'st,
Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:meretrix fortunati oppidi,
id. Cist. 1, 1, 82:tener et lactens puerique simillimus aevo,
Ov. M. 15, 201:simillima societas hereditatis,
Cic. Rosc. Com. 18, 55:quid esset simillimum veri,
id. Tusc. 5, 4, 11.—With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):(γ).patri suo,
Cat. 61, 221; cf.:similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,
Plin. 7, 12, 10, § 51:similis malo est,
Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:filius patri similis,
Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:sit suo similis patri,
Cat. 61, 217:patri,
Ov. M. 6, 622:parentibus ac majoribus suis,
Quint. 5, 10, 24:par similisque ceteris,
Sall. C. 14, 4:huic in hoc similis,
Cic. Ac. 2, 37, 118:similes Icilio,
Liv. 3, 65:hinnuleo,
Hor. C. 1, 23, 1:puro te similem vespero petit Rhode,
id. ib. 3, 19, 26:multum similis metuenti,
id. S. 2, 5, 92:fluctuanti,
Liv. 6, 13 Drak.:flenti,
Ov. M. 3, 652:cognoscenti,
id. ib. 2, 501:roganti,
id. ib. 3, 240:cogitantibus et dubitantibus,
Quint. 11, 2, 47:ediscenti,
id. 11, 2, 46:legenti,
id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:res similis nostris rebus,
Lucr. 5, 435:quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?
Cic. Fam. 9, 21, 1:quid illi simile bello fuit?
Caes. B. G. 7, 77:qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,
Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:argumentum vero simile comoediae,
Quint. 2, 4, 2; cf.:similia veris erant,
Liv. 10, 20, 5:partim vera partim mixta eoque similia veris,
id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:cui vitio simile sit schema, ut, etc.,
Quint. 9, 3, 10:primus (iambus) ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 254:versus sibi,
Quint. 9, 4, 60:oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,
Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:flunt omnia castris quam urbi similiora,
Liv. 4, 31 fin.:similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,
id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:puro simillimus amni,
Hor. Ep. 2, 2, 120:media simillima veris sunt,
Liv. 26, 49:simillimum id vero fecit,
id. 44, 30, 4.—With gen. and dat. together:(δ).tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,
Lucr. 4, 1211:neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,
Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,
Cic. N. D. 1, 32, 90:itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,
id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—In a doubtful construction. On account of the form:(ε).fugae similis profectio,
Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:similem Caesaris (or Caesari),
Suet. Caes. 52.—With in and acc.:(ζ).in speciem Junonis,
App. M. 10, p. 253 fin. —With inter:(η).homines inter se cum formā tum moribus similes,
Cic. Clu. 16, 46; so,homines inter se (opp. differentes),
Quint. 12, 10, 22:(catulos) Inter se similes,
Ov. M. 13, 835:quae sunt inter se similia,
Cic. de Or. 3, 54, 206:res inter se similes,
Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,
Cic. Leg. 1, 10, 29:sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,
Quint. 9, 3, 49.—With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:(θ).si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,
Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,
Caes. B. G. 7, 38 fin.:nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,
Cic. Fin. 4, 12, 31;v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,
id. Sen. 6, 17:similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,
id. Div. 2, 64, 131.—Absol.:1.decet facta moresque hujus habere me similes,
Plaut. Am 1, 1, 114:ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,
id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,
id. Men. prol. 19:meus est (puer), nimium quidem simili'st,
id. Truc. 2, 6, 26:laudantur simili prole puerperae,
i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:ecce similia omnia,
Ter. Phorm. 2, 1, 34:par est avaritia, similis improbitas,
Cic. Rosc. Am. 40, 118;but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,
Liv. 45, 43:ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,
Cic. Lael. 14, 48:sicut erat in simili causā antea factum,
id. Rep. 2, 37, 63:quod in simili culpā versabantur,
Caes. B. C. 3, 110:simili ratione,
id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,
Sen. Ep. 84, 8:ecce aliud simile, dissimile,
Cic. Fin. 4, 27, 76:si quis Aristotelem similem emit,
a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,
Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:te similem,
your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):similis medios Juturna per hostīs Fertur,
Verg. A. 12, 477.— Comp.:similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,
Plaut. Mil. 2, 6, 48:nihil hoc simile est similius,
id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:simillimos dicito esse,
Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.A comparison, likeness, parallel case, or example:2.quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,
Cic. Fin. 3, 16, 54:utuntur simili,
id. ib. 3, 14, 46:nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,
Quint. 7, 1, 61:qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,
id. 11, 2, 30 et saep.:ignavi et erepti et similia,
id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:latitatio, metus, similia,
id. 7, 2, 46:de philosophiā, de republicā, similibus,
id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).* a.sĭmulter, in like manner, similarly:b. (α).exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,
Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—Absol. (so most freq.):(β).ecquid adsimulo similiter?
Plaut. Men. 1, 2, 37:similiter atque uno modo,
Cic. Brut. 66, 233:illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,
id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,
id. Inv. 1, 41, 76:addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,
id. Ac. 2, 5, 14:quorum non similiter fides est nec justitia laudata,
id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:ut, etc.... simillime, etc.,
just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—With atque ( ac), et, ut si:* (γ).neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,
Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,
Cic. N. D. 3, 3, 8:similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,
id. Off. 1, 25, 87:similiter facit ut si posse putet,
id. Tusc. 4, 18, 41:similiter et si dicat, etc.,
id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,
Cic. Agr. 1, 4, 13.—With dat.:similiter his, etc.,
Plin. 11, 25, 30, § 86. -
84 similis
sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.(α).With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);(β).of persons: similes avorum,
Lucr. 4, 1218:nimis simili'st mei,
Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:ecquid mei similist (puer)?
id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:omnis inveniri similis tui vis,
id. Capt. 3, 4, 50 Brix:ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,
id. Mil. 2, 6, 39:alia ejus similis,
id. ib. 2, 5, 38:similis est Sagaristionis,
id. Pers. 1, 1, 14:hominis similis,
Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:symbolum ejus similem,
Plaut. Ps. 1, 1, 55:sui similem speciem,
Cic. Tusc. 1, 15, 34:sui similis res,
Lucr. 5, 830:volo me patris mei similem,
Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,
id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,
id. Tusc. 1, 33, 81:tui similis est probe,
Ter. Heaut. 5, 3, 18:est similis majorum suorum,
id. Ad. 3, 3, 57:haud similis virgo est virginum nostrarum,
id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:virum non similem furis hujus,
Plaut. As. 3, 3, 91:domini similis es,
Ter. Eun. 3, 2, 43:in magistratu privatorum similes,
Cic. Rep. 1, 43, 67:multi Gnathonum similes cum sint,
id. Lael. 25, 94:plures Romuli quam Numae similes reges,
Liv. 1, 20:ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,
Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:deos esse tui similes putas?
Plaut. Am. 1, 1, 128; so,tui,
id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:nostri similes,
id. 26, 50:sui similis,
Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:alterum similem sui quaerere,
Cic. Lael. 22, 82:nihil est appetentius similium sui quam natura,
id. ib. 14, 50:quam uterque est similis sui!
Ter. Phorm. 3, 2, 16:tui similem esse,
Cic. Fam. 9, 14, 6:sui similis gens,
Tac. G. 4.—Of things:tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),
Plaut. Mil. 2, 2, 85:haec atque hujus similia alia damna,
id. ib. 3, 1, 105:perpulchra credo dona aut nostri similia,
Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:quid habet illius carminis simile haec oratio,
Cic. Rep. 1, 36, 56:si fabularum similia didicimus,
id. ib.:paupertatem, ignominiam, similia horum,
id. Fin. 3, 15, 51:similes meorum versus,
Hor. S. 2, 1, 3:nonne hoc monstri simile'st?
Ter. Eun. 2, 3, 43; so,monstri,
id. Phorm. 5, 7 (8), 61:prodigii,
Cic. Lig. 4, 11:narrationem veri similem,
id. de Or. 2, 19, 83; cf.Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,
Cic. Fam. 12, 5, 1:quae similia veri sint,
Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,
Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:amator simil'est oppidi hostilis,
id. Truc. 1, 2, 68:meretricem esse similem sentis condecet,
id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:equi te Esse feri similem dico,
Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:Rhodii Atticorum similiores,
Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:hic noster quaestus aucupii simillimu'st,
Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:meretrix fortunati oppidi,
id. Cist. 1, 1, 82:tener et lactens puerique simillimus aevo,
Ov. M. 15, 201:simillima societas hereditatis,
Cic. Rosc. Com. 18, 55:quid esset simillimum veri,
id. Tusc. 5, 4, 11.—With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):(γ).patri suo,
Cat. 61, 221; cf.:similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,
Plin. 7, 12, 10, § 51:similis malo est,
Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:filius patri similis,
Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:sit suo similis patri,
Cat. 61, 217:patri,
Ov. M. 6, 622:parentibus ac majoribus suis,
Quint. 5, 10, 24:par similisque ceteris,
Sall. C. 14, 4:huic in hoc similis,
Cic. Ac. 2, 37, 118:similes Icilio,
Liv. 3, 65:hinnuleo,
Hor. C. 1, 23, 1:puro te similem vespero petit Rhode,
id. ib. 3, 19, 26:multum similis metuenti,
id. S. 2, 5, 92:fluctuanti,
Liv. 6, 13 Drak.:flenti,
Ov. M. 3, 652:cognoscenti,
id. ib. 2, 501:roganti,
id. ib. 3, 240:cogitantibus et dubitantibus,
Quint. 11, 2, 47:ediscenti,
id. 11, 2, 46:legenti,
id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:res similis nostris rebus,
Lucr. 5, 435:quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?
Cic. Fam. 9, 21, 1:quid illi simile bello fuit?
Caes. B. G. 7, 77:qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,
Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:argumentum vero simile comoediae,
Quint. 2, 4, 2; cf.:similia veris erant,
Liv. 10, 20, 5:partim vera partim mixta eoque similia veris,
id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:cui vitio simile sit schema, ut, etc.,
Quint. 9, 3, 10:primus (iambus) ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 254:versus sibi,
Quint. 9, 4, 60:oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,
Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:flunt omnia castris quam urbi similiora,
Liv. 4, 31 fin.:similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,
id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:puro simillimus amni,
Hor. Ep. 2, 2, 120:media simillima veris sunt,
Liv. 26, 49:simillimum id vero fecit,
id. 44, 30, 4.—With gen. and dat. together:(δ).tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,
Lucr. 4, 1211:neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,
Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,
Cic. N. D. 1, 32, 90:itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,
id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—In a doubtful construction. On account of the form:(ε).fugae similis profectio,
Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:similem Caesaris (or Caesari),
Suet. Caes. 52.—With in and acc.:(ζ).in speciem Junonis,
App. M. 10, p. 253 fin. —With inter:(η).homines inter se cum formā tum moribus similes,
Cic. Clu. 16, 46; so,homines inter se (opp. differentes),
Quint. 12, 10, 22:(catulos) Inter se similes,
Ov. M. 13, 835:quae sunt inter se similia,
Cic. de Or. 3, 54, 206:res inter se similes,
Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,
Cic. Leg. 1, 10, 29:sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,
Quint. 9, 3, 49.—With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:(θ).si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,
Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,
Caes. B. G. 7, 38 fin.:nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,
Cic. Fin. 4, 12, 31;v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,
id. Sen. 6, 17:similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,
id. Div. 2, 64, 131.—Absol.:1.decet facta moresque hujus habere me similes,
Plaut. Am 1, 1, 114:ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,
id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,
id. Men. prol. 19:meus est (puer), nimium quidem simili'st,
id. Truc. 2, 6, 26:laudantur simili prole puerperae,
i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:ecce similia omnia,
Ter. Phorm. 2, 1, 34:par est avaritia, similis improbitas,
Cic. Rosc. Am. 40, 118;but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,
Liv. 45, 43:ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,
Cic. Lael. 14, 48:sicut erat in simili causā antea factum,
id. Rep. 2, 37, 63:quod in simili culpā versabantur,
Caes. B. C. 3, 110:simili ratione,
id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,
Sen. Ep. 84, 8:ecce aliud simile, dissimile,
Cic. Fin. 4, 27, 76:si quis Aristotelem similem emit,
a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,
Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:te similem,
your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):similis medios Juturna per hostīs Fertur,
Verg. A. 12, 477.— Comp.:similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,
Plaut. Mil. 2, 6, 48:nihil hoc simile est similius,
id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:simillimos dicito esse,
Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.A comparison, likeness, parallel case, or example:2.quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,
Cic. Fin. 3, 16, 54:utuntur simili,
id. ib. 3, 14, 46:nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,
Quint. 7, 1, 61:qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,
id. 11, 2, 30 et saep.:ignavi et erepti et similia,
id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:latitatio, metus, similia,
id. 7, 2, 46:de philosophiā, de republicā, similibus,
id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).* a.sĭmulter, in like manner, similarly:b. (α).exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,
Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—Absol. (so most freq.):(β).ecquid adsimulo similiter?
Plaut. Men. 1, 2, 37:similiter atque uno modo,
Cic. Brut. 66, 233:illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,
id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,
id. Inv. 1, 41, 76:addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,
id. Ac. 2, 5, 14:quorum non similiter fides est nec justitia laudata,
id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:ut, etc.... simillime, etc.,
just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—With atque ( ac), et, ut si:* (γ).neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,
Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,
Cic. N. D. 3, 3, 8:similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,
id. Off. 1, 25, 87:similiter facit ut si posse putet,
id. Tusc. 4, 18, 41:similiter et si dicat, etc.,
id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,
Cic. Agr. 1, 4, 13.—With dat.:similiter his, etc.,
Plin. 11, 25, 30, § 86. -
85 audio
audio, īvī u. iī, ītum, īre ( aus *avidio; vgl. griech. ἀΐω, αἰσθάνομαι, altind. āvíḥ adv. »offenbar, offenkundig«), hören (Ggstz. surdum esse), I) hören = hörend sein, a) Gehör haben u. anwenden können (Ggstz. surdum esse), auribus parum audire, Cato: plus audire, Cato: gravius audire coepisse, Cels.: liquidius audire, Plin.: clarissime audire, Plin.: rectis auribus acutissime audire, submissis nihil (v. den Hirschen), Solin.: apertis atque integris et oculis et auribus nec videre nec audire, Cic.: propter imbecillitatem iam non audire aut non videre, Cels.: audiendi sensu carere, v. Pers., Cic.: audiendi usu carere, v. Ohre, Cels.: per quae foramina facultas audiendi est, Cels. – b) aufhorchen, sein Ohr leihen: PH. Dorio, audi, obsecro. DO. Non audio, Ter.: loquere, audio, Ter.: audisne od. audin? hörst du? Ter.
II) etwas hören = etwas mit dem Gehör od. (im weitern Sinne) durch Hörensagen od. Lektüre vernehmen, A) im allg.: a) m. Ang. was? od. wen? od. wovon? man hört, α) durch Acc.: vocem alcis, Plaut. (vgl. tum sapientiae vocem audire videar, Cic.): visi audire vocem, sie glaubten eine St. zu hören, Liv.: miseram me, quod verbum audio? Ter.: neque enim novi quicquam audieram, Cic.: quidnam audio? Ter.: quem ego hic audio? Ter. – omnes civiles dissensiones, non solum eas, quas audistis (von denen ihr gehört habt), sed eas, quas vosmet ipsi meministis atque vidistis, Cic.: Romanorum audivere, non sensere arma, Iustin.: u. so aud. clamorem, Caes.: galli cantum, Cic.: adventum eius, Curt.: saepe eadem et graviter, dasselbe eindringlich zu hören bekommen, Ter. – im Passiv durch Nom., man hört von etw. od. von jmd. (s. Nipp. Tac. ann. 4, 23), eo ipso die auditam esse eam pugnam ludis Olympiae memoriae proditum est, Cic.: missis levibus copiis, quae ex longinquo in maius audiebantur, die das Gerücht aus der Ferne vergrößerte, Tac.: legionum seditio audita est aliquando, Tac.: Iulius Largus nondum mihi visus ac ne auditus quidem, Plin. ep.: m. Dat. (von), exclamat, ita ut populo patribusque audita vox pariter sit, Liv. 8, 6, 4: u. im Abl. absol., hāc auditā pugnā, Caes.: auditis hostium copiis, Liv.: auditā mutatione principis, Tac. – m. dopp. Acc., te, ut spero, propediem censorem audiemus, Cic.: aud. alqm querentem, gloriantem, klagen, sich rühmen hören, Nep.: im Passiv m. dopp. Nom., tantum Camillus auditus imperator terroris intulerat, Liv.: occupaverat animus prior auditus, der, von dem man zuerst gehört hat, Tac.: hominum clamor, tubarum sonus multiplex auditur (wird als ein vielfaches gehört = vervielfältigt sich), Iustin. – u. im Passiv m. Dat. pers., cui non sunt auditae Demosthenis vigiliae? wem sind nicht zu Ohren gekommen die N. des D. = wer hat nicht gehört von den N. des D.? Cic. Tusc. 4, 44. – Partic. Perf. subst., auditum, ī, n., das Hörensagen, das Gerücht, quin ego, cum peribat, vidi, non ex audito arguo, Plaut.: nihil habeo praeter auditum, Cic.: audito fuit eruditior, Vell. – β) durch Acc. u. Infin.: tintinnire ianitoris impedimenta audio, Afran. fr.: saepe hoc maiores natu dicere audivi, Cic.: se patrem suum audisse dicere mit zweitem Akk. u. Infin., Sempr. Asell. fr.: audiet cives acuisse ferrum, Hor.: et ego regem nostrum Cluilium causam huiusce esse belli audisse videor, ich glaube gehört zu haben, Liv.: cum Augustum Caesarem se ipsum in thorace linteo scriptum legisse audissem, den Aug. Cäsar sagen gehört hatte, Liv. 4, 20, 7: u. so (bei den Histor.) Abl. absol. audito, auf die erhaltene Nachricht, daß usw., zB. audito Q. Marcium regem pro consule per Lycaoniam cum tribus legionibus in Ciliciam tendere, Sall. fr.: audito Machanidam refugisse Lacedaemonem, Liv. – im Passiv m. Nom. u. Infin., Bibulus nondum audiebatur esse in Syria, Cic. – γ) durch Acc. u. Partic.: non eum querentem quisquam audivit, Nep.: idque Socratem audio dicentem, Cic.: ut audivi Phameam mortuum, Cic.: nec ob id quemquam fulmine ictum audimus, Liv. – δ) durch indir. Fragesatz, zB. audin tu, hic quid ait? Ter.: audire volo si est, quem exopto, Acc. fr.: volo tamen audire (ich bin doch neugierig zu hören), quid sit, propter quod etc., Liv.: u. so quid igitur est? inquit; audire enim cupio, quid non probes, Cic.: audio quibus dis violatis expiatio debeatur, Cic.: velut patienter audiret, quis (= quibus) Clitus obterebat laudes eius, Curt.: ubi audivit rex, unde essent, Cic. – u. durch einen Satz m. quod (daß), Cic. Verr. 3, 80: m. ut (wie), Tac. hist. 1, 37. – ε) durch eine Umschr. m. cum od. dum, zB. saepe soleo audire Roscium, cum ita dicat etc., Cic.: auditus est certe, dum ex eo quaerit, Suet. – ζ) audio (ich bekomme zu hören, es heißt von mir) m. folg. dir. Rede: audies ›o virum fortem!‹ Cic. Tusc. 2, 32: audit continuo ›guis homo hic aut quo patre natus?‹ Hor. sat. 1, 6, 29. – u. audio alqm ( ich höre jmd. sagen) m. folg. dir. Rede, quam multas matres audivi illo tempore ›quidnam volui, quae peperi?‹ Sen. contr. 2, 5 (13), 3: ut audivi veterem convivam ›hic nescio quid boni debet esse‹, Petron. 33, 8. – b) m. Ang. wovon? = worüber? durch de u. Abl., illos, de quibus audivi et legi, Cic.: multa falsa de me audierunt, multa ad eos improbi detulerunt, Cic.: quod quisque eorum de quaque re audierit aut cognoverit, Caes.: rescripsi epistulae maximae; audi (brieflich) nunc de minuscula, Cic.: nihildum de reditu Caesaris audiebatur, es verlautete noch nichts über usw., Cic. – c) m. Ang. woher? = von wem? durch Advv., unde quidque auditum dicant, Plaut. trin. 218: is, unde te audisse dicis, Cic. de or. 2, 285. – od. durch die Praepp. ab, ex od. de m. Abl. (s. Madvig Cic. de fin. 1, 39. p. 81), laeti et audiere ab novo duce novum consilium, Liv.: e Davo audivi, Ter.: audivi a od. ex maioribus natu m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: quando hoc quisquam ex te (aus deinem Munde), Caesar, audivit? Cic.: saepe ex eo (aus seinem Munde) audivi, Cic.: non hoc nunc primum audit privatus de amico, reus ab accusatore, Cic.: quid est quod audivi de Bruto? Cic.: cum de te ex te ipso audiebam (durch briefliche Mitteilung), Cic. – quid ego ex te audio? u. quod facinus od. scelus ex te audio u. dgl., oft bei Plaut. (s. C. F. W. Müller Nachtr. zur plautin. Pros. S. 99 u. 117). – d) m. Ang. woher? = von wo aus? noctu audita (est) ex delubro vox, abstinerent manus, Liv. 29, 18, 16: iamque e Macedonum castris signorum concentus et totius exercitus clamor audiebatur, Curt. 7, 11 (43), 25: armorum crepitus et tubae sonitus auditos e caelo, Plin. 2, 148. – e) m. Ang. gegen wen? durch in m. Akk., quod se in eum audisse dixisset, weil er behauptet hätte, etwas Nachteiliges über ihn gehört zu haben, Cic. de or. 2, 285. – f) absol.: mane audi, Pacuv. fr.: se non audivisse (habe es nicht gehört), sed vidisse dicit, Cic.: audivi (ich habe es gehört) et credo, Ter.: recte audivisti, Plaut.: ut audio, ut audimus (parenthet.), Cic. u. Liv.: ades, audi paucis (mit wenigen Worten), Ter.: audi (schriftlich) nunc ad omnes (epistulas), Cic.
B) insbes.: a) hören, anhören, α) eine vortragende Pers., eine vorgetragene Mitteilung, audire alqm facile, Cic.: alqm lubenter studioseque, Cic.: alqm diligenter, Quint.: alqm attentissime, Cic.: a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem, Cic.: Rhodii cum silentio auditi sunt, Liv.: cum audiretur silentio M. Caelius tribunus plebis, Cic.: auditus est magno silentio, Cic.: quidquid tribunus plebis loquitur assuestis ae qui audire, Liv.: ne in senatu quidem ae quis auribus audiebatur, Liv.: non secundis auribus patrum auditus est consul, Liv.: eam sententiam haud ae quioribus animis quam ipsorum quondam postulatum Latinorum patres audierunt, Liv.: id Philotas haud iniquo animo audiebat, Curt.: litterae consulum ingenti laetitiā et in curia et in contione auditae, Liv.: ubi (Cicero) eo ipso anno adversus Antonium (als er seine Rede gegen A. hielt) cum admiratione eloquentiae auditus fuerat, Liv. fr. 48 H. (50 W.): m. Dat. (von), auctores signa relinquendi et deserendi castra non uni aut alteri militi sed universis exercitibus palam in contione audiuntur, Liv. 5, 6, 14. – v. Richter, anhören, vernehmen, verhören, aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, Caes.: cum de vinculis educitur audiendus, Amm.: audire de ambitu, Cic.: servum, Suet.: dolos, Verg. – v. Schüler od. Zuhörer, jmd. hören, jmds. Vorträge besuchen u. etw. vortragen hören, über etw. einen Vortrag hören, Zenonem audivisse, Cic.: Polemonem audivisse assidue, Cic.: alqm Romae, Quint.: annum iam audire Cratippum, Cic.: cotidie ad audiendum alqm ventitare, Plin. ep.: audivi Metrodorum, cum de his ipsis rebus disputaret, Cic. – u. ponere iubebam de quo quis audire vellet, Cic.: ponere aliquid, ad quod audiam, volo, Cic. – v. Fürsten, jmdm. Audienz geben, legationes, Suet. Vesp. 24. – β) eine Bitte usw., eine bittende Person hören, anhören, ihr Gehör schenken, sie erhören, bes. v. der Gottheit, alcis preces, Cic.: alcis vota, Hor.: puellas, Hor.: orantem, Ov. – γ) auf eine Pers. od. Sache, die eine Behauptung, einen Einwurf vorbringt od. enthält, beistimmend hören, ihr Glauben schenken, beistimmen (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 65), nec Homerum audio, qui ait etc., Cic.: si vos audire vellemus, Cic.: si fabulas audire volumus, Cic.: u. absol., in der Formel audio, das läßt sich hören, ich glaube es schon, Plaut. u. Cic.: non audio, davon will ich nichts hören, Cic.: nil audio, ich will von nichts hören (will von keinem Einwand wissen), Ter. Vgl. Ruhnken Ter. Andr. 3, 3, 20 u. Ter. eun. 2, 3, 79. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 2, 46. Bünem. Lact. 7, 3, 13. – δ) auf eine warnende, mahnende Pers. usw. Folge leistend hören, ihr Gehör geben, sie beachten, ihr Folge leisten, sich ihr fügen, m. Acc.: alqm amicissime monentem, Cic.: sapientiam, Cic.: te audi, tibi obtempera, Cic. – v. lebl. Subjj., neque audit currus habenas, Verg.: nec quae (sagitta) magis audiat arcum, Ov.: cornum maxime audit sorbus, carpinus etc., Plin. – m. Dat.: nam istis magis audiendum quam auscultandum censeo, Pacuv. fr.: improbo ac nefario homini ne auscultarent, sibi potius audirent, Apul. – u. so audiens sum m. Dativ, imperiis, Plaut. truc. 125. – in klassischer Prosa m. Dat. nur in der Formel dicto audientem esse, aufs Wort (auf den Befehl) hören, dem Befehle Folge leisten, gehorchen ( Order parieren), dicto sum audiens, Plaut.: dicto me emit audientem, haud imperatorem sibi, zum Gehorchen, nicht zum Gebieten hat er mich sich angeschafft, Plaut.: non fore dicto audientes milites, Caes.: aut eos, quos misisset, non paruisse, aut qui dicto audientes in tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam necatos, Cic. – u. dicto audientem esse alci, jmdm. aufs Wort gehorchen, jmds. Befehle Folge leisten, vilicus domino dicto audiens sit, Cato: si potest tibi dicto audiens esse quisquam, Cic.: dicto audiens fuit iussis absentium magistratuum, Nep.: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit, Liv. – b) ( wie ἀκουω) sich nennen hören, α) m. einem Nom. od. Infin., so u. so genannt werden, für den u. den od. das gelten, Matutine pater, seu Iane libentius audis, Hor.: rexque paterque audisti, Hor.: si divini puelli haec mater audierit, Apul.: Cenchreae, quod oppidum audit nobilissimae coloniae Corinthiensium, Apul.: si curas esse quod audis, Hor.: quod montem fodisse audit Amphitryoniades, Catull. – β) m. Advv., bene audire ( wie καλῶς ἀκούειν), gelobt werden, in gutem Rufe ( wohl angeschrieben) stehen; Ggstz. male ( selten graviter) audire (κακῶς ἀκούειν), getadelt ( gescholten) werden, in üblem Rufe ( schlecht angeschrieben) stehen, innocentes ergo et verecundi sunt, ut bene audiant et ut rumorem bonum colligant, Cic.: qui me idcirco putent bene audire velle, ut ille male audiat, Cic.: si erum insimulabis avaritiae, male audies, Ter.: erat surdaster M. Crassus, sed aliud molestius, quod male audiebat, Cic. – m. Ang. von seiten wessen? = bei wem? durch ab u. Abl., velle bene audire a parentibus, a propinquis, a bonis etiam viris, Cic. de fin. 3, 57. – m. Ang. wodurch? im Abl., quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur, Cic. Verr. 3, 134: iterum falso crimine male audit, Sen. contr. 7, 1 (16), 8. – bei Spät. auch male audire in alqa (in bezug auf usw.), zB. in Maevia Galla nupta, Macr. sat. 2, 2, 6: in scortis, Ps. Quint. decl. 377 in. – c) übtr., als nachaug. gramm. t. t., α) etw. in dem u. dem Sinne hören, d.i. verstehen, ut Vulcanum pro igne vulgo audimus, Quint. 8, 6, 24: sic enim auditur ut depugnares, Quint. 8, 5, 12: hoc pro pleno atque perfecto auditur, Gell. 5, 8, 4: ut sic audias ›subruptum‹, tamquam ›certamen erit‹, Gell. 17, 7, 8. – u. β) (wie das spätlat. subaudio) etwas mithö ren = im Gedanken ergänzen, simul enim auditur coepit, Quint. 9, 3, 58. – / Ältere Form des Futur. audibo, Enn. tr. 277 (218): audibis, Enn. com. 4 (7). Caecil. com. 24 u. 113. Plaut. capt. 619 u.a.: zsgzg. Formen (vgl. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 81 u. 82) audibat, audibant, Ov. fast. 3, 507. Catull. 84, 8: audin (= audisne), Plaut. mil. 1313. Ter. Andr. 865: Perf. audit, Prop. 4, 9, 39. Sen. contr. 2, 2, 8; 9, 4, 4 u. 10, 1, 13. Suet. Vesp. 19, 2. Tert. ad nat. 1, 7. Corp. inscr. Lat. 3. no. 37, 38, 39 u.a.: ganz gew. (s. Quint. 1, 6, 17) audisse, zB. Plaut. truc. 575. Ter. eun. 115: audisti, Ter. heaut. 685: auditin (= audivistine), Plaut. Pseud. 172: audistis, Ter. Phorm. 349: audisset, ibid. prol. 20. – audivistin (= audivistine), Plaut. Amph. 748 u. 752. – Im Bibellatein in versch. Bedeutungen m. Genet. konstr., s. Rönsch Itala p. 438.
-
86 essen
essen, I) v. tr.edere(v. pr. durch Beißen als Nahrung zu sich nehmen). – mandū care (kauen, kauend essen, z.B. duas bucceas). – comedere (ganz essen, aufessen). – vesci alqā re (als Nahrungsmittel genießen, verzehren, um sich zu nähren). – vorare (hinterschlucken, verschlingen, ohne erst zu kauen). – gustare. degustare (von etwas nur kostend essen, etwas weniges essen, z.B. etwas weniges an Brot und Datteln, panem et palmulas). – ich esse von etw., gusto, degusto de alqa re (ich koste, esse etwas weniges von etw.); mihi cibus est ex alqa re (ich habe etwas zur Speise, z.B. confestim exspiraverunt, quibus ex his piscibus cibus fuerat). – zu etw. (als Zukost) e., edere cum alqa re (z.B. cum pane, cum pulte); adhibere ad alqd (z.B. ad panem). – etwas sehr gern e., delectari alqā re; alci rei indulgere (z.B. pomis); alqd maxime appetere; est alci alqd gratissimus cibus: etw. leidenschaftlich gern e., avidissimum esse alcis rei (z.B. uvarum); teneri magno alcis rei studio (z.B. passerum): die Parther essen die Heuschrecken gern, locustae Parthis in cibo gratae. – sich essen lassen, in usu cibi esse (gewöhnlich gegessen [843] werden); iucunde sapere (gut schmekken). – jmdm. etwas zu essen geben, alci alqd edendum dare. – II) v. intr.: 1) übh. Speise zu sich nehmen: edere; cibum capere, capessere, sumere. – nicht e., cibo se abstinere (sich der Speise enthalten, auch als Kur); cibum non sumere (keine Speise nehmen, aus Kummer etc., z.B. multis diebus): nicht e. wollen, edere od. ēsse nolle (im allg.); cibum non accipere. cibum capere od. accipere nolle (keine Speise annehmen, z.B. von einem Kranken). – viel e., largiter se invitare (in einem einzelnen Fall, bei einem Gastmahl etc.); multi od. plurimi cibi esse. edacem esse (gewöhnlich): sehrviel e. u. trinken können, cibi vinique capacissimum esse: wenig e., paululum cibi tantum sumere (in einem einzelnen Fall); non multi esse cibi (gewöhnlich): sehr wenig, minimi esse cibi: mit großem Appetite e., largiter se invitare; libenter cenare: die Götter essen weder, noch trinken sie, di nec escis nec potionibus vescuntur: gut essen, opipare et apparate edere. – jmdm. zu essen geben, alqm cibo iuvare (ihn durch Speise erquicken); alqm cibare manu suā (ihn mit eigener Hand füttern): jmd. hat nichts zu e., nihil alci est, quo famem toleret: in zwei Tagen nichts zu e. bekommen, biduum cibo prohiberi. – jmd. arm e., alqm exedere od. comedere (Komik.). – 2) bei Tische sitzen u. Mahlzeit halten: ientare (einen Imbiß nehmen, bald nach dem Aufstehen, nach unserer Sitte »frühstücken«). – prandere (bei den Alten gegen zwölf Uhr frühstücken, nach unserer Sitte: »zu Mittag speisen«, wofür auch dem Deutschen ganz entsprechend nach Suet. Aug. 78 gesagt werden kann: cibum meridianum sumere). – gustare (einen Imbiß von kalter Küche nehmen, zwischen dem prandium u. der cena). – cenare. cenitare (die Hauptmahlzeit zu sich nehmen, dinieren; u. zwar cenitare = gewöhnlich essen, zu essen pflegen). – epulari (ein förmliches Gastmahl halten, speisen, schmausen, dinieren). – liegend e., cubantem cenare. – mit jmd. (in jmds. Gesellschaft) e., cenare cum alqo (z.B. in cubiculo); cenitare cum alqo (mit jmd. zu e. pflegen, z.B. eum paucis). – bei jmd. e., cenare od. (gewöhnlich, oft) cenitare apud alqm; accubare apud alqm od. in alcis epulo (im Sinne der Alten, bei jmd. zu Tische liegen): auswärts (außer dem Hause) e., foris cenare (in einem Falle); foris cenitare (gewöhnlich, oft): nicht mehr auswärts e., ad cenas itare desisse. – aus einer hölzernen Schüssel e., ligneo catillo cenare: gewöhnlich auf Silber e., argento cenitare. – der noch nicht gegessen hat, impransus; incenatus (s. vorher zu prandere u. cenare). – III) v. refl. sich satt essen und trinken, satiari vino ciboque. – sich satt an etw. e., saturum fieri alqā re; satiari alqā re. – sich dick und voll von etw. e., se complere alqā re (z.B. conchis).
-
87 audio
audio, īvī u. iī, ītum, īre ( aus *avidio; vgl. griech. ἀΐω, αἰσθάνομαι, altind. āvнḥ adv. »offenbar, offenkundig«), hören (Ggstz. surdum esse), I) hören = hörend sein, a) Gehör haben u. anwenden können (Ggstz. surdum esse), auribus parum audire, Cato: plus audire, Cato: gravius audire coepisse, Cels.: liquidius audire, Plin.: clarissime audire, Plin.: rectis auribus acutissime audire, submissis nihil (v. den Hirschen), Solin.: apertis atque integris et oculis et auribus nec videre nec audire, Cic.: propter imbecillitatem iam non audire aut non videre, Cels.: audiendi sensu carere, v. Pers., Cic.: audiendi usu carere, v. Ohre, Cels.: per quae foramina facultas audiendi est, Cels. – b) aufhorchen, sein Ohr leihen: PH. Dorio, audi, obsecro. DO. Non audio, Ter.: loquere, audio, Ter.: audisne od. audin? hörst du? Ter.II) etwas hören = etwas mit dem Gehör od. (im weitern Sinne) durch Hörensagen od. Lektüre vernehmen, A) im allg.: a) m. Ang. was? od. wen? od. wovon? man hört, α) durch Acc.: vocem alcis, Plaut. (vgl. tum sapientiae vocem audire videar, Cic.): visi audire vocem, sie glaubten eine St. zu hören, Liv.: miseram me, quod verbum audio? Ter.: neque enim novi quicquam audieram, Cic.: quidnam audio? Ter.: quem ego hic audio? Ter. – omnes civiles dissensiones, non solum eas, quas audistis (von denen ihr ge-————hört habt), sed eas, quas vosmet ipsi meministis atque vidistis, Cic.: Romanorum audivere, non sensere arma, Iustin.: u. so aud. clamorem, Caes.: galli cantum, Cic.: adventum eius, Curt.: saepe eadem et graviter, dasselbe eindringlich zu hören bekommen, Ter. – im Passiv durch Nom., man hört von etw. od. von jmd. (s. Nipp. Tac. ann. 4, 23), eo ipso die auditam esse eam pugnam ludis Olympiae memoriae proditum est, Cic.: missis levibus copiis, quae ex longinquo in maius audiebantur, die das Gerücht aus der Ferne vergrößerte, Tac.: legionum seditio audita est aliquando, Tac.: Iulius Largus nondum mihi visus ac ne auditus quidem, Plin. ep.: m. Dat. (von), exclamat, ita ut populo patribusque audita vox pariter sit, Liv. 8, 6, 4: u. im Abl. absol., hāc auditā pugnā, Caes.: auditis hostium copiis, Liv.: auditā mutatione principis, Tac. – m. dopp. Acc., te, ut spero, propediem censorem audiemus, Cic.: aud. alqm querentem, gloriantem, klagen, sich rühmen hören, Nep.: im Passiv m. dopp. Nom., tantum Camillus auditus imperator terroris intulerat, Liv.: occupaverat animus prior auditus, der, von dem man zuerst gehört hat, Tac.: hominum clamor, tubarum sonus multiplex auditur (wird als ein vielfaches gehört = vervielfältigt sich), Iustin. – u. im Passiv m. Dat. pers., cui non sunt auditae Demosthenis vigiliae? wem sind nicht zu Ohren gekommen die N. des D. = wer hat nicht gehört von————den N. des D.? Cic. Tusc. 4, 44. – Partic. Perf. subst., auditum, ī, n., das Hörensagen, das Gerücht, quin ego, cum peribat, vidi, non ex audito arguo, Plaut.: nihil habeo praeter auditum, Cic.: audito fuit eruditior, Vell. – β) durch Acc. u. Infin.: tintinnire ianitoris impedimenta audio, Afran. fr.: saepe hoc maiores natu dicere audivi, Cic.: se patrem suum audisse dicere mit zweitem Akk. u. Infin., Sempr. Asell. fr.: audiet cives acuisse ferrum, Hor.: et ego regem nostrum Cluilium causam huiusce esse belli audisse videor, ich glaube gehört zu haben, Liv.: cum Augustum Caesarem se ipsum in thorace linteo scriptum legisse audissem, den Aug. Cäsar sagen gehört hatte, Liv. 4, 20, 7: u. so (bei den Histor.) Abl. absol. audito, auf die erhaltene Nachricht, daß usw., zB. audito Q. Marcium regem pro consule per Lycaoniam cum tribus legionibus in Ciliciam tendere, Sall. fr.: audito Machanidam refugisse Lacedaemonem, Liv. – im Passiv m. Nom. u. Infin., Bibulus nondum audiebatur esse in Syria, Cic. – γ) durch Acc. u. Partic.: non eum querentem quisquam audivit, Nep.: idque Socratem audio dicentem, Cic.: ut audivi Phameam mortuum, Cic.: nec ob id quemquam fulmine ictum audimus, Liv. – δ) durch indir. Fragesatz, zB. audin tu, hic quid ait? Ter.: audire volo si est, quem exopto, Acc. fr.: volo tamen audire (ich bin doch neugierig zu hören), quid sit, propter quod etc., Liv.: u. so quid————igitur est? inquit; audire enim cupio, quid non probes, Cic.: audio quibus dis violatis expiatio debeatur, Cic.: velut patienter audiret, quis (= quibus) Clitus obterebat laudes eius, Curt.: ubi audivit rex, unde essent, Cic. – u. durch einen Satz m. quod (daß), Cic. Verr. 3, 80: m. ut (wie), Tac. hist. 1, 37. – ε) durch eine Umschr. m. cum od. dum, zB. saepe soleo audire Roscium, cum ita dicat etc., Cic.: auditus est certe, dum ex eo quaerit, Suet. – ζ) audio (ich bekomme zu hören, es heißt von mir) m. folg. dir. Rede: audies ›o virum fortem!‹ Cic. Tusc. 2, 32: audit continuo ›guis homo hic aut quo patre natus?‹ Hor. sat. 1, 6, 29. – u. audio alqm ( ich höre jmd. sagen) m. folg. dir. Rede, quam multas matres audivi illo tempore ›quidnam volui, quae peperi?‹ Sen. contr. 2, 5 (13), 3: ut audivi veterem convivam ›hic nescio quid boni debet esse‹, Petron. 33, 8. – b) m. Ang. wovon? = worüber? durch de u. Abl., illos, de quibus audivi et legi, Cic.: multa falsa de me audierunt, multa ad eos improbi detulerunt, Cic.: quod quisque eorum de quaque re audierit aut cognoverit, Caes.: rescripsi epistulae maximae; audi (brieflich) nunc de minuscula, Cic.: nihildum de reditu Caesaris audiebatur, es verlautete noch nichts über usw., Cic. – c) m. Ang. woher? = von wem? durch Advv., unde quidque auditum dicant, Plaut. trin. 218: is, unde te audisse dicis, Cic. de or. 2, 285. – od. durch die Praepp. ab, ex od. de m. Abl.————(s. Madvig Cic. de fin. 1, 39. p. 81), laeti et audiere ab novo duce novum consilium, Liv.: e Davo audivi, Ter.: audivi a od. ex maioribus natu m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: quando hoc quisquam ex te (aus deinem Munde), Caesar, audivit? Cic.: saepe ex eo (aus seinem Munde) audivi, Cic.: non hoc nunc primum audit privatus de amico, reus ab accusatore, Cic.: quid est quod audivi de Bruto? Cic.: cum de te ex te ipso audiebam (durch briefliche Mitteilung), Cic. – quid ego ex te audio? u. quod facinus od. scelus ex te audio u. dgl., oft bei Plaut. (s. C. F. W. Müller Nachtr. zur plautin. Pros. S. 99 u. 117). – d) m. Ang. woher? = von wo aus? noctu audita (est) ex delubro vox, abstinerent manus, Liv. 29, 18, 16: iamque e Macedonum castris signorum concentus et totius exercitus clamor audiebatur, Curt. 7, 11 (43), 25: armorum crepitus et tubae sonitus auditos e caelo, Plin. 2, 148. – e) m. Ang. gegen wen? durch in m. Akk., quod se in eum audisse dixisset, weil er behauptet hätte, etwas Nachteiliges über ihn gehört zu haben, Cic. de or. 2, 285. – f) absol.: mane audi, Pacuv. fr.: se non audivisse (habe es nicht gehört), sed vidisse dicit, Cic.: audivi (ich habe es gehört) et credo, Ter.: recte audivisti, Plaut.: ut audio, ut audimus (parenthet.), Cic. u. Liv.: ades, audi paucis (mit wenigen Worten), Ter.: audi (schriftlich) nunc ad omnes (epistulas), Cic.B) insbes.: a) hören, anhören, α) eine vortragen-————de Pers., eine vorgetragene Mitteilung, audire alqm facile, Cic.: alqm lubenter studioseque, Cic.: alqm diligenter, Quint.: alqm attentissime, Cic.: a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem, Cic.: Rhodii cum silentio auditi sunt, Liv.: cum audiretur silentio M. Caelius tribunus plebis, Cic.: auditus est magno silentio, Cic.: quidquid tribunus plebis loquitur assuestis ae qui audire, Liv.: ne in senatu quidem ae quis auribus audiebatur, Liv.: non secundis auribus patrum auditus est consul, Liv.: eam sententiam haud ae quioribus animis quam ipsorum quondam postulatum Latinorum patres audierunt, Liv.: id Philotas haud iniquo animo audiebat, Curt.: litterae consulum ingenti laetitiā et in curia et in contione auditae, Liv.: ubi (Cicero) eo ipso anno adversus Antonium (als er seine Rede gegen A. hielt) cum admiratione eloquentiae auditus fuerat, Liv. fr. 48 H. (50 W.): m. Dat. (von), auctores signa relinquendi et deserendi castra non uni aut alteri militi sed universis exercitibus palam in contione audiuntur, Liv. 5, 6, 14. – v. Richter, anhören, vernehmen, verhören, aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, Caes.: cum de vinculis educitur audiendus, Amm.: audire de ambitu, Cic.: servum, Suet.: dolos, Verg. – v. Schüler od. Zuhörer, jmd. hören, jmds. Vorträge besuchen u. etw. vortragen hören, über etw. einen Vortrag hören, Zenonem audivisse, Cic.:————Polemonem audivisse assidue, Cic.: alqm Romae, Quint.: annum iam audire Cratippum, Cic.: cotidie ad audiendum alqm ventitare, Plin. ep.: audivi Metrodorum, cum de his ipsis rebus disputaret, Cic. – u. ponere iubebam de quo quis audire vellet, Cic.: ponere aliquid, ad quod audiam, volo, Cic. – v. Fürsten, jmdm. Audienz geben, legationes, Suet. Vesp. 24. – β) eine Bitte usw., eine bittende Person hören, anhören, ihr Gehör schenken, sie erhören, bes. v. der Gottheit, alcis preces, Cic.: alcis vota, Hor.: puellas, Hor.: orantem, Ov. – γ) auf eine Pers. od. Sache, die eine Behauptung, einen Einwurf vorbringt od. enthält, beistimmend hören, ihr Glauben schenken, beistimmen (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 65), nec Homerum audio, qui ait etc., Cic.: si vos audire vellemus, Cic.: si fabulas audire volumus, Cic.: u. absol., in der Formel audio, das läßt sich hören, ich glaube es schon, Plaut. u. Cic.: non audio, davon will ich nichts hören, Cic.: nil audio, ich will von nichts hören (will von keinem Einwand wissen), Ter. Vgl. Ruhnken Ter. Andr. 3, 3, 20 u. Ter. eun. 2, 3, 79. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 2, 46. Bünem. Lact. 7, 3, 13. – δ) auf eine warnende, mahnende Pers. usw. Folge leistend hören, ihr Gehör geben, sie beachten, ihr Folge leisten, sich ihr fügen, m. Acc.: alqm amicissime monentem, Cic.: sapientiam, Cic.: te audi, tibi obtempera, Cic. – v. lebl. Subjj., neque audit currus————habenas, Verg.: nec quae (sagitta) magis audiat arcum, Ov.: cornum maxime audit sorbus, carpinus etc., Plin. – m. Dat.: nam istis magis audiendum quam auscultandum censeo, Pacuv. fr.: improbo ac nefario homini ne auscultarent, sibi potius audirent, Apul. – u. so audiens sum m. Dativ, imperiis, Plaut. truc. 125. – in klassischer Prosa m. Dat. nur in der Formel dicto audientem esse, aufs Wort (auf den Befehl) hören, dem Befehle Folge leisten, gehorchen ( Order parieren), dicto sum audiens, Plaut.: dicto me emit audientem, haud imperatorem sibi, zum Gehorchen, nicht zum Gebieten hat er mich sich angeschafft, Plaut.: non fore dicto audientes milites, Caes.: aut eos, quos misisset, non paruisse, aut qui dicto audientes in tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam necatos, Cic. – u. dicto audientem esse alci, jmdm. aufs Wort gehorchen, jmds. Befehle Folge leisten, vilicus domino dicto audiens sit, Cato: si potest tibi dicto audiens esse quisquam, Cic.: dicto audiens fuit iussis absentium magistratuum, Nep.: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit, Liv. – b) ( wie ἀκουω) sich nennen hören, α) m. einem Nom. od. Infin., so u. so genannt werden, für den u. den od. das gelten, Matutine pater, seu Iane libentius audis, Hor.: rexque paterque audisti, Hor.: si divini puelli haec mater audierit, Apul.: Cenchreae, quod oppidum audit nobilissimae coloniae Corinthiensium,————Apul.: si curas esse quod audis, Hor.: quod montem fodisse audit Amphitryoniades, Catull. – β) m. Advv., bene audire ( wie καλῶς ἀκούειν), gelobt werden, in gutem Rufe ( wohl angeschrieben) stehen; Ggstz. male ( selten graviter) audire (κακῶς ἀκούειν), getadelt ( gescholten) werden, in üblem Rufe ( schlecht angeschrieben) stehen, innocentes ergo et verecundi sunt, ut bene audiant et ut rumorem bonum colligant, Cic.: qui me idcirco putent bene audire velle, ut ille male audiat, Cic.: si erum insimulabis avaritiae, male audies, Ter.: erat surdaster M. Crassus, sed aliud molestius, quod male audiebat, Cic. – m. Ang. von seiten wessen? = bei wem? durch ab u. Abl., velle bene audire a parentibus, a propinquis, a bonis etiam viris, Cic. de fin. 3, 57. – m. Ang. wodurch? im Abl., quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur, Cic. Verr. 3, 134: iterum falso crimine male audit, Sen. contr. 7, 1 (16), 8. – bei Spät. auch male audire in alqa (in bezug auf usw.), zB. in Maevia Galla nupta, Macr. sat. 2, 2, 6: in scortis, Ps. Quint. decl. 377 in. – c) übtr., als nachaug. gramm. t. t., α) etw. in dem u. dem Sinne hören, d.i. verstehen, ut Vulcanum pro igne vulgo audimus, Quint. 8, 6, 24: sic enim auditur ut depugnares, Quint. 8, 5, 12: hoc pro pleno atque perfecto auditur, Gell. 5, 8, 4: ut sic audias ›subruptum‹, tamquam ›certamen erit‹, Gell. 17, 7, 8. – u. β) (wie das spätlat. subaudio) etwas mithö-————ren = im Gedanken ergänzen, simul enim auditur coepit, Quint. 9, 3, 58. – ⇒ Ältere Form des Futur. audibo, Enn. tr. 277 (218): audibis, Enn. com. 4 (7). Caecil. com. 24 u. 113. Plaut. capt. 619 u.a.: zsgzg. Formen (vgl. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 81 u. 82) audibat, audibant, Ov. fast. 3, 507. Catull. 84, 8: audin (= audisne), Plaut. mil. 1313. Ter. Andr. 865: Perf. audit, Prop. 4, 9, 39. Sen. contr. 2, 2, 8; 9, 4, 4 u. 10, 1, 13. Suet. Vesp. 19, 2. Tert. ad nat. 1, 7. Corp. inscr. Lat. 3. no. 37, 38, 39 u.a.: ganz gew. (s. Quint. 1, 6, 17) audisse, zB. Plaut. truc. 575. Ter. eun. 115: audisti, Ter. heaut. 685: auditin (= audivistine), Plaut. Pseud. 172: audistis, Ter. Phorm. 349: audisset, ibid. prol. 20. – audivistin (= audivistine), Plaut. Amph. 748 u. 752. – Im Bibellatein in versch. Bedeutungen m. Genet. konstr., s. Rönsch Itala p. 438. -
88 dico
1.dĭco, āvi, ātum, 1 (dixe for dixisse, Val. Ant. ap. Arn. 5, 1; DICASSIT dixerit, Paul. ex Fest. p. 75, 15; rather = dicaverit), v. a. [orig. the same word with 2. dīco; cf. the meaning of abdĭco and abdīco, of indĭco and indīco, dedĭco, no. II. A. al., Corss. Ausspr. 1, 380].I.To proclaim, make known. So perh. only in the foll. passage: pugnam, Lucil. ap. Non. 287, 30.—Far more freq.,II.Relig. t. t., to dedicate, consecrate, devote any thing to a deity or to a deified person (for syn. cf.: dedico, consecro, inauguro).A.Prop.: et me dicabo atque animam devotabo hostibus, Att. ap. Non. 98, 12:2.donum tibi (sc. Jovi) dicatum atque promissum,
Cic. Verr. 2, 5, 72; cf.:ara condita atque dicata,
Liv. 1, 7 (for which aram condidit dedicavitque, id. 28, 46 fin.); so,aram,
id. 1, 7; 1, 20:capitolium, templum Jovis O. M.,
id. 22, 38 fin.:templa,
Ov. F. 1, 610:delubrum ex manubiis,
Plin. 7, 26, 27, § 97:lychnuchum Apollini,
id. 34, 3, 8, § 14:statuas Olympiae,
id. 34, 4, 9, § 16:vehiculum,
Tac. G. 40:carmen Veneri,
Plin. 37, 10, 66, § 178; cf. Suet. Ner. 10 fin. et saep.:cygni Apollini dicati,
Cic. Tusc. 1, 30, 73.—With a personal object, to consecrate, to deify (cf. dedico, no. II. A. b.):B.Janus geminus a Numa dicatus,
Plin. 34, 7, 16, § 34:inter numina dicatus Augustus,
Tac. A. 1, 59.—Transf., beyond the relig. sphere.1.To give up, set apart, appropriate a thing to any one: recita;* 2.aurium operam tibi dico,
Plaut. Bacch. 4, 9, 72; so,operam,
id. Ps. 1, 5, 147; Ter. Ph. 1, 2, 12:hunc totum diem tibi,
Cic. Leg. 2, 3, 7:tuum studium meae laudi,
id. Fam. 2, 6, 4:genus (orationis) epidicticum gymnasiis et palaestrae,
id. Or. 13, 42:librum Maecenati,
Plin. 19, 10, 57, § 177; cf.:librum laudibus ptisanae,
id. 18, 7, 15, § 75 al.:(Deïopeam) conubio jungam stabili propriamque dicabo,
Verg. A. 1, 73; cf. the same verse, ib. 4, 126:se Crasso,
Cic. de Or. 3, 3, 11; cf.: se Remis in clientelam, * Caes. B. G. 6, 12, 7:se alii civitati,
to become a free denizen of it, Cic. Balb. 11, 28;for which: se in aliam civitatem,
id. ib. 12 fin. —(I. q. dedico, no. II. A.) To consecrate a thing by using it for the first time:2.nova signa novamque aquilam,
Tac. H. 5, 16.— Hence, dĭcātus, a, um, P. a. (acc. to no. II.), devoted, consecrated, dedicated:loca Christo dedicatissima, August. Civ. Dei, 3, 31: CONSTANTINO AETERNO AVGVSTO ARRIVS DIOTIMVS... N. M. Q. (i. e. numini majestatique) EIVS DICATISSIMVS,
Inscr. Orell. 1083.dīco, xi, ctum, 3 ( praes. DEICO, Inscr. Orell. 4848; imp. usu. dic; cf. duc, fac, fer, from duco, etc., DEICVNTO, and perf. DEIXSERINT, P. C. de Therm. ib. 3673; imp. dice, Naev. ap. Fest. p. 298, 29 Müll.; Plaut. Capt. 2, 2, 109; id. Bac. 4, 4, 65; id. Merc. 1, 2, 47 al.; cf. Quint. 1, 6, 21; fut. dicem = dicam, Cato ap. Quint. 1, 7, 23; cf. Paul. ex Fest. p. 72, 6 Müll.—Another form of the future is dicebo, Novius ap. Non. 507 (Com. v. 8 Rib.). — Perf. sync.:I.dixti,
Plaut. As. 4, 2, 14; id. Trin. 2, 4, 155; id. Mil. 2, 4, 12 et saep.; Ter. And. 3, 1, 1; 3, 2, 38; id. Heaut. 2, 3, 100 et saep.; Cic. Fin. 2, 3, 10; id. N. D. 3, 9, 23; id. Caecin. 29, 82; acc. to Quint. 9, 3, 22.— Perf. subj.:dixis,
Plaut. Capt. 1, 2, 46; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.:dixem = dixissem,
Plaut. Pseud. 1, 5, 84; inf. dixe = dix isse, Plaut. Fragm. ap. Non. 105, 23; Varr. ib. 451, 16; Arn. init.; Aus. Sept. Sap. de Cleob. 8; inf. praes. pass. dicier, Ter. Eun. 4, 4, 32; Vatin. in Cic. Fam. 5, 9 al.), v. a. [root DIC = DEIK in deiknumi; lit., to show; cf. dikê, and Lat. dicis, ju-dex, dicio], to say, tell, mention, relate, affirm, declare, state; to mean, intend (for syn. cf.: for, loquor, verba facio, dicto, dictito, oro, inquam, aio, fabulor, concionor, pronuntio, praedico, recito, declamo, affirmo, assevero, contendo; also, nomino, voco, alloquor, designo, nuncupo; also, decerno, jubeo, statuo, etc.; cf. also, nego.—The person addressed is usually put in dat., v. the foll.: dicere ad aliquem, in eccl. Lat., stands for the Gr. eipein pros tina, Vulg. Luc. 2, 34 al.; cf. infra I. B. 2. g).Lit.A.In gen.:b.Amphitruonis socium nae me esse volui dicere,
Plaut. Am. 1, 1, 228:advenisse familiarem dicito,
id. ib. 1, 1, 197:haec uti sunt facta ero dicam,
id. ib. 1, 1, 304; cf. ib. 2, 1, 23:signi dic quid est?
id. ib. 1, 1, 265:si dixero mendacium,
id. ib. 1, 1, 43; cf.opp. vera dico,
id. ib. 1, 1, 238 al.:quo facto aut dicto adest opus,
id. ib. 1, 1, 15; cf.:dictu opus est,
Ter. Heaut. 5, 1, 68:nihil est dictu facilius,
id. Phorm. 2, 1, 70:turpe dictu,
id. Ad. 2, 4, 11:indignis si male dicitur, bene dictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27:ille, quem dixi,
whom I have mentioned, named, Cic. de Or. 3, 12, 45 et saep.: vel dicam = vel potius, or rather:stuporem hominis vel dicam pecudis attendite,
Cic. Phil. 2, 12, 30; cf.:mihi placebat Pomponius maxime vel dicam minime displicebat,
id. Brut. 57, 207; so id. ib. 70, 246; id. Fam. 4, 7, 3 al.—Dicitur, dicebatur, dictum est, impers. with acc. and inf., it is said, related, maintained, etc.; or, they say, affirm, etc.: de hoc (sc. Diodoro) Verri dicitur, habere eum, etc., it is reported to Verres that, etc., Cic. Verr. 2, 4, 18:c.non sine causa dicitur, ad ea referri omnes nostras cogitationes,
id. Fin. 3, 18, 60; so,dicitur,
Nep. Paus. 5, 3; Quint. 5, 7, 33; 7, 2, 44; Ov. F. 4, 508:Titum multo apud patrem sermone orasse dicebatur, ne, etc.,
Tac. H. 4, 52; so,dicebatur,
id. A. 1, 10:in hac habitasse platea dictum'st Chrysidem,
Ter. And. 4, 5, 1:dictum est,
Caes. B. G. 1, 1, 5; Liv. 38, 56; Quint. 6, 1, 27:ut pulsis hostibus dici posset, eos, etc.,
Caes. B. G. 1, 46, 3. Cf. also: hoc, illud dicitur, with acc. and inf., Cic. Fin. 5, 24, 72; id. de Or. 1, 33, 150; Quint. 4, 2, 91; 11, 3, 177 al. —Esp. in histt. in reference to what has been previously related:ut supra dictum est,
Sall. J. 96, 1:sicut ante dictum est,
Nep. Dion. 9, 5; cf. Curt. 3, 7, 7; 5, 1, 11; 8, 6, 2 et saep.—(See Zumpt, Gram. § 607.) Dicor, diceris, dicitur, with nom. and inf., it is said that I, thou, he, etc.; or, they say that I, thou, etc.:d.ut nos dicamur duo omnium dignissimi esse,
Plaut. As. 2, 2, 47: cf. Quint. 4, 4, 6:dicar Princeps Aeolium carmen ad Italos Deduxisse modos,
Hor. Od. 3, 30, 10 al.:illi socius esse diceris,
Plaut. Rud. 1, 2, 72: aedes Demaenetus ubi [p. 571] dicitur habitare, id. As. 2, 3, 2:qui (Pisistratus) primus Homeri libros confusos antea sic disposuisse dicitur, ut nunc habemus,
Cic. de Or. 3, 34, 137 et saep.:quot annos nata dicitur?
Plaut. Cist. 4, 2, 89:is nunc dicitur venturus peregre,
id. Truc. 1, 1, 66 et saep. In a double construction, with nom. and inf., and acc. and inf. (acc. to no. b. and c.): petisse dicitur major Titius... idque ab eis facile (sc. eum) impetrasse, Auct. B. Afr. 28 fin.; so Suet. Oth. 7.—Dictum ac factum or dictum factum (Gr. hama epos hama ergon), in colloq. lang., no sooner said than done, without delay, Ter. And. 2, 3, 7:B.dictum ac factum reddidi,
it was "said and done" with me, id. Heaut. 4, 5, 12; 5, 1, 31; cf.:dicto citius,
Verg. A. 1, 142; Hor. S. 2, 2, 80; and:dicto prope citius,
Liv. 23, 47, 6.—In partic.1.Pregn.a.To assert, affirm a thing as certain (opp. nego):b.quem esse negas, eundem esse dicis,
Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf.:dicebant, ego negabam,
id. Fam. 3, 8, 5; and:quibus creditum non sit negantibus, iisdem credatur dicentibus?
id. Rab. Post. 12, 35.—For dico with a negative, nego is used, q. v.; cf. Zumpt, Gram. § 799;2.but: dicere nihil esse pulchrius, etc.,
Liv. 30, 12, 6; 21, 9, 3 Fabri; so,freq. in Liv. when the negation precedes,
id. 30, 22, 5; 23, 10, 13 al.; cf. Krebs, Antibar. p. 355.—dico is often inserted parenthetically, to give emphasis to an apposition:3.utinam C. Caesari, patri, dico adulescenti contigisset, etc.,
Cic. Phil. 5, 18, 49; id. Tusc. 5, 36, 105; id. Planc. 12, 30; Quint. 9, 2, 83; cf. Cic. Or. 58, 197; id. Tusc. 4, 16, 36; Sen. Ep. 14, 6; id. Vit. Beat. 15, 6; Quint. 1, 6, 24:ille mihi praesidium dederat, cum dico mihi, senatui dico populoque Romano,
Cic. Phil. 11, 8, 20; Sen. Ep. 83, 12; Plin. Ep. 2, 20, 2; 3, 2, 2.—In rhetor. and jurid. lang., to pronounce, deliver, rehearse, speak any thing.(α).With acc.:(β).oratio dicta de scripto,
Cic. Planc. 30 fin.; cf.:sententiam de scripto,
id. Att. 4, 3, 3:controversias,
Quint. 3, 8, 51; 9, 2, 77:prooemium ac narrationem et argumenta,
id. 2, 20, 10:exordia,
id. 11, 3, 161:theses et communes locos,
id. 2, 1, 9:materias,
id. 2, 4, 41:versus,
Cic. Or. 56, 189; Quint. 6, 3, 86:causam, of the defendant or his attorney,
to make a defensive speech, to plead in defence, Cic. Rosc. Am. 5; id. Quint. 8; id. Sest. 8; Quint. 5, 11, 39; 7, 4, 3; 8, 2, 24 al.; cf.causas (said of the attorney),
Cic. de Or. 1, 2, 5; 2, 8, 32 al.:jus,
to pronounce judgment, id. Fl. 3; id. Fam. 13, 14; hence the praetor's formula: DO, DICO, ADDICO; v. do, etc.—With ad and acc. pers., to plead before a person or tribunal:(γ).ad unum judicem,
Cic. Opt. Gen. 4, 10:ad quos? ad me, si idoneus videor qui judicem, etc.,
id. Verr. 2, 2, 29, § 72; Liv. 3, 41.—With ad and acc. of thing, to speak in reference to, in reply to:(δ).non audeo ad ista dicere,
Cic. Tusc. 3, 32, 78; id. Rep. 1, 18, 30.—Absol.:4.nec idem loqui, quod dicere,
Cic. Or. 32:est oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere,
id. Off. 1, 1, 2; so,de aliqua re pro aliquo, contra aliquem, etc., innumerable times in Cic. and Quint.: dixi, the t. t. at the end of a speech,
I have done, Cic. Verr. 1 fin. Ascon. and Zumpt, a. h. 1.;thus, dixerunt, the t. t. by which the praeco pronounced the speeches of the parties to be finished,
Quint. 1, 5, 43; cf. Spald. ad Quint. 6, 4, 7.— Transf. beyond the judicial sphere:causam nullam or causam haud dico,
I have no objection, Plaut. Mil. 5, 34; id. Capt. 3, 4, 92; Ter. Ph. 2, 1, 42.—To describe, relate, sing, celebrate in writing (mostly poet.):b.tibi dicere laudes,
Tib. 1, 3, 31; so,laudes Phoebi et Dianae,
Hor. C. S. 76:Dianam, Cynthium, Latonam,
id. C. 1, 21, 1:Alciden puerosque Ledae,
id. ib. 1, 12, 25:caelestes, pugilemve equumve,
id. ib. 4, 2, 19:Pelidae stomachum,
id. ib. 1, 6, 5:bella,
id. Ep. 1, 16, 26; Liv. 7, 29:carmen,
Hor. C. 1, 32, 3; id. C. S. 8; Tib. 2, 1, 54:modos,
Hor. C. 3, 11, 7:silvestrium naturas,
Plin. 15, 30, 40, § 138 et saep.:temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,
Tac. A. 1, 1; id. H. 1, 1:vir neque silendus neque dicendus sine cura,
Vell. 2, 13.—Of prophecies, to predict, foretell:5.bellicosis fata Quiritibus Hac lege dico, ne, etc.,
Hor. C. 3, 3, 58:sortes per carmina,
id. A. P. 403:quicquid,
id. S. 2, 5, 59:hoc (Delphi),
Ov. Tr. 4, 8, 43 et saep.—To pronounce, articulate a letter, syllable, word: Demosthenem scribit Phalereus, cum Rho dicere nequiret, etc., Cic. Div. 2, 46, 96; id. de Or. 1, 61, 260; Quint. 1, 4, 8; 1, 7, 21 al.—6.To call, to name: habitum quendam vitalem corporis esse, harmoniam Graii quam dicunt, Lucr. 3, 106; cf.: Latine dicimus elocutionem, quam Graeci phrasin vocant, Quint. 8, 1, 1:7.Chaoniamque omnem Trojano a Chaone dixit,
Verg. A. 3, 335:hic ames dici pater atque princeps,
Hor. Od. 1, 2, 50:uxor quondam tua dicta,
Verg. A. 2, 678 et saep. —Prov.:dici beatus ante obitum nemo debet,
Ov. M. 3, 135.—To name, appoint one to an office:8.ut consules roget praetor vel dictatorem dicat,
Cic. Att. 9, 15, 2: so,dictatorem,
Liv. 5, 9; 7, 26; 8, 29:consulem,
id. 10, 15; 24, 9; 26, 22 (thrice):magistrum equitum,
id. 6, 39:aedilem,
id. 9, 46:arbitrum bibendi,
Hor. Od. 2, 7, 26 et saep.—To appoint, set apart. fix upon, settle:9.nam mea bona meis cognatis dicam, inter eos partiam,
Plaut. Mil. 3, 1, 113; cf. Pompon. ap. Non. 280, 19:dotis paululum vicino suo,
Afran. ib. 26:pecuniam omnem suam doti,
Cic. Fl. 35: quoniam inter nos nuptiae sunt dictae, Afran. ap. Non. 280, 24; cf.:diem nuptiis,
Ter. And. 1, 1, 75:diem operi,
Cic. Verr. 2, 1, 57:diem juris,
Plaut. Men. 4, 2, 16:diem exercitui ad conveniendum Pharas,
Liv. 36, 8; cf. id. 42, 28, and v. dies:locum consiliis,
id. 25, 16:leges pacis,
id. 33, 12; cf.:leges victis,
id. 34, 57:legem tibi,
Hor. Ep. 2, 2, 18; Ov. M. 6, 137; cf.:legem sibi,
to give sentence upon one's self, id. ib. 13, 72:pretium muneri,
Hor. C. 4, 8, 12 et saep.—With inf.: prius data est, quam tibi dari dicta, Pac. ap. Non. 280, 28. — Pass. impers.:eodem Numida inermis, ut dictum erat, accedit,
Sall. J. 113, 6.—To utter, express, esp. in phrases:10.non dici potest, dici vix potest, etc.: non dici potest quam flagrem desiderio urbis,
Cic. Att. 5, 11, 1; 5, 17, 5:dici vix potest quanta sit vis, etc.,
id. Leg. 2, 15, 38; id. Verr. 2, 4, 57, § 127; id. Or. 17, 55; id. Red. ad Quir. 1, 4; cf. Quint. 2, 2, 8; 11, 3, 85.—(Mostly in colloq. lang.) Alicui, like our vulg. to tell one so and so, for to admonish, warn, threaten him:11.dicebam, pater, tibi, ne matri consuleres male,
Plaut. As. 5, 2, 88; cf. Nep. Datam. 5; Ov. Am. 1, 14, 1.—Esp. freq.:tibi (ego) dico,
I tell you, Plaut. Curc. 4, 2, 30; id. Bacch. 4, 9, 76; id. Men. 2, 3, 27; id. Mil. 2, 2, 62 et saep.; Ter. And. 1, 2, 33 Ruhnk.; id. ib. 4, 4, 23; id. Eun. 2, 3, 46; 87; Phaedr. 4, 19, 18; cf.:tibi dicimus,
Ov. H. 20, 153; id. M. 9, 122; so, dixi, I have said it, i. e. you may depend upon it, it shall be done, Ter. Phorm. 2, 3, 90; 92.—Dicere sacramentum or sacramento, to take an oath, to swear; v. sacramentum.II.Transf., i. q. intellego, Gr. phêmi, to mean so and so; it may sometimes be rendered in English by namely, to wit:A.nec quemquam vidi, qui magis ea, quae timenda esse negaret, timeret, mortem dico et deos,
Cic. N. D. 1, 31, 86; id. de Or. 3, 44, 174: M. Sequar ut institui divinum illum virum, quem saepius fortasse laudo quam necesse est. At. Platonem videlicet dicis, id. Leg. 3, 1:uxoris dico, non tuam,
Plaut. As. 1, 1, 30 et saep.—Hence, dictum, i, n., something said, i. e. a saying, a word.In gen.: haut doctis dictis certantes sed male dictis, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 274 Vahl.; acc. to Hertz.: nec maledictis); so,B.istaec dicta dicere,
Plaut. Trin. 1, 2, 40:docta,
id. ib. 2, 2, 99; id. Men. 2, 1, 24; Lucr. 5, 113; cf.condocta,
Plaut. Poen. 3, 2, 3:meum,
id. As. 2, 4, 1:ridiculum,
id. Capt. 3, 1, 22:minimum,
Cic. Fam. 1, 9:ferocibus dictis rem nobilitare,
Liv. 23, 47, 4 al.:ob admissum foede dictumve superbe,
Lucr. 5, 1224; cf.facete,
Plaut. Capt. 1, 2, 73; id. Poen. 3, 3, 24; Ter. Eun. 2, 2, 57; Cic. Off. 1, 29, 104 al.:lepide,
Plaut. Most. 1, 3, 103:absurde,
id. Capt. 1, 1, 3:vere,
Nep. Alc. 8, 4:ambigue,
Hor. A. P. 449 et saep.—Pleon.:feci ego istaec dicta quae vos dicitis (sc. me fecisse),
Plaut. Casin. 5, 4, 17.—In partic.1.A saying, maxim, proverb:2.aurea dicta,
Lucr. 3, 12; cf.veridica,
id. 6, 24: Catonis est dictum. Pedibus compensari pecuniam, Cic. Fl. 29 fin. Hence, the title of a work by Caesar: Dicta collectanea (his Apophthegmata, mentioned in Cic. Fam. 9, 16), Suet. Caes. 56.—Esp. freq.,For facete dictum, a witty saying, bon-mot, Enn. ap. Cic. de Or. 2, 54 fin. (cf. Cic. ap. Macr. S. 2, 1 fin.); Cic. Phil. 2, 17; Quint. 6, 3, 2; 16; 36; Liv. 7, 33, 3; Hor. A. P. 273 et saep.; cf. also, dicterium.—3.Poetry, verse (abstr. and concr.): dicti studiosus, Enn. ap. Cic. Brut. 18, 71:4.rerum naturam expandere dictis,
Lucr. 1, 126; 5, 56:Ennius hirsuta cingat sua dicta corona,
Prop. 4 (5), 1, 61.—A prediction, prophecy, Lucr. 1, 103; Verg. A. 2, 115; Val. Fl. 2, 326 al.; cf. dictio.—5.An order, command:6.dicto paruit consul,
Liv. 9, 41; cf. Verg. A. 3, 189; Ov. M. 8, 815:haec dicta dedit,
Liv. 3, 61; cf. id. 7, 33; 8, 34; 22, 25 al.: dicto audientem esse and dicto audire alicui, v. audio.—A promise, assurance:illi dixerant sese dedituros... Cares, tamen, non dicto capti, etc.,
Nep. Milt. 2, 5; Fur. ap. Macr. S. 6, 1, 34. -
89 par
pār, păris (collat. form of the nom. fem. paris, Atta ap. Prisc. p. 764 P.— Abl. pari and pare, acc. to Charis. p. 14 P.; Prisc. p. 763 ib.; the latter poet. — Gen. plur. usu. parĭum; parum, acc. to Plin. ap. Charis. p. 110 P.), adj. [cf. Sanscr. para, another, and prae], equal (cf.: aequus, similis).I.Lit.:(β).par est, quod in omnes aequabile est,
Cic. Inv. 2, 22, 67:par et aequalis ratio,
id. Or. 36, 123:aequo et pari jure cum civibus vivere,
id. Off. 1, 34, 124:vita beata... par et similis deorum,
id. N. D. 2, 61, 153:est finitimus oratori poëta ac paene par,
id. de Or. 1, 16, 70:pari atque eādem in laude aliquem ponere,
id. Mur. 9, 21:intelleges de hoc judicium meum et horum par et unum fuisse,
id. Sull. 2, 5:pares in amore atque aequales,
id. Lael. 9, 32:libertate esse parem ceteris,
id. Phil. 1, 14, 34: verbum Latinum (voluptas) par Graeco (hêdonê) et idem valens, id. Fin. 2, 4, 12:pares ejusdem generis munitiones,
of equal size, Caes. B. G. 7, 74:similia omnia magis visa hominibus, quam paria,
Liv. 45, 43:pares similesque (affectus),
Sen. Ira, 1, 19 et saep.:quod in re pari valet, valeat in hac, quae par est... valeat aequitas, quae paribus in causis paria jura desiderat,
Cic. Top. 4, 23:si ingenia omnia paria esse non possunt: jura certe paria debent esse eorum inter se, qui sunt cives in eādem re publicā,
id. Rep. 1, 32, 49:necesse est eam esse naturam, ut omnia omnibus paribus paria respondeant,
id. N. D. 1, 19, 50; id. Fam. 5, 2, 3:equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,
Caes. B. G. 1, 43:hi (equites), dum pari certamine res geri potuit, etc.,
i. e. horsemen against horsemen, id. B. C. 1, 51.— Poet., with a respective gen. or inf.:aetatis mentisque pares,
Sil. 4, 370:et cantare pares et respondere parati,
Verg. E. 7, 5.—The thing with which the comparison is made is most freq. added in the dat.:(γ).quem ego parem summis Peripateticis judico,
Cic. Div. 1, 3, 5:in his omnibus par iis, quos antea commemoravi,
id. Clu. 38, 107:omni illi et virtute et laude par,
id. Planc. 11, 27:isti par in belligerando,
id. Font. 12, 26:par anseribus,
as large as, Juv. 5, 114:prodigio par,
i. e. extremely rare, id. 4, 97.—In sup.:QVOIVS FORMA VIRTVTEI PARISVMA FVIT, Epit. of the Scipios,
Inscr. Orell. 550:parissumi estis hibus,
Plaut. Curc. 4, 2, 20.—Adverb. (colloq. and very rare):feceris par tuis ceteris factis,
Plaut. Trin. 2, 2, 3.—With gen. (with this case par is treated as a substantive; rare but class.), an equal, counterpart, etc.:(δ).ei erat hospes, par illius, Siculus, etc.,
his counterpart, Plaut. Rud. prol. 49: cujus paucos pares [p. 1300] haec civitas tulit, Cic. Pis. 4, 8:quem metuis par hujus erat,
Luc. 10, 382:ubique eum parem sui invenies,
Front. Ep. ad Amic. 1, 6:vestrae fortitudinis,
Phaedr. 4, 15, 6.—With abl. (rare):(ε).scalas pares moenium altitudine, Sall. H. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.: in quā par facies nobilitate suā,
Ov. F. 6, 804.—With cum (class.):(ζ).non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire,
Cic. Rep. 1, 4, 7:ut enim cetera paria Tuberoni cum Varo fuissent, etc.,
id. Lig. 9, 27:quem tu parem cum liberis tuis regnique participem fecisti,
Sall. J. 14, 9 (cited ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.; but in Cic. Phil. 1, 14, 34, read parem ceteris). —With inter se (class.):(η).sunt omnes pares inter se,
Cic. Par. 1, 2, 11; id. de Or. 1, 55, 236.—With et, atque ( ac) (class.):(θ).cum par habetur honos summis et infimis,
Cic. Rep. 1, 34, 53:omnia fuisse in Themistocle paria et Coriolano,
id. Brut. 11, 43:tametsi haudquaquam par gloria sequatur scriptorem et auctorem rerum,
Sall. C. 3, 2:quos postea in parem juris libertatisque condicionem atque ipsi erant, receperunt,
Caes. B. G. 1, 28; so with atque, id. ib. 5, 13, 2:si parem sapientiam hic habet ac formam,
Plaut. Mil. 4, 6, 36:neque mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit,
Cic. N. D. 3, 1, 3:in quo offensae minimum, gratia par, ac si prope adessemus,
Sall. J. 102, 7.—The object of comparison is sometimes not expressed:B.cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus,
i.e. not equal to the task, able, Cic. Att. 12, 15:pari proelio,
indecisive, Nep. Them. 3, 3:pares validaeque miscentur,
Tac. G. 20:cum paria esse coeperunt,
Plin. Ep. 4, 14, 6:si periculum par et ardor certaminis eos irritaret,
Liv. 24, 39, 6.—In partic.1.Equal to, a match for any one in any respect:2.quibus ne di quidem immortales pares esse possint,
Caes. B. G. 4, 7 fin.: qui pares esse nostro exercitu (dat.) non potuerint, id. ib. 1, 40, 7; cf.:ille, quod neque se parem armis existimabat, et, etc.,
Sall. J. 20, 5:non sumus pares,
not on an equality, Juv. 3, 104:exime hunc mihi scrupulum, cui par esse non possum,
Plin. Ep. 3, 17, 2:habebo, Q. Fabi, parem, quem das, Hannibalem,
an opponent, adversary, Liv. 28, 44:inter pares aemulatio,
Tac. A. 2, 47:ope Palladis Tydiden Superis parem,
Hor. C. 1, 6, 15.—Equal in station or age, of the same rank, of the same age (syn. aequalis):3. (α).ut coëat par Jungaturque pari,
Hor. Ep. 1, 5, 25:si qua voles apte nubere, nube pari,
Ov. H. 9, 32; Petr. 25, 5.—Prov.:pares vetere proverbio cum paribus facillime congregantur,
i. e. birds of a feather flock together, Cic. Sen. 3, 7.—With a subject-clause (class.;(β).syn.: oportet, aequum, justum est): amorin me an rei opsequi potius par sit,
Plaut. Trin. 2, 1, 6:posterius istaec te magis par agere'st,
id. Pers. 5, 2, 21:canem esse hanc par fuit,
id. Curc. 1, 2, 17:par est primum ipsum esse virum bonum, tum, etc.,
Cic. Lael. 22, 82:sic par est agere cum civibus,
id. Off. 2, 23, 83:dubitans, quid me facere par sit,
id. Att. 9, 9, 2:quicquid erit, quod me scire par sit,
id. ib. 15, 17, 2:quibus (ornamentis) fretum ad consulatūs petitionem aggredi par est,
id. Mur. 7, 15; id. Rab. Perd. 11, 31; cf.:ex quo intellegi par est, eos qui, etc.,
id. Leg. 2, 5, 11. —Ut par est (erat, etc.;* (γ).class.): ita, ut constantibus hominibus par erat,
Cic. Div. 2, 55, 114:ut par fuit,
id. Verr. 2, 5, 4, § 10. —With ut:4.non par videtur neque sit consentaneum... ut, etc.,
Plaut. Bacch. 1, 2, 31.—Par pari respondere, or par pro pari referre, to return like for like, of a'repartee:5.par pari respondet,
Plaut. Truc. 5, 47; id. Merc. 3, 4, 44; id. Pers. 2, 2, 11; cf.:paria paribus respondimus,
Cic. Att. 6, 1, 23:ut sit unde par pari respondeatur,
id. ib. 16, 7, 6:par pro pari referto, quod eam mordeat,
Ter. Eun. 3, 1, 55 Fleck., Umpfenb., cited ap. Cic. Fam. 1, 9, 19 (Bentl. ex conject. par, pari; cf. Krebs, Antibarb. p. 281, ed. 5).—Paria facere, to equalize or balance a thing with any thing, to settle, pay (post-Aug.):(β).cum rationibus domini paria facere,
to pay. Col. 1, 8, 13; 11, 1, 24. —Trop.:6.cum aliter beneficium detur, aliter reddatur, paria facere difficile est,
to return like for like, to repay with the same coin, Sen. Ben. 3, 9, 2: denique debet poenas: non est quod cum illo paria faciamus, repay him, id. Ira, 3, 25, 1:nihil differamus, cotidie cum vitā paria faciamus,
settle our accounts with life, id. Ep. 101, 7; Plin. 2, 86, 88, § 202; so,parem rationem facere,
Sen. Ep. 19, 10.—Ludere par impar, to play at even and odd, Hor. S. 2, 3, 248: August. ap. Suet. Aug. 71 fin. —7.Ex pari, adverb., in an equal manner, on an equal footing (post-Aug.):II.sapiens cum diis ex pari vivit,
Sen. Ep. 59, 14.Transf., subst.A.pār, păris, m., a companion, comrade, mate, spouse:B.plebs venit, et adcumbit cum pare quisque suo,
Ov. F. 3, 526:jungi cum pare suā,
id. ib. 3, 193:edicere est ausus cum illo suo pari, quem omnibus vitiis superare cupiebat, ut, etc.,
Cic. Pis. 8, 18.—Esp., a table companion, = omoklinos:atque ibi opulentus tibi par forte obvenerit,
Plaut. Trin. 2, 4, 68 Brix ad loc.:cedo parem quem pepigi,
id. Pers. 5, 1, 15 (v. also I. A. g. supra).—pār, păris, n., a pair:A.gladiatorum par nobilissimum,
Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17:ecce tibi geminum in scelere par,
id. Phil. 11, 1, 2:par nobile fratrum,
Hor. S. 2, 3, 243:par columbarum,
Ov. M. 13, 833:par mularum,
Gai. Inst. 3, 212:par oculorum,
Suet. Rhet. 5:tria aut quatuor paria amicorum,
Cic. Lael. 4, 15:scyphorum paria complura,
id. Verr. 2, 2, 19, § 47:paria (gladiatorum) ordinaria et postulaticia,
Sen. Ep. 7, 3: pocula oleaginea paria duo, Lab. Dig. 32, 1, 30.Hence, adv.: părĭter, equally, in an equal degree, in like manner, as well.In gen.: dispartiantur patris bona pariter, Afran. ap. Non. 375, 1:(β).ut nostra in amicos benevolentia illorum erga nos benevolentiae pariter aequaliterque respondeat,
Cic. Lael. 16, 56:laetamur amicorum laetitiā aeque atque nostrā, et pariter dolemus angoribus,
id. Fin. 1, 20, 65:caritate non pariter omnes egemus,
id. Off. 2, 8, 30:ut pariter extrema terminentur,
id. Or. 12, 38; Phaedr. 5, 2, 10:et gustandi et pariter tangendi magna judicia sunt,
Cic. N. D. 2, 58, 146:nulla pro sociā obtinet, pariter omnes viles sunt,
id. ib. 80, 7; Quint. 9, 3, 102:cuncta pariter Romanis adversa,
Tac. A. 1, 64: tantumdem est;feriunt pariter,
all the same, nevertheless, Juv. 3, 298.—With cum:(γ).Siculi mecum pariter moleste ferent,
Cic. Verr. 2, 5, 67, § 173:pariter nobiscum progredi,
Auct. Her. 3, 1, 1; Verg. A. 1, 572.—With ut, atque ( ac):(δ).is ex se hunc reliquit filium pariter moratum, ut pater avusque hujus fuit,
Plaut. Aul. prol. 21:pariter hoc fit, atque ut alia facta sunt,
id. Am. 4, 1, 11:vultu pariter atque animo varius,
Sall. J. 113, 3:pariter ac si hostis adesset,
id. ib. 46, 6.—With et... et:(ε).pariterque et ad se tuendum et ad hostem petendum,
Liv. 31, 35:pariter et habitus et nomina edocebuntur,
Quint. 1, 1, 25; Ov. M. 11, 556.—With dat. (in late poets, and once in Liv.):* (ζ).pariter ultimae (gentes) propinquis, imperio parerent,
the remotest as well as the nearest, Liv. 38, 16; Stat. Th. 5, 121; Claud. Rapt. Pros. 1, 166.—With qualis:B.pariter suades, qualis es,
Plaut. Rud. 3, 6, 37. —In partic.1.Like simul, of equality in time or in association, at the same time, together:(β).nam plura castella Pompeius pariter, distinendae manūs causā, tentaverat,
at the same time, together, Caes. B. C. 3, 52:pariter decurrere,
Liv. 22, 4, 6:ut pariter et socii rem inciperent,
id. 3, 22, 6; 10, 5, 7; 26, 48 fin.; cf.:plura simul invadimus, si aut tam infirma sunt, ut pariter impelli possint, aut, etc.,
Quint. 5, 13, 11; so,pariter multos invadere,
id. 5, 7, 5:pariter ire,
id. 1, 1, 14; 1, 12, 4; Tac. H. 4. 56; Plin. 26, 8, 40, § 66.—With cum (so commonly in Cic.):(γ).conchyliis omnibus contingere, ut cum lunā pariter crescant pariterque decrescant,
Cic. Div. 2, 14, 33; cf. id. de Or. 3, 3, 10:studia doctrinae pariter cum aetate crescunt,
id. Sen. 14, 50:pariter cum vitā sensus amittitur,
id. Tusc. 1, 11, 24:equites pariter cum occasu solis expeditos educit,
Sall. J. 68, 2; 77, 1; 106, 5:pariter cum collegā,
Liv. 10, 21, 14; 27, 17, 6.—With et, atque, que:(δ).inventionem et dispositionem pariter exercent,
Quint. 10, 5, 14; 1, 1, 25:quibus mens pariter atque oratio insurgat,
id. 12, 2, 28:seriis jocisque pariter accommodato,
id. 6, 3, 110.—With dat. ( poet.), Stat. Th. 5, 122:2.pariterque favillis Durescit glacies,
Claud. Rapt. Pros. 1, 165.—In order to give greater vivacity to the expression, reduplicated: pariter... pariter, as soon as ( poet. and in post-Aug prose):3.hanc pariter vidit, pariter Calydo nius heros Optavit,
Ov. M. 8, 324; Plin. Ep. 8, 23 fin. —In like manner, likewise, also:pariterque oppidani agere,
Sall. J. 60, 1:postquam pariter nymphas incedere vidit,
Ov. M. 2, 445. -
90 praesto
1.praestō (old collat. form praestū, acc. to Curtius Valerianus in Cassiod. p. 2289 P.: qui praestu sunt, Inscr. Carina Via Appia, 1, p. 217. In later time as adj.: prae-stus, a, um:I.bonorum officio praestus fui,
Inscr. Grut. 669, 4), adv. [dat. from praestus, a sup. form from prae, so that praesto esse alicui = to be or stand in the foremost place for or as respects one], at hand, ready, present, here; usually with esse (very freq. and class.).Lit.:II.ni tua propitia pax foret praesto,
Plaut. Trin. 4, 1, 18: sed ubi est frater? Chaer. Praesto adest, Ter. Eun. 5, 8, 20; id. Heaut. 1, 1, 120; so Att. Tr. 498:quod adest praesto in primis placet,
Lucr. 5, 1412; Lact. 3, 7, 10:sacrificiis omnibus praesto adesse,
id. 2, 16, 10;more freq., praesto esse: ibi mihi praesto fuit L. Lucilius,
Cic. Fam. 3, 5, 1:togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt,
id. Pis. 23, 55:tibi nulla fuit clementia praesto?
hadst thou no compassion? Cat. 64, 137: praesto esse, to arrive, appear:hirundines aestivo tempore praesto sunt,
Auct. Her. 4, 48, 61.—Without esse ( poet.):era, eccum praesto militem,
Plaut. Mil. 4, 6, 1:ipsum adeo praesto video,
Ter. And. 2, 5, 4; Stat. Th. 6, 643.—In partic: praesto esse or adireA.To be at hand, to attend or wait upon, to serve, aid:B.ero meo ut omnibus locis sine praesto,
Plaut. Men. 5, 6, 26:jus civile didicit, praesto multis fuit,
Cic. Mur. 9, 19:praesto esse clientem tuum?
id. Att. 10, 8, 3:saluti tuae praesto esse, praesto esse virtutes ut ancillulas,
id. Fin. 2, 21, 69; id. Fam. 4, 14, 4:ut ad omnia, quae tui velint, ita assim praesto, ut, etc.,
id. ib. 4, 8, 1; id. Att. 4, 12, 1 fin.;also with videor,
id. ib. 4, 12, 1 fin. —With adire:pauper erit praesto semper tibi, pauper adibit primus,
will be at hand, at your service, Tib. 1, 5, 61.—With esse, to present one's self in a hostile manner, to resist, oppose:2.si quis mihi praesto fuerit cum armatis hominibus,
Cic. Caecin. 30, 87:quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt,
id. Verr. 2, 2, 4, § 11.prae-sto, ĭti (post-class. also praestāvi), ātum or ĭtum, 1, v. n. and a.I. A.Lit.:B.dum primae praestant acies,
Luc. 4, 30.—Trop., to stand out, be superior, to distinguish one's self, to be excellent, distinguished, admirable; constr. alicui aliquā re, alicui rei, in aliquā re, or absol. (class.):2.cum virtute omnibus praestarent,
Caes. B. G. 1, 3:quantum praestiterint nostri majores prudentiā ceteris gentibus,
Cic. de Or. 1, 44, 192:quā re homines bestiis praestent,
id. Inv. 1, 4, 5:hoc praestat amicitia propinquitati, quod, etc.,
id. Lael. 5, 19:Zeuxin muliebri in corpore pingendo plurimum aliis praestare,
id. Inv. 2, 1, 1:ceteris,
id. Ac. 1, 4, 16:suos inter aequales longe praestitit,
id. Brut. 64, 230:omnes homines, qui sese student praestare ceteris animalibus,
Sall. C. 1, 1:praestare honestam mortem existimans turpi vitae,
Nep. Chabr. 4, 3:quantum ceteris praestet Lucretia,
Liv. 1, 57, 7:cernere, quantum eques Latinus Romano praestet,
id. 8, 7, 7:quantum vel vir viro vel gens genti praestat!
id. 31, 7, 8:genere militum praestare tironibus,
id. 42, 52, 10:tantum Romana in bellis gloria ceteris praestat,
Quint. 1, 10, 14:qui eloquentiā ceteris praestet,
id. 2, 3, 5; 2, 16, 17; Curt. 8, 14, 13; Just. 18, 3, 14; 28, 2, 11; 44, 3, 9:sacro, quod praestat, peracto,
Juv. 12, 86:probro atque petulantiā maxume praestabant,
were pre-eminent, distinguished themselves, Sall. C. 37, 5:truculentiā caeli praestat Germania,
Tac. A. 2, 24:cur alias aliis praestare videmus Pondere res rebus?
Lucr. 1, 358.—Praestat, with a subjectclause, it is preferable or better:II.nimio impendiosum praestat te, quam ingratum dicier,
it is much better, Plaut. Bacch. 3, 2, 12:mori milies praestitit, quam haec pati,
it was better, Cic. Att. 14, 9, 2:praestare dicunt, Gallorum quam Romanorum imperia perferre,
it is better, Caes. B. G. 1, 17:motos praestat componere fluctus,
Verg. A. 1, 135; 3, 429; 6, 39.Act.A.To surpass, outstrip, exceed, [p. 1431] excel (not in Cic. or Cæs.; constr. usually aliquem aliquā re): qui primus in alterutrā re praestet alios, Varr. ap. Non. 502, 23; Varr. R. R. 2, 2, 10; 3, 1, 3:B.quantum Galli virtute ceteros mortales praestarent,
Liv. 5, 36, 4:qui belli gloriā Gallos omnes Belgasque praestabant,
Hirt. B. G. 8, 6:praestate virtute peditem, ut honore atque ordine praestatis,
Liv. 3, 61, 7:ut vetustate et gradu honoris nos praestent,
id. 7, 30, 4; 34, 34, 14; 37, 30, 2:praestat ingenio alius alium,
Quint. 1, 1, 3; Val. Max. 3, 2, 21; 3, 2, ext. 7;7, 2, 17: honore ceteros,
Nep. Att. 18, 5; 3, 3; id. Reg. 3, 5:imperatores prudentiā,
id. Hann. 1, 1:eloquentiā omnes eo tempore,
id. Epam. 6, 1.—Only aliquem, Stat. Th. 4, 838.—To become surety for, to answer or vouch for, to warrant, be responsible for, to take upon one's self, etc. (class.):C.ut omnes ministros imperii tui rei publicae praestare videare,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 3:quem tamen ego praestare non poteram,
id. Att. 6, 3, 5:quanto magis arduum est alios praestare quam se, tanto laudabilius,
Plin. Pan. 83:communem incertumque casum neque vitare quisquam nostrum, nec praestare ullo pacto potest,
Cic. Fam. 5, 17, 3: simus eā mente ut nihil in vitā nobis praestandum praeter culpam putemus, that we need only answer for guilt, i. e. keep ourselves clear of guilt, id. ib. 6, 1, 4:impetus populi praestare nemo potest,
no one can be held to answer for the outbreaks of the people, id. de Or. 2, 28, 124:periculum judicii,
id. Mur. 2, 3:damnum alicui,
id. Off. 3, 16:invidiam,
id. Sest. 28, 61:nihil,
to be responsible for nothing, id. Q. Fr. 3, 1, 3; cf. in pass.:cum id, quod ab homine non potuerit praestari, evenerit,
what none could vouch for that it would not happen, id. Tusc. 3, 16, 34. —With ab aliquā re:ego tibi a vi praestare nihil possum,
Cic. Fam. 1, 4, 3.—With de:quod de te sperare, de me praestare possum,
Cic. Fam. 4, 15, 2.—With an objectclause:quis potest praestare, semper sapientem beatum fore, cum, etc.?
Cic. Tusc. 5, 10, 29; cf.:(praedones) nullos fore, quis praestare poterat?
id. Fl. 12, 28:meliorem praesto magistro Discipulum,
Juv. 14, 212.—With ut:illius lacrimae praestant ut veniam culpae non abnuat Osiris,
Juv. 6, 539.—In gen., to fulfil, discharge, maintain, perform, execute:2.arbitramur nos ea praestitisse, quae ratio et doctrina praescripserit,
Cic. N. D. 1, 3, 7:ultima exspectato, quae ego tibi et jucunda et honesta praestabo,
id. Fam. 7, 17, 2:suum munus,
id. de Or. 2, 9, 38:hospitii et amicitiae jus officiumque,
id. Fam. 14, 4, 2:ne quem ejus paeniteret, praestiti,
I took care, exerted myself, Liv. 30, 30; Ov. Tr. 5, 14, 19:quamcumque ei fidem dederis, ego praestabo,
I will fulfil, keep the promise, Cic. Fam. 5, 11, 2:fidem alicui,
Liv. 30, 15:pacem cum iis populus Romanus non ab se tantum, sed ab rege etiam Masinissa praestitit,
maintained, id. 40, 34:tributa,
to pay, Juv. 3, 188:annua,
id. 6, 480:triplicem usuram,
id. 9, 7.— Pass.:promissum id benignius est ab rege quam praestitum,
Liv. 43, 18, 11:mea tibi tamen benevolentia fidesque praestabitur,
Cic. Fam. 12, 2, 3; so,quibus (victoribus) senatūs fides praestabitur,
id. Phil. 14, 11, 30:virtus vetat spectare fortunam dum praestetur fides,
id. Div. 2, 37, 79:ni praestaretur fides publica,
Liv. 2, 28, 7.—In partic.a.To keep, preserve, maintain, retain:b.pueri, quibus videmur praestare rem publicam debuisse,
Cic. Att. 10, 4, 5; Ov. M. 11, 748:omnes socios salvos praestare poteramus,
Cic. Imp. Pomp. 18, 55:mors omnia praestat Vitalem praeter sensum calidumque vaporem,
Lucr. 3, 214. —To show, exhibit, to prove, evince, manifest:c.Pomptinius praestat tibi memoriam benevolentiamque, quam debet,
Cic. Fam. 3, 10, 3:neque hercule in iis ipsis rebus eam voluntatem, quam exspectaram, praestiterunt,
id. ib. 1, 9, 5:virtutem,
Caes. B. G. 2, 27:benevolentiam,
Cic. Att. 11, 1, 1:consilium suum fidemque,
id. de Or. 3, 33, 134. —With se, to show, prove, or behave one's self as: praesta te eum, qui, etc., show thyself such, as, etc., Cic. Fam. 1, 6, 2:se incolumem,
Lucr. 3, 220:se invictum,
Ov. Tr. 4, 10, 104:teque praesta constanter ad omne Indeclinatae munus amicitiae,
show thyself constant, id. ib. 4, 5, 23:Victoria nunc quoque se praestet,
show itself, id. ib. 2, 169: sed ne ad illam quidem artissimam innocentiae formulam praestare nos possumus, prove ourselves innocent even according to that rule, Sen. Ira, 2, 28, 1:juris periti consultatoribus se praestabant,
showed themselves accessible, Dig. 1, 2, 2.— Poet.:vel magnum praestet Achillem,
should show, prove, approve himself a great Achilles, Verg. A. 11, 438.—To show, exhibit, manifest:d.honorem debitum patri,
Cic. Phil. 9, 5, 12:fratri pietatem,
id. Brut. 33, 126:virtutem et diligentiam alicui,
id. Fam. 14, 3, 2:frequentiam et officium alicui honores petenti,
Hirt. B. G. 8, 50:obsequium,
Sen. Q. N. 2, 59, 8:sedulitatem alicui rei,
to apply, Plin. Ep. 3, 18, 6.—To give, offer, furnish, present, expose:A.alicui certam summam pecuniae,
Suet. Dom. 9: cervicem, Sen. ap. Diom. p. 362 P.:caput fulminibus,
to expose, Luc. 5, 770:Hiberus praestat nomen terris,
id. 4, 23:anser praestat ex se pullos atque plumam,
Col. 8, 13:cum senatui sententiam praestaret,
gave his vote, Cic. Pis. 32, 80:terga hosti,
to turn one's back to the enemy, to flee, Tac. Agr. 37:voluptatem perpetuam sapienti,
to assume, Cic. Fin. 2, 27, 89.— Pass.:pueri, quibus id (biduum) praestabatur,
was devoted, Quint. 1, prooem. § 7; cf.:corpus, cui omnia olim tamquam servo praestabantur, nunc tamquam domino parantur,
Sen. Ep. 90, 19.—Hence, praestans, antis, P. a., pre-eminent, superior, excellent, distinguished, extraordinary.In gen. (class.).1.Of persons:2.omnibus praestans et ingenio et diligentiā,
far surpassing all, Cic. Tusc. 1, 10, 22:usu et sapientiā praestantes,
noted for their experience and wisdom, Nep. Timoth. 3, 2.— Comp.:virginibus praestantior omnibus Herse,
superior to all, Ov. M. 2, 724.— Sup.:in illis artibus praestantissimus,
Cic. de Or. 1, 50, 217:praestantissimi studio atque doctrinā,
id. Ac. 1, 4, 17.—With gen.:o praestans animi juvenis,
distinguished for courage, Verg. A. 12, 19:belli,
Sil. 5, 92:armorum,
Stat. Th. 1, 605:praestantissimus sapientiae,
Tac. A. 6, 6.— Poet., with objectclause:quo non praestantior alter Aere ciere viros,
whom no other excelled in rousing the men, Verg. A. 6, 164.—Of things, pre-eminent, excellent, remarkable, extraordinary, distinguished:B.praestanti corpore Nymphae,
Verg. A. 1, 71:praestanti corpore tauri,
id. G. 4, 550:formā,
id. A. 7, 483:naturā excellens atque praestans,
Cic. N. D. 1, 20, 56:qui a te tractatus est praestanti et singulari fide,
id. Fam. 3, 10, 3:praestans prudentiā in omnibus,
Nep. Alc. 5, 1; Cic. Tusc. 5, 13, 38:quid praestantius mihi potuit accidere?
id. Vatin. 3, 8.—In partic.1.Efficacious:2.medicina,
Plin. 13, 24, 47, § 130:usus praestantior,
id. 18, 13, 34, § 126:calamus praestantior odore,
id. 12, 22, 48, § 105:sucus sapore praestantissimus,
id. 15, 1, 2, § 5:praestantissima auxilia,
id. 27, 13, 120, § 146.—Sup.:Praestantissimus,
a title of the later emperors, Nazar. 26; Tert. Cor. Mil. 1.— Hence, adv.: praestanter, excellently, admirably (post-Aug.); sup.:praestantissime,
Plin. 28, 12, 50, § 186. -
91 praestu
1.praestō (old collat. form praestū, acc. to Curtius Valerianus in Cassiod. p. 2289 P.: qui praestu sunt, Inscr. Carina Via Appia, 1, p. 217. In later time as adj.: prae-stus, a, um:I.bonorum officio praestus fui,
Inscr. Grut. 669, 4), adv. [dat. from praestus, a sup. form from prae, so that praesto esse alicui = to be or stand in the foremost place for or as respects one], at hand, ready, present, here; usually with esse (very freq. and class.).Lit.:II.ni tua propitia pax foret praesto,
Plaut. Trin. 4, 1, 18: sed ubi est frater? Chaer. Praesto adest, Ter. Eun. 5, 8, 20; id. Heaut. 1, 1, 120; so Att. Tr. 498:quod adest praesto in primis placet,
Lucr. 5, 1412; Lact. 3, 7, 10:sacrificiis omnibus praesto adesse,
id. 2, 16, 10;more freq., praesto esse: ibi mihi praesto fuit L. Lucilius,
Cic. Fam. 3, 5, 1:togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt,
id. Pis. 23, 55:tibi nulla fuit clementia praesto?
hadst thou no compassion? Cat. 64, 137: praesto esse, to arrive, appear:hirundines aestivo tempore praesto sunt,
Auct. Her. 4, 48, 61.—Without esse ( poet.):era, eccum praesto militem,
Plaut. Mil. 4, 6, 1:ipsum adeo praesto video,
Ter. And. 2, 5, 4; Stat. Th. 6, 643.—In partic: praesto esse or adireA.To be at hand, to attend or wait upon, to serve, aid:B.ero meo ut omnibus locis sine praesto,
Plaut. Men. 5, 6, 26:jus civile didicit, praesto multis fuit,
Cic. Mur. 9, 19:praesto esse clientem tuum?
id. Att. 10, 8, 3:saluti tuae praesto esse, praesto esse virtutes ut ancillulas,
id. Fin. 2, 21, 69; id. Fam. 4, 14, 4:ut ad omnia, quae tui velint, ita assim praesto, ut, etc.,
id. ib. 4, 8, 1; id. Att. 4, 12, 1 fin.;also with videor,
id. ib. 4, 12, 1 fin. —With adire:pauper erit praesto semper tibi, pauper adibit primus,
will be at hand, at your service, Tib. 1, 5, 61.—With esse, to present one's self in a hostile manner, to resist, oppose:2.si quis mihi praesto fuerit cum armatis hominibus,
Cic. Caecin. 30, 87:quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt,
id. Verr. 2, 2, 4, § 11.prae-sto, ĭti (post-class. also praestāvi), ātum or ĭtum, 1, v. n. and a.I. A.Lit.:B.dum primae praestant acies,
Luc. 4, 30.—Trop., to stand out, be superior, to distinguish one's self, to be excellent, distinguished, admirable; constr. alicui aliquā re, alicui rei, in aliquā re, or absol. (class.):2.cum virtute omnibus praestarent,
Caes. B. G. 1, 3:quantum praestiterint nostri majores prudentiā ceteris gentibus,
Cic. de Or. 1, 44, 192:quā re homines bestiis praestent,
id. Inv. 1, 4, 5:hoc praestat amicitia propinquitati, quod, etc.,
id. Lael. 5, 19:Zeuxin muliebri in corpore pingendo plurimum aliis praestare,
id. Inv. 2, 1, 1:ceteris,
id. Ac. 1, 4, 16:suos inter aequales longe praestitit,
id. Brut. 64, 230:omnes homines, qui sese student praestare ceteris animalibus,
Sall. C. 1, 1:praestare honestam mortem existimans turpi vitae,
Nep. Chabr. 4, 3:quantum ceteris praestet Lucretia,
Liv. 1, 57, 7:cernere, quantum eques Latinus Romano praestet,
id. 8, 7, 7:quantum vel vir viro vel gens genti praestat!
id. 31, 7, 8:genere militum praestare tironibus,
id. 42, 52, 10:tantum Romana in bellis gloria ceteris praestat,
Quint. 1, 10, 14:qui eloquentiā ceteris praestet,
id. 2, 3, 5; 2, 16, 17; Curt. 8, 14, 13; Just. 18, 3, 14; 28, 2, 11; 44, 3, 9:sacro, quod praestat, peracto,
Juv. 12, 86:probro atque petulantiā maxume praestabant,
were pre-eminent, distinguished themselves, Sall. C. 37, 5:truculentiā caeli praestat Germania,
Tac. A. 2, 24:cur alias aliis praestare videmus Pondere res rebus?
Lucr. 1, 358.—Praestat, with a subjectclause, it is preferable or better:II.nimio impendiosum praestat te, quam ingratum dicier,
it is much better, Plaut. Bacch. 3, 2, 12:mori milies praestitit, quam haec pati,
it was better, Cic. Att. 14, 9, 2:praestare dicunt, Gallorum quam Romanorum imperia perferre,
it is better, Caes. B. G. 1, 17:motos praestat componere fluctus,
Verg. A. 1, 135; 3, 429; 6, 39.Act.A.To surpass, outstrip, exceed, [p. 1431] excel (not in Cic. or Cæs.; constr. usually aliquem aliquā re): qui primus in alterutrā re praestet alios, Varr. ap. Non. 502, 23; Varr. R. R. 2, 2, 10; 3, 1, 3:B.quantum Galli virtute ceteros mortales praestarent,
Liv. 5, 36, 4:qui belli gloriā Gallos omnes Belgasque praestabant,
Hirt. B. G. 8, 6:praestate virtute peditem, ut honore atque ordine praestatis,
Liv. 3, 61, 7:ut vetustate et gradu honoris nos praestent,
id. 7, 30, 4; 34, 34, 14; 37, 30, 2:praestat ingenio alius alium,
Quint. 1, 1, 3; Val. Max. 3, 2, 21; 3, 2, ext. 7;7, 2, 17: honore ceteros,
Nep. Att. 18, 5; 3, 3; id. Reg. 3, 5:imperatores prudentiā,
id. Hann. 1, 1:eloquentiā omnes eo tempore,
id. Epam. 6, 1.—Only aliquem, Stat. Th. 4, 838.—To become surety for, to answer or vouch for, to warrant, be responsible for, to take upon one's self, etc. (class.):C.ut omnes ministros imperii tui rei publicae praestare videare,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 3:quem tamen ego praestare non poteram,
id. Att. 6, 3, 5:quanto magis arduum est alios praestare quam se, tanto laudabilius,
Plin. Pan. 83:communem incertumque casum neque vitare quisquam nostrum, nec praestare ullo pacto potest,
Cic. Fam. 5, 17, 3: simus eā mente ut nihil in vitā nobis praestandum praeter culpam putemus, that we need only answer for guilt, i. e. keep ourselves clear of guilt, id. ib. 6, 1, 4:impetus populi praestare nemo potest,
no one can be held to answer for the outbreaks of the people, id. de Or. 2, 28, 124:periculum judicii,
id. Mur. 2, 3:damnum alicui,
id. Off. 3, 16:invidiam,
id. Sest. 28, 61:nihil,
to be responsible for nothing, id. Q. Fr. 3, 1, 3; cf. in pass.:cum id, quod ab homine non potuerit praestari, evenerit,
what none could vouch for that it would not happen, id. Tusc. 3, 16, 34. —With ab aliquā re:ego tibi a vi praestare nihil possum,
Cic. Fam. 1, 4, 3.—With de:quod de te sperare, de me praestare possum,
Cic. Fam. 4, 15, 2.—With an objectclause:quis potest praestare, semper sapientem beatum fore, cum, etc.?
Cic. Tusc. 5, 10, 29; cf.:(praedones) nullos fore, quis praestare poterat?
id. Fl. 12, 28:meliorem praesto magistro Discipulum,
Juv. 14, 212.—With ut:illius lacrimae praestant ut veniam culpae non abnuat Osiris,
Juv. 6, 539.—In gen., to fulfil, discharge, maintain, perform, execute:2.arbitramur nos ea praestitisse, quae ratio et doctrina praescripserit,
Cic. N. D. 1, 3, 7:ultima exspectato, quae ego tibi et jucunda et honesta praestabo,
id. Fam. 7, 17, 2:suum munus,
id. de Or. 2, 9, 38:hospitii et amicitiae jus officiumque,
id. Fam. 14, 4, 2:ne quem ejus paeniteret, praestiti,
I took care, exerted myself, Liv. 30, 30; Ov. Tr. 5, 14, 19:quamcumque ei fidem dederis, ego praestabo,
I will fulfil, keep the promise, Cic. Fam. 5, 11, 2:fidem alicui,
Liv. 30, 15:pacem cum iis populus Romanus non ab se tantum, sed ab rege etiam Masinissa praestitit,
maintained, id. 40, 34:tributa,
to pay, Juv. 3, 188:annua,
id. 6, 480:triplicem usuram,
id. 9, 7.— Pass.:promissum id benignius est ab rege quam praestitum,
Liv. 43, 18, 11:mea tibi tamen benevolentia fidesque praestabitur,
Cic. Fam. 12, 2, 3; so,quibus (victoribus) senatūs fides praestabitur,
id. Phil. 14, 11, 30:virtus vetat spectare fortunam dum praestetur fides,
id. Div. 2, 37, 79:ni praestaretur fides publica,
Liv. 2, 28, 7.—In partic.a.To keep, preserve, maintain, retain:b.pueri, quibus videmur praestare rem publicam debuisse,
Cic. Att. 10, 4, 5; Ov. M. 11, 748:omnes socios salvos praestare poteramus,
Cic. Imp. Pomp. 18, 55:mors omnia praestat Vitalem praeter sensum calidumque vaporem,
Lucr. 3, 214. —To show, exhibit, to prove, evince, manifest:c.Pomptinius praestat tibi memoriam benevolentiamque, quam debet,
Cic. Fam. 3, 10, 3:neque hercule in iis ipsis rebus eam voluntatem, quam exspectaram, praestiterunt,
id. ib. 1, 9, 5:virtutem,
Caes. B. G. 2, 27:benevolentiam,
Cic. Att. 11, 1, 1:consilium suum fidemque,
id. de Or. 3, 33, 134. —With se, to show, prove, or behave one's self as: praesta te eum, qui, etc., show thyself such, as, etc., Cic. Fam. 1, 6, 2:se incolumem,
Lucr. 3, 220:se invictum,
Ov. Tr. 4, 10, 104:teque praesta constanter ad omne Indeclinatae munus amicitiae,
show thyself constant, id. ib. 4, 5, 23:Victoria nunc quoque se praestet,
show itself, id. ib. 2, 169: sed ne ad illam quidem artissimam innocentiae formulam praestare nos possumus, prove ourselves innocent even according to that rule, Sen. Ira, 2, 28, 1:juris periti consultatoribus se praestabant,
showed themselves accessible, Dig. 1, 2, 2.— Poet.:vel magnum praestet Achillem,
should show, prove, approve himself a great Achilles, Verg. A. 11, 438.—To show, exhibit, manifest:d.honorem debitum patri,
Cic. Phil. 9, 5, 12:fratri pietatem,
id. Brut. 33, 126:virtutem et diligentiam alicui,
id. Fam. 14, 3, 2:frequentiam et officium alicui honores petenti,
Hirt. B. G. 8, 50:obsequium,
Sen. Q. N. 2, 59, 8:sedulitatem alicui rei,
to apply, Plin. Ep. 3, 18, 6.—To give, offer, furnish, present, expose:A.alicui certam summam pecuniae,
Suet. Dom. 9: cervicem, Sen. ap. Diom. p. 362 P.:caput fulminibus,
to expose, Luc. 5, 770:Hiberus praestat nomen terris,
id. 4, 23:anser praestat ex se pullos atque plumam,
Col. 8, 13:cum senatui sententiam praestaret,
gave his vote, Cic. Pis. 32, 80:terga hosti,
to turn one's back to the enemy, to flee, Tac. Agr. 37:voluptatem perpetuam sapienti,
to assume, Cic. Fin. 2, 27, 89.— Pass.:pueri, quibus id (biduum) praestabatur,
was devoted, Quint. 1, prooem. § 7; cf.:corpus, cui omnia olim tamquam servo praestabantur, nunc tamquam domino parantur,
Sen. Ep. 90, 19.—Hence, praestans, antis, P. a., pre-eminent, superior, excellent, distinguished, extraordinary.In gen. (class.).1.Of persons:2.omnibus praestans et ingenio et diligentiā,
far surpassing all, Cic. Tusc. 1, 10, 22:usu et sapientiā praestantes,
noted for their experience and wisdom, Nep. Timoth. 3, 2.— Comp.:virginibus praestantior omnibus Herse,
superior to all, Ov. M. 2, 724.— Sup.:in illis artibus praestantissimus,
Cic. de Or. 1, 50, 217:praestantissimi studio atque doctrinā,
id. Ac. 1, 4, 17.—With gen.:o praestans animi juvenis,
distinguished for courage, Verg. A. 12, 19:belli,
Sil. 5, 92:armorum,
Stat. Th. 1, 605:praestantissimus sapientiae,
Tac. A. 6, 6.— Poet., with objectclause:quo non praestantior alter Aere ciere viros,
whom no other excelled in rousing the men, Verg. A. 6, 164.—Of things, pre-eminent, excellent, remarkable, extraordinary, distinguished:B.praestanti corpore Nymphae,
Verg. A. 1, 71:praestanti corpore tauri,
id. G. 4, 550:formā,
id. A. 7, 483:naturā excellens atque praestans,
Cic. N. D. 1, 20, 56:qui a te tractatus est praestanti et singulari fide,
id. Fam. 3, 10, 3:praestans prudentiā in omnibus,
Nep. Alc. 5, 1; Cic. Tusc. 5, 13, 38:quid praestantius mihi potuit accidere?
id. Vatin. 3, 8.—In partic.1.Efficacious:2.medicina,
Plin. 13, 24, 47, § 130:usus praestantior,
id. 18, 13, 34, § 126:calamus praestantior odore,
id. 12, 22, 48, § 105:sucus sapore praestantissimus,
id. 15, 1, 2, § 5:praestantissima auxilia,
id. 27, 13, 120, § 146.—Sup.:Praestantissimus,
a title of the later emperors, Nazar. 26; Tert. Cor. Mil. 1.— Hence, adv.: praestanter, excellently, admirably (post-Aug.); sup.:praestantissime,
Plin. 28, 12, 50, § 186. -
92 quei
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
93 qui
1.qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;I.rarely cum quo,
Liv. 7, 33:cum quibus,
id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).A.In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:B.qui color, nitor, vestitus?
id. ib. 2, 2, 11:qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?
Cic. de Or. 2, 8, 34:virgo, quae patria est tua?
Plaut. Pers. 4, 4, 88:occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?
what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—In indirect discourse:II. A.scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,
what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,
Verg. G. 1, 3:iste deus qui sit da, Tityre, nobis,
id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:nescimus qui sis,
Cic. Div. in Caecil. 6, 20:qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,
id. Rosc. Com. 6, 17.—As a simple rel.1.With antecedent expressed:2.habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,
Cic. Phil. 2, 19, 48:ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,
id. Balb. 5, 11:vir acer, cui, etc.,
id. Brut. 35, 135:vir optimus, qui, etc.,
id. Fam. 14, 4, 2:Priscus, vir cujus, etc.,
Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,
id. 30, 30, 12:collaria, quae vocantur maelium,
Varr. R. R. 2, 9, 15:coloniam, quam Fregellas appellent,
Liv. 8, 23:sucus, quem opobalsamum vocant,
Plin. 12, 25, 54, § 116:sidere, quod Caniculam appellavimus,
id. 18, 28, 68, § 272. —With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:3.novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,
Plaut. Trin. 4, 2, 60:beati, quīs contigit, etc.,
Verg. A. 1, 95:fac, qui ego sum, esse te,
Cic. Fam. 7, 23, 1. —The rel. freq. agrees with the foll. word:4.est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,
Sall. C. 55, 3:ealoca, quae Numidia appellatur,
id. J. 18, 11:exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,
Cic. Brut. 33, 127:justa gloria, qui est fructus virtutis,
id. Pis. 24, 57:domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,
id. Sest. 42, 91. —Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:5.ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,
Plaut. Trin. 4, 2, 112:ubi est scelus qui me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1:hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 1, 11:abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,
Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,
id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —Relating to a remote subject:6.annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—The antecedent is sometimes repeated after the rel.:7.erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,
Caes. B. G. 1, 6. —In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:B.quemne ego vidi?
whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.1.As, because, seeing that, since:2.Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,
Cic. Att. 5, 9, 1:hospes, qui nihil suspicaretur,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64;ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,
Phaedr. 1, 8, 11.—Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:3.dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,
id. Off. 3, 19, 77:socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,
Liv. 23, 43:idoneus nemo fuit quem imitarere,
Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:4.qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?
Cic. Off. 3, 33, 117:nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,
id. ib. 3, 19, 77:non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,
id. N. D. 1, 5, 12:nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,
id. Rosc. Am. 18, 52:quis potest esse tam mente captus, qui neget?
as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—To express a purpose, design, in order that, to:C.sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
Cic. Off. 1, 14, 43:Caesar equitatum praemisit, qui viderent,
Caes. B. G. 1, 15:domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,
Nep. Milt. 1, 4. —The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:D.res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,
and this, Cic. Mil. 20, 53:ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,
id. N. D. 2, 30, 75.—The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:E.quae tua natura est,
according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:qui meus amor in te est,
such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—In neutr. sing.a.Quod signifies,1.As much as, as far as, what, = quantum:2.adjutabo quod potero,
Ter. Heaut. 3, 1, 7:cura, quod potes, ut valeas,
Cic. Fam. 14, 4, 6:quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,
id. Att. 1, 5, 7:tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,
id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:nihil cuiquam, quod suum dici vellet,
id. Verr. 2, 4, 16, § 36:(Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,
id. Fin. 2, 3, 7:quod tuo commodo fiat,
id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:quod sciam,
Plaut. Ps. 4, 6, 14:quod ad me attinet,
as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:quod operae,
so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:quod aeris,
Liv. 8, 20. —Wherein:b.si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,
Ter. And. 4, 3, 23.—Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:III.quo difficilius, hoc praeclarius,
Cic. Off. 1, 19, 64.—Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:2. I.quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,
Cic. Off. 1, 3, 7:si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,
Caes. B. G. 1, 48:nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,
Cic. Leg. 2, 26, 65:(BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,
Cic. de Or. 1, 2, 8.Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?A.In direct questions:B.quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?
Plaut. Am. prol. 76:Quī, amabo?
id. Bacch. 1, 1, 19:quī scire possum?
id. ib. 2, 2, 13:Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?
id. ib. 4, 4, 31:Quī non?
id. ib. 5, 2, 44:quī vero dupliciter?
id. Mil. 2, 3, 25:quī vero?
id. Merc. 2, 3, 60:quī scis?
Ter. And. 2, 1, 2:quī istuc facere potuit?
id. Eun. 4, 3, 15:quī potui melius?
id. Ad. 2, 2, 7:sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?
Cic. N. D. 1, 10, 25:quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?
id. ib. 1, 30, 84:quī potest?
id. Ac. 2, 31, 100:quī ego minus in Africam traicerem,
Liv. 28, 43, 18.—In indirect questions:C.nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,
Plaut. Am. 2, 2, 133:quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,
Ter. Phorm. 5, 6, 15:nec quī hoc mihi eveniat scio,
id. Hec. 2, 3, 6:neque videre, quī conveniat,
Liv. 42, 50. —In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):II. 1.quī te Juppiter dique omnes perduint!
Plaut. Men. 5, 5, 31:quī istum di perdant!
id. Trin. 4, 2, 78:quī te di omnes perdant!
id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:quī illi di irati!
Cic. Att. 4, 7, 1.—In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):2.patera, quī Pterela potitare rex est solitus,
Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:sucophantia, quī admutiletur miles,
id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:mihi dari... vehicla quī vehar,
id. Aul. 3, 5, 28:multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,
Ter. And. 3, 2, 32:in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,
Nep. Arist. 3, 2.—Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:B.indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,
Plaut. Pers. 4, 4, 41:quī datur, tanti indica,
id. ib. 4, 4, 109:ut quantum possit quīque liceat veneant,
id. Men. 3, 3, 25.—Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:C.ut det, quī fiamus liberi,
id. Aul. 2, 4, 31:facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,
Ter. And. 2, 1, 34 sq. —Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,
Plaut. Ps. 1, 5, 58:hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,
id. Most. 3, 2, 139:hercle quī aequom postulabat senex,
id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,
Plaut. Mil. 3, 1, 184:edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,
id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,
id. Truc. 1, 1, 49:quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,
Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?
Plaut. Trin. 3, 2, 11:et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?
id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49. -
94 erfahren [2]
2. erfahren, usu peritus u. bl. peritus. – usu atque exercitatione praeditus (Erfahrung u. Übung habend). – prudens (lebensklug, staatsklug). – multarum rerum peritus in doctrina (in irgend einer Wissenschaft sehr erfahren, z.B. in der Landwirtschaft). – in etw. e., peritus alcis rei; gnarus alcis rei (einer Sache kundig); prudens alcis rei (mit etwas wohl bekannt); exercitatus, versatus in alqa re (in etwas geu bt, bewandert); instructus, eruditus (in) alqā re (in einer Sache unterwiesen). – sehr e. sein, multarum rerum peritum esse; multarum rerum usum habere: in etwas, bene od. probe versatum esse in [783] alqa re; magnum usum habere in alqa re (z.B. in re militari, in re publica); multarum rerum peritum esse in alqa re (z.B. in doctrina).
-
95 fruor
frŭor, fructus ( perf. fruitus est, Dig. 7, 4, 29:I.fruiti sumus,
Sen. Ep. 93, 7:fructus sum,
Vell. 2, 104, 3; Lucr. 3, 940; v. Neue, Formenl. 2, 562; part. fut. fruiturus, v. in the foll.; imp. FRVIMINO, Inscr. Orell. 3121; as famino from fari, see below, II.), 3, v. dep. n. [for frugvor, from the root FRVG, of fruges, fructus; Goth. bruk-jan; Germ. brauchen, to use], to derive enjoyment from a thing, to enjoy, delight in (with a more restricted signif. than uti, to make use of a thing, to use it; cf.:Hannibal cum victoria posset uti, frui maluit, relictaque Roma Campaniam peragrare,
Flor. 2, 6, 21:tu voluptate frueris, ego utor: tu illam summum bonum putas, ego nec bonum,
Sen. Vit. Beat. 10 fin.; cf.:id est cujusque proprium quo quisque fruitur atque utitur,
Cic. Fam. 7, 30, 2). Constr. with abl.; less freq. with acc. or absol.In gen.(α).With abl., Plaut. As. 5, 2, 68:(β).utatur suis bonis oportet et fruatur, qui beatus futurus est,
Cic. N. D. 1, 37, 103; cf.:plurimis maritimis rebus fruimur atque utimur,
id. ib. 2, 60, 152:commoda, quibus utimur, lucemque, qua fruimur,
id. Rosc. Am. 45, 131:aevo sempiterno,
id. Rep. 6, 13; cf.:immortali aevo,
Lucr. 2, 647:vitā,
Cic. Clu. 61, 170; id. Cat. 4, 4, 7; Sall. C. 1, 3; Tac. A. 16, 17; Sen. Ep. 61, 2:omnibus in vita commodis una cum aliquo,
Caes. B. G. 3, 22, 2:voluptatibus,
Cic. Rep. 3, 12; v. infra:optimis rebus,
Phaedr. 4, 24, 9:gaudio,
Ter. Hec. 5, 4, 2:meo amore,
Prop. 2, 1, 48; cf.thalamis,
Ov. F. 3, 554:etiam his, quae nec cibo nec poculo sunt, frui dicimur, etc.,
Donat. ad Ter. Eun. 4, 7, 46:recordatione nostrae amicitiae,
Cic. Lael. 4, 15:usu alicujus et moribus,
id. ib. 9, 32:securitate (animus),
id. ib. 13, 44:timore paventum,
Sil. 12, 566; cf.poenă,
Mart. 8, 30, 3:quod (genus vitae), virtute fruitur,
Cic. Fin. 4, 6, 15 Madv. N. cr. al.:quo (spectaculo) fructus sum,
Vell. 2, 104, 3:omnium rerum cognitione fructi sumus,
Sen. Ep. 93 med.:non meo nomine, sed suo fructus est emptor,
Dig. 7, 4, 29:mundo,
Manil. 1, 759:eum esse beatum, qui praesentibus voluptatibus frueretur confideretque se fruiturum aut in omni aut in magna parte vitae,
Cic. Tusc. 3, 17, 38.—Of personal objects, to enjoy one's society:neque te fruimur et tu nobis cares,
Cic. Att. 2, 1, 4:Attico,
Nep. Att. 20:ut sinat Sese alternas cum illo noctes hac frui,
Plaut. As. 5, 2, 68:cara conjuge,
Tib. 3, 3, 32:viro,
Prop. 2, 9, 24.—With acc.:(γ).pabulum frui occipito,
Cato, R. R. 149, 1: ea, quae fructus cumque es, periere profusa, Lucr. 3, 940:meo modo ingenium frui,
Ter. Heaut. 2, 4, 21.—In the part. fut. pass. (only so in class. prose):permittitur infinita potestas innumerabilis pecuniae conficiendae de vestris vectigalibus, non fruendis sed alienandis,
Cic. Agr. 2, 13, 33; cf. id. Fin. 1, 1, 3:nobis haec fruenda relinqueret, quae ipse servasset,
id. Mil. 23, 63:ejus (voluptatis) fruendae modus,
id. Off. 1, 30, 106:justitiae fruendae causa,
id. ib. 2, 12, 41:agro bene culto nihil potest esse nec usu uberius nec specie ornatius: ad quem fruendum non modo non retardat, verum etiam invitat senectus,
id. de Sen. 16, 57:quem (florem aetatis) patri Hannibalis fruendum praebuit,
Liv. 21, 3, 4:res fruenda oculis,
id. 22, 14, 4.—Absol.:II.satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,
Cic. de Sen. 14, 47:datur: fruare, dum licet,
Ter. Heaut. 2, 3, 104:quae gignuntur nobis ad fruendum,
Cic. Leg. 2, 7, 16; cf.:di tibi divitias dederant artemque fruendi,
Hor. Ep. 1, 4, 7:fruebamur, cum, etc.,
were delighted, Plin. Pan. 34, 4.—In partic., jurid. t. t., to have the use and enjoyment of a thing, to have the usufruct:quid? si constat, hunc non modo colendis praediis praefuisse, sed certis fundis patre vivo frui solitum esse?
Cic. Rosc. Am. 15, 44:EVM AGRVM POSIDERE FRVIQVE VIDETVR OPORTERE,
Inscr. Orell. 3121 (A. U. C. 637); cf.: AGRVM POSIDEBVNT FRVENTVRQVE, ib.: AGRVM NEI HABETO NIVE FRVIMINO, ib.; and:QVOD ANTE K. IAN. FRVCTI SVNT ERVNTQVE VECTIGAL, ib.: ut censores agrum Campanum fruendum locarent,
Liv. 27, 11, 8; cf. id. 32, 7, 3:qui in perpetuum fundum fruendum conduxerunt a municipibus, etc.,
Dig. 6, 3, 1; cf. Ter. Ad. 5, 8, 27. -
96 quin
quīn, conj. [abl. quī and ne].I.As an interrog. particle, why not? wherefore not? (only in exhortation or remonstrance; not in inquiring for a fact; cf.: quidni, cur non).1.Usu. with indic. pres.:2.quid stas, lapis? Quin accipis?
Ter. Heaut. 4, 7, 4:quin experimur,
id. Phorm. 3, 3, 5 Fleck. (Umpf experiemur):quin continetis vocem?
Cic. Rab. Perd. 6, 18:quin potius pacem aeternam Exercemus?
Verg. A. 4, 99:quin igitur ulciscimur Graeciam?
Curt. 5, 7, 4:quin conscendimus equos?
why not mount our horses? Liv. 1, 57.—With imper.:3.quin me aspice et contempla,
Plaut. Most. 1, 3, 16:quin uno verbo dic, quid est, quod me velis,
just say in one word! Ter. And. 1, 1, 18:quin tu hoc crimen obice ubi licet agere,
i. e. you had better, Cic. Rosc. Com. 9, 25. —With subj. only in orat. obliq.:II.quin illi congrederentur acie inclinandamque semel fortunae rem darent,
Liv. 3, 61, 14; 4, 43, 11; 40, 40, 4.—Transf.A.As a rel. particle, prop. quī or qui ne, and mostly where the rel. stands for a nom. masc. or for abl. of time, who... not, that not, but that, but, often = Engl. without and a participial clause.1.In gen.:3.curiosus nemo est quin sit malevolus,
Plaut. Stich. 2, 1, 54:neque aequom est occultum id haberi, quin participem te,
id. Aul. 2, 1, 13; id. Cas. 2, 8, 68:nulla causast quin me condones cruci,
id. Rud. 4, 4, 26:ut nullo modo Introire possem, quin me viderent,
Ter. Eun. 5, 2, 2:facere non possum, quin ad te mittam,
I cannot forbear sending to you, Cic. Att. 12, 27, 3:cum causae nihil esset, quin secus indicaret,
id. Quint. 9, 32:nihil abest, quin sim miserrimus,
id. Att. 11, 15, 3:neminem conveni, quin omnes mihi maximas gratias agant,
id. Fam. 9, 14, 1:nemo est, quin ubivis quam ibi ubi est, esse malit,
id. ib. 6, 1, 1:repertus est nemo quin mori diceret satius est,
id. Verr. 2, 2, 36, § 88:nemo, qui aliquo esset in numero, scripsit orationem quin redigeret omnis sententias, etc.,
id. Or. 61, 208:nihil praetermisi, quin enucleate ad te scriberem,
id. Q. Fr. 3, 3, 1:neque ullus flare ventus poterat quin aliquā ex parte secundum cursum haberent,
Caes. B. C. 3, 47:nulli ex itinere excedere licebat quin ab equitatu Caesaris exciperetur,
without being cut off, id. ib. 1, 79:nullum fere tempus intermiserunt, quin trans Rhenum legatos mitterent,
without sending, id. B. G. 5, 55:in castello nemo fuit omnino militum quin vulneraretur,
id. B. C. 3, 53:quid recusare potest, quin et socii sibi consulant,
Liv. 32, 21: vix superat, quin triumphus decernatur, it wants little that, Quadrig. ap. Gell. 17, 13, 5:paene factum est, quin castra relinquerentur,
i.e. they were very near deserting their camp, id. ib. 17, 13, 5.— So quin (= quī non) stands for a rel. abl. of time:neque ullum fere tempus intercessit quin aliquem de motu Gallorum nuntium acciperet,
Caes. B. G. 5, 53.— More rarely quin stands for quae non, quod non, etc.: nulla est civitas quin ad id tempus partem senatus Cordubam mitteret. Caes. B. C. 2, 19:nulla fuit Thessaliae civitas quin Caesari pareret,
id. ib. 3, 81:nulla (natura), quin suam vim retineat,
Cic. Fin. 4, 13, 32:horum autem nihil est quin intereat,
id. N. D. 3, 12, 30; id. Rep. 1, 2, 2: nihil est quin male narrando possit depravari, Ter. [p. 1513] Phorm. 4, 4, 16:nihil tam difficilest quin investigare possiet,
id. Heant. 4, 2, 8:cum nemo esset, quin hoc se audisse liquido diceret,
Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136:Messanam nemo venit, quin viderit,
id. ib. 2, 4, 4, §7: nego ullam picturam fuisse, quin inspexerit,
id. ib. 2, 4, 1, § 1; cf. Gell. 17, 13, 2 sq., and Cato ap. Gell. ib. § 3.— 2. Esp. after words expressing hesitation (usu. with neg.):non dubitaturum, quin cederet, Cic Mil. 23, 63: nolite dubitare, quin,
id. Imp. Pomp. 23, 68:et vos non dubitatis, quin,
id. Agr. 2, 26, 69:dubitatis, Quirites, quin hoc tantum boni in rem publicam conferatis?
id. Imp. Pomp. 16, 49. —Much more freq. after words expressing doubt, ignorance, etc.:B.non dubitabat, quin,
Cic. Att. 6, 2, 3:cave dubites, quin,
id. Fam. 5, 20, 6:non dubitabat quin... non posset,
id. Att. 5, 11, 7; id. Tusc. 1, 36, 88:non esse dubium, quin... possent,
no doubt that, Caes. B. G. 1, 4; Ter. And. 2, 3, 17:neque abest suspicio, quin,
a suspicion that, Caes. B. G. 1, 4:quis ignerat, quin?
who is ignorant that? who does not know that? Cic. Fl. 27, 64:dies fere nullus est, quin hic Satyrus domum meam ventitet,
hardly a day passes that he does not come, id. Att. 1, 1, 3.—That not, as if not, as though not:C.non quin ipse dissentiam, sed quod,
not but that, Cic. Fam. 4, 7, 1: non quin breviter reddi responsum potuerit, Liv 2, 15. —For corroboration.1.But, indeed, really, verily, of a truth:2.Hercle quin tu recte dicis,
Plaut. Merc. 2, 3, 77: credo;neque id injuria: quin Mihi molestum est,
Ter. Heaut. 3, 3, 20:te nec hortor, nec rogo, ut domum redeas, quin hinc ipse evolare cupio,
Cic. Fam. 7, 30, 1.— Esp. in reaching a climax or adding a stronger assertion or proof: quin etiam, yea indeed, nay even:credibile non est, quantum scribam die: quin etiam noctibus,
Cic. Att. 13, 26, 3; 14, 21, 3:quin etiam necesse crit cupere et optare, ut, etc.,
id. Lael. 16, 59:quin etiam voces jactare,
Verg. A. 2, 768: mortem non esse metuendam, quin etiam si, etc., nay, not even if, etc., Lact. 3, 27 fin.; cf.:quin et Atridas Priamus fefellit,
Hor. C. 1, 10, 13.—Rather, yea rather:D.nihil ea res animum militaris viri imminuit, quin contra plus spei naotus,
Liv. 35, 26.— -
97 sequo
sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. ( act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. hepomai, hepô; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.I.Lit.A.In gen.(α).With acc.:(β).i, jam sequor te, mater,
Plaut. Aul. 4, 7, 16:neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,
id. Merc. 2, 3, 69 sq.:qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc.,
Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108:ne sequerer moechas,
id. ib. 1, 4, 113:vallem,
Liv. 32, 6, 5:pars pressa sequuntur Signa pedum,
Ov. M. 8, 332:vestigia alicujus,
id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.—Absol. (so most freq. in Plaut.):b.abi prae, jam ego sequar,
Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 5, 2, 69: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.:quisnam est, qui sequitur procul?
id. Poen. 3, 3, 6:funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus,
Ter. And. 1, 1, 101:curriculo sequi,
Plaut. Ep. 1, 1, 12:Helvetii cum omnibus suis carris secuti,
Caes. B. G. 1, 24:si nemo sequatur, tamen, etc.,
id. ib. 1, 40 fin.:servi sequentes,
Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6:hos aliae gentes sequebantur,
id. 4, 12, 9.—Of things:B.magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit,
Hirt. B. G. 8, 14:neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur,
Hor. C. 2, 14, 24:zonā bene te secutā,
id. ib. 3, 27, 59.—In partic.1.To follow in a hostile manner; to chase, pursue:2.hostes sequitur,
Caes. B. G. 1, 22 fin.:hostem,
Ov. M. 13, 548:fugacem,
Hor. S. 2, 7, 115:feras,
Ov. M. 2, 498:nudo genitas Pandione ferro,
id. ib. 6, 666; cf.:hostem pilo,
Tac. H. 4, 29 fin.—Absol.:finem sequendi facere,
Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr. —To follow in time or order; to succeed, come after (esp. freq. in part. pres.): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):(β).sequens annus,
Hirt. B. G. 8, 50:sequente anno,
Plin. 10, 62, 82, § 170:secuto die,
id. 13, 22, 43, § 126:secuta aetas,
id. 6, 23, 26, § 101:sequenti senatu,
Plin. Ep. 6, 5, 1:secuturo Phoebo,
Luc. 2, 528:sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax,
Liv. 9, 1 et saep.:ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit,
Tac. A. 11, 38:Africanus sequens, i. e. minor,
Plin. 7, 59, 59, § 211.—With the notion of cause implied, to follow, result, ensue:3.ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,
Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit;sequitur clamor,
Verg. A. 9, 504:tonitrum secuti nimbi,
Ov. M. 14, 542:lacrimae sunt verba secutae,
id. ib. 9, 780:nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur,
and so on, and so forth, Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.—Of a possession or inheritance, to follow, i. e. to fall to the share of any one:4.ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur,
Liv. 33, 13, 10:ut victorem res sequeretur,
id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.—Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.:heredem monumentum,
Hor. S. 1, 8, 13:heredem possessio,
Plin. 9, 35, 60, § 124:quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur,
Sall. C. 54 fin.; v. Fabri ad h. l.;and cf.: sequi gloria, non appeti debet,
Plin. Ep. 1, 8, 14.—To go towards or to a place:5.Formias nunc sequimur,
Cic. Att. 10, 18, 2:Epirum, Cyzicum,
id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49:Italiam,
Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629:Itala regna,
Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.—Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away, come out; to come easily, come of itself:II.herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur,
Varr. R. R. 1, 47; cf.:oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas,
Cic. Or. 16, 52; and:nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio,
id. de Or. 3, 45, 176:ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant,
Verg. A. 6, 146:cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur,
Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.:jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit,
Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113:trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur,
Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to, Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.Trop.A.In gen., to follow, succeed, result, ensue (usu. of an immediate consequence;B.consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc.,
Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father, Liv. 4, 4 fin.:quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est,
Cic. Cat. 4, 5, 9:damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur,
to befall, Caes. B. G. 1, 4:modo ne summa turpitudo sequatur,
should ensue, Cic. Lael. 17, 61:dispares mores disparia studia sequuntur,
id. ib. 20, 74:post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo,
id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3:an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis,
Liv. 5, 6, 7. —In partic.1.To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with, accede to, conform to: sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42:2.sequamur potissimum Polybium nostrum,
id. Rep. 2, 14, 27:eorum sectam sequuntur multi mortales,
Naev. Bell. Pun. 1, 16; so,sectam,
Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta):Ti. Gracchus regnum occupare conatus est... hunc post mortem secuti amici, etc.,
Cic. Lael. 12, 41:amicum vel bellum patriae inferentem sequi,
id. ib. 12, 43:auctoritatem et consilium alicujus,
id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35:sententiam Scipionis,
id. ib. 1, 2:vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta,
have followed, imitated, id. ib. 2, 32:haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides,
Cic. Div. 2, 6, 17:novum quoddam et subagreste consilium,
id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51:Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur,
Caes. B. C. 1, 1 fin.:arma victricia,
Verg. A. 3, 54.—Of an auditor, to follow an orator or a speech:quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit,
Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will, Verg. A. 12, 912; cf.:si modo verba sequantur,
Ov. M. 1, 647. —Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.—To follow or pursue an end or object; to strive for, aim at, seek to attain:3.eam (sc. utilitatem),
Cic. Lael. 27, 100:justitiam,
id. Rep. 3, 11, 18:otium ac tranquillitatem vitae,
id. Mur. 27, 55:amoenitatem et salubritatem,
id. Leg. 2, 1, 3:matris commodum,
Ter. Hec. 3, 5, 31:lites,
id. And. 4, 5, 16; id. Ad. 2, 2, 40:gratiam Caesaris,
Caes. B. C. 1, 1:linguam et nomen,
Liv. 31, 7:mercedes,
Hor. S. 1, 6, 87:quae nocuere (opp. fugere),
id. Ep. 1, 8, 11; cf.:nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,
id. ib. 1, 1, 72:ferro extrema,
Verg. A. 6, 457:fidem,
Vell. 2, 107, 2.—With inf.:plurisque sequor disponere causas,
Lucr. 5, 529.—In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order, to succeed:4.sequitur is (rex), qui, etc.,
Cic. Rep. 2, 21, 37:sequitur illa divisio, ut, etc.,
id. Fin. 3, 16, 55:haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc.,
Plin. 2, 63, 63, § 154:ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc.,
Cic. N. D. 2, 32, 80 sq. — With inf.:sequitur videre de eo, quod, etc.,
Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.—In logical conclusions, to follow, ensue; with subject-clause:5.nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc.,
Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.—With ut:si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit,
Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26:sequitur igitur ut, etc.,
id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22:sequitur ergo ut, etc.,
Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.—To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort:tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur,
Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.:non quaesitum esse numerum, sed secutum,
id. Or. 49, 165:lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur,
Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602:verbaque provisam rem non invita sequentur,
Hor. A. P. 311:sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur,
Quint. 2, 14, 1:laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur,
id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8;8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet,
Plin. Ep. 1, 8, 14.—Hence, sĕquens, entis, P. a., next, next following in order (cf.: proximus, posterior;not in Cic. or Cæs.): prius illud... hoc sequens,
Quint. 5, 10, 42:reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine,
Plin. 29, 6, 39, § 143.—Esp., with designations of time:sequenti tempore,
Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7:sequente anno,
id. 3, 31, 2:sequenti nocte,
Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3:Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem,
the next generation, Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui [p. 1678] posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.—As subst., used by some for epitheton, an epithet, acc. to Quintilian;as, dentes albi, umida vina... o scelus abominandum, etc.,
Quint. 8, 6, 40. -
98 sequor
sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. ( act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. hepomai, hepô; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.I.Lit.A.In gen.(α).With acc.:(β).i, jam sequor te, mater,
Plaut. Aul. 4, 7, 16:neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,
id. Merc. 2, 3, 69 sq.:qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc.,
Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108:ne sequerer moechas,
id. ib. 1, 4, 113:vallem,
Liv. 32, 6, 5:pars pressa sequuntur Signa pedum,
Ov. M. 8, 332:vestigia alicujus,
id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.—Absol. (so most freq. in Plaut.):b.abi prae, jam ego sequar,
Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 5, 2, 69: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.:quisnam est, qui sequitur procul?
id. Poen. 3, 3, 6:funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus,
Ter. And. 1, 1, 101:curriculo sequi,
Plaut. Ep. 1, 1, 12:Helvetii cum omnibus suis carris secuti,
Caes. B. G. 1, 24:si nemo sequatur, tamen, etc.,
id. ib. 1, 40 fin.:servi sequentes,
Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6:hos aliae gentes sequebantur,
id. 4, 12, 9.—Of things:B.magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit,
Hirt. B. G. 8, 14:neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur,
Hor. C. 2, 14, 24:zonā bene te secutā,
id. ib. 3, 27, 59.—In partic.1.To follow in a hostile manner; to chase, pursue:2.hostes sequitur,
Caes. B. G. 1, 22 fin.:hostem,
Ov. M. 13, 548:fugacem,
Hor. S. 2, 7, 115:feras,
Ov. M. 2, 498:nudo genitas Pandione ferro,
id. ib. 6, 666; cf.:hostem pilo,
Tac. H. 4, 29 fin.—Absol.:finem sequendi facere,
Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr. —To follow in time or order; to succeed, come after (esp. freq. in part. pres.): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.):(β).sequens annus,
Hirt. B. G. 8, 50:sequente anno,
Plin. 10, 62, 82, § 170:secuto die,
id. 13, 22, 43, § 126:secuta aetas,
id. 6, 23, 26, § 101:sequenti senatu,
Plin. Ep. 6, 5, 1:secuturo Phoebo,
Luc. 2, 528:sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax,
Liv. 9, 1 et saep.:ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit,
Tac. A. 11, 38:Africanus sequens, i. e. minor,
Plin. 7, 59, 59, § 211.—With the notion of cause implied, to follow, result, ensue:3.ut male posuimus initia, sic cetera sequentur,
Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit;sequitur clamor,
Verg. A. 9, 504:tonitrum secuti nimbi,
Ov. M. 14, 542:lacrimae sunt verba secutae,
id. ib. 9, 780:nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur,
and so on, and so forth, Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.—Of a possession or inheritance, to follow, i. e. to fall to the share of any one:4.ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur,
Liv. 33, 13, 10:ut victorem res sequeretur,
id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.—Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.:heredem monumentum,
Hor. S. 1, 8, 13:heredem possessio,
Plin. 9, 35, 60, § 124:quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur,
Sall. C. 54 fin.; v. Fabri ad h. l.;and cf.: sequi gloria, non appeti debet,
Plin. Ep. 1, 8, 14.—To go towards or to a place:5.Formias nunc sequimur,
Cic. Att. 10, 18, 2:Epirum, Cyzicum,
id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49:Italiam,
Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629:Itala regna,
Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.—Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away, come out; to come easily, come of itself:II.herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur,
Varr. R. R. 1, 47; cf.:oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas,
Cic. Or. 16, 52; and:nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio,
id. de Or. 3, 45, 176:ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant,
Verg. A. 6, 146:cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur,
Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.:jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit,
Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113:trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur,
Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to, Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.Trop.A.In gen., to follow, succeed, result, ensue (usu. of an immediate consequence;B.consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc.,
Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father, Liv. 4, 4 fin.:quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est,
Cic. Cat. 4, 5, 9:damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur,
to befall, Caes. B. G. 1, 4:modo ne summa turpitudo sequatur,
should ensue, Cic. Lael. 17, 61:dispares mores disparia studia sequuntur,
id. ib. 20, 74:post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo,
id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3:an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis,
Liv. 5, 6, 7. —In partic.1.To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with, accede to, conform to: sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42:2.sequamur potissimum Polybium nostrum,
id. Rep. 2, 14, 27:eorum sectam sequuntur multi mortales,
Naev. Bell. Pun. 1, 16; so,sectam,
Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta):Ti. Gracchus regnum occupare conatus est... hunc post mortem secuti amici, etc.,
Cic. Lael. 12, 41:amicum vel bellum patriae inferentem sequi,
id. ib. 12, 43:auctoritatem et consilium alicujus,
id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35:sententiam Scipionis,
id. ib. 1, 2:vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta,
have followed, imitated, id. ib. 2, 32:haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides,
Cic. Div. 2, 6, 17:novum quoddam et subagreste consilium,
id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51:Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur,
Caes. B. C. 1, 1 fin.:arma victricia,
Verg. A. 3, 54.—Of an auditor, to follow an orator or a speech:quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit,
Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will, Verg. A. 12, 912; cf.:si modo verba sequantur,
Ov. M. 1, 647. —Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.—To follow or pursue an end or object; to strive for, aim at, seek to attain:3.eam (sc. utilitatem),
Cic. Lael. 27, 100:justitiam,
id. Rep. 3, 11, 18:otium ac tranquillitatem vitae,
id. Mur. 27, 55:amoenitatem et salubritatem,
id. Leg. 2, 1, 3:matris commodum,
Ter. Hec. 3, 5, 31:lites,
id. And. 4, 5, 16; id. Ad. 2, 2, 40:gratiam Caesaris,
Caes. B. C. 1, 1:linguam et nomen,
Liv. 31, 7:mercedes,
Hor. S. 1, 6, 87:quae nocuere (opp. fugere),
id. Ep. 1, 8, 11; cf.:nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,
id. ib. 1, 1, 72:ferro extrema,
Verg. A. 6, 457:fidem,
Vell. 2, 107, 2.—With inf.:plurisque sequor disponere causas,
Lucr. 5, 529.—In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order, to succeed:4.sequitur is (rex), qui, etc.,
Cic. Rep. 2, 21, 37:sequitur illa divisio, ut, etc.,
id. Fin. 3, 16, 55:haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc.,
Plin. 2, 63, 63, § 154:ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc.,
Cic. N. D. 2, 32, 80 sq. — With inf.:sequitur videre de eo, quod, etc.,
Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.—In logical conclusions, to follow, ensue; with subject-clause:5.nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc.,
Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.—With ut:si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit,
Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26:sequitur igitur ut, etc.,
id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22:sequitur ergo ut, etc.,
Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.—To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort:tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur,
Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.:non quaesitum esse numerum, sed secutum,
id. Or. 49, 165:lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur,
Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602:verbaque provisam rem non invita sequentur,
Hor. A. P. 311:sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur,
Quint. 2, 14, 1:laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur,
id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8;8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet,
Plin. Ep. 1, 8, 14.—Hence, sĕquens, entis, P. a., next, next following in order (cf.: proximus, posterior;not in Cic. or Cæs.): prius illud... hoc sequens,
Quint. 5, 10, 42:reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine,
Plin. 29, 6, 39, § 143.—Esp., with designations of time:sequenti tempore,
Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7:sequente anno,
id. 3, 31, 2:sequenti nocte,
Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3:Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem,
the next generation, Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui [p. 1678] posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.—As subst., used by some for epitheton, an epithet, acc. to Quintilian;as, dentes albi, umida vina... o scelus abominandum, etc.,
Quint. 8, 6, 40. -
99 infer
īnfer u. gew. īnferus, a, um, Compar. īnferior, Superl. īnfimus u. īmus, a, um (inferus = altindisch ádhara-h, der untere; infimus = altind. adhamá-h, der unterste), der, die, das untere, I) Posit.: A) īnfer (Ggstz. super), super inferque vicinus, Cato r. r. 149, 1. – B) īnferus, a, um (Ggstz. superus), 1) im allg.: limen superum inferumque, Plaut.: fulmina, die aus der Erde kommen sollen, Plin.: infera in loca (untere Gegend) obire, untergehen, v. Gestirnen, Cic. Arat.: mare inf., das untere Meer, d.i. das Tuskische (Ggstz. mare superum, das Adriatische), Cic. u.a. (im Briefstil auch ohne mare, z.B. iter ad superum, navigatio infero, Cic. ad Att. 9, 5, 1). – 2) insbes., der untere = der in der Unterwelt befindliche, unterirdische, a) übh.: superus an inferus deus, Liv. Andr.: inferi di (Ggstz. superi), Cic. u.a.: per flumina iuro infera, Ov. – subst., īnferus, ī, m. (sc. locus), die Unterwelt, die Hölle, Ven. Fort. carm. 3, 9, 79: porta inferi, Vulg. Isai. 38, 10 u. Matth. 16, 18. – b) v. Verstorbenen, īnferī, ōrum, u. ûm, m., die Unterirdischen, die Abgeschiedenen, Verstorbenen, Toten, die Unterwelt, di, quibus est potestas motus superûm atque inferûm, Enn. fr.: vanos esse inferorum metus (Furcht vor usw.), Sen.: elicere animas inferorum, Cic.: Cerberus apud inferos, in der Unterwelt, Cic.: ab inferis excitare od. revocare, von den Toten auferwecken, Cic.: umbras inferûm excitare, Plin.: ab inferis exsistere, von den Toten auferstehen, aus der Unterwelt kommen, Liv.
II) Compar. īnferior, neutr. īnferius, Genet. iōris, der untere (Ggstz. superior), 1) dem Orte nach, limen, Varro: labrum, Unterlippe, Caes.: pars, Cornif. rhet. u. Caes.: locus, Caes.: in inferius ferri, herabsinken, Ov.: ex inferiore loco, auf der Erde, unten, nicht auf dem Tribunal (χαμόθεν), dicere, Cic.: Plur. subst., inferiores, die im untern Teil der Stadt Wohnenden, Auct. b. Alex. 6, 3. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, gesenkter, modi inferiores (Ggstz. elati, gehobene), Quint. 11, 3, 17. – b) der Reihenfolge nach, versus, der Pentameter, Ov. am. 1, 1, 3: inferiores quinque dies, die letzteren f. T., Varro LL. 6, 13. – c) der Zeit nach später, jünger, aetate inferiores, Cic.: erant (motus nostrae civitatis) inferiores quam illorum aetas, qui loquebantur, Cic. ep. – d) der Zahl nach schwächer, inferior numero navium, Caes.: copiis inferior, Nep. – e) dem Range u. Stande nach, niederer, niedriger, tiefer, geringer, unbedeutender (Ggstz. superior), gradus, Cic.: ordo, Cic.: ordines (Stellen, Chargen), Caes.: inferioris iuris magistratus, ein niederer Beamter, Liv.: omnibus inferior, Ov.: ne inferior esset soror marito, Capit.: humanos casus virtute inferiores putare, Cic. – subst., inferior, der Niedrigere, Geringere (Ggstz. honestus, superior, par), Cic. u.a.: Plur. (Ggstz. superiores, aequi), Cornif. rhet., Cic. u.a. – f) der Kraft u. Macht nach geringer, schwächer, nachstehend, unterliegend (Ggstz. superior), oft inferiorem esse = unterliegen, nachstehen, untergeordnet sein, ei, qu affecti iniuriis ad opem iudicum supplices inferioresque confugiunt, Cic.: quemadmodum causa inferior dicendo superior esse posset, Cic.: ubi nostros non esse inferiores intellexit, Caes.: si inferiores fuissent, Auct. b. Alex. – m. Abl., inferior animo, Caes., velocitate, Iustin.: dignitate non inferior, Cic.: inferiorem esse fortunā, Cic. – m. in u. Abl., in iure civili non inferior quam magister fuit, Cic.: quem ego in hoc praesertim intellegam prudentiā non esse inferiorem quam me, usu vero etiam superiorem, Cic.: inferiorem esse in agendo (Ggstz. superiorem discedere), Cic. – zugl. m. Abl. pers., Alexandro virtute inferior, Iustin.: gens nullā Gallicā gente opibus aut famā inferior, Liv. – m. Dat. pers., vir gravis et nullā arte cuiquam inferior, Sall. hist. fr. 2, 87 (86). – subst., inferiores, Schwächere, Iustin. 5, 2, 12 u. 8, 1, 3: insbes. schwächere Schüler, Quint. 2, 3, 4.
III) Superl. īnfimus (īnfumus), a, um, u. īmus, a, um (Ggstz. summus), A) īnfimus (īnfumus), a, um, der unterste, letzte, 1) eig.: a) übh.: solum, Caes.: terram esse infimam, Cic.: cum scripsissem haec infima, Unterste, Letzte, Cic.: ab infimo, von unten auf, Caes., od. ganz unten, Caes. – b) partitiv, zur Bezeichnung des untersten Teils, ad infimum Argiletum, an der untersten Stelle des A., Liv.: ad infimos montes, an den Fuß des Gebirges, Nep.: ab infima ara, vom untersten Teile des A., Cic.: in infimo foro, am untersten Ende des F., Plaut. – 2) übtr., der unterste dem Range, Stande usw. nach = geringste, niedrigste, infimo loco natus, von sehr geringer od. niedriger Geburt, Cic.: faex populi, Cic.: condicio servorum, Cic. – subst., infimus, der Niedrigste, Geringste (im Volke), Ggstz. summus, Amm. 19, 9, 2: gew. Plur. infimi (Ggstz. summi), Cic. u.a. – übtr., precibus infimis, durch demütiges Bitten, demütig, alqd impetrare ab alqo, Liv.: petere, ut etc., Liv. – / Kompar. infimior, Interpr. Iren. 2, 12, 7. Itala euang. Ioann. 2, 10.
B) īmus, a, um, der unterste, 1) eig.: a) übh.: conviva imus, der zu unterst liegt, Hor. – subst., ab imo, von unten an, Caes. u.a.: ab imo suspirare, tief aufseufzen, Ov.: imo, unten, in der Tiefe, Ov.: ex imo, von Grund auf, Ov.: in imum deferri, zu Boden sinken, Cels. – neutr. pl. subst., ima, das Unterste (Ggstz. summa), Ov. u. Quint.: ima cornuum, die Wurzeln, Liv.: ima montis, der Fuß des B., Plin. u. Tac.; insbes., der Grund, die Tiefe, ima gurgitis, fontis, Ov.: maris, Plin.: u. prägn. = die Unterwelt, Ov. met. 10, 47. – b) partitiv, der unterste Teil = unten an, in, auf u. dgl., cauda, Schwanzspitze, Ov.: gurges, unterste Tiefe des Str., Ov.: pulmonibus imis, tief in den L., Ov.: in ima aure, Plin.: in fundo imo, Verg.: a summo (stipite) ad imum, Volc. Cass.: imo ex pectore, aus tiefer Brust, Catull., ab imo pectore, Verg.: ab imis unguibus (Fußspitzen) ad verticem summum, Cic.: so auch ad imos pedes, bis auf die Fußzehen, Suet.: subst., ab imo, am untersten Ende, Caes.: ebenso in imo, Cels., ad imum, Liv. u. Cels. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, der tiefste, sonus summus, medius, imus, Plin.: vox ima (Ggstz. vox summa), Hor. u. Quint.: oratio perfecta non est, nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat, Quint. – b) der unterste der Reihe od. dem Range nach, nihil nostra intersit, utrum ab summo an ab imo an a medio nomina eorum dicere incipiamus, Cornif. rhet. 3, 30. – subst., superi imique deorum, Ov. fast. 5, 665: maximi imique, die Höchsten u. Niedrigsten, Sen. de clem. 1, 1, 9. – c) der letzte der Zeit nach, mensis, Ov. fast. 2, 52. – dah. ad imum, bis ans Ende, bis zuletzt, Hor. de art. poët. 126; u. (= franz. enfin) am Ende, zuletzt, Hor. ep. 1, 18, 35.
-
100 periculum
perīculum, ī, n. (perior), eig. das, wodurch man Erfahrung erlangen kann, der Versuch, die Probe, I) im allg.: 1) eig.: si vincendi periculum sit, Sen. ep. 79, 7: periculum facere, einen Versuch machen, eine Probe machen, versuchen, probieren, Ter. u. Caes., in alqa re, Ter., u. m. Genet., fidei, sui, Cic. – dah. p. facere ex aliis (von anderen her die Probe machen = von anderen abnehmen, entnehmen), mihi (tibi) quod ex usu siet, oft bei Ter. (s. Westerh. Ter. heaut. 1, 2, 36). – 2) meton., der Versuch = das Probestück, die Probeschrift, in isto periculo, Cic. de legg. 1, 4: belli, Auson. – II) prägn., die Gefahr, das Risiko, A) im allg.: rem periculi sui facere, auf sein Risiko nehmen, ICt.: periculum facere alcis rei, riskieren, summae rerum, ein entscheidendes Treffen wagen, Liv., summae rei, Tac.: periculum mortis, Suet.: salutem sociorum summum in periculum ac discrimen vocare (setzen), Cic. – satis pericli incepi adire, Ter.: periculum, quod differendo bello adimus, Liv.: capitis periculum adire, Ter. u. Cic.: vitae periculum adire, Caes.: summa pericula adire, Nep.: ne periculum memoriae adiret, damit ihm das G. keinen Streich spielte, Suet.: numquam periculum situs (der Vergessenheit) adire, Sen.: pro amico periculum aut invidiam subire, Cic.: pro nostra salute laborem periculumque suscipere, Cic.: obire pericula ac labores pariter, Liv. – periculum alci creare od. conflare od. inferre od. inicere od. facessere, Cic., od. facere, Sall. u. Tac.: periculum intendere alci od. in alqm, Cic.: p. moliri od. comparare, Cic.: umidioribus siccioribusque et frigidis non est ab ira periculum, Sen.: periculum intentatur ab alqa re, steht bevor, Quint.: morando an veniendo plus periculi contraheret, Liv.: alqm in periculum capitis arcessere, Cic.: periculum alci denuntiare, Cic. – rem in periculum adducere, Cic.: se in periculum committere, Cic.: caput periculo ponere (aussetzen), Plaut.: in periculo versari, Cic., od. esse, Liv.: esse in proprio periculo, Cic.: in ingenti periculo esse, Liv.: in ultimum periculum venire, Curt.: in magno periculo esse, u. bl. magno u. maiori p. esse, in gr. usw. G. schweben, Nep.: periculum est m. folg. ne u. Konj., es ist zu besorgen, est enim periculum, ne immodestiā militum vestrorum occasio detur Lysandro vestri opprimendi exercitus, Nep.: haud sane periculum est, ne non mortem aut optandam aut certe non timendam putet, Cic.: non est periculum, ne id facere non possit, Cic.: magnum in ea re periculum est, ne minus apte (verbum) conlocetur, Fronto. – periculum est (es liegt Gefahr darin) m. folg. Infin., hoc magnum est periculum, ab asinis ad boves transcendere, Plaut. aul. 235: nullumst periculum te hinc ire inpransum domum, Plaut. rud. 142 Sch.: ähnlich erat magni periculi res, tantulis copiis iniquo loco dimicare, Caes. b. G. 5, 49, 6. – aliis aliunde est periculum, sind in Gefahr, Ter.: periculum etiam a fame mihi est, Ter.: quod ab se cuiquam periculum esse? Liv.: nec Romae esse, unde periculum libertati foret, Liv.: postquam moenibus iam Romanis pulso hoste periculum esse desierat, Liv.: abesse a periculo, Caes.: non deesse alcis periculis, Cic.: ne quod periculum incĭderet, Nep.: alci in pugna periculum vitae accĭdit, Caes.: nullum periculum communis salutis causā recusare, Caes.: nullum pro laude periculum recusare, Caes.: vetere instituto vitae effugere nova pericula, Nep.: periculum nullo modo evitare posse, Nep.: periculum vitare (Ggstz. subire), Caes., vitare legatione (durch Annahme einer Legatenstelle), Cic.: propulsare periculum, Cic., periculum capitis, Cic.: defendere alqm a periculo, Cic.: removere periculum ab alqo, Liv.: periculum consilio discutere et comprimere, Cic.: offerre se periculis, Cic.: eripere ex periculo, Cic.: liberare periculo, Cic.: pro amici periculo dicere, für einen bedrängten Fr., Cic. – sine ullo periculo, Caes.: nullo cum periculo, Caes.: sine ullo alcis periculo, Caes.: cum periculo, Caes.: magno cum periculo alcis, Caes.: periculo huius (für ihn), Ter.: periculo sui (für sie), Caes.: meo periculo, auf meine Gefahr, auf mein Risiko, Cic.: magno tuo periculo, mit großer G. für dich, Cic.: bono periculo, auf gute G. = ohne G., Apul. apol. 72. – B) insbes.: 1) der Prozeß, die An klage, a) eig.: amicorum, Cic.: p. alci facessere, einen anklagen, Tac. – b) meton., das gerichtl. Protokoll (s. Nipperdey Spicil. alt. in Corn. Nep. III. p. 11 sg.), pericula magistratuum, Cic.: ut in periculo suo inscriberent, Nep.: sententias ex periculo recitare, Cod. Iust. – 2) die Krisis des Fiebers usw., acuta pericula (febris), Plin.: dimidia enim pars periculi est noctu, Plin. – 3) die Gefahr des Unterganges, Arnob. 1, 3. – 4) das Gewagte, das Halsbrechende im Ausdrucke, p. in enuntiatione, Quint.: sententias petere a periculo, Quint. – / Synk. periclum, Komik., Lucr. u.a. Dichter.
См. также в других словарях:
CASTU (in) vel CASTO Cereris esse — in CASTU, vel CASTO Cereris esse Graece τῇ Δήμητρι ἀγνέυειν, quid sit, vide supra in voce Cadurcum, item in voce Cerealin. Addam hîc saltem, ut eô exactius castitatem servarent αἱ Θεσμοφοριάζουσαι hae, κνέωρον sibi durante festô substravisse,… … Hofmann J. Lexicon universale
Ubi non est principalis, non potest esse accessorius — Where there is no principal, there can be no accessory. Ubi nulla est conjectura quae ducat alio, verba intelligenda sunt ex proprietate non grammatica sed populari ex usu. Where there is no inference which would lead to another conclusion, words … Ballentine's law dictionary
PLANETAE — I. PLANETAE Herodot. et Plinio, vide Planctae. II. PLANETAE stellae erraticae multis, Nigidio Errones dicti, apud A. Gellium, l. 14. c. 1. quinque antiquis tantum fuêre, a Veterib. Astrologis, in tres sectas, Chaldaicam, Aegyptiacam et Graecam… … Hofmann J. Lexicon universale
NOMEN — inrantibus impositum, perectâ Circumcisione Iudaeis, aliis post lustrationem: Omnibus enim gentibus Nomma sua erant seu vocabula, aliis signa, praeter Atlantes, de quibus Pomp. Mela l. 1. c. 8. Ex his, qui ultra deserta esse memoraxtur, Atlantes… … Hofmann J. Lexicon universale
BIBENDI ritus — apud Romanos hic fuit: Inomni convivio, cum paulo hilarius seinvitare vellent, hunc observavêre morem, ut a summo biberent ad imum: item ut Divo alicui libatent, hoc est, ex patera leviter vini aliquid defunderent, vel in mensam, vel in terram… … Hofmann J. Lexicon universale
BOMBYLIUS seu BOMBYX quoque — BOMBYLIUS, seu BOMBYX quoque Graece Βομβυλιὸς, e genere vesparum seu apum, ceram facere dicitur Plinio l. 11. c. 22. qui eam male confundit cum bombyce, quae ex etucarum genere est et bombycinum a se gignit. Bombyx enim, quae ceram facit, telam… … Hofmann J. Lexicon universale
LUGENDI Ritus — apud vett. Rom. variis legibus definitus fuit. Et quidem vestitum quod attinet, in luctu atrati fuêre, h. e. nigrâ, sive pullâ togâ induti. Togae huius meminit Cic. in Pisoniana: Iuv. Sat. 3. l. 1. v. 213. pullatos Proceres: Tac. in funere… … Hofmann J. Lexicon universale
PAPYRUS — a charta differt: materies namque fuit, ex qua charta, quod circa Alexandri M. aetatem primum repertum quibusdam, fieret. Necilli chartae datum nomen, nisi cum Epistolis salutatricibus inserviret. Est enim χάρτης Graecum a χαίρειν, gaudere,… … Hofmann J. Lexicon universale
SERICA Vestis — bombycum opus, in omni Anni tempore, usum habet. In astu magno, ob levitatem, accommodatissima rafetata: in minori, ormesina. Hieme conducunt felpa et velutum: quorum utrumque pondere suô et villis calefacit. Vere et Autumnô laudatur rasa, quae… … Hofmann J. Lexicon universale
PAENULA — a Graeco φαινόλις sive Dorice φαινόλα, Isaaco Casaubono ad Sparttan. in Hadrian. c. 3. sic dicta videtur, quod vestis esset adstricta, et quae partium corporis, quas tegebat, figuram exprimeret, quasi ὅλον τὸ σῶμα φαίνουσα. Quae sententia… … Hofmann J. Lexicon universale
SINUS — Veteribus quod inter brachia ad summum pectus intercipitur, dictum est i vide supra Gremium, unde et recessus littorum, in quos se mare insinuat, Sinus; et Sinum vestium vocavêre, quodcumque partem illam corporis regeret, Tunicae, Togae,… … Hofmann J. Lexicon universale
